Πίνακας συμμετοχής

Καλορίζικη και ανέβασε καμιά φωτό να την δούμε...

Μα η ομορφιά της Τελε είναι στην απλότητα... Δύο μονοί και μια in-between θέση, ένα volume και ένα tone...

Δεν κΣερο τΗ ινε αλλα αΦτο το ΠΡΑΜΑ δεν ακουγεται με την καμμια........δεν ειναι καν κακο, ειναι ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ μετριο (τουλαχιστον το πολυ κακο παρουσιαζει ενα καποιο ενδιαφερον....) Μουσικα,αισθητικα και εμφανισιακα η TS μου θυμιζει παραβρασμενο φτηνο σπαγγετι (απο αΦτα που ινε πιο κιτρινοπορτοκαλι πριν το βρασιμο και απο μανταρινι) με κετσαπ απο τα Lidl.

Ε γραψτα ντε! ?

Παράδειγμα από τους καθαρούς ήχους.

Τι να παρει? Μπορει κανείς να καταλαβει σε τετοια ονοματα και υλικο αν ο χ πληκτράς παιζει η οχι? Φαίνεται η μπαντα καθόλου?

Οι πληκτράδες της στην περιοδεία με τι αρμόνια να παίζουν άραγε?

Α ωστε απο εκεί προήρθε η έμπνευση! Δεν την ειχα προσέξει, δεν είμαι ιδιαίτερα well versed με τον Campbell.

Η tele μου αρέσει σαν κιθάρα Θέλω να γράφει fender.?

Άμα δε γράφει Fender... ??

'Eχει βγάλει η HB κόπια αυτής, την έχεις δει φαντάζομαι - και δεδομένου του πόσο έχουν πάει πλέον οι original χίλιες φορές η HB! https://www.thomann.co.uk/harley_benton_te80_nt_deluxe_series.htm?glp=1&gad_source=1

Ο πυρήνας των λεγομένων του Eliot είναι ρεαλιστικός - για να μην πω αληθής. Για την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ηλικιών που περιγράφει η TS είναι το "απόλυτο". Και αυτό "μεταφράζεται" στις απίστευτες πωλήσεις της. Οι RS και οι Beatles για τα ίδια demographics είναι... αρχαία και κυρίως άγνωστη ιστορία. Βέβαια τώρα συγκρίνουμε την εποχή του... γραμμοφώνου με την εποχή των social media ? Αλλά -καθότι ο τίτλος του νήματος είναι λίγο... προβοκατόρικος- ο Eliot δεν συγκρίνει καλλιτεχνικές αξίες. Συγκρίνει πωλήσεις εισιτηρίων - με όλη την υποκειμενικότητα του θέματος. Πάντως, από αμιγώς οικονομικής άποψης δεν είπε κάτι "παράλογο".

Νομίζω ότι ο Elliot έχει καταληφθεί από κάποιο γεροντοέρωτα και τα βλέπει κάπως υποκειμενικά στην καλύτερη. Αδύνατο και άκυρο να συγκρίνουμε καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές για προφανείς λόγους (και πρωτίστως όχι καλλιτεχνικούς). Συμφωνώ ότι δεν ακούγεται αλλά ωστόσο έχω στο μυαλό μου ότι μέσα στη γενικότερη σύγχρονη καλλιτεχνική δυστοπία, ακόμα και αυτή (Swift) ενδεχομένως να αποτελεί κάποιου είδους ανάχωμα στη μαλακία που ακόμα δεν φαίνεται ξεκάθαρα. Γράφει τα κομμάτια της μόνη της, παίζει, μπορεί να κάνει ενδεχομένως και παραγωγή, και σίγουρα έχει πίσω της αρκετό κόσμο. Τώρα το γεγονός ότι σε εμάς (40+) φαίνεται και ακούγεται νερόβραστη είναι γεγονός, αλλά μόλις κάνω να σκεφτώ τι βγάνει το spotify σαν top artists ξανασκέφτομαι ότι από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ίσως καλύτερα να ελπίζω ότι στο μέλλον μπορεί με αφορμή την Taylor Swift να βγει κάτι πιο ενδιαφέρον. Και από ανθρώπους.

