Πίνακας συμμετοχής

Υπάρχουν πάρα πολλά μοντέλα Μεξικάνικων Fender. Αν μιλάς για τις καινούργιες, προτείνω να πας στην καινούργια σειρά Player II, ειδικά αν προτιμάς τις Rosewood ταστιέρες. Γενικά φαίνονται πιο προσεγμένες. Πιθανότατα θα χρειαστούν και πάλι ένα καλό setup & κόψιμο/καινούργιο nut για να φτάσουν σε πραγματικά καλό επίπεδο. Σε Μεξικάνικη πάντως προσωπικά προτείνω να βρείς μια μεταχειρισμένη 10ετίας Classic Series 50s ή 60s. Eίναι από τις καλύτερες intermediate κιθάρες που κατασκευάστηκαν ποτέ, κάποιοι τις προτιμούν και από πολύ πιο high-end μοντέλα. Να αποφύγεις σε μεταχειρισμένες αυτές που γράφουν "Made In Mexico" κάτω από το Fender στην μπροστινή πλευρά του μπράτσου. Eίναι η πρώτη Μεξικάνικη σειρά που ακόμη μάθαιναν και είναι χάλια σε ταστοδουλειά, χειρότερη ίσως και από τις σημερινές Squier. Να αποφύγεις επίσης τις Made in USA "Highway" Series, που ήταν κι αυτές intermediate μοντέλα. Επίσης χάλια. Τώρα για το θέμα μονοί/διπλοί κλπ είναι θέμα γούστου δικού σου. Σε αυτό το στυλ κιθάρας αξίζουν ως VFM (αλλά με μικρότερη μεταπωλητική αξία) και οι Charvel και Schecter. Κιθάρες όπως αυτή η Charvel ή αυτή η Schecter είναι πολύ καλύτερες απ' ότιδήποτε καινούργιο Fender μπορείς να βρεις, αλλά με κάποιες μικροδιαφορές, οπότε είναι και πάλι θέμα γούστου.

Υπερβολές. Υπάρχουν και ευχάριστα. Στους γυναικείους αγώνες Ελληνορωμαικής πάλης και σε έλεγχο ο οποίος διεξήχθη απο την αρμόδια ελεγκτική αρχή των Ολυμπιακών αγώνων,αθλήτρια βρέθηκε θετική σε τέστ εγκυμοσύνης.

? Καλό....

Αν πας σε μεταχειρισμένη που δεν θα τη δεις, τότε αναγκαστικά καλή τη πίστει. Το βίντεο βοηθάει όπως είπε και ο @gkourmoul1, αξιολογήσεις αν υπάρχουν πχ στο Reverb είναι επίσης αρκετά ενδεικτικές. Γενικά τα περισσότερα παιδιά κι εδώ μέσα δε θα ξεφτιλιστούν για 5-6 κατοστάρικα. Εμένα στα 20+ χρόνια στις αγγελίες και με άπειρες συναλλαγές, μόνο ένας εξυπνάκιας μου 'τυχε κι αυτός ακόμη δέχτηκε τελικά να του επιστρέψω την κιθάρα.

Δε μου αρεσει γενικα να σχολιάζω αγγελίες άλλων, αλλα 800άρικο για H1 δεν θα έδινα (προτιμότερες οι CP που ανέφερε ο kpeyos και ας είναι mim), ειδικά με το (επίφοβο κατ'εμε) σπάσιμο στο headstock.

Γιάννη, δηλώνω ενθουσιασμένος!!! Μπράβο που το μοιράστηκες μαζί μας!!! Εύγε!!!

Βρε ναι, αλλά καλύτερα να πας για νέο μπράτσο, και στα 600 ευρώ μπάτζετ, το κόστος είναι πάνω από το μισό. Γίαυτο μιλώ για άχρηστη κιθάρα. Η μισή θα θέλει πέταμα…

Ήχος original eightίλας ? Μπράβο Γιάννη που το "διέσωσες".

Και αυτό επισκευάζεται, αλλά πάει πολλά το "μαλλί".

