John Goumis

Αχά. Πράγματι οι ενισχυτές μου είναι ένας JCM2000 40ρης και ένας Bugera V22 ο οποίος μπορεί να παίξει και στα μισά watt (11). Θα πειραματιστώ και με τον Bugera στα μισά watt αλλά και με compressor λοιπόν. :) Αν και με κόβω να καταλήγω με ένα MXR micro amp (μιας και το έφερε η συζήτηση και μου φαίνεται δελεαστικό τα μάλα) και να το έχω μονίμως .....ανοικτό με σχεδόν κλειστό το gain ;D

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενό σου Jazzjoker και ευχαριστώ που παρέθεσες αναλυτικά την εμπειρία σου. Όπως καταλαβαίνεις η πάρα πολύ δυνατή ένταση του καθαρού καναλιού στην περίπτωση που ανέφερες, ίσως λύνει κάποια προβλήματα αλλά έχει το μειονέκτημα ότι ο overdrive ήχος μετά θα ακουστεί ακόμα πιο δυνατά (αν υποθέσουμε ότι ο βρώμικος ήχος πρέπει να έχει μια έστω μικρή διαφορά με τον καθαρό) και θα γίνει.... πανικός. *να σημειώσω ότι δεν υπάρχει θέμα ''φασαριόζου'' στην μπάντα, είμαστε όλοι μας συνειδητοποιημένοι μουσικοί και λόγω της φύσεως των live μας (bar, ξενοδοχεία κτλ) έχουμε μάθει να παίζουμε ιδιαίτερα σιγά σε ορισμένες περιπτώσεις Αν εννοείς ότι το έκανες σε συγκεκριμένα κομμάτια ή σημεία, τότε ναι, είναι μια λύση. Και εγώ στο sultans πχ ανεβάζω το volume του καθαρού για να μπορώ να παίξω με περισσότερες ''δυναμικές'' (αν δεν μπορέσω να τις ακούσω την ώρα που τις παίζω, δύσκολο να τις πετύχω). Πάντως βλέπω ότι πολλοί χρησιμοποιούν την λύση που χρησιμοποιώ και εγώ για να έχουνν presence οπότε δεν είναι ότι κάνω κάτι εντελώς λάθος :) Y.Γ. Ρε παιδιά, τι ζέστη είναι αυτη?? :D

ευχαριστώ για τις συμβουλές, θα τις δοκιμάσω, βέβαια αν είναι για χάρη του high end να θυσιάσω το presence μου στην μίξη, προτιμώ να παραμείνω με το bad monkey των 30 ευρώ να κάνω την δουλειά μου όπως την κάνω σήμερα. :) Αυτό ακριβώς είναι το σκεπτικό που άνοιξα το θέμα. Το mxr micro amp, το προτείνουν όλοι για να προσεγγίσεις τον John Frusciante. Στο main riff του Can't stop, σίγουρα χρησιμοποιεί ένα κάτι τέτοιο Στο συγκεκριμένο clip πχ ακούμε μονο το καθαρό κανάλι του marshall του? Αποκλείεται...

Kατανοητόν, αλλά μήπως στα live χρησιμοποιούν κατιτίς παραπάνω? Πχ στο παρακάτω κλιπ, αν και δεν εχω τις γνωσεις αν υπήρχαν αντίστοιχα πετάλια boost-overdrive τότε, θα έλεγα ότι δεν παίζει με μόνο με το clean channel (αυτός βεβαια δεν είναι ο Ed King αλλά ο Collins νομίζω). Ίσως παίζει βέβαια με κάποιον μονοκάναλο της εποχής πουσαρισμένο https://www.youtube.com/watch?v=X_0lsC0TJHg

Πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση. Επομένως φαντάζομαι είναι αναγκαίο κάποιο πετάλι για να αναπαραχθεί το επιθυμητό ''γρέζι'' αφού πλέον όπως σωστά λες οι περισότεροι εδώ μέσα δικάναλους και τρικάναλους έχουμε. Δεν είναι ότι δεν είμαι ευχαριστημένος με τον ήχο μου. Απλά ήθελα να δω από περιέργεια αν οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν τετοια λύση (για κομμάτια στυλ Dire Straits, Red hot chili peppers κτλ) και απ'ότι βλέπω δεν είμαι ο μόνος.

