dimsonic

Επίσης.... για όσους δεν τον γνωρίζουν καλά (έχω σχεδόν το 90% της δισκογραφίας του και επί 4-5 χρόνια δεν άκουγα ΤΙΠΟΤΑ αλλο) ο άνθρωπος είναι τυπικός αλσατός τζαζόγυφτος από τζαζογύφτικη οικογένεια (αδερφοί, γονείς, θείοι) και ξεκίνησε από τα 4. Το να βγάζεις στα 11-12 δίσκο (πρώτο ως άγνωστος) μόνο με κομμάτια του Django) ΚΑΤΙ πρέπει να λέει. Επίσης το να παίζεις 2 χρόνια περιοδείες στην αμερική δίπλα στον Jaco (έστω στα τελευταία του - αν και ο δίσκος Stutgart Area είναι όντως καλός) κάτι σημαίνει. Και σίγουρα εκεί μαθήτευσε και στο μπάσο. Ως παίκτης ωρίμασε μετά το 1996. Μέχρι τότε ψαχνόταν και προσπαθούσε να εντάξει τα πάντα στο παίξιμο του. Από τότε είναι και το βίντεο αυτό. μια ενδιαφέρουσα δουλειά ήταν αυτή και εδώ η σύγχρονη ηλεκτρική πλευρά του https://youtu.be/Z0jJgJMLYiw

ναι ο ίδιος είναι. Σε ηλικία 11 ετών έβγαλε τον πρώτο του δίσκο με κομμάτια του Django και για πολλά χρόνια πλασαρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους κλώνους... Όμως έχει παίξει τα πάντα από jazz manouche, έως bebop, fusion, acid jazz, trip hop jazz και ό,τι βάζει ο νούς σου. Επαιξε και fusion δίπλα στον jaco για δυό χρόνια λίγο πριν πεθάνει. Κάνανε και ένα δίσκο. βασικά παίζει τα πάντα να σημειώσω ότι το 2006 που ήρθε Θεσσαλονίκη, είχα την τύχη να τον πάρω απ το χεράκι και να τον οδηγήσω στο club του Μύλου, μια και είχα παει από πολύυυυ νωρίς να πιάσω θέση και ο ταλαίπωρος χάθηκε.... Εχω και αυτόγραφο... (μετά στο σεμινάριο πρέπει να με μίσησε γιατί τον τάραξα στις ερωτήσεις...) Μόνο σέλφι δε βγάλαμε... (τότε δεν ήταν της μόδας...)

κανένας δεν χάθηκε βρε. Δουλεύει ο κόσμος, τρέχει, κάνει εμβόλια, μετράει ζημιές, μαζεύει φραγκοδίφραγκα για το χειμώνα. Και είναι γεγονός, και λιγότερο παίζουμε και λιγότερο ακούμε. Αλλά αργά ή γρήγορα ένα αυτί το ρίχνουμε.

μπράβο!

για όλους υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά....

το ξέρω. Απλά αν δεν έχεις Live δεν το σκέφτεσαι. Αρα έχω καλυφθεί

το ableton είναι κυρίως για live χρήση. Το έχεις υπόψη σου υποθέτω. Γιατί ξεκίνησες μ αυτό?

ποιό πρόγραμμα δουλεύεις?

