Terry RoscoeBeck5

Κατανοώ και επικροτώ την κίνηση του Yameth, καθώς τους τελευταίους μήνες έγιναν τουλάχιστον δύο πωλήσεις «μαϊμούδων», μέσα από τις αγγελίες. Την μια την είδαμε όλοι μας- μια LP που έβγαζε μάτι- που μάλιστα προσωπικά το είχα συζητήσει με φίλο- μέλος και είχαμε προβληματιστεί αναφορικά με το τι να κάνουμε. Τελικά, η κιθάρα πουλήθηκε και μετά έσκασε το «κανόνι»... Όμως υπήρξε και δεύτερο περιστατικό «κινεζό μαϊμουδιάς»- πάλι με Gibson- το οποίο δεν έτυχε δημοσιότητας. Έγινε μανούρα, αλλά τελικά ο άνθρωπος πήρε πίσω τα χρήματα του... Λοιπόν, φίλε blueguitar, μην το παίρνεις προσωπικά, καθώς όποιος έχει καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Σαφέστατα το noiz- και κατ επέκταση ο Yameth- δεν έχει ευθύνη για το τι πουλάει ο καθένας και πόσο το πουλάει... Όμως αν κάτι φαίνεται «περίεργο», καλά κάνει και παρεμβαίνει... Η ταπεινή μου άποψη και πάντα φιλικά.

+ 1000000 ;D ;D ;D Αλλά θα βάλω και αυτήν την... μουστόγρια γιατί είναι καλός...

Χμμμ.... αυτό που γράφεις ακούγεται πολύ ενδιαφέρον- κυρίως το 600- 700 ευρώ φθηνότερος, γιατί super ο AER, αλλά και τα 1260 ευρώ... δαγκώνουν ;D Τι άλλο ξέρουμε για τον ΖΤ;

Fender BXR... 25 αμερικάνικα βατάκια και έξω από την... παράγκα ;D. Για το σπίτι, για πρόβες και gigs- φυσικά μόνο με ηλεκτρονικά τύμπανα. ART λαμπίτσα DI pre μπροστά και είπα αντίο στα κουβαλήματα- τουλάχιστον όπου οι συνθήκες ευνοούν χαμηλές εντάσεις... Το ιδανικό μου- ελέω του συνδυασμού απίστευτων γκαζιών, ποιότητας και βάρους (13,4 κιλά)- δεν είναι άλλο από AER amp one. Κάποια στιγμή θα μπει στο πρόγραμμα ;D Λατρεία οι Ampeg, καψούρα οι EBS, αγάπη οι Marshall - είχα έναν super bass του ΄70 και τον πούλησα ο... εγκληματίας- αλλά είναι πολλά... τα κιλά Άρη... ;D

Μοντέλο... μοντέλο... ο παίκτης ;D Ωραίο laid back κομματάκι που συνόδευσε με απόλυτη επιτυχία τον πρωινό καφέ μου ;D ;D ;D Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, τα «λεφτά» είναι η tele...

Λιγάκι off topic: Στο site του Principato είδα κάτι που μου σηκώθηκε η τρίχα :o Τον μακαρίτη SRV με... σκάφος Gibson στο χέρι!!! Ποτέ και πουθενά τόσα χρόνια δεν τον είχα δει με κάτι μη «φεντεροειδές» κρεμασμένο επάνω του...

Αυτά παθαίνεις άμα παίζεις με Fender ;D ;D ;D Εκπληκτικός... λιγάκι «χαοτικός», μελωδικός και ενίοτε αρκούντως λυσσαλέος

Άστο Nick... 8 σελίδες thread και ο...«θείος Γιάννης» δεν έκανε την εμφάνιση του ;D Ας μιλήσουμε καλύτερα για τις μπύρες της επόμενης εβδομάδας...

