taq

Καλημέρα Recoc, πολύ καλή επιλογή σου!!! χε χε είμαι υπέρμαχος της Carvin!!! είναι εκπληκτικά ποιοτικότατη εταιρεία! Εχω Carvin κιθάρα και ομολογώ ότι είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένη. Δεν έχουν λυπηθεί οι κατασκευαστές ούτε ποιότητα στα ξύλα ούτε στο φινίρισμα και τα ηλεκτρικά είναι τόσο καλά που δεν σε παραμυθιάζουν, ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ επιπέδου. δηλαδή καλοί μαγνήτες, γεφυρες ποντεσιόμετρα κτλ. Θα σε καλύψουν σε όλα τα φάσματα της μουσικής. Πάνω από όλα δεν χρειάζεται να πετάξεις μια ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. τα όργανα της Carvin είναι σε άπόλυτα φυσιολογικές και προσιτές τιμές για την ποιότητα τόυς (δηλαδή δεν πουλάνε ΦΥΚΙΑ για μεταξωτές κορδέλες) Εγώ ψώνισα από Ελλάδα την δική μου κιθάρα Carvin, και τσεκάρωντας στο internet, με χαρά διαπίστωσα ότι η τιμή που μου έκαναν εδώ ήταν η ίδια από το site με τα έξοδα μεταφοράς!! και έπαθα πλάκα. Ενδεχομένως αν την παράγγελνα απ' έξω να είχα και φόρους τελωνείου κτλ. 1250€ μου κόστισε η DC135 με συγκεκριμμένα specs που ήθελα και από αμερική μου "έβγαινε" κάπου 1420$ δηλαδή πάνω - κάτω τα ίδια. Αυτά.......

Δεν έχεις PRS???? Πάρε ένα κουλούρι!

Old nick, πέρα από κάθε προκατάληψη για διάφορους κιθαρίστες, χωρίς να θέλω να εκτραπούμε και του θέματος, θα πω δυό λόγια μόνο για τον Bolin. Δεν τον μυθοποίησε κανείς γι' αυτό και πολλοί να μην έχουν ακούσει δουλειές του. Όσοι προφανώς τον έχουν ακούσει (κυρίως μέσω Deep Purple) τον ξέρουν ώς ο κ. αντικαταστάτης του Blackmore, (που καμία σχέση μαζί του :lol: ) και δυστηχώς το γεγονός ότι χάθηκε ΄νωρίς ήταν μια πραγματικά ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ της Ροκ σκηνής. Ανήκει στο Πάνθεον των 4-5 μεγαλύτερων κιθαριστών του 20ου αιώνα κατ' εμέ, αν δεν είναι και ο καλύτερος ισως.....

Και την κιθάρα του έσπασε για να του φέρει γούρι!

Afiltroi έχεις ΑΥΤΙΑ αγόρι μου!! :lol: :lol: και μόνο η αναφορά σου στον Tommy είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ!! ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ!!! προσκυνώ τον κ.κ Bolin όχι μόνο για τον ήχο του αλλά γιατί πράγματα που έπεξε το 72 π.χ τα έκαναν κιθαρίστες μετά το 88!! Φιλικότατα taq (άσχετο το πόστ μου :lol: με το θέμα του fuzz, αλλά όπως και να το κάνουμε ο Τομυ έχει γράψει χρυσές σελίδες μουσικής με αυτό το εφέ, και κάπως μου ρθε τώρα που τον ανέφερε ο afiltroi :oops: )

Σαφώς μέχρι πέντε υπάρχει αίσθημα!!!!! ακόμα είμαστε τέσσερις! Εμπρός αδέρφια να πολλαπλασιάσουμε το Σουηδικό πληθυσμό!!!! χάρη στο δημογραφικό θα τους κάνουμε!!!!!

