Πίνακας συμμετοχής

Εγώ θα ονόμαζα τη μπάντα Perry's Addiction Ούτε μπασοντράμερ χρειάζονται. Ένας πληκτράς τα παίζει όλα μόνος του

Εγώ θα το ονόμαζα: "Θείο,άμα σε χαλάει,πιες καλύτερα ένα τσάι"

Δεν εχω αχρησιμοποιητο εξοπλισμο, οτι δεν χρησιμοποιουσα (π.χ. χιλιαδες βινυλια και κασσετες, κασετοφωνα, μπομπινοφωνα, πικΑΠ, οικιακες συσκευες ακομα και ρουχα, αυτα τα βαζω στους ειδικους καδους του δημου στην Αθηνα ή τα παω κατευθειαν στο κεντρο για τους αστεγους στο Βερολινο γιατι ειναι σχεδον διπλα στο σπιτι μου) τα εχω χαρισει σε φιλους. Κιθαρες και πεταλια και ενισχυτες που δεν μου κανουν πΓια τις/τα πουλαω ή τις/τα χαριζω (πρεπει να εχω χαρισει 7-8 κιθαρες στη ζωη μου , δεκαδες πεταλια και 2-3 ενισχυτες...σε ανθρωπους που πραγματικα τα ειχαν αναγκη γιατι δεν ειχαν οργανο της προκοπης και περιορισμενα οικονομικα μεσα ενω μου αρεσαν πολυ ως μουσικοι/και φυσικα ως ανθρωποι)

Από το αρχικό βίντεο μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι ο Farell ούτε να περπατήσει κανονικά μπορεί, ούτε να υπολογίσει πού βρίσκεται το σώμα/πρόσωπο του Navarro όταν ρίχνει αυτή την εντελώς άστοχη και ασυντόνιστη μπουνιά. Άλλο να είσαι στη σκηνή υπό επήρεια στα 25 σου και άλλο στα 65 σου. Στα του ήχου, προφανώς από footage κινητού, εμείς δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα, αλλά αν μια μπάντα αυτού του βεληνεκούς δεν έχει λύσει τα όποια θέματα στο sound check, ίσως δε θα έπρεπε να παίζει.

δεν λειτουργούν, γιατί έτσι είναι φτιαγμένες οι βιβλιοθήκες. Δεν έχουν ήχο σε όλα τα πλήκτα, αλλά σε κάποια. Τα αριστερά προγραμματίζονται (multis λέγονται?)...θα σου πούν περισσότερα οι πληκτράδες, εγώ ποτέ δεν τα κατάλαβα...

ΟΚ οι πεταλιέρες, αλλά τι γίνεται όταν θέλεις πετάλια πάνω στο γράφείο; Να η πατέντα που έκανα εγώ.... Σε μια desktop βάση για λάπτοπ, κόλλησα 2 κοντρα πλακέ και έβαλα βέλκρο. Εκεί βάζω/βάζω ότι θέλω να είναι δίπλα στον υπολογιστή και το interface. Πετάλια στο desktop λοιπόν. Για να δούμε...

Είναι απόφοιτος των Καλογραιών και συνέχισε μεταπτυχιακό στις Ουρσουλίνες. Από εκεί του έμεινε και το Χαμούνδ

Ποιος σου είπε ότι θα παίζει αυτούς? Θα παίζει πολύ πιο ποιοτική μουσική

Analog Touch Νέα Ερυθραία αλλά κάνουν και εξυπηρετήσεις έρχονται παίρνουν κι επιστρέφουν εξοπλισμό. Effectrum Electron στη Νέα Σμύρνη. Όλοι τους εξαιρετικά παιδιά και μικρές ιδιοφυϊες.

Aν είσαι Αθήνα οι Analog Touch και ο Effectrum Electron κάνουν εξαιρετική δουλειά.

εγω θα ρώταγα πληρώνει κόσμος λεφτά να δει αυτά τα άτομα?

