fidelis

Και γω ανυπομονώ ;D Το κολλημένο καπάκι 01. 02. 03.

Για μία ακόμα φορά παίδες ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, μου ανεβάζετε το ηθικό :) Σήμερα έπεσε πολύ δουλειά πάνω στο πρότζεκτ. Κατάφερα να ρουτάρω κανάλια το σώμα για να έχω πρόσβαση στα καλώδια και ταυτόχρονα να κολλήσω το καπάκι. Ευτυχώς είχα προλάβει χθες το βράδυ κάνω τις απαραίτητες μετρήσεις και να περάσω το σχέδιο πάνω στο καπάκι και αντίστοιχα στο σώμα. Ειδάλλως δεν νομίζω να τα προλάβαινα όλα αυτά σ' ένα απόγευμα. Στα σημεία που η κιθάρα θα σκαλιστεί για τον μαγνήτη του λαιμού (neck) και στο floyd έκανα δυο τρύπες και πέρασα βίδες έτσι ώστε να έχω σωστά μέτρα στο κόλλημα και έξτρα «πίεση». 01. Οι βίδες οδηγοί/σφιγκτήρες. 02. 03. Ακολουθώντας το σχέδιο αποφάσισα που θα γίνουν τα κανάλια για τα καλώδια. Ένα κανάλι από το input jack στο bridge μαγνήτη. Ένα κανάλι από το neck μαγνήτη στο bridge μαγνήτη και τέλος από το bridge στην κοιλότητα των ηλεκτρονικών. Χρησιμοποιώντας απλούς οδηγούς από ξύλα και σφιγκτήρες φτιάχνω την «πλατφόρμα» που θα περπατήσει το ρούτερ. 04. Πρώτα το κανάλι από την κάθετη - ως το προς την κοιλότητα του input jack -τρύπα, προς το μαγνήτη της γέφυρας. 05. 06. 07. 08.Σειρά έχει από το bridge μαγνήτη στη κοιλότητα των ηλεκτρονικών 09. Και τέλος από τον bridge στον neck. 10. Μιλάμε για πολύ πριονίδι παντου!!! 11. Κάνα δεκάλεπτο ηλεκτρικού σκουπίσματος μετά... 12. 13. 14. Γυαλοχαρτίαρω για τελευταία φορά το σώμα για να δεχτεί το καπάκι, καθαρίζω επιμελώς πρώτα με οινόπνευμα την επιφάνεια του σώματαος και ύστερα με ασετόν την επιφάνεια της ελιάς. Η ελιά είναι εξαιρετικά «λιπαρό» ξύλο και δεν θα ήθελά να έχω αναγούλες κατά το κόλλημα. Στην συνέχεια καλύπτω με χαρτοταινία τα κανάλια και την κοιλότητα των ηλεκτρονικών. 15. Κόβω περιμετρικά την περισσευούμενη χαρτοταινία αφήνοντας 1~2 χιλιοστά αέρα για τα «τρεξίματα» της κόλλας. 16. Καλύπτω την όλη την επιφάνεια με κόλλα 17. Αφαιρώ τις χαρτοταινίες 18. Εφαρμόζω το καπάκι με οδηγό τις βίδες που τρύπησα νωρίτερα, τις καργάρω και εφαρμόζω σφιγκτήρες περιμετρικά. 19. 20. Τέλος έβαλα ότι βαράκια είχα στο κέντρο για έξτρα πίεση. Ες αύριο τα σπουδαία.

Φυσικά δεν θα παρέλειπα το ταίριασμα με την υπόλοιπη κατασκευή. Ταινία διπλής όψης και πάμε.... 01. 02. 03. 04.