Ακριβώς αυτό κάνω και εγώ. Χρησιμοποιώ πάντα το bad monkey μου για κομμάτια του στυλ Sultans, Alabama κτλ. Μπορεί στην στούντιο εκτέλεση ο ήχος των κομματιών αυτών να ακούγεται εντελώς clean, αλλά από την εμπειρία μου και κατα την ταπεινή μου γνώμη, χωρίς ''πράσινο'' πεταλάκι (με απενεργοποιημένο σχεδόν το gain) ο ήχος δεν ''βγαίνει'' στην μίξη. Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα σχόλια, κάποιες διευκρινίσεις: 1) Δεν μιλάω για jazz μουσική αλλά για classic rock. 2) Αν έπαιζα jazz, δεν θα χρησιμοποιούσα Strat/Tele, αλλά κάποιο σκάφος ή λεσπολοειδές, είτε με p90's είτε με humbuckers. 3) Παίζω το ίδιο άνετα είτε με εντελώς καθαρό είτε με ελαφρώς μπουσταρισμένο είτε με το gain του distortion στο 11. Το θέμα που ρωτάω δεν είναι παικτικό. Αυτό που ρωτάω στην ουσία είναι αν όταν ανεβαίνετε στο πάλκο με την στρατοκάστερ σας και παίζετε την Αλαμπάμα ή τα Σουλτανς του Εκκρεμούς ή το οποιοδήποτε κομμάτι αυτού του στυλ, αν χρησιμοποιείτε κάτι άλλο πέρα του καθαρού καναλιού του ενιχυτή σας. Αν δεν χρησιμοποιείτε τίποτα άλλο, θα είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω α) τι ενισχυτή χρησιμοποιείτε β) τις ρυθμίσεις του ενισχυτή σας.

Ακόμα για μπαλαντοειδή κομμάτια με αρπισμούς χρησιμοποιώ boost... (με την strat). Βεβαια το ρυθμίζω έτσι ώστε να μην ''βρωμίζει'' πολύ ο ήχος. Δεν ξέρω, μια φορά βλέπαμε μια μπάντα φίλων και εξαιρετικών μουσικών, και ο κιθαρίστας έπαιζε ένα κομμάτι surf rock στυλ με αρκετό βαθάκι και εντελώς clean ήχο στον fender ενισχυτή του. Πολύ πιστός ήχος στο πρωτότυπο, αλλά δεν μου άρεσε, ο ήχος αν και ''ορθός'' ένιωθα ότι δεν είχε ''παρουσία'' στην μπάντα, αν το θέτω σωστά.

Καλησπέρα στην παρέα! Έχω τον εξής προβληματισμό και ελπίζω να τον θέσω σωστά. Σε συνθήκες live (σε μικρά stage ή σε τοπικά gigs κυρίως) σε συνδιασμό με μια κιθάρα με single coils (strat-tele) χρησιμοποιείτε για τα καθαρά σας αποκλειστικά το καθαρό κανάλι του ενισχυτή (με όλα τα πετάλια bypass) ή έχετε πάντα ενεργοποιημένο κάποιο πετάλι ή εφέ για να ''στρογγυλέψετε'' λίγο περισσότερο τον ήχο? Εγώ για παράδειγμα έχω πάντα ενεργοποιημένο ένα booster στα σημεία όπου η κιθάρα παίζει ''καθαρά'', η έστω ένα chorus για να τον στρογγυλέψω-μπουστάρω λίγο παραπάνω, και ας μην ''συμφωνεί'' αυτό με το original ήχο του κομματιού. Ακόμα και λίγο πιο βρώμικος να ακούγεται ο ήχος, νιώθω ότι ''βγαίνει στην μίξη'' καλύτερα από τα να έχω ''κρυστάλινα'' καθαρά. Δεν είναι θέμα headroom, δεν είναι θέμα ενισχυτή, είναι θέμα του ότι με σκέτο καθαρό κατα τη γνώμη μου και στα δικά μου αυτιά πάντα, οι μονοπήνιοι δεν ''τραβάνε'' σε συνθήκες μπάντας- το στούντιο είναι άλλη υπόθεση (και δεν μιλάμε καν για φασιαριόζο ντράμμερ, το αντίθετο). Με κιθάρες με humbuckers δεν αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα σε τέτοιον βαθμό. Κάνω κάτι λάθος και αν ναι, θα ήθελα να ανταλλάξουμε γνώμες στο θέμα του πως χειρίζεστε τα καθαρά σας στα λάιβ.