Στηρίγματα τοίχου, βάσεις για να μένουν οι κιθάρες εκτός θήκης και προσβάσιμες (κατά προτίμηση σκορπισμένες σε διάφορα δωμάτια ώστε να έχω λόγο να πιάσω όπου βρίσκομαι). Το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα είχε το ότι πήραμε κουνέλι κατοικίδιο που κυκλοφορεί ελεύθερα σε συνδυασμό με το ότι ο εξοπλισμός είναι κυρίως στο σαλόνι ... κρύβω πεταλιέρες, πετάλια και οτιδήποτε έχει καλώδια ή κουμπιά από μαλακό πλαστικό γιατί τα τρώνε. Αποτέλεσμα ... βάλε θήκη βγάλε θήκη ακόμα και όταν κάνεις διάλειμμα 5 λεπτά ... από ένα σημείο και μετά βαριέμαι και εν τέλει γειώνω το παίξιμο

Ατυχώς, δεν υπάρχει λύση (εάν βρεις, μου τη λες και μένα) με την Eastwest. Τη θές στο σημερινό μηχάνημα, τη πληρώνεις!!!! Όλα αυτά που περιγράφεις, τα έχω περάσει....

Ο αγαπητός @LK τα έγραψε πολύ ωραία. Μιας και είμαι σε περίοδο που "αδειάζω" το σπίτι απο περιττά πράγματα θα ήθελα να δώσω και την δικιά μου οπτική. Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχουν 3 λόγοι για να κρατήσεις εξοπλισμό και γενικότερα πράγματα: 1. Χρηστική αξία - δηλαδή ότι τα χρησιμοποιείς 2. Χρηματική αξία στο παρόν ή αναμένεις να αποκτήσουν αξία στο μέλλον 3. Συναισθηματική αξία Ότι έχει χρηστική αξία παραμένει. Για όσα πράγματα ανήκουν αμιγώς στην τρίτη κατηγορία χρησιμοποιώ σαν μέθοδο διαλογής το "αγαπημένο παιχνίδι", δηλαδή όταν το παιδί πάει διακοπές και δεν μπορεί να πάρει όλα τα παιχνίδια του υπάρχει ένα που είναι το αγαπημένο του, αυτο ακριβώς κάνω, κρατάω το ένα "παιχνίδι"/αντικείμενο που είναι το αγαπημένο μου. Φυσικά ότι φεύγει πάει για ανακύκλωση. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα πράγματα περιπλέκονται όταν έχεις συνδυασμούς των κατηγοριών, πχ πράγματα που δεν έχουν χρηστική αξία, έχουν μέτρια συναισθηματική και ταυτόχρονα μια μικρή χρηματική αξία. Εκεί έχω αποφασίσει είτε να τα χαρίζω σε ανθρώπους που μπορεί να τα χρειαστούν είτε να τα πουλάω σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές/σκότωμα για να φεύγουν. Προσπαθώ να ακολουθήσω μια μινιμαλιστική τακτική για την οργάνωση του χώρου μου γιατί θεωρώ ότι έχει αξία ο άνθρωπος και όχι τα πράγματα που έχει. Στην περίπτωση σου μιας και μιλάς για εξοπλισμό που ίσως αποκτήσει κάποια αξία ίσως έχει κάποιο νόημα να τον εντάξεις στη διακόσμηση του χώρου σου (δεν έχω ιδέα τι εξοπλισμός είναι οπότε μπορεί να γράφω βλακείες). πχ έχω μία γωνία στο σαλόνι που την ονομάζω "vintage" όπου έχω πράγματα τεχνολογίας από άλλες εποχές και έχω καταφέρει αρκετά καλά (πιστεύω) να δένει με την υπόλοιπη διακόσμηση του χώρου.