Γειά χαρά νοιζάδες, η κατασκευή συνεχίζει με σε πιο έντονους ρυθμούς. Έλαβα την εβένινη ταστιέρα έτοιμη με τις χαράξεις των τάστων καθώς και το veneer από φίλντισι (1.5mm) και ξεκίνησα την κατασκευή της ταστιέρας που τόσο καιρό τρέναρα. Δυστυχώς γέμισε η κάρτα της φωτογραφικής και κατά το φορμάτ έκανα μια χοντράδα με αποτέλεσμα να χάσω μεγάλο τμήμα της κατασκευής. Τέσπα ότι κατάφερα να σώσω θα το αναρτήσω. Δεν έχω καθόλου υλικό από το σκάλισμα της ταστιέρας για την τοποθέτηση του φίλντισι καθώς και από την πολύ-καμπύλωση (compound radiusing) της. Συνοπτικά θα προσπαθήσω να περιγράψω τα βήματα όσο καλύτερα μπορώ. Πρώτα απ' όλα ελέγχω την προ-χαραγμένη ταστιέρα για το εάν πληροί τις προδιαγραφές που χρειάζομαι (κλίμακα 25,5"/648mm, 24 εγκοπές τάστων κτλ) Δεύτερον, σχεδιάζω το περίγραμμα, το centerline και τις θέσεις που θα μπουν τα inlays με μολύβι. Παρένθεση, τα inlays τα έδωσα να μου τα κόψουν σε κατάστημα χαράξεων με lazer. Είδα την «γλύκα» με το κόψιμο των inlays για το λογότυπο και δεν ήθελα να το ξαναγευτώ, μην πάθουμε κάνα σάκχαρο από πολύ την γλύκα :P Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, αν εξαιρέσεις την περιμετρική μαυρίλα που αφήνει πάνω στο κοχύλι. Δεν με χαλάει καθόλου γιατί θα περιτριγυριστεί από μαύρο έβενο ;D Για το «σκάλισμα» χρησιμοποίησα το dremmel χωρίς να έχω την βάση που πουλάει ο γνωστός Αμερικάνος προμηθευτής οργανοποιών και χωρίς να έχω καλούπι/οδηγό. Ουσιαστικά αφαίρεσα χονδρικά το μεγάλο όγκο του ξύλου και η υπόλοιπη εργασία έγινε στο χέρι με καλέμια. Σας διαβεβαιώ πως είναι κάτι που δεν θα το ξανατολμήσω ποτέ!!! Μιλάμε για πάνω από 10 ώρες καθαρής δουλειάς και μετά απολύτου σιγουριάς σας λέω πως η βάση του dremmel και το καλούπι είναι μονόδρομος. Εκεί άλλωστε ποντάρει ο προαναφερθείς προμηθευτής και μας χτυπάει στα αυτιά. Να σημειώσω πως χρειάστηκε να κάνω αρκετά γεμίσματα με το γνωστό super-glue πριονίδι για να μπορέσω να το φέρω στα ίσια του, ειδικά σε σημεία που το dremmel έσκαψε παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Ενέθεσα τα inlays στις κοιλότητες που δημιούργησα μετά κόπων και βασάνων, γέμισα τα κενά με super-glue πριονίδι και έτριψα την ταστιέρα στην ευθεία. Σειρά είχε το radiusing. Εδω χρησιμοποίησα 3 διαδοχικά radius blocks 12" 14" και 16". Αρχικά ετρίψα την ταστιέρα με το 16άρι σε όλο της το μήκος. Μετά χώρισα την ταστιέρα σε 3 επιμέρους τμήματα αλλά όχι ίδιων αποστάσεων. Ως οδηγό χρησιμοποίησα τις ήδη υπάρχουσες χαράξεις των τάστων. Σε απλά Ελληνικά τα πρώτα 8 τάστα γυαλοχαρτιαρίστηκαν με το 12άρι και τα επόμενα 8 με το 14άρι. Σαν «στοπ» χρησιμοποίησα αυτοσχέδιο τάκο που έπιασα με σφιγκτήρες πάνω στην ταστιέρα. Το αποτέλεσμα ήταν καλό αλλά έκανε σκαλοπάτια στις αλλαγές των blocks. Πάλι η πολυαγαπημένη μου ξύστρα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και μου έδωσε την λύση. Δεν μου έρχεται Ελληνική ορολογία, με λίγα λόγια blend-αρα τα transitions από τα διαδοχικά radius blocks μέχρις ότου η μετάβαση από το ένα στο άλλο ήταν «αόρατα». Έμεινα πολύ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα συνέχισα με το «φιλετάρισμα» 01. Το κόψιμο της ταστιέρας στο σωστό πλάτος ώστε να έχω χώρο για το φιλέτο. 02. 03. Μην την βλέπετε στραβοκομμένη - με γυαλόχαρτο, παχύμετρο και επιμονή όλα παίρνουν τον δρόμο τους. 04. Στεγνό ταίριασμα του φιλέτου 05. 06. 07. Αφού κόψω και γωνιάσω το κομμάτια του φιλέτου ξεκινάω το κόλλημα από τον «κώλο» της ταστιέρας. 08. Μετά το κόλλημα το φέρνω πρόσωπο με την ταστιέρα χρησιμοποιώντας ένα απλό «οικιακό» μαχαίρι. 09. Εδώ έχω κολλήσει το φιλέτο στην δεξιά πλευρά και ετοιμάζομαι να πριονίσω το περίσσευμα. 10. Με την ξύστρα το τελειοποιώ φέρνοντάς το πρώτα πρόσωπο με την ταστιέρα στις 90 μοίρες. Αμέσως μετά, πάλι με την ξύστρα, ακολουθώ την κλίση της ταστιέρας (radius) δίνοντάς του την σωστή καμπύλη (12" στο 1ο τάστο και 16" στο 24ο). Να μοιραστώ με τους εν δυνάμει diy-ers πως σε αυτό το σημείο είναι πολύ καλή ευκαιρία να καθαρίσω τις «εγκοπές» των τάστων από την ποσότητα της κόλλας που «έτρεξε». Επειδή δεν υπάρχει φιλέτο στην απέναντι πλευρά, μου δίνει εύκολη πρόσβαση και η όλη διαδικασία μειώνετε στο μισό χρονικά. Για αυτή την εργασία χρησιμοποιώ τετράγωνη λάμα ξυραφιού (ΥΓ. κόβει πολύ άσχημα αν δεν του δώσεις την δέουσα προσοχή) 11. Το κόλλημα της αριστερής πλευρά. Να σημειώσω πως χρησιμοποιώ super-glue και όχι ξυλόκολλα παρ' όλο που το φιλέτο είναι ξύλινο, καθαρά λόγω ταχύτητας συγκόλλησης. 12. Ιδού κυρίες και κύριοι ο κόπος μιας εβδομάδας καρποφόρησε. 13. 14.

To βασικότερο ξέχασα, φώτο από την πρόοδο μέχρι στιγμής 01. Μπροστινή όψη 02. Πίσω όψη

