John Goumis

Αφού σου είπαν την γνώμη σου άτομα που ήταν κάτοχοι-την έχουν δοκιμάσει, η δικιά μου γνώμη περισσεύει....απλά από εμφάνιση και μόνο, +1 στην gibson fd και από μένα. Πολύ priest-ική εμφανιση ;)

Μπράβο παίδες, ωραίοι είστε... Έχετε ωραίες επιρροές όπως φαίνεται, μου φάνηκε σαν μια μίξη από μπάντες όπως anathema (το δεύτερο κομμάτι), placebo (το τρίτο κομμάτι), λίγο σε punk (κάποια ριφφς) αλλά και άλλα μοντέρνα (alternative) συγκροτήματα, ελπίζω να μην λέω κοτσάνες Έχετε και ''ραδιοφωνικές'' βλέψεις χωρίς να σημαίνει ότι είστε εμπορικοί. Στα κομμάτια τώρα.... Στο πρώτο μου άρεσε πολύ το κουπλέ, ωραίος ρυθμός, ωραίες και οι αρμονικές στην κιθάρα, μου θύμισε U2 φάση (και το σολάκι ωραίο). Το ρεφραίν όμως το βρήκα λίγο ''απλό''. Ταξιδιάρικο κομμάτι. Στο δεύτερο κομμάτι έχει ωραίες ιδέες, καλό κουπλέ-ρεφραίν, ωραίες κιθάρες, γενικά δεν έχω να παρατηρήσω κάτι (όλα μου φάνηκαν ΟΚ), ωραίο, μελαγχολικό κομματι. Το τρίτο κομμάτι μου θύμισε placebo, γενικά πολύ καλό μου φάνηκε και αυτό. Ραδιοφωνικό, alternative, δείχνει ότι στο συγκεκριμένο στυλ που παίζετε το έχετε... Εν ολίγοις μπράβο σας, δεν ξέρω πόσο καιρό παίζετε μαζί, αλλα νομίζω είστε σε πολύ καλό δρόμο για αυτό το στυλ. Καλή συνέχεια...

Eυχαριστώ guys, οι απαντήσεις σας με κάλυψαν. :) Η κλίση του τρέμολο φαίνεται σωστή και δεν θα πειραχτεί, άρα ο τύπος ανέβασε εν τάχει το action από τις 2 βίδες του 2-point tremolo. Θα το κατεβάσω λίγο γιατί μου φαίνεται ότι το παράκανα που του ζήτησα να ψηλώσει κι άλλο τις χορδές. Τα sanddles φαίνεται να ακολουθούν το radius οπότε είμαστε ΟΚ (γενικά ο άνθρωπος έκανε καλή δουλειά και η κιθαρα παίζει καλά, απλά άλλαξα γνωμη περί ύψους, και μου είπανε μην της ανεβάσεις άλλο..) Η κιθάρα είναι μια αμερικάνα lonestar strat. Ευχαριστώ που μου λύσατε τις απορίες περί τρέμολο και γέφυρας...(α ρε, gibson και πάλι gibson, 2-3 βίδες είναι και τέλος.. ;D)

Κάποιες άλλες απορίες για strat τρέμολο, μιας και αρχίσαμε: Πρόσφατα πήγα την κιθάρα για σετάρισμα, τρίψιμο κάποιων τάστων κ.τ.λ. Έλεγα να μεγαλώσω λίγο το action οπότε ο τεχνικός το ανέβασε λίγο. Αλλά: δεν το ανέβασε σηκώνοντας τα sanddles (εν τω μεταξύ δεν μπορώ να βρω allen για αυτά τα sanddles, και το πιο μικρό στα praktiker δεν κάνει) αλλά την γέφυρα αν είδα καλά... Δημιουργήθηκε μια γωνία μεταξύ του πίσω μέρους της γέφυρας και του σώματος (βλέπω από το εγχειρίδιο ότι η προτεινόμενη γωνία αυτής της ''σούζας'' από την φέντερ είναι 1/8''). Για να την κατεβάσω λίιιγο που θέλω (για να χαμηλώσει λίγο το action) πρέπει να σφίξω τις βίδες που είναι στο πίσω μέρος του σώματος έτσι (claw screws)? Οι 2 βίδες που είναι πάνω στην γέφυρα (2-point tremolo system) δεν πειράζονται...σωστά?? Επίσης, ποια είναι πιο σωστή διαρρύθμιση, η ''σούζα'' ή να είναι φλατ? Υπάρχουν αναλόγως κάποια μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα? Μου φαίνεται ότι τώρα που είναι σούζα ''ακούει'' πιο πολύ το τρέμολο, αλλά χάνει πιο εύκολα σε κούρδισμα Ευχαριστώ :) edit: αλενάκι για αμερικάνικες έχει τελικά ο θωμάς http://www.thomann.de/gr/fender_allen_key_for_americanbridge.htm

