Πίνακας συμμετοχής

Η απάντηση του κ. Μπακόπουλου για την κιθάρα του: Επίσης, το Hammond B3 το αγόρασαν ελαφρώς μεταχειρισμένο από τον τότε συνθέτη & πιανίστα Nicky Yakovlev (https://el.wikipedia.org/wiki/Νίκυ_Γιάκοβλεφ) που το είχε αγοράσει από την Αμερική όταν δούλευε σε κρουαζιερόπλοιο. Τελικά δεν του ταίριαζε σαν όργανο, το πούλησε και το αγόρασε ο Παπαθανασίου. Την εποχή των Forminx ήταν το μοναδικό Hammond στην Ελλάδα.

Ωραίες κιθάρες και ωραίος χώρος μέσα στο δάσος.

Με λίγα λόγια ο γερμανος ανοιξε τρύπες και έβαλε κλειδια όπου ναναι χωρις να σκεφτεί οτι δεν ειχε απο που να περάσει χορδές στον καβαλάρη ε.... Ωραιος ο Φαίδων!

Αυτό βασικά. Πάρα πολύ σωστό. Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα software ή hardware. Στο τέλος της ημέρας νομίζω τα "go-to" instruments μετράνε στο setup. Πάντως μία από τα ίδια. Ίσως όχι 6 μήνες, γιατί δεν τα χρησιμοποιώ καθημερινά, αλλά σίγουρα αν δεν έχω χρησιμοποιήσει κάποιο hardware (synth, effect κτλ) εντός ενός χρόνου σε κάτι παραγωγικό έχει φύγει. Σε αυτή τη φάση παράδειγμα ξέρω ότι ανάλογα με το τι κάνω για: - Strings/Pads συνήθως παω σε Virus - Bass -> Model D, 2600 - SFX -> MiniBrute 2, 2600 - Leads -> MicroFreak, MS20 κτλ κτλ. Το ίδιο ισχύει και για τα VST. Ότι δε χρησιμοποιείται άμεσο uninstall. Μπορεί βέβαια το setup να αλλάξει αύριο αν βρεθεί κάτι καλύτερο αλλά το θέμα νομίζω αρχικά είναι να βρεις τον ήχο σου. Εννοείται οφείλουμε να πειραματιζόμαστε και να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα και να εξελισσόμαστε γενικά, αλλά όταν έχεις μια βάση ξέρεις και που να πατήσεις για να προχωρήσεις.

Πόσο μεγάλη συζήτηση! Θυμάμαι να είμαι πιτσιρίκος και να ακούω φράσεις του τύπου "α, καλά, αυτά εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε αλλά σε 100 χρόνια από τώρα τα ωδεία θα διδάσκουν Ξενάκη" και άλλα τέτοια στερεοτυπικά που και-καλά δείχνουν σεβασμό στο άγνωστο κλπ κλπ. Πολιτικαλυκορεκτίλες της εποχής. Σε τεχνικό επίπεδο πάντως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι άνθρωποι σαν τον Ξενάκη έχουν προχωρήσει το πράγμα μπροστά (ίσια ή στραβά, δεν ξέρω) όχι μόνο με την γνώση τους αλλά περισσότερο με την θέλησή τους για εξερεύνηση προς το παντελώς άγνωστο. Το να είσαι πιονέρος έχει γενικά μεγάλο κόστος (και στην τέχνη αλλά και γενικότερα) και άνθρωποι σαν τον Ξενάκη και τον Χρήστου δεν το φοβήθηκαν. Πολύ θα ήθελα όμως να ήξερα αν οι ίδιοι ένιωσαν ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους ή αν απλά ένιωσαν την αδρεναλίνη της περιπέτειας και της δοκιμασίας.

Θρύλος! Είναι ωραίο ν΄ακούς τις ιστορίες από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, γιατί όταν τις ακούς αργότερα από τον τύπο και τα media είναι συνήθως με σάλτσα και με υπερβολές.. Μου άρεσε η ιστορία που κόλλησε το μπράτσο με το σώμα και για το πως έκανε την fender, set neck από bolt on?.

