John Goumis

Και εγώ το tc mini spark θα πρότεινα για την περίπτωση που ζητάς (clean boost/volume boost). Δεν είναι το ''αγαπημένο'' μου boost επειδή προσωπικά θέλω το ''κατιτίς'' παραπάνω σε θέμα βρωμιάς ;D όταν boost-άρω για σόλο, αλλά για clean boost είναι ό,τι πρέπει. Όχι ότι δεν έχει καθόλου χροιά, δεν είναι volume boost, έχει μια ανεπαίσθητη boost επιρροή στον ήχο, όσο ακριβώς χρειάζεται όμως, εντελώς διακριτική και χρήσιμη. Σαν το φαγητό που ο μάγειρας βάζει ίσα ίσα το μπαχαρικό που χρειάζεται για να σου δώσει αυτό το κάτι παραπάνω χωρίς αλλοιώσει το πιάτο (μετά από αυτή την περιγραφή η tc electronics πρέπει να με προσλάβει ως διαφημιστή ;D )

Υπάρχουν πάμπολλα όργανα εκεί έξω που έχουν γράψει πολλές ώρες στο πάλκο και δεν είναι σπασμένες, έτσι ώστε ένα όργανο να δοθεί με μονο 20-30% εκπτωση, δηλαδή αν πουληθεί 1500 μεταχειρισμένο να πέσει μόλις στα 1200 ή χίλια εκατό. Ένας φίλος (και μέλος του φόρουμ) έχει πουλήσει ΑΚΡΙΒΑ όργανα που είχαν σπασίματα (και όχι στο headstock) σε λιγότερο από την μισή τους αρχική τιμή, και καλά έκανε το παλικάρι και ήταν πολύ δίκαιο εκ μέρους του, αφού έβγαζε και αναλυτικές φώτο με τα προβλήματα, τα οποία αν και δεν ήταν καθόλου λειτουργικά προβλήματα στο πως ακούγεται το όργανο, παρέμεναν σπασίματα τα οποία ΔΕΝ δικαιολογούνται από την έντονη χρηση του οργάνου και μόνο. Γιατί? Διότι ο υποψήφιος αγοραστής μπορεί να βρει το ίδιο ακριβώς ''πολυπαιγμένο'' όργανο χωρίς τα σπασίματα ή χωρίς να λείπει ολόκληρη φλούδα από το όργανο. Εγώ προσωπικά πχ αν ήταν να πουλήσω την Les Paul studio μου με το σπάσιμο, δεν θα ζήταγα πάνω από 400 ευρώ. Είναι χαζομάρα να δώσει κάποιος πάνω από 400 ενώ μπορεί να βρει μεταχειρισμένη, εξίσου μπαρουτοκαπνισμένη και εξίσου παιγμένη και στρωμένη studio με 600 ευρώ για να την δώσω εγώ πάνω από 400. Αν μου έσπαγε η traditional, δεν θα την έδινα με το ίδιο σκεπτικό πάνω από 800.

Συμφωνώ απόλυτα, κανονικά 20-30% η κιθάρα χάνει αξία ΧΩΡΙΣ να είναι σπασμένο το headstock και από εκεί και πέρα ανάλογα με το όσο χρησιμοποιημένη είναι, πέφτει κι άλλο... (με εξαίρεση τα vintage όργανα βέβαια) Προσωπικά γελάω με τις αγγελίες των μεταχειρισμένων '''απλών'' (όχι custom shop και re-issue) les paul που είναι πάνω από 1300 ευρώ την στιγμή που εγώ πήρα ολοκαίνουργια traditional με 1600 κάτι. Και μιλάμε για Gibson, που έχει νίτρο και φθείρεται σχετικά πιο εύκολα.... Τώρα αν θέλει κάποιος να δώσει 1500-1600 για μεταχειρισμένη Les Paul με θαμπάδες, swirl marks και ταλαιπωρημένα τάστα μεγειά του με χαρά του.... ::) (Oι Fender συνήθως δεν έχουν τέτοια προβλήματα, λόγω της φύσεως του φινιρίσματος και της γεωμετρίας του οργάνου, και διατηρούνται πιο εύκολα σε καλή κατάσταση, οπότε σε μεταχειρισμένη Fender ανησυχείς κυρίως για τα τάστα, κατά τα άλλα το όργανο μπορεί να είναι σαν καινούργιο). Και όλα αυτά τα γράφω έχοντας και μια LP με σπασμένο headstock....