Τhank you skantzo, ήσουν κατατοπιστικότατος :) Kαι ο Θωμάς έχει :D http://www.thomann.de/gr/fender_tremolo_arm_feder.htm

Δηλαδή το ελατηριάκι πρέπει να είναι τόσο ''loose'' ώστε, αν αναποδογυρίσεις την κιθάρα φεύγει σχετικά εύκολα από την τρύπα? (κάτι που μου ακούγεται λογικό, καθώς αν πολύ σφιχτό και θέλει ''σπρώξιμο'' για να μπει καλά μέσα, θα ''τρώει'' τις ''βόλτες'' από το σπείρωμα...) Σε τί χρησιμεύει, όπως ρωτάει και ο φίλος παραπάνω?

Το εγχειρίδιο της κιθάρας μου γράφει το εξής: ''Fender recommends that you remove the tremolo arm when storing the instrument. You will need to place a small piece of tape over the arm hole to insure that the spring remains in the receptacle hole and is not lost'' Δηλαδή, αν το μεταφράζω σωστά, υπάρχει ένα ελατηριάκι μέσα στην υποδοχή (τρύπα) που μπαίνει το τρέμολο αρμ, επομένως όταν δεν είναι βιδωμένο το τρέμολο άρμ καλό είναι να βάζουμε ταινία στην τρύπα για να μην χαθεί. Ρωτάω γιατί σε κάποιο παλιό θέμα είχα κάνει την ίδια ερώτηση και πήρα αρνητική απάντηση (ότι δεν υπάρχει). Όμως στο ίδιο θέμα ο ΟP είχε πει πως πήγε τελικά την κιθάρα του για service (για τον λόγο ότι δεν ''καθόταν'' το τρέμολο αρμ στη σωστή θέση που να βολεύει) και τελικά του αντικατέστησαν ένα ελατήριο που είχε χαθεί. Ο Superfunk του είπε ότι και από στυλό να έβαζε ελατηριο το ίδιο θα ήταν...άρα το ίδιο πράγμα δεν λέμε? Ή έχω καταλάβει κάτι λάθος? Υ.Γ. Εννοείται ότι μιλάω για ''βιδωτό'' τρέμολο (με σπείρωμα) και όχι για τρέμολο που ''κουμπώνει''

I get your point 8) Υπό αυτή την έννοια ναί, είναι πιο δύσκολο να παίζεις με συναίσθημα από το να παίζεις γρήγορα (όχι ''είναι πιο δύσκολο να παίζεις αργά από το να παίζεις γρήγορα'', εκεί ήταν η διαφωνία μου στο thread). Για εμάς βέβαια είναι δύσκολο, για αυτούς είναι κάτι που βγαίνει απόλυτα φυσικά (αν πεις στον David τί είναι πιο δύσκολο μάλλον θα σου πει ''να παίξω πολύ γρήγορα'' ;D - καλά ο Garry άλλη φάση..) Εξάλλου γι'αυτό είναι διάσημοι αυτοί οι άνθρωποι, γιατί λίγοι έχουν το χάρισμα-ευλογία να μπορούν κάνουν την κιθάρα να κελαηδάει... Πάντως εγώ προσωπικά τους σέβομαι όλους....και τους μεν και τους δε...όσο ''καμμένος'' shredder-άκιας και να είναι ο δε, και από λίγο έως καθόλου ''μουσικότητα'' να βγάζει, πάντα θα έχει από εμένα το ''respect'' (οκ, δεν θα κάτσω να τον ακούσω πάνω από 5' :P) ...γιατί έκατσε και το δούλεψε...το επιχείρημα ότι ο ''οποιοσδήποτε μπορεί να κλειστεί σπίτι του 2,3, 15 χρόνια και να μάθει να παίζει σαν αστραπή'' δεν μου λεει κάτι, αμα είναι ετσι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι ολυμπιονίκης, πρωταθλητής πινγκ-πονγκ, νομπελίστας μαθηματικών κ.τ.λ.