Και ο JT(Q) ένας είναι, και εξαιρετικός στο είδος του.? Αλλά δεν συγκρίνονται μουσικά αυτοί οι δύο, διαφορετικά είδη. Προσωπικά προτιμώ τον JTQ, αλλά περί ορέξεως...?

Όσο πιο πολλές εργασίες αναλαμβάνεις τόσο πιο συχνά θα έχεις πελάτες. Εγώ σου προτείνω, επειδή στην Ελλάδα το 2024 το να είσαι νέος ελεύθερος επαγγελματίας δεν είναι και ότι πιο εύκολο, μιας και τα έξοδα είναι δυσβάσταχτα (ενοίκιο, ΕΦΚΑ, φορολόγηση ελ. επαγγελματία κτλ) αν δεν έχεις ηδη κάποια άλλη μισθωτή απασχόληση, να κάνεις κάποια άλλη δουλειά και στον παράλληλα στον ελεύθερο σου χρόνο να αναλαμβάνεις εργασίες service σε δικό σου εργαστήριο -αν είναι ιδιόκτητο ακόμη καλύτερα, κάποιος χώρος στο σπίτι σου πχ- και μαθαίνοντας ένα εύρος εργασιών ,και αυξάνοντας το πελατολόγιο σου θα αναπτύσσεσαι... Έχοντας μια παράλληλη μισθωτή εργασία (οποιαδήποτε) θα έχεις κάποια οφέλη στην φορολόγηση σου και στις εισφορές σου σαν ελεύθερος επαγγελματίας (μιλα με τον λογιστή σου για λεπτομέρειες να σε κατατοπισει) οπότε θα μπορείς να επενδύσεις καλύτερα στην τέχνη του μαστορεματος και του σέρβις σε όργανα (αυτό που λέμε "μάθε τέχνη και αστηνα.. ), ρεαλιστικά πιστεύω δηλαδή ότι πρέπει να δεις την όλη φάση σαν χόμπυ στην αρχή που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω

Εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι έχεις κατεβάσει το Logic για Μ επεξεργαστές, γι αυτό και δε γίνεται εγκατάσταση. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος να μη γίνεται - εκτός αν το ίδιο το σπασμένο πακέτο είναι προβληματικό, που είναι αρκετά σύνηθες εδώ που τα λέμε. Δοκίμασες να κατεβάσεις το επίσημο trial και να κάνεις εγκατάσταση μόνος σου? Η εγκατάσταση εφαρμογών στα Mac είναι αστεία εύκολη. Απλά βρες τη σωστή έκδοση.

Πάμε πάλι...Πας στην Isystem. Σου βάζουν λειτουργικό μέχρι εκεί που φτάνει το μηχάνημα που πήρες. Σου βάζουν μνήμη, όσο αντέχει η τσέπη σου. Εγκατάσταση στο Logic 11 κατά 99,99% τη ξεχνάς (μπορεί και να είσαι τυχερή αλλά η ΙSystem δεν θα σου περάσει πειρατικό λειτουργικό), εαν επιμένεις στη κάρτα που μας είπες...επίσης κατά 99,99% τη ξεχνάς!!! Απλά πράγματα!

Με ποια κάρτα δούλευες πρίν τα βαριά project?Μήν πείς την tc των 150e γιατί θα φάω και το υπόλοιπο μήλο και θα μείνετε ορφανοί απο logo.

Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα. Τόση ώρα δηλαδή μας λες ότι δεν μπορείς να εγκαταστήσεις ένα σπασμένο Logic 11. Εδώ γυρνάω αναγκαστικά πίσω σε αυτό που πρωτοείπα. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να προσπαθείς να εγκαταστήσεις έκδοση ARM αντί x86. Πλέον οι εφαρμογές έχουν διαφορετικά πακέτα εγκατάστασης για αυτές τις αρχιτεκτονικές. Το Logic Pro 11 έχει Free Trial. Μπορείς να το κατεβάσεις και να δεις αν η επίσημη έκδοση δουλεύει, και τότε θα λυθούν οι απορίες όλων.

