mustafank

Ευχαριστώ για το feedback, odis13. :) Εκτός από το θεωρητικό σκέλος των ερωτήσεων μου (ορισμοί, συνθέτες κτλ), το "πρακτικό", δηλαδή η εφαρμογή atonal&serialism στη rock, πρόηλθε από ένα σχόλιο του kpeyos για τον Jeff Tweedy, σε παλαιότερο θέμα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=175898.msg433007#msg433007 Βέβαια, λόγω του περιορισμένου μουσικού μου υπόβαθρου, δημιουργείται το εξής πρόβλημα/ερώτημα: πώς ξεχωρίζει κάποιος την atonal μουσική από τη serialism, τη noise ή ακόμα και την avant garde (τύπου πχ John Zorn); Στην παράθεση του odis13, βέβαια, αναφέρεται ότι: αλλά υποθέτω ότι χρειάζεται αρκετή τριβή με το θέμα, μια και με πρώτες ακροάσεις, σε όλα τα είδη, που προανέφερα, μου ακούγονται σαν αυτοσχεδιασμοί. :-\

Το παρακάτω σχόλιο του αφεντικού: σχετικά με ένα video, που παρατέθηκε: στάθηκαν η αφορμή να ψάξω σχετικά με την atonal μουσική. Στη wikipedia, εκτός από τους ορισμούς και μια σχετική ιστορική αναδρομή: http://en.wikipedia.org/wiki/Atonality http://en.wikibooks.org/wiki/Music_Theory/Atonal οδηγήθηκα και στο συγγενικό (της atonal music) κλάδο της serialism music: http://en.wikipedia.org/wiki/Serialism του οποίου, δυστυχώς, δεν πολυκατάλαβα τον ορισμό. Οπότε, θα ήθελα να ρωτήσω: -Τι είναι atonal και serialism μουσική; -Ποιοι συνθέτες/μουσικοί, τόσο κλασικοί όσο και μοντέρνοι, αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα; -Μπορούν να εφαρμοστούν σε μια σύνθεση, παράλληλα με τονική μουσική; -Υπάρχουν τέτοια δείγματα στον (ευρύτερο) χώρο της rock; Ευχαριστώ, εκ των προτέρων. :) edit προς mods: μάλλον έκανα λάθος και άνοιξα το θέμα στο [Guitars,Bass&Amps] και θα ήταν προτιμότερο να μεταφερθεί στο section [Μουσική&μουσικοί]

Αυτό είναι το δεύτερο κομμάτι σας, που ακούω (μετά το "Jesus..") και ομολογώ, ότι εντυπωσιάστηκα (ξανά :P). Εκτός όλων των άλλων, ωραίοι ήχοι και παίξιμο κρουστών.Προσδίδουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα στο κομμάτι.

Αρκετά ψυχεδελικό! Μου άρεσε! :) :) :)

Από την πρώτη σελίδα του παρόντος thread είχα προβλέψει ότι είναι άσκοπο να δημιουργηθεί ένα debate τύπου shredders vs the rest of the world, γιατί, στην τελική, είναι θέμα επιλογών και προσωπικού γούστου. :-\ Δε θα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον (λέω εγώ, τώρα :P), αν η κάθε "πλευρα" (ή ο καθένας από εμάς, στην τελική 8) ) ανέλυε, πώς προσεγγίζει και περνάει στον ακροατή ένα "συναίσθημα" (χαρά, λύπη κτλ); πχ ένας shredder, όταν παίζει σε ματζόρε κλίμακα και θέλει να δώσει ένα πιο μυστηριώδες/χαρούμενο feeling, τι κάνει; Προσπαθεί να περάσει στο Λύδιο τρόπο; Τονίζει κάποιες βαθμίδες της κλίμακας που, ήδη, κινείται; Αντίστοιχα ένας πχ blues κιθαρίστας τί προτιμάει να κάνει, για να δώσει ένα λυπητερό τόνο; Επικεντρώνεται στις blues notes της κλίμακάς του; Προσπαθεί να αλλάξει το proggression (να κάνει μια ματζόρε συγχορδία μινόρε); Επικεντρώνεται στα bends; Με ποιο σκεπτικό γίνονται κάποιες, τέτοιου τύπου, κινήσεις; Εγώ, προσωπικά, επειδή είμαι αρχάριος κιθαρίστας, όταν θέλω να αλλάξω ύφος στο παίξιμό μου, συνηθίζω πχ να παίζω μια 5η συγχορδία και να κινούμαι από ματζόρε (ή συγγενικούς τρόπους) σε μινόρε (ή συγγενικά) πατήματα ή να παίζω μια dominant 7η, που μου επιτρέπει να κινούμαι, σε κάποια σημεία, από τη μινόρε πεντατονική στο μιξολύδιο (της ίδιας νότας, βεβαίως). Εσείς; Τι "κόλπα" χρησιμοποιείτε;