Και για να απαντήσω σοβαρά. Δεν θα απαντήσω ευθέως, αλλά ίσως βοηθήσω στο τί θα τα κάνεις. Όταν διατηρούσα 2 κατοικίες, η μία εκ των οποίων ήταν Θεσσαλονίκη, ήταν μικρές αμφότερες. Το ένα ήταν αποθήκη στην ουσια και το άλλο ένα minimal διαμέρισμα. Σε αυτή μου τη φάση, μη έχοντας κίνητρο να μείνω μέσα (στο ένα σπίτι το χάος-στο άλλο τίποτα, πήγαινα για έναν ύπνο και ένα ντουζ) ήμουν πιο κοινωνικός, so to speak. Θεωρούσα τα καφέ ως προέκταση του σαλονιού μου , έτρωγα σε εστιατόρια, και γενικά ήμουν έξω πολύ ...στην πιάτσα. Παραμύθιαζα (;) και τον εαυτό μου πως αυτό είναι το contemporary urban living, και μια χαρά τα έβρισκα με τη φάση και των εαυτό μου. Η μετακόμιση άλλαξε άρδην τη στάση μου - ζωή μου. Χώρου υπάρχοντος, κάθε τι βρήκε τη θέση του. Τα studios στήθηκαν, το storage αποθηκεύτηκε αλλά εκθεσιακά εγινε δωματιο βιβλιοθηκη, εγινε walkin closet....και δεν είχα καμία ανάγκη ούτε έξω να βγω ,ούτε για πολλά -πολλά. Όλη μου η ζωή είναι στον χώρο μου, και δεν μου φτάνει μια ημέρα να παω σε όλους τους χώρους. Ανάλογα λοιπόν με ποιά ζωή σου αρέσει, διάλεξε τί θα τα κάνεις ? Υ.Γ η κατοχή σημαίνει δέσμευση και φροντίδα. Το "τα πετάω όλα " σου δίνει ελευθερία. Διάλεξε τι σου ταιριάζει. Και τα δύο δίνουν χαρές και προβλήματα.

δεν είναι θέμα drivers...διάβασε ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ και με την ησυχία σου ότι έγραψα πριν. Αυτό που προτείνω είναι να κρατήσεις και το παλιό μηχάνημα σε λειτουργία (όπως κάνω και εγώ). Δουλεύεις κάποια πράγματα εκεί και τα μεταφέρεις (ατυχώς) σε μορφή wav στο καινούργιο....Το πώς γίνεται αυτό....στο επόμενο μάθημα!!!!

H Eastwest είναι από τις αγαπημένες μου εταιρίες, αλλά και από τις πιο "δύσκολες" να βρεις σπασμένα προϊόντα της. Κάποια εποχή που είχα τρέλλα με το Voices of Passion, το εγκατάστησα και πήγαινα σε ένα φίλο που είχε το ILock το δανειζόμουν για καμμιά εβδομάδα και μετά έκανα freeze τα tracks. Επί του παρόντος....γιατί έχω την εντύπωση (από αυτά που γράφεις) ότι το παλιό σου Μac ήταν επιπέδου PPC? Το ίδιο και οι βιβλιοθήκες σου. Η Eastwest είχε (και έχει) το δικό της player για να φορτώνει τις βιβλιοθήκες της (κάτι όπως του Kontakt). Παλιά τον έλεγε Play και τώρα Opus. Eδώ σου εξηγεί κάποια πράγματα https://media.soundsonline.com/docs/EW-Installation-Center-Getting-Started.pdf και εδώ είναι οι εγκαταστάσεις ανάλογα το λειτουργικό σου https://www.soundsonline.com/support/updates Με λίγα λόγια χωρίς τον Play(Opus) δεν μπορείς να εγκαταστήσεις. (ούτε τα wav δεν μπορείς να διαβάσεις!) Εαν έχεις serial number από κάποια βιβλιοθήκη, επικοινωνεις με το support, Θεωρητικά κατεβάζεις τον Opus και ενεργοποιείς. Εαν όμως -ΟΝΤΩΣ- χρειάζεσαι αυτές τις βιβλιοθήκες, μπορείς να γίνεις συνδρομητής του Cloud Composer με 20 ευρώ το μήνα, κάτι που σου δίνει ΝΟΜΙΜΗ πρόσβαση σε ΟΛΑ τα (εξαιρετικά) προϊόντα της Eastwest https://www.soundsonline.com/composercloud