Mε τι κάρτα ήχου δούλευες πριν? Η συμβουλή μου για εμάς που είμαστε άσχετοι και δουλεύουμε σε Mac. Mε κάρτες δεν μπλεκόμαστε για να λύσουμε τα μυστήρια του σύμπαντος. Πάμε στα τυφλά. Motu ή Apogee (ανάλογα το πορτοφόλι). Eίχα τη μεγάλη Motu για πάνω από 15 χρόνια, τώρα έχω τη Μ2 γιατί δεν χρειάζομαι περισσότερα inputs https://motu.com/en-us/products/m-series/m2/ Καρφώνεις, παίζεις στο 2λεπτο για τα επόμενα 10 χρόνια (και βάλε). Εκεί που βρήκες το Logic 11, θα έχει και το Logic 10...βρες το και καλές δουλειές!!!!!! Μην μπλέκεις παραπάνω.

i-system.gr/

εδώ είναι όλο το μυστικό!!!

Ας αρχίσουμε από τα...εύκολα!!!! Πρώτο στάδιο. ΤC electronic impact twin Εάν η κάρτα σου είναι αυτή εδώ... https://www.musicland.gr/kartes-ichou-firewire-thunderbolt-ethernet/tc-electronic-impact-twin και λέει Firewire...απλά τη βάζεις στο μουσείο. Πρόσφατα έβαλα μια πλήρως λειτουργική Motu (των 700ευρώ) γιατί έλεγε Firewire και δεν είχε απλά drivers για το Mac που έχω για μουσική (που είναι του 2015!!!) Δεύτερο στάδιο. Ας πούμε ότι η κάρτα σου δεν είναι Firewire αλλά κάτι πιο μοντέρνο. Κατεβάζεις drivers για Mac OSX (τι λειτουργικό λέει ο iMAc σου?). Στο μηχάνημα που έχεις, υπάρχει δωρεάν το Garageband. Εαν τo Garageband βλέπει τη κάρτα, θα τη δεί και το Logic. Πάμε στο DAW. Το Logic δεν είναι ένα δωρεάν πρόγραμμα. Εαν έχεις αγοράσει τη M-series version και έχεις serial number, πας στην Ιsystem και κάπου θα έχουν μια παλιά version. Το Logic που έχεις δεν δουλεύει στ παλιά μηχανήματα. Πάμε στο μηχάνημα. Αγόρασες ένα "παλιό" μηχάνημα (παλιό το κάνει το λειτουργικό και όχι η χρονολογία του). Το ότι πήρες ένα i5, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Δεν μας είπες τι μνήμη έχει, τί δίσκο και τί projects ονειρεύεσαι να φτιάξεις. Για να σε βοηθήσω, το δικό μου iMac είναι i7 του 2015, 64 Ram και αρκετά Terra δεξιά-αριστερά. Δεν χρησιμοποιώ Logic αλλά GarageBand και γράφω μια χαρά μουσική από το 2000. Εάν επιμένεις πάντως στο Logic, κάνε αυτό που σου λέει ο kpeyos, πάρε ένα mini Mac αλλά με παραπάνω από 16gb μνήμη...και βάλε λεφτά στην άκρη γιατί θα χρειαστείς και κάρτα!!!!! Επίσης για να μην ξεχνιόμαστε...στα mini mac θα χρειαστείς και οθόνη!. Έχω 2 παλιές Apple (23 και 21 και δεν μπαίνουν στα καινούργια)...οι αντάπτορες είναι ποιό ακριβοί από τις οθόνες. Από την άλλη, πήρα στη δουλειά πρόσφατα ένα Mini Pro (το οποίο πετάει!!!) αλλά 2 Dell oθόνες που δοκίμασα ήταν για πέταμα!!!

Έπαιζα παλιά με ένα virtual synth και από αυτοσχεδιασμούς το μάζεψα να το φτιάξω πιο πλήρες. Σίγουρα το synth ήταν Oberheim (μάλλον της Αrturia) και έλεγα τι ωραία 80τίλα είναι αυτή!... Το πρόβλημα είναι ότι άλλαξα μηχάνημα και δεν θυμάμαι ποιό preset είναι!!!! Σας θυμίζει τίποτα το σόλο της εισαγωγής?...για να μην ψάχνω όλα τα presets και κάνω κανένα χρόνο!!! Κάθε βοήθεια, πολύτιμη!!!! Filmography3.mp3

