Από τα πιό αγαπημένα μου ποιήματα,του Τάκη Παπατσώνη.

ΠΡΩΤΕΣ ΧΛΟΕΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Οι πρόδρομοι όλοι

στο προσκλητήριο απόψε

παρόντες·

η ψύχρα, η υγρασία,

η σκοτείνια,

όλη η κρυμμένη

άνοιξη εδώ κάτου,

τόσο χαμηλά,

στο σβώλιασμα του χώματος,

στο μέστωμα του αγριολούλουδου,

κι ο ακαταπόνητος

χτύπος της καρδιάς,

(γιατί χτυπάει

αυτή η καρδιά;)

χίλιες εικασίες η κάθε σφυριά της

κι άλλες τόσες

αβεβαιότητες:

ένας τυφλός

δεν είναι πιο αβέβαιος

ακούοντας να δουλεύει

το σκεπάρνι,

αν τάχα ο εργάτης

φυτεύει

τα νέα του δέντρα,

ή αν ανοίγει

βιαστικά μνήματα

στις χλόες.