Άστοχο το βρίσκω αυτό, δηλαδή τι μας λέει ο φίλος, ότι μόνο με ακριβά όργανα μπορεί κανείς να έχει "emotional connection";
Τόσοι και τόσοι έχουν μια λατρεμένη κιθάρα που δεν αποχωρίζονται, με άπειρο "emotional connection", επειδή ήταν η πρώτη τους ή η πρώτη καλή τους ή μ' αυτή έγραψαν κάποια αγαπημένα κομμάτια ή έδωσαν πετυχημέα λάιβ ή τους τη χάρισε αγαπητο πρόσωπο ή τους συντρόφευσε σε κάποια δύσκολη περίοδο της ζωής τους και τόσοι άλλοι λόγοι...
Για μένα η αγορά πανάκριβων οργάνων παραπέμπει σε:
1. αγοράζω ακριβό γιατί δεν μπορεί παρά να έιναι και αναλογικά καλύτερο
2. αγοράζω ακριβό γιατί έτσι δείχνω πως είμαι εκλεκτικός και ψαγμένος
3. αγοράζω ακριβό γιατί αφού δεν μπορώ να παίξω και πολύ καλά, ε ας έχω τουλαχιστον κορυφαίο όργανο,
4. αγοράζω ακριβό γιατί τα 'χω μπόλικα τα φράγκα και κάνω το κομμάτι μου
και, σε ορισμένες περιπτώσεις:
5. αγοράζω ακριβό γιατί ξέρω πως το αξίζω, όντως καταλαβαίνω τη διαφορά και όντως το χρειάζομαι για να κανω το επόμενο βήμα.