Πίνακας συμμετοχής

Egem καλωσόρισες. Το να αποκτήσεις επαφή με μια "παλέτα" ηχοχρωμάτων μέσω modulation effects, delay και εγώ δεν ξέρω τι άλλο έχουν αυτά multi effect, η απάντηση είναι απλή: Ναι, αξίζει. Θα πειραματιστείς με ήχους, θα διευρύνεις το παίξιμο σου, θα το προσαρμόσεις πάνω σε αυτούς τους ήχους κ.ο.κ.- γενικότερα θα σου ανοίξουν "πόρτες". Και σίγουρα θα βρεις πράγματα στον ήχο πιο ενδιαφέροντα από το να παίζεις με έναν καθαρό και έναν "βρώμικο" ήχο από τον ενισχυτή (δεν ξέρω τι ενισχυτή έχεις και τι build in effects μπορεί να έχει). Για τα τεχνικά θέματα αναφορικά με τα μηχανήματα που παρέθεσες θα στα πούνε οι κιθαρίστες και πιθανώς να σου δώσουν και άλλες ιδέες.

Νομίζω ότι κόπηκες από το τεστ μνήμης γέροντα

@Nekkon Γενικά το topic έτσι όπως εξελίσσεται θέτει αρκετά ερωτήματα για το τί και πώς και πού και γιατί. Αλλά θα πρότεινα να το αφήσουμε λίγο ακόμη στο αρχικό του ερώτημα, μπας κι εμφανιστούν κι άλλες ωραίες λίστες και προκύψουν κι άλλα topics για συζήτηση.

Κιθάρα για αρχόντους!

Έλα τώρα... Που να τον καταλάβω με αυτή την φωτό (Α) και (Β) με αυτή την "ανύπαρκτη" λίστα; ? Είναι δυνατόν; Βέβαια, αυτό εξηγεί πολλά ? ?

Νομίζω έκανε την εμφάνιση του στα αρχικά ποστ. Λιτός και ουσιαστικός, όπως πάντα. ?

Blame the online guitar forums, την βλακεία του καθενός μας και την πτώση του δολαρίου στα '00ς σε συνδυασμό με την χαλαρότητα του τελωνείου τότες...

Τώρα αυτό θα πονέσει γιατί κάποιες αναγκάστηκα να τις πουλήσω και ήταν βαρύ. Δύο συγκεκριμένες προσπάθησα να τις ξαναπάρω, αλλά, "δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες". Θα προσπαθήσω να παραθέσω με σειρά απόκτησης σε κάθε κατηγορία. Έφυγαν: 1. NS Guitar Workshop Tele (όταν συναρμολογούσε parts από Rockinger) 2. Fender American Standard strat 2008 3. Carvin DC400 4. Gibson Les Paul Standard 2008 5. Fender Custom Shop Showmaster 6. Fender Custom Shop Custom Deluxe Tele 2012 7. Ibanez Jem 1987 8. Suhr S3 9. PRS Mira core 10. Gibson Les Paul (μια με P90s και robot tuners που δεν θυμάμαι καν λεπτομέρειες) 11. PRS Custom 22 12. EVH Wolfgang USA (ακόμα πονάω) 13. Gibson Les Paul R8 2013 (ακόμα κλαίω) Έχω ακόμα: 1. Epiphone SG (η πρώτη και οφείλω να ασχοληθώ μαζί της, έστω και σαν πειραματόζωο) 2. Suhr Custom Classic 2008 (και δεν πάει πουθενά) 3. MusicMan Axis SuperSport hardtail (και δεν πάει πουθενά) 4. Dukas Custom (η Flotzen, που είχα ανοίξει σχετικό thread, αυτή και αν δεν πάει πουθενά) 5. Tom Anderson The Classic HH 2017 (ίδια μέρα γενέθλια με τον γιο μου,4 χρόνια μεγαλύτερη, δεν πάει πουθενά) 6. Knaggs Kenai wrap (εξαιρετική, μετριάζει κατά πολύ το κλάμα για τη Les Paul, ακριβώς ένα μήνα μικρότερη απ' το γιο μου, προς το παρόν, δεν πάει πουθενά) Όταν μεγαλώσω θέλω να ξαναπάρω μια Wofgang, μια Les Paul (να βρίσκεται) και μια James Tyler για συμπληρωθεί η αγία τριάδα LA.

Περιμένω εναγωνίως τη συμμετοχή του @ez ?