Για ροκ & μέταλ σε αυτό το price range θα δοκίμαζα οπωσδήποτε μια PRS SE CE24... https://www.thomann.de/gr/prs_se_ce_24_vs.htm

ακριβως. Εάν έχει χαλάσει η βέργα, η κιθάρα είναι άχρηστη. Όλα τα υπόλοιπα φτιάχνουν

Αν μετατοπίζοντας τις χορδές ειδικά στα πρώτα τάστα δεις κάτι τέτοιο... ... λάβε τα μέτρα σου. Δηλαδή ή κάνε μεταβολή ή αφαίρεσε €200 από αυτά που θα έδινες. Προσωπικά το truss rod θα με απασχολούσε για κάποιο πολύ παλιό όργανο ή για όργανο πολλά χρόνια εκτός δράσης. Κακό πάντως δεν είναι να υπάρχει ένα αλενάκι εύκαιρο

Has διαταξη και πρώτη επιλογή η Schecter nick johnston. Κατηγορία αμερικανικής στρατ, με πιο λεπτό μανίκι, μεγάλα ταστα και σούπερ ποιότητα.

OK οπότε μιλάμε για μεταχειρισμένη αν θες να ανέβεις level. Και καλύτερα HSS (διπλός-μονός-μονός). Η Schecter που σου πρότεινα στο προηγούμενο post είναι B-Stock και end-of-life (έχει κανονικά σταματήσει να κυκλοφορεί) και ο Thomann τη δίνει σε τιμή που δεν τη βρίσκεις εύκολα ούτε σαν μεταχειρισμένη. Βέβαια είναι στα 700€, πρέπει να ανέβεις λίγο. Kαι βέβαια έχουμε και αυτή τη ωραιότατη Fender American Standard για να τελειώνεις μια και καλή με κιθάρα στα 850€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=578997 Πέριττό να πώ ότι υπάρχουν άπειρες MiM Fender στις αγγελίες στις τιμές που ψάχνεις. Αν ψωνίσεις μεταχειρισμένη βεβαιώσου μόνο ότι τα τάστα είναι σε πάρα πολύ καλή έως άψογη κατάσταση και ότι δουλεύει η βέργα του μπράτσου.

ποσα διαθέτεις, και τι ήχους θες να βγάλεις, με τι εξοπλισμό?

Αν θες μονούς μαγνήτες σε αυτά τα λεφτά η μεξικάνικη fender είναι η καλύτερη επιλογή (γύρω στα 800 ευρώ καταλαβαίνω ότι εννοείς). Αν θες με διπλούς υπάρχουν πολλές επιλογές, τι μουσική παίζεις?

Και αυτή μια χαρά είναι όπως το θέτεις. Αν θες κάτι σε «κλασική» strat κατάσταση φυσικά. Σε σχέση με μια ινδονησιακή/κινέζικη squier; Θα είναι μια κανονική strat. Το πάντα είναι μεγάλη κουβέντα. Αν σε βολέψει εξ αρχής, αν παίζει καλά, να "κολλήσετε", θα μπορούσε να είναι και για πάντα. Από εκεί και πέρα τι upd να κάνεις; Άντε τίποτα μαγνήτες εάν και εφόσον φτάσεις σε ένα επίπεδο που για τους δικούς σου λόγους δεν σε ικανοποιούν οι υφιστάμενοι - αλλά αυτή είναι μακρινή υπόθεση. Ένα βήμα τη φορά... ?

Ναι το είδα... Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Το αφήνω εδώ για να μην πάει αλλού.

Φούρναρης; ?

Όπως πολλοί γνωρίζετε, το Thomann φέτος κλείνει 70 χρόνια ζωής. Για να το γιορτάσει, τις πρώτες 10 μέρες κάθε μήνα ανεβάζει στο site του προϊόντα σε πολύ μειωμένη τιμή ή special anniversary editions από γνωστά προϊόντα. Μπορείτε να ενημερώνεστε στο site ή μέσω email που στέλνεται από το Thomann κάθε μήνα με τις νέες προσφορές. Η αφορμή για αυτό το θρεντ ήταν το νέο email που μου στείλανε και η προσφορά που έχουν για τα Roland Fantom 6 και 7. Το Fantom 6 λοιπόν το δίνουν στα €1,869 και το Fantom 7 στα €2,080. Απίστευτες τιμές που δεν τις βρίσκεις ούτε στα μεταχειρισμένα. Όσοι τυχεροί τα αποκτήσουν, σκάνε και άλλα €229 για την ΕΧ επέκταση και αποκτούν έτσι ένα Fantom EX με ελάχιστα λεφτά (οι τιμές των Fantom EX 6 & 7 παίζουν στα €4,166 και €4,333 αντίστοιχα). Τρέξτε!?

