Πίνακας συμμετοχής

Off topic... Τι δισκάρα το Wicked Sensation...

Αφορμή τελευταία, γιατί έχω πολλές εδώ και καιρό , στάθηκε αυτό το video. Βλέπω ότι γενικά η Fender κάνει άνοιγμα προς τη "νεολαία" και το diversity σε αντίθεση με την Gibson , που το γύρiσε στην "παράδοση". Νέοι καλλιτέχνες με signature models στη Fender (π.χ. H.E.R.) , στην Gibson από την άλλη, αν δεν βγεις στη συνταξη...signature δεν έχει. Ο Mark Agnesi ξέθαψε ό,τι απολίθωμα υπάρχει για να μας δείξει τη συλλογή του (από Paul Stanley μέχρι Rick Nielsen) και από την άλλη η Fender....αυτούς: Είναι η ιδέα μου , ή έχουμε 180 μοίρες διαφορετικό Marketing ;

Καταρχάς τα Μπέργκερς πλέον, σε αντίθεση με τα old school, goody's-mackdonald, δεν μπορούν να δαγκωθουν. Είναι τεράστια. Πιο πολύ ως τρόπος σερβιρίσματος μοιάζει, παρά ως πρόταση φαγητού.- σάντουιτς.

Ας αποκατασταθεί η αλήθεια:

Η les paul είναι πραγματικά η πιο all around κιθάρα, ειδικά σχεδιαστικά. Απο jazz μέχρι country και μέχρι Metal και thrash metal....στέκεται οπτικά. Τετοια γκάμα δεν έχει καμία αλλη κιθάρα. Εννοειται, για να μην παίρνει υγρασία ?.

Χωρίς να είμαι κιθαρίστας, αυτό πάντα ήταν ο "μαγνήτης" όταν έπιανα στο χέρι την SG ενός φίλου. Αυτό το τόσο εύκολο, άνετο, ξεκούραστο, φανταστικό μπράτσο της. Και φυσικά τα ανύπαρκτα κιλά της. Μεγαλείο. Εύγε κ. συνήγορε.

Σούπερ. Είχε τα δυνατά του σημεία, είχε τα απαλά του, το κάτι άλλο

Παικταράς ο Γιώργος!Μπράβο σου!

Δεν είδα τρελές διαφορές με Thomann. Ακόμα και 20% διαφορά να είχε, θα επέλεγα την ακραία αξιοπιστία και customer service του Thomann.

Μπράβο Γιώργο!!! Φοβερό!!!

Φυσικά και έχει, και πάντα είχε.

To τερματισες! Είσαι και πληΧτρας δυνατος, δεν το ήξερα.

Και δεν παίρνεις? Κάν'το τώρα που μπορείς Cos, γιατί μετά θα το μετανιώσεις!

Επικό!

@LK Για να μη παρεξηγηθώ... Αυτές τις κάποιες (λίγες) φορές που μπορεί να τύχει, δεν είναι ότι ξεκινάει επί τούτου. Απλά το ένα (πιάτο) φέρνει το άλλο και κάπως έτσι γίνονται οι καταστροφές. Αρχίζει ο ένας: Να πάρουμε και ένα... Να πάρουμε. Αρχίζει μετά ο άλλος κ.ο.κ... Μετά όμως... Ωραίο το έτσι, δεν παίρνουμε ένα ακόμα; Ας πάρουμε... ? Και κάπως έτσι διολισθαίνουμε στον βούρκο, μέχρι τελικής... πανσέτας. Αδυναμίες χαρακτήρος...

Πάει πακέτο μαζί με τη γνωστη και δημοφιλή τάση για υπερμεγέθεις μερίδες εστιατορίων, ανεξάρτητα από την ποιότητα. Στις κριτικές εστιατορίων διαβάζεις συνεχώς σε πολύ καλά μαγαζιά, γκρίνιες για μικρές μερίδες. Και αυτό τη στιγμή που οι μερίδες στα εστιατόρια είναι τουλάχιστον διπλές από τη διατροφικά συνιστώμενη ποσότητα. Και οι υπερβολές τραβιουνται πολύ στο τικ τοκ και το ινστα. Άρα...