@Thanoszin & Hellfire Για μια ακόμα φορά να ευχαριστήσω για τα κολακευτικά σχόλια, και με την σειρά μου να ανταποδώσω τις ευχές μου για τα καλύτερα για τις stratocaster που ετοιμάζετε. Τις παρακολουθώ με ενδιαφέρον και κάθε φορά μαθαίνω κάτι καινούριο. To noiz κοντεύει να ξεπεράσει άλλα αντίστοιχα forum που εξειδικεύονται στον χώρο της οργανοποιίας, ψηλώνουμε τον πήχη μέρα με την μέρα :) Πίσω στην κατασκευή.... Μετά την επιτυχημένη κόλληση του σώματος με το μανίκι, σειρά έχει να ξεφορτωθώ το περίσσιο ξύλο των «σκαλοπατιών» που δημιούργησα. Αφού τοποθετήσω το «καπάκι» πάνω στην εν δυνάμει κιθάρα αντιγράφω το περίγραμμα και με την σέγα πριονίζω όσο πιο κοντά γίνετε στα σημάδια μου. 01. Πολύ προσεκτικά σε κάθε χιλιοστό της κοπής με την σέγα, τα περιθώρια μου έχουν στενέψει και και δεν υπάρχει γυρισμός ;D 02. Μετά από κάνα τεταρτάκι με εικοσάλεπτο επιμελούς κοψίματος κάνω ένα διάλειμμα για να απολαύσω το αποτέλεσμα. 03. 04. Τέλος το διάλειμμα σειρά έχει ο σχηματισμός του αριστερού φτερού. 05. Σέγα, προσοχή, πριονίδια σε όλο το σπίτι και υπομονή. 06. Επιτέλους έχω το βασικό περίγραμμα αυτού που σε λίγες βδομάδες θα είναι κιθαρόνι ;D 07. 08. Λάθος υπολογισμός. Θεώρησα πως με γυαλόχαρτό θα μπορούσα να φέρω πρόσωπο το σώμα με καπάκι. 09. Μετά από μια χαμένη ώρα ανούσια εργασίας με γυαλόχαρτό και τάκο καταλαβαίνω πως θα μου πάρει καμιά εβδομάδα να τελειώσω. Φυσικά σταματώ και αρχίζω να ρίχνω στο τραπέζι τις εναλλακτικές λύσεις που μπορώ να εφαρμόσω έτσι ώστε να πάρω το επιθυμητό αποτέλεσμα μεν, σε ανθρώπινο χρόνο δε. 10. 11. Παίρνω τον χρόνο μου, ενώ παράλληλα θαυμάζω το «αριστούργημά» μου :P 12. Εύρηκα!!! Η λύση στο πρόβλημά μου είναι πολύ πιο απλή απ' ότι φανταζόμουν. Επιστρατεύομαι την πολυαγαπημένη μου ράσπα και μπρος προς την δόξα τραβώ. Είναι μια διαδικασία που την χρησιμοποίησα με μεγάλη επιτυχία στο σχηματισμό της κεφαλής και όχι μόνο. Δεν βρίσκω το λόγο να μην δουλέψει και αυτή τη φορά. 13. Ράσπα και πάλι ράσπα Μετά ακολουθεί η σειρά του άλλου μου αγαπημένου εργαλείου, της ξύστρας, και φυσικά τελευταίο στάδιο το γυαλόχαρτο (αυτό δεν αλλάζει). Δυστυχώς η σημερινή μέρα λόγω υψηλής θερμοκρασίας δεν ενδείκνυται για χειρωνακτικές εργασίες. Ο ιδρώτας μου στάζει σε όλη την επιφάνεια της κατασκευής και φοβάμαι να μην σκευρώσουν τα ξύλα ;D Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να ανοίξω ένα παγωμένο μπυράκι και να ανεβάσω τις φωτό από την πρόοδο στο φόρουμ. Ίσως το απόγευμα να συνεχίζω με την τελειοποίηση του αριστερού φτερού, χωρίς να υπόσχομαι κάτι.....

Περνάω στο κομμάτι που αφορά την προετοιμασία του σώματος για κόλλημα με το μανίκι. Επειδή οι σφιγκτήρες που έχω στην διάθεση μου είναι συγκεκριμένου μήκους, χρειάστηκε να κόψω κάποια τμήματα των κομματιών του σώματος έτσι ώστε να μπορέσω να έχω ένα καλό κόλλημα. Με λίγα λόγια δημιούργησα τρία «σκαλοπάτια» για να μπορέσω να τα πιάσω με τα εργαλεία που διαθέτω. 01. Ετοιμασία για την δημιουργία του 1ου σκαλοπατιού στο δεξί «φτερό» 02. Ήταν μια διαδικασία χωρίς πολλές μετρήσεις και ακρίβεια. Ήθελα ουσιαστικά παράλληλες επιφάνειες για να μπορέσω να πιάσω με τους σφιγκτήρες. Οπότε μαρκάρω χονδρικά τα κομμάτια που θέλω να αφαιρέσω και αρπάζω τη σέγα. 03. Αυτό ήταν το ζητούμενο 04. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται καρμπόν και στο αριστερό «φτερό» 05. Μετά το πέρας της διαδικασίας αρχίζω σιγά-σιγά να ταιριάζω το κομμάτια μεταξύ τους 06. Αφού βεβαιωθώ πως όλα είναι ακριβώς όπως τα χρειάζομαι προχωράω στο κόλλημα 07. Μπροστινή όψη 08. 09. 10. Κοντινό 11. Πίσω όψη 12. 13. Αυτά τα καλούδια μέχρι τώρα... Θα την αφήσω στην ησυχία της για 24 ώρες μέχρι ότου να στεγνώσει η κόλλα για τα καλά και μετά ακολουθεί το ρουτάρισμα των καναλιών για τα καλώδια και φυσικά το κόλλημα το καπακιού.

