Πίνακας συμμετοχής

Μπύρα. Με υ. Που μοιάζει με ποτήρι. Για να μπαίνει η μπύρα.

Το πρόβλημα δεν είναι η Gibson από το 2019 και μετά. Το πρόβλημα είναι η Ελλάδα. Χωρίς να θέλω να ξεφύγω σε πολιτική συζήτηση, δεν μπορεί να παραγνωριστεί η πραγματικότητα πως είμαστε από τις ελάχιστες ανεπτυγμένες χώρες που ο παγκόσμιος πληθωρισμός που έχει καλπάσει με 20-30% ανάλογα το καταναλωτικό αγαθο δεν αντικατοπτρίστηκε καθόλου στις αποδοχές του μέσου εργαζόμενου. Αυτό που έχει επίσης κάνει την Gibson να φαίνεται ακριβή είναι ότι στην πραγματικότητα οι περισσότερες από τις υπόλοιπες ηλεκτρικές κιθάρες είναι πιο οικονομικές σε πραγματική αξία (μείον τον πληθωρισμό) απ' ότι ήταν πριν μια 10ετία. Επίσης οι ηλεκτρικές κιθάρες της κλίμακας 500-1000€ είναι πλέον τόσο καλής ποιότητας που όταν δίνει κάποιος τα διπλάσια+ συνήθως το κάνει γιατί θέλει να αγοράσει την υπεραξία του headstock, για το φετίχ ή για το mojo αν προτιμάτε.

Οι μπάντες ήταν ανέκαθεν και εξ αρχής προβληματικά σχήματα. Δηλαδή έχεις ένα σύνολο ανθρώπων το οποίο πρέπει με κάποιο τρόπο να βρει μια ισορροπία λειτουργίας ενώ τα μέλη έχουν τους χαρακτήρες τους, τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, τις οπτικές τους, διαφορετικές προτεραιότητες, τους εγωισμούς τους κλπ. κλπ. Όταν μπαίνει δε και η εμπορική επιτυχία τη μέση, το ήδη εύφλεκτο κοκτέιλ γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο μια που είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν και οι γνωστές διεκδικήσεις πνευματικών δικαιωμάτων, ποιανού είναι το τραγούδι, ποιος έγραψε τους στίχους, τι ποσοστό έχει ο καθένας και τα λοιπά γνωστά. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά ο κανόνας είναι ότι δεν έχει υπάρξει μπάντα που να μην τα πέρασε/περνάει αυτά. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, αυτό που συμβαίνει κατά βάση σε όλους τους τομείς, είναι η αφαίρεση από την εξίσωση του αστάθμητου παράγοντα που λέγεται άνθρωπος. Οπότε και στη μουσική, όσο λιγότεροι οι συντελεστές, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα απροβλημάτιστης λειτουργίας. Πολύ ωραία όλα τα παραπάνω, μιλώντας βέβαια για μία "μουσική" που είναι κατασκευάσιμο προϊόν και το οποίο απλά χρειάζεται μια σωστή γραμμή παραγωγής. Γιατί οι μπάντες του παρελθόντος (και πολλές ακόμα και τώρα προφανώς) μπορεί να αποτελούσαν την επιτομή της ανισορροπίας, της ανωριμότητας και της επιπολαιότητας, της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και της κατεδαφιστικής δύναμης του εγωκεντρισμού, αλλά όλες αυτές οι ζυμώσεις οδηγούσαν σε παραγωγή μουσικής που ακούγεται και όχι σε υπερ-easy listening φρουτόκρεμες που είναι σχεδιασμένες να ξεχνιούνται για να μην καταλαμβάνουν χώρο από τις νέες που έρχονται.

ΟΥΦ ευτυχώς δεν το έβγαλε κάνα Netflix

Σοβαρά τώρα. Την οποία διαφορά ανάμεσα στις 2 ΜΟΝΟ ο παίχτης μπορεί να την καταλάβει. Π.χ μανίκι. Πουθενά αλλού.

Η cherry burst τα σπάει ?

Μπύρα για να μπαίνει η μπίρα.

