Πίνακας συμμετοχής

Μπύρα. Με υ. Που μοιάζει με ποτήρι. Για να μπαίνει η μπύρα.

Το πρόβλημα δεν είναι η Gibson από το 2019 και μετά. Το πρόβλημα είναι η Ελλάδα. Χωρίς να θέλω να ξεφύγω σε πολιτική συζήτηση, δεν μπορεί να παραγνωριστεί η πραγματικότητα πως είμαστε από τις ελάχιστες ανεπτυγμένες χώρες που ο παγκόσμιος πληθωρισμός που έχει καλπάσει με 20-30% ανάλογα το καταναλωτικό αγαθο δεν αντικατοπτρίστηκε καθόλου στις αποδοχές του μέσου εργαζόμενου. Αυτό που έχει επίσης κάνει την Gibson να φαίνεται ακριβή είναι ότι στην πραγματικότητα οι περισσότερες από τις υπόλοιπες ηλεκτρικές κιθάρες είναι πιο οικονομικές σε πραγματική αξία (μείον τον πληθωρισμό) απ' ότι ήταν πριν μια 10ετία. Επίσης οι ηλεκτρικές κιθάρες της κλίμακας 500-1000€ είναι πλέον τόσο καλής ποιότητας που όταν δίνει κάποιος τα διπλάσια+ συνήθως το κάνει γιατί θέλει να αγοράσει την υπεραξία του headstock, για το φετίχ ή για το mojo αν προτιμάτε.

Οι μπάντες ήταν ανέκαθεν και εξ αρχής προβληματικά σχήματα. Δηλαδή έχεις ένα σύνολο ανθρώπων το οποίο πρέπει με κάποιο τρόπο να βρει μια ισορροπία λειτουργίας ενώ τα μέλη έχουν τους χαρακτήρες τους, τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, τις οπτικές τους, διαφορετικές προτεραιότητες, τους εγωισμούς τους κλπ. κλπ. Όταν μπαίνει δε και η εμπορική επιτυχία τη μέση, το ήδη εύφλεκτο κοκτέιλ γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο μια που είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν και οι γνωστές διεκδικήσεις πνευματικών δικαιωμάτων, ποιανού είναι το τραγούδι, ποιος έγραψε τους στίχους, τι ποσοστό έχει ο καθένας και τα λοιπά γνωστά. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά ο κανόνας είναι ότι δεν έχει υπάρξει μπάντα που να μην τα πέρασε/περνάει αυτά. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, αυτό που συμβαίνει κατά βάση σε όλους τους τομείς, είναι η αφαίρεση από την εξίσωση του αστάθμητου παράγοντα που λέγεται άνθρωπος. Οπότε και στη μουσική, όσο λιγότεροι οι συντελεστές, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα απροβλημάτιστης λειτουργίας. Πολύ ωραία όλα τα παραπάνω, μιλώντας βέβαια για μία "μουσική" που είναι κατασκευάσιμο προϊόν και το οποίο απλά χρειάζεται μια σωστή γραμμή παραγωγής. Γιατί οι μπάντες του παρελθόντος (και πολλές ακόμα και τώρα προφανώς) μπορεί να αποτελούσαν την επιτομή της ανισορροπίας, της ανωριμότητας και της επιπολαιότητας, της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και της κατεδαφιστικής δύναμης του εγωκεντρισμού, αλλά όλες αυτές οι ζυμώσεις οδηγούσαν σε παραγωγή μουσικής που ακούγεται και όχι σε υπερ-easy listening φρουτόκρεμες που είναι σχεδιασμένες να ξεχνιούνται για να μην καταλαμβάνουν χώρο από τις νέες που έρχονται.

ΟΥΦ ευτυχώς δεν το έβγαλε κάνα Netflix

Σοβαρά τώρα. Την οποία διαφορά ανάμεσα στις 2 ΜΟΝΟ ο παίχτης μπορεί να την καταλάβει. Π.χ μανίκι. Πουθενά αλλού.

Η cherry burst τα σπάει ?

Μπύρα για να μπαίνει η μπίρα.

Κανένα "γούστο κοινού" δεν καθορίζει τα τσαρτς. Οι δισκογραφικές με τα μέσα καθορίζουν το γούστο του κοινού, αυτό γινόταν πάντα., και μέσω αυτού τα τσαρτς. Αν ποτέ ξαναδούμε στα mainstream τσαρτς κάτι από τα παραπάνω είδη, θα είναι γιατί οι εταιρείες θα (ξανα)αρχίσουν να προωθούν αυτά τα είδη. Ποτέ δηλαδή.?