Μπράβο, είστε ωραίοι και μερακλήδες. Θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια πληροφόρηση για τον καθαρό ήχο του ''lead'' κιθαρίστα? (Με την κόκκινη κιθάρα)? Δηλαδή τι ενισχυτή τι κιθάρα και τι πετάλι (αν υπάρχει)? :)

Σε καποια κομμάτια, το booster για να πάρεις το sustain και το saturation που χρειάζεσαι, είναι αναπόφευκτο. Όσο ''κιλά'' distortion να έχει ο ενισχυτής σου ή το distortion πετάλι σου, πάντα χρειάζεσαι και ένα boost, για κομμάτια όπως του Gary Moore. Kαλύτερα να βάλεις το gain του distortion στο 4-5 σε συνδιασμό με ένα booster (και το booster όχι πολύ, στο 4 περίπου) παρά να παίζεις με το gain στο 10 χωρίς boost. (σημείωση: όλα τα παραπάνω αφορούν στα lead σημεία των συγκεκριμένων τραγουδιών φυσικά. Στα rhythm σημεία το booster κάνει μάλλον κακό παρά καλό, εκτός αν μιλάμε για ιδιαίτερα heavy κομματια και θέλουμε κάποια έξτρα scoop στα ρυθμικά)

@Wild Rose δεν το εχω και πολύ με τις φωτογραφίες αλλα θα βάλω αλλη μια. Btw ειναι μια traditional 2016. Του 2017 δεν μου άρεσαν και τόσο.. :) @S9F ευχαριστώ πολύ! Ναι την lonestar την έχω ακόμα και της έχω αλλάξει ταστα (medium jumbo) γιατί τα προηγούμενα τα έλιωσα :) Εξακολουθεί να ειναι απο τα βασικά μου όργανα αφού και λόγω του humbucker ειναι αρκετά πιο all around ! :)

Τον bugera v22 τον εχω εγώ και πολλες φορές τον προτιμώ από τον JCM2000 μου. Θεωρώ οτι ειδικά με τα overdrive-distortion πετάλια μου συνεργάζεται καλύτερα από τον Marshall. Βεβαια ο Marshall εχει καλύτερα crunch&distortion καναλια απο τον bugera αν θες να χρησιμοποηεις το drive του ενισχυτή. Λάμπες του εχω αλλάξει, δεν θα δες διαφορά ιδιαίτερη. Επενδυσε σε κανενα ηχειο καλύτερα αν καταλήξεις στον v22

Στο ποστ μου στο συγκεκριμένο thread ειχα αναφερει οτι περιμένω μια όμορφη κυρία απο Γερμανία.... αφού ''τρέχει'' ακομα το thread ας την ποσταρω μιας και μου έφτασε :)

Πολύ όμορφο, εύγε!

H αλήθεια είναι ότι τόσο eye-candy στο παρόν thread δεν είναι και ό,τι καλύτερο για να καταπολεμήσει κανείς το G.A.S. του.... ;D Η αγαπημένη μου στρατ είναι μάλλον η μεξικάνα (classic player 50's), αν σε ψήνει και βρεις μια καλή προσφορά στις αγγελίες χτύπα την αλύπητα....Βέβαια δεν ''τραβάει'' πολύ στα γκάζια λόγω 50's μαγνητών, οπότε καλό είναι να υπάρχει μια les paul εκεί κοντά για το... αντιστάθμισμα. :)

Gibson les paul studio '97 Fender Lonestar Stratocaster '97 Partcaster με διάφορα parts Fender Classic player 50's Stratocaster 2013 Και σε 5-6 μέρες περιμένω να μου έρθει μια πολύ όμορφη ''κυρία'' από Γερμανία..... >:D

Aν και η grunge δεν ήταν το αγαπήμενο μου μουσικό είδος, ο Chris Cornell μαζί με τον Eddie Vedder είναι οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές του συγκεριμένου είδους και των 90's γενικότερα. Kρίμα, ήταν πολύ νέος :(