Το back story είναι αρκετά συγκινητικό για μένα. Πρόκειται για τον κολλητό μου στο σχολείο, ο οποίος στα χρόνια του Γυμνασίου είχε γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο ήρωας του μυθιστορήματος ήταν ο "Derek Lloyd", κάτι σαν τον γνωστό μας 007, που ήταν και κοινός μας αγαπημένος ήρωας. Τότε λοιπόν (κάπου μεταξύ '86-'89) ο κολλητός μου έβαλε αυτό που θα λέγαμε σήμερα "τσάλεντζ": Αν το μυθιστόρημα γινόταν ταινία, θα έπρεπε να είχε ένα μουσικό θέμα. Οκ, κασετόφωνο, αρμόνιο Yamaha, άπειρη τρέλα, πολλή όρεξη, πολλές δοκιμές και γενικώς εφηβική δημιουργικότητα. Και πολλή πλάκα. Περνάγαμε καλά, γιατί υπήρχε αντικείμενο. Κάποια στιγμή αργότερα, αρχές '90, ήρθαν στο σπίτι τα midi και τα κομπιούτερ. Ως φοιτητής πλέον θυμήθηκα το κομμάτι και έκατσα να το βάλω σε τάξη στο Cakewalk. Βέβαια τότε τα πράγματα μου βγαίνανε πολύ τετράγωνα, πολύ κβαντισμένα, πολύ... midi. Ό,τι και να έφτιαχνα ακουγόταν σαν demo κάποιου home keyboard. Τέλος πάντων, εδώ είναι. "Zero Hour". Αφιερωμένο στην μνήμη του Βασιλάκη, που στα 21 του μόλις, έκανε ένα "τσακ" και έφυγε από κοντά μας. Zero_Hour.mp3

Μια και μπήκαμε σε Vangelis mood, να ακούσουμε λίγο ακόμα. Vangelis - Hypothesis, part 1 Vangelis - Hammond, Clavinet, piano, kazoo Brian Odgers - bass Tony Oxley - drums Recorded at Marquee Studios, London in June 1971. Cos μην το ακούσεις, δεν θα σ'αρέσει.?

Εγώ προτιμώ τον Μίκη από τον Βαγγέλη. Πιο δίκαιο μου φαίνεται. Ήταν εμβατηριακός και το δίκιο μας το κερδίζουμε με αγώνες και τη γροθιά ψηλά. Ήταν υπουργός. Στοχαστής. Ο Βαγγέλης ήταν λίγο αποστασιοποιημένος και έπαιζε όλο τα ίδια. ?

Ολόκληρη η Μεταπολίτευση, "Χρονιά Μίκη Θεοδωράκη" ήταν.? Α ρε δύσμοιρε Βαγγέλη, και στο έλεγα από μικρός, γράψου στην ΚΝΕ να δεις προκοπή, αλλά εσύ τίποτα, αγύριστο κεφάλι.? Τέσπα, σε μια άλλη ζωή...?

Καλύτερα πολυεστέρας (που δεν είναι και ιδιαίτερα παχύς στις εδώ που τα λέμε) παρά αγυαλιστο νίτρο που σου μένει στα χέρια μόλις ιδρώσεις και η ποιότητα είναι λες και την έβαψε την κιθάρα μεθυσμένη μαϊμού? Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι θέμα γούστου. Οι H1 έχουν μαγνήτες επιπέδου Squier με μπάρα αντί για μαγνητικά pole pieces, μιλάμε για χάλι. Σε σύγκριση στις Classic Series παίρνεις τουλάχιστον κιθάρα με πραγματικούς Strat μονούς, vintage voiced, που μπορείς και να τους κρατήσεις. Άσε που με τα ίδια λεφτά παίρνεις Charvel με έβενο ταστιέρα και μαγνήτες Seymour Duncan. Τί συζητάμε;