Οι μπαντες παίζουν συνήθως Rock (με την ευρύτερη έννοια που περιλαμβάνει και πολλά είδη ποπ,alternative, metal κτλ) ,Soul,Funk,Jazz . Αυτα τα είδη εδώ και χρόνια έχουν αντικατασταθεί στα τσαρτς και στα ΓΟΎΣΤΑ του MAINSTREAM KOINOY που καθορίζει τα τσαρτς δηλ. Ηλικίες 14-30 από το hip hop,trap, ΚPop(εντάξει εκεί υπάρχουν "μπάντες") και διάφορες "dance" και electro pop αηδιες ή και ένα μείγμα όλων αυτών (λέγε με Taylor Swift). Δεν έχουν εξαφανιστεί από τα τσαρτς οι ΜΠΑΝΤΕΣ λοιπόν,η ΜΟΥΣΙΚΗ που παίζουν έχει εξαφανιστεί. Ευτυχώς ΕΞΩ από τα τσαρτς οι μπάντες ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΎΟΥΝ και βγάζουν και σούπερ μουσικές.

Καλησπέρα κιόλας, Σίγουρα ο Νίκος ο Ταλιαδούρος θα μπορούσε αλλά και ο Πάνος ο Οικονομάκης στην Αθήνα και Νέα Σμύρνη αντίστοιχα. Home - Taliadouros Guitars ENIGMA 05-007 (enigmagt.gr) Επίσης χωρίς να έχω προσωπική πείρα, ξέρω οτι ο Vagabond (Χρήστος Παπαποστόλου) στη Θεσσαλονίκη φτιάχνει τέτοιες κατασκευές. Αλλά κάλλιστα θα μπορούσαν και οι παρακάτω (επίσης Θεσσαλονίκη): Paveza Handmade Guitars | ΠΝοΗ & ΝΥξΗ - ΗΟΜΕ (weebly.com) Τώρα αυτά απο τις πρώτες σκέψεις που μου έρχονται. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι.

1,5 Κ έχει το iPhone, που θα είναι ξεπερασμένο σε 3-4 χρόνια και άχρηστο σε 5, και στα 6 δεν θα δουλεύει. Τουλάχιστον μια gibson θα παίρνει αξία και θα την έχεις για πάντα. Τυχερός δε ο εγγονός σου που θα την ξεθάψει ?. Αν είναι κάποιος να πάρει μια κιθάρα δε στη ζωή του....φθηνή είναι.

To πιο δύσκολο κομμάτι στην κατασκευή μιας κιθάρας και το πιο χρονοβόρο που καθυστερεί την παραγωγή και προσθέτει μεροκάματα, είναι το φινίρισμα. Και μετά η δουλειά στα τάστα κυρίως και στο set-up Γι αυτό αγοράστε όποια Fender θέλετε, πηγαίνετε την για τάστα στον Οικονομάκη και για refinish στον Joker Κακανιάρη και απολαύστε Custom Shop στο 1/4 της τιμής. Τώρα για τις Gibson...αμ θες και παχυ κελεμπέκι με σχέδια, αμ θες να είναι και carved, αμ θες να είναι κι ελαφρύ το μαχόγκανυ να μη ζύγίζει 10 κιλά η κιθάρα, αμ θες και 18 μοίρες headstock να έχουμε άλλο ένα μπράτσο φύρα στη μορφοποίηση, αμ τη θες και set neck και με μεγάλο τένοντα να θέλει ακριβή συναρμογή από μάστορα, αμ θες όλα αυτά να γίνονται με κόλλες και βερνίκια του 1940 για να μη σου χαλάσει η συνταγή, αμ τη θες και τζάμπα... ε τί να σου κάμω, δε βγαίνω μάτια μου...

@Alex Raptakis Γι αυτό ρώτησα αν ο OP θέλει περίεργους ήχους ή πρόκειται να το χρησιμοποιήσει κυρίως ως amp sim. Στην πραγματικότητα όταν έχεις μερικές 100άδες επιλογές από τα presets και μερικές 1000άδες από το site που μπορείς να κατεβάσεις, δεν ξέρω τί περισσότερο μπορεί να προφέρει ένα modeler αν δε θέλει κάποιος κάτι εντελώς κουλό. Επίσης έχει Gate & Transpose ως Pre-FX και Chorus, Delay & Reverb ως Post FX + to ΕQ section φυσικά. Το πιο σημαντικό είναι όμως το πόσο ρεαλιστικά είναι τα Neural DSP στο χέρι σε σύγκριση για μένα με οποιοδήποτε αλγοριθμικό modeler. Νομίζω αυτό είναι και το πιο σημαντικό για τον OP.

