Πίνακας συμμετοχής

Εγώ θα ονόμαζα τη μπάντα Perry's Addiction Ούτε μπασοντράμερ χρειάζονται. Ένας πληκτράς τα παίζει όλα μόνος του

Εγώ θα το ονόμαζα: "Θείο,άμα σε χαλάει,πιες καλύτερα ένα τσάι"

Δεν εχω αχρησιμοποιητο εξοπλισμο, οτι δεν χρησιμοποιουσα (π.χ. χιλιαδες βινυλια και κασσετες, κασετοφωνα, μπομπινοφωνα, πικΑΠ, οικιακες συσκευες ακομα και ρουχα, αυτα τα βαζω στους ειδικους καδους του δημου στην Αθηνα ή τα παω κατευθειαν στο κεντρο για τους αστεγους στο Βερολινο γιατι ειναι σχεδον διπλα στο σπιτι μου) τα εχω χαρισει σε φιλους. Κιθαρες και πεταλια και ενισχυτες που δεν μου κανουν πΓια τις/τα πουλαω ή τις/τα χαριζω (πρεπει να εχω χαρισει 7-8 κιθαρες στη ζωη μου , δεκαδες πεταλια και 2-3 ενισχυτες...σε ανθρωπους που πραγματικα τα ειχαν αναγκη γιατι δεν ειχαν οργανο της προκοπης και περιορισμενα οικονομικα μεσα ενω μου αρεσαν πολυ ως μουσικοι/και φυσικα ως ανθρωποι)

Από το αρχικό βίντεο μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι ο Farell ούτε να περπατήσει κανονικά μπορεί, ούτε να υπολογίσει πού βρίσκεται το σώμα/πρόσωπο του Navarro όταν ρίχνει αυτή την εντελώς άστοχη και ασυντόνιστη μπουνιά. Άλλο να είσαι στη σκηνή υπό επήρεια στα 25 σου και άλλο στα 65 σου. Στα του ήχου, προφανώς από footage κινητού, εμείς δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα, αλλά αν μια μπάντα αυτού του βεληνεκούς δεν έχει λύσει τα όποια θέματα στο sound check, ίσως δε θα έπρεπε να παίζει.

δεν λειτουργούν, γιατί έτσι είναι φτιαγμένες οι βιβλιοθήκες. Δεν έχουν ήχο σε όλα τα πλήκτα, αλλά σε κάποια. Τα αριστερά προγραμματίζονται (multis λέγονται?)...θα σου πούν περισσότερα οι πληκτράδες, εγώ ποτέ δεν τα κατάλαβα...

ΟΚ οι πεταλιέρες, αλλά τι γίνεται όταν θέλεις πετάλια πάνω στο γράφείο; Να η πατέντα που έκανα εγώ.... Σε μια desktop βάση για λάπτοπ, κόλλησα 2 κοντρα πλακέ και έβαλα βέλκρο. Εκεί βάζω/βάζω ότι θέλω να είναι δίπλα στον υπολογιστή και το interface. Πετάλια στο desktop λοιπόν. Για να δούμε...

Είναι απόφοιτος των Καλογραιών και συνέχισε μεταπτυχιακό στις Ουρσουλίνες. Από εκεί του έμεινε και το Χαμούνδ

Ποιος σου είπε ότι θα παίζει αυτούς? Θα παίζει πολύ πιο ποιοτική μουσική

Analog Touch Νέα Ερυθραία αλλά κάνουν και εξυπηρετήσεις έρχονται παίρνουν κι επιστρέφουν εξοπλισμό. Effectrum Electron στη Νέα Σμύρνη. Όλοι τους εξαιρετικά παιδιά και μικρές ιδιοφυϊες.

Aν είσαι Αθήνα οι Analog Touch και ο Effectrum Electron κάνουν εξαιρετική δουλειά.

εγω θα ρώταγα πληρώνει κόσμος λεφτά να δει αυτά τα άτομα?

