Πίνακας συμμετοχής

@Nekkon η κιθάρα είναι πανέμορφη! Τα νερά του ξύλου ειναι απίστευτα, άσε που είναι και neck-through, η πιο σπάνια κατασκευή δηλαδή. Τώρα με τον πρωινό καφέ, θα ακούσω και τα clips. Άλλα είναι σίγουρα κουκλάρα.

Πολύ ωραίο παίξιμο και πολύ vintage (με την πιο καλή έννοια το λέω) ήχος της κιθάρας @Nekkon! Εξαιρετική την βρίσκω. Να την χαίρεσαι, μάγκα.

Μην τα πειράζεις τα όργανα αν με ρωτάς με αναβαθμίσεις κ.λ.π. Άστα στην ορίτζιναλ μορφή τους.

NAIIIIIIIIIII - για το Montage Επιτέλους κάποιος θα το πάρει ? Άντε να σου έρθει με το καλό και μετά χαλάλι σου... Και 10.000 posts νήμα να φτάσουμε με το review που θα κάνεις. ? Καλορίζικο εκ των προτέρων.

Ούτε εμπειρία έχω, ούτε μαστορά έχω να προτείνω. Αν δεν το έκανες επίτηδες, αλλά ήταν ατύχημα, είναι παράσημο. Κιθάρα είναι, θα χτυπηθεί...μην σκας.

Το πρωί θα το ακροαστώ, με ευχαρίστηση

Το όργανο είναι τσιμπημένο, κακά τα ψέματα, αλλά...είναι άλλο φρούτο. Χαλάλι του.

Ώπα! Πάρτο αλλιώς. Αν σκεφτόμουν "ώριμα" θα χα μια κιθάρα ?. Με γεια!

ok, καταλαβαίνω, άλλωστε εσύ ξέρεις καλύτερα. Καλώς να τα δεχτείς!

Άντε, με το καλό!

Πραγματικά, ειλικρινά, με noiz-ική αλληλεγγύη και noiz πνεύμα, εύχομαι να πάνε όλα καλά και να τα έχεις σύντομα κοντά σου. Άντε με το καλό. Μαζί με εσένα, χρόνια να έχουμε θα τα απολαύσουμε μαζί στις συζητήσεις μας, με τις απορίες μας, τα πειράγματα και όλα τα noiz καλά. Πως λέμε σε κάποιον, ευτυχώς που παντρεύτηκες, να αυτώσουμε κι εμείς ? Καλή συνέχεια. MONTAGE!!!

Με το καλο!

Ακούω back to back και τα δύο, το πρώτο δηλαδή και το τελευταίο δείγμα, από τα Logitech. To τελευταίο ακούγεται πολύ πιο καθαρό και δυνατότερα, το πρώτο μού ακούγεται λίγο "μπουκωμένο" και με πιο "στενή" στερεοφωνία. Το τελευταίο λοιπόν είναι εμφανώς ηχητικά καλύτερο.

Θα σου πω αργότερα, που θα ανοίξω τα monitors, τώρα ακούω από κατι μικρά Logitech και δεν λένε για σοβαρή ακρόαση.

Για ιλουστρασιόν καλά ακούγεται, δεν ξεύρω βέβαια πως μπορεί να ακούγεται σε ένα κινητό πχ και ουχί σε ηχεία μόνιτορ που το άκουσα

Σάμη καταλαβαίνω το νόημα αυτών αλλά δε μου φτάνει. Μην το ψάχνεις. Δεν μου αρκούσε ποτέ. Σε ότι κάνω, αν θέλω να το κάνω, εχω μια εικόνα για το πως θελω να ειναι το αποτέλεσμα και πάω προς τα εκεί. Δεν με απασχολεί ουτε τι λένε άλλοι ούτε αν αυτό που κάνω ειναι δύσκολο, κοστοβώρο ή αν η δουλεια γινόταν πιο απλά. Όλα έχουν τίμημα. Μπορεις να ζήσεις και με ψωμι, νερό, μαρούλι και βραστό κοτόπουλο, αλλά μπορεις να φτιάξεις και κάτι πολυπλοκο και καλό δημιουργόντας στους ανθρώπους καινούριες καλές αναμνήσεις ή ανασύροντας παλιές καλές. Και δεν είναι πανάκεια βέβαια αλλά μερικές φορές αξιζει τον κόπο. Το δικό μου τίμημα στη μαγειρική είναι ότι συνήθως παίρνει πολύ χρόνο και δουλειά, αλλά το αποτέλεσμα αποζημειώνει. Και έτσι έχω αποκτήσει και την πεποίθηση ότι το καλό πράγμα είναι αποτέλεσμα δουλειάς και κάποιας τεχνικής. Προσωπικά αντλώ ικανοποίηση όταν αφήνω ικανοποιημένους τους ανθρώπους που ταιζω ή οταν κάνω ανθρώπους που σιχαίνονταν ενα φαγητό (ας πουμε τη φασολάδα) να το τρώνε και να ζητάνε δεύτερο πιάτο και εκει που εχεις μαγειρέψει για δυο μέρες, τελικά αδειάζει η κατσαρόλα σου την ιδια μέρα.