Το έχω ξαναβάλει και αλλού You can either buy a MIM Fender guitar, which is made in Mexico by Mexicans. Or you can buy a MIA Fender that's made in the USA by Mexicans.

Προφανώς και ακούγεται... Απλά εμείς δεν ακούμε την μουσική που... ακούγεται ?

Απολύτως τίποτα δεν "πρέπει" να πληρώσεις, δεν συζητάμε αν υπάρχουν εφάμιλλες ή και καλύτερες κιθάρες που κατασκευάζονται αλλού. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά όταν συζητάμε για τιμές, μπορούμε να συγκρίνουμε μόνο παρόμοια πράγματα. Και η χώρα κατασκευής μιας κιθάρας μάλλον είναι και ο βασικότερος παράγοντας καθορισμού της τιμής της.

Σώνει και καλά να βρούμε μια οποιαδήποτε "γέφυρα" ανάμεσα στους Weather Report και στο Punk. Τι ζόρια τραβάνε μερικοί εν έτει 2024...

Σιγα τους δισκους που εφτιαξε και πούλησε. Γουαναμπης ηταν. Απο τυχη εκανε παραγωγη σε ενα #1 καντρυποπ απο τις 10δες είδη που μετρανε στις ΗΠΑ

Γιατί χάθηκαν οι μπάντες; Για τον ίδιο λόγο που και αυτός , από μουσικός- μέλος μπάντας , έγινε youtuber...δεν θέλει και πολύ συζήτηση. ?

Γιατί δέν πληρώνει σχεδόν κανείς για να αγοράσει μουσική.Απο εκεί ξεκινάει και μαζί με όλα τα προαναφερθέντα,άλλα λίγο,άλλα πολύ,καταλήγουν σε μιά λογική διαδρομή.

Μεταξύ της Squier και της Soundstation κι εγώ τη Soundstation θα έπαιρνα. Δεν τα αξίζει σε αυτή την αγορά τα λεφτά της η Squier.

@Terry RoscoeBeck5 Ενώ όταν υπήρχαν 5 καλογυμνασμένοι 25άρηδες με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους να φαίνονται στα clips και πίσω από αυτούς ένα ολόκληρο songwriting team να τους γράφει τα τραγούδια ήταν διαφορετικό; Πέραν τούτου όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Στο 90% των συγκροτημάτων συνήθως ένας εγραφε το 99% των κομματιών και οι άλλοι βοηθούσαν στο arrangement. Σήμερα με την εξέλιξη των home studios είναι πιο εύκολο για τον songwriter να κάνει δουλίτσα μόνος του χωρίς να μοιράζει κέρδη και το κυριότερο χωρίς το πρήξιμο των "συνδημιουργών".

Έκανα edit από πάνω, δε σε πρόλαβα. Αυτή που έβαλα είναι η retro σειρά και με τιμή 2πλάσια +

[ωραίο θέμα] Από οικονομοτεχνική άποψη και μόνο: γιατί να μπλέκουν με μπάντες οι εταιρείες, οι παραγωγοί, οι ηχολήπτες κλπ κλπ? Παίρνεις τον καλλιτέχνη μόνο του, έχεις απο πίσω έτοιμη - συγκεκριμένη - ψημένη - επαγγελματική ομάδα που αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα. Με συγκεκριμένη ταρίφα, γνωστό χρονοδιάγραμμα / απόδοση / επαγγελματισμό. Τι μένει? Περισσότερο χρήμα για τις εταιρείες. Λιγότερες σκοτούρες για τις εταιρείες. Λιγότερες διενέξεις μεταξύ εμπλεκομένων. Τι χάνεις? Προφανώς όλα αυτά που ενέφεραν οι από πάνω. Δημιουργικότητα, Πρωτοτυπία. Διαφορετικότητα. Τι προκύπτει τελικά? Μουσική - κονσέρβα. Για μαζική κατανάλωση. Με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης. ... .. . ... προσσωπικά μιλώντας, πάντα στην άκρη-άκρη του μυαλού μου είχα σε μεγαλύτερη υπόληψη [δεν ξέρω αν είναι ο κατάλληλος όρος] μουσικούς που ήταν σε γκρουπ και έγραφαν συλλογικά μουσική - στίχους - εμπλέκονταν σε ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ βαθμό στο τελικό προϊόν ... ακόμα και στην επιλογή του εξώφυλλου... του artwork...