Πήγαινε κατευθείαν στο 30:44, έχει τα audition samples για τους νέους ήχους. Τι είναι τα audition samples? Τα Montage/Montage M/MODX/MODX+ έχουν ένα κουμπί που γράφει 'Audition'. Τι κάνει αυτό το μαγικό κουμπί? Διαλέγεις οποιοδήποτε performance, πατάς Audition και ακούς μια mini σύνθεση η οποία σού παρουσιάζει το συγκεκριμένο performance και το τι μπορεί να κάνει. Κάθε performance από τα χιλιάδες που υπάρχουν σε αυτά τα synths έχουν και ένα audition sample. Απ'ότι κατάλαβα έχουν ένα audition sample για κάθε κατηγορία ήχων, άλλο για τα pads πχ, άλλο για τα leads, άλλο για τα πιάνα και πάει λέγοντας. Έχει γίνει απίστευτη δουλειά για να δημιουργηθούν όλα αυτά τα audition samples. Είναι κάτι σαν τα demos που έχουν αποθηκευμένα πολλά synths για να δείχνουν τους ήχους πάνω σε διάφορα μουσικά στυλ, μόνο που στα Montage/MODX υπάρχει ένα τέτοιο demo για κάθε performance.

E, αφού έτσι ήταν γνωστός, Nico Papathanassiou. Κι εγώ. Έχω ξεχάσει πόσες φορές το έχω δει. Ωραίες οι δύο ταινίες, ωραίο και το prequel.

Badman!

Μια και ασχοληθήκαμε στο φόρουμ αυτές τις μέρες με την επανακυκλοφορία του άλμπουμ "666" σε deluxe box, σκέφτηκα να ανεβάσω κι ένα φωτοαφιέρωμα στους Aphrodite's Child με επιλεγμένες φωτογραφίες από τα Waterfall Vaults. Ελπίζω να σας αρέσουν.

