Πίνακας συμμετοχής

Καλορίζικη και ανέβασε καμιά φωτό να την δούμε...

Μα η ομορφιά της Τελε είναι στην απλότητα... Δύο μονοί και μια in-between θέση, ένα volume και ένα tone...

Δεν κΣερο τΗ ινε αλλα αΦτο το ΠΡΑΜΑ δεν ακουγεται με την καμμια........δεν ειναι καν κακο, ειναι ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ μετριο (τουλαχιστον το πολυ κακο παρουσιαζει ενα καποιο ενδιαφερον....) Μουσικα,αισθητικα και εμφανισιακα η TS μου θυμιζει παραβρασμενο φτηνο σπαγγετι (απο αΦτα που ινε πιο κιτρινοπορτοκαλι πριν το βρασιμο και απο μανταρινι) με κετσαπ απο τα Lidl.

Ε γραψτα ντε! ?

Παράδειγμα από τους καθαρούς ήχους.

Τι να παρει? Μπορει κανείς να καταλαβει σε τετοια ονοματα και υλικο αν ο χ πληκτράς παιζει η οχι? Φαίνεται η μπαντα καθόλου?

Οι πληκτράδες της στην περιοδεία με τι αρμόνια να παίζουν άραγε?

Α ωστε απο εκεί προήρθε η έμπνευση! Δεν την ειχα προσέξει, δεν είμαι ιδιαίτερα well versed με τον Campbell.

Η tele μου αρέσει σαν κιθάρα Θέλω να γράφει fender.?

Άμα δε γράφει Fender... ??

'Eχει βγάλει η HB κόπια αυτής, την έχεις δει φαντάζομαι - και δεδομένου του πόσο έχουν πάει πλέον οι original χίλιες φορές η HB! https://www.thomann.co.uk/harley_benton_te80_nt_deluxe_series.htm?glp=1&gad_source=1

Ο πυρήνας των λεγομένων του Eliot είναι ρεαλιστικός - για να μην πω αληθής. Για την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ηλικιών που περιγράφει η TS είναι το "απόλυτο". Και αυτό "μεταφράζεται" στις απίστευτες πωλήσεις της. Οι RS και οι Beatles για τα ίδια demographics είναι... αρχαία και κυρίως άγνωστη ιστορία. Βέβαια τώρα συγκρίνουμε την εποχή του... γραμμοφώνου με την εποχή των social media ? Αλλά -καθότι ο τίτλος του νήματος είναι λίγο... προβοκατόρικος- ο Eliot δεν συγκρίνει καλλιτεχνικές αξίες. Συγκρίνει πωλήσεις εισιτηρίων - με όλη την υποκειμενικότητα του θέματος. Πάντως, από αμιγώς οικονομικής άποψης δεν είπε κάτι "παράλογο".

Νομίζω ότι ο Elliot έχει καταληφθεί από κάποιο γεροντοέρωτα και τα βλέπει κάπως υποκειμενικά στην καλύτερη. Αδύνατο και άκυρο να συγκρίνουμε καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές για προφανείς λόγους (και πρωτίστως όχι καλλιτεχνικούς). Συμφωνώ ότι δεν ακούγεται αλλά ωστόσο έχω στο μυαλό μου ότι μέσα στη γενικότερη σύγχρονη καλλιτεχνική δυστοπία, ακόμα και αυτή (Swift) ενδεχομένως να αποτελεί κάποιου είδους ανάχωμα στη μαλακία που ακόμα δεν φαίνεται ξεκάθαρα. Γράφει τα κομμάτια της μόνη της, παίζει, μπορεί να κάνει ενδεχομένως και παραγωγή, και σίγουρα έχει πίσω της αρκετό κόσμο. Τώρα το γεγονός ότι σε εμάς (40+) φαίνεται και ακούγεται νερόβραστη είναι γεγονός, αλλά μόλις κάνω να σκεφτώ τι βγάνει το spotify σαν top artists ξανασκέφτομαι ότι από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ίσως καλύτερα να ελπίζω ότι στο μέλλον μπορεί με αφορμή την Taylor Swift να βγει κάτι πιο ενδιαφέρον. Και από ανθρώπους.