??? Ναι, στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι άλλα όργανα. Όσο κρατούσα την Tele δεν μπορούσα να "μάθω" τη Les Paul. Aν το "κούμπωσες" σημαίνει βρήκες, τη βρήκα στις αγγελίες του Noiz. Ένα παλληκάρι έδινε τρεις ίδιες πραγματικά τζάμπα, φθηνότερα από όσο έκαναν τα μεγάφωνα. Τις είχε πολύ καιρό, τελικά αποφάσισα και πήρα την τελευταία. Αφού την άκουσα αν είχαν μείνει και οι υπόλοιπες θα τις είχα αγοράσει και αυτές. Αν το "κούμπωσες" σημαίνει σε τί ενισχυτή, κυρίως σε έναν Teisco Checkmate 25 (1966 Japan Handwired). Αυτός έβγαινε από τη μάνα του με 15άρα καμπίνα, αλλά είχα μόνο το κεφάλι. Στο ίδιο setup κουμπώνω με την ίδια Fenderoειδή, Gibsonoειδή αλλά και το Precision: λία

Mε χρονολογική σειρά: -Η πρώτη μου καλή Telecaster -Ένα RAT reissue του '91 -O JCM800 4104 του '83 -To original Boss DM-2 -Η πρώτη μου καλή Les Paul (R0) του 2003 μετά την οποία πούλησα την Telecaster -Μια φοβερή καμπίνα oversized open back pine 1x12 της Avatar με ένα Eminence Red Fang. -Ένας Teiso Checkmate 25 με το καλύτερο tremolo στον πλανήτη στο σύμπαν. -Πολλά Treble Boosters της BSM με κορυφαία το Fireball και τα HS-M, HS-S -To AnalogMan Sunface -Mια MIJ '62 Jazzmaster upgraded με USA ηλεκτρικά και Evidence καλωδίωση. -To Eurotec Black Box Sustain Module (Vintage British Compressor) -Τα πετάλια της Eventide. -Ο κλώνος Klon (Model 6) του Analog Design Audio -Ο Matchless Chief -Τα JBL D140F -Tα EV 12S -Μια oversized closed back καμπίνα Maze με ένα EVL 15L

Εγώ με βλέπω να στέλνω καμια 10αρια ιταλικά prince of Wales sport jackets για βρούβες. Και πρεπει να επισκευάσω και καμια 10αρια ζευγάρια παπούτσια (τα πιο πολλά derby, ενα balmoral boots και κανα δυο leafers) και κατι χρηστακέικα πουκάμισα που θα γίνουν ξεσκονόπανα. Θα πάω στην κόλαση. Έχω και 3-4 ζευγάρια αρβύλες από τις ένδοξες ημέρες που θα φύγουν και αυτές γιατι δε θελω ουτε να τις βλέπω πια. Σκέφτομαι σοβαρά να ψάξω να βρω να επισκευάσω μερικά κομμάτια (πετάλια) και να ξεφορτωθώ μερικά γιατί κάποια πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα τα ξανακουμπήσω. Θα κρατήσω μόνο 3-4 καλά που πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο (και εννοείται αυτά που χρησιμοποιώ).

Silent βύσμα πήρα για πρώτη φορά το 1979 από τον Ζοζεφ όταν είχα κατέβει για κάτι live στην Αθήνα. Εντυπωσιακό, μέχρι που κάποιος μου το έκλεψε. Όχι τόσο εντυπωσιακό, γιατί αφού μου το κλέψανε, δεν ξαναπήρα. Γυρνώντας στο θέμα μας, ενας μικρός διθέσιος καναπεδάκος που πήρα από το ικεα προς 140 ευρώ πριν 10 χρόνια περίπου. Θες να κάτσεις να παίξεις.

Τα κουνέλια κάνουν καλό στιφάδο και τηγανιά, για κατοικίδια δεν ξέρω αν κάνουν

Τίποτα... μετά από αυτά που είδα νομίζω ότι οι κιθαρίστες και οι τραγουδιστές (καθώς και οι κιθαρίστες / τραγουδιστές) πρέπει να εξοστρακιστούν από τις μπάντες ? ? Μόνο μπασίστες, πληκτράδες και ντράμερ - πολιτισμός ?