Ο Ιάννης Ξενάκης είναι γνωστό πως είχε σφοδρή αγάπη για τα μαθηματικά, καθώς τα θεωρούσε το τελειότερο εργαλείο που δημιούργησε ποτέ η ανθρώπινη διάνοια και γλώσσα του σύμπαντος (ως απόρροια του γεγονότος ότι μέσω των μαθηματικών μελετάμε το σύμπαν και οι συγγενικές επιστήμες δηλαδή αστρονομία κλπ, τα χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν το χώρο, το χρόνο, τα ουράνια σώματα και τις σχέσεις των επιμέρους στοιχείων τους). Κεντρικός άξονας της μουσικής του σκέψης μάλιστα ήταν ότι η μουσική του έπρεπε οπωσδήποτε να επαληθεύει κάποιον μαθηματικό ισχυρισμό, υπόθεση ή συνάρτηση. Ειδάλλως δεν είχε απολύτως κανένα νόημα η ύπαρξή της μέσα στο χρόνο. Μάλιστα αδιαφορούσε εντελώς για το εάν το αποτέλεσμα ήταν ωραίο ηχητικά ή όχι. Πίστευε ότι αυτά είναι από αδιάφορα ως θέμα συνήθειας και ο παραπάνω αναφερθής σκοπός σημαντικότερος από μερικά λεπτά διασκέδασης. Στην προσπάθεια του επ αυτής της οδού στη σύνθεση και με την πολυπλοκότητα να αυξάνεται διαρκώς είχε ήδη ξεκινήσει να ενδιαφέρεται για τους ηλ. Υπολογιστές από το 1961 με ένα IBM όπου προσπαθούσε να δημιουργήσει με αλγόριθμους μουσικά τμήματα που θα χρησιμοποιούσε στις «Metastaseis». Κατά δήλωσή του ήδη είχε ξεκινήσει από παλιότερα να χρησιμοποιεί το νόμο των πιθανοτήτων σαν εργαλείο τυχαίου καθορισμού των βασικών συνθετικών δεδομένων του. Και επειδή είχε αρχίσει να γίνεται περίπλοκο, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για να κάνει πιο εύκολα τη δουλειά του και ενδεχομένως να το διευρύνει με την ευχή να ανακαλύψει κάτι καινούριο. Αρχικά οι τότε υπολογιστικές μηχανές δεν βοηθούσαν παρα σαν ισχυρότερα μηχανήματα που μπορούσαν να χειριστούν πράξεις. Όμως προς το τέλος της δεκαετίας του 60 αποκτήθηκε η δυνατότητα να μπορούν να επεξεργαστούν εκ παραλλήλου τόσο υπολογιστικά δεδομένα, ήχο όσο και γραφήματα. Τότε γεννήθηκε η δυνατότητα για κάτι που από την εφηβεία του φανταζόταν. Να υπάρχει η δυνατότητα να μεταφράζεται σε μουσική (εν προκειμένω σε παρτιτούρα) ο γραφικός σχεδιασμός μιας κυματομορφής. Προσοχή δεν μιλάμε για τη μετατροπή κυματομορφής σε παρτιτούρα, αλλά για γραφικό σχεδιασμό κυματομορφής και μετά μετατροπή αυτής σε παρτιτούρα αρχικά και ύστερα και σε ήχο με όσο το δυνατον μικρότερο χρόνο επεξεργασίας δεδομένων (ιδανικά real time). Στο project αυτό συνεργάστηκε με τον μηχανικό ηλ.υπολογιστών Patrick Saint-Jean και από κοινού ανέπτυξαν το Σύστημα Πολυαγωγίας UPIC στο CEMAMu (Centre d’Etudes de Mathématique et Automatique Musicales). To UPIC ήταν ένα από τα πρώτα, αλλά όχι το πρώτο*, computer based graphic controllers το οποίο ταυτόχρονα βοηθούσε το συνθέτη με την μαθηματική πολυπλοκότητα του έργου όσο και την αποτύπωση και δυνατότητα επικοινωνίας κάποιων ήχων που δεν ήταν δυνατό να παρασταθούν με τη γνωστή μουσική σημειογραφία του συστήματος του Guido d’Arezzo (Το σύστημα μουσικής σημειογραφίας που όλοι ξέρουμε). Το Upic αποτελείτω από μια μεγάλη ταμπλέτα-πίνακα ψηφιοποίησης για input device και μια οθόνη που εμφανιζόταν οτιδήποτε σχεδίαζες στην ταμπλέτα. Ταυτόχρονα ήταν συνδεδεμένα με τον υπολογιστή για την επεξεργασία και ένα σύστημα ηχείων για να ακούς τι σχεδίασες. Στις πρώτες υλοποιήσεις υπήρχε καθυστέρηση ανάμεσα στο τι σχεδίαζες και τι αποτυπωνόταν ή τι θα άκουγες επομένως ο συνθέτης έπρεπε να περιμένει λίγο για να πάρει το αποτέλεσμα. Όμως σε μεταγενέστερες υλοποιήσεις υπήρχε δυνατότητα να πάρει input και από ηχητική μορφή real time ή ηχογραφημένη μέσω μαγνητοταινίας. Το UPIC ολοκληρώθηκε το 1977 (ή τουλάχιστον ως εκεί έφτασε η εξέλιξή του καθώς ο Ξενάκης το φανταζόταν να δουλεύει και με stacked ήχους αλλά μάλλον αυτό ήταν πολύ μπροστά για τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής). Ο συνθέτης το χρησιμοποίησε στο Mycènes Alpha (1978) και δυο έργα ακόμη αλλά χρησιμοποιήθηκε και από τον Julio Estrada, τον Jean Claude Risset, τον Άκη Δαούτη, τον Jorge Antunes, Gerard Pape, Takehito Shimazu, Curtis Roads κ.α Αργότερα έγινε μια προσπάθεια να αναπαραχθεί το σύστημα με εμπορεύσιμο υλικό και έτσι προέκυψε το Iannix, το HighC και το UPISketch. Το πρώτο χρηματοδοτήθηκε και το από Γαλλικό Υπ.Πολιτισμού. Το HighC χρησιμοποιείται ως παιδαγωγικό εργαλείο όπως και το UPISketch αλλά σε διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης. * Πρόγονοι της προσπάθειας αυτής ήταν το Variophone του Yevgeny Sholpo το 1932, το "Hanert Electric Orchestra" το 1945, "Oramics" της Daphne Oram το 1959, το ANS synthesiser του Yevgeny Murzin το 1958 και το Graphic 1 των Ninke, Christensen, McDonald & Mathews το 1965.