Ναι αλλά ότι και δεξί να είχε τον ήχο στο Brothers in arms δεν τον βγάζεις με μονό σε strat/tele ούτε τον ήχο στο Sultans τον βγάζεις με hb και LP

Φαντάζομαι με ένα ωραίο βάψιμο και ένα pickguard θα δείξει ωραία.Παντως έχει βάλει ποιότητα.

Είμαστε στην εποχή της βιντεοκλήσης και των Box αποστολών. Και έλεγχος μπορεί να γίνει απομακρυσμένα και πολύ φθηνά μεταφορικά να έχει.

@Egem Πολύ σωστό και ώριμο σκεπτικό. Δες κατ' αρχάς κατά πόσο σου αρέσει το άθλημα και μετά αναβαθμίζεις. Η μόνη συμβουλή μου είναι να γλυτώσεις όσο μπορείς τα πολλά "ενδιάμεσα" στάδια γιατί σε βάθος χρόνου κοστίζουν πανάκριβα. Γι αυτό άλλωστε σου πρότεινα τη συγκεκριμένη αγγελία. Είναι σε ένα επίπεδο που και θα σε καλύψει για αρκετό χρόνο και δεν πρόκειται να χάσεις λεφτά. Αν δε σου κάνει όταν το ξαναπουλήσεις το βάζεις 20€ φθηνότερα και φεύγει τάχιστα (απορώ βασικά πως δεν έχει φύγει ήδη το συγκεκριμένο σε αυτή την τιμή). Επίσης αν έχεις υπολογιστή το Hotone γίνεται κάρτα ήχου και συνδέεται απευθείας ενώ μπορείς να παίζεις και με τα ακουστικά σου με ότι ήχο θέλεις. Πολλά μέλη που είναι έμπειροι μουσικοί χρησιμοποιούν πεταλιέρες αυτού του επιπέδου.

Ξεκάθαρα ναι, ως προς τη λογική με την οποία προσεγγίζεις το ζήτημα. Δεν έχω άποψη για τα μοντέλα που παραθέτεις αλλά λίγο θα πρέπει να σε ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Για μένα το αγοράζεις, το ξεζουμίζεις, αγγίζεις και μαθαίνεις σε στυλ Playskool. Όταν με το καλό το ξεπεράσεις, πάει αυτό στις αγγελίες και εσύ παρακάτω.

H πρώτη καλή Les Paul που έπιασα στα χέρια μου συγκαταλέγεται ακόμη στις κορυφαίες αναμνήσεις που έχω. Κάποιες κιθάρες έχουν ψυχή.

Καλημέρα @Egem και καλωσόρισες. Επειδή το budget σου είναι λίγο περιορισμένο, ίσως κοίταζα κάτι σε μεταχειρισμένο. Το θες μόνο για FX ή και για προσωμειώσεις ενισχυτών; Θα παίζεις με αυτό μόνο κουμπώνοντάς το στον ενισχυτή σού ή θες να το βάζεις να παίζεις και κατευθείαν σε κάποιον υπολογιστή; Yπάρχει ένα Hotone Ampero αυτή τη στιγμή στα μεταχειρισμένα που είναι πάρα πολύ καλό και κάνει τα πάντα. Εγώ θα σου πρότεινα να το κοιτάξεις.

Πάντως ο μόνος λόγος που θέλω να πάρω Les Paul κάποτε λέγεται Mark Knopfler. Αν και έπαιζε με humbuckers πετύχαινε φοβερούς clean και mildly overdriven ήχους ο άτιμος...

Καλορίζικη και καλοπαιχτη! Θυμάμαι η απόκτηση της πρώτης, "κανονικής" LP (παρότι είχα και εγώ ήδη μια lp studio) ήταν η πιο anticipated αγορά κιθάρας μου, ακόμα θυμάμαι την ημερομηνία (26/5/17) που την παρέλαβα στα χέρια μου. H honey burst από πίσω είναι κόκκινη ή καφέ? Κούκλα όπως και να χει, και με μαγνηταρες.