αυτά που λεω δεν υφίστανται είναι αυτά με ένα vu πριν και ένα μετά... Τώρα αν θες ξανα eq μετά το κομπρέσορα, δεν υπάρχει κανόνας. Αν θες βάζεις. Εσύ κρίνεις. Εξαρτάται από το τι θες να φτιάξεις. Βαλε και πριν και μετά και κάνε ό,τι θες. Δεύτερο gain plugin....πάλι δεν είναι κανόνας. Δεν μπορει να στο πεί κάποιος. Για άλλον ναι, για άλλον όχι. Ανάλογα με τη μουσική σου. Το 4. είναι προφανές. Το 5. επίσης κατα περίπτωση. Επίσης παρατήρηση. Παρακολούθα κόσμο που ξέρεις τι μουσική φτιάχνει και που τους εμπιστεύεσαι και φτιάχνουν κάτι αντίστοιχο με το δικό σου. Τώρα αν φτιάχνεις ροκ ή κάντρυ δεν θα ακούσεις έναν παραγωγό τριπ χοπ. Αυτούς που έβαλες ως παραδείγματα δεν του ξέρω καθόλου και για να είμαι ειλικρινής παρακολουθώ συστηματικά τέτοια κανάλια τουλάχιστον 7-8 χρόνια. (χώρια ότι δεν μου γέμισαν το μάτι) Επίσης ένα που δεν ανέφερα στο gain staging και είναι το πιό σημαντικό είναι να έχεις ένα refference track κομμάτι εκτός του master track ώστε να μπορείς ανα πάσα στιγμή να κάνεις AB με αυτό που φτιάχνεις.

για μένα ηχητικά είναι το ίδιο τουλάχιστον θεωρώ ότι η διαφορά αυτή είναι ελάχιστη ηχητικά σε σύγκριση με τις αντανακλάσεις του χώρου από το πλάι και επάνω.

είναι φτηνότερη

τα ερωτήματα που θέτεις απλώς δεν υφίστανται. Βασικά εγώ ακολουθώ τους εξής κανόνες. Με δεδομένη την τεράστια δυναμική περιοχή που διαθέτεις σε ένα daw, βασικός κανονας είναι ότι δεν κυνηγάς το 0. Γράφεις κάθε όργανο φροντίζοντας γενικά να μην χτυπάει 0 αλλά να έχει ένα αρκετό περιθώριο (εγώ διαλέγω τουλάχιστον 5-6 db) έτσι ώστε να μπορεί να βάλεις μετά πάνω του κάτι άλλο που θα το γκαζώσει επι πλέον και φυσικά να μπορεί να δουλέψει σωστά ένα plugin. Αν κάθε όργανο δεν έχει λίγο headroom προς τα πάνω ελεύθερο τα plugins δεν έχουν χώρο να δουλέψουν. Προσθέτεις όργανα και τα βάζεις να παίζουν λίγα λίγα ώστε να έχουν σωστές στάθμες στο αυτί. Δεν γίνεται όλα τα όργανα να χτυπάνε 0. Μετά χωρίζεις τα όργανα σε groups. Χωρια κιθάρες ηλεκτρικές, χώρια ακουστικές, χώρια μπάσα, πλήκτρα, φωνές κλπ. Αφού το κάνεις τηρώντας πάντα τον αρχικό κανόνα και βλέποντας κάθε φορά τι γίνεται στο master out, (διότι αν βάλεις δυό όργανα να παλεύουν με το 0, στο master out αυτά αθροίζονται και ήδη το καβάλησαν το 0) ακούς κάθε group ώστε να έχει την ισορροπία ανάμεσα στις ακουστικές πχ. Αφού τελειώσεις με κάθε group φέρνεις το κάθε group σε ισορροπία με τα άλλα. Εχοντας headroom για κάθε track μπορείς να βάζεις eq ή compressor φροντίζοντας πάντα να μην ξεπερνάς το 0. Αν το πρόγραμμά σου σου δίνει δυνατότητα να ρυθμίσεις το pre gain στο master out αν ξεφύγεις κατεβάζεις από εκεί όσο χρειάζεται ώστε το master να κυμαίνεται γύρω στο -6. Γιατί μετά θα βάλεις υποτίθεται mastering plugins που αυτά και αν θέλουν αέρα. Φυσικά στο τέλος με μια εφαρμογή LUFS θα φέρεις το τελικό αποτέλεσμα γύρω στα -14 με peak -1 που είναι το σημερινό αποδεκτό επίπεδο για να μπορεί να στρημαριστεί το κομμάτι σου στις γνωστές πλατφόρμες. Διότι αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνουν αυτές αυτόματα με ...άγνωστα αποτελέσματα για το κομμάτι σου. Γενικά δούλευε στο -6 έως -10 για κάθε track. Διότι όλα αυτά αφ ενός αθροίζονται στο τέλος και φυσικά στην πορεία θα χρειάζεσαι να ανεβάσεις κάποιο και αν όλα τρέχουν ήδη στο 0 δεν θα μπορείς. Επίσης ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ξεκινάει σωστά. Όλοι στην πορεία μαθαίνουμε. Διάβαζε στο νετ και ρώτα. Εχει χιλιάδες άρθρα και βίντεο. Αλλά αν δεν φτιάξεις....λάθος δεν μαθαίνεις.