AAAΠ! Δεν θέλω τέτοια.? Πρέπει να μάθεις να τα ξεχωρίζεις, σαν καλός...μπασίστας.? Η πρώτη DX γενιά φαίνεται εύκολα από το γράμμα 'D' που είναι πιο μυτερό, ενώ στη δεύτερη γενιά το 'D' είναι στρογγυλεμένο. To DX7 II έβγαινε σε τρεις version: DX7S, DX7 II FD (FD = Floppy Disk) και DX7 D (χωρίς flοppy). Το DX7S ήταν ένα DX7 ΙΙ αλλά κατασκευασμένο από πλαστικό, είχε την ίδια μικρή οθόνη με το original DX7 αλλά αυτή τη φορά ήταν φωτιζόμενη, παρέμενε monotimbral (ένας ήχος τη φορά) και στοίχιζε λιγότερο από τα DX7 II FD/D μοντέλα, τα οποία ήταν bi-timbral (δύο ήχοι ταυτόχρονα), είχαν μεγαλύτερη οθόνη και ήταν φτιαγμένα από μέταλλο. Και τα τρία μοντέλα είχαν 16-bit DAC, σε αντίθεση με το original DX7 που ήταν 12μπιτο. Το DX7S είναι γενικά δυσεύρετο, σπάνια θα το πετύχει κανείς στα μεταχειρισμένα. Στην παρακάτω φωτό η πίσω μεριά ενός original DX7 και ενός DX7 II. Η διαφορά στο λογότυπο είναι εμφανής.

Ε, όχι και να παρουσιάσουμε ένα απλό Montage... ?

Όλο το Sounion φορτωμένο με Montage M ήταν, γι αυτό το ανατίναξαν οι Χούθι (που πληρώνονται απ'τη Roland, την Korg και τη Kurzweil μαζί), για να καθυστερήσουν κι άλλο τις παραδόσεις. Αλλά δεν θα τους περάσει!

Καμία εμμονή! Πρώτα από όλα διασκεδάζω με αυτό και στα πρώτα μου μηνύματα ξεκαθάρισα ότι είναι φουλ ερασιτεχνικό αυτό που ήθελα να δοκιμάσω! Αν ανατρέξεις στην πρώτη ανάρτηση αυτής της συζήτησης καθώς και στα audio των τραγουδιών που κυκλοφορούν στο youtube, θα δεις ότι υπάρχουν κάποια άτομα που θέλουν να τα ακούσουν χωρίς τόσο αλλοιωμένη φωνή. Επομένως, όταν το μόνο που υπάρχει είναι ένα cd των 120 ευρώ στο discorgs που κανείς μας δε θέλει να αγοράσει (και είναι πολύ λογικό) γιατί να μην ασχοληθώ εγώ στον ελεύθερο μου χρόνο που μου αρέσει κιόλας;? Τώρα σίγουρα δε θα ακούγεται σαν cd γιατί ούτε αρκετές μουσικές γνώσεις έχω ούτε είμαι producer, αλλά στα δικά μου αυτιά είναι πιο ευχάριστο από τα audio που το pitch είναι εκνευριστικα ψηλό. Καλή συνέχεια!

μου πεταΚσε και αΦτο ο γιουτιΟυμπις....και ΑΝΑΚΑΛΛΟ.. η TS ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΑΛΕΝΤΩ! ΜονοΝ αφΤι θα καταφερνε να κανει αυτην την ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ να ακουγεται σαν γιαπωνεζικη ELEVATOR MUSIC!! ? (Ο ΚιΘ κοντεΒι να κοιμηθει ?)

Φλάτζα μηχανής, μέχρι να έρθει η οδική, να φορτώσει το απολίθωμα, να το αφήσει σε συνεργείο της Κοζάνης που ο ιδιοκτήτης είναι στα χωρίσματα και ψάχνει δικηγόρο, θα πάρει λίγα τέρμινα

Αν δεν έκανε τόση ζέστη θα τσίγκλαγα λίγο τον Samy με τους RS και θα πηγαίναμε στις 100+ σελίδες πριν τις 5:00μμ, αλλά οι καιρικές συνθήκες βλέπεις δεν βοηθούν...?

Η Taylor Swift του Prog.? Renaissance - Cold Is Being (1974) Διασκευή Albinoni με την υπέροχη φωνή της Annie Haslam και τα πλήκτρα του John Tout.

Θα μπορούσαμε με κάτι του στιλ: Ε, δε λέω καλά τραγουδάκια έγραψαν οι RS και οι Beatles, αλλά σαν το (βάλε ότι θες) της TS... γατάκια ? Όχι 10... 110!