Δεν γνωρίζω πολύ καλά από αυτά, αλλά δεν νομίζω να είναι μειονέκτημα που έχει και 12βολτες θύρες. Ειδικά κάποια λαμπάτα πετάλια έχω διαβάσει πολύ προτιμούν να τα τροφοδοτούν με 12V... επίσης πέρα από τις θύρες 5-6 υπάρχει adjustable knob για τις θύρες 7-8, ενώ κάτω από το πετάλι υπάρχουν dip switches για τα V και τα mA με αποτέλεσμα να έχεις πολλές επιλογές... Το μέγεθος είναι όντως πρόβλημα, όχι τόσο σε επιφάνεια αλλά σε όγκο. Εγώ χρησιμοποιώ πλέον για λόγους ευκολίας και μεταφοράς μια BOSS BSB-60 pedalboard με το δικό της τροφοδοτικό. Ωστόσο αν είχα ''custom'' pedalboard σίγουρα θα χρησιμοποιούσα ακόμα το fame. O OP ας πάρει ό,τι θέλει, απλά αν καταλήξει σε κάποιο power τανκ του προτείνω ανεπιφύλακτα στο συγκεκριμένο. Το έχω χρησιμοποιήσει πάνω από 100 φορές σε λάιβ και δεν είχε κανένα πρόβλημα. Γενικά εμένα προσωπικά κανένα από τα κινέζικα πράγματά μου δεν με ''πρόδωσε'' on stage (σε αντίθεση με πετάλι radial των 360 ευρώ, footswitch ενισχυτή του χιλιάρικου, κιθάρα του +χιλιάρικου κτλ κτλ κτλ ....)

Το τροφοδοτικό για το οποίο σου έγραψα πριν έχει ειδικές θύρες (τις 5-6) για πιο ενεργοβόρα πετάλια και η επίδοσή τους είναι πράγματι καλύτερη σε αυτές τις θύρες. Όχι ότι δεν παίζουν καλά και με το one spot... Αν είναι να πάρεις 2 one spot και να πρέπει να ψάχνεις για 2 πρίζες κάθε φορά, ξανακοίταξε το fame. Αν δεν σε ενοχλεί το γεγονός ότι είναι ογκώδες και βαρύ, είναι απλά το ιδανικό isolated τροφοδοτικό. Κοστίζει όσο 4 9βολτες μπαταρίες... ::) Το δικό μου έχει κάνει πάνω από 100 live και δεν έχει πάθει τίποτα. Για θόρυβος ούτε λόγος φυσικά. Και το one spot μια χαρά είναι απλά το αναφέρω σε περίπτωση που όντως χρειάζεσαι δυο. Το ELH πρόσεξέ το, γιατί αν είναι παλιό μπορεί να έχει θετική πολικότητα. Τουλάχιστον αυτό έπαθα εγώ με ένα Small Clone που πήρα μεταχειρισμένο, αλλά τελικά πρέπει να ήταν παμπάλαιο... Ωστόσο τον πήγα σε έναν ηλεκτρονικό και μου άλλαξε την πολικότητα του πεταλιού οπότε no harm done :)

Παλιότερα είχα 10-46 σε όλες τις κιθάρες μου και ήμουν κουρδισμένος σε κανονικό κούρδισμα. Για λόγους ευκολίας και άνεσης πλέον χρησιμοποιώ 09-42 για τις Strat, για Les Paul 10-46, και κούρδισμα half step down....

Aπό την άλλη όμως εγώ θα έλεγα ότι oι Fender έχουν γίνει πια ακριβές και όχι οι Gibson. Αν θεωρήσουμε σαν '' entry κλασσικό'' αμερικάνικο ακριβό μοντέλο LP την traditional, θα δούμε με μια ματιά στα καταστήματα ότι οι νέες entry κλασσικές ακριβές Strat, οι American Pro όπως ονομάζονται πλέον (πρώην american standard), έχουν την ίδια περίπου τιμή με μια traditional (και οι American Elite περίπου όσο μια Standard). Και μιλάμε πάντα για κιθάρες που έχουν binding, maple top, nitro φινίρισμα, glued neck με αποτέλεσμα να μένουν πιο πολλές μέρες στο εργοστάσιο πράγμα που συνεπάγεται με μεγαλύτερο κόστος. Αν δώσεις λοιπόν 1600 ευρώ για μια κιθάρα με όλα τα παραπάνω ή 1600 για μια Strat (δυο κούτσουρα με βίδες και χορδές ;D ), τελικά ποιός έχει κάνει πραγματική υπερτιμολόγηση? :D Νομίζω ότι εκαστες οι δυο μεγάλες εταιρίες προσφέρουν made in USA μοντέλα σε όλα τα είδη τιμής πλέον όπως προαναφέρθηκε και ίσως αυτό να έχει ως αποτέλεσμα οι τιμές των ''standard'' μοντέλων να σπρώχνονται λίγο προς τα πάνω. Αν είσαι φετιχιστής πας για το ακριβό μοντέλο, αλλιώς παίρνεις ένα καλό αμερικάνικο αλλά προσιτό όργανο τύπου american special strat, faded - studio - classic LP κτλ και κάνεις την δουλειά σου όχι απλά μια χαρά, αλλά και με το παραπάνω.