Γεια χαρά νοϊζάδες, ένα ακόμα Σάββατο μακριά από την πολυπόθητη παραλία με φέρνει πιο κοντά στην πολυπόθητη ολοκλήρωση της κιθάρας. Πρώτο βήμα ήταν κολλήσω δύο μικρά «αυτάκια» στο τελείωμα/κώλο του μανικιού γιατί ήμουν περίπου 1 εκατοστό πιο κοντός. Σε αυτό το κομμάτι δεν έχω φωτογραφικό υλικό γιατί θεώρησα πως είναι κάτι το οποίο δεν έχει ενδιαφέρον σαν διαδικασία. Για τα «πρακτικά» να πω ότι αφού έκοψα την φίρα από τον έβενο στις διαστάσεις που χρειαζόμουν τα κόλλησα με super glue, για σφιγκτήρες χρησιμοποίησα απλή χαρτοταινία. Η προσθήκη είναι σε τέτοιο σημείο που δεν παίζει ρόλο στην σταθερότητα του οργάνου, είναι απλά εκεί για να γεμίσει ένα κενό καθαρά για αισθητικούς λόγους. Τέσπα προχωράω στα πιο ουσιώδη.... Δεύτερο βήμα ήταν να μετρήσω ακριβώς το ύψος του σώματος* (χωρίς το καπάκι) και να αφαιρέσω το αντίστοιχο κομμάτι από το μανίκι. (Δεν αναφέρω καν ότι οι μετρήσεις με πήραν καμμιά ώρα, το θεωρώ αυτονόητο, γι' αυτό και δεν παραθέτω φωτο) Σε αυτό το βήμα χρησιμοποίησα ένα αυτοσχέδιο jig και το πιστό μου ρουτερ. Το jig είναι πρωτόγονο και αποτελείται από τρία κομμάτια ξύλου. Δύο ισόπαχα που πιάνονται εκατέρωθεν του μανικιού και χρησιμοποιούνται ως «πλατφόρμα για να «περπατήσω» πάνω τους το ρούτερ, και ένα τρίτο που λειτουργεί ως στοπ για να ξέρω μέχρι σε πιο σημείο χρειάζεται να ρουτάρω. Εδω να αναφέρω πως άφησα ένα κενό περίπου 2 εκατοστά από το στοπ για λόγους ασφαλείας. Το υπόλοιπο κομμάτι καθώς και το σχηματισμό του tapering του λαιμού, το «έφαγα» με πριόνι, καλέμια και γυαλόχαρτο. *Και τα δύο κομμάτια του σώματος ρουτάριστηκαν και γυαλοχαρτιαρίστηκαν με ακρίβεια. 01. Οι μετρήσεις και τα «μαρκαρίσματα» πάνω στο μανίκι 02. Τα «αυτάκια» που σας έλεγα 03. Το αυτοσχέδιο jig για το ρουτάρισμα 04. 05. Επι το έργον 06. 07. Το αποτέλεσμα μετά την χρήση του ρούτερ 08. Το συμμάζεμα με εργαλεία χειρός 09. 10. Λεπτομέρειες (δουλειά με καλέμι, γυαλόχαρτο κτλ.) 11. Δουλεύντας το tappering 12. 13. Πρόβα τζενεράλε για το ταίριασμα των επιμέρους κομματιών 14. Γκρο πλαν 15. Όλα πήγαν όπως τα υπολόγισα :) 16. 17. Συνολική εικόνα

@theoctapus xαχαχα, εγώ είμαι ο μικρός βούδας ;D @geodimitri Ευχαριστώ :) Οι φωτό του σώματος με τα κολλημένα πίσω καπάκια 01. 02. 03.

Έτοιμο το αριστερό, σειρά έχει το δεξί φτερό και το καπάκι του. Εδώ δυστυχώς παρασύρθηκα από τη δουλειά και δεν τράβηξα φωτογραφίες για την διαδικασία της κοπής που «καλύμματος» για την κοιλότητα των ηλεκτρονικών. Από τα κομμάτια της φύρας της ελιάς διάλεξα εκείνο το κομμάτι που τα νερά του συμβάδιζαν με αυτά του καπακιού. Το οπτικό ταίριασμα δεν είναι τέλειο αλλά δεν είναι παράταιρο. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το κομμάτι που αφαίρεσα, αλλά δεν μπόρεσα να το σώσω γιατί χρειάστηκε να τρυπήσω (13 mm) για να περάσει το μαχαίρι της σέγας. Μια υποσημείωση, στο αρχικό σχέδιο τα «καλύμματα/covers» ήταν να γίνουν από μαύρο ανοδιομένο αλουμίνιο που δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν να βρω. 'Η καλύτερα βρήκα αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω ένα πενηντάρικο για καπάκια που πολύ πιθανόν, τα μισά εξ' αυτών, να μην είναι «φορεμένα». Η Ελιά μου φάνηκε πιο ταιριαστή, αισθητικά, πρακτικά αλλά και οικονομικά. Ειδικά όταν μου ήρθε φλασιά να φιλετάρω το κάλυμμα με έβενο, κάτι που τελικά έπραξα, νομίζω πως το αποτέλεσμα απογειώθηκε. 01. Το πίσω καπάκι με το κάλυμμα φορεμένο 02. Το καπάκι με το κάλυμμα αφόρετο :P 03. Προετοιμασία του καλύμματος για το φιλετάρισμα 04. 05. Dry fitting του φιλέτου στο κάλυμμα. Ο τρόπος που χρησιμοποίησα για την καμπύλωση του φιλέτου διαφέρει από αυτό που χρησιμοποίησα στην κεφαλή. Πρώτα-πρώτα το πάχος του φιλέτου δεν ξεπερνά το χιλιοστό και ο λόγος είναι η εύθραυστη φύση του έβενου. Αφού εμποτίσω το φιλετάκι σε ένα ποτήρι με ζεστό νερό το «πιάνω» πάνω στο κάλυμμα με χαρτοταινία. Χρησιμοποιώντας ένα πιστολάκι μαλλιών το θερμαίνω και σιγά-σιγά του δίνω την επιθυμητή καμπύλη. 06. Ξάνα κόλλημα με χαροταινία, πιστολάκι, καμπύλωση 07. Το φιλέτο αποδεσμευμένο από τις χαρτοταινίες 08. Κόλλημα με super-glue 09. Καθάρισμα της περίσσιας κόλλας, κόψιμο του φιλέτο στο σωστό ύψος και γυαλοχαρτιάρισμα 10. 11. Ταίριασμα στο καπάκι Αυτά μέχρι στιγμής, έχω βάλει το καπάκι για κόλλημα στο φτερό και περιμένω να στεγνώσει η κόλλα. Αν προλάβω ως το απόγευμα μπορεί να ανεβάσω φωτο.

Ορμάω... 01. Αντιπαραθέτω τα κομμάτια του σώματος και ελέγχω για τυχόν αποκλείσεις 02. Όλα φαίνονται σε τάξη 03. Άρα κολλάμε 04. Εφαρμογή της κόλλας στο καπάκι 05. ...και κόλλημα 06.