ΜΑΝΔΡΑΚΗΣ στην ΚαισαρΓιανη για Αθηνα, εγγυηση.

Αυτή εδώ είναι: https://www.thomann.de/gr/gibson_sg_standard_64_maestro_pb_ula.htm

Δοκιμασα, μαυρα χαλια..... Αν ψαχνεις γυρο/ντονερ στα καρβουνα ,οπως εχουν πολλά ντονερτζιδικα στην Πολη, πηγαινε στο DONER.TZH στη Ν.Σμυρνη (καθημερινη να πας γιατι απο...σερβις δεν το εχουν καθολου και ΠΣΚ γινεται πολεμος) το ντονερ ομως ειναι ισαξιο των ΚΑΛΩΝ στην Πολη (οχι αυτα που ειναι στην Ιστικλαλ φυσικα αλλα πΓιο μεσα εκει που θα σε παει ντοπιος, με πηγαινε η γιαγια μου που εφυγε απο εκει 20 ετων και ΚΣΕΡΟ απο ντονερ ?)

γιατί (λόγω ηλικίας μελών noiz) η σωστή καρδούλα είναι αυτή

Όταν εμείς τα κάναμε αφτά, οι... Σαμπρίνες έτρωγαν βελανίδια πάνω στο δέντρο ?

Θα κάνω ένα μικρό spoiler και θα αποκαλύψω ότι ο sir θέλει να δημιουργήσει disco μπάντα, όπου τα βίντεο κλιπ θα κινούνται στο ύφος της Sabrina, όσον αφορά τις πρωταγωνίστριες. Για τους βοηθητικούς ρόλους παρακαλείστε όπως αποστείλετε CV και portfolio με pm. Ευχαριστώ...

Mucho dinero, που λένε...

Διαφωνούμε, Γιώργο το neck-dive είναι neck-dive, όπως και να παίζεις. Βασικά, ήθελα να με διαψεύσεις... Θα μου έδινες την ελπίδα ότι μπορώ να βρω SG χωρίς neck-dive, αλλά εσύ με επιβεβαίωσες! ? Η SG έχει neck-dive, η Explorer δεν βολεύει με θήκες και stand, η Flying V ( που έχει ενσωματωμένο stand ) δεν βολεύει κάθωντας... Καταλάβατε τώρα γιατί η Les Paul είναι η απόλυτη κιθάρα, σχεδιαστικά...? ?

Το αναλαμβάνεις εσύ και αγοράζεις μια 335

Ο λόγος, εικάζω, που σου φαίνεται πιο "εύθραυστη" η SG είναι ότι ο λαιμός βρίσκεται πιο μπροστά τοποθετημένος σε σχέση με μια Les Paul. Αυτό που κερδίζεις βέβαια είναι η πολύ καλύτερη πρόσβαση ψηλά στα τάστα, αυτό που χάνεις είναι το καταραμένο neck-dive. Το οποίο, κατά την γνωμη μου, είναι θέμα μόνο όταν παίζεις όρθιος, γιατί όταν παίζεις καθιστός ισορροπείς την κιθάρα με τον δεξί σου αγκώνα βασικά, πάνω στο σώμα. Επίσης είναι λίγο πιο άβολη από την Les Paul για να παίζεις πολύ χαμηλά στα τάστα, γιατί "τεντώνεσαι" λίγο παραπάνω να τα φτάσεις. Η SG δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη κιθάρα, σχεδιαστικά, από την Les Paul. Είναι απλά διαφορετική. Προσφέρει σημαντικές βελτιώσεις και ταυτόχρονα χάνει σε κάποια άλλα σημεία. Όσον αφορά τον ήχο καθεαυτό, γενικότερα μιλώντας, θεωρώ ότι η SG έχει λίγο πιο έντονη παρουσία στα μεσαία. Το οποίο την κάνει πιο ταιριαστή σε συγκεκριμένα ήδη μουσικής (όπως το stoner rock / sludge rock για παράδειγμα) που η παραμόρφωση είναι διαφορετική από αυτή του κλασικού metal. Μου αρέσει επίσης πάρα πολύ για blues, σε στυλ Gary Clark Jr. , συνεργάζεται εξαιρετικά με fuzz-boxes κλπ. Να την χαίρεσαι Λάκη. Εσύ, όχι το συγγενολόι. Γνώμη μου.