Κανένα "γούστο κοινού" δεν καθορίζει τα τσαρτς. Οι δισκογραφικές με τα μέσα καθορίζουν το γούστο του κοινού, αυτό γινόταν πάντα., και μέσω αυτού τα τσαρτς. Αν ποτέ ξαναδούμε στα mainstream τσαρτς κάτι από τα παραπάνω είδη, θα είναι γιατί οι εταιρείες θα (ξανα)αρχίσουν να προωθούν αυτά τα είδη. Ποτέ δηλαδή.?

Οι μπαντες παίζουν συνήθως Rock (με την ευρύτερη έννοια που περιλαμβάνει και πολλά είδη ποπ,alternative, metal κτλ) ,Soul,Funk,Jazz . Αυτα τα είδη εδώ και χρόνια έχουν αντικατασταθεί στα τσαρτς και στα ΓΟΎΣΤΑ του MAINSTREAM KOINOY που καθορίζει τα τσαρτς δηλ. Ηλικίες 14-30 από το hip hop,trap, ΚPop(εντάξει εκεί υπάρχουν "μπάντες") και διάφορες "dance" και electro pop αηδιες ή και ένα μείγμα όλων αυτών (λέγε με Taylor Swift). Δεν έχουν εξαφανιστεί από τα τσαρτς οι ΜΠΑΝΤΕΣ λοιπόν,η ΜΟΥΣΙΚΗ που παίζουν έχει εξαφανιστεί. Ευτυχώς ΕΞΩ από τα τσαρτς οι μπάντες ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΎΟΥΝ και βγάζουν και σούπερ μουσικές.

Καλησπέρα κιόλας, Σίγουρα ο Νίκος ο Ταλιαδούρος θα μπορούσε αλλά και ο Πάνος ο Οικονομάκης στην Αθήνα και Νέα Σμύρνη αντίστοιχα. Home - Taliadouros Guitars ENIGMA 05-007 (enigmagt.gr) Επίσης χωρίς να έχω προσωπική πείρα, ξέρω οτι ο Vagabond (Χρήστος Παπαποστόλου) στη Θεσσαλονίκη φτιάχνει τέτοιες κατασκευές. Αλλά κάλλιστα θα μπορούσαν και οι παρακάτω (επίσης Θεσσαλονίκη): Paveza Handmade Guitars | ΠΝοΗ & ΝΥξΗ - ΗΟΜΕ (weebly.com) Τώρα αυτά απο τις πρώτες σκέψεις που μου έρχονται. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι.

1,5 Κ έχει το iPhone, που θα είναι ξεπερασμένο σε 3-4 χρόνια και άχρηστο σε 5, και στα 6 δεν θα δουλεύει. Τουλάχιστον μια gibson θα παίρνει αξία και θα την έχεις για πάντα. Τυχερός δε ο εγγονός σου που θα την ξεθάψει ?. Αν είναι κάποιος να πάρει μια κιθάρα δε στη ζωή του....φθηνή είναι.

To πιο δύσκολο κομμάτι στην κατασκευή μιας κιθάρας και το πιο χρονοβόρο που καθυστερεί την παραγωγή και προσθέτει μεροκάματα, είναι το φινίρισμα. Και μετά η δουλειά στα τάστα κυρίως και στο set-up Γι αυτό αγοράστε όποια Fender θέλετε, πηγαίνετε την για τάστα στον Οικονομάκη και για refinish στον Joker Κακανιάρη και απολαύστε Custom Shop στο 1/4 της τιμής. Τώρα για τις Gibson...αμ θες και παχυ κελεμπέκι με σχέδια, αμ θες να είναι και carved, αμ θες να είναι κι ελαφρύ το μαχόγκανυ να μη ζύγίζει 10 κιλά η κιθάρα, αμ θες και 18 μοίρες headstock να έχουμε άλλο ένα μπράτσο φύρα στη μορφοποίηση, αμ τη θες και set neck και με μεγάλο τένοντα να θέλει ακριβή συναρμογή από μάστορα, αμ θες όλα αυτά να γίνονται με κόλλες και βερνίκια του 1940 για να μη σου χαλάσει η συνταγή, αμ τη θες και τζάμπα... ε τί να σου κάμω, δε βγαίνω μάτια μου...