Τελικά πως στην ευχή τα καταφέρνουμε κάθε φορά, αλλά η συζήτηση καταλήγει στο... φαΐ ;D ;D ;D ;D ;D ;D Μήπως να... επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας; Κάνα κοψιδάκι; Καμιά μπυρίτσα; Πάντως για live δεν μας βλέπω... ;)

Δεν θα σταθώ στο εκπληκτικό DIU και στο μεράκι σου, αλλά στην ανθρωπιά σου. Αδερφέ είσαι ένα «σπάνιο πουλί», αυτήν την εποχή που ο καθένας είναι τόσο μα τόσο πολύ για την πάρτη του. Είσαι πραγματικός «εραστής της τέχνης», καθώς το έργο σου αυτό υποδηλώνει. Ένα μεγάλο μπράβο και από εμένα... ΥΣ: Ο παππούς υπάρχει σε κάποια φωτογραφία στον χώρο; Νομίζω ότι του αξίζει μια περίοπτη θέση.

Πραγματικά,ίσως γι' αυτό να έγινε και δύο μέτρα ;D Ίσως πάλι να φταίνε τα όσα... τάνκερ τεκίλα, «Τζακ» και μπύρες που έχει ρουφήξει το τρελό αγόρι ;D ;D ;D

ΟΚ nick θα του τα δώσω... Βέβαια χάλασε και αυτός- εννοώ τις «ελληνικές συνήθειες» ;D Χρόνια τώρα έκοψε το κάπνισμα και τους καφέδες ;D ;D ;D Όλο... γάλα πίνει αυτό το παιδί!!! Σε ξέρει σαν SF; Νίκο από το Berlin; Πως να μεταφέρω τα χαιρετίσματα;

Ε, μια και παινέψαμε (με την καλή έννοια) τα φιλαράκια μας, ας μου επιτρέψετε να προσθέσω και εγώ δύο φίλους μου που τους θεωρώ εξαιρετικούς... τομαροκρούστες ;D Mark Cross: ΟΚ, γερμανοάγγλος είναι, μην βαράτε, αλλά εδώ μεγάλωσε, εδώ έπιασε μπακέτες, εδώ τον μάθαμε, εδώ ζει (τον περισσότερο καιρό), οπότε θεωρείται έλληνας. Mark-όταν ο Neil Peart συνάντησε τον Simon Phillips ;D προέκυψε ο... ψηλός! Μάκης Γιούλης: Οι περισσότεροι τον ξέρετε από τους Socrates- στο line up των τελευταίων ετών. Υπέροχος ντράμερ και σούπερ παιδί.

Χμ με δεδομένο ότι στο forum είμαστε κάτι χιλιάδες νοματαίοι, έχουν ψηφίσει μόνο 27 :P Μήπως πρέπει να υπάρξει λίγο μεγαλύτερος... «ενθουσιασμός»; Λέω τώρα εγώ...

Έχε... πίστη θείο Μάραθον και σπάσε και τον κουμπαρά σου ;D ;D ;D

Bongiorno Korgius ;) Μα γι αυτό το έγραψα, για να βγει από την... φωλιά του ;D ;D ;D Λοιπόν επί του πρακτέου τώρα: Η ιδέα του Κώστα περί καλοκαιρινού φεστιβάλ, είναι υλοποιήσιμη, αλλά όχι από εμάς σόλο. Έχω κάτι στο μυαλό μου- κάποιους ανθρώπους που θα μπορούσαν να το στήσουν- αλλά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πούμε σε πιο «κεντρικό επίπεδο». Αν υπάρχει ενδιαφέρον let me know...

Ο Κώστας έχει δίκιο σε αυτά που λέει. Και στο παρελθόν είχαν πέσει ανάλογες φιλόδοξες προτάσεις, αλλά για να οργανωθεί η ιστορία είναι άλλου παπά ευαγγέλια. Αν δεν υπάρξει κεντρική διοργάνωση, δεν παίζει να γίνει... Και για να μιλήσουμε πρακτικά, θέλει και ένα marketing η υπόθεση, κάποιους σπόνσορες να καλύψουν κάποια έξοδα κλπ. Πολλοί είμαστε στο noiz, αλλά είμαστε ολίγο... χύμα ;D Μόνο ένας μου έρχεται στο μυαλό που θα μπορούσε να δανείσει τα φώτα του για ένα τέτοιο εγχείρημα: Ο... γερό Μάραθον που είναι τρελό αγόρι του marcketing και της διαφήμισης, αλλά άντε να τον κουνήσεις από τις, ε... χμ... πλαστικές κιθάρες του ;D ;D ;D