Οι δύο πρώτες που ανέφερες, έχουν έτοιμα πρεσετς δλδ ολόκληρη αλυσιδα με εφφε και το θα σε μπερδεψει στο να καταλάβεις τι κάνει το κάθε εφφέ . Aυτή ήταν τουλάχιστον η δική μου εμπειρία οταν πρωτοασχολήθηκα. Από αυτά τα δύο πάντως αν έπρεπε να διαλέξω , θα πήγαινα στο mooer. Στο χαμηλό αυτό μπάτζετ να σου προτείνω αλλη μια να δεις, επειδή την άκουσα και ηχητικά τουλάχιστον είναι πολύ καλή : Nux Mg 300. Το τρίτο Mooer gwf4 δεν είναι εφφέ αλλά διακόπτης για εφφέ, ενώ το 4ο τουλάχιστον είναι κάπως στο στυλ πεταλίων οπότε για να μάθεις τι κάνει κάποιο εφφε, θα σε βοηθήσει να πάρεις μια ιδεα. Aν είσαι ικανοποιημένος με τον γενικό ήχο του ενισχυτή σου και θες απλά να προσθέσεις κάποια βασικά εφφε, είναι καλή λύση , στα χαρτιά. Τα άλλα δύο θα παίζουν καλύτερα χωρίς ενισχυτή γιατί κάνουν προσομόιωση και καμπίνας

Από τα ελάχιστα κομμάτια των DP που προτιμώ να τα ακούω στη στούντιο εκτέλεση παρά σε live. Είναι τέλεια δομημένο και παιγμένο, και με τον ήχο που πρέπει. Κι όσο κι αν έχει "καεί" από τα εκατομμύρια φορές που έχει ακουστεί, παραμένει Top.? Άλλο level Sammmmmmmmmmmmmy, άλλο level....?

Για να βγάλεις αποτέλεσμα πρέπει να σε εμπνεει και να σε κάνεις να γουστάρεις κατά τη διάρκεια του παιξίματος. Να ειναι τόσο καλοφτιαγμένη ώστε να μην σε αποδιοργανώνει και αποσπά την προσοχή, για να μπορείς να είσαι 100% συγκεντρωμένος στο παίξιμο. Να έχει τόσο καλο ήχο, ώστε να σε «σπρώξει» σε άλλους δρόμους και νότες. Να κλείνεις τα μάτια και να νιώθεις το όργανο Ένα με το σώμα σου. Αυτή είναι μια καλή κιθάρα, ασχέτως τιμής (και εξωτερικής εμφάνισης). Όσο ανεβαίνει η τιμή, βέβαια, είναι πιο εύκολο να βρεις καλο όργανο. Με όργανο των 100-200 ευρώ, κατά το παίξιμο πιο πολύ θα ασχολείται κάποιος με τους περιορισμούς που έχει, παρά με το παίξιμο του. Αρα καλά λες ότι θα ήταν πρόκληση να βγάλεις αποτέλεσμα.

Το υπόλοιπο του τραπεζικού μου λογαριασμού.....? Λύσσαξες ?

Αντε να την ακούσουμε και λίγο

Θα στοιχημάτιζα ότι είχες προσθέσει τα 4 πρώτα...?

Αφού απέτυχα παταγωδώς στο τεστ μνήμης (και πριν το ξεχάσω) ας ακούσω αυτό ?

Διασκευές Taylor Swift

Θυμάμαι όμως αυτή που έχω πάρει πιο πολλές φορές στα live.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι το ΓΙΑΤΙ. Γιατί έφυγαν αυτές που έφυγαν (εκτός από το οικονομικό, υπάρχουν λόγοι αν το σκεφτούμε) και κυρίως γιατί έμειναν αυτές που έμειναν! Προσωπικά, και επειδή έχω τη μικρότερη λίστα και θα τελειώνω και γρήγορα ασούμε ?, λέω ότι η Strat έφυγε επειδή συνειδητοποίησα ότι με έκανε να παίζω σαν Strat player και έβαζα blues licks ΠΑΝΤΟΥ, ακόμα κ αν δεν κολλούσε. Επίσης, δε μου άρεζε ΤΙΠΟΤΑ εκτός από τον neck μαγνήτη τον οποίο λάτρευα και έχω πετύχει μερικά από τα καλύτερα ηχογραφημένα ηχοχρώματα και ίσως είναι το μόνο που μου λείπει. Θεωρώ τον πενταθέσιο επιλογέα στα όρια του option paralysis και δε μου αρέσουν 4/5 ήχους. Έμειναν οι Gretsch και η Telecaster γιατί ...LOOKS, και μην πείτε ότι δε μετράει, και επίσης η Gretsch έχει το βολικότερο μανίκι που έχω δει ποτέ σε κιθάρα, ενώ η Telecaster έμεινε γιατί είναι η κιθάρα που βρίσκω τον ήχο μου σε δευτερόλεπτα και δε θα αλλάξει αυτό. Δεν έχω (ακόμα) Les Paul για τον ίδιο λόγο, δεν έχω βρει βολικό μανίκι ούτε σε standard, για το χέρι μου πάντα...

