Jet72

Να περιγράψω την σκηνή;;

Τι να την κάνεις την καλλιτεχνική αξιολόγηση όταν το χαμόγελό σου έχει φωτίσει τόσες γενιές...... Μοναδικός, για πάντα στην καρδιά μας.

Αναφέρεσε στο σημα του δελτίου ειδήσεων;

Το (όποιο για τον καθένα) καλλιτεχνικό μέρος της υπόστασής μας σίγουρα κουβαλάει και λίγο ή περισσότερο Βαγγέλη μέσα του. Για εμάς που μεγαλώσαμε στα 80s (και γνωρίσαμε τον Βαγγέλη ως ήδη καταξιωμένο) ήταν άλλος ένας παιδικός ήρωας, από αυτούς που έχουν κατορθώσει πράγματα στη σφαίρα του ακατόρθωτου. Ψάχνοντας προς τα πίσω βρήκαμε την ιστορία του, ακούσαμε από τους μεγαλύτερους, αργότερα ήρθε και το Internet και είδαμε / ακούσαμε πολλά περισσότερα. Μαγευτήκαμε, ονειρευτήκαμε, ταξιδέψαμε, γοητευτήκαμε από την μουσική του αλλά και από την προσωπικότητά του. Κρατώ διάφορα πράγματα από την μεγάλη του πορεία, τυχαία θα αναφέρω μερικά: _ Για να γίνεις μεγάλος πρέπει να έχεις σίγουρα κάποια αξία _ Για να γίνεις πολύ μεγάλος πρέπει να φύγεις έξω _ Μπορεί να είσαι πολύ μεγάλος και παρόλα αυτά να μην σε αναγνωρίζουν _ Η κλασική σπουδή ανοίγει δρόμους, κανείς δεν ξέρει όμως αν τελικά ο Βαγγέλης θα έκανε ό,τι έκανε αν είχε πάρει το στάνταρ πακέτο μουσικής γνώσης. _ Η τεχνολογία υπηρετεί τον καλλιτέχνη, ο οποίος υπηρετεί την τέχνη του _ Η σοβαρότητα, η απλότητα και η μη έκθεση στα φώτα αφήνουν την τέχνη ως κληρονομιά και το όνομα καθαρό. Αυτά, σκόρπια....... Ας είναι ελαφρύ το χώμα. Νιώθω πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να τον δω στο Ηρώδειο, νιώθω πολύ υπερήφανος και αισθητικά γεμάτος για τις άπειρες ώρες που ξόδεψα πλημμυρίζοντας τα αυτιά μου και το μυαλό μου με τους ήχους του. Δικέ μας Βαγγέλη, σε ευχαριστούμε για ό,τι μας χάρισες.

Τα αγχη του να παιζεις λάιβ.... ?

Σημεία των καιρών προφανώς. Πριν 50 (ή και λιγότερο) χρόνια, την μουσική την έπαιζαν μουσικοί. Έτσι λοιπόν, όπως σήμερα "παιζουν μουσική" ακόμη και τύποι που δεν έχουν καμία επαφή με την τέχνη της Μουσικής, έτσι αντίστοιχα υπάρχουν και αυτοί που μιλάνε για Μουσική χωρίς όμως να έχουν την βάση για κάτι τέτοιο. Ή για να το πω αλλιώς, όσοι έχουν να πουν κάτι με ουσία πάντα θα είναι ένα ελάχιστο ποσοστό μέσα στο γενικό σύνολο. Έχουμε πλέον άπειρα δεδομένα, λίγη όμως αξιοποιήσιμη και αξιόπιστη πληροφορία και ελάχιστη διαθέσιμη ουσιαστική γνώση. Μακάριοι όσοι την βλέπουν να γυαλίζει σαν διαμάντι μέσα στις στάχτες.

Φαντάσου ( / φαντασιώσου ) τον εαυτό σου να πίνει τον καφέ και να βλέπει απέναντί του τη συγκεκριμένη κιθάρα, στο σταντ της! Αναμένουμε εξελίξεις.

Προσοχή και στις κολλήσεις! Εγώ φόρτωσα μισό κιλό καλάι σε κάθε μία πλευρά του καλωδίου και τώρα έχω έναν "σούπερ ζεστό ήχο" ( γιατί.... έχασα τα πρίμα! )

" ...Αλλά να παίζονται οι νότες. Μην είναι ήχοι..." Χμ.

Αυτά λέτε και μετά φοβόσαστε για το πυρηνικό μανιτάρι. Εμ τι να σας κάνω........ Κλασικό και αξεπέραστο το εργαλείο. Με γεια και εύχομαι πολλά πολλά χιλιόμετρα στην ταστιέρα....!