Κλασική τέλε έχω. Είχα και esquire. Απλά κάποια στιγμή ήθελα σιγουρα εναν πιο δυνατο neck γιατι έτσι και αλλιώς έπαιζα και παιζω αρκετα με τον neck. Και ο middle HB βγάζει ενα επιπλεόν ενδιαμεσο αλλά δυνατο ηχοχρωμα που βρισκω πολυ χρησιμο. Δεν ειναι κλασσικη τελε αλλά για μένα και αυτά που παιζω είναι λιγο one axe to rule them all. Ασε που εγω το metal θα το περασω στα γεράματα. Οσο μεγαλωνω θελω γκαζια. Επισης πολυ χρησιμο ηχοχρωμα ο HB neck + Bridge in series

Ναι, αυτό το όργιο μού θύμισε και μένα.? Φωνη καλή, και το τραγούδι όπως έγραψα πριν είχα την εντύπωση ότι το τραγούδαγε η Rihanna.? Έχει καλά σημεία δεν λέω, αλλά το κλιπ είναι μάπα. Αν μου πεις ότι το σκηνοθέτησε ο Λάνθιμος θα σε πιστέψω.?

Η Ριάνα λέει αυτό με τις ομπρέλες

Ναι αλλά μετα έπαθε Γιαμάχα αυτός, πάει ο Dynasonic.

Είναι εύκολη η απάντηση. Η πλειοψηφία του κοινού στις χώρες που έχει επιτυχία η Swift είναι λευκοί, μέτριοι και "φυσιολογικοί" άνθρωποι, που προφανώς έχουν ανάγκη να ακούσουν κάτι αντίστοιχο. Κάτι που να μην είναι σα να βλέπεις soft porn, η να διαβάζεις Τσιφόρο σε γκέτο εκδοχή, η Μαρκήσιο ντε Σαντ. Λίγο country, λίγο ποπ, λίγο ροκ. Άπειρο κοινό..;) Κατά τα άλλα συμφωνώ με superfunk παραπάνω! :) αν και εδώ που τα λέμε δεν έχω ακούσει πάνω από μερικά δευτερόλεπτα.

Δε βαρεθήκατε να μιλάτε για τα synthesizer - νεκρούς θρύλους?? Που πλέον ζούν ως parts σε ένα montage με ειδικούς να σπάνε το κεφάλι τους να βγάλουν μερικά καλά preset να τα συνδυάσουν με κανα effect και την AWM2 και την άλλη, να πουλήσουν? ? Πάρτε Roland. ?

Απο το εγχειρίδιο πεζικού του Α.Σ όπου ο Έλβις εξηγεί πως περνάμε τον αορτήρα 3 σημείων στην τελεκαστερ φαντάζομαι!

Βολεύομαι και με αυτην.

Τώρα πρέπει να ψάξεις να βρεις και ένα DX7 II...

Το Μ1 (Korg) αν θυμάμαι καλά ήταν λίγο μεταγενέστερο των άλλων δύο. Μάλιστα ενθυμούμαι να έχει βρεθεί στο σπίτι μου από σπόντα ένα, το οποίο είχα καρφώσει στον ενισχυτή του μπάσου (mono φυσικά) και να χαζολογάω με διάφορους "ατμοσφαιρικούς" ήχους που είχε. Μάλλον "έπαιξα" δε ? σε αρκετή ένταση - έπαιξα που λέει ο λόγος φυσικά- διότι την επόμενη μέρα έλαβα τα εύσημα από κάτι γείτονες, για το τι ωραία που ακουγόταν ? Αφτά λατρεύω με τα πλήκτρα... Ακούγεται ο "μανταλάκιας", "Rick Wakeman" ? ?

Κοίτα, την εποχή εκείνη έπαιζαν τρία μηχανήματα κυρίως, D50 M1 DX7. Ειδικά στα live μαγαζιά αλλά και στα studio. Στα studio όμως υπήρχαν και διάφορα άλλα. Αργότερα μπήκαν στο παιχνίδι και άλλα όπως Kurzweil K-2000, PROTEUS, και φυσικά το πρώτο JV (JV-80) και μετά συνέχισε το σκηνικό.

Πολλά θα μπορούσα να γράψω για τούτη την Τέλε και γιατί την πήρα, η αλήθεια είναι όμως πως το έκανα γιατί μου θυμίζει εκείνη του Roy Buchanan - και πάντα ήθελα μια τέτοια.