Περίμενε γιατί ακόμα δεν έχει εμφανιστεί ο @Nestoras και ο @LK... Εκεί να δεις γλέντια ?

Ε αν είναι έτσι ευχαριστώ για την εξαίρεση και γράφω μερικές που θυμάμαι: Fender Jazzmaster pre CBS 1963 Fender Jazzmaster 1966 block inlays Fender Duosonic 1966 Fender Mustang 1978(?) Fender telecaster 1977 Gibson LP Goldtop 1995 Gibson LP Deluxe 1981 Gibson Special Doublecut P-90 Gibson Melody Maker (2007) Gretsch Chet Atkins Tenessean 1960 Guild Starfire 1959 Fender Stratocaster 1981 $ 1983 Greco LPs (Super Real 1982, Standard 1980, 1981, Mint Collection 1984, Super Power 1980) Burny LP 1989(?) Argytar Tele Thinlines (2) Vagabond Korina LP Stigma Custom Order Prairiewood '57 Special (early model) PRS EG III (1990) PRS Singlecut Huber Dolphin Huber Special P-90 και αμέτρητες (το εννοώ) παρτκαστερς καθώς και εκατοντάδες ακουστικές, resonators κλπ.

Εδω ειναι το heavy stuff Αλλά θα έπρεπε να βάλει και leslie

Διακρινω μια υποπτη προτιμηση σε lespauloειδη κ συναφη κ οχι σε σωστες κιθαρες fender που το καθεστως συστηνει. Παρακαλεισθε να προσελθετε δια υποθεσιν σας απο την ασφαλεια λιαν συντομως. Να ερθετε με ελαφρυ ρουχισμο.

Καταχωρισμένες ανα εταιρία. Teisco Starway MJ-2 60s (η πρώτη μου) Yamaha SG-12A '67 Yamaha SA-50 '68 Yamaha SC-800 '77 Yamaha AEX-520 '99 Ibanez SG model 2383 '73 lawsuit Ibanez Deluxe Les Paul 59er '77 Lawsuit Era Ibanez GB10 '82 Gibson Les Paul Custom '74 Gibson SG STD '63 with Maestro Vibrola Gibson 345 stereo 70's Gibson ES-300 '50 Gibson Les Paul studio '11 (gold hardware) Gibson Les Paul studio 50's Tribute '11 Gibson 335 Dot '95 Peavey T-60 '81 PRS CE24 '92 Epiphone Zephyr Regent VS '99 Squier Stratocaster Affinity customized Fender Stratocaster 60th Ann. 2006 Fender Stratocaster American 2005 Ενα παλιό μπουκέτο.

Διάβαζα την λίστα μια χαρά αλλά με έστειλες… στο τέλος, όταν είπες για 8 χρόνια! Νόμιζα ότι η λίστα αφορούσε τουλάχιστον 20-ετήα! Ρε συ, σαν τα πουκάμισα τις αλλάζεις! ( χαβαλέ κάνω, έτσι ).

Τα credits του άλμπουμ.

Σήμερα υπάρχουν αμέτρητες sample libraries (όπως και sound libraries για κάθε synth) οπότε σπάνια θα κάτσει κάποιος να δημιουργήσει τα δικά του samples (ή ήχους). Στις αρχές των '80s όμως αυτά δεν υπήρχαν, κάποιες λιγοστές sample libraries υπήρχαν μόνο από τις εταιρείες που έβγαζαν τα samplers, ενώ ο κάθε καλλιτέχνης έφτιαχνε τις δικές του libraries, όπως οι Jarre, Παπαθανασίου, Yello κ.α. Γι αυτό και τα έργα τους ήταν μοναδικά και σε αυτόν τον τομέα. Στο Zoolook ιδιαίτερα έπεσε η δουλειά της αρκούδας, ο Jarre πήρε samples από ομιλίες και τραγούδια σε 25 διαφορετικές γλώσσες, ενώ πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και ως κρουστοί ήχοι. Τα ρυθμικά μέρη είναι ένας συνδυασμός από πραγματικά ηλ. & ακ. κρουστά και κρουστούς ήχους φτιαγμένους από samples φωνητικών. Το άλμπουμ αυτό δεν θεωρείται τυχαία ορόσημο στο sampling. Στις μέρες μας δυστυχώς το sampling χρησιμοποιείται από τους μουσικούς (και κυρίως από τους μη-μουσικούς) κυρίως για να πετσοκόβουν/καταστρέφουν παλιότερες δουλειές άλλων μουσικών, εξού και το αμέτρητο ηχητικό σκουπιδαριό που κυκλοφορεί και ταλαιπωρεί τα αυτιά μας.?