Αυτά είναι!!! από περιέργεια Τάκη ........... Το steel block της Σουηδέζας ήταν από CBS εποχή? :lol:

¶ρα είμαι μια χαρά χαρούλα Ηλία διότι Hard Rock riffs, ακούγονται μόνο από αυτές άντε και κάνας ποδοσφαιρικός ύμνος :lol: :lol: για αλλαγή χχααχχααχααχαχαα πάντως πέρα από πλάκα σε χαρακτήρα ΔΕΝ νομίζω υστερεί καμία (έχω ακούσει και πολύ χειρότερες). Όταν παίζεις τα δακτυλά σου δίνουν βέβαια το χρώμα που θες αναλόγως. Το γυάλισμα του καθαρόαιμου ήχου της φέντερ και το feel δεν λείπει από παντού, στα βρώμικα με overdrive από τον Peavy μου, ή από το SD1 γεμίζουν το δωμάτιο όταν παίζεις με όλο αυτόν το κλασσικό τόνο στον ήχο :wink: γι' αυτό παραξενεύτηκα με τα όσα άναφέραμε για τα στιλ μπλοκ. :roll:

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Είσαι απίστευτος SF!!!!! όντως έτσι είναι! και λέω και γω .... νταξ τα στιλ μπλοκ τα μαμίσανε λένε όλοι εγώ όμως γιατί δεν το πολυκαταλαβαίνω ?????? τόσο καλές είναι οι δικές μου και τοσο μάπα είναι των αλλωνωνε???? :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: τι διάλο μαγνήτες και χορδές custom επιπέδου μόνο σε μένα έκατσαν? :lol: :lol: :lol: :lol:

Μωρε παίζει και παραπαίζει, και οι δύο για την ακρίβεια παίζουν, αλλά μου ανάβετε φωτιές με τα steel τώρα και άντε να ξεκολλήσω..... :roll: μα πόσο σημαντική διαφορά να κάνει???? :oops:

Μάλον σήμερα, χτες δε βρήκα μαγνητάκι σπίτι :wink:

Επειτα από την βοήθεια του Ηλία (thx) Να μερικές φωτό που έβγαλα εψές το βράδυ, σόρρυ αλλά δεν βρήκα την sony μου (αργκκκχχχ) και οι φωτό είναι από το κινητό :oops: Η 40th aniversarry και η Αμερικάνικη του 84

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Αντώωωωωωωωωωωωωωωωωων μας επήρανε χαμπάρι!!!

φίλε acanthor, μία κανονικότατη στρατ είναι του 1994 επετειακό μοντέλο, και καλά.... γιορτάζοντας η Fender τα 40 χρόνια της έφτιαξε σε περιορισμένο αριθμό κάποια κομμάτια. Αυτή που έχω είναι χαρακτηρηστικά ελαφριά για στρατ, εχει πιό λεπτό μπράτσο απο την αλλη του 84, ειδικά μετά το 12 διάστημα μέχρι το σημείο που βιδώνεται στο σώμα ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ λεπτό! είναι σχετικά πλατύ, και βολευει τέλεια στο παίξιμο ( το δικό μου τουλάχιστον)και ύστερα από 2-3 λεπτά παιξίματος έχεις κολλήσει άσχημα χε χε, το μπράτσο της είναι birds eye maple, rosewood fretboard και στο φώς το χρώμα (ένα παλαιωμένο από τον καιρό λευκό, vitage white έγινε σιγά σιγά από μόνο του :lol: ) διακρίνονται δύο κολλήσεις ξύλου δύο "ρίγες" κόλλησης που διατρέχουν όλο το σώμα της, πράγμα που σημαίνε το πιθανότερο να είναι 3 κομμάτια alder, και όχι στα 4-5 που διαδίδεται για τις Fender 90s (και που το σίγουρο είναι ότι μάλλον έτσι ήταν) η 40th aniversary που πήρα είναι απλά εξαιρετική. Οι μαγνήτες αν και μονοί (και η αλήθεια είναι ότι έχω ξεσυνηθήσει τους μονούς :oops: ) έχουν σχετικά μέτρια έξοδο αλλά είναι πολύ χαρακτηρηστικοί, και δίνουν το σωστό χρώμα για ήχο της Fender, να σημειώσω ότι έχω παίξει με 4-5 καινούργιες, μοντέλα 2000-2004 με 3 μονούς, και ενώ δεν ήταν καθόλου άσχημες κιθάρες, οι μαγνήτες τους ήταν "άχρωμοι" να το πω? δεν ξέρω αν είναι η σωστή λέξη αλλά μου φάνηκαν πολύ "άδειοι". :oops: Ενα καλό service sta τάστα θέλει μόνο, έχω διακρίνει κάποια τσακίσματα ελαφρά στο 3-7 τάστο αλλά το κάλο είναι ότι δεν έχω ακούσει ακόμα τρίξιμο :wink: τα κλειδιά είναι πολύ σταθερά, μετά από αλλάγή χορδών και 2-3 λεπτά στρωσίματος δεν χρειάστηκε να ξανακουρδίσω ύστερα από 3 ώρες που την ξανατσέκαρα!!!! το nut το έχει ψιλοφάει κάποιος τεχνίτης προφανώς με αποτέλεσμα το σεταπ που είχε να με βολέψει από την πρώτη κιόλας στιγμή. το μεταλλικό πλέιτ που συγκρατεί το μπράτσο στο σώμα ήταν ΠΟΛΥ σφιγμένο και φυσικά αυτό έχει κάποια πλεονεκτήματα..... δυστηχώς δεν ξέρω αν αυτό το πλεονέκτημα το οποίο βοηθά στην εξάληψη "τριγμών" είναι και καλό για την ίδια την κιθάρα, πάντως εκτός από χορδές δεν έχω πειράξει τίποτε αλλο και η κιθάρα απλά είναι ΥΠΕΡΟΧΗ.