Σειρά έχει το τρύπημα του input jack cavity 01. Υπολογισμός θέσης, γωνίας, κτλ, κτλ 02. Αντιπαράθεση με το υπάρχων hardware (στην περίπτωση μου strat input jacj plate) 03. Τρύπημα με οδηγό 3mm και μετά με το τρυπάνι φτερού* επίθεση υπό γωνία 04. Work in progress 1 05. Work in progress 2 06. Work in progress 3 07. Work in progress 4 (Επί το έργο) 08. Κάθετο τρύπημα ως προς την κοιλότητα του input jack 09. Κοντινό. 10. Πιο κοντινό 11. «Ταίριασμα» του harware με την κοιλότητα μια ακόμα φορά, μην κλαίμε αργότερα 12. Αφού βεβαιωθώ πως το hardware έχει αρκετό «αέρα» τρυπάω με τρυπάνι φτερού 13mm κάθετα στο σώμα προς την κοιλότητα. Θα χρησιμοποιήσω αυτή την τρύπα σαν οδηγό για το ρουτάρισμα του καναλιού που θα καταλήγει στο μαγνήτη του «καβαλάρη» (bridge) για να περάσω αργότερα τα καλώδια μέχρι την κοιλότητα των ηλεκτρονικών. Σημειωτέον το input jack είναι στο πάνω φτερό και δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση προς την κοιλότητα των ηλεκτρονικών.

@tsiosen Καλά, αν είναι να με πλακώσεις δεν σε ευχαριστώ :P Οργασμός μέσα στην εβδομάδα και δεν πρόλαβα να ανεβάσω updates. Τελικά αποφάσισα να ασχοληθώ και με το σώμα πριν καταπιαστώ την ταστιέρα. O tempora o mores 01. Αντιγράφω το σχέδιο πάνω στην Κορίνα 02. Με την σέγα ανά χείρας αρχίζω το πριόνισμα 03. Σε αυτή την φάση θα κόψω μόνο την εσωτερική καμπύλη των φτερών γιατί θα χρειαστώ τις «ευθείες» του σώματος για το κόλλημα των φτερών στο σώμα. Ο λόγος είναι ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έχω από κάπου να «πιάσω» με τους σφιγκτήρες στην φάση του κολλήματος με το μανίκι 04. Φτερό Νο2 05. 06. «Τσακώνω» τα δύο φρεσκο-κομμένα φτερά και τα πιάνω με σφιγκτήρες το ένα δίπλα στο άλλο 07. Με αυτό τον τρόπο με λίμα ξύστρες και γυαλόχαρτο θα διορθώσω τις ατέλειες από τη κόψιμο με την σέγα. 08. Ανά τακτά διαστήματα ελέγχω την καθετότητα με μια γωινία (μην τρίβω τζάμπα) 09. Όταν είμαι σίγουρος ότι τα έχω φέρει εκεί που πρέπει τα αντιπαραθέτω με το μανίκι 10. Χρειάστηκαν μερικές μικροδιορθώσεις μικρότερες της τάξης του χιλιοστού για να είμαι άψογος. 11. Οπότε βάζω μπρος τα μετρήματα για να τοποθετήσω τα «πίσω καπάκια» ελιάς. 12. Μέτρημα, 13. Ξαναμέτρημα... 14. ξανα μανά μέτρημα... 15. Και πάει λέγοντας 16. Καταλαβαίνετε 17. Μετά από μισό απόγευμα με γωνίες, χαράκια, παχύμετρα αρχίζω το κόψιμο της κοιλότητας των ηλεκτρονικών. Η κοψιά γίνεται ως εξής. Μετα τους υπολογισμούς (d'uh) με ένα τρυπανάκι 4mm κάνω τέσσερις τρύπες οδηγούς. Χονδρικά οι τρύπες ανταποκρίνονται στις τέσσερις πλευρές του ορθογωνίου που πρέπει να αφαιρεθεί. Μετά με ένα τρυπάνι φτερού* 13mm κάνω δυο τρύπες στις δυο αντικριστές γωνίες. Ο λόγος είναι για να χωρέσει το πριονάκι της σέγας για να μπορέσω να κόψω. Εδω να κάνω μια σημείωση και να αναφέρω στους εν δυνάμει DIYers πως το καπάκι που θα κολληθεί στην πάνω πλευρά είναι 5mm, δηλαδή η ιδανική διάσταση για τα ποτενσιόμετρα. Σε περίπτωση που το καπάκι είναι λιγότερο των 5mm (ή δεν υπάρχει καπάκι) το ρουτάρισμα της κοιλότητας είναι μονόδρομος. *Το τρυπάνι φτερού είναι γνωστό και ώς τρυπάνι πεταλούδα 18. Η κοιλότητα χωρίς περαιτέρω επεξεργασία 19. 20.Αρκετός ιδρώτας και πάλι 21.Εδω με ένα κυλινδρικό αντικείμενο (στην περίπτωση μου ένα άδειο μπουκάλι κολόνιας) αρχίζω σιγά-σιγά να στρογγυλεύω τις δύο πλευρές 22. Περισσότερη δουλειά στο στογγύλευμα της κοιλότητας 23. Κοντινό