@Alex Raptakis Γι αυτό ρώτησα αν ο OP θέλει περίεργους ήχους ή πρόκειται να το χρησιμοποιήσει κυρίως ως amp sim. Στην πραγματικότητα όταν έχεις μερικές 100άδες επιλογές από τα presets και μερικές 1000άδες από το site που μπορείς να κατεβάσεις, δεν ξέρω τί περισσότερο μπορεί να προφέρει ένα modeler αν δε θέλει κάποιος κάτι εντελώς κουλό. Επίσης έχει Gate & Transpose ως Pre-FX και Chorus, Delay & Reverb ως Post FX + to ΕQ section φυσικά. Το πιο σημαντικό είναι όμως το πόσο ρεαλιστικά είναι τα Neural DSP στο χέρι σε σύγκριση για μένα με οποιοδήποτε αλγοριθμικό modeler. Νομίζω αυτό είναι και το πιο σημαντικό για τον OP.

Το έχω ξαναβάλει και αλλού You can either buy a MIM Fender guitar, which is made in Mexico by Mexicans. Or you can buy a MIA Fender that's made in the USA by Mexicans.

Προφανώς και ακούγεται... Απλά εμείς δεν ακούμε την μουσική που... ακούγεται ?

Απολύτως τίποτα δεν "πρέπει" να πληρώσεις, δεν συζητάμε αν υπάρχουν εφάμιλλες ή και καλύτερες κιθάρες που κατασκευάζονται αλλού. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά όταν συζητάμε για τιμές, μπορούμε να συγκρίνουμε μόνο παρόμοια πράγματα. Και η χώρα κατασκευής μιας κιθάρας μάλλον είναι και ο βασικότερος παράγοντας καθορισμού της τιμής της.

Σώνει και καλά να βρούμε μια οποιαδήποτε "γέφυρα" ανάμεσα στους Weather Report και στο Punk. Τι ζόρια τραβάνε μερικοί εν έτει 2024...

Σιγα τους δισκους που εφτιαξε και πούλησε. Γουαναμπης ηταν. Απο τυχη εκανε παραγωγη σε ενα #1 καντρυποπ απο τις 10δες είδη που μετρανε στις ΗΠΑ

Γιατί χάθηκαν οι μπάντες; Για τον ίδιο λόγο που και αυτός , από μουσικός- μέλος μπάντας , έγινε youtuber...δεν θέλει και πολύ συζήτηση. ?

Γιατί δέν πληρώνει σχεδόν κανείς για να αγοράσει μουσική.Απο εκεί ξεκινάει και μαζί με όλα τα προαναφερθέντα,άλλα λίγο,άλλα πολύ,καταλήγουν σε μιά λογική διαδρομή.

Μεταξύ της Squier και της Soundstation κι εγώ τη Soundstation θα έπαιρνα. Δεν τα αξίζει σε αυτή την αγορά τα λεφτά της η Squier.

@Terry RoscoeBeck5 Ενώ όταν υπήρχαν 5 καλογυμνασμένοι 25άρηδες με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους να φαίνονται στα clips και πίσω από αυτούς ένα ολόκληρο songwriting team να τους γράφει τα τραγούδια ήταν διαφορετικό; Πέραν τούτου όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Στο 90% των συγκροτημάτων συνήθως ένας εγραφε το 99% των κομματιών και οι άλλοι βοηθούσαν στο arrangement. Σήμερα με την εξέλιξη των home studios είναι πιο εύκολο για τον songwriter να κάνει δουλίτσα μόνος του χωρίς να μοιράζει κέρδη και το κυριότερο χωρίς το πρήξιμο των "συνδημιουργών".

Έκανα edit από πάνω, δε σε πρόλαβα. Αυτή που έβαλα είναι η retro σειρά και με τιμή 2πλάσια +