...και να πετάξουν τα λεφτά τους....?

Ηταν τόσο διαφορετικό άκουσμα την εποχή εκείνη... Χτες το άκουγα πάλι και σκεφτόμουν πως μας έκανε τεράστια εντύπωση γιατί μέχρι τότε ακούγαμε τον "ζεστό αναλογικό ήχο" κι αυτό ήταν καθαρά sample based. Βέβαια, αυτός ο πειραματισμός με τα δείγματα που προέκυψε στην αρχή, πήγε αλλού και έπαψε να είναι πειραματισμός αφού το editing έγινε αυτόματο κι ο κόσμος δεν έμαθε να το κάνει και απλά χρησιμοποιεί έτοιμα libraries. Θα τα δω τα βίντεο με καφεδάκι.

@LK το φινίρισμα είναι για μένα φοβερά σημαντικό στο όργανο... Με ένα καλό φινίρισμα μια ηλεκτρική κιθάρα σου φαίνεται στο πιάσιμο ως η φυσική συνέχεια των ακουστικών οργάνων, νιώθεις και βλέπεις το ξύλο και όλο αυτό σε κάνει να θες να παίξεις και αρχίζει μια ανάδραση μετά: όσο πιο πολύ την κρατάς, τόσο καλύτερα τη μαθαίνεις, τόσο περισσότερο παίζεις με τον τρόπο που θέλει να παιχτεί το οργανο κι έτσι σου περνάει σιγά σιγά την ταυτότητά του και πριν το καταλάβεις γίνεσαι εσύ δικός του, γίνεσαι Les Paul player (όπου Les Paul ας βάλει ο καθένας το μοντέλο της αρεσκείας του). Με ένα φθηνό παχύ φινίρισμα οι ηλεκτρικές μοιάζουν με πλαστικά παιχνίδια. Ας είναι και νίτρο το φινίρισμα, αν είναι στο επίπεδο μιας Les Paul Studio ή μιας Highway Strat τί να το κάνεις. Και για ολους εμάς τους τυχερούς που έχουμε πιάσει στα χέρια μας κιθάρες με φινίρισμα Κακανιάρη φυσικά, there is no turning back...

Και φαντάσου ότι είχες άλλες τρεις... Άρα το κούτσουρο έχει να πει. Αλλά έτσι κ. συνήγορε... Συμφωνώ και επαυξάνω σε αυτό που είπες ότι με οτιδήποτε μπορούμε να παίξουμε και ήχο να έχουμε. Τα χέρια μας είναι ο ήχος. Όμως ένα όργανο που θα μας κλείσει το μάτι, που θα μας "φτιάξει" από το πρώτο touch, που θα μας μαγέψει, είναι αυτό που θα μας απογειώσει. Όλα καλά παίζουν (φτηνά, ακριβά όργανα), είναι καλοφτιαγμένα, αλλά κάποια έχουν αυτό το "κάτι" ? και αυτό είναι πλέον το ζητούμενο μας σε μια αγορά.

Μιας και βρίσκομαι στην ίδια φάση(της μίξης δηλαδή) θα πώ σε τί βοηθουν τα multitracks. Ακούς πώς είναι μιά επαγγελματική εγγραφή,πώς πρέπει να ακούγεται μία κατηγορία οργάνων,με τα εφέ,την διάσταση και τους χώρους που έχει μέσα καθώς και την θέση,συγκρίνεις με το δικό σου (τυμπανα με τα δικά σου π.χ) και καταλαβαίνεις καλύτερα πώς πρέπει να ακούγεσαι. Προσοχή! Το να μιξάρετε multitracks είναι σάν να κλέβεις εκκλησία. Τι μπορείτε να κάνετε,πιό χρήσιμο. Πρίν την εγγραφή,ενος μπάσου πχ και εφ όσον θέλετε να φτιάξεται κάτι παρόμοιο με αυτό που ακούτε απο τα multitracks,βάλτε το μπάσο του σαν reference και ρυθμίστε να ακούγεστε κοντά πρί το record. Αργοτερα θα χρειαστεί να το προσαρμόσετε στην δική σας μίξη,αλλά ξεκινάτε με κάτι σωστά. Ακούστε ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ την θέση των οργάνων και την ένταση. Αυτό είναι το πιό δύσκολο να αντιγραφεί και εκεί για εμένα βρίσκεται το όλο κεφάλαιο που ονομάζεται μίξη.