Nice, και μου άρεσε πολύ η επιλογή :)

Δεν μου αρέσει που ενώ έχω την GT-8 δεν μπορώ να βγάλω αυτούς τους ήχους... Άμα βέβαια δεν το έχεις ψάξει και παίζεις ή ''πειράζεις'' μόνο τους default ήχους που έχει τί περιμένεις.... ::)

Αν φέρω εξάρες κερδίζω, αν δεν φέρω χάνεις :P :P edit: με προλάβατε ;D @minoru δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην τρέφει εκτίμηση σε παίκτες όπως ο Gilmour (ο αγαπημένος μου κιθαρίστας) ή ο B.B. King...απλά είναι αυτό που ειπώθηκε πριν....περί ορέξεως...υπάρχουν στιγμές που θες να ακούσεις κάτι με feeling που ''ευφραίνει καρδίαν'' ή κάτι πιο γκαζιάρικο να ξεδώσεις...αναλόγως την στιγμή..και τα 2 μουσική είναι ;)

Διαφωνώ απολύτως πάνω σε αυτό. Μάλλον, διαφωνώ με την πρώτη πρόταση και στις υπόλοιπες συμφωνώ (εν μέρει). Ναι, αν πατήσεις λάθος νότα παίζοντας γρήγορα πιθανόν να μην ακουστεί, σε σχέση με ένα αργό σόλο που θα ακουστεί άσχημα. Όμως το να παίζεις γρήγορα, καθαρά και σωστά στο χρόνο είναι πιο δύσκολο από το να παίξεις αργά, καθαρά και σωστά στο χρόνο... Γιατί στα γρήγορα δεν πρέπει να ακούγονται οι αξίες όπως πρέπει? Όλοι οι μεγάλοι κιθαρίστες Petrucci, Malmsteen,Romeo είναι μεγάλοι κιθαρίστες επειδή ακριβώς παίζουν γρήγορα αλλά καθαρά, με τρομερό accuransy, note definition κ.τ.λ.

Ωραία προσπάθεια, καλύτερη από την πρώτη. Καλή συνέχεια :)

Ε ας πω και εγώ την άποψή μου μιας και ΔΕΝ μου ζητήθηκε... ;D ;D Όταν είσαι στο σπιτάκι σου και πιάνεις την κιθαρίτσα, τι πιο απλό να κάνεις από το να ανοίξεις ένα bt και να παίξεις... Από την άλλη όμως, προσωπικά παίζοντας συνέχεια backing tracks, από μια φάση και μετά κουράζομαι...όχι παικτικά...αλλά ρε παιδί μου, τα ίδια πράγματα συνέχεια, τα ίδια licks, τα ίδια sequences, θα τα τροποποιήσω λίγο να αλλάξουν, θα κάνω αυτοσχεδιασμό κ.τ.λ. κ.τ.λ...από μια φάση και μετά νιώθω επαναλαμβανόμενος και πολλές φορές απογοητεύομαι ;D Είναι πολύ καλή φάση αλλά κατα την γνώμη μου κάποια στιγμή στερεύουν οι ιδέες...οπότε καλύτερα αντί να παίζεις άσκοπα (από ένα σημείο και μετά) κοίτα την δισκοθήκη σου, δες ένα σόλο που σου αρέσει και βουρ για παρτιτούρα και μελέτη, σίγουρα θα σου δώσει ιδέες και ''λύσεις'' που δεν είχες σκεφτεί, μπορείς να τροποποιήσεις κάποια licks κ.τ.λ. κ.τ.λ. Τα παραπάνω αφορούν φυσικά εμένανε και μόνο, μην τρελαθούμε κιόλας, υπάρχουν ολοκληρωμένοι παίχτες (που αν και νομίζω ότι έγιναν ολοκληρωμένοι επειδή ''ξεψάχνισαν'' σόλο και τεχνικές των guitar gods) που όσες φορές και να παίξουν στο ίδιο bt και μαμώ το παίξιμο θα κάνουν.. 8)