Ωραίο θέμα, SlapGas! :) Πάντως, θα είχε ενδιαφέρον, για μένα, αν, αντί να αναλωθούμε σε ένα (άσκοπο) debate τύπου shredding vs πολυμετρικό παίξιμο vs οτιδήποτε, ανέφερε ο κάθε μουσικός (κιθαρίστας, μπασίστας, οργανίστας κτλ) - και ιδιαίτερα όσοι συνθέτουν δικά τους κομμάτια - πως προσσεγγίζουν το όργανο και τη μουσική, γενικότερα.

Ευχαριστώ για την απάντηση. :) :) :) ο λόγος, που ρώτησα, είναι καθαρά ενημερωτικός/πληροφοριακός, γιατί με αρέσετε τα μάλα!

Ωραίο κομμάτι, που για μένα, είναι περισσότερο ταξιδιάρικο, παρά μεταλλοφέρνει (εκτός από τις κιθάρες από το 7:00 και μετά). Είμαι περίεργος να το ακούσω και με φωνή (περισσότερο για να ακούσω και τους στίχους, που θέλεις να βάλεις).

Ψιλοάσχετη ερώτηση: -Γιατί είχα την εντύπωση ότι οι Snoozeloop αποτελούνταν μόνο από τους WrTsXxx και blue; και δεν ήταν μέλος ο ndnikola?

Περιοχή; Για Θεσσαλονίκη, πάντως, το μόνο, που ήξερα, ήταν ένα προβάδικο στην Καλαμαριά (περιοχή Αγ.Ιωάννη), το INROCK, που χρέωνε €8/ώρα, αλλά έχω να πάω καμιά 2ετία, οπότε δεν ξέρω τι χρεώνει τώρα.

:-X

το είχα δει, αλλά δεν το πόσταρα, για να μη βαρύνω το κλίμα. :-\ Πραγματικά, συγκινητός! 8)

6 χέρια (σε νίκησα... :P) Six hands on one guitar!

Και να σκεφτείτε ότι καλός μου φίλος πήγε στο Βερολίνο το χειμώνα, που μας πέρασε και είχε τη δυνατότητα να τον δει live, αλλά τον σνόμπαρε ως φλωρο-ποπ...έλεος, δηλαδή :P

Ωραίο κομμάτι! +1 indeed! Το σκεφτόμουν αυτό τις προάλλες, όχι μόνο για τον bloody, αλλά και για άλλα μέλη, οπότε πήγα στα clip, τα στοίχισα βάσει των uploaders και άκουσα πολλά από πολλούς (κυρίως παλαιότερα μέλη και δημοσιεύσεις, από όταν δεν ήμουν γραμμένος στο νόιζ). Προτείνεται!Υπάρχουν διαμαντάκια! :) υγ εμένα, πάλι ο ήχος μου κάνει κάτι σε μικρό φωτοτυπικό :-\ :P

Ευχαρίστώ gkou! :) Θα προσπαθήσω να το βελτιώσω. Επίσης, να ευχαριστήσω το Nestora και τον fusiongtr, που μπήκαν στον κόπο, εκτός από το να το ακούσουν και να το σχολιάσουν. :)

Μα, ναι ο λ@λ@κ@ς...μου έσπασε τα νεύρα. ;D

me gusta...και το εικαστικό και το ακουστικό (σούπερ ήχος στα τύμπανα, btw).