[ωραίο θέμα] Από οικονομοτεχνική άποψη και μόνο: γιατί να μπλέκουν με μπάντες οι εταιρείες, οι παραγωγοί, οι ηχολήπτες κλπ κλπ? Παίρνεις τον καλλιτέχνη μόνο του, έχεις απο πίσω έτοιμη - συγκεκριμένη - ψημένη - επαγγελματική ομάδα που αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα. Με συγκεκριμένη ταρίφα, γνωστό χρονοδιάγραμμα / απόδοση / επαγγελματισμό. Τι μένει? Περισσότερο χρήμα για τις εταιρείες. Λιγότερες σκοτούρες για τις εταιρείες. Λιγότερες διενέξεις μεταξύ εμπλεκομένων. Τι χάνεις? Προφανώς όλα αυτά που ενέφεραν οι από πάνω. Δημιουργικότητα, Πρωτοτυπία. Διαφορετικότητα. Τι προκύπτει τελικά? Μουσική - κονσέρβα. Για μαζική κατανάλωση. Με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης. ... .. . ... προσσωπικά μιλώντας, πάντα στην άκρη-άκρη του μυαλού μου είχα σε μεγαλύτερη υπόληψη [δεν ξέρω αν είναι ο κατάλληλος όρος] μουσικούς που ήταν σε γκρουπ και έγραφαν συλλογικά μουσική - στίχους - εμπλέκονταν σε ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ βαθμό στο τελικό προϊόν ... ακόμα και στην επιλογή του εξώφυλλου... του artwork...

Ναι αλλα βρίσκεις ένα ταβάνι όταν τα κάνεις όλα μονος σου. Η υπεραξία δημιουργείται ακριβώς απο τη συνδρομή και άλλων ανθρώπων που κομίζουν κάτι διαφορετικο με τα ακουσματα και την προσωπικοτητά τους. Ακόμα και αν πάρεις μουσικούς και τους δώσεις παρτιτούρες, και μονο απο τη διαφορετική ρυθμική αίσθηση που έχει ο καθένας μας, θα έχεις ενα διαφορετικο και πολύ καλύτερο αποτέλεσμα απο το να τα παιξεις όλα μονος σου. Δυστυχώς η σύγχρονη εποχή έχει την εσωστρέφεια σαν χαρακτηριστικό. Σημεία των καιρών όπως πολύ σωστά λες.

Οταν βρίσκομαι σε συναντήσεις του noiz με συμφορουμίτες, μετά από τόσα χρόνια, νιώθω πως βρίσκομαι σε οικογενειακή συνάντηση. Έτσι σας νιώθω, έτσι σας αγαπώ, σαν οικογένεια. Εύχομαι να είμαστε πάντα καλά, να συναντιόμαστε και να συνεχίζουμε να στηρίζουμε με αγάπη, με μεράκι και με πάθος αυτή την υπέροχη μουσική κοινότητα του NOIZ, με καλά της αλλά και με τα στραβά και τα ζαβά της, αυτή την υπέροχη μουσική οικογένεια. ? Ευχαριστούμε τον επίτιμο admin μας, τον αρχηγό μας @Yannis Methenitis για την πρωτοβουλία για την υπέροχη, ζεστή αυτή συνάντηση. Ο θεός να τον έχει καλά και να του φέρνει όλα τα καλά. Και όλα τα καλά σε όλους μας παιδιά, να είμαστε καλά. Ζήτω το noiz μας!!! Κακοτυχία και μιζέρια στους εχθρούς μας!!!? Νoiz με πολλή συμμετοχή και πολλή μουσική!!!!?

Μονο τον εαυτό σου φώτισες βλέπω.....οι άλλοι στο σκοτάδι και χωρίς μακιγιάζ! ? Ωραία! Καλά θα ήταν να ημούν και εγώ εκεί, να πιώ .........μια σόδα! ?

Λίγο αποτυχημένες φωτό με την αφεντομουτσουνάρα μου να λάμπει απο το φλας αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Ομορφο τετράωρο με ωραίες κουβέντες απο λεβέντες.

Σαν μισοτελειωμένη είναι με το binding στην ταστιέρα αλλά όχι στο σώμα... και χάνεις και την ευκολία αλλαγής τάστων στις ταστιέρες χωρίς binding. Δεν μου αρεσει Η μόνη Studio που μου αρέσει είναι η άσπρη με την εβένινη ταστιέρα

δυστυχως πριν λίγο κυκλοφόρησε η είδηση στο διαδίκτυο.. ο κοντοχωριανός μου nick έφυγε... αυτό το κομμάτι (η φωνη του nick και το φονικο σολο του bloomfield)είναι ένα απο αυτά που με έκαναν να ασχοληθώ με τη μουσική.