Άμα μπορεί να περπατήσει.

Ξέρεις τι ειναι να σε κραζει η γυναικα σου οτι έχεις πιο πολλά ρούχα απο αυτην? Άστο...

To thread θα έπρεπε να τιτλοφορείται "Ας δέρνουμε τους τραγουδιστές" Και οποιος έχει απορία να μπαινει και να βλέπει το βίντεο.

ΑφτΟ βοηθα καθολου? (σου εβαλα την ΣΩΣΤΗ εΧτεΛεση την ΑΝΤΡΙΚΙΑ με τα ΗλεΧτρικα Μπουζουκια οχι την original που ειναι για πανηγυρια φασεων στην Ικαρια ?)

Έτσι είπε... Αρκεί βεβαίως - βεβαίως να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα της μηχανής του από τα κακοποιά στοιχεία που λυμαίνονται την περιοχή- καθώς εξέφρασε σχετικές ανησυχίες ? Αλλά θα έχουμε τον ninja / mortal combat warrior @cos_dr μαζί μας, οπότε η ασφάλεια είναι εξασφαλισμένη ?

Τέτοια θέλω την Τετάρτη... Να πάθει ο σεβάσμιος γέροντας Marathon κοκομπλόκο ?

Υπάρχουν καλώδια (λίγα βέβαια αλλά υπάρχουν) που αν δεν ακούς τη διαφορά, πρέπει να κοιταχθεις ιατρικά.

Σε γενικές γραμμές "αντικείμενα" που βελτίωσαν "το πόσο", είναι καταρχάς τα ίδια το όργανα. Όσο πιο εύηχα, άνετα και κοντά στα γούστα μας, μας κάνουν να θέλουμε να τα έχουμε στο χέρι. Το ίδιο και ένας ενισχυτής ή κάποιο πετάλι. Έτσι όπως το θέτεις και εγώ θα έλεγα για καλώδιο - Vovox Sonorus- το οποίο μου έκανε "κούκου" απ' την πρώτη στιγμή λόγω του ήχου του. Και ναι @marathon, εκτός από ξύλα και μπαταρίες, "ακούμε" και καλώδια ? Οπότε την Τετάρτη θα έχουμε πληθώρα... ακουστικών θεμάτων ?

Πέταξε τα όλα. Απλά πες μου που?

Δείρτε τους τραγουδιστές. Και αν δεν ξέρετε γιατί, ξέρουν αυτοί.

Εγώ δεν εχω προσομοίωση…εχω κανονικό ενισχυτή από δίπλα σε ένα fryette ps2 για silent (φαίνονται λίγο στη φωτό) και τα υπόλοιπα στο DAW. Έχω και μια καμπίνα πιο δίπλα άμα θέλω να ακούσω και κανονικά μέσα στο δωμάτιο. Το PS2 είναι φοβερό πολυεργαλείο για αυτη τη δουλειά. Είναι και το ίδιο τελικός ενισχυτής και το συνδέω και απευθείας με το πετάλι preamp του Κουρμπή. Είτε πάλι silent, είτε στην καμπίνα.

Αφτά είναι... Εμπίπτει εδώ ? Ίσως ο τίτλος θα έπρεπε να γίνει κάτι του στιλ "μην δέρνετε τους κιθαρίστες όταν κατεδαφίζουν και μας κάνουν το μυαλό πουρέ με εντάσεις που ξεπερνούν τα όρια του εξωπραγματικού" ? Μπαααα... είναι πολύ μεγάλος

To ampero mini, που βρίσκεται στη μεση, μου δίδει ήχους από ενισχυτές και καμπίνες. Όλα τα υπόλοιπα, εκτός δυο, είναι αναλογικά εφέ/drives.