Μέσα στον ενθουσιασμό μου ξέχασα ένα πολύ σημαντικό βήμα πριν την κατασκευή της ταστιέρας. Αφορά την προσθήκη κομματιού που θα δώσει το τελικό πάχος στο μπράτσο, έτσι ώστε να κολλήσω τα φτερά του σώματος αργότερα. Ευτυχώς σήμερα είχα άφθονο χρόνο (μιας και δεν πήγα για βουτιά) για να ολοκληρώσω και αυτό το βήμα. 01. Είχα ήδη προετοιμάσει το κομμάτι στις σωστές διαστάσεις και το είχα πλανιάρει/γυαλοχαρτιαρήσει με την ίδια μέθοδο που χρησιμοποίησα και στο μανίκι. (γυαλόχαρτο σε λεία επιφάνεια και τρίψιμό μέχρι να ιδρώσουν και τα νύχια μου). Το μόνο που χρειάστηκε να κάνω εδώ είναι το κόψιμο δύο μικρών κομματιών έτσι ώστε το προστιθέμενο κομμάτι να ακολουθήσει τις καμπύλες του μπράτσου. Με πορτοκαλί γραμμή φαίνονται τα κομμάτια που αφαιρώ με τη σέγα. 02. Σταθεροποιώ το μανίκι και εφαρμόζω κόλλα. 03. 04. 05. Κλασσικά πλεόν σφικτήρες... κόντρες... τάκοι... κτλ... κτλ... 06. 07. 08. 09. 10. Μετά από κάνα 8ώρο έβγαλα τους σφιγκτήρες και άρχισα το λιμάρισμα και το τρίψιμο μέχρι τα κομμάτια να έρθουν πρόσωπο. 11. Πλέον το μπράτσο κάθετε μόνο του όρθιο 12. 13. 14. 15. Με την ευκαιρία έφερα και το tapering του λαιμού στις σωστές διαστάσεις, 43mm στο 1ο τάστο και 57.5mm στο σημείο που το μανίκι θα ενωθεί με το σώμα 16. Πολύ μου αρέσει η λευκή κηλίδα που υπάρχει στον έβενο 17. Η άλλη δουλειά που ολοκλήρωσα σήμερα είναι φέρω στις 90ο μοίρες την κλίση από το καπάκι της κεφαλής ως προς το μανίκι. Ακούγεται εύκολη δουλειά αλλά αποδείχτηκε αρκετά ζόρικη, με πήρε αρκετή ώρα συνυπολογίζοντας τον χρόνο που έφαγα για να ακονίσω τα καλέμια. Τέλος της έριξα και ένα ζύγισμα... είναι στα 1,8kg χωρίς να υπολογίζω την αφαίρεση υλικού από το σχηματισμό του λαιμού. Σε γενικές γραμμές είμαι υπέρ ικανοποιημένος με το βάρος γιατί το περίμενα πολύ πιο βαρύ. Ευτυχώς όπως πάω η κιθάρα δεν θα ξεπεράσει τα 3,5~4,0 κιλά μαζί με το hardware. Άντε ,και καλή μας εβδομάδα.

@ Thanoszin Μακάρι να μπορούσα να δείξω όλη την κατασκευή βήμα προς βήμα με πιο πολλές λεπτομέριες, άλλα είναι αδύνατον να χειρίζομαι την φωτογραφική και να δουλεύω ταυτόχρονα. Θα μπορούσα να καλέσω κανα φιλαράκι να βοηθήσει με τις λήψεις, άλλα είναι λιγάκι δύσκολο να έχω κάποιον κάθε φορά που μου κ****νει να δουλέψω :P Όταν έγραψα «κενά» μην φανταστείς τίποτα χαράδρες ;D Απλά σε κάποια σημεία η κόλλα κατά το στέγνωμα δημιουγεί φυσαλίδες με παγιδευμένο αέρα, τρίβοντας τες αφήνει πίσω κάτι μικροσκοπικές τρύπες. Γι αυτό και ανέφερα πως το παραέκανα με το filling :) Τώρα αν έβαζα σφικτήρες περιμετρικά, πολύ πιθανόν να βελτίωναν ή και να εξάλειπταν το πρόβλημα. Θα το δοκιμάσω σίγουρα την άλλη φορά, ίσως ακόμα να ήταν καλύτερα να χρησιμοποιήσω σφικτήρες που είναι σαν μανταλάκια. http://www.sinter-hellas.gr/files/images/010-23036.jpg

01. το επόμενο πρωί έχω αυτό το αποτέλεσμα 02. 03. γεμίζω τα μικρό κενά που δημιουργούνται στο ένωμα του καπακιού με το σώμα, με «πριονίδι» εβένου και κυανο-ακρυλική κόλλα (Τζών 1000 ευχαριστώ ρε φίλε) Πρέπει να παραέκανα κιόλας, άλλά better safe than sorry ;D 04. Καλύπτω το φιλέτο με χαρτοταινιά πριν το «γέμισμα» 05. Γέμισμα με super-glue και έβενο pt2 06. Όντως το παραέκανα με το filling, 2,5 ώρες με πήρα να γυαλοχαρτιάρω όπως έπρεπε :D 07. 08. 09. 10. Σε αυτό το σημείο να σας ξανά ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια, τις όποιες συμβουλές και τα σχόλια. Το επόμενο ποστ ίσως να αργήσει περισσότερο επειδή περιμένω το φίλντισι από βιετνάμ. Σειρά έχει η ταστιέρα.........

01. Εφ' όσον υπολογίσω την θέση των κλειδιών, αρπάζω το τρυπανάκι και τρυπάω οδηγούς στο καπάκι της κεφαλής 02. 03. Τοποθετώ πρόχειρα το καπάκι πάνω στο λαιμό/μανίκι και το σταθεροποιώ με χαρτοταινία 04. Ξεχασα να αναφέρω πως έχει προηγηθεί το τελικό τρίψιμο του λαιμού ώστε να είναι απόλυτα επίπεδος 05. Με το τρυπάνι επιμηκύνω τις τρύπες οδηγούς στο λαιμό έτσι ώστε να μπορέσω να χρησιμοποιήσω καρφιά για να σταθεροποιήσω το καπάκι πάνω στο υπόλοιπο λαιμό κατά το κόλλημα. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι να μου γλιστρήσει κατά το κόλλημα :p 06. Φώτο του πως φαίνονται οι προεκτάσεις των τρυπημάτων στον λαιμό 07. Εφαρμόζω μια γενναία ποσότητα κόλλας 08. Τοποθετώ το καπάκι πάνω στο μανίκι με τα καρφιά/οδηγούς. Αυτή είναι μια καλή στιγμή να καθαρίσω την πλεονάζουσα κόλλα και ταυτόχρονα να προστατεύσω (για ευνόητους λόγους) το ευαίσθητο κοχύλι με 2-3 περασιές με χαρτοταινία. 09. Χαμός, χαρτοταινίες, τάκοι καλυμένοι με χαρτοταινία και stretch (για να μην κολλήσουν οι τάκοι με το υπόλοιπο θέμα), σφικτήρες, κτλ, κτλ..... 10. Όλα τα κομμάτια του έβενου που περίσσεψαν χρησιμοποιούνται και σαν τάκοι σε αυτή την περίπτωση 11. Επιτρέπω την κόλλα να κάνει την δουλειά της οβερ νάιτ