Η φωτογραφία που παραθέτεις είναι από το Gibson Museum Kozani; ? Ωραία είναι... ? "Η προτελευταία μου κιθάρα"... Σταμάτα σατανά, θα μας πεθάνεις ?

Ένα ελάφρυ od θέλουν, πχ ένα ocd με gain στο 09.00. Με καθαρο κανάλι και πετάλια, ο κομπρεσορας είναι must εάν παίζεις και με clean ήχους

Δεν θα πώ για το μανίκι "βούτυρό". Δεν θα πώ για τον ήχο στραγάλι (by the way , για όσους δεν την ξέρουν, η classic έχει split και στους δύο humbuckers , στην μεσαία θέση έχει out of phase, και αν θες by bass all- όλα αυτά με το σήκωμα των knobs). Δεν θα πω για το άρωμα από τα βερνίκια και το φινίρισμα- μιλάμε για έπιπλο. ? Ήταν κάτι μεταφυσικό....πώς το σώμα της έκατσε πάνω στο σώμα μου....κούμπωσε. Στα πολύ θετικά, το ΑΨΟΓΟ setup της, το παιδί που την είχε είναι καθηγητής σε ωδείο και μάχιμος live μουσικός και την είχε πολύ στρωμένη . Μολονότι είναι weight relief (όπως όλες οι classic) η κιθάρα είναι βαριά πολύ.

δεν τις φτιαΝουν πΓια ετσι....αλλα ημαΝε και μικρος τοτεΝΕς με θαμπωσαν οι εβενοι και τα χρυσαφΓια (ασε που μου την εκλεψαν οι ΑλητΑΙ αν την ειχα τωρα θα την ειχα πουλησει 25.000 και θα ειχα παρει 2 Jazzmaster του 66 που θελω) .

Σαν επίλογο σε αυτό το νήμα, και για να είναι On topic, δηλώνω πώς υπάρχει χώρος για μια ακόμα κιθάρα. Μετά γιόκ. Αυτή η κιθάρα θα είναι fiesta red strat, όταν (χρονικο-υποθετικό) βρεθεί (μάλλον φθηνή). Μετά τίποτα άλλο .&- Η Fender Usa και η Gibson Les paul, ΔΕΝ πίανουν χώρο σε stand πλέον, γιατί αφού σεταριστικάν και δοκιμάστηκαν , άντε και φωτογραφήθηκαν ή θα φωτογραφηθούν, θα παραμείνουν στις θήκες τους και σπάνια θα βγαίνουν. Αυτές οι αγορές έγιναν καθαρά επενδυτικά, και όχι για να παίζονται (ξέρω πως ακούγεται σε κάποιους παράλογο but that's me). Θέλω απλά να ξέρω ότι υπάρχουν στη συλλογή. Δεν έχει να κάνει ούτε με μεγαλομανία ούτε με βλαχοσταριλίκια (ούτε ήμου ποτέ αυτής της σχολής). Δεν βλέπω ειλικρινά καμία διαφορά σε μια κιθάρα των 150 ευρώ (που τις τίμησα και τις τιμώ) και σε μια των μερικών χιλιάδων, σαν εργαλεία. Το άπαν είναι ποιος τις παίζει. Ο "παίχτης" που λέμε. Η κιθάρα είναι το μέσον. Απλά, για εμένα - όπως και για τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών εδώ μέσαα, είναι και fetish. Σε εμένα λειτουργεί και ψυχαναλυτικά. Αυτά! ?

Και μετά όταν θες να χωρίσεις ποιος την παίρνει.

Η δική μου είναι μιά Squier deluxe strat, που ήταν τόσο καλή σαν αίσθηση στα χέρια, όσο δεν ήταν ποτέ η American Deluxe που τελικά πουλήθηκε. Οι αλλαγές της μπόλικες: sperzel locking tuners roller nut fender custom shop vintage pickups shielding εσωτερικά Δεν έχω δει στην Ελλάδα τις deluxe, αλλά αν κανείς σκέφτεται να αγοράσει κάποια τέτοια θα την ευχαριστηθεί, καλή δουλειά γίνεται στην Ινδονησία....