Μπορεί να είναι καυλό ρε φίλε, μην είπω και υπέρκαυλο, μα όλμος το κουράζεις πουλί. Από βραδίς βάζεις τους φατσίολους σε κασερόλ απάνου στη ξυλόζομπα να μουλιάσουν και το μεσμέρ, τους βάνεις σε πήλινο, μετά των σέων ήτοι σέλινα, καρότα, ελαιόλαδα αγνά και παρθένα, αφού έχεις Μανιάτη πεθερό κάτι θα έμαθες. Εγώ αλάτι δεν βάνω το βρίσκω στις ελιές και τη φέτα που απαρεγκλίτως υπάρχουν στη σαλάτα μου συν το ψωμί. Ο φούρνος της ξυλόζομπας είναι στους 200 και ει΄σαγουμε τον πηλό μετά του περιεχομένου Το τσίπουρο το εισάγω από Λήμνο όποτε ευκαιρώ, ειδάλλως Μπάμπης Αδριανή Δράμας και δε με βγάνει ο δρόμος μάναμ εκεί τέλη Νοέμβρη στα καζάνια ..... Πειδή ήπιε κάποιος άνωθεν πως είναι καλοκαίρι ακόμις, έχω να πιω, πως επαέ και 12 μήνες καυλοκαίρι είναι, Φθινόπωρο και χειμώνα δεν είδαμε πέρσι και το μόνο που νοιώσαμε ήταν τρία μήνια τζακούζι. Αν και φέτο δε κάμνει Χειμώνα, φεύγω για Κίρουνα στη καλύβα με τις Λαπώνισες να με φτιάνουν φασουλάδα, να τις κάμνω σεχ και να θερμαίνω το ιγλού με μεθάνιο ΤΑΙΛΩΣ

Μόνο Ξύλο...

Μπορείς να συνδέσεις εξωτερική καμπίνα και στον combo dsl1c, δεν χρειάζεται να πάρεις το αντίστοιχο κεφάλι...

Πέστε ότι θέλετε αλλά την SG αυτός με τις ριφάρες του την έκανε γνωστή

Κοίτα ο Malcolm ήταν οι ,ΑC/DC. απλά τα σολίδια του angus ήταν ανυπέρβλητα.

Την εχω στα μακροθεσμα πλανα μου… ιδανικα θα ηθελα την sg 61 standard με chunky neck…50s…(δεν ξερω εαν μπορω να βρω κατι σχετικο) προτιμω Φυσικα vintage cherry, εννοειται 50s neck Burstbuckers μικρο pickguard Vintage tuners Εδω ξεκιναει η μαγκιά του Leo, εαν ειχε fender λογικη κατασκευης θα ειχα ξεκινησει ηδη την partcaster….

Θρύλος. Αλλά ο καλύτερος που έχει πιάσει ποτέ SG λέγεται Derek Trucks

Εγώ πάντως έχω συνδεδεμένη την sg , με τον κιθαρίστα που πραγματικά θεωρώ τον καλλίτερο ever, και η standard είναι μονόδρομος. Τον Angus.

Πας σε special δηλαδή.

Ναι περισσότερα στα μπάσα- πχ Ibanez Musician. Αλλά ενίοτε και σε κιθάρες όπως εδώ η Aria. Αν το ψάξουμε νομίζω ότι ξετρυπώσουμε και κάποια άλλα "κούτσουρα" εκείνης της εποχής.

μονο Γερμανια απο Θωμα φυσικα. δεν ειναι ακριβως flat περισσοτερο half rounds θυμιζουν, καλο middle ground μεταξυ flat & round wound

Μέγεθος Nekkon! Τα διακοπτακια είναι όπως στο διάγραμμα που σου έδειξα, θα τα συνηθίσεις!