ίσως το πιό μεθυσμένο μπράτσο τέλε που έχω δει ever!!! :mrgreen:

¶σε Τακή γιατί με πιάσαν τα διαόλια μου, κατέβηκα να δώσω για πούλημα 2 κιθάρες σε ένα μαγαζι και την είδα, εντάξει έπαιξα μου άρεσε αλλά όταν έφυγα κάτι μου έλειπε (κάτι σαν αλκοόλας ένα πράμα) λες και δεν είχα άλλες 4 κιθάρες καλές ή και καλύτερες. τες πα πήγα πάλι την άλλη μέρα και την χτύπησα. (πέρα από κολλήματα) είναι μία εξαιρετικότατη αμερικάνικη Fender με rosewood μπράτσο και 3 single coil μαμά Που "τσιγκλάνε" πολύ όμορφα. Η άλλη αμερικάνα μου είναι πειραγμένη με maple μπράτσο και έχει πάνω 2χ texas specials και JB hum/er τώρα μου έλειπε αυτή που πήρα? δεν ξέρω πάντως παίζω και με αυτή ασταμάτητα.....

Ξεκίνησα με μια κλασσική κιθάρα 3/4 μιας εξαδέρφης μου το 1988 καλοκαίρι, προπαθόντας να μάθω πως διάολο παίζει το smoke on the water & highway star & child in time ο κ.κ. Blackmore, το 1989 πήρα την πρώτη μου ηλεκτιρκή Melody strat type neck & bridge single coils, και καπάκι στο τέλος της ίδιας χρονιάς την Squier Japan που την κράτησα και ως το 2003. Ξεκίνησα να γραφτώ το 1989 σε ωδείο για να μάθω ηλ. κιθάρα, οι απαντήσεις πολλές και ποικίλες με τον ίδιο παρανομαστή! Θα μάθεις ΚΛΑΣΣΙΚΗ κιθάρα έλεγαν όλοι για να κατανοήσεις το εξάχορδο και κατόπιν θα προχωρήσεις στην ηλεκτρική.... σε ερώτηση μου πόσο θα μας πάρει να ακουμπήσω ηλεκτρική (ανυπόμονος 17χρονος χεχε) η απάντηση ήταν 4-5 χρόνια minimum Φυσικά αυτά τα 2-3 ωδεία στην περιοχή μου ούτε που τα ξαναείδα ή πέρασα απ' έξω. Όταν τους έλεγα δηλαδή για ηλ. κιθάρα με κοίταζαν σαν αρειανό που δεν ενδιαφέρεται να μάθει ΜΟΥΣΙΚΗ. Έτσι έμαθα μαναχός μ :cry: με την βοήθεια και την ανταλλαγή ΄"απόψεων" βιβλίων, ταμπλατούρων, με τα φιλαράκια από τις παιδικές μας τότε μπάντες. Ένα φεγγάρι έπαιξα λίγο μπάσσο στην πρώτη μου μπάντα λόγω συνωστισμου κιθαριστών τότε :lol: :lol: :lol: αλλά κατάλαβα ότι δεν θα μου ταίριαζε να μάθω μπασάκι. αυτά!

Που λες αυτό που μου αρέσει με το σύνδρομο είναι ότι πέρνεις μία κιθάρα παίζεις, την γουστάρεις, ασχολείσαι μαζί της ωρες - μέρες - μήνες μέχρι να σου πέσει στο μάτι η επόμενη που θα σε "βολέψει" και άμα δεν την πάρεις θα σε τρώει ο πισινός σου μέχρι να την βάλεις στο playroom σου! ασε που λες και από δω....... γιατί κάθε φορά λέω τέρμα και κάθε φορά είμαι ένα click away ...... :oops: τελευταίο απόκτημα η 40th aniversary στρατ πριν 5 μέρες :lol: :lol: τες πα εν αναμονή καλέ μου φίλε.....