Αν εννοείς τα δικά μου , το μόνο amp simulation pedal που έχω , αν εξαιρέσεις τη zoom που έχει (αλλά δεν έιναι τίποτα) , είναι το Boss FBM-1 Fender '59 Bassman. Πάρα πολύ καλό Pedal. Είναι μια σειρά που είχε βγάλει η boss (discontinued) μαζί με τα FDR-1 Fender '65 Deluxe Reverb και Boss FRV1 Fender 63 Reverb Pedal και πολύ κακώς δεν είχα πάρει όλη τη σειρά. Κατά τα άλλα με τόσα plug ins και 3 modeling ενισχυτες , τα pedals τα βγάζω μια φορά τα Χριστούγεννα ?

Προσωπικά ενώ παίζω πολύ κιθάρα στο γραφείο, πετάλια δεν χρησιμοποιώ. Γιατί; Γιατί μπορώ να έχω αυτό το rig Αλλά να πιάνει αυτόν τον χώρο Και έχει ηχάρα!

εκανα μια αρχη στο stotify. ακομη προχηρα πραγματα. θα εξελιχθουμε! λιγες μερες εχει

Σου είπα, ανέβασε ένα βίντεο που να μην είσαι μέσα. Μπερδεύεις και φοβίζεις τα μέλη, δεν το καταλαβαίνεις??

Εδώ, στο γραφείο μου, περνάω τις περισσότερες ώρες με την κιθάρα.

Από γυφτιά και ηλιθιότητα το έκανε. Όταν σου πουλάει κάποιος ένα όργανο των €1,400 στα €800, του κουτιού και μέσα στην εγγύηση, κι εσύ του στέλνεις μήνυμα "διαθέτω €500, αν θες πες μου", τότε ή είσαι θρασύτατος, ή καραΒλάξ ή και τα δύο.

Ενα μικρό κολαζ

Μπράβο!ωραίος!

Εγώ είμαι ήδη στο Στούντιο Ένα και λύνω προβλήματα στη νέα μου παραγωγή. Με τις σαγιονάρες.

Είχα για πολλά χρόνια ως κύρια κιθάρα μία μεξικάνικη Fender Deluxe, την οποία δυστυχώς πούλησα για την χρηματοδότηση μίας ακουστικής. Έχοντας μείνει χωρίς telecaster, είδα πέρυσι την 25th anniversary σειρά της Harley Benton και έκανα αμέσως την αγορά. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος, έχει τρομερά specs, double binding, και ποιοτικά είναι τουλάχιστον ισάξια της Fender που είχα. Έχω συνηθίσει ακόμη και το διαφορετικό headstock που αρχικά μισούσα.? Επόμενος στόχος, η απόκτηση μίας αμερικάνικης deluxe.

Αν και παντα στρατ guy οπως καθε σωστος φεντερακιας που σεβεται τον εαυτο του εχω και εγω μια με την οποια μαλιστα τελευταια, το λιγο που παιζω, περναω ολο και περισσοτερο διαστημα. Σωμα απο vn guitars, μαγνητες απο καποιον που εφτιαχνε aftermarket pickups και τα πουλαγε στο reverb (αν θυμαται κανεις το ονομα του?) και μπρατσο απο classic vibe.

Το έπαθε και ο Mike Stern , με telecaster yamaha.

Χρόνια πολλά στην μονη κιθάρα που χρειάζεσαι. Είναι απίστευτο το πώς έπιασε σωστά με τη μία το θέμα solid body κιθάρα ο γίγαντας ο Λέο. Μου αρέσει απίστευτα η κιθάρα που έχω (American Deluxe με DiMarzio Twang Kings) και τεράστιο ρόλο σε αυτό παίζει το ότι είναι μια μοντέρνα εκδοχή του κλασικού οργάνου, κυρίως στο μανίκι και στο σώμα. Θα ήθελα μια δεύτερη, μια thinline 70s με cunife μαγνήτες πχ αυτηνανε https://www.thomann.de/gr/fender_av_ii_72_tele_thinline_mn_agn.htm Από λοιπές Τελεαγάπες, Cabronita με Bigsby και TV Jones θα με εντυπωσίαζε