Να σου πω την αληθεια δεν θυμαμαι ποτε είχαν γίνει αλλαγές στη συγκεκριμένη σειρα. Εχω παιξει 2-3 και νομίζω όλες ήταν απο την πρώτη γενιά (προ-2010 σιγουρα). Θυμάμαι μάλιστα ότι ήμουν σε παρόμοια φάση με τον φίλο, κοίταγα δηλαδή να πάρω την πρώτη μου decent ηλεκτρική εκει στο 700αρικο το 2006-2007, κοιτούσα για strat-ο-ειδές κυρίως και η H1 ήταν στις υποψήφιες. Οι μαγνήτες της μου είχαν ακουστεί πολύ hot και καθαροί, δεν μου βγάζανε strat-ιλα και μου θυμίζαν τους μονούς που είχα συναντήσει σε φτηνές κιθάρες. Ξέρεις - κεραμικοί, overbright, χωρις "σωμα". Ούτε το ημι-ματτ φινίρισμα μου είχε κάτσει καλα, nitro ξεnitro θυμάμαι δε μου είχε αρέσει. H ΜΙΜ Standard θυμαμαι μου είχε αφήσει πιο καλη αίσθηση "κλασσικής" strat, και ειδικά οι CP ήταν το κάτι άλλο συγκριτικά. Σε κάθε περίπτωση, μιας και στα μεταχειρισμένα μπορεί να βρεθεί σχεδόν οποιαδήποτε μεξικάνα σε αυτό το budget, και με λίγη τυχη στο 1000αρικο βρίσκεις early '00s Am.Std. η H1 σε αυτη τη τιμή imho δύσκολα στέκεται.

Μόνο σε μένα κάνει εντύπωση οτί ο Νίκος μετά της συζύγου του είναι στην Ιαπωνία και μαθαίνουν Ιαπωνικά τους Ιάπωνες,οι οποίοι μάλιστα το επιδοτούν?

Επαναλαμβάνομαι αλλά θα το κάνω μέχρι να μάθουμε. Παραθέτω τους δύο χρυσούς κανόνες για αγορά κιθάρας: 1. Δε ρωτάμε ποτέ σε μουσικό φόρουμ τι κιθάρα να πάρουμε. 2. Οτιδήποτε κάτω από 3.000€ είναι πεταμένα λεφτά.

Άντε βρε... μην παραπονιέσαι... διάβασα ότι η Πολιτεία θεσπίζει το 2025 ως...."Χρονιά Μίκη Θεοδωράκη".... ????????????

Υδατάνθρακα παίρνω από τα καρύδια + από τη σκόνη πρωτεΐνης. Αμυλουχους υδατάνθρακες, όπως πατάτα κ.λ.π....τους αποφεύγω. Επίσης δεν κάνω ούτε τρέξιμο σκληρό, ούτε π.χ. crossfit...να θέλω τέτοια πράγματα (έκρηξη κλπ). Έξαρταται τι θέλει να κάνει ο καθένας. Ο υδατάνθρακες στη διατροφή, χρειάζεται σε επαγγελματικά επίπεδα, που και οι προπονήσεις είναι σκληρές και θέλεις την τρελή έκρηξη και επιδόσεις. Εμένα δεν με αφορά αυτό το θέμα. Εγώ θέλω και κάνω ήπιες προπονήσεις, που μόλις τις τελειώσω, να μπορώ να γυρίσω άμεσα στη δουλειά μου και στο γραφείο μου. Η γυμναστική δεν είναι η δουλειά μου, ούτε είμαι pro αθλητής edit: Γενικά πρέπει να ξέρει ο καθένας τί θέλει να κάνει και να δοκιμάζει πάνω του πράγματα. Έχω περάσει από διάφορες φάσεις τα τελευταία 20 χρόνια και έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα. Και σε προπόνηση και σε διατροφή. Ημουν vegan για 6 χρόνια π.χ. Ή έτρεχα 7 χιλιόμετρα την ημέρα. Πλέον, δεν τρέχω ούτε και αν με κυνηγάνε (και ΠΟΤΕ έντονο αερόβιο) και φυσικά τρώω σχεδόν μόνο κρέας. Ετσι μου αρέσει πιο πολύ το σώμα μου (εμένα έτσι, δεν θα πάω ούτε στα καλλιστεία ούτε σε κάνεναν διαγωνισμό). Επίσης επειδή υπάρχει παραπληροφόρηση και ενίοτε αντιφατική. Εγώ θα συνιστούσα σε κάποιον: 1ον να προσδιορίσει ΤΙ θέλει να κάνει (απλά να χάσει κιλά ; να είναι αθλητικός για καλή υγεία; το κάνει για την εμφάνηση ; (εδώ εμπίπτω εγώ ?). 2ον Πώς φαντάζεται το σώμα του 3ον Θέλει απλά δύναμη και αντοχή; 4ον Να δοκιμάζει διατροφές και προγραμματα γυμναστικής. Δεν ανταποκρίνονται όλοι στα ίδια το ίδιο. Να βρει τι κουμπώνει πάνω του (ακόμα και στα ωράριά του ή την κατασκευή του). Το "σώμα" είναι 60 % Genetics. Αυτό καθoρίζει τα πάντα. Το υπόλοιπο 40% (που δεν είναι και λίγο), εξαρτάται απο εμάς. Από το 40% που εξαρτάται από εμάς, το 90% είναι διατροφή και το 10% προπόνηση. Αν λοιπόν διαβάσει κάποιος π.χ. ότι χρειάζονται οι υδατάνθρακες για αυτά που λές (που σωστά τα λες), θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα κάνει και τις αντιστοιχες προπονήσεις, αλλιώς ό,τι υαδατράνθρακα θα φάει.....απλά θα γίνει λίπος. Αλλά το θέμα μας εδώ είναι οι ¨Διακοπές". Ξεκουραστείτε στις διακοπές , μην κάνετε τίποτα. Ξεκουραστείτε και σωματικά και κυρίως νοητικά. Αυτό είναι "διακοπές". Δεν έχει σημασία το που. Όλα τα άλλα είναι "τουρισμός", ένα εντελώς άλλο φρούτο.