Στηρίγματα τοίχου, βάσεις για να μένουν οι κιθάρες εκτός θήκης και προσβάσιμες (κατά προτίμηση σκορπισμένες σε διάφορα δωμάτια ώστε να έχω λόγο να πιάσω όπου βρίσκομαι). Το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα είχε το ότι πήραμε κουνέλι κατοικίδιο που κυκλοφορεί ελεύθερα σε συνδυασμό με το ότι ο εξοπλισμός είναι κυρίως στο σαλόνι ... κρύβω πεταλιέρες, πετάλια και οτιδήποτε έχει καλώδια ή κουμπιά από μαλακό πλαστικό γιατί τα τρώνε. Αποτέλεσμα ... βάλε θήκη βγάλε θήκη ακόμα και όταν κάνεις διάλειμμα 5 λεπτά ... από ένα σημείο και μετά βαριέμαι και εν τέλει γειώνω το παίξιμο

Ατυχώς, δεν υπάρχει λύση (εάν βρεις, μου τη λες και μένα) με την Eastwest. Τη θές στο σημερινό μηχάνημα, τη πληρώνεις!!!! Όλα αυτά που περιγράφεις, τα έχω περάσει....

Ο αγαπητός @LK τα έγραψε πολύ ωραία. Μιας και είμαι σε περίοδο που "αδειάζω" το σπίτι απο περιττά πράγματα θα ήθελα να δώσω και την δικιά μου οπτική. Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχουν 3 λόγοι για να κρατήσεις εξοπλισμό και γενικότερα πράγματα: 1. Χρηστική αξία - δηλαδή ότι τα χρησιμοποιείς 2. Χρηματική αξία στο παρόν ή αναμένεις να αποκτήσουν αξία στο μέλλον 3. Συναισθηματική αξία Ότι έχει χρηστική αξία παραμένει. Για όσα πράγματα ανήκουν αμιγώς στην τρίτη κατηγορία χρησιμοποιώ σαν μέθοδο διαλογής το "αγαπημένο παιχνίδι", δηλαδή όταν το παιδί πάει διακοπές και δεν μπορεί να πάρει όλα τα παιχνίδια του υπάρχει ένα που είναι το αγαπημένο του, αυτο ακριβώς κάνω, κρατάω το ένα "παιχνίδι"/αντικείμενο που είναι το αγαπημένο μου. Φυσικά ότι φεύγει πάει για ανακύκλωση. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα πράγματα περιπλέκονται όταν έχεις συνδυασμούς των κατηγοριών, πχ πράγματα που δεν έχουν χρηστική αξία, έχουν μέτρια συναισθηματική και ταυτόχρονα μια μικρή χρηματική αξία. Εκεί έχω αποφασίσει είτε να τα χαρίζω σε ανθρώπους που μπορεί να τα χρειαστούν είτε να τα πουλάω σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές/σκότωμα για να φεύγουν. Προσπαθώ να ακολουθήσω μια μινιμαλιστική τακτική για την οργάνωση του χώρου μου γιατί θεωρώ ότι έχει αξία ο άνθρωπος και όχι τα πράγματα που έχει. Στην περίπτωση σου μιας και μιλάς για εξοπλισμό που ίσως αποκτήσει κάποια αξία ίσως έχει κάποιο νόημα να τον εντάξεις στη διακόσμηση του χώρου σου (δεν έχω ιδέα τι εξοπλισμός είναι οπότε μπορεί να γράφω βλακείες). πχ έχω μία γωνία στο σαλόνι που την ονομάζω "vintage" όπου έχω πράγματα τεχνολογίας από άλλες εποχές και έχω καταφέρει αρκετά καλά (πιστεύω) να δένει με την υπόλοιπη διακόσμηση του χώρου.