01. Ταυτόχρονα ετοιμάσα και το καπάκι για να κολληθεί με το headstock venner 02. Ξυλόκολλα, σφικτήρας, κόντρα κτλ. 03. Την επόμενη μέρα το ενιαίο πλέον καπάκι είναι έτοιμο... περίπου 04. Μετά το καθάρισμα της μπορντούρας ξεκινάω το κόλλημα του φιλέτου 05. 06. 07. επι το έργον... 08. 09. Ελέγχω ταυτόχρονα ότι δεν έχω κάνει καμιά πατάτα με τις μετρήσεις και το συγκρίνω με τη κεφαλή του μανικιού. Όλα καλά συνεχίζουμε... 10. 11. Ίδιο θέμα πίσω όψη 12. Με καλέμι και ξύστα «τρώω» το περισευούμενο φιλέτο και το φέρνω πρόσωπο με το καπάκι 13. Τελικό αποτέλεσμα

@argytar Συμφωνώ απόλυτως, δεν πετάω τίποτα από τον έβενο, ούτε καν την σκόνη από τα τριψίματα. Ένα ακόμα βήμα ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ και δεν πρόλαβα/άντεχα να ανεβάσω φώτο. Επανορθώνω σήμερα... Λοιπόν, έχω την κόλληση του headstock veneer με το mop inlayed logo σε ένα κομμάτι έβενου 3mm το οποίο με την σειρά του θα επικολληθεί πάνω στο «κανονικό» headstock. Ο λόγος που το χρησιμοποιώ είναι για να ενισχύσω το κολλημένα «αυτάκια» και να τα προστατεύσω από δυνατά χτυπήματα. Το σχήμα της κεφαλής που χρησιμοποιεί η jackson είναι αρκετα επιρεπείς σε σπασίματα ακριβώς στο κόλλημα των «αυτιών», ένα δυνατο χτύπημα και αποκολλάται πλήρως. Μια αναζήτηση στο γούγλη "jackson broken headstock" αρκεί για να δείτε τι ακριβώς εννοώ. Ένα ακόμα λόγος που κατέληξα να χρησιμοποιήσω το παχύτερο cap στην κεφαλή, είναι οτι μου δίνει την δυνατότητα να κολλήσω το φιλέτο χωρίς να χρειαστεί να ρουτάρω κανάλι. Ένα βήμα, που στην περίπτωση μου, απλοποιεί αρκετά την κατασκευή μιας και θα χρειάζονταν να αγοράσω ειδική βάση και επιπλέον μύτες (router bits) για το dremmel. Το πάχος του cap μαζί με το veneer είναι περίπου 4.3~4.4mm (σχεδόν το 1/3 του πάχους όλου του headstock), θεωρώ πως είναι αρκετά παχύ για να μου δώσει ένα αξιοπρεπές φιλέτο. Μετά το κόλλημα φέρνω το νεο cap στην διάσταση που χρειάζομαι και καθαρίζω τα περιθώρια με καλέμι και ξύστρες. Δεύτερο βήμα είναι το "dry fitting" των φιλέτων (binding) καθώς και η διαμόρφωση τους στο σωστό μήκος/πλάτος, το «ταίριασμα» των γωνιών και το καμπύλωμα με νερό χρησιμοποιώντας μόνο ένα απλό κολλητήρι. (Ακούγετε λίγο μπακαλίστικο αλλά παρ' όλ' αυτά δουλεύει τέλεια) Τέλος, έχω το κόλλημα όλων των επιμέρους μερών για την ολοκλήρωση του headstock cap. Αρκετά με την θεωρία περνάω στην πράξη.... 01. Το 3mm εβένινο «καπάκι» 02. Dry fitting των κομματιών του φιλέτου 03. 04. 05. Κολλητήρι πιασμένο με σφικτήρα στο γραφείο έτοιμο για την καμπύλωση. 06. Λόγω υδρατμών του νερού οι φωτογραφίες είναι λες και μολις βγήκα από το ντουζ :p 07. Η μόνη φωτο που δεν έχει υδρατμούς 08. Κατά την διαδικασία του καμπυλώματος. 09. Τα επιμέρους τμήματα του φιλέτου

Ωραίως, ευχαριστώ για την άμεση λεπτομερή απάντηση. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα.... έχει σχέση η τεχνική roast με το baked maple που πλάσαρε η gibson πριν κάνα χρόνο μετά το raid του FBI στο εργοστάσιο της; Πρόσφατα η Charvel έβγαλε signature model για τον Guthrie Govan (ΝAMM 14) και αν θυμάμαι καλά μιλούσε για baked maple neck σχετίζονται όλα αυτά μεταξύ τους;

Πανέμορφο το figuring του μανικιού :o Μπορείς να μας δώσεις λίγες πληροφορίες παραπάνω για την διαδικασία και τα οφέλη της διαδικασίας roasting;