Φρέσκο από το φούρνο (σχετικά) - Zach Bryan μαζι με τον John Mayer. Τον Mayer τον ξερετε, ο Bryan είναι απο τα ανερχόμενα με τα μπούνια ονόματα στην americana/country rock σκηνή τα τελευταία 5 χρόνια. Εσκασε το '17 με την Παντελίδης συνταγή - έγινε γνωστός απο τα βιντεάκια που ανέβαζε στο yt με τα τραγούδια του φωνή/ακουστική ενώ ήταν στο πολεμικό ναυτικό. Δεν 'κακος!

ΟΚ, δεν θα μπορούσε να λείψει αυτό... ΥΓ: Αν ένα πράγμα πραγματικά με κάνει έξαλλο - φυσικά υπάρχουν πολλά άλλα- είναι η απίστευτη μικρότητα που έδειξε αυτή η χώρα στον "Τιτάνα" Βαγγέλη Παπαθανασίου... Ακόμα και στον θάνατο του. Ad astra per aspera

Και καθότι δι εμέ το καλοκαίρι τελειώνει στις 31 Ιουλίου (μαζί με την τελευταία μπύρα μου), θα το αποχαιρετίσω με αυτή τη λατρεία...

https://www.afp.com/en/inside-afp/backstory-i-number-1-how-afp-photographer-grabbed-perfect-surf-shot

Βόλεψε η αρμονια σε συνδυασμό με το αργό τέμπο. να σαι καλά!