Έπεσα πάνω σε αυτό και ομολογώ ότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Η μουσική που προέρχεται από συγκροτήματα έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό από την κορυφή των charts. Σε σχέση με τα '80ς και τα '90ς, από τα '00ς και μετά υπήρξε καθίζηση που έφτασε στο επίπεδο της εξαφάνισης. Η κυριαρχία των solo καλλιτεχνών σε αυτό το πεδίο είναι πλέον απόλυτη. Ήρθε το τέλος των συγκροτημάτων; Άγνωστο. Σίγουρα συμφωνώ σε αυτό που αναφέρει ότι η τεχνολογία δίνει την δυνατότητα στον καθένα να κάνει τα πάντα μόνος του, οπότε τι να κάνει την μπάντα... Σημεία των καιρών κύριοι.

Αυτή είναι μια Gibson Les Paul Studio Worn Brown (είχε κυκλοφορήσει και σαν Vintage Mahogany νομίζω στην Αμερική) του Δεκέμβρη 2008. Αγοράστηκε καινούργια τον Ιούνη του 2009 και έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εμένα, γιατί είναι η πρώτη μου «καλή» κιθάρα, η πρώτη μου Les Paul και η πρώτη μου Gibson. Επίσης και μοναδική Gibson, μέχρι στιγμής. Επιπλέον, αργότερα το 2009 γεννήθηκαν οι γιοί μου, ήταν μια σημαντική χρονιά για μένα. Η πρώτη εικόνα είναι, προφανώς, με τα μαύρα πλαστικά και οι επόμενες, αφού βγήκαν τα καπάκια από τους μαγνήτες και αλλαχτήκαν τα πλαστικά σε κρεμ. Έχουν αλλαχτεί / αναβαθμιστεί (αυτό είναι υποκειμενικό) τα πάντα πάνω της, εκτός από τα κλειδιά. Η γέφυρα και το tailpiece είναι Faber (locking), τα ηλεκτρονικά έχουν γίνει… παραδοσιακά από το PCB που είχε (500k CTS pots) και οι μαγνήτες είναι Sheptone Javalinas ( τους οποίους είχα σκόπιμα παραγγείλει double cream κάτω από τα καπάκια). Είναι κιθάρα που, προφανώς, δεν πωλείται. Και κάνει αυτόν το ‘70s / early ‘80s blues rock / hard rock ήχο, τόσο καλά. Δεν είναι η καλύτερη κιθάρα που έχω (θα ποστάρω και άλλες) αλλά κάθε φορά που παίζω μαζί της, νιώθω «σπίτι μου».

Όπως αγαπάς το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αν και δεν είναι μόνο οι δισκογραφικές που καθορίζουν το γούστο του κοινού υπάρχουν τα social media,οι... influenzEs ? τα ίδια τα trends και στο τέλος η ίδια η κοινωνική κατάσταση και κουλτούρα που καθορίζει το τι είναι mainstream....δεν διαφέρει σε τίποτα με όλες τις βιομηχανίες (τουρισμό, real estate, κινηματογράφο, τηλεόραση κτλ.) π.χ πριν 70 χρόνια ήταν mainstream να πηγαίνεις διακοπές στη Κηφισιά και underground να πηγαίνεις διακοπές στα Κουφονήσια σήμερα κανείς δεν πηγαίνει διακοπές στην Κηφισιά και τα Κουφονήσια βουλιάζουν από τσι τουρίστες....άλλο το trendy τοτενες άλλο τώρα...

Και έχει κάνει πρεμιέρα από τον περασμένο Ιανουάριο και δεν δεν πήραμε χαμπάρι. Thanx Παναγιώτη.

Λάθος, η "μπίρα" έχει μηδέν θερμίδες.

Ναι συμφωνώ, απλά είπα να το "ξεκαθαρίσω" σε περίπτωση που πάει τυφλά ο OP. Κατ' εμέ αξίζει φουλ σαν συσκευή, με το μόνο "πρόβλημα" που βλέπω να είναι ότι δεν μπορείς να πειράξεις τη σειρά του signal chain. Αλλά από την άλλη... την έχω πειράξει και ποτέ? Ακόμα και το Quad Cortex να είχα, με presets/downloads θα πήγαινα ?

Από το 5ο άλμπουμ των Maiden και μετά, πιθανότατα ναι. ?