Επειδή υπάρχει μια αμυδρή περίπτωση.....και αν με πετύχουν σε καλή φαση θα το δεχτώ. Το σκέφτηκα. Tην les paul studio θα έπαιρνα.

Όπως είδες όταν ανέφερες τα δύο "μαγικά" γράμματα -SG- όχι δεν άρχισα την... γκρίνια ?, αλλά γύρισα πάραυτα το "τσάμικο": Ευλογητός, άξιος, εύγε κλπ... ? Εδώ βρε κοτζάμ sir και έχει στην φαρέτρα του και μια SG ?

Ξανα λέω. Σαν κιθάρα εμφανισιακά ΔΕΝ μου αρέσει. Εννοώ αν ήταν για φωτογραφία video , πραγματικά θα ηταν η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ κιθαρα που θα επέλεγα. Ίσως η προτελευταία γιατι η firebird έιναι χειρότερη ? Στα μείον της πάντως, τη θεωρώ πολυ ευθραυστη.....μπορεί να ειναι και η ιδέα μου.

Και την μαγεία αυτή την έχουν πετύχει μονο στις Gibson sg και όχι σε αντίγραφα. Το μπράτσο, η εργονομία και ο ήχος είναι σε άλλο επίπεδο. Το ίδιο σοκ έπαθα και εγώ με την worn brown.

H μισή Ελλάδα ή μάλλον το 65% είναι Strat και το υπόλοιπο LP. Είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις used σε καλή τιμή σε αυτά τα 2 μοντέλα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει με τις 335.

Kαλοριζικα και καλοπαιχτα Σταύρο θέλω εντυπώσεις και παρουσίαση το καθόλου μικρούλη Fantom 06

το όλο βίντεο (δικαίως διότι δεν φταίει το βίντεο ή ο δημιουργός) αφήνει μια πικρή γεύση στον νέο μουσικό να παραδοθεί χωρίς αντίδραση στο σύστημα που θα σπεύσει να του φάει ακόμα και αυτή την ελάχιστη συνδρομή σε ένα cdbaby που μάλλον ποτέ δεν θα την πάρει πισω απο το στρημινγκ είναι τόσο πολύπλοκο το σύστημα που σου λέει ο ταλαίπωρος τι κάθομαι και ασχολούμαι όταν ο άλλος φτιάχνει playlist και τις παίζει ο κόσμος που στην τελική θα πάρει και τα δικά μου που θα είναι κάτω απο 1000. η μονη αντίδραση είναι αγορά φυσικού προϊόντος και μπουκοταζ στις πλατφορμες

Συμβιβαζομαστε?

Eγώ....πάσο! Αναλαμβάνεις εσύ και ο Superfunk!!!!!?

Χωρίς πλάκα, 2 λεπτά πριν διαβάσω το post σου, μου ήρθε το παρακάτω email: Tι παραδόθηκε στην "Πανευβοϊκή"? Μια Samsung Odyssey G9.? €1,2Κ στοίχισε αυτό το κουκλί.

Εγώ θέλω μια τέτχια

Μπορούμε μια χαρά να χορτάσουμε και με πολύ μικρότερες μερίδες από αυτές που βρίσκουμε στα εστιατόρια. 90γρ μοσχάρι μαζί με λίγους υδατάνθρακες και λαχανικά είναι υπέρ αρκετά. Απλά για τη συντριπτική πλειοψηφία, αν τους δείξεις πόσο είναι 90γρ κρέας, θα νομίζουν ότι τους έβαλες υποδιπλασια ποσότητα. Το να σκάσουμε καλό είναι να μη συμβαίνει γενικά. Συμφωνώ φυσικά ότι καλό είναι όταν βγαίνουμε για φαγητό, να τρώμε κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε στο σπίτι. Ή δε συμφέρει.

