musichallenge

Φαχνω να βρω τι κρυβεται πισω απο αυτο το παθος αμφισβητησης του "παιδιου" που επαιξε με αυτον που εσυ θαυμαζεις.... μη τρελενεσαι βρε :). ο χρονος θα δειξει. ξερεις ποσοι θα ηθελαν να ειναι στη θεση του.. "το πιανεις το υπονοουμενο ετσι"? ;D εχεις τη γνωμη σου. Απλα νιωθω οτι ανηκεις στους λιγους που εχουν να πουν κατι αρνητικο για εκεινη την βραδια και για αυτη τη συνεργασια... :) ολοι οσοι εισασταν μεσα, καταλαβαινετε τι λεω. Βασικα θα ηθελες να δεις τον καραντινη μαζι με το μεολα αλλα πιστεψε με οτι ολοι θα ηθελαν να παιξουν με το μεολα. Ερχεται ο μεθινι.. Θα πάτε? πανακριβα τα εισιτηρια....... ???

Καλησπέρα σας! Η αλήθεια είναι ότι διαφωνώ μαζί σου φίλε μου. Αλλωστε αυτο ειναι το μοημα της συζητησης. χαχαχα! Άλλο "παίζω γρήγορα" και άλλο "έχω τεχνική" και πιστεψε με πως αν κανεις μια ερευνα στον χωρο των μπουζουκιων, ειδικα για την τεχνικη μονο παουρης λενε. Περαν τουτου οταν το λεει ο μεολα τι να πω εγω. 8) Όσο για το θέμα ήχο έχεις δικιο γιατι πήρες γνώμη από το zougla. Απλά επειδή ήμουν μέσα, να ξέρεις πως το μόημαν που είχε μπροστά του, δεν είναι αυτό της zougla χαχαχα.... Απο ότι καταλαβα πηραν ήχο κονεκτ μονο για τις "τηλεοπτικες αναγκες". Παντως ο μεολα ειπε: "Φοβερα ενστικτα....μου θυμισε το τριο μας με τον πακο και το τζον.." σε συνεντευξη του zougla.. Μετα απο αυτα τα βιντεο που υπαρχουν για τον παουρη δεν θα ηθελα να σχολιασω τα περι καραντινη.. ειναι αλλου ο ενας αλλου ο αλλος και ειναι εμφανες. αλλωστε τον παραδεχονται ολοι αυτοι... Δεν ειναι και λιγο στα 24 του να παιζει με τον μεγαλο και να λεει τα καλυτερα χωρις να κρυψει τον ενθουσιασμο του για τον παουρη. αυτο ειναι διδαγμα για όλους... Βασικα ας κρατησουμε αυτο... εδειξε αλλη ελλαδα θαρρω εκεινη την μερα και εγω προσωπικα ειμαι χαρουμενος και βλεπω ελπιδα (μουσικα γιατι κοινωνικοπολιτικα παμε κατα ντεβιλ) ;D.

Χαιρετώ άπαντες στο forum.Νέος στα μέρη σας ;) Παίζω κιθάρα ερασιτεχνικά και είμαι μεγάλος fan του DiMeola. Έτσι είχα και 'γω μαζί με τόσους άλλους την τύχη να βρίσκομαι σε αυτή την πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα συνεύρεση του μπουζουκιού με την jazz, και αργότερα με τον ίδιο τον DiMeola. Ο DiMeola ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα. Αυτό δηλαδή που με έκανε να τον ακούσω, να τον παραδεχθώ και να γίνω θερμός υποστηρικτής του. Θέλω να σταθώ όμως στον έτερο σολίστα, Μ.Παούρη, που ήταν πραγματικά απίστευτος ενισχύοντας την μέχρι πρότινος ελλιπής γνώμη που είχα σχηματίσει μέσα από αποσπάσματα βίντεο στο Internet. Είχα διαπιστώσει φυσικά ότι έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη τεχνικής κατάρτισης, όμως κατά την γνώμη μου το μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο ήταν αυτό το “πάντρεμα” της τεχνικής - ταχύτητας με την αισθητική και οφείλω να ομολογήσω ότι το κέρδισε. Μέσα στο θέατρο ο jazz ήχος της μπάντας αγκάλιαζε με ευαισθησία το ιδιαίτερο ηχόχρωμα του μπουζουκιού, δείχνοντας μια άλλη πτυχή του οργάνου που για να είμαι ειλικρινής με εξέπληξε μιας και, για μένα τουλάχιστον, ήταν ένα καινούργιο άκουσμα. Τέλος θα ήθελα να παραθέσω δύο απ’ τα κομμάτια που ακούστηκαν εκείνο το βράδυ, ως συνθέσεις του Μ.Παούρη, προσπαθώντας να “μεταφέρω” λίγη απ’ αυτή την ατμόσφαιρα που πολλοί από εμάς στο κοινό νοιώσαμε.