AAAΠ! Δεν θέλω τέτοια.? Πρέπει να μάθεις να τα ξεχωρίζεις, σαν καλός...μπασίστας.? Η πρώτη DX γενιά φαίνεται εύκολα από το γράμμα 'D' που είναι πιο μυτερό, ενώ στη δεύτερη γενιά το 'D' είναι στρογγυλεμένο. To DX7 II έβγαινε σε τρεις version: DX7S, DX7 II FD (FD = Floppy Disk) και DX7 D (χωρίς flοppy). Το DX7S ήταν ένα DX7 ΙΙ αλλά κατασκευασμένο από πλαστικό, είχε την ίδια μικρή οθόνη με το original DX7 αλλά αυτή τη φορά ήταν φωτιζόμενη, παρέμενε monotimbral (ένας ήχος τη φορά) και στοίχιζε λιγότερο από τα DX7 II FD/D μοντέλα, τα οποία ήταν bi-timbral (δύο ήχοι ταυτόχρονα), είχαν μεγαλύτερη οθόνη και ήταν φτιαγμένα από μέταλλο. Και τα τρία μοντέλα είχαν 16-bit DAC, σε αντίθεση με το original DX7 που ήταν 12μπιτο. Το DX7S είναι γενικά δυσεύρετο, σπάνια θα το πετύχει κανείς στα μεταχειρισμένα. Στην παρακάτω φωτό η πίσω μεριά ενός original DX7 και ενός DX7 II. Η διαφορά στο λογότυπο είναι εμφανής.

Ε, όχι και να παρουσιάσουμε ένα απλό Montage... ?

Όλο το Sounion φορτωμένο με Montage M ήταν, γι αυτό το ανατίναξαν οι Χούθι (που πληρώνονται απ'τη Roland, την Korg και τη Kurzweil μαζί), για να καθυστερήσουν κι άλλο τις παραδόσεις. Αλλά δεν θα τους περάσει!

Καμία εμμονή! Πρώτα από όλα διασκεδάζω με αυτό και στα πρώτα μου μηνύματα ξεκαθάρισα ότι είναι φουλ ερασιτεχνικό αυτό που ήθελα να δοκιμάσω! Αν ανατρέξεις στην πρώτη ανάρτηση αυτής της συζήτησης καθώς και στα audio των τραγουδιών που κυκλοφορούν στο youtube, θα δεις ότι υπάρχουν κάποια άτομα που θέλουν να τα ακούσουν χωρίς τόσο αλλοιωμένη φωνή. Επομένως, όταν το μόνο που υπάρχει είναι ένα cd των 120 ευρώ στο discorgs που κανείς μας δε θέλει να αγοράσει (και είναι πολύ λογικό) γιατί να μην ασχοληθώ εγώ στον ελεύθερο μου χρόνο που μου αρέσει κιόλας;? Τώρα σίγουρα δε θα ακούγεται σαν cd γιατί ούτε αρκετές μουσικές γνώσεις έχω ούτε είμαι producer, αλλά στα δικά μου αυτιά είναι πιο ευχάριστο από τα audio που το pitch είναι εκνευριστικα ψηλό. Καλή συνέχεια!