Θυμήθηκα το γνωστό ανέκδοτο: Πάει κάποιος σε ένα σουβλατζίδικο και παραγγέλνει 99 σουβλάκια. "Να τα κάνω 100;" ρωτάει ο σουβλατζής. "Και ποιος θα τα φάει;..."

Περιμένοντας τον @gkourmoul1... ?

Πάντως η μεσαία , η explorer, είναι πραγματικά επίτευγμα craftsmanship. Full μαόνι με νερά για τον @Terry RoscoeBeck5 να γουσταρει και πολύ καλή κιθάρα. Δεν την λες και φθηνη για HB.....

απλά είναι μια αποθήκη δίπλα μου, που όταν ψάχνω συνήθως διαπιστώνω απουσίες. Μετά μαθαίνω και πόσο φύγανε και λεω, έλα ρε...

Ομολογων; Παπαδήμο εσύ;

Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο Και με semi hollow για να βάζουμε και καμια ιδέα στον @LK

Μηπως ξέρει κανείς αν ψάχνουν κομπάρσους για το επόμενο βίντεο κλίπ?

Ρε συ Νέστορα, για τσέκαρε το λιννκ σου, πρέπει να έγινε κάποιο λάθος.

Εξαιρετικό, πολύ καλός ήχος όπως πάντα, μου άρεσε πάρα πολύ, πολύ ωραίο κομμάτι, το εμβατηριακό τέλος θα το ήθελα να συνεχίζει ακόμα πιο τρελά με progression άγριο, σαν κάτι τρελά που κάνω εγώ ανά καιρούς που μου τη βιδώνει? Ωραίο, πολύ ωραία εκτελεσμένο.

Ήμουν ερωτευμένος με μία σπουδαία κοπέλα που δεν ήταν άλλη από τη μητέρα μου… Όταν πήρα το πρώτο άριστα και γύρισα σπίτι, της είπα «μανούλα αρίστευσα», με αγκάλιασε, και μου είπε «ευχή και κατάρα των γονιών σου, μην γίνεις μουσικάντης» και πέθανε . Και μουσικάντης δεν έγινα, αλλά έκανα τους μουσικάντες, μουσικούς... Την ώρα που έγραφα ένα τραγούδι, δεν υπάρχει μέθοδος. Οταν έβλεπα έναν στίχο που μου άρεσε – επειδή είχα μία ευκολία, οπως έχουν οι τζαζίστες, να γράψω επάνω σε στίχο που με ενέπνεε- έγραφα τρία κομμάτια. Και από αυτά επέλεγα το καλύτερο! Τα άλλα έμεναν πίσω. Μουσικά είμαι αυτοδίδακτος. Δεν είχα έτοιμο κοινό και δισκογραφική εταιρία, και αρνιόμουν πεισματικά, να βάλω οπουδήποτε την υπογραφή που θα δέσμευε την ελευθερία μου.. Έτσι λοιπόν, με αυτή μου την επιμονή να μην ανήκω σε εταιρία, έμεινα και πάμπτωχος γιατί χάρισα όλες μου τις επιτυχίες. Τις χάρισα. Ακόμα δεν έχω πάρει δεκάρα από εκεί που έπρεπε να με πληρώσουν. Έχω χαρίσει στη Μαρινέλα το ''Άνοιξε πέτρα''. Είχα χαρίσει στον Στράτο, το ''Βρέχει φωτιά στην στράτα μου''. Για αυτό παινεύομαι. Ποιος να έρθει και τι να μου προσφέρει για να παραβώ την αρχή μου: Δωρεάν έλαβα, δωρεάν θα δώσω. Εγώ δεν έγραφα τραγούδια για τον Πουλόπουλο, για να μου το χρωστάει. Τα έγραφα γιατί πίστευα ότι η χροιά της φωνής του ήταν μοναδική και μπορούσε να τα ερμηνεύσει με τον καλύτερο τρόπο. Αν ήμουν άδικος μαζί του, του ζητώ συγνώμη… Πως μπορώ όμως να είμαι άδικος σε ένα παιδί που ήταν δημιούργημά μου… Ήταν ένα παιδί που δεν ήξερε να μιλήσει ελληνικά και έφτασε κάποια στιγμή να ορίζει τη μόδα του τραγουδιού. Δεν ξεχνιέται η εποχή που πήγαινα εκεί που έβαφε στον Άγιο Ιερόθεο, στο Περιστερι,τον έβαζα πάνω στη μηχανή και τον πήγαινα στον Ορφέα και τον καμάρωνα… Το ίδιο με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Το ίδιο με την Μαρινέλλα, με την Κουμιώτη, με τον Στράτο Διονυσίου. Όσο και να ψάξεις, κανένα τραγούδι μου δεν μοιάζει με το άλλο. Εχω δημιουργήσει 3220 τραγούδια και άλλα τόσα με την ελπίδα, ότι κάποια στιγμή, θα ακουστούν αλλά θα αγγίξουν και τις επόμενες γενιές... Πηγή: Πρώτο Θέμα - Έλενα Κατρίτση. Μίμης Πλέσσας Καλό ταξίδι , αγαπημένε μας συνθέτη. Θα ζεις πάντα στις καρδιές μας μέσα από τα τραγούδια σου.