Ποιός από τους 2 είναι ο Audio και ποιος ο Kώστας? ;D

Να σημειώσω ότι αν και τα Λούκυ Λουκ είναι περισσότερα σε αριθμό, αυτά που δεν είναι με τον Γκοσινί είναι παραπάνω από τα μισά (σε αντίθεση με τον Αστερίκιο νομίζω), και έτσι υπάρχουν πολλά Λούλυ Λουκ που είναι εντελώς ΜΟΥΦΑ...Δεν μιλάω φυσικά για τα πρώτα Λουκυ Λουκ που ο Μόρις τα έκανε μόνος του και τα κείμενα (Aντιμέτωπος με τον Πατ Πόκερ, Η επιστροφή του Τζοε η σκανδάλη) που ήταν άλλωστε πιο μικρές ιστορίες (που φιλοξενούνταν σε εφημερίδες τότε) αλλά τα μεταγενέστερα όπως κάτι Μάρσελ Ντάλτον, Προφήτης και κάτι άλλα μαυρα χάλια...απορώ πως την πάλεψα να τα διαβάσω (α και το τελευταίο Αστερίξ με τον ''μικυ μαους'' ήταν επιεικώς απαραδεκτο..τί απαράδεκτο δηλαδή...αχαρακτήριστο... Εμένα προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ ο Λούκυ από τον Αστερίκιο..(I love western staff ;D) Όσον αφορά άλλα κόμιξ, ο Μπλεκ και ο Λοχαγός Μαρκ εντάξει μου άρεσαν (βέβαια οι άγγλοι ήταν πάντα σχεδιασμένοι άσχημοι, μοχθηροί και βλάκες ένω οι Αμερικάνοι ήρωες και κομψοί, ε ήταν λίγο ''πατριωτικό'' κόμικ πως να το κάνουμε :P ) Υπήρχαν κάτι ενδιαφέροντα κόμιξ της marvel,( νομίζω υπάρχουν ακόμα) με ιστορίες του Wolverine αν θυμάμαι καλά που ήταν κάποιος πιο σκληρά από τα κλασσικά της marvel (α, τώρα που το θυμήθηκα ειδική μνεία στο spiderman, όχι το έγρωμο κόμικ, ένα πιο μικρό και με πολλές σελίδες-ιστορίες που οι σελίδες ήταν εναλλάξ απρόμαυρες-''κοκκινωπές'', σαν το ''περιπέτεια'' του λοχαγού Μαρκ) αλλά το all time classic στα πιο ''σκληρά'' κόμιξ ήταν τα απαντα του κιμμέριου με το βλοσσηρό βλέμμα, του Κοναν του Βάρβαρου :P Από μεταγενέστερα κόμιξ με super ήρωες, το Spawn είχε ενδιαφέρουσα πλοκή αρχικά αλλά από μια φάση και μετά με κούρασε...

Έχεις δίκιο, my bad....

Τυφλός είσαι άνθρωπέ μου?? Στον πίνακα ''about noiz'' που πόσταρες, 2 θέματα από πάνω...

Kαταρχάς σοβαρή παράλειψη: μεγειές, η κιθάρα είναι κουκλί (και το κλιπάκι ωραίο)!! Θεσσαλονίκη μπορώ να είμαι σε μιάμιση ώρα, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...αλλά και πάλι τί να με κάνεις εμένα, και η κουτσή μαρία έχει στρατ, και πολύ πιθανόν η κουτσή μαρία να φοράει και tp ειδικά άμα πήρε την κιθάρα την ψώνισε μέσα στην τελευταία πενταετία, δεν είναι και κανας boutique μαγνήτης πλέον ;) Στο κλιπ του jazzjoker (ωραίο παίξιμο!) μου φάνηκαν πιο πολύ οι texas special, αλλά και πάλι μου φάνηκε λίγο compressarισμένο και με κάποιο μικρό εφέ... Πάντως δεσμεύομαι να ανεβάσω και εγώ κλιπάκι σε λίγο καιρό (για τον καινούργιο μου ενισχυτή, όχι τόσο για την κιθάρα) οπότε τα ξαναλέμε σύντομα :)

+1 Το κλιπ δεν μου θυμίζει καθόλου την δικιά μου που έχει texas specials πάντως... Αν δεν ήξερα τί ακούω, μπορεί να έλεγα ότι είναι μέχρι και...suhr! ;D ;)