Αν και στα Leslie Speakers το θέμα του tremolo υπήρχε ήδη από το 1937, στην κιθάρα όχι απλά δεν υπήρχε, αλλά φαίνεται ότι οι οργανοπαίχτες δεν είχαν παρακολουθήσει την τεχνολογική αυτή καινοτομία του Donald Leslie και δεν σκέφτηκαν να την υιοθετήσουν. Ο πρώτος ενισχυτής με ενσωματωμένο tremolo unit ήταν ο Premier 66 που βγήκε στην αγορά το 1947, αργότερα την ίδια χρονιά η Danelectro ενσωμάτωσε tremolo και ακολούθησε ένας της Gibson την επόμενη χρονιά. Κάπου εκεί χρονικά, ίσως και το 1946 η DeArmond έβγαλε το θρυλικό standalone unit DeArmond Tremolo Control με το οποιο ο Duane Eddy ηχογράφησε το Rebel Rouser, το Stalkin', το Cannonball το the Lonely one και το Fourty Miles of Bad road. Επίσης τρέμολο ακούμε σίγουρα στο Rumble του Link Wray (1958), αλλά και εκπληκτικούς ήχους τρέμολο στα All I have to do is dream των Everly Brothers (απο τον Don Everly ή τον Chet Atkins) και Put your Hand on my shoulder του Paul Anka (προσπαθώ να μάθω ποιος να έχει παίξει κιθάρα σε αυτή την ηχογράφηση γιατί δίνεται credit μόνο στον μαέστρο της ορχήστρας). Ακούμε τρέμολο στο Flood του Muddy Waters το 1953 (άγνωστο με ποια συσκευή) και το 1955 με τον Bo Diddley στο Pretty Thing και στο Diddley Daddy. Ισως το DeArmond γιατι ο πρώτος fender ενισχυτής με τρέμολο βγαίνει το 1956 (Vibrolux). Δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν ο Les Paul χρησιμοποιεί κάποια ανεπαίσθητα ήπια ρύθμιση στο Sweet Hawaian Moonlight το 1946. Ξεκάθαρα όμως ακούμε τρέμολο στα κομμάτια του Roosvelt Sykes : -Are you unhappy, -You can't do that to me -Sugar Babe Blues -Love has something to Say Όλα ηχογραφημένα μεταξύ 1941 και 1944 πριν από όλους τους ενισχυτές με built in tremolo. Πιθανότατα στα κομμάτια αυτά παίζει κιθάρα ο Big Billy Broonzy και αναρωτιέμαι αν παίζει να χρησιμοποιούσε κάποια custom ηλεκτρομηχανική κατασκευή με δονούμενο τύμπανο με ηλεκτρολύτη ή οινόπνευμα. Μου φαίνεται υπερβολικά ψαγμένη κατάσταση για τα δεδομένα της εποχής. Η τεχνολογία υπήρχε, αλλά δεν είχε βγει ακόμα σαν έτοιμο προϊόν στον κιθαριστικό χώρο. Φαίνεται πως ως το 1958 οι κιθαρίστες δεν συγκινήθηκαν από τον ήχο του tremolo και δεν ασχολήθηκαν ως το 1958 που έχουμε ένα καλό σύνολο από ηχογραφήσεις με τον συγκεκριμένο ήχο που έγιναν γνωστές. Εξαιρεση ο Pops Staples που το 1956 χρησιμοποιεί τρέμολο σε όλο το Uncloudy Day των Staple Singers. Προφανώς ως build in effect καποιου ενισχυτη. To 1960 o Hank Marvin στο Apache, η Sister Rosetta Tharpe στο What Are they Doin' In Heaven, το 1961 o Del Shannon στο Runaway και τα επόμενα χρόνια ακολουθούν οι Slim Harmo (Baby Scratch my Back), Buffalo Springfield (For What is Worth), Tommy James & the Shondells (Crimson and Clover), CCR (born in the bayou), O Billy Strange στο Bang Bang (My baby shot me down) με την Nancy Sinatra και φυσικά Rolling Stones (Gimmie Shelter). Ακραία ρύθμιση του tremolo εισάγοντας ένα νέο ήχο έχουμε από τον Johnny Marr το 1984 με το How Soon Is Now των Smiths. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία που επαναλαμβάνεται. Σας αρέσει το τρέμολο σαν εφέ? Το χρησιμοποιείτε? Σε ποια ηχογράφηση το διακρίνατε και σας κίνησε το ενδιαφέρον? Ποια είναι η παλαιότερη ηχογράφηση που το έχετε εντοπίσει?