Στη φάση του η μουσική είναι ένα φιλοσοφικό όχημα. Ούτε η Νάντια Μπουλανζέ δεν τον έπιασε. Ούτε ο Μεσιάν (αν και αυτός κατάλαβε ότι κάτι άλλο παίζει εδώ και τον άφησε να παίξει μπάλα για να δει το αποτέλεσμα). Φυσικά και απολύτως αποδεκτή η απάντηση "δε μου αρέσει, δε τον ακούω". Η μουσική το έχει αυτό το προνόμιο. Παρεμπιπτόντως από προσωπική πείρα, και η αρχιτεκτονική του (από τα λίγα δείγματα) δεν βγάζει "κανονικό" νόημα. Ούτε είναι λειτουργική... Υπακούει όμως στους ίδιους κανόνες που είχε και ο ίδιος με φοβερή συνέπεια.

Μοιάζει με Jackson με στομωμένες ακμές και 1500 ευρώ ακριβότερη, δεν ξέρω σε ποιόν απευθύνεται, σε εμένα πάντως όχι

Πωπωωω είναι που είναι το σχέδιο στρεβλό καγκουροειδές, πήγανε και τη βάψανε σε αυτο το σαυροειδές burst και το κάνανε άλλη μια υπερπαραγωγή απο την Gibson. Κρίμα τα κελεμπέκια, τα μαόνια και οι έβενοι.

Ο φίλος μας ο Scotty εξετάζει τη νέα sound library που μόλις κυκλοφόρησε για το Montage M, και αποτελείται μόνο από AN-X ήχους, οπότε η συγκεκριμένη library δεν τρέχει στα Montage/MODX/MODX+.

Μπράβο σου και case solved. Αποκαλύφθηκε ο "ένοχος". Συμπερασματικώς: Πουρουπουπούς ο Γερμανός Putz .

Μάιστα. Thanks Pal.?

To preset ειναι ένα combo με 5 synth layers. To layer που δίνει την κίνηση έχει 2 note repeaters και εναν arpeggiator.

@LK https://www.facebook.com/share/r/VVWT9eYWAh5jKidd/

Όχι ρε, τόσα είχε ο LK όταν πήγαινε ακόμα Λύκειο...

Εσύ σε λίγα χρόνια; ?

Και btw, δεν είμαστε "πληκτάδες", είμαστε "πληκτράδες".?

Να ποστάρω με την ευκαιρία και μερικές φωτός του. Από όσα κείμενα του είχα διαβάσει φαινόταν πολύ έξυπνος άνθρωπος, με απίθανο χιούμορ και αρκετά αθυρόστομος. Στο Nemo studio του Βαγγέλη στο Λονδίνο Vangelis & Nico στο Ηρώδειο Γιάννης Τσαρούχης, Nico, Vangelis Vintage gear στο σπίτι του Nico στον Βόλο Ντέμης Ρούσσος και Nico σε στούντιο της Ολλανδίας το 1979, ακούγοντας τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ του Ντέμη "Universum". Ο Nico ήταν ο ένας από τους δύο παραγωγούς Αφοί Παπαθανασίου Ήταν γνωστό ότι ο Παπαθανασίου ζούσε τον Χατζηχρήστο στα τελευταία του χρόνια, του είχε σπίτι, προσωπικό που τον φρόντιζε κλπ. Η Φόνσου τα έχει πει πολλές φορές, Δεν ήξερα τις λεπτομέρειες για το πως γνωρίστηκαν.

Με αφορμή το παραπάνω αξίζει ίσως να σημειωθεί ότι με διαφορετικές αφετηρίες σκέψης και λογικες διεργασίες, περίπου την ιδια χρονική περίοδο, Ιάννης Ξενάκης και Jani Christou εισάγουν δύο εντελως ρηξικέλευθες μεθόδους μουσικής σημειογραφίας διευρύνοντας τις εκφραστικές δυνατότητες σε εντελώς νέα επιπεδα, όπου η θέα τους προξενει συνήθως στους μουσικούς εγκεφαλικά ακόμη και στις μέρες μας.