Eμένα όταν (κάποτε) μελετούσα (τώρα δεν υπάρχει χρόνος...) συνέβαινε το αντίθετο. Όταν έκανα μια άσκηση για πολύ ώρα, κάποια στιγμή ο εγκέφαλος ''μπούκωνε'', ενώ είχε αφομοιώσει την πληροφορία σε σχετικά ικανοποιητικό βαθμό. Μετά από διάλλειμα κάποιου ορισμένου χρονικού διαστήματος, ο εγκέφαλος είχε ''ξεμπλοκάρει'' και είχε χρόνο να αφομοιώσει αυτό που μάθαινα, και μπορούσα να εκτελέσω την άσκηση καλύτερα. Πάντως στα live που κάνουμε (classic rock ρεπερτορίου κυρίως) ξεκινάμε με πέντε έξι σχετικά μη απαιτητικά κομμάτια, για να υπάρχει μια σταδιακή ''προθέρμανση'' (όχι ότι είναι ακριβώς προθέρμανση αυτό αλλά λέμε τώρα).

Ο Bonamassa είναι εκπληκτικός παίχτης και διασκευαστής, και είναι πολύ τυχερός που έχει αξιοποιήσει το brand name του με τρόπο ώστε να γεμίζει στις συναυλίες του παίζοντας ωραίες διασκευές. Μαγκιά του που το κατάφερε αυτό, μαγκιά του που έχει πολλά gigs και κάνει και το guitar safari του. Ωστόσο εκεί που πάσχει είναι συνθετικά, τα πιο μεγάλα του χιτ είναι συνήθως διασκευές. Μπορεί το παίξιμό του να μου είναι πιο κοντά στα γούστα μου από αυτό του Mayer πχ, αλλά αναγνωρίζω ότι ο Mayer και άλλοι έχουν βγάλει και κάποιο hit, ενώ ο Bonamassa είναι σχεδόν κυρίως διασκευαστής - cover-άς. Παιχταράς απίστευτος ωστόσο... Υ.Γ. Μην μου ποστάρετε κομμάτια του Bonamassa από κάτω λέγοντας ''γιατί, αυτό δεν είναι καλό original κομμάτι?'' κτλ. Το ότι σε ένα μουσικό forum μπορεί εμείς να γνωρίζουμε τα κομμάτια του, δεν τα κάνουν και hit-άκια. Αν παίξετε ένα κομμάτι του Joe σε κάποιο live κανείς από το κοινό ενδεχομένως δεν θα το γνωρίζει. Αν παίξετε το stop! ή το Lazy ίσως.

Σε αυτά τα χρήματα, το δίλλημα δεν είναι Κίνα-Κορέα ή Αμερική, αλλά Μεξικό. Αν είχαμε να κάνουμε με lespaul-οειδές, όντως θα ήταν δύσκολα τα πράγματα. Αλλά αφού έχεις ήδη μια, και έχεις κατασταλάξει, δεν είναι σοφό να πάρεις δεύτερη κιθάρα ίδιου τύπου. Γενικ'α μιλώντας, σε αυτό το εύρος τιμής, οι μεξικάνικες φέντερ είναι no-brainer, ειδικά οι classic player series (προσοχή μην γίνει μπέρδεμα με παρόμοιες μεξικάνικες σειρές) με εκπληκτικά specs, φερόμενα ως ''custom shop designed''. https://www.musicstore.de/en_GR/EUR/Fender-Classic-Player-50s-Stratocaster-MN-2-Tone-Sunburst/art-GIT0009065-000;pgid=TpBgyn2w_qtSRpkLlzxqiSws0000nuSfoj7W https://www.musicstore.de/en_GR/EUR/Fender-Classic-Player-Baja-Tele-Vintage-Blonde/art-GIT0009063-000;pgid=TpBgyn2w_qtSRpkLlzxqiSws0000nuSfoj7W Πραγματικά δεν χρειάζεται να πας σε αμερικάνικη ή γιαπωνέζα Fender αν χτυπήσεις μια τέτοια. Επειδή όμως λόγω ακουσμάτων δεν νομίζω να σε καλύπτουν τέτοια specs, σε κόβω για superstrat. Σου προτείνω να δεις τις επίσης μεξικάνικες Charvel https://www.musicstore.de/en_GR/EUR/Charvel-Pro-Mod-San-Dimas-Style-1-HH-FR-M-Snow-White/art-GIT0037597-000#reviewBar Για Chapman - ESP και τέτοια δεν έχω άποψη, αλλά νομίζω μια μεξικάνα Charvel θα σε κάλυπτε άνετα. Καλές αγορές!