Διάφορα περίεργα/προβλήματα όπως? Μια traditional 2016 που μου δάνεισε ο Μike_rhd (της έκανε και πρόσφατα review εδώ στο νόιζ), μου άρεσε πάντως πολύ, τόσο ποιοτικά όσο και ηχητικά. Παρήγγειλα και εγώ μια ίδια του 2016, οπότε μπορώ να σου πω ακόμα περίσσοτερες λεπτομέρειες όταν μου έρθει.

Συμφωνώ απόλυτα, άλλωστε η ''σοβαρότητα'' αυτού του θεσμού φάνηκε και με την όλη ιστορία με τους Deep Purple....

Δυστυχώς ναι υπάρχουν μπασίστες που είναι υποτιμητικοί απέναντι σε ονόματα όπως τα παραπάνω ή τους αντιμετωπίζουν σαν κιθαρομπασίστες, δηλαδή ότι και καλά δεν παίζουν ''μπάσο'' αλλά κατι άλλο ενδιάμεσο κάτι με το οποίο φυσικά διαφωνώ... Αναφέρομαι φυσικά σε δικούς μου φίλους και γνωστούς .... αλλά δυστυχώς το έχω ακούσει. Τώρα το θέμα μας δεν είναι αυτοί που επηράστηκαν από τον Entwistle αλλά ο Entwistle. Δεν είναι απλά ''ο μπασίστας των the Who'', είναι ο John Entwistle, πρωτοπόρος με εντελώς δικό του στυλ που άνοιξε τον δρόμο για το lead παίξιμο στο rock μπάσο, έχει ψηφιστεί ο καλύτερος όλων των εποχών, το κλιπάκι είναι μια exaggerated στιγμή των the Who όπου σκόπιμα φλυαρεί γιατί τα live έχουν και αυτές τις στιγμές τους. Αντί επιλόγου..... https://www.youtube.com/watch?v=594WLzzb3JI

+1 αλλά δεν νομίζω ότι είναι υποτιμημένος (''In 2011, he was voted as the greatest bass guitarist of all time in a Rolling Stone magazine reader's poll.,[4] and in its special "100 Greatest Bass Players" issue in 2017, Bass Player Magazine named Entwisle at number seven'') Γι'αυτό θεωρείται ''Hendrix του μπάσου''.... διότι εκτός του ότι έκαστος ''έβγαλε μπροστά'' το όργανό του και του έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο, το στυλ και των δύο είναι αρκετά δύσκολο να μιμηθεί κανείς. :) Τέλος πάντων, ο άνθρωπος έχει παίξει το πρώτο ίσως bass solo στην ιστορία (my generation), άλλαξε τον (ίσως βαρετό) τρόπο προσέγγισης του rock μπάσου και επηρέασε rock και heavy metal μπασίστες όπως Steve Harris, Geezer Butler, Ian Hill, Cliff Burton, Billy Sheenan αλλά και προγκρεσιβάδες όπως Geddy Lee και John Myung και άπειρους άλλους. Kαι ναι, οι παραπάνω ΕΙΝΑΙ μπασίστες. Όχι κιθαρομπασίστες, όπως τους αποκαλούν υποτιμητικά οι τζαζο-φιουζιονάδες συνήθως. Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει το metal και το hard rock και είναι απολύτως κατανοητό, αλλά και εκεί μπάσο παίζουν οι άνθρωποι, και μάλιστα με τέτοια ένταση (παικτική) που είναι άξια θαυμασμού και αμφιβάλλω αν πολλοί μπασίστες που τους κοιτάνε με μισό μάτι θα άντεχαν 20 λεπτά να παίξουν σε ένα gig τους. :)