Αναγκαστικά έπρεπε να βάλω Windows σε ένα παλιό λάπτοπ γιατί κάποιες δουλειές δεν γίνονται με Linux και νοστάλγησα... τι παιχνίδια έβαλα να παίξω, τι photoshop, σκάλιζα όλη μέρα... Είναι φοβερό πόσο έχει προχωρήσει η τεχνολογία, οι χρήστες Linux ζουν σε μια άλλη εποχή, δεν θα έλεγα παλιά γιατί ούτε παλιά δεν ήταν έτσι τα Windows, είναι ένα παράλληλο σύμπαν για ολιγαρκείς που γουστάρουν να παλεύουν με μισοτελειωμένες εφαρμογές. Έχω όρεξη τώρα να πάω στα ίντερνετ να τους λέω ότι γύρισα στα Windows και τα Linux είναι ένα λάθος που έκανα επί 5 χρόνια... να δω τι κράξιμο θα φάω

Έλα βρε Γιώργο, μην του βάζεις ιδέες... Είπαμε "μήνας άνευ αγορών". Από Νοέμβρη αυτά ? Εδώ μέχρι και ο κ. συνήγορος συμφώνησε.

με πέτυχες συμπτωματικά να κάνω κάτι ρυθμίσεις-δρομολογήσεις στα VST, ενα νοικοκύρεμα στο home studio αυτή τη στιγμή και παράλληλα δοκιμάζω τη νέα καρέκλα Lyon και τον εξαιρετικό θα έλεγα multiblock relax μηχανισμό , την πήρα, γιατί η άλλη η gaming που έχω είναι τεράστια, με αυτή χώνομαι καλύτερα στο συρτάρι του πληκτρολογίου, είανι εξίσου άνετη και ψηλή και ξαπλάρεις πιο μέσα αφού κινείται μπρος πισω και το κάθισμα και έχει και ανατομική ρυθμιζόμενη πλάτη και μαξιλάρι και διατηρώ το μινιμαλ του χώρου κάνοντας τα πάντα χωρίς να χρειάζεται να κουνιέμαι ή να σηκώνομαι καθόλου. . ??? Θα ακούσω προσεκτικά τώρα, μιας και είμαι στο sweet spot των ηχείων, υπολογισμένο και αυτό και θα σου πω φίλε μου. Για να δούμε αν έπιασαν τόπο τα multitracks? To ίδιο θα κάνω και εγώ με παλιά μου κομμάτια, σε καταλαβαίνω, θα είμαστε μαζί στον αγώνα βήμα βήμα, θα σου πω. Είσαι από τους αγαπημένους μου πακτες και συνθέτες, τα άλλα θα τα βρούμε? Θα απαντήσω συντόμως.

@gkourmoul1@Superfunk@cos_dr @Nekkon @PAL @mpamps @sultan of string @npap Αν βρείτε χρόνο για μιά ακρόαση,θα με ενδιέφερε η γνώμη σας.Εχω αφιερωθεί στο να ακούω multitracks για να μάθω να μιξάρω κάποια στιγμή σωστά.Ειναι το πρώτο mix (πείραμα) με χώρους(reverbs) που κάνω,πιστεύω οτι ακούγεται καλύτερα απο όλα τα mix που έχω κάνει και λέω να ξαναπιάσω τα παλιά για διορθώσεις. Επισης άλλαξα την μπότα στα τύμπανα με καλύτερο δείγμα.

Δεν έχει σημασία που το ακούς. Εσένα και στα monitors του Abbey Road να σε βάλουμε να το ακούσεις, πάλι δεν θα σου αρέσει. Δεν φταίνε τα monitors Samy, τα αυτιά σου φταίνε που είναι ελαττωματικά απ'τη φύση τους.?

Ειναι ο τροπος μου στα πάντα. Δε μου αρκεί να κάνω κάτι, θέλω να το κάνω όπως θέλω εγώ με οποιοδήποτε κόστος. Ναι ναι. εχω απόθεμα και κανονικο και ένα άλλο κόλπο για τη σαλάτα με εκχύλισμα λεμονιου. Απαγορεύεται άλλο λάδι. Δράμα έχει καλά τσίπουρα. Μου αρέσει και το Ζώπυρο του Δημητριάδη. Αλλά στον Παρνασσό έχει μυστικό αποστακτήριο που βγαζουμε και παλαιώνουμε δικό μας και ντρέπομαι να πάρω απο Δράμα που μου πεφτει και μακριά. Άσε που το συνδυάζω και με επισκεψη στα πάτρια εδάφη.