Και για να απαντήσω σοβαρά. Δεν θα απαντήσω ευθέως, αλλά ίσως βοηθήσω στο τί θα τα κάνεις. Όταν διατηρούσα 2 κατοικίες, η μία εκ των οποίων ήταν Θεσσαλονίκη, ήταν μικρές αμφότερες. Το ένα ήταν αποθήκη στην ουσια και το άλλο ένα minimal διαμέρισμα. Σε αυτή μου τη φάση, μη έχοντας κίνητρο να μείνω μέσα (στο ένα σπίτι το χάος-στο άλλο τίποτα, πήγαινα για έναν ύπνο και ένα ντουζ) ήμουν πιο κοινωνικός, so to speak. Θεωρούσα τα καφέ ως προέκταση του σαλονιού μου , έτρωγα σε εστιατόρια, και γενικά ήμουν έξω πολύ ...στην πιάτσα. Παραμύθιαζα (;) και τον εαυτό μου πως αυτό είναι το contemporary urban living, και μια χαρά τα έβρισκα με τη φάση και των εαυτό μου. Η μετακόμιση άλλαξε άρδην τη στάση μου - ζωή μου. Χώρου υπάρχοντος, κάθε τι βρήκε τη θέση του. Τα studios στήθηκαν, το storage αποθηκεύτηκε αλλά εκθεσιακά εγινε δωματιο βιβλιοθηκη, εγινε walkin closet....και δεν είχα καμία ανάγκη ούτε έξω να βγω ,ούτε για πολλά -πολλά. Όλη μου η ζωή είναι στον χώρο μου, και δεν μου φτάνει μια ημέρα να παω σε όλους τους χώρους. Ανάλογα λοιπόν με ποιά ζωή σου αρέσει, διάλεξε τί θα τα κάνεις ? Υ.Γ η κατοχή σημαίνει δέσμευση και φροντίδα. Το "τα πετάω όλα " σου δίνει ελευθερία. Διάλεξε τι σου ταιριάζει. Και τα δύο δίνουν χαρές και προβλήματα.

δεν είναι θέμα drivers...διάβασε ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ και με την ησυχία σου ότι έγραψα πριν. Αυτό που προτείνω είναι να κρατήσεις και το παλιό μηχάνημα σε λειτουργία (όπως κάνω και εγώ). Δουλεύεις κάποια πράγματα εκεί και τα μεταφέρεις (ατυχώς) σε μορφή wav στο καινούργιο....Το πώς γίνεται αυτό....στο επόμενο μάθημα!!!!

H Eastwest είναι από τις αγαπημένες μου εταιρίες, αλλά και από τις πιο "δύσκολες" να βρεις σπασμένα προϊόντα της. Κάποια εποχή που είχα τρέλλα με το Voices of Passion, το εγκατάστησα και πήγαινα σε ένα φίλο που είχε το ILock το δανειζόμουν για καμμιά εβδομάδα και μετά έκανα freeze τα tracks. Επί του παρόντος....γιατί έχω την εντύπωση (από αυτά που γράφεις) ότι το παλιό σου Μac ήταν επιπέδου PPC? Το ίδιο και οι βιβλιοθήκες σου. Η Eastwest είχε (και έχει) το δικό της player για να φορτώνει τις βιβλιοθήκες της (κάτι όπως του Kontakt). Παλιά τον έλεγε Play και τώρα Opus. Eδώ σου εξηγεί κάποια πράγματα https://media.soundsonline.com/docs/EW-Installation-Center-Getting-Started.pdf και εδώ είναι οι εγκαταστάσεις ανάλογα το λειτουργικό σου https://www.soundsonline.com/support/updates Με λίγα λόγια χωρίς τον Play(Opus) δεν μπορείς να εγκαταστήσεις. (ούτε τα wav δεν μπορείς να διαβάσεις!) Εαν έχεις serial number από κάποια βιβλιοθήκη, επικοινωνεις με το support, Θεωρητικά κατεβάζεις τον Opus και ενεργοποιείς. Εαν όμως -ΟΝΤΩΣ- χρειάζεσαι αυτές τις βιβλιοθήκες, μπορείς να γίνεις συνδρομητής του Cloud Composer με 20 ευρώ το μήνα, κάτι που σου δίνει ΝΟΜΙΜΗ πρόσβαση σε ΟΛΑ τα (εξαιρετικά) προϊόντα της Eastwest https://www.soundsonline.com/composercloud

