Είναι ωραίο να ονειρεύεσαι και το όνειρο να το κάνεις πράξη, απλά διαφωνώ με τη νοσταλγία.
Μου βγάζει κάτι που δεν πρόκειται να καταφέρω ξανά και όταν πρόκειται περί μουσικής ........απλά χαλιέμαι.Ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά, αν σήμερα έβγαζα απ το συρτάρι τραγούδια 20-30 ετών πίσω για να προσπαθήσω να τα σενιάρω, θα έβαζα σίγουρα στοιχεία του σημερινού μου εαυτού και δεν θα προσπαθούσα να αναπαραστήσω το τι θα ήθελα να τελειοποιήσω τότε, στο σήμερα.
Χωρίς παρεξήγηση και με κάθε ειλικρίνεια, παρότι αυτά τα 2 άσθματα που άκουσα δεν έχουν κάποιο ψεγάδι, όμως μου μυρίζουν αναπαράσταση της ελληνικής σκηνής των τελών του 80, αρχές 90. Αν ο στόχος ήταν αυτός, πέτυχε. Εγώ απλά θα το μετέφερα στο σήμερα. Εγώ, γιατί ο Σέμης μπορεί να έχει μείνει εκεί και να νοσταλγεί.
Σέμη με όλο το θάρρος, καλόπιστα.
Οι συνθέσεις είναι ωραίες τα παιξίματα, οι μίξεις η παραγωγή, μόνο που μυρίζουν την εποχή που πρωτοπαίχτηκαν και που ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής, δεν ήταν στη πρωτοπορία, ωστε να μείνουν ανεξίτηλα. Για μένα, ήθελαν εκμονδερνισμό. Για μένα.
Να είστε καλά και να μη παίζεται νοσταλγικά, όσο τουλάχιστον μπορείτε και παίζεται ακόμα.