Καταρχήν, να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου και να προσθέσω, πως είσαι ευγενικός σχολιαστής. :) Απαντώντας σοβαρά, το άκουγα πως έβγαινα εκτός και όσες φορές κι αν το προσπάθησα είχε σημεία στο κομμάτι (ειδικά προς το τέλος), που με πετούσαν εντελώς έξω από τη C major (ωστόσο, αυτή μπορεί να είναι και δικιά μου εντύπωση, αφού οι γνώσεις και η τεχνική μου κατάρτιση είναι λίγες :-\).

Για μια διαστροφική, περίεργη και άγνωστη, μέχρι στιγμής, αιτία, θέλησα να χρησιμοποιήσω ένα κομμάτι του Frederic Chopin ("Etudes Op.10 No.1 in C major") ως backing track. Σαν να μην έφτανε αυτό, θέλησα, από πάνω, και να το μοιραστώ μαζί σας (νομίζατε θα τη γλυτώνατε;; ;D), οπότε, ιδού το αποτέλεσμα. Κράξτε ελεύθερα, μια και το θέμα θα μπορούσε, κάλλιστα, να ανοιχτεί και στην Παιδική Χαρά. :-* chopins_blues.mp3

Με άρεσε! Και σε αντίθεση με τους αγαπητούς Σάκη και Κώστα, η τρομπέτα δε μου θύμισε τόσο βαλκανικά τύπου Bregovic όσο κάτι ψυχεδελικά του Θ.Παπακωνσταντίνου, που λατρεύω!

;D ;D ;D Αυτοί είναι αούτοι.... ;D Εδώ δεν ξέρουν καλά-καλά να ξεχωρίζουν τις διαφορές αναλογικής-ψηφιακής ηχογράφησης :P :P :P ;D ;D ;D

@bloody_sunday: σ'ευχαριστώ!Κατατοπιστικότατος (όπως πάντα :))

To vol. knob της κιθάρας επηρεάζει άμεσα τον ήχο του fuzz (το οποίο δε θα χαρακτήριζα ακριβώς high gain muff, αλλά "ασύμμετρο" muff-style, όταν αυξάνει το volume της κιθάρας.Όταν, δε, κάνω engage τα 2 knobs - noise και chaos - γίνεται ένας ψιλοχαμός). Τώρα, όσον αφορά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, να πω (γράψω :P) την αλήθεια είναι αυτό του πειραματισμού με κομπρέσσορα, αν και ο ήχος, που έχω στο μυαλό μου κινείται προς stoner καταστάσεις (ξέρω ότι ο ενισχυτής στο σπίτι δε βοηθάει.Στο studio έχω τη δυνατότητα να παίζω με jtm45, peavey classic 30 και jcm900). edit: Αυτό που ψάχνω περισσότερο να μάθω είναι πως επηρεάζουν τον ήχο οι ρυθμίσεις του κομπρέσσορα, δηλαδή, αν έχω υψηλό ή χαμηλό το level, το attack ή το compression, ούτως ώστε να (προσπαθήσω να) καταλάβω σε τι θέση και πως να είναι τοποθετημένος. (πχ γιατί ο SF προτείνει υψηλό level και χαμηλό sustain;Tι επιτυγχάνεται με αυτό;Αν γίνει ανάποδα, τι αποτέλεσμα θα έχω;Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός. :/ )

Για να μην ανοίγω καινούργιο θέμα, να ρωτήσω επ'αυτού: Προσφάτως απέκτησα τον marshall ed1 και πειραματίζομαι με τα settings και τη θέση του στην αλυσίδα του ήχου μου. Μέχρι στιγμής, εφαρμόζω τη συνταγή του Superfank, βάζοντας το ed1 πριν τα od/fuzz/distortion, με full attack, 1 o'clock level και 10 o'clock compression, αλλά το αποτέλεσμα δε με ικανοποιεί, ειδικά σε σχέση με το fuzz και το "βρώμικο" παίξιμο. Δηλαδή, η σειρά στα πεταλάκια μου έχει ως εξής: Telecaster (haussel vintage pu's)-->Morley POW-->Marshall ED-1-->Boss SD-1-->Devi Ever Noise Floor-->Boss DS-2-->Pigtronix EP-1-->Zoom G2 (για chorus, delay, reverb)-->Fender Champion 600. Τι άλλη συνδεσμολογία θα μπορούσα να δοκιμάσω, καθώς και αν βάλω τον κομπρέσσορα μετά τα drives, τι ρυθμίσεις να έχει; :)