Νεκρανάσταση θέματος μιας και πλέον βρίσκεται στην κατοχή μου ένας Bugera TriRec. Τον αγόρασα από τις αγγελίες με σχεδόν καινουργιες εργοστασιακές λάμπες αλλά μονταρισμένο για να βγει εκτός το Infinium & to Reverb στην τιμή των 250€, οπότε είπα να συνεισφέρω στο review. Στην κατοχή μου βρίσκεται κι ένας Boogie (Studio Pre+/2:90 Blue Led) που είναι αρκετά κοντά σε φάση Mark II. Επίσης έχω παίξει και με Mesa Dual Rec σε Studio, οπότε μπορώ να κάνω κάποιες συγκρίσεις. Κατ' αρχάς τα περισσότερα reviews που διάβασα και στο net είναι αρκετά ακριβή σε αρκετά σημεία: 1) 'Ένταση: Ο ενισχυτής είναι σίγουρα ο πιο "ήσυχος" 100ρης που έχω ακούσει ποτέ. Φυσικά είναι και πάλι αρκετά δυνατός για να καλύψει τα πάντα, αλλά ουδεμία σχέσην με τα 100watt ενός vintage Marshall, ή ενός Mesa, ενός Matchless κλπ 2) Χαμηλομεσαία: Είναι το κύριο σημείο που διαφέρει σε voicing από έναν Boogie, αλλά κι από άλλους high gain ενισχυτές της σχολής Soldano (Peavey 5150 κλπ...). Δεν είναι χειρότερο το voicing που έχει ο TriRec είναι απλά διαφορετικό, λίγο πιο crispy. Είναι σαν να πήρες έναν Dual Rec και του έβαλες κάποια στοιχεία από JCM800 ή καλύτερα από έναν VHT Pitbull στο tone stack. Υπάρχουν εύκολα mods (κάποιοι πυκνωτές και αντιστάσεις αλλάζουν σε αξίες) που τον κάνουν να ακούγεται πιο κοντά σε Mesa voicing. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι η Bugera επιδίωξε μάλλον αυτή τη μικροδιαφορά. 3)Attack: Η αίσθησή μου είναι ότι το attack του TriRec είναι ένα κλικ πιο αργό απ' ότι ενός Mesa. Πιο πολύ μου θυμίζει Fender. Παραθέτω βίντεο που δείχνει το πριν και μετά από mod για χαμηλομεσαία στυλ Mesa: Όλοι γράφουν ότι με μια αλλαγή σε ποιοτικότερες λαμπες, ο ενισχυτής βελτιώνεται δραματικά. Παρόλα αυτά ο ενισχυτής με τις stock λάμπες και με το stock voicing μπορεί να καλύψει άπειρο έδαφος ηχητικα: Το λίγο πιο αργό attack βοηθάει τα καθαρά να φέρνουν περισσότερο σε Fender Blackface και μην ακούγονται τόσο σφιχτά/στριφνά όπως συμβαίνει πολλές φορές με τους Boogie. Τα λιγότερα χαμηλομεσαία βοηθάνε τον ενισχυτή να πιάνει πιο εύκολα Marshall ήχους και χωρίς ακούγεται μπουκωμένος (congested). To καθαρό του κανάλι στο clean παίρνει ακόμη και πιο δύσκολα fuzzes και μπορεί κάποιος εύκολα να φτάσει σε επίπεδα Sabbath, Kyuss κλπ. Με τα υπόλοιπα πιο γκαζωμένα κανάλια δυσκολεύεται σε τέτοιες ακροβασίες αλλά έχει πολύ ωραίο δικό του και footswitchable boost που τους ταιριάζει απόλυτα. Δεν έχω δοκιμάσει ακόμη το fx loop. Παράλειψη σίγουρα κι ελπίζω στο μέλλον να συμπληρώσω το post. Συμπερασματικά είναι ένας φοβερός ενισχυτής που μπορεί να δώσει τρεις υπέροχους και διαφορετικούς ήχους σε κάθε κανάλι του. Είτε θέλει κάποιος funk καθαρά, είτε blackface pushed cleans, είτε JCM800 overdrive, είτε 80s-90s metal/alternative/grunge. To σοβαρότερο μειονέκτημά του είναι ότι δεν κάνει το modern metal τύπου Gojira, In Flames κλπ τόσο καλά όσο ένας Mesa Rec ή ένας Peavey ή ένας EVH. Από την άλλη έχοντας δίπλα του έναν Matchless Chief, τους Mesa κι έναν vintage JCM800 δυσκολεύτηκα πολύ να ακούσω διαφορά στην ποιότητα που να δικαιολογεί τη διαφορά στην τιμή τους. Κι αυτό λέει πολλά. Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος VFM ενισχυτής αν τον βρεί κάποιος με λάμπες που δε χρειάζονται αντικατάσταση μεταχειρισμένο μέχρι 500€.