Αααα και κάτι άλλο (που θυμίζει ένα πρόσφατο άλλο thread) : ακούω καλά μπόλικο και ύπουλο COWBELL στο δεύτερο κομμάτι;;

Άσχετα πάντως με τον EVH, αυτές οι αρμονίες των αμερικάνικων 70s (Steely Dan τύπου και μετέπειτα προς yacht rock κλπ) είναι παραπάνω από ατμοσφαιρικές και νοσταλγικές. Δεν τις χορταίνω ποτέ. Καταπληκτικό και το τραγούδι-αφορμή για την ανακάλυψη του EVH...

https://books.google.gr/books?id=o_D0U4o1sMsC&pg=PA39&lpg=PA39&dq=cant+get+away+from+you+van+halen&source=bl&ots=G6jP22KrFz&sig=ACfU3U1bH-xZGQ2_UWsByrzNy52YqwEcHw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjOv7aP47H3AhXMRPEDHS8-BUkQ6AF6BAgLEAM#v=onepage&q=cant get away from you van halen&f=false

Ο evh παντως δεν ηταν αριστερός, ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ηταν! Αμαν τι ειπα , αμφισημία.....

Να συμπληρώσω ότι το θεωρώ και δομικά άρτιο, ως εξέλιξη, ως μέρη. Θα μας πεις τι χρησιμοποίησες ως όργανα; ( γιατί ακούω όλα τα κλασικά, vcs3, arp2000, polymoog αλλά προφανώς έχεις παίξει με διάφορα vsti... )

Εξαιρετικό. Άρτιο και έξυπνο. Θα μπορουσε να ειναι το Oxygene XIV. Ακούγοντάς το δεν προσεξα αρχικα τα εφφε τυπου JMJ / vcs3. Αυτο μαλλον σημαινει οτι ειχα ηδη πολλη και καλη πληροφορια στα αυτια μου. Τα εφφε ήρθαν να της δωσουν τον επιπλεον αμπιεντ χαρακτηρα που της ταιριαζει.

Λαϊκοί δρόμοι με τόνους τουάνγκ και έκο-ριβερμπ............... Θα μπορούσε να είναι το σάουντρακ σε κάποιο "σουβλάκι γουέστερν" (αν υπήρχε τέτοιο είδος....)

1% το παίζει σωστά, γιατί είναι δύσκολο να φανταστείς ότι πήρες ηλεκτρική κιθάρα, θα κάνεις το πρώτο σου γκράν και αυτο ΔΕΝ θα είναι με πένα..... Επιπλέον να πω ότι η δημοφιλέστερη εκτέλεση πρέπει να είναι με κλασική κιθάρα ξαπλωτή στα πόδια και τα τάστα πιεζόμενα από τον αντίχειρα (κάντε το εικόνα, είναι every kid...) Στο θέμα μας, δεν μπορώ να σκεφτώ ένα κομμάτι που με έκανε να ασχοληθώ με την μουσική γιατί μπήκα στο Ωδείο πριν να αρχίσω τη φάση με τα κασσετόφωνα και τους δίσκους.... Κάνα δυο χρόνια μετά πρέπει να μπήκα στην ποπ και την ροκ και λίγο πιο μετά πρέπει να ήρθε αυτή η μαγική στιγμή όπου κατάλαβα πως μπορώ να συνδέσω τον κόσμο της μουσικής μάθησης με τον κόσμο της ποπ/ροκ απόλαυσης. Ε, μετά από αυτό... άρχισε ο κατήφορος ?

Όταν ακούω (ή και βλέπω ταυτόχρονα) παίκτες σαν τον Sco, νιώθω ότι μου λείπουν αρκετοί εγκεφαλικοί νευρώνες ώστε να μπορώ να τους παρακολουθήσω. Αυτός ο Rick, αυτός ο Rick. Έχει καλές παρέες......................

Και με το headstock και το "Jackson"? Μασκάρισμα και βάψιμο; Ή παραγγελία κάποιου decal; Ή απλά μαύρο; (γιατί το μαύρο headstock το λες και ουδέτερο οπότε μπορείς να γλιτώσεις τις περιπέτειες - εκτός αν θέλεις matching headstock για πολύ 80z look). Πάντως ακόμη και σε απλό ξύλινο look δείχνει πολύ ζόρικο ως εργαλείο.....

Για να πω την εξυπνάδα μου, σχετικά με την μουσική / σόλο κλπ, άκουσα σχεδόν ό,τι περίμενα να ακούσω λίγο πριν κάνω κλικ στο play. Αλλά ναι, οι θρύλοι είναι θρύλοι και δικαιούνται να κάνουν ξανά και ξανά αυτό για το οποίο ούτως ή άλλως τους έχουμε λατρέψει στο παρελθόν.

Strat χωρις τρεμολο. Φαίνεται οτι ο SF μου το κραταγε μανιάτικο απο τοτε που ποστσρισα Tele με FR. Το δεχομαι.

Τολμηρό εγχείρημα, πολύ καλό αποτέλεσμα! Και η κιθάρα του David, αυτουνού που του λες παίξει ένα ΜΙ στη σολ χορδή, εκείνος πιάνει κάπου λίγο μετά το 4ο τάστο και τελικά βγάζει το ζητουμενο ΜΙ. Δεν είναι μπεντ, τικ έχει ο άνθρωπος.........

Θέλω να εκφράσω προσωπικές ευχαριστίες στον dimsonic για την ευκαιρία που μας δίνει γιατί every song needs more cowbell !!! H ποιότητα είναι χάλια αλλά αξίζει γιατί είναι λάιβ και στα backing keyboards παίζει ως πιτσιρικάς ο τιτάνας o Steve Porcaro. COWBELL στο 0:13