"Μπουζούκ" στα τούρκικα σημαίνει χαλασμένο. Έτσι αφού οι νεοέλληνες "χάλασαν" το σάζι για να φτιάξουν το 3χορδο μπουζούκι, κατόπιν για να δικαιολογούν το όνομα ("μπουζούκ"=χαλασμένο) ξαναχάλασαν το τρίχορδο μπουζούκι, για να φτιάξουν το 4χορδο. όλα πάντως είναι "μπουζούκια" δηλαδή βγήκαν από κάτι που "χάλασαν".
Το τρίχορδο μπουζούκι, εξέλιξη της αρχαίας πανδουρίδος, με τις δύο όμοιες χορδές του (ρε), είναι σχεδιασμένο για να παίζει μονοφωνική μουσική, όπως άλλωστε ήταν η αρχαία Ελληνική και η εξέλιξή της η Βυζαντινή. Χαρακτηριστικό του παιξίματός του είναι το ίσο κράτημα. Γι’ αυτό λοιπόν, τα μακάμια του τρίχορδου μπερδεύονται γλυκά με τους ήχους της Βυζαντινής και τους τρόπους της αρχαίας Ελληνικής μουσικής. Να θυμίσουμε ότι η πρώτη ηχογράφηση με τρίχορδο μπουζούκι έγινε στην Αμερική το 1928, από το θρυλικό Χαλκιά, ο οποίος έβγαινε με το ψευδώνυμο Τζακ Γκρέκορι. Το κομμάτι που πρωτοηχογραφήθηκε είναι το πασίγνωστο ορχηστρικό «Το μινόρε του τεκέ», τονισμένο σε ήχο τρίτο του σκληρού διατόνου.
Ανάλογα με το τι μουσική ακούς και το τι ήχο θέλεις να δώσεις, μπορείς να επιλέξεις το όργανο! Τα ρεμπέτικα τραγούδια και γενικά ηχογραφήσεις πριν το ’50, εκτελέστηκαν ως επί το πλείστο με τρίχορδο (Μάρκος, Τσιτσανης, ακόμα και τα ρεμπέτικα του ο Χιώτης). Από τότε και μετά ο Χιώτης πρόσθεσε τη τέταρτη χορδή (τη do) λόγω του ότι ήταν και εκπληκτικός κιθαρίστας και έτσι έδωσε στο μπουζούκι μια καθαριστική προσέγγιση! Την ιδία εποχή τοποθετήθηκαν πάνω στα όργανα μαγνήτες και έτσι το μπουζούκι έγινε ηλεκτρικό! Έτσι μετά μεγαλούργησαν στο λαϊκό τραγούδι τετράχορδοι οργανοπαίκτες όπως Ζαμπέτας, Σπόρος, Ζαφειρίου και άλλοι μεγάλοι!
Οι τεχνικές διαφορές τους (πέραν του ηχοχρώματος) είναι ότι στο τετράχορδο παίζεις σκάλες, ενώ στο τρίχορδο εντελώς διαφορετικά...
Παίζοντας σκάλες μπορείς να παίξεις και τζαζ και άλλες δύτικες μουσικές πού είναι γραμμένες στο συγκερασμένο σύστημα