@Terry RoscoeBeck5 Υπήρχαν και άλλοι πολλοί ήχοι που βγήκαν μετά σεεργοστασιακές ROM κάρτες. Επίσης υπάρχουν και τραγούδια στα οποία υπάρχουν ήχοι ντουμπλαρισμένοι με άλλα όργανα (φυσικά και μη). Τον καιρό εκείνο βλέπεις ελάχιστοι είχαν την πολυτέλεια να έχουν 2 - 3 ίδια μηχανήματα να αυξήσουν πολυφωνία ή να κάνουν περίεργα (πιό γεμάτα) layering κλπ. Στην Ελληνική δισκογραφία πάντως της εποχής εκείνης δύσκολο να μην άκουγες κάποιον γνωστό εργοστασιακό ήχο ή ακόμα και κατασκευασμένο (στα λαϊκά συνήθως). Εννοείται πως χρησιμοποιούσαν και εδώ εργοστασιακούς ήχους ως έχουν ή με λίγη διαφορά ανάλογα τις ανάγκες. https://www.youtube.com/watch?v=TeT6gdCsbDI https://www.youtube.com/watch?v=xLI5bBO4gDI https://www.youtube.com/watch?v=XUmaxJSkAoc https://www.youtube.com/watch?v=fat90RVqIKo https://www.youtube.com/watch?v=pHfKeYdXIfA https://www.youtube.com/watch?v=7UzxaMJNmuY https://www.youtube.com/watch?v=U6B38QarB7A https://www.youtube.com/watch?v=nYqJz01atMw https://www.youtube.com/watch?v=CE-GcF4rwVY Νομίζω τα παραπάνω χρησιμοποιούν D-50, αν δεν κάνω λάθος.

Corrected?

Μου αρέσει πολύ και το χρησιμοποιώ συχνότατα. Το πόσο κάποιες φορές μπορεί να μη φέρει επιθυμητό αποτέλεσμα συνήθως εξαρτάται απο την κυματομορφή που πρέπει να "ταιριάζει" σε ρυθμό και στυλ. Θέλω να προσθέσω στην ωραία και λεπτομερή παρουσίαση τον Magic Sam που ήταν απο τους πρώτους που χρησιμοποίησαν το εφέ στο blues και υπήρξε φανατικός χρήστης. Εδώ το All your love στο ντεπούτο του απο το 1957

Ο Καταρ -Κ πάντως εκείνη την ώρα άλλαζε τα νερά, επιβεβαιώνω το άλλοθί του

Etta Improv.mp3 Καλημέρα με ένα μικρό αυτοσχεδιαστικό με Telecaster!

Στο σπίτι το άλλο να παραθερισω λίγες μέρες. ?

Να το πω blast from the past, να το αποκαλέσω ghost of the Christmas past, δεν ξέρω... Αλλά ας δούμε τι έχουμε εδώ και κυρίως ποιους έχουμε εδώ: Καταρχάς τον αγνό, πηγαίο και άδολο καλλιτέχνη που τα παλιότερα μέλη του forum στο παρελθόν συχνά- πυκνά είχαν ανακηρύξει "artist of the year" (σ.σ. ποτέ και σε καμία περίπτωση), τον διαβόητο Samy Paraga. Ο παράγκας με δόλιους και υποδόριους τρόπους (τσίπουρα εξαιρετικής ποιότητας) παρέσυρε μια πλειάδα μελών του forum να τον συνδράμουν στις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις (σ.σ. ήμαρτον, τι γράφω...). Ο υποφαινόμενος, ο Στράτος-fusiongtr, o κ. Σπύρος Τυρέας γνωστός ως pipityri, καθώς και ένας ντράμερ που δυστυχώς δεν γνωρίσαμε ποτέ- κατά την πάγια τακτική στις ηχογραφήσεις του αγνού και πηγαίου καλλιτέχνη- συνεισφέραμε το κάτι τις μας. Πρώτο άσμα τα Μεταξωτά της Μελίνας Κανά. Το καστ: Παράγκας τραγούδι και κιθάρες-βαβούρα στο φινάλε. Στράτος τα πάντα όλα (κιθάρες "φευγάτες", κιθάρες πιο "φευγάτες") και επί της ουσίας το έκανε κομμάτι. Εγώ πάλι έπαιξα μπάσο με μια allure... μπουζουκιού για τις ανάγκες του τραγουδιού, καθώς το budget ήταν "σφιχτό" και δεν είχαμε για μπουζουξή! Η ηχογράφηση (εγώ και ο Στράτος) έγινε ή το 2014 ή το 2015 αν θυμάμαι καλά. Μετά αράξαμε και πετούσαμε τάπες στο βαρέλι, περιμένοντας να "ωριμάσει" ο καλλιτέχνης. Του πήρε μερικά χρόνια... Το έτερο άσμα είναι "φρέσκο", εγώ έγραψα πριν μερικούς μήνες, μετά προστέθηκε ο Σπύρος, cajon παίζει ο Βασίλης Δηβόλης και ο παράγκας που δεν ξέρω τι κάνει (α ναι, τα υπόλοιπα)... Αυτά τα ολίγα και enjoy τέχνη λέμε.