Sorry αλλά το να θεωρείς ότι είναι υπερτιμημένα τα προϊόντα της εταιρίας κρίνοντας από το πιο φθηνιάρικο είναι κάπως....φάουλ... ;D Άσε που μιλάμε για ΑΛΛΗ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΕΤΑΙΡΙΑ εντελώς ;D...Η squier ΔΕΝ είναι fender (όπως και η epiphone ΔΕΝ είναι Gibson ;) ) Φτιάχνεται σε άλλο εργοστάσιο, σε άλλη χώρα, με άλλους εργάτες, με άλλα υλικά κ.τ.λ. κ.τ.λ. Το ότι είναι θυγατρική εταιρία άστο, είναι άλλο και έχει να κάνει με το να έχει σχήμα και να γράφει πάνω stratocaster ή les paul κ.τ.λ. (πάντως ομολογουμένως υπάρχουν πολλές squier που αξίζουν αλλά μιλάμε για τις λίγο πιο ακριβές, όχι αυτές του 100ρικου) Πάντως στο θέμα σου, νομίζω ότι με τον mustang θα έχεις πολύ μεγαλύτερη πληθώρα ήχων. Και για τα εφέ του έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια, οπότε βγαίνεις από το μπελά να ψάχνεις πεταλιέρες και πεταλάκια ;) Είναι τρομερό το πόσες επιλογές έχεις με τα συγκεκριμένα χρήματα που κάνει... Εγώ αν ήμουν στο δίλλημά σου (πρόσεξε, όχι στη θέση σου) θα έπαιρνα τον bugera v5 για να έχω για να κάνω practise έναν μικρό, class A λαμπάτο ενισχυτή αλλά έχω τα κατάλληλα πεταλάκια-πεταλιέρα για επιπλέον εφέ και γκάζι σε περίπτωση που δεν μου φτάσει (γιατί μην νομίζεις ότι ο v5 ''γκαζάρει'' το ίδιο με τον v22επειδή είναι η ίδια σειρά ;)) Επομένως εσύ που δεν διαθέτεις επιπλέον εξοπλισμό νομίζω ότι σε συμφέρει πιο πολύ να πας σε mustang ;)

Ηχογράφησέ το έστω και με καμμιά βιντεοκάμερα τουλάχιστον και στείλε το εδώ. Το να καταλάβουμε τί παίζεις με αυτό που έγραψες είναι όχι απλά αδύνατον, αλλά ανήκει στη σφαίρα του ακατόρθωτου.

Δεν υπάρχει κάτι για να σε αποτρέψει, πιστεύω είναι πάρα πολύ καλή επιλογή (μακάρι όταν ξεκινούσα και εγώ να είχα έναν mustang πριν 10+ χρόνια, αντί για έναν park 10watt). Eδώ που τα λέμε, ίσως να είναι και καταλληλότερη επιλογή, αφού τον θες για practise, δεν έχεις βλέψεις όπως λες για live αλλά για σπιτική χρήση κ.τ.λ. Καλύτερα λοιπόν να ξεκινήσεις με αυτόν και αφήνεις για αργότερα τους λαμπάτους ενισχυτές...άσε που με τον mustang εκτός από τις προσομοιώσεις θα ''παίξεις'' και με τα διάφορα εφφέ του που θα σε εισάγουν στα εφέ ηλεκτρικής κιθάρας ;) Απλά παρέθεσα τον bugera γιατί έγραψες πρώτον ότι έχεις ακούσματα rock-blues και δεύτερον ότι σου είπαν ότι για να πάρεις blues ενισχυτή πρέπει να δώσεις πάνω από 1000 ευρώ ;D και τρίτον επειδή είναι κοντά στο μπάτζετ σου και μεσα στα watt σου (αν και προφανώς εννοείς watt σε τρανζιστοράτο ενισχυτή, γιατί τα 22 watt του bugera που είναι φουλ λάμπα είναι πάρα πολλά). Οπότε πιστεύω ότι ο mustang για σένα είναι πιο εξυπνη επιλογή :)

You're welcome. Πάντως από περιέργεια είδα στις εικόνες του google πολλές με τέτοιο headstock, αν γράψεις ''fender 50th anniversary'' ή ''fender 1996 50th anniversary'' e.t.c.

headstock