Έλα σε εχω... Ειχα αρχισει απο χθες να φτιάχνω ζωμό απο πιπεριές με κρεμμύδι, σκόρδο, δεντρολιβανο, δαφνη, κεδροκούκουτσα και μπαχάρι απο το Μεξικο. Όταν βράσανε καλά, έβγαλα τα στερεά, τα χτυπησα στο μπλεντερ, ξανά μεσα, αλλο λιγο βράσιμο και όλο μαζί σούρωμα. Και πήραμε ενα ταπερ ζωμο για σήμερα στο μαγείρεμα. Σήμερα το πρωι ελληνικό mirepoix με κρεμμυδι καροτο σέλινο, σκόρδο σε πάστα χτυπημένο σε μεξικάνικο γουδι μαζί με μανιάτικο αλάτι και μέσα με τα φασόλια (που μουλιάζανε απο χθες). Λίγο πελτέ να μαγειρευτεί και μέσα και ο χθεσινος ζωμός για να βράσουν τα φασόλια. Στο τέλος αλάτι πιπέρι και λίγη πάπρικα. Πήρε περίπου 1ώρα και 30'. Έχω και ψωμί απο βοιωτικό αλεύρι ολικής για μπούγιο και καυτερή σάλτσα ιδιοκατασκευή με μεξικάνικες habaneros καλλιεργημένες στη Μάνη απο τον πεθερό μου γιατι οι δικες μου στο μπαλκόνι δεν ευδοκίμησαν. Μόνο πιπεριά, ξυδι, αλάτι και λίγο νερό.

Ποιος πλήρωσε για ν’ ακούσει αυτά τα … (δεν μου έρχεται η κατάλληλη λέξη);

Για μένα Aria 80s δαγκωτο.

Ας την τσεκάρει και να μας πει τι έγινε ?

Για ποια SG σκέφτεσαι; Σε ρωτάω γιατί με απασχόλησε αρκετά το θέμα. Στην standard μου αρεζε πιο πολύ το μεγάλο pickguard, στην standard 61 όλα τα άλλα...μαγνήτες (προτιμώ τους Burstbuckers 61R και 61T από 490R και 490T τα vintage tuners. Φυσικά μιλάω πάντα για vintage cherry.

Δεν μπορώ να πολυκαταλάβω τι κάνουν όλα αυτά τα διακοπτάκια, αλλά ηχογράφησα κάτι να μου πείτε αν ακούτε τίποτες Neck pickup Jazz Neck Pickup.mp3 Middle pickup Middle Pickup.mp3 Bridge pickup Bridge Pickup.mp3 Veritone knob Veritone Knob.mp3 Riffάκι με λίγη παραμόρφωση Riffin.mp3 Solo, στη μέση ενεργοποιω το boost switch της κιθάρας και δίνει όντως πολλά γκάζια Solo.mp3

Πολύ όμορφη. Αίσθηση παιξίματος και ήχος τι λέει?

Βασικά αυτό που μου αρέσει πολύ είναι η vintage αισθητική και το ξύλο στο σώμα. Σεταρισμενη με GHS Boomers 10-38 γιατί έτσι

Σε ποιο κέντρο αποτοξίνωσης πήγες?? Να φανταστώ ήταν γεμάτο με πλήκτρα και συνθ??

Έχω ένα TC BG250-112, και στο παρελθόν είχα SWR, Eden και Trace. Από τα παραπάνω, τα βελούδινα χαμηλομεσαία του Eden, ήταν το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο. Τα τελευταία 2-3 χρόνια, όμως, με έχει κερδίσει ένας Marshall JCM 800 Bass Series. Δεν είναι δικός μου, τον έχει το studio που παίζουμε (btw, στην άλλη αίθουσα έχει έναν Acoustic 320, ο οποίος είναι πραγματικό θηρίο...) Ναι, ξέρω... υπάρχουν, πλέον, απίθανα μηχανήματα (π.χ., Mark Bass, Aguilar, PJ, Genzler, Glock, κ.α.) αλλά αυτό που βγάζει ο άνω Marshall, μέσα από ένα 8Χ10, μου έχει κάτσει "κουτί". Γιατί? Μάλλον διότι μου δίνει τη δυνατότητα να έχω consistrency από finger style σε slap, sustain, σφιχτά χαμηλά, διαύγεια χωρίς ενοχλητικά artifacts και ένα διακριτικό γρέζι που αναδεικνύει πολύ ωραία το growl του Stingray.

To μαύρο είναι καλύτερο για μαύρη μουσική, ξέρεις, blues, soul, jazz κλπ...