Hey everyone! Chris Buck is one of the finest guitar players of the new generation and he's doing a solo challenge where you can win his guitar. This is my humble take on a track that seems easy, but being tasteful, keeping a flow and telling a story is not as easy what it seems (at least to me). Going back and forth between major and minor pentatonics, mixolydian etc. And I am not sure about a couple of bends, depending on my mood I can hear them on or off pitch Anyway, hope you guys dig it! Thanks in advance for watching!

Αν και το συγκεκριμένο βίντεο θέτει πολλά και μερικές φορες δύσκολα bullets που κάθε ένα ειναι και θέμα σοβαρης συζήτησης, ειναι θλιβερό πως οι νεότεροι απορρίπτουν σιγα σιγα οτιδήποτε (και η μουσική μέσα σε αυτο) είναι προιόν μιας κοπιαστικής διαδικασίας. Δηλαδή ολο και λιγοτεροι ειναι διαθεσιμοι να μπουν σε μια διαδικασία μάθησης ή παραγωγής, η οποια απαιτεί μακρά σε χρόνο και κοστοβόρο σε κόπο και χρήμα. Η πρόοδος δειχνει οτι οι τέχνες οριακά κινδυνεύουν απο αυτή την προοπτική. Μια κυνική απάντηση στο παραπάνω θα ήταν βέβαια ότι απο τη στιγμή που οι περισσότεροι δε θα λάβουν οικονομικο αντικρισμα στον κοπο τους, δεν εισέρχονται καν στη διαδικασια. Την ίδια στιγμή μου έρχεται πάντα στο μυαλο κάτι που είχε πει σε μια συνέντευξη ο Sonny Rollins όταν τον ρώτησαν για την αμοιβή του John Coltrane στο Kind of Blue. Η στιχομυθία πήγαινε περιπου έτσι: -Αληθεύει οτι ο John Coltrane πληρώθηκε... (κατι του στυλ 150$) για το Kind of Blue? -Δε γνωριζω τι πληρώθηκε ακριβώς, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση γιατί περιπου τόσο ήταν οι αμοιβές τότε. -Μα είναι ο σημαντικότερος δίσκος στην ιστορία της τζαζ. -Ναι αλλά τότε δεν το ξέραμε, και επίσης τότε οταν έμπαινες στο στούντιο σου δίνανε αυτο το ποσό και μετά σου λέγανε ότι θα βγάλεις και απο τα δικαιώματα που δεν τα έβλεπες ποτέ. Επειδή το ξέραμε ότι δε θα βγάλουμε ποτέ λεφτά απο αυτό κοιτούσαμε να πάμε τη μουσική στα άκρα. Η διαφορά στο mindset των γενεών είναι χαώδης.