Μου κράτησε το ενδιαφέρον το βίντεο. \ Θα σταθώ στα performance vs scenes, η προσέγγιση είναι εξαιρετική στα δύο όργανα, με γοητεύει η αντιμετώπιση του κάθε part αυτόνομα για τη Yamaha. Bέβαια σαν αυτό που λέμε engines βλέπουμε ένα ενδιαφέρον που ενώ θα έπρεπε να μας γοητεύει περισσότερο το θέμα zen core αλλά και των άλλων ACB, ZEN-Core, V-Piano, SuperNATURAL, organ και προσθέτων, η λύση της yamaha με την articulation λογική των μεγάλων multisamples που ακολουθεί θα έλεγα τη ιδια articulative λογική των sound libraries των δημοφιλών VST platforms σε συνδυασμό με την FM Χ και sample-based "analog" oscillators που στο Μ ενισχύεται με το ΑN-X φέρνει τα πράγματα σε ισορροπια. Για το Βrowsing μιας και ο φίλος αναφέρει το KOMPLETE KONTROL software δεν μπορώ να μην αναφέρω την πρακτικότητα να τα δουλεύεις όλα αυτά σε περιβάλλον VST και DAW. Όσες δυνατότητες να έχουν αυτά τα όργανα στο θέμα των scenes, των performances, του sequencing, των arpeggiators, των patterns αλλά και στο visualization των στοιχείων ελέγχου δεν μπορούν να συναγωνιστούν το περιβάλλον αυτό. Το integration τους όμως τους δίνει ένα πλεονέκτημα. Μου άρεσε το θέμα του morphing του MONTAGE αλλά και το audio beat sync του που δεν το ήξερα και πραγματικά θα ήθελα να το έχω στο live μου για να συγχρονίζομαι με τον drummer τραβώντας ένα κανάλι, η και να συγχρονιστώ με εξωτερικό σήμα, αυτό του δίνει πραγματικά τρομερές arrangement δυνατότητες στο να βγάλεις ένα προγραμμα και γεινά το MONTAGE λόγω της δομής των εργαλείων ενορχήστρωσης είναι και εξαιρετικό arranger out of the box. To FANTOM όμως και σε αυτά δεν υστερεί πουθενά, σε κάποια πράγματα υπερτερεί. Στην επεξεργασία των ήχων είναι και τα δύο κορυφαία. Θα ήθελα να πω και άλλα αλλά δε θα πω, δεν έχω τώρα όρεξη, ούτε το βίντεο έχει σκοπό να πει ποιο είναι καλύτερο. Δείχνει όμως κάποιες διαφορές στον τρόπο διαχείρισης που για κάποιους θα είναι παράγοντες επιλογής. Εγώ θα πω εν κατακλείδι πως το βλέπω. Πως σύμφωνα με τις δυνατότητες τους και τα θέλω τα δικά μου θα ήθελα να έχω το YAMAHA στο studio μου και για τις δυνατότητές του αλλά και ως masterkeyboard/audio interface αλλά αν ήθελα να δουλέψω με ένα music workstation ως ΑΥΤΟΝΟΜΟ STUDIO θα έπαιρνα το FANTOM Το video δεν αναφέρεται στο effects section για να έκανε μια λειτουργική σύγκριση. Αυτός ξέρει να παίζει ή μόνο τα μενού έχει καταλάβε?ι. Ξέρει τιποτα να γράφει, το έχει? ? Αυτά προς το παρόν δε θέλω να σχολιάσω κάτι άλλο. Ενδιαφέρον βίντεο και το απόλαυσα, δε με κούρασε καθόλου, εξ άλλου έπαιζα battlefield παράλληλα?

?

Με ξεκουράζει αυτό που με 'κουράζει' και αν μέσα σε αυτό υπάρχει και λίγη ή πολύ περιπέτεια, τότε ακόμα καλύτερα. Ίσως να είμαι λίγο 'περίεργος' με την γενική τάση... Εδώ και αρκετά χρόνια έχω πάψει να ψήνομαι κάτω από τον ήλιο με το πρόσχημα του μπάνιου και 'τι ωραία που περνάμε στη θάλασσα' πέντε ώρες. Απλά γιατί το βαριέμαι? Άσε που θεωρώ ότι οι ώρες 13.00 - 18.00 σε ένα νησί, είναι νεκρές ώρες. Να γυρνώ στη ζέστη, με κουράζει, να χωθώ σε ένα καφέ για να περάσει η ώρα, δεν έχει νόημα, το κάνω παντού. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψω, να προετοιμάσω, να ξοδέψω για κάτι τέτοιο. Να πάω για ύπνο μεσημεριάτικα, πάλι δεν έχει νόημα. Έμενα και στο σπίτι... Τις διακοπές επίσης στα super all inclusive 5άστερα, τις έχω ζήσει σαν μουσικός που έχει κάνει σεζόν και πάλι μετά από λίγες ημέρες βαριέμαι. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχα την ευκαιρία, αφού δεν υπήρχαν συναυλίες και project στον ορίζοντα, να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι διαρκείας. 20 ημέρες πριν την αναχώρηση τα οργάνωσα όλα, χωρίς οργανωμένα group και άλλα τέτοια συναφή. Βέβαια έχω προηγούμενη εμπειρία από ταξίδια περιπέτειας και έτσι κατάφερα να φύγω για 36 ημέρες, κάτι που είχα να το κάνω, από τότε που έκανα το Everest base camp, αρκετά χρόνια πίσω. Στο 2ο μισό του ταξιδιού, αυτό που είχε και την περιπέτεια, ήμουν ολομόναχος! Η εμπειρία δεν περιγράφεται!!! Οταν επέστρεψα ήμουν τόσο γεμάτος και με ένα χαμόγελο μέχρι εκεί, κάτι που κράτησε για αρκετούς μήνες. Ήταν μάλιστα αρκετές οι φορές που ξυπνούσα με μια αίσθηση ευτυχίας, αφού μέρος και εικόνες από το ταξίδι με συντρόφευε και στον ύπνο μου. Α, να μη το ξεχάσω. Το κόστος ήταν πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο κόστος σε ένα Ελληνικό νησί για τις αντίστοιχες ημέρες!! Η ζωή είναι μικρή για να αναβάλλουμε όλα τα όμορφα για 'του χρόνου' - για όταν θα 'βγούμε στη σύνταξη' κλπ. Μια πολύ-πολύ μικρή ιδέα μέσα από τις εικόνες... Ταυλάνδη Βιετνάμ Νεπάλ Annapurna -Himalaya Tilicho lake 5025m Thorang La Pass 5416m (Εδώ ήταν η μοναδική φορά που την 'άκουσα' λίγο, αφού έπιασε μια ξαφνική χιονοθύελλα με ομίχλη και υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες και έπρεπε να κατηφορίσω αμέσως σε χαμηλότερο υψόμετρο, αφού σε λίγο τα σκέπασε όλα το παγωμένο χιόνι!!)