Papagianopoulos 'oxo re'.mp4

Le Baron Chrysler ρε θΗριο? που την βρηκες.....(απο τα λιγα 80s αμερικλανικα που δεν ηταν δια τον πεουλα) ειχα μια για κανα χρονο οταν ημαΝε εκει (την ανταλαΚσα με μια Cadillac Deville για να καΜω τον γυρο τσι Αμερικης πριν γυρισω πισω οριστικα , η Cadillac ηταν ακομα πιο φοβερο αμακΣι ...απλα δεν....εστριβε....αλλα αυτο δεν χρειαζεται ετσι κι αλλιως στις ΗΠΑ ?..ΟΛΑ μια ευθεια ειναι)

Υπάρχει και ένα οβίνδεο με τον Ίαν Κιγκοίλιαν που παρακαλάει τη Τέιλορ να τον προσλάβει για οδηγό σε φορτηγό, μπας και πάρει το μπόνους των 100 χιλιάρικων, αλλά κάποιος χρήστης Cambia ths Kanithou έχει αγοράσει τα διακαιώματα και απαγορεύει την αναπαραγωγή του

Που να καταλάβεις τις ευθείες αναφορές στην oversized σειρά του Αρμάνι στα 80's σε συνδυασμό με τις νέο νουάρ σκηνοθετικές πινελιές του Ντένις Χόπερ στα 90's....

Δεκαετία 40 ο τίμιος αγρότης έχει ξεπεζέψει το υνί απ το βόιδι και το πάει για ρεφρέτινγκ στον λουθίερ Καμβάς σε λάδι Έργο ΛΚ Εκτιμώμενη αξία. Σε ελεύθερη προσφορά

γαιτη εχις αχροματοπσια

Φλάτζα μηχανής, μέχρι να έρθει η οδική, να φορτώσει το απολίθωμα, να το αφήσει σε συνεργείο της Κοζάνης που ο ιδιοκτήτης είναι στα χωρίσματα και ψάχνει δικηγόρο, θα πάρει λίγα τέρμινα

Με τον βίντατζ κουβά που έχει για αμάξι, μάλλον Σάββατο θα είναι ακόμα, μέχρι να επιστρέψει Κοζάνη και δια όσο χρειαστεί η σαύρα να διανύσει την απόσταση

Αν δεν έκανε τόση ζέστη θα τσίγκλαγα λίγο τον Samy με τους RS και θα πηγαίναμε στις 100+ σελίδες πριν τις 5:00μμ, αλλά οι καιρικές συνθήκες βλέπεις δεν βοηθούν...?

Η Taylor Swift του Prog.? Renaissance - Cold Is Being (1974) Διασκευή Albinoni με την υπέροχη φωνή της Annie Haslam και τα πλήκτρα του John Tout.

Ο Φώτης με 25 χαρτιά την έχει κάνει... Η Taylor με το ίδιο ποσό άντε να σου πει κάνα ρεφραίν.

Mέχρι 10 το κόβω και αν

Η Ριάνα λέει αυτό με τις ομπρέλες

Στη σειρά οι Αυθαίρετοι είχε χρησιμοποιηθεί αν θυμάμαι καλά το D 50 και χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ για το soundtrack της σειράς Star Trek- The Next Generation. To Roland D 50 το έχω σε μορφή κάρτας επέκτασης, η οποία μεταμορφώνει το V-Synth σε ένα πιστό αντίγραφο του D-50 και τα control του V-Synth εξομοιώνουν παράλληλα τον PG-1000 linear controller του Την πέτυχα τότε σε Αγγελία του Noiz στο κουτί της σφραγισμένη σε τιμή πολύ πολύ χαμηλή και την πήρα τιμής ένεκεν, δεν έχω προλάβει να ασχοληθώ πολύ, αλλά χρόνια, έχουμε. Όσο η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια και τα υπερκέρδη τους μας κλείνουν μέσα ? τόσο περισσότερο θα μας δίνουν την ευκαιρία να ασχολούμαστε, κλεισμένοι στις σπηλιές μας σαν τα ποντίκια. Γιατί να πληρώσεις ξαπλώστρα 30 ευρώ και δωμάτιο 200, ενώ μπορείς να πάρεις ένα καφεδάκι και να ασχοληθείς με το υπέροχο αυτό εργαλείο και να δημιουργήσεις υπέροχους ήχους και να φτιάχνεις κομματάκια. ?

Δε βαρεθήκατε να μιλάτε για τα synthesizer - νεκρούς θρύλους?? Που πλέον ζούν ως parts σε ένα montage με ειδικούς να σπάνε το κεφάλι τους να βγάλουν μερικά καλά preset να τα συνδυάσουν με κανα effect και την AWM2 και την άλλη, να πουλήσουν? ? Πάρτε Roland. ?