Για το επίμαχο θέμα έγιναν κάποιες αποσπασματικές αναφορές σε κάποιο "νήμα". Σε live των Jane's Addiction στη Βοστόνη, ο Perry Farrell την έπεσε στον Dave Navarro, έπεσαν ορισμένες "ψιλές" και φυσικά η εμφάνιση διακόπηκε. Αυτή ήταν - γιατί πλέον δεν νομίζει κανείς ότι θα συνεχίσει- η πρώτη περιοδεία τους ύστερα από 15 χρόνια. Το γιατί έγιναν μαλλιά - κουβάρια παραμένει μυστήριο... Μην ήταν η PRS που κρατούσε ο Navarro και τσάντισε τον Farrell; Μην σκέφτηκε, "πάλι αυτή τη μπουρούχα έφερε. Που είναι η Stratocaster;". Να ήταν κακής ποιότητας ουσίες; Ανάδρομος Ερμής; Ζήλεψαν τη... "χάρη" των Oasis; Άγνωστο... Η μπάντα πάντως δεν έδωσε καμία εξήγηση για το συμβάν, αλλά ούτε και για το μέλλον της. Bottom line: Αγαπητοί τραγουδιστές μη δέρνετε τους κιθαρίστες. Μπορεί πολλές φορές να μας παίρνουν τα αυτιά (έχω κάποιο όνομα πρόχειρο) ?, να φέρνουν τις λάθος κιθάρες (ενδεχομένως), αλλά κατά βάθος τους αγαπάμε. Πείτε όχι στη βία κατά των κιθαριστών... ?

Όλη η υψηλή κοινωνία έχει μαζευτεί εκεί στον Μαραθώνα...

Μια χαρά είναι οι γεροντάρες, ακμαιότατοι ?

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Εγώ πχ αν μου πεις θα έχεις μια καμπίνα, τι θες, 4Χ10 ή ένα 15αρι; Την κουρτίνα ένα παρακαλώ.

Όταν είχε βγει ήταν life saver. Ξέρω φίλους που μεγάλωσαν τα παιδιά τους νανουρίζοντάς τα με BlackStar HT1R ?

Λίγο-πολύ έχω χρησιμοποιήσει όλα τα πετάλια που πέρασαν από τα…. πόδια μου όλα τα χρονια, σαν μηχανές έμπνευσης που πήραν το παίξιμο μου σε διαφορετικούς δρόμους, άρα ανήκουν στην κατηγορία που λες. Αλλά πρέπει να κάνω ειδική μνεία στον μικρό αλλά πολύ τίμιο Blackstar HT1R ενισχυτή, ο οποίος μου επέτρεψε να έχω έναν πολύ αξιοπρεπή ήχο, straight in ή και με τα πετάλια μου, όλες τις ώρες, ιδιαίτερα τότε που είχα μικρά παιδιά. Κάποτε τον είχα χαρακτηρίσει σαν την καλύτερη κιθαριστικη αγορά μου.

Παλιότερα ήμουν σε χειρότερη φάση από τον πράκτορα ΛουΚου: κράταγα ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ ΛΕΜΕ. Μέχρι που ξέμεινα από χώρο και πλέον ακολουθώ τον χρυσό κανόνα των τριών μηνών: ότι δεν χρησιμοποιήται για τρεις μήνες πωλείται/χαρίζεται/θυσιάζεται σε κάποια παρανοϊκή λαβκραφτιανή θεότητα ή απλά πετιέται. Πλέον μπορώ και χωράω ΚΑΙ εγώ στο mancave μου, και χωρίς να κάνω την δίαιτα της Κατερίνας της Γιουλάκη.

Αυτό. Τον ενισχυτή. Το 15αρι με πήγε σε μπασοκατάσταση.

"Ευγενής" is my middle name...?

Silent βύσμα πήρα για πρώτη φορά το 1979 από τον Ζοζεφ όταν είχα κατέβει για κάτι live στην Αθήνα. Εντυπωσιακό, μέχρι που κάποιος μου το έκλεψε. Όχι τόσο εντυπωσιακό, γιατί αφού μου το κλέψανε, δεν ξαναπήρα. Γυρνώντας στο θέμα μας, ενας μικρός διθέσιος καναπεδάκος που πήρα από το ικεα προς 140 ευρώ πριν 10 χρόνια περίπου. Θες να κάτσεις να παίξεις.