Θεωρώ γενικά πως το καλό το gear στην ''μάχη'' φαίνεται (είτε μιλάμε για ενισχυτές είτε για κιθάρες είτε για μαγνήτες ή οτιδήποτε). Γι αυτό ρωτάω. Έχω ενισχυτή που δεν με τρελαίνει να παίξω σπίτι μου και στα λάιβ σπέρνει και έχω πετάλι που σε σπιτικές εντάσεις ακούγεται wow αλλά στο λάιβ μου ακούγεται κάπως.... Το μηχάνημα φαίνεται ενδιαφέρον για back up λόγω βάρους και τιμής. Αν ''παίρνει καλά'' τα πετάλια και βγάζει καλό ήχο σε λάιβ λοιπόν, θα ειναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Σε σπιτικές εντάσεις πολλά καλά και χρυσά ακούγονται, στα λάιβ λάσπη γίνονται. Ελπίζω να ισχύει το πρώτο.

Ωραίο το ντέμο, αλλά σε εντάσεις λάιβ ακούγεται το ίδιο ''πειστικός'' ή αποκαλύπτεται ηχητικά το ότι είναι μπιμπλικομηχάνημα?

Πολύ ωραίο παίξιμο, και πολύ όμορφη κιθάρα. Το μόνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το μοντέλο της κιθάρας έχει όνομα λες και είναι κωδικός wi-fi ;D Αστειεύομαι, πραγματικά πολύ ωραίο post :)

Εγώ μιλούσα για τα mA, έχω αυτό αν και δεν το χρησιμοποιώ πλέον λόγω της boss bc60 https://www.musicstore.de/en_GB/GBP/Fame-DCT-200-Multi-Power-Supply-/art-GIT0019066-000 νομίζω μπορείς να παίξεις και με τα Volt πάντως The main features of the Fame DCT-200 Multi-Power Supply include: 9V & 12V power supply for up to 10 pedals Eight 9V outputs with two 12V outputs DIP switch enables changing voltage of 9V outputs to between 4V& 14.5V DIP switch also changes maximum current to between 50 & 250mA Dimensions are 171mm width x 111mm depth x 68mm height On/Off switch with LED power indicators

Δεν ξέρω αν είναι σχετικό με το θέμα αλλά υπάρχουν τροφοδοτικά που μπορείς να ρυθμίσεις το πόσο mA θα έχει παροχή το πετάλι για καλύτερη απόδοση, ειδικά στα boost-overdrive και λοιπά πετάλια.

Παλαιότερα χρησιμοποιουσα μόνο δεκάρες. Πλέον χρησιμοποιώ εννιαρες σε όλες τις κιθάρες μου, εκτός από μια Les Paul που βάζω δεκάρες (στην άλλη Les Paul που ήρθε με εννιαρες από το εργοστάσιο, εννιαρες εξακολουθώ να βάζω). Εκτός του ότι την βγάζω πιο ξεκουραστα, νομίζω ότι τα ταστα φθειρονται γρηγορότερα με heavier gauge χορδές οπότε είναι και αυτός ένας λόγος που τις προτιμώ πλέον.

Δεν χρειάζεσαι πάρα πολλούς ήχους. Έναν ήχο χρειάζεσαι για βρώμικο και έναν για καθαρό. Και στο λέω εγώ που πολλές φορές κουβαλάω δυο διαφορετικά overdrive/distortion pedals (εκ των οποίων και τα δύο ειναι δικάναλα) αναγκαστικά διότι το ένα από τα δυο έχει κάποιο πρόβλημα και το άλλο το έχω για backup. Δηλαδή έχω 4 βρώμικους ήχους (αν βάλουμε και του ενισχυτή, 6) στα πόδια μου και πάλι μόνο τον έναν θέλω να χρησιμοποιώ. Επίσης επειδη αν θυμάμαι καλά παίζεις και τραγουδάς ταυτόχρονα, μην μπλέξεις με τα volume και tone controls της κιθάρας σου. Δεν είσαι απλά ο κιθαρίστας της μπάντας, είσαι και ο τραγουδιστής και το να έχεις ... 50 ήχους και να ''παίζεις'' με τα knobs της κιθάρας ενώ πρέπει να έχεις κολλημένη την μούρη σου στο μικρόφωνο, θα σε αποσυντονίσει να κάνεις τόσα πράγματα ταυτόχρονα με τα χέρια σου και με τα πόδια σου. Με λίγα λόγια κάνε την ζωή σου εύκολη, ώστε να επικεντρωθείς στο βασικό, δηλαδή στο παίξιμο και το τραγούδι.