αφορμής δοθείσης αλίευσα αυτό από το φουμπου, ανάρτηση του Nikos Patritsopoulos και το ανεβάζω Γυρνούσα από το Παρίσι, όπου γνώρισα τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Εγώ είχα ένα δέος για αυτόν τον άνθρωπο και του μιλούσα στον πληθυντικό. Και όπως καθόμασταν σε διπλανά καθίσματα, μου λέει: «Σας θαυμάζω. Σας θαυμάζω πολύ». Τον ρωτάω, λοιπόν, ποιον ηθοποιό έχει θαυμάσει περισσότερο. Και μου απαντάει: «Τον Κώστα Χατζηχρήστο. Δεν υπάρχει τέτοιος κωμικός. Πόσο θα σας ήμουν ευγνώμων αν μου τον συστήνατε». Την εποχή εκείνη ο Κώστας φιλοξενούνταν στο ξενοδοχείο «Παρκ» του Δημήτρη Θεοφίλου και δεν είχε καθόλου χρήματα. Εγώ μάλιστα νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα. Μου δίνει το τηλέφωνό του και μου λέει: «Θα πάω εγώ να τον βρω. Δεν θέλω να τον κουράσω». Επειδή έμενε σε ένα δωμάτιο στο «Παρκ», του δίνω ραντεβού στον Μαγεμένο Αυλό που ήταν κάτω από το ξενοδοχείο. Και πάμε με τον Κώστα και τη σύζυγό του Βούλα στον Μαγεμένο Αυλό όπου μας περιμένει ο Παπαθανασίου. Σηκώνεται από την καρέκλα του ο Βαγγέλης και με δέος αρχίζει να του λέει πόσο τον θαυμάζει, ενώ έτρεμε βλέποντας τον είδωλό του. Και ο Κώστας να μου λέει χαμηλόφωνα: «Πες μου κάνα τραγούδι του. Δεν ξέρω τίποτα». Καθίσαμε ώρα εκεί. Οταν φύγαμε, μου τηλεφωνεί ο Κώστας και μου λέει ότι του είχε ήδη τηλεφωνήσει ο Παπαθανασίου και τον ρωτούσε αν δουλεύει και τέτοια. Λίγα εικοσιτετράωρα μετά, μου τηλεφωνεί και ο Βαγγέλης, που είχε ήδη νοικιάσει του Χατζηχρήστου ένα σπίτι στο Παγκράτι, ρετιρέ, και καθημερινά ο Χατζηχρήστος είχε κάτω από το σπίτι του ένα αμάξι με οδηγό που τον πήγαινε στον γιατρό του και μετά πηγαίναμε και τρώγαμε στον Διόνυσο απέναντι από την Ακρόπολη, τα οποία πλήρωνε όλα ο Παπαθανασίου. Και ο Κώστας στα τελευταία του έζησε σαν βασιλιάς! -Παρ’ όλες τις φτώχειες που πέρασε, ήταν τόσο αξιοπρεπής ο Χατζηχρήστος; «Πολύ, μέχρι εκεί που δεν φαντάζεσαι.» είπε η Άννα Φόνσου στον Νίκο Νικόλιζα και στην Espresso.

(δεν πιστεύω να ρωτάει κανείς ποιός είναι ο JT) ενδιαφερουσα συλλογή και το κερασάκι στο τέλος

.........που να δεις όταν πέσεις μέσα, στο πάτο του Ευβοϊκού να κάνεις συντροφιά στα ψάρια του

Κάτσε να στο βάλω ολόκληρο και σε καλύτερη ποιότητα εικόνας. Αυτό που έκανε στα πλήκτρα, δηλαδή ταυτόχρονη σύνθεση, ενορχήστρωση και παίξιμο με ένα σκασμό multitimbral synths, δεν έχει προηγούμενο. Ακόμα κι αν δεν μου άρεσε η μουσική του, θα τον κατέτασσα μέσα στο Tοp 10 των πληκτράδων ανεξαρτήτως μουσικού είδους. O τύπος θα γινόταν παγκόσμια γνωστός ακόμα κι αν δεν είχε συνθέσει ούτε νότα, μόνο και μόνο για τα πρωτόγνωρα skills του σαν πληκτράς. Δημιουργούσε ολοκληρωμένες παραγωγές σε χρόνο ντετέ, τη στιγμή που άλλοι χρειάζονται μέρες ολόκληρες για να γράψουν 2-3 ιδέες.