όντως ο Navaro φέρθηκε επαγγελματικά στον ''υπό την επήρεια'' frontman του... σε αντίθεση με τον παρακάτω κιθαρίστα που μάλλον δεν είχε την αντίστοιχη ψυχραιμία ?

Ή στην πχιότητα ή στα πανκς είμεθα εδώ πέρα... Ώρα για λίγο παλιό, καλό και δοκιμασμένο heavy metal από τη "σωστή δεκαετία"

Άμα μπορεί να περπατήσει.

Δεν είχα ποτέ πολύ εξοπλισμό, ακόμη κι όταν έπαιζα σε μπάντες και έκανα τακτικά live, δραστηριότητες που έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια. Επειδή τη μουσική πάντα την έβλεπα σαν χόμπι ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να ρίξω πολλά λεφτά για εξοπλισμό, είχα πάντα ό,τι θεωρούσα απαραίτητο και πάντα πουλούσα τα παλιά αν ήθελα να πάρω καινούρια. Τα λίγα που έχουν μείνει από τις πιο ενεργές μέρες είναι ψιλολόγια που μπορεί να κάνουν 300-400 Ευρώ όλα μαζί (2-3 πετάλια, μια φτηνή κιθάρα, μια παλιά κάρτα ήχου, κάτι καλώδια κλπ) οπότε δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ να τα πουλήσω, κάποια ούτε καν να τα χαρίσω. Τα κρατάω εν μέρει ως ενθύμια και εν μέρει ως δικαιολογία να ασχοληθώ ξανά σοβαρά όταν τα (ακόμα μικρά) παιδιά με αφήσουν να θυμηθώ τι σημαίνει "ελεύθερος χρόνος". Edit: την κάρτα ήχου θα έπρεπε να την ανακυκλώσω τώρα που το σκέφτομαι, έχω άλλη που χρησιμοποιώ έτσι κι αλλιώς.

To thread θα έπρεπε να τιτλοφορείται "Ας δέρνουμε τους τραγουδιστές" Και οποιος έχει απορία να μπαινει και να βλέπει το βίντεο.

ναι του ειπε μαλλον "μεγαλε, προσεχε γιατι εδω το κομματι εχει κιθαριστικο σολο, μην αρχισεις και τραγουδας πανω του μπεκρη, Ε ΜΠΕΚΡΗ!"?

Έτσι είπε... Αρκεί βεβαίως - βεβαίως να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα της μηχανής του από τα κακοποιά στοιχεία που λυμαίνονται την περιοχή- καθώς εξέφρασε σχετικές ανησυχίες ? Αλλά θα έχουμε τον ninja / mortal combat warrior @cos_dr μαζί μας, οπότε η ασφάλεια είναι εξασφαλισμένη ?

Υπάρχουν καλώδια (λίγα βέβαια αλλά υπάρχουν) που αν δεν ακούς τη διαφορά, πρέπει να κοιταχθεις ιατρικά.

Σε γενικές γραμμές "αντικείμενα" που βελτίωσαν "το πόσο", είναι καταρχάς τα ίδια το όργανα. Όσο πιο εύηχα, άνετα και κοντά στα γούστα μας, μας κάνουν να θέλουμε να τα έχουμε στο χέρι. Το ίδιο και ένας ενισχυτής ή κάποιο πετάλι. Έτσι όπως το θέτεις και εγώ θα έλεγα για καλώδιο - Vovox Sonorus- το οποίο μου έκανε "κούκου" απ' την πρώτη στιγμή λόγω του ήχου του. Και ναι @marathon, εκτός από ξύλα και μπαταρίες, "ακούμε" και καλώδια ? Οπότε την Τετάρτη θα έχουμε πληθώρα... ακουστικών θεμάτων ?

Πέταξε τα όλα. Απλά πες μου που?