Ομολογώ ότι με τρόμαξες λίγο γιατί όντως τον λένε Phil τον άνθρωπο... και για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου άρχισα να ανησυχώ... πολύ ;D Αλλά όχι, δεν είναι Campell το επώνυμο... θα το είχα προσέξει αν ήταν να γίνω γαμπρός του τύπου από τους Μotorhead ;D Σε ό,τι αφορά το θέμα πάντως, έτσι είναι η ελληνική πραγματικότητα, ο Δάντης δεν είναι η πρώτη φορά που το γυρίζει στο σκυλοπόπ, προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα φαν ούτε των ''καλών'' εποχών του, αν και αναγνωρίζω το ταλέντο του και ομολογώ ότι δεν πέρασα καθόλου άσχημα όταν πήγα και τον είδα live.

Πρόταση γάμου της έκανα την πρώτη μέρα που την γνώρισα, όταν πιάσαμε την κουβέντα και μου είπε ότι ο πατέρας της στην Ουαλία έχει συλλογή από 12-13 κιθάρες... ;D ;D (η κοπέλα είναι ουαλή αλλά ζει και δουλεύει εδώ). Η ίδια είναι τελεκαστερού και έχει μια american vintage (όχι ότι ξέρει να παίζει και ιδιαίτερα) αλλά δεν με αφήνει να την παίρνω μαζί μου σε κάνα live ή πρόβα >:( Τώρα βέβαια οπότε μου λέει '' θυμάσαι την πρώτη μέρα που με γνωρίσες που σου είπα για τις κιθάρες του πατέρα μου και μου λες Do you wanna marry me? '' κάνω τον Κινέζο ;D

O καλύτερος είσαι ! ;D Οι steel panther είναι απίστευτοι σε αυτό που κάνουν... χτες η κοπέλα μου μου έκανε δώρο για τα γενέθλιά μου μπλουζάκι Steel Panther (παραγγελία από Αμερική παρακαλώ) που έγραφε '' (Tr)eat your girl right '' ;D :P

Το ''αναγκάζεται'' δεν το έγραψα τυχαία. Δεν έχω συνομιλήσει βέβαια ποτέ με τον ίδιο αλλά με άτομα-μουσικούς που έχουν συνεργαστεί μαζί του και με φανς του που έχουν συνομιλήσει μαζί του. Ο διάλογος ήταν σε φάση ''-Ρε Χρήστο... εκείνο τον δίσκο... γιατί τον έβγαλες?'' ''-Τι να κάνω ρε Μητσάρα, νομίζεις ότι είχα ελπίδες στον ανταγωνισμό και στην ντόπια βιομηχανία (μαγαζάτορες, μάνατζερς, δισκογραφικές κτλ) αν δεν έβγαζα τέτοιο δίσκο γαμώ την πουτάνα μου?'' Βέβαια, ούτε κρίνω το πως επιλέγει να βγάζει κανεις το ψωμί του ούτε έχω μιλήσει προσωπικά μαζί του αλλά από λάιβ που τον έχω δει δεν νομίζω ότι είναι ενθουσιασμένος με αυτό το είδος, παρά το γεγονός ότι έχει προϋπηρεσία σε αυτό.