Ναι αλλα βρίσκεις ένα ταβάνι όταν τα κάνεις όλα μονος σου. Η υπεραξία δημιουργείται ακριβώς απο τη συνδρομή και άλλων ανθρώπων που κομίζουν κάτι διαφορετικο με τα ακουσματα και την προσωπικοτητά τους. Ακόμα και αν πάρεις μουσικούς και τους δώσεις παρτιτούρες, και μονο απο τη διαφορετική ρυθμική αίσθηση που έχει ο καθένας μας, θα έχεις ενα διαφορετικο και πολύ καλύτερο αποτέλεσμα απο το να τα παιξεις όλα μονος σου. Δυστυχώς η σύγχρονη εποχή έχει την εσωστρέφεια σαν χαρακτηριστικό. Σημεία των καιρών όπως πολύ σωστά λες.

Οταν βρίσκομαι σε συναντήσεις του noiz με συμφορουμίτες, μετά από τόσα χρόνια, νιώθω πως βρίσκομαι σε οικογενειακή συνάντηση. Έτσι σας νιώθω, έτσι σας αγαπώ, σαν οικογένεια. Εύχομαι να είμαστε πάντα καλά, να συναντιόμαστε και να συνεχίζουμε να στηρίζουμε με αγάπη, με μεράκι και με πάθος αυτή την υπέροχη μουσική κοινότητα του NOIZ, με καλά της αλλά και με τα στραβά και τα ζαβά της, αυτή την υπέροχη μουσική οικογένεια. ? Ευχαριστούμε τον επίτιμο admin μας, τον αρχηγό μας @Yannis Methenitis για την πρωτοβουλία για την υπέροχη, ζεστή αυτή συνάντηση. Ο θεός να τον έχει καλά και να του φέρνει όλα τα καλά. Και όλα τα καλά σε όλους μας παιδιά, να είμαστε καλά. Ζήτω το noiz μας!!! Κακοτυχία και μιζέρια στους εχθρούς μας!!!? Νoiz με πολλή συμμετοχή και πολλή μουσική!!!!?

Μονο τον εαυτό σου φώτισες βλέπω.....οι άλλοι στο σκοτάδι και χωρίς μακιγιάζ! ? Ωραία! Καλά θα ήταν να ημούν και εγώ εκεί, να πιώ .........μια σόδα! ?

Λίγο αποτυχημένες φωτό με την αφεντομουτσουνάρα μου να λάμπει απο το φλας αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Ομορφο τετράωρο με ωραίες κουβέντες απο λεβέντες.

Σαν μισοτελειωμένη είναι με το binding στην ταστιέρα αλλά όχι στο σώμα... και χάνεις και την ευκολία αλλαγής τάστων στις ταστιέρες χωρίς binding. Δεν μου αρεσει Η μόνη Studio που μου αρέσει είναι η άσπρη με την εβένινη ταστιέρα

H Κηφισιά δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στον νομό Αττικής ?

Δυστυχως ειμαι σε διακοπες στην Λημνο.?

https://www.thomann.de/gr/harley_benton_sc_550_ii_bcf.htm Δηλώνω εντυπωσιασμένος

Προχωράμε με το τελείωμα του σώματος και το φινίρισμα γύρω γύρω (φωτό πριν και μετά) στην τελική του μορφή. Μετά θα περιμένει μέχρι να γίνει και το μπράτσο, και πάμε για κολληση.

That being said, οι Μεξικανοί της USA φτιάχνουν καλύτερες κιθάρες

Κοινως ο καθε τσεος δεν μπορει να συζηταει επι μέρες με διαφορους που εχουν διαφορετικα όνειρα για να βγαλει 5 φραγκα η εταιρεία (σ ευχαριστώ ω)

Τι λέτε ρε παιδιά, οι Oasis από σόλο καλλιτέχνες έγιναν μπάντα ασούμε, γροθιά στο κατεστημένο του Beato ?

Αυτό το ατελείωτο παράπονο με τις τιμές της Gibson πάντως, ξεκινά και καταντά κουραστικό. Challenge (στο πνεύμα της εποχής) λοιπόν: Προτείνετε made in USA κιθάρες, με set necκ, carved top & binding (όλες αυτές είναι διεργασίες που προσθέτουν ΠΟΛΎ χρόνο στην κατασκευή της κιθάρας, άρα και τρομερό κόστος) όπως είναι και οι Studio για τις οποίες συζητάμε, σε παρόμοια / κοντινή / ανταγωνιστική τιμή. Έτσι για reference, που λένε, η Fender ζητά για την αμερικάνα Telecaster, η οποία στη κατασκευή της ΔΕΝ έχει ΚΑΜΙΑ από τις πιο πάνω διεργασίες, 1,800 ευρώ (σημερινή τιμή στον Thomann). https://www.thomann.de/gr/fender_am_pro_ii_tele_mn_btb.htm Για να αντιλαμβανόμαστε τί αγοράζουμε σε κάθε κιθάρα.