Δεν μπορεί να συγκριθεί έτσι κι αλλιώς καμιά τους με τις Gibson, γιατί (όπως εξήγησα πιο πάνω), είναι εντελώς διαφορετικές τεχνικές κατασκευής ηλεκρκής κιθάρας. Αλλά θα δεχτώ αυτή που ποστάρεις και θα ποστάρω μια ακόμα φθηνότερη αμερικάνα Gibson, σαν αντεπιχείρημα: https://www.thomann.de/gr/gibson_sg_special_vintage_cherry.htm

ΕΚΕΙ είναι το πρόβλημα. Αλλιώς και στα fora του εξωτερικού γκρινιάζουν για την αύξηση των τιμών. Μπορώ να σου προτείνω αντίστοιχες Made in Japan όμως πιο φτηνές και εφάμιλλες στην ποιότητα (για να μην πω καλύτερες από Studio που δεν έχουν και το καλύτερο όνομα όσον αφορά στο quality control). Γιατί να πρέπει να πληρώσω το φετίχ του Αμερικανού;

Και για να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα, θεωρώ ότι είμαστε πολύ κοντά στην εποχή που τα charts θα κυριαρχηθούν από ΑΙ "καλλιτέχνες". Έχουν ήδη γίνει κάποιες προσπάθειες, πιο πολύ σε πειραματικό επίπεδο, αλλά όχι κάτι μεγάλο ακόμα. Θα έχουμε εν ολίγοις περσόνες που θα βγάζουν ένα άλμπουμ κάθε μέρα ενώ το κόστος παραγωγής θα είναι τα έξοδα ενός τύπου που κάθεται όλη μέρα στο PC του και τρώει junk food. Όσοι το έχετε δει, θυμηθείτε το προφητικότατο S1m0ne με τον Αλ Πατσίνο. https://www.imdb.com/title/tt0258153/

Πραγματικά , εκεί ποντάρω! ?

Α τον κανάγια ? Δηλαδή μετά από τέτοιο... μεγαλειώδες poll και πας και παίρνεις την κιθάρα που έλαβε 0%, μηδέν, zero, nul points. Για όνομα... ? Μάλιστα... μάλιστα... ? Να σου πω... τόσοι γάμοι έγιναν το καλοκαίρι στην περιοχή. Έχε πίστη, θα ανοίξουν οι δουλειές ?

Δεν σχολιάζω τίποτα....μέχρι να δω τη φώτο....?

Κοίτα τώρα δεν στροφάρεις στη μουσική, δεν θα περίμενα να στροφάρεις και στην ορθογραφία για να σου κάνω μάθημα, ειδικά κιόλας όταν δεν πρόκειται για ορθογραφικό ή μη λάθος, αλλά για εκτίμηση του πως θα μπορούσε να γραφτεί μια ξένη λέξη στα Ελληνικά με τον ρόλο που έπαιζαν κάποτε τα φωνήεντα με το τρόπο γραφής και τη προφορά της γλώσσας. Απλά θα σου πω πως άλλη αξία έχει το Ι, το Η, το Υ στο τρόπο εκφοράς του λόγου.....

Αφήνω ειρηνικά το παρακάτω βίντεο και απομακρύνομαι αθόρυβα και διακριτικά Lescaster ιστοσελίδα

Vintage V6M ReIssued Electric Guitar ~ Firenza Red 100€ παραπάνω αλλά 10 φορές καλύτερη κιθάρα από την Squier. Και μόνο το Wilkinson Tremolo αξίζει τη διαφορά μιας και είναι από τα καλύτερα tremolos ever, κι αυτό σε σύγκριση με οποιοδήποτε tremolo strat, όχι μόνο με τα φθηνά. Για μένα είναι καλύτερη κιθάρα και από την Fender Player I (την Player II τη σουλουπώσανε κάπως). Βγαίνει σε relic & non relic. Αυτό αν μιλάμε πάντα για καινούργιες αποκλειστικά, γιατί με τις κιθάρες που βρίσκει κανείς στα μεταχειρισμένα δεν αξίζει καν να ασχοληθείς με οποιαδήποτε από αυτές.

Αυτή είναι η πρώτη μου κιθάρα και κλείνει 36 χρόνια ζωής....δεν την ακουμπάω. Όχι refinish, και να την παίξω που λέει ο λόγος. Όλες μου οι αναμνήσεις είναι αυτή η κιθάρα. Προτιμώ να δώσω 4000 πάρα να πειράξω αυτή.

Ο θεος επιστρεφει..