Ο Δάντης, όπως και στο ''θα σε καταπιώ σαν έναν εσπρέσσο αν δεν θα καθήσεις όμορφα'', αναγκάζεται να βγάζει σκυλοπόπ δίσκους από την ντόπια μουσική βιομηχανία και λόγω συμφωνιών με καταστηματάρχες (''για να σε κλείσω στο μαγαζί μου πρέπει να βγάλεις σκυλοπόπ χιτ''). Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο κομμάτι έχει προκαλέσει αρνητικό ντόρο σε ιντερνετικούς social justice warriors και third wave feminists όχι τόσο για την μουσική του όσο για το υποτιθέμενο MGTOW στιχουργικό του περιεχόμενο (όλες οι γυναίκες είστε άσπλαχνες και κάρΓιες κτλ). Σε όσους από εσάς διαφεύγουν όροι όπως social justice warriors, 3d wave feminists και mgtow, σημαίνει ότι είστε μια χαρά κανονικοί και φυσιολογικοί άνθρωποι και σας αποτρέπω να ασχοληθείτε με το θέμα περαιτέρω ;D

Εφόσον τραγουδάς ταυτόχρονα, πρέπει να είσαι ακόμα πιο συγκεντρωμένος στο timing. Τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ, όταν δεν τραγουδάω αφήνομαι στο rhythm section ώστε να συμβαδίσω σωστά μαζί του και να μην το ''προσπεράσω''. Όταν τραγουδάω, θέλει 2 φορές πιο πολύ προσοχή, γιατί εκείνη την ώρα έχεις περισσότερα πράγματα στο κεφάλι σου από το να παίξεις (τους στίχους, να τραγουδήσεις την σωστή νότα, κτλ). Όσον αφορά την πεντατονική, έχεις δίκιο όσον αφορά τον Gilmour. Αν δεν παίζετε ήδη, βγάλτε ZZ TOP. Κατά την γνώμη μου ο Billy Gibbons είναι τεράστιος παίκτης της πεντατονικής. Δυο-τρία κομμάτια τους να βγάλατε, και να μάθεις τα σόλο του ακριβώς όπως είναι στον δίσκο, έχεις αυτόματα εμπλουτίσει κατά πολυ την πεντατονική σου φρασεολογία.

Nα πω την αλήθεια έκανα το ποστ για να δω ποιό σετ μαγνητών είναι ''κοντά'' σε αυτούς... τόσο πολύ μου άρεσαν... ;D @Jazzjoker Μάλλον έχεις δίκιο σε όλα αυτά που λες... απλά ήλπιζα μήπως υπάρχει κάποιου είδους αντιστοιχία. Πχ οι bluesy μου ακούγονται πολύ κοντά σε texas special, ενώ οι punchy μου ακούγονται κατά πολύ όπως μια american standard. Σίγουρα όμως και αυτός ο συσχετισμός είναι παρακινδυνευμένος, και όπως σωστά λες μάλλον δεν μπορεί να ειπωθεί με ακρίβεια...

Τους μαγνήτες μην τους πειράξεις, είναι μια χαρά για metal/heavy rock . Προσωπικά πιστεύω ότι για τέτοιους ήχους, είναι καλύτερα ένα booster πετάλι στο βρώμικο κανάλι του ενισχυτή σου παρά ένα dist πετάλι στο καθαρό κανάλι. Και μάλιστα, θα διαπιστώσεις με το booster ότι δεν χρειάζεται να βάλεις τέρμα το gain του βρώμικου καναλιού του ενισχυτή σου. Ειδικά με τους μαγνήτες που έχεις. Πολλές φορές το gain που χρειάζεται σε ένα κομμάτι είναι λιγότερο από όσο νομίζουμε... :)

Nαι, εντάξει καλές είναι και οι κλίμακες, αλλά κατα την γνώμη μου η γνώση τους και μόνο δεν επαρκεί. Κλασσικό παράδειγμα η πεντατονική, που πολλοί -αδίκως- την θεωρούν ''βαρετή'', ενώ μπορείς να κάνεις τα απίστευτα πράγματα, αρκεί να μελετήσεις τους σωστούς παίκτες. Το θέμα δεν είναι ''αν'' πρέπει να μελετάς σόλο αλλων αλλά το ''πως''. Αν είχα να βασιστώ πχ στο αυτί ή σε παρτιτούρα, θα πελάγωνα και θα το παρατούσα, ειδικά για γρήγορα παιξίματα. Ευτυχώς πλέον υπάρχουν software που μπορείς να βλέπεις αλλά και να ακούς την παρτιτούρα ταυτόχρονα, να βάζεις το tempo που θες εσύ μέχρι να ''καταλάβεις'' τι παίζει και πως το παίζει, και να ''σπας'' το σόλο ή το κομμάτι σε διάφορα χρονικά διαστήματα (είναι σαν το φαγητό, δεν μπορείς να καταπιείς μεγαλύτερη μπουκιά από αυτή που χωράει στο στόμα σου, θέλει λάου λάου και μια μπουκιά την φορά.. :) ).