Αγαπητέ Ηλία, κοιτάμε ένα "μπαρουτοκαπνισμένο" όργανο και αυτά είθισται να έχουν ενδιαφέρουσες ιστορίες...

Πολύ μ’ αρέσει ο Jojje. Θυμάμαι όταν είχα πάρει το άλμπουμ των Made in Sweden που είχε τίτλο Made in England είχα πει βλέποντας το εξώφυλλο -Τι μ@κ@&€σ είναι αυτοί. Όταν το άκουσα όμως…

Gibson GA-50T, 1948 με built in tremolo Και το 1955, Fender Tremolux Premier 66, o πρώτος κιθαριστικός ενισχυτής με τρέμολο (1947)

Ότι θα μου φέρει ο "Σουηδός" και ο @Nestoras είναι κοντά σε ένα Ι Ε, ας μην είμαστε πλεονέκτες ?

Το Μ1 (Korg) αν θυμάμαι καλά ήταν λίγο μεταγενέστερο των άλλων δύο. Μάλιστα ενθυμούμαι να έχει βρεθεί στο σπίτι μου από σπόντα ένα, το οποίο είχα καρφώσει στον ενισχυτή του μπάσου (mono φυσικά) και να χαζολογάω με διάφορους "ατμοσφαιρικούς" ήχους που είχε. Μάλλον "έπαιξα" δε ? σε αρκετή ένταση - έπαιξα που λέει ο λόγος φυσικά- διότι την επόμενη μέρα έλαβα τα εύσημα από κάτι γείτονες, για το τι ωραία που ακουγόταν ? Αφτά λατρεύω με τα πλήκτρα... Ακούγεται ο "μανταλάκιας", "Rick Wakeman" ? ?

Πολλά θα μπορούσα να γράψω για τούτη την Τέλε και γιατί την πήρα, η αλήθεια είναι όμως πως το έκανα γιατί μου θυμίζει εκείνη του Roy Buchanan - και πάντα ήθελα μια τέτοια.

Όλοι το είχαν την εποχή εκείνη, ακόμα κι ο άσχετος ο Βαγγέλης...?

Όταν διάβασα τον τίτλο του βίντεο, ψάρωσα. Είχανε ένα μέσα στο Sounion για να παίζει ο καμαρώτος τα μπλουζ, αλλά το ανατινάξανε τα νουνιά οι Σουνίτες.

Μου αρέσει πολύ και το χρησιμοποιώ συχνότατα. Το πόσο κάποιες φορές μπορεί να μη φέρει επιθυμητό αποτέλεσμα συνήθως εξαρτάται απο την κυματομορφή που πρέπει να "ταιριάζει" σε ρυθμό και στυλ. Θέλω να προσθέσω στην ωραία και λεπτομερή παρουσίαση τον Magic Sam που ήταν απο τους πρώτους που χρησιμοποίησαν το εφέ στο blues και υπήρξε φανατικός χρήστης. Εδώ το All your love στο ντεπούτο του απο το 1957

Etta Improv.mp3 Καλημέρα με ένα μικρό αυτοσχεδιαστικό με Telecaster!

Χρόνια πολλά στην μονη κιθάρα που χρειάζεσαι. Είναι απίστευτο το πώς έπιασε σωστά με τη μία το θέμα solid body κιθάρα ο γίγαντας ο Λέο. Μου αρέσει απίστευτα η κιθάρα που έχω (American Deluxe με DiMarzio Twang Kings) και τεράστιο ρόλο σε αυτό παίζει το ότι είναι μια μοντέρνα εκδοχή του κλασικού οργάνου, κυρίως στο μανίκι και στο σώμα. Θα ήθελα μια δεύτερη, μια thinline 70s με cunife μαγνήτες πχ αυτηνανε https://www.thomann.de/gr/fender_av_ii_72_tele_thinline_mn_agn.htm Από λοιπές Τελεαγάπες, Cabronita με Bigsby και TV Jones θα με εντυπωσίαζε