Το απίστευτο για μένα τουλάχιστον είναι πως ένας ανεπάγγελτος τυπάς με τη νοοτροπία του αστραχάν είναι εν δυνάμει μελλοντικός πρωθυπουργός αυτής της έρμης χώρας.
Από το πανεπιστήμιο/πολυτεχνείο τι να πρωτοθυμίσω/θυμηθώ;
Πως τα μαθήματα είναι πολλά αλλά τα περισσότερα δεν έχουν ούτε homeworks, ούτε εργασίες, ούτε περισσότερες της μίας εξέτασης, και τα δίνεις όσες φορές θές ώσπου να σε βαρεθεί ο καθηγητής και να σε περάσει με 4.5;
Τους αιώνιους φοιτητές στο 9ο έτος, με εγγυημένη μάλιστα τη θέση στη φοιτητική εστία, την οποία ορισμένοι υπενοικιάζουν;
Τα μπιλιετάκια από τα κομματόσκυλα "θα περάσεις αυτούς τους φοιτητές" προς τους "συνεργαζόμενους" καθηγητές;;
Τις γενικές συνελεύσεις των 20 ατόμων αφού οι υπόλοιποι είχαν αηδιάσει και δεν πατούσαν πια;
Τις με τη βία διαλύσεις πρυτανικών συμβουλίων όταν δεν πηγαίνουν όπου συμφέρει τα κομματόσκυλα;
Τους εξωπανεπιστημιακούς φουσκωτούς που έρχονται για "βοήθεια";
Το "όχι στην εντατικοποίηση";
Τα ανύπαρκτα βιβλία αλλά και εργαστήρια, για τα οποία οι "επαναστάτες" φοιτητές δεν δίνουν δεκάρα;
Την συστηματική αντιγραφή;
Το "δώσε ρε μακάκα για μένα Στατική δύο και θα δώσω για σένα Μηχανική τρία";;;
Το χτίσιμο καθηγητών στα γραφεία τους;
Το "δεν θα σας αφήσουμε να πάτε ΟΥΤΕ τουαλέτα αν δεν υπογράψετε την απόφαση που θα σας υπαγορεύσουμε";
Το email που έλαβε ανηψιός μου στο ΕΜΠ προτρέποντάς τον να ΜΗΝ πάει να ψηφίσει, ώστε να συνεχίσουν να κινούν τα νήματα ΜΟΝΟ τα κομματόσκυλα; (αστραχάν για αυτή τη συλλογική διαδικασία κόπτεσαι;;;;)
Την άβυσσο διαφοράς που είδα όταν αργότερα πήγα στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακό;
Τη ντροπή που νιώθω όταν σκέφτομαι τα άτομα από Ευρώπη που έρχονταν με ανταλλαγή με το erasmus και γουρλώνουν τα μάτια τους με τα αίσχη που βλέπουν;
Και πόσα άλλα έχω ξεχάσει...