o σχετικά harsh χαρακτήρας της παραγωγής σας μπορεί να οφείλεται σε οποιοδήποτε στάδιο της... από την ηχογράφηση μέχρι το mastering... δεν μπορώ να ξέρω σε ποιο σημείο "ξέφυγε" λίγο το πράγμα προς αυτή την κατεύθυνση... πάντως συνήθως υπερβάλουμε λόγω κούρασης κατά την τελική επεξεργασία... ο εγκέφαλος μειώνει σταδιακά την αντίληψη των "συχνοτικών εξάρσεων" και π.χ. είναι εύκολο να μην παρατηρήσουμε πλέον τα artifact της επίδρασης ενός κομπρέσορα που προσθέσαμε στην αλυσίδα μετά το eq...
τώρα το πως θα πραγματώσουμε "μια πιο smooth προσέγγιση" είναι μια πολύ γενική ερώτηση και μόνο μια πολύ γενική απάντηση μπορώ να σου δώσω... εν γένει λοιπόν, αν ο στόχος μας είναι αυτός (γιατί θα μπορούσε κάλλιστα ένας ανάλογα πιο "σκληρός" ήχος να είναι "άποψή"), πρέπει να έχουμε συνεχώς το "νου" μας ξεκινώντας από τον δημιουργικό πειραματισμό στις ηχογραφήσεις... π.χ. στο στήσιμο κάθε φορά των mics ώστε να μην τονίζονται τα sibilance που μετά είναι δύσκολο να "μαζέψουμε" χωρίς επιπτώσεις στο σύνολο... να μην ξεχνιόμαστε ακούγοντας χαμηλά τόσο ώστε ανάλογα την ποιότητα του μόνιτόρ μας να μειώνεται η σαφήνειά του (στα 83db πάνω κάτω δεν έχουμε καταλήξει τυχαία)... να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των midi ήχων και στον συνδυασμό τους... σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας, να κάνουμε διαλείμματα ή να σταματάμε και να αφήνουμε την συνέχεια για την επόμενη αν αισθανθούμε κούραση (στην ρεαλιστική πράξη να μην υπερβαίνουμε τις 2-3 ώρες ανάλογα την εμπειρία μας χωρίς τουλάχιστον ένα μισάωρο για "απεξάρτηση")... και πολλά άλλα κατά περίπτωση πιο ειδικά τεχνικά tips που όμως το ίδιο το κομμάτι κάθε φορά θα μας ορίζει ως "ηχοληπτική συμπεριφορά"...
αλλά όπως σου είπα ήδη είναι ήσσονος σημασίας και να μην ξεχνάς το παραπάνω... όπως και το ότι έγραψα "προσωπικά" γιατί τα στάνταρ μου ως ακροατής δεν αντιπροσωπεύουν συχνά τον μέσο όρο ώστε να προβληματιστείς ιδιαίτερα αν δεν τα καλύψεις πλήρως (αυτό ούτε ο εαυτός μου δεν το καταφέρνει συχνά)... ?
τώρα ως προς την ερμηνεία, η "θεατράλε" προσέγγιση έχει τεράστιες απαιτήσεις και υποκριτικής πλέον της ωδικής για να αποφευχθεί ο "τετραγωνισμός" στην ροή της... το θέμα απαιτούσε την λείανση των "γωνιών" γιατί πραγματευόταν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη έννοιες που απέχουν από την "επικότητα" που τουλάχιστον εγώ προσέλαβα στον τρόπο έκφρασης του φίλου μας...
μην είμαστε όμως κι εδώ αυστηροί με τον ερμηνευτή... άλλωστε όπως αναφέρθηκε ήδη (από τον Σάμυ νομίζω), η μελοποίηση δεν τον βοήθησε... και καταλήγω για όλη την πετυχημένη ως προς τον σκοπό της προσπάθεια, στο ότι πολλές φορές το καλύτερο είναι εχθρός του καλού... ?