Αγόρασα μια Strat σαν την πρώτη μου ηλεκτρική, αλλά όταν μετά από χρόνια αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά και να μάθω να παίζω, τότε πήρα την πιο φτηνή Tele από Thomann. Kι έτσι, αυτός ο τύπος κιθάρας, που μέχρι τότε μου φαινόταν άσχημος στην όψη, έγινε ο αγαπημένος μου. Πλέον έχω αρκετές φτηνές Τέλε (Squier, Harley Benton, Jet), και αρχίζω να ανακαλύπτω τις Strat και Jazzmaster - πάλι μέσα από φτηνά αντίγραφα. Και, βασικά, προσπαθώ να μάθω να παίζω καλύτερα, γιατί είμαι ακόμα στην αρχή, οπότε κάπου το να ασχολούμαι με το ποια κιθάρα είναι το next big thing, είναι μία δικαιολογία για να μην ασχολούμαι με το δύσκολο κομμάτι, που είναι το παίξιμο. Όμως εδώ μιλάμε για Τέλε, οπότε ορίστε μερικές από τις αγαπημένες μου (όχι δικές μου, από ιντερνετ). Αν αγόραζα μία Fender, αυτή θα ήταν η Μεξικάνα του Joe Strummer... αν και, για να είμαι λίγο πιο πιστός στο πνεύμα το Joe, θα αγόραζα ένα ωραίο σώμα από ebay - φτιάχνει ένας Άγγλος αντίγραφα της συγκεκριμένης - και θα έβαζα ένα μπράτσο της αρεσκείας μου...

Δείρτε τους τραγουδιστές. Και αν δεν ξέρετε γιατί, ξέρουν αυτοί.

Εγώ δεν εχω προσομοίωση…εχω κανονικό ενισχυτή από δίπλα σε ένα fryette ps2 για silent (φαίνονται λίγο στη φωτό) και τα υπόλοιπα στο DAW. Έχω και μια καμπίνα πιο δίπλα άμα θέλω να ακούσω και κανονικά μέσα στο δωμάτιο. Το PS2 είναι φοβερό πολυεργαλείο για αυτη τη δουλειά. Είναι και το ίδιο τελικός ενισχυτής και το συνδέω και απευθείας με το πετάλι preamp του Κουρμπή. Είτε πάλι silent, είτε στην καμπίνα.

Έδωσε μία εξήγηση η γυναίκα του τραγουδιάρη από τη δική της οπτική πλευρά. ettylaufarrell Rather than speculating, I thought to post a first person account of what happened on stage with @janesaddiction last night at the @lenderpavilion in Boston. WHO: Perry Farrell & Dave Navarro HOW: Clearly there had been a lot of tension and animosity between the members.. the magic that made the band so dynamic. Well, the dynamite was lit. Perry got up in Dave’s face and body checked him. WHY: Perry’s frustration had been mounting, night after night, he felt that the stage volume had been extremely loud and his voice was being drowned out by the band. Perry had been suffering from tinnitus and a sore throat every night. But when the audience in the first row, started complaining up to Perry cussing at him that the band was planning too loud and that they couldn’t hear him, Perry lost it. WHEN: The band started the song Ocean before Perry was ready and did the count off.. The stage volume was so loud at that point, that Perry couldn’t hear pass the boom and the vibration of the instruments and by the end of the song, he wasn’t singing, he was screaming just be to be heard. SO WHO WON THE FIGHT: Why, Eric Avery of course. While Dave was keeping Perry at arm’s length to de-escalate the situation. Dan rushed over to de-escalate as well by holding Perry back. Dave walked away to take his guitar off. Eric walked up to Perry, upstage, in the dark, behind Dan, put Perry in a headlock and punched him in the stomach three times. Kevin, crewmember with a long hair with long hair pulled Eric away. Then Eric nonchalant walked off to the front of the stage to apologize to audience for the show ended early. WHAT WAS THE AFTERMATH? Dave still looked handsome and cool in the middle of a fight. Perry was a crazed beast for the next half an hour - he finally did not calm down, but did breakdown and cried and cried. Eric, well he either didn’t understand what descalation meant or took advantage of the situation and got in a few cheap shots on Perry. Well, that’s is my first person account narrative of what happened. Take a look at the video yourself.