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, είναι μια παρηγοριά για την «ταλαιπωρία» που έβαλα τον εαυτό μου :) Η κατασκευή συνεχίζει δυναμικά, έχουμε και λέμε... 01. Το κόλλημα των «αυτιών» στην κεφαλή 02. Συνολικό πλάνο 03. Το κόψιμο του σχήματος της κεφαλής. Η διαδικασία είναι απλή, αφού μαρκάρω το σχήμα που θέλω να κόψω, πριονίζω το σχήμα προσεκτικά με την σέγα όσο πιο κοντά γίνετε στην «γραμμή» μου. Καθαρίζω τα χοντρά με μια λίμα και τέλος με χοντρό γυαλόχαρτο και ένα επίπεδο τάκο το φέρνω εκεί που θέλω. 04. Μαρκάρισμα με χρωματιστά μολύβια του σχήματος του λαιμού, αν παρατηρήσετε υπάρχουν δύο γραμμές (μια κίτρινη και μια πορτοκαλί) η μία είναι το τελικό μέγεθός και ή άλλη μου δίνει 1.5mm «αέρα» για το τελικό λιμάρισμα/γυαλοχαρτιάρισμα. 05. Το κόψιμο του λαιμού (tapering) στο σωστό μέγεθος. Η διαδικασία που ακολουθώ είναι η ίδια με αυτή του σχηματισμού της κεφαλής. 06. Δεύτερη οπτική γωνία του ίδιου θέματος. 07. και τρίτη... 08.«Πλανιάρισμα» του λαιμού για να γίνει 100% επίπεδος. Το «πλανιάρισμα» μέσα σε εισαγωγικά γιατί ουσιαστικά δεν χρησιμοποιώ πλάνη αλλά μια επίπεδη επιφάνεια με κολλημένο γυαλόχαρτο. Μετά από 1500 περάσματα (strokes) έχω μια τέλεια παράλληλη επιφάνεια. Ένας ακόμη λόγος που χρησιμοποιώ αυτή την τεχνική είναι πως δεν έχω πλάνη :( 09. Το αποτέλεσμα έρχεται αργά και βασανιστικά 10. Πολύ αργά... 11. και πολύ βασανιστικά.... :'( 12. Αλλά στο τέλος υπάρχει αποτέλεσμα και μάλιστα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλύτερο από το πλανιάρισμα με πλάνη. :D 13. Κρίνετε και μόνοι σας 14.

11 Πρόχειρη συνομολόγηση 12 ταινία διπλής όψης 13. Νο κόμεντ 14. Ετοιμασία για γώνιασμα 15. Υδρώτας... 16. Κι άλλος ιδρώτας 17. Μαρκάρισμα για κόψιμο φύρας 18. Ευθυγράμμιση κομματιων 19. Ετοιμασία για κόλλημα 20. Εφαρμογή κόλλας 21. Το κόλλημα 22. Όσους σφιγκτήρες κι αν έχεις... πάλι λίγοι θα είναι

Λοιπόν, έχουμε αρκετές εξελίξεις από την τελευταία φορά, κατ' ευθείαν στο ψητό. Έκοψα τα ξύλα του μανικιού για την δημιουργία scarf-joint στο headstock με κλίση 16 μοιρών. Ο λόγος που διάλεξα ένα τόσο «μεγάλο» νούμερο για την κλίση έχει αν κάνει με το γεγονός πως στο headstock δεν θα χρησιμοποιήσω το string retainer, λόγω σχήματος, απλά δεν χωράει, αυτός πρέπει να είναι και ο λόγος που δεν το χρησιμοποιεί η jackson στις κιθάρες της. Το πρόβλημα είναι πως όταν σφίγγεις τις βίδες από το locking nut πάντα οι χορδές υπερ-χορδίζονται (sharp/δίαιση) επειδή η κλίση των 12~14 μοιρών που χρησιμοποιεί η jackson δεν επαρκεί για να καλύψει την κλίση των χορδών προς το headstock. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό κατέληξα πως οι 16 μοίρες θα μου επιτρέψουν να έχω ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Στις φωτο δείχνω επίσης πως πετυχαίνω να έχω απόλυτη παραλληλία στην κλίση μου κολλώντας με ταινία διπλής όψης το κομμένο κομμάτι πάνω στο άλλο και λιμάρω/γυαλοχαρτάρω μέχρι να πάρω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Απλά πραγματάκια κόβω 16 μοίρες και κολλάω το νέο κομμάτι αντίστροφα από την πάνω πλευρά. Δηλαδή η κλασική καμπύλη που σχηματίζεται στο πίσω μέρος του μπράτσου θα είναι κάτω από το 3ο τάστο. Στις φωτογραφίες την έκανα την πατάτα μου και κόλλησα το scarf ανάποδα, ευτυχώς τίποτα που δεν λύνεται με λίγο ασετόν, υδρατμό, καυτό νερό υπομονή και το απαραίτητο γαμοσταυρίδι. Δυστυχώς είχα αρκετά νευράκια και δεν έβγαλα φωτο ούτε την διαδικασία αποκόλλησης ούτε την επανακόλληση. Μετά από αυτό, έκοψα το ανθρακόνημα στις σωστές διαστάσεις και κλίσεις, έκανα ένα πρόχειρο ταίριασμα για να δω αν τα μέτρα μου είναι σωστά, ευτυχώς ήταν :p Το επόμενο βήμα είναι να απο-συρναμολογίσω το μπράτσο και να το γυαλοχαρτάρω τα επιμέρους μέρη μέχρι να γίνουν 100% παράλληλα μεταξύ τους. Σημαδεύω τα κομμάτια για περαιτέρω κοψιές, αφαιρώ το περισσευούμενο ξύλο στο πίσω μέρος του μπράτσου και του headstock. Ξανά-μανά λιμάρισμα/γυαλοχαρτιάρισμα για να τελειοποιηθούν τα μέρη. Μετά ξανά δοκιμαστικό ταίριασμα και φυσικά εφ' όσον όλα πήγαν κατ' ευχήν προχωράω στο κόλλημα του λαιμού. 01. Μαρκάρισμα του κοψίματος 02. Το κόψιμο της κλισης 03 Τα κομμένα κομμάτια 04 Ευθυγράμμιση 05. Λιμάρισμα 06 Σκαρφ 1 07 Σκαρφ 2 08 Σκαρφ 3 09 Σκαρφ 4 10. το λάθος κόλλημα

Μην ανησυχείτε έχω λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα.. Το κάρμπον δεν έχει γίνει κατά παραγγελία στις διαστάσεις, ήταν έτσι κομμένο από το εργοστάσιο αλλά μικρό το κακό, τώρα έχω κάρμπον για 2 κιθάρες