Λιγο μπερδεμενα τα έχεις

μοκέτα = χαλί από τοίχο σε τοίχο

εγω είμαι 84, σίγουρα 7-8 πάνω από το μπόι μου και την ηλικία μου. Το θέμα είναι κυρίως η ηλικία που φτάνει τα 64 και το μούδιασμα μετά από μια ώρα είναι έντονο με την σχεδόν 12 ετών καρέκλα του πλαισίου των 95 τότε ευρώ. Δεν με βολεύει πλέον, τα μπράτσα δεν βγαίνουν διότι κρατάνε την πλάτη και γενικά κόβουν στο πόδι σε σημείο που δυσκολεύει την κυκλοφορία. Επίσης τα σφουγγάρια της είναι πλέον επίπεδα. Εχω σταματήσει να κάθομαι πάνω από μισάωρα, και πρέπει να βρώ και εγώ κάτι, αλλιώς τη βάψαμε.

Αφού αποταστάθηκε η τάξη και η αναγνώριση του αγώνα μου υπέρ των φλατς, μπορώ να κάνω την επιβεβλημένη ακρόαση. Εκτός από τα τύμπανα που μου τρέχουν τα σάλια (βέβαια μόνο στην εισαγωγή, μετά κάπως σε σημεία πέφτουν πιό πίσω από όσο θα ήθελα) θα πρέπει να πω ότι ο τελε ήχος είναι ΣΑΦΩΣ καλύτερος, πιό γεμάτος και πιό ψωμωμένος. Πολύ καλύτερο αποτέλεσμα από τις 10-38, ΚΥΡΙΩΣ διότι οι νότες με το χτύπημα της πένας αλλάζουν pitch στις 10-38. Κάτι που δεν γίνεται εδώ. Το κομμάτι πολύ καλό. Αυτό μάλιστα ιδιαίτερα θα ταίριαζε για κινηματογράφο ή ντοκ. Ωραία η αλλαγή στο φινάλε. Πολύ μάλιστα.

Αφού αποταστάθηκε η τάξη και η αναγνώριση των κόπων μου, μπορώ να κάνω την επιβεβλημένη ακρόαση. Εκτός από τα τύμπανα που μου τρέχουν τα σάλια (βέβαια μόνο στην εισαγωγή, μετά κάπως σε σημεία πέφτουν πιό πίσω από όσο θα ήθελα) θα πρέπει να πω ότι ο τελε ήχος είναι ΣΑΦΩΣ καλύτερος, πιό γεμάτος και πιό ψωμωμένος. Πολύ καλύτερο αποτέλεσμα από τις 10-38, ΚΥΡΙΩΣ

Μηλα πορτοκάλια

Ούτε μια αναφορά σε μένα, στον μπροστάρη υπέρμαχο των φλατσοσυρμάτων, που τα έχω δέσει με αίμα στα χορδιστήριά μου.... Το σημειώνω!?

https://www.rollingstone.com/music/music-news/roger-hawkins-muscle-shoals-swampers-drummer-dead-obit-1172490/amp/ Αμέτρητα τα κομμάτια που έπαιξε, οι καλλιτέχνες που στηρίχτηκαν πάνω του, η επιρροή στην σύγχρονη μουσική