Αν εννοείς τα δικά μου , το μόνο amp simulation pedal που έχω , αν εξαιρέσεις τη zoom που έχει (αλλά δεν έιναι τίποτα) , είναι το Boss FBM-1 Fender '59 Bassman. Πάρα πολύ καλό Pedal. Είναι μια σειρά που είχε βγάλει η boss (discontinued) μαζί με τα FDR-1 Fender '65 Deluxe Reverb και Boss FRV1 Fender 63 Reverb Pedal και πολύ κακώς δεν είχα πάρει όλη τη σειρά. Κατά τα άλλα με τόσα plug ins και 3 modeling ενισχυτες , τα pedals τα βγάζω μια φορά τα Χριστούγεννα ?

Προσωπικά ενώ παίζω πολύ κιθάρα στο γραφείο, πετάλια δεν χρησιμοποιώ. Γιατί; Γιατί μπορώ να έχω αυτό το rig Αλλά να πιάνει αυτόν τον χώρο Και έχει ηχάρα!

εκανα μια αρχη στο stotify. ακομη προχηρα πραγματα. θα εξελιχθουμε! λιγες μερες εχει

Σου είπα, ανέβασε ένα βίντεο που να μην είσαι μέσα. Μπερδεύεις και φοβίζεις τα μέλη, δεν το καταλαβαίνεις??

Πιάνεται η ψυχή μου κάθε φορά...

Oι νέοι, μην το χάσετε! Θα γνωρίσετε γέρους που "ακούνε" τα ξύλα...πανάθεμά τους...εδώ δεν ακούνε το κουδούνι της πόρτας!!!!!!?

Και ας μην ξεχνάμε αγαπημένη Nachocaster με Ellisonic P-90 στη θέση neck από αγαπημένο παίκτη Julian Lage Γενικά δεν είμαι οπαδός του relic, αλλά σε αυτές τις butterscotch Tele με maple fretboard ταιριάζει τέλεια

Χρόνια πολλά στην μονη κιθάρα που χρειάζεσαι. Είναι απίστευτο το πώς έπιασε σωστά με τη μία το θέμα solid body κιθάρα ο γίγαντας ο Λέο. Μου αρέσει απίστευτα η κιθάρα που έχω (American Deluxe με DiMarzio Twang Kings) και τεράστιο ρόλο σε αυτό παίζει το ότι είναι μια μοντέρνα εκδοχή του κλασικού οργάνου, κυρίως στο μανίκι και στο σώμα. Θα ήθελα μια δεύτερη, μια thinline 70s με cunife μαγνήτες πχ αυτηνανε https://www.thomann.de/gr/fender_av_ii_72_tele_thinline_mn_agn.htm Από λοιπές Τελεαγάπες, Cabronita με Bigsby και TV Jones θα με εντυπωσίαζε

Τα κλισέ τύπου "Leo got it right the first time" έχουν λόγο που υπάρχουν! Η καλυτεροτερεστερη ευελικτοτερη solid body ηλεκτρική, αυτό μόνο. Εδώ οι δικές μου partcaster, οι οποίες ομολογώ με καλύπτουν στα "παραδοσιακά" configs. Μία 52ish on steroids και μία Thinline. Ρεαλιστικά μιλώντας, άν (όταν) πάρω άλλη θα ήθελα κάτι σε Danny Gatton-ish στυλ, μια blackguard style με Joe Barden blade τύπου μαγνήτες. Και επειδή μου αρέσουν οι Lace Sensor και τα λαχούρια, αν τυχόν ποτέ βρεθεί κανείς να μου πουλήσει κοψοχρονιά μια James Burton στο gold-on-black paisley χρώμα δε θα πώ όχι, όοοοοοχι όχι. Τώρα άν το πάμε σε μη-ρεαλιστικά αντικείμενα του πόθου, ε...μία απ'ολα αφεντικό.