Νομίζω ότι το φλας είναι περιττό. Ο (ανακριτικός) προβολέας περιγράφει επακριβώς το δρώμενο.

Ωραία περάσαμε ωρέ! έπρεπε να το κάνουμε συχνότερα αυτό. Ηπιαμε τις μπύρες μας, κάναμε ωραιες κουβέντες, είδαμε φίλους, μιλήσαμε για stratocaster, Montage M, plug ins και για τον ήχο του Santana σε σχέση με τον Gabor Szabo που ειχε γραψει και τα κομμάτια! ?

Θα περιμένω ....με κομμένη την ανάσα!

Τελικά δεν είναι μόνο το ότι είμαι πραγματικά εξαιρετικός μουσικός, επιπέδου Hans Zimmer, Vangelis, Jordan Rudess, Σγούρος κλπ. Είμαι και πολύ ωραίος άντρας. Και ο συνάδελφος δίπλα μου, ωραίος είναι και musical power. Έτσι είναι λοιπόν η μουσική ελίτ. ?️????

Να μια πρόγευση... @cos_dr και @Shelter που τους είχα φάτσα ? Για το όλον θα περιμένεις τον @Yannis Methenitis

Χρόνια το περιμέναμε, τελικά η BOSS τα κατάφερε! Και φαίνεται να δουλεύει! Φίλος που παιδευόταν χρόνια, το πήρε το έβαλε στην πεταλιέρα του και την ερχόμενη εβδομάδα παίζει στο Carnegie Hall. Θα γίνει ανάρπαστο!!

Θέλω δύο να γίνω stereo ταλέντο ?

Τη μορφάρα που ακούει στο όνομα Steven Wilson όλοι την ξέρουμε. Αυτό ίσως που δεν ξέρουμε (εγώ πάντως χτες το έμαθα) είναι ότι ο κύριος 'Porcupine Tree' είναι μέγας θαυμαστής του Β. Παπαθανασίου και του "666". Στο παρακάτω 49λεπτο βίντεο που ανέβηκε χτες στο Youtube ο Wilson συζητά με τον Tim Bowness για κάποια Jazz & Prog άλμπουμς του 1972. Για το "666" και τον Παπαθανασίου αφιερώνουν 8 λεπτά, χρόνος αρκετά μεγάλος αν σκεφτεί κανείς ότι σε 49 λεπτά συζητάνε για πάνω από 15 άλμπουμς. Και οι δυο τους είναι πολύ ενημερωμένοι, τόσο για τις λεπτομέρειες του άλμπουμ όσο και για τη δισκογραφία του Παπ. Τόσο ενθουσιώδη λόγια για το "666" και γενικότερα για το έργο του Παπαθανασίου σπάνια ακούει κανείς. Η αναφορά στο "666"' αρχίζει στο 20:36.

Βάλε μέσα και το "κοκκινίζον" Siena Burst που είναι χρωμματάρα ?

Έπεσα πριν τυχαία πάνω του, ας το ποστάρω λοιπόν μια και έχω πολυ καιρό να ακούσω τον τεράστιο και αυτό του το αριστούργημα.?

Άργησε λίγο, αλλά επέστρεψε η Strat από το μάστορα. Πλέον φοράει pickguard που την κάνει γκομενάρα, φλερτάροντας ελαφρώς με τα όρια του κιτσαριού (όπως μου αρέσει δηλαδή ?), και το καινούριο σετ μαγνητών αποτελείται από δύο Lollar '64 σε neck και middle, και τον Seymour Duncan Red Devil στον bridge. Το ματσάρισμα σε επίπεδο όγκου είναι ό,τι πρέπει για κάθε διαφορετική θέση, και η βασικά διαφορά σε σύγκριση με τους εργοστασιακούς μαγνήτες που φορούσε παλιότερα έχει να κάνει με τη διαύγεια. Προφανώς χαίρομαι πολύ που την ξαναέχω στα χέρια μου, καθώς παραμένω στρατοκαστεράκιας με τα μπούνια, και μιας και δεν έχει μείνει καμία άλλη εκκρεμότητα, κάνω και ένα update συνολικά στον εξοπλισμό παρακάτω, όπως φαίνεται από το σχεδιάγραμμα της τελευταίας φωτογραφίας...