Εμένα το κλιπάκι σου μου άρεσε, για τον ενάμιση χρόνο που ασχολείσαι. :) Επίσης είναι πολύ καλό το ότι τζαμάρεις με φίλους. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η βελτίωση έρχεται πιο γρήγορα όταν παίζεις μαζί με άλλους ανθρώπους. Από εκεί και πέρα διαφωνώ με αυτό που λες Φυσικά και πρέπει να μπαίνεις στην διαδικασία να βγάζεις σόλο άλλων. Ειδικά στα σόλο, όπου το μυαλό σου έχει μπει σε μια συγκεκριμένη ''λούπα'' και ''καλούπι'', το οποίο ''σπάει'' όταν μελετάς ορίτζιναλ υλικό, με αποτέλεσμα να ''ανοίγεται'' ο αυτοσχεδιαστικός σου ορίζοντας και να γίνεσαι καλύτερος. Εξάλλου και όλοι αυτοί οι μεγάλοι, δεν έγιναν μεγάλοι από παρθενογέννεση, παλαίοτερης γενιάς κιθαρίστες ''ξεπατίκωναν''΄και αυτό τους οδήγησε να φτιάξουν σωστά το δικό τους στυλ.

Kαλησπέρα σε όλους Έτυχε κάποια στιγμή να δω το παρακάτω βίντεο το οποίο βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά τα ''είδη'' των μαγνητών που συνήθως συναντάμε σε strat. Βέβαια μέχρι να τελειώσει το βίντεο, νόμιζα ότι ο τύπος θα μας εξηγούσε στο τέλος ποιοί Fεndεr μαγνήτες (ή άλλοι γνωστοί του εμπορίου) αντιστοιχούν σε αυτές τις τέσσερις κατηγορίες μαγνητών (the twangy -the jazzy -the bluesy -the punchy). Δεν είχα καταλάβει ότι το βίντεο διαφήμιζε μαγνήτες της συγκεκριμένης εταιρείας του τίτλου του βίντεο, την οποία δεν είχα καν ακουστά, και δεν κατάλαβα ότι το βίντεο ήταν...διαφημιστικό ;D Ωστόσο, και χωρίς να έχω σκοπό ή λόγο να κάνω διαφήμιση στην εν λόγω εταιρεία (δεν νομίζω ότι αφορά την ευρωπαϊκή αγορά εξάλλου), πιστεύω ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο οι έμπειροι του φόρουμ να μας πουν ποιούς ''standard'' μαγνήτες (κυρίως Fender) κοπιάρουν τα τέσσερα αυτά συγκεκριμένα σετ μαγνητών που παρουσιάζονται στο βίντεο (twangy, jazzy, bluesy, punchy). Π.χ. από οι ''Bluesy'' είναι οι αντίστοιχοι Texas Special? Έτσι μου ακούγονται στα αυτιά μου. Οι ''Twangy'' είναι οι ''αντίστοιχοι'' 57/62? (δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το δεύτερο). Θα ήταν χρήσιμος ''οδηγός'' μαγνητών για strat αν ξέρουμε τι μαγνήτες αντιστοιχούν στις κατηγορίες που ορίζει το βίντεο. Παρακαλώ καταθέστε οι έμπειροι της απόψεις σας ! :)

Καλά με 400 ευρώ που έγραψες ως μπάτζετ, δεν είναι και τόσα απαγορευτικά για κεφαλή. Βέβαια, αν σε βολεύει πιο πολύ η συγκεκριμένη λύση, go for it :) Προσωπικά σκέφτομαι την λύση κάποιου bugera g20 ή jet city. Θα αγοράσω και 2-3 καμπινούλες 1'12 τις οποίες θα εναποθέσω στα μέρη που θα παίζω, και όλα αυτά με κόστος γύρω στα 500-550 ευρώ. Έτσι και τον ήχο μου θα έχω, και την μεσούλα μου θα γλυτώσω.