Και του λογου μου προτιμω τα πιο παλια του,Truth και Becκ-ola και απ'τα πιο "jazz rock" του,αν τα πει κανεις ετσι,τα Wired και Blow by blow.
Απ'την αλλη παντα "εκανε"πραγματα και δεν επαναπαυεται ακομη και σημερα μουσικα.
Πραγματι,βγαζει αυτο ακριβως οταν τον βλεπεις!
Ωραια η διασκευη του στο A day in a life και κιθαριστικα,τι να λεμε,σκοτωνει.
Παρεμπιπτοντως Ray,δεν ειχες παιξει μια-πολυ ωραια κατα τη γνωμη μου-βερσ του People get ready στην Beck εκδοχη του η κανω λαθος?