Through The Mist

Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

 

Δεν την έχω δει, τώρα την γούγλαρα.

Κι αυτή πολυεπίπεδη?

Γάμησε τα... κάτι σαν κομμάτι του Σπύρου!  Κι αυτό είναι κοπλιμάν, για έναν απ'τους δύο...

1 hour ago, fusiongtr said:

Πανέμορφο.

+1000

2 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Πανέμορφο.

Με ένα πρώτο άκουσμα, μου θύμισε πολύ Mertens.

Κι εμένα Philip Glass μου έφερε στο νου.

Πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό θέμα! Η ομίχλη.

 

Είναι όμως τραχύ άκουσμα σε αρκετά σημεία που το αποδίδω κυρίως στα αφύσικα όργανα.

Δεν είναι τόσο το παίξιμο όσο τα δείγματα που δεν μου ακούγονται multi-layered, ικανά για να αποδώσουν αποχρώσεις.

Βέβαια αν δεν τρέχει το μηχάνημα όπως ήδη είπες, τι να λέμε.

 

Πολύ όμορφο. Μου θύμησε όσα πιό πάνω αναφέρθηκαν

Σας ευχαριστώ όλους για την ακρόαση και τα σχόλια.

 

 Φυσικά υπάρχει η αναφορά στους συνθέτες που αναφέρθηκαν, σε όλο αυτό το στυλ του μινιμαλισμού με την χρήση της επανάληψης, των επιπέδων που αλληλοσυμπληρώνονται/αλλάζουν φάση μεταξύ τους και, κυρίως, στον συνειδητό περιορισμό του διαθέσιμου υλικού. Ό,τι συμβαίνει στο κομμάτι είναι προΪόν ενός και μόνο μοτίβου, επιπλέον η βασική εξέλιξη του είναι μια σειρά από μεθοδεύσεις που θα οδηγούσαν στην "πανηγυρική" παρουσίαση του. Όταν τελικά ήρθε η ώρα, δεν υπήρχε θέση πια για αυτό και άρα μπήκε στην άκρη-στο συρτάρι, που λέγαμε τις προάλλες. Από κει και πέρα το κομμάτι πήρε διαφορετική τροπή από ό,τι είχε αρχικά σχεδιαστεί. 

1 ώρα πριν, pipityri είπε

Ό,τι συμβαίνει στο κομμάτι είναι προΪόν ενός και μόνο μοτίβου, 

Αυτό το κατάλαβα ακόμη κι εγώ...

 

1 ώρα πριν, pipityri είπε

επιπλέον η βασική εξέλιξη του είναι μια σειρά από μεθοδεύσεις που θα οδηγούσαν στην "πανηγυρική" παρουσίαση του. Όταν τελικά ήρθε η ώρα, δεν υπήρχε θέση πια για αυτό 

Θά 'θελα να ακούσω αυτήν την "πανηγυρική παρουσίαση του".... Έτσι για να σε ακούσω να τα "δίνεις"! 

 

1 ώρα πριν, pipityri είπε

Όταν τελικά ήρθε η ώρα, δεν υπήρχε θέση πια για αυτό και άρα μπήκε στην άκρη-στο συρτάρι, που λέγαμε τις προάλλες. 

Αρκεί να μην χάσεις το κλειδί.... αν και εδώ που τα λέμε, από προσωπική εμπειρία..., μένουν για πάντα ξεχασμένα  εκεί....

 

 Το κομμάτι πάντως είναι πολύ καλό!  Αλλά τι λέω το ξέρεις ήδη αυτό.....

Εύκολα θα μπορούσε να μπει ως μουσική επένδυση σε ταινία ή ντοκιμαντέρ. Το μοτίβο που χαρακτηρίζει ολόκληρο το κομμάτι βοηθάει να αναδειχθεί ο αφηγηματικός του χαρακτήρας.

Μπράβο, εξαιρετικός!

 

20 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

Θά 'θελα να ακούσω αυτήν την "πανηγυρική παρουσίαση του".... Έτσι για να σε ακούσω να τα "δίνεις"! 

Ήταν για τα πανηγύρια, γι΄αυτό και αποσύρθηκε με συνοπτικές.

32 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

Αρκεί να μην χάσεις το κλειδί.... αν και εδώ που τα λέμε, από προσωπική εμπειρία..., μένουν για πάντα ξεχασμένα  εκεί....

Όπως λέω και στον φίλο μου τον @Man LP δείχνοντας με νόημα το κεφάλι μου, "όλα εδώ μέσα είναι"...

38 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

Το κομμάτι πάντως είναι πολύ καλό!  Αλλά τι λέω το ξέρεις ήδη αυτό.....

Ευχαριστώ, Φώτη. Ξέρω ακριβώς πόσο καλό είναι-πράγμα που σημαίνει πως έχω πλήρη επίγνωση και του πόσο καλό ΔΕΝ είναι. Σίγουρα μου δίνει χαρά που το ακούνε καναδυό άνθρωποι παραπάνω και τους αρέσει.

Πολύ όμορφο.

On 10/15/2020 at 2:35 PM, fusiongtr said:

θα επανέρθω

 

Να με πάλι.

Το ξανάκουσα με χρονική απόσταση από το πρώτο άκουσμα.

Μίνιμαλ του κιαρατά.

Ναι, ένα το μοτίβο, αλλά ..... πειραγμένο κάθε φορά που υπερτίθεται το ένα πάνω στο άλλο.

Λείπουν χρόνοι, λείπουν φθόγγοι ....

Είναι σχεδόν μαγικό το μουσικό αποτέλεσμα αυτού του παιγνιδιού φθόγγων και χρόνων το ένα πάνω στο άλλο.

 

Όμως Σπύρο μου, χώρια από το μουσικό, κάτι πρέπει να κάνεις και με το ηχητικό του πράγματος, και δεν μιλάω μόνο γι' αυτό το έργο, μιλάω γενικά.

 

Ο Γιάννης (yameth) έχει απόλυτο δίκιο, ακούγεται όπως κάποια παλιά σύνθια, που δεν είχαν την δυνατότητα χρήσης περισσότερων εκφραστικών χαρακτηριστικών των οργάνων που προσομοίωναν.

 

Και είναι κρίμα, γιατί αυτό κατά κάποιον τρόπο υπονομεύει το αισθητικό αποτέλεσμα της σύνθεσης.

 

Το κομμάτι πάντως, όπως σχεδόν τα περισσότερα minimal κομμάτια, στοχεύει άμεσα στο υποσυνείδητο, και τα καταφέρνει περίφημα.

 

Δεν ξέρω πώς το ήθελες να είναι, αλλά θα σου πω πώς είναι τώρα, στα αυτιά ενός όχι ιδιαίτερα εκπαιδευμένου ακροατή.

Έχει τύχει ποτέ να βρεθείς δίπλα σε ποτάμι και απλά να χαζεύεις την ροή του νερού?

Ακίνητο βλέμμα σε κάποιο σημείο, να βλέπει την ροή του νερού πάνω από τις πέτρες.

Μετά από λίγο χάνεσαι, δεν υπάρχει χρόνος, όλα είναι μια "στατική ροή".

 

Ε ρε μπαγάσα, το πέτυχες.