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση ο τύπος, αλλά δεν θα το έλεγες και αντιπροσωπευτικό «σόλο μπάσου». Προς Pat Metheny μου έφερε ο μάστορας... Anyway καθώς- κατά την άποψη μου- η μουσική είναι μια «συζήτηση» μεταξύ μουσικών και το μπάσο μπορεί να συνεισφέρει στον «διάλογο». Οπότε το σόλο είναι μέσα, αρκεί να είναι εντός των πλαισίων του «διαλόγου». Από εκεί και πέρα είναι και τι έχεις ή τι μπορείς να «πεις» ;)

Ερωτώ εντελώς... ακαδημαϊκά: Τι χρονολογίας ήταν το «κούτσουρο»;

Με κάτι τέτοιες δηλώσεις αρχίζουν οι... (GAS) καταστροφές ;D. Πάντως, αν θυμάμαι καλά, το «αντικείμενο του πόθου» σου, πρέπει να είχε περάσει στα χέρια του Gary Moore. Νομίζω ότι είχε αγοράσει την «κύρια» LP του Green- αν θυμάμαι καλά μια παλιά συνέντευξη του μακαρίτη... Edit: Με προλάβατε ;D Δεν πρόσεξα το παραπάνω post.

Αδερφέ μήπως είσαι λίγο... ποζεράς ;D ;D ;D Πραγματικά τις πήρες μονοκοπανιά; Πάντως μου θύμισες ημέρες ... δόξας με αυτές τις κιθάρες, τότε στα μέσα προς τέλη των ΄80ς. Καλορίζικες.

Για κάποια αιτία- που ακόμα την ψάχνω ;D- σε κάποια σημεία, το ύφος μου άφησε κάτι από John Barry (συνειρμικά). Ίσως επειδή μου θύμισε κάτι το «σουντρακέ». Καλό ήταν, αλλά βρε παιδί μου πως να το πω... Η κιθάρα... ακουγόταν σαν... telecaster ;)

Αυτό που λες Νίκο το έχεις γράψει πολλές φορές στο παρελθόν και έπρεπε τελικά να αποκτήσω ένα πιο... παλιό κούτσουρο - και να πάρω το κατσαβίδι στο χέρι- για να έχω ιδίαν άποψη. Πήρα ένα Precision του '78, ήχος γαμώ, «πρεσισιονίλα» του κερατά, αλλά η συνολικότερη κατασκευαστική εικόνα- σε σχέση με τα άλλα Fender που έχω και είναι από το '96 και επάνω- είναι ότι ήταν λίγο... καλαμπορτζάκοι οι μάστορες ;D ;D ;D Τα πιο σύγχρονα όργανα της Fender είναι πιο- να το πω- compact κατασκευές.

Έχω παίξει μόνο μια φορά με Rick σε ένα jam, πριν από πολλά χρόνια. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι το... βάρος του, που τότε μου είχε φανεί... ασήκωτο ;D. Ιδιαίτερο όργανο και στο χέρι και στον ήχο, αλλά αν γουστάρεις Rush της πρώτης περιόδου είναι must. «Δύσκολο» όργανο για πρώτο, όχι βέβαια ότι δεν κάνει την δουλειά- «ευσεβής πόθος» μου ;D, αλλά μου φαίνεται ότι ξανά έγιναν της «μόδας» και οι τιμές τους πήραν τα ύψη, οπότε για την ώρα η απόκτηση του φαντάζει... ανεδαφική.

Πλάκα κάνεις... Η maple είναι κουκλάρα, γιατί κατά την άποψη μου το λευκό μπράτσο κάνει ωραίο κοντράστ με το σώμα και αναδεικνύει το χρώμα ;) Αφού ρωτάς, maple δαγκωτό... ;D