¶ντε να σου ξαναπούμε ματαξαναματαμεγειές! Αρχίζεις να καταλήγεις σαν και μένα μου φένεται Ηλία, στο τέλος παντελόνι δε θα χουμε αλλά απο καμια 5-6-7 κιθάρες να μας βρισκονται δε θα λέμε όχι :lol: :lol: :lol: :lol: , και να φανταστείς πριν 3,5 χρόνια ξεκίνησα να πάρω μια 70ς MIM Fender για λίγο καλύτερες μουσικές μέρες αντικαθιστώντας το μονάκριβο μου Squier Japan του 90 και ............

Επίσης χρυσό δόντι (κυνόδους για την ακρίβεια), και δαχτυλίδι στο μικρό δακτυλάκι ναιιιιιιιιιιιιιι αυτό με το 4ων εκατοστών νύχι!!! με πέτρα αμέθυστου κατά προτίμηση σε μέγεθος ώστε να βγάζει μάτι αετού στα 200 μέτρα! :lol: :lol: :lol: :lol: απαραίτητα αξεσουάρ παλάντζα με βέργα (ναι τις παλιές καλές κλεφτοπαλάντζες, και 35 κιλά πατάτα ως ντεκόρ επί σκηνής!

Αμ αυτή η γεφυρά τους? πόσο ξενίζει ..... μπλιάχ.... αλλά γούστα είναι αυτά.... πάντως με 900€ χτυπάς Fender strat, Carvin bolt on strat που εκτός του κλασσικότερου ήχου είναι και όργανα (ειδικά η Carvin) που θα λατρέψεις κυριολεκτικά. :wink:

Ωραίο site thx, Ηλία επιβεβαίωσα ότι η Αμερικάνα μου του 84 με serial Ε467χχχ είναι προφανώς φτιαγμένη από stock ξύλα CBS και συναρμολογημένη κάπου ανάμεσα 87-88 (δηλαδή τον 1ο χρόνο λειτουργείας του Αμ. Εργοστασίου) το μπράτσο μέσα λέει 1988 αν θυμάμαι καλά, έχει τον πιό pure strat ήχο που έχω ακούσει ever, επίσης η Blackmore μου είναι custom shop Japan, πανάλαφρη και μαμεί όπως και να το κάνεις και η 40th aniversary μου μιά κούκλα με ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟ σκάσιμο λεπτό μπράτσο απίστευτο feeling Φέντερ, (χεχεχε) :lol: :lol: :wink:

Δεν είναι ακριβώς έτσι, από την μία έχουμε τους χ86 επεξεργαστές (τα συμβατά που λέμε με IBM) και από την άλλη τα Macintosh. Θεωρητικά αλλά και πρακτικά τα Mac είναι ισχυρότερα μηχανήματα (ήταν τουλάχιστον έως πριν 2-3 χρόνια που τα παρακολουθούσα "στενότερα") δηλαδή όταν τα συμβατά με IBM "φόραγαν" πριν κάμποσο καιρό Pentium III στα 1000ΜΗΖ ή Pentium ΙV στα 1,4 GHZ η αντίστοιχη σειρά Macintosh είχε έναν Motorola CPU χρονισμένο στα 733 ΜΗΖ ο οποίος ήταν κατά πολύ ισχυρότερος των άνω με διαφορετική από την χ 86 σχεδίαση χωρις ενεργητική μάλιστα ψύξη παρά μόνο με μία λίγο μεγαλύτερη ψύκτρα για να απάγει την θερμότητα. Με δεδομένο ότι οι φορητοί υπολογιστές ειδικά οι συμβατοί με IBM υπολοίπονται σημαντικά σε επιδόσεις έναντι των αντίστοιχων desktop συστημάτων (παρ' ότι έχουν εξεληχθεί σε πανίσχυρους πλέον) παρ' αυτα οι φορητοί της "άλλης" πλευράς διαθέτουν σαφώς υπεροχή σε επιδόσεις γι' αυτό και ενδεχομένως να κρίνονται καταλληλότεροι για επεξεργασία μουσικής.