Παρεπιπτόντως, η 2η κιθάρα που δείχνει έχει πολυ ενδιαφέρον. Ο Mark Whitebook έφτιαξε ένα πολύ μικρό αριθμό οργάνων στις αρχές των '70s οι οποίες κατα κοινή ομολογία ήταν απίστευτα όργανα, και αρκετές είχαν καταλήξει στα χέρια γνωστών μουσικών (καλή ώρα ο JT). Αλλά πολύ σύντομα σταμάτησε, δε θυμάμαι γιατί (υπάρχει ένα Fretboard Journal podcast μαζι του που μήνες τωρα λέω να κάτσω να ακούσω). Μόλις πριν απο 6-7 χρόνια άρχισε να ξαναφτιάχνει όργανα. Οπότε αυτές οι vintage Whitebook έχουν αποκτήσει σχεδόν μυθικό στάτους, και εμφανίζονται once in a blue moon. Kατα τύχη μόλις την προηγούμενη βδομάδα παρακολουθούσα auction όπου είχε εμφανιστεί μια, και αυτή με διάσημο provenance, νομίζω πως δεν πουλήθηκε λόγω reserve...

Έπεσα πριν τυχαία πάνω του, ας το ποστάρω λοιπόν μια και έχω πολυ καιρό να ακούσω τον τεράστιο και αυτό του το αριστούργημα.?

Δεν είναι μόνο η εμβληματική ιδιοφυΐα με την τεράστια εξαιρετική συμβολή στη μουσική και την τεχνολογία. Είναι και ένα μικρό παιδί με ένα χαμόγελο γεμάτο με χαρά και όνειρα. ??? https://youtube.com/clip/UgkxYLoWi7d57wMIb35AF5buWg4IQTkkIhyY?si=NEJUG7Md-70dZOFQ

Η φίλος μου θα ρωτήσει αύριο τον Μπακόπουλο. Ως τότε, stay calm and keep listening The Forminx.

drone guitar....

Κατά την γνώμη μου οι περισσότεροι μη-αρχάριοι μουσικοί ξέρουν να συντηρούν τα όργανά τους, να τα κανουν set up κτλ. Ακόμα και εργασίες όπως αλλαγή μαγνητών μπορούν να φέρουν εις πέρας αν ξέρουν να χρησιμοποιούν κολλητήρι, ή με την βοήθεια κάποιου φίλου ή του μπάρμπα τους. Αν θες να ασχοληθείς με αυτόν τον τομέα θα σου πρότεινα να επενδύσεις στο να μάθεις να εκτελείς εργασίες που ο μέσος μουσικός δεν μπορεί, όπως leveling-τρίψιμο τάστων, αντικατάσταση nut, refretting, επιδιόρθωση σπασιμάτος ή ραγίσματος και γιατί όχι και refinish και άλλα τέτοια. Πιστεύω ότι ναι υπάρχει ζήτηση για τέτοιες εργασίες, ειδικά στην επαρχεία, στις μεγάλες πόλεις υπάρχουν γνωστοί επαγγελματίες που είναι άψογοι αλλά έχουν μεγάλο διάστημα αναμονής

Αν φτιάξεις το όνομα σου και αφήνεις τους πελάτες ευχαριστημένους υπάρχει αρκετό μερίδιο αγοράς και για εσένα Μην χρεώνεις για δουλειές που δεν έκανες, μην γεμίζεις γρατζουνιές τα όργανα που μπαίνουν στο εργαστήρι σου, Μην αντικαθιστάς ακριβά εξαρτήματα οργάνων με άλλα φτηνότερα άσχετα με τη βλάβη για την οποία στα φέρανε (κοκάλινα nut με πλαστικά κτλ και δεν συμμαζεύεται) και γενικά ότι κάνεις καντο καλά και θα πας καλά