τώρα που το ακούω ξανά, βλέπω ότι θέλει κι άλλο δούλεμα. Το βασικό θέμα. Θέλει σφίξιμο.
To είχα κάνει ένα χτένισμα όταν ψώνισα το rode και έφτιαξα την ακουστική, αλλά θέλει κι άλλο δέσιμο.
Να σας αποκαλύψω και την υποσυνείδητη επιρροή a love supreme που μετά έγινε συνειδητή.
Ενα δίσκο που ψώνισα γύρω στα 16 μου, καθαρά santaniκός, επειδή έπαιζε ο Carlos, ενω μετα βίας μπορούσα να καταλάβω περι τίνος πρόκειται.
Κάπου εκεί στο β σόλο, και συγκεκριμένα στο 5.10-5.20 ενώ είχα γράψει το μπάσο και τα τύμπανα, πέρασα το σόλο. Εκεί συνειδητοποιώ ότι μου βγαίνει αμυδρά η ατμόσφαιρα της συγκεκριμένης αναβίωσης του κοματιού του Coltrane (γύρω στο 0.50 στο βίντεο), χρόνια στο πετσί μου, καθώς και τα τύμπανα που είχα επιλέξει έμοιαζαν αρκετά με του Cobham με το ταμπούρο στη στεφάνη και τα πιατίνια. Οπότε, λεω, δεν καταλαβαίνω τίποτα, και ξαναπερνάω το μπάσο κοπιάροντας κανονικά...
Λίγα μέτρα μεν, αλλά το φχαριστήθηκα!