Να πω και εγω την δικια μου @@αρα. Αν και η τελετη εμπαζε σε πολλα σημεια, εκανε τεραστιες κοιλιες, το παρακαναν σε καποια σημεια με τη συμπεριληπτικοτητα και δεν θα ηθελα επ ουδενι λογο να ειμαι εξ αυτων που πληρωσαν το διολου ευτελες ποσο του εισητηριου για να την παρακολουθησουν απο κοντα μου αρεσαν παρα πολυ τα εξης σημεια και οι Γαλλοι εχουν την εκτιμηση μου για το οτι: -ενω μπορουσαν να παιξουν στο πιο ασφαλες γηπεδο δηλαδη λιγο πυργο του Αιφελ, λιγο Παρισι και παραδοσιακη τελετη μεσα σε καποια σταδιο και το εχουν σιγουρακι πηγαν στην επιλογη της ισως πιο εικονοκλαστικης τελετης εναρξης ever. Αυτο για να το κανεις θελει πολλα @@ και μπραβο τους. Mε πολλα ιστορικα στοιχεια και αναφορες, ετριψε στη μουρη πολλων τις αντιληψεις της πλακας που εχουν για τη ζωη (ειχα να τσακωθω ετσι με φιλους απο την εποχη του δημοψηφισματος οταν μου ελεγαν οτι τους προσεβαλλε η σκηνη με τον Μυστικο Δειπνο (που δεν ηταν μυστικος δειπνος τελικα χαχαχαχαχα). Εδειξε με τον πιο δυνατο τροπο και με το καλυτερο timing ever, γιατι δεν ειμαστε εμεις οι δυτικοι ιδιοι με αυτους που δολοφονουν τους δημοσιογραφους του Charlie hebdo οταν εικονιζεται ο "θεος" μας με τροπο που δεν μας αρεσει. Μου αρεσει που ξεσηκωσε ολα τα απανταχου Λεπενοειδη (και τα εγχωρια) και ξεβρακωσε ολους τους ηλιθιους δυτικους που αρεσκονται στο να κραζουν τη δυση επιτελωντας το θεαρεστο εργο ολων των απανταχου απολυταρχων που μισουν αυτο που η Δυση αντιπροσωπευει και που θελουν να επιβαλλουν σε ολους μας τη δικη τους θεωρηση των πραγματων. Μου αρεσε που ακουσα τη Marseillaise σε δυο φοβερες εκτελεσεις και βεβαια ξετρελλαθηκα με αυτο που εκανε η Celine Dion στο τελος, αν και θα προτιμουσα κατι πιο risky και λιγοτερο παραδοσιακο. Οπως ειπαν και αλλοι , και σωστα, ηταν μια Γαλλικη τελετη εναρξης.

Μένουμε Ελλάδα και ακούμε το alter ego των Manticore's Breath, τους Will-O-The Wisp, και μια κομματάρα από το πρώτο τους άλμπουμ. Δυστυχώς τα δυο-τρία βίντεο που υπάρχουν από αυτό στο youtube είναι παρμένα από βινύλιο και, όπως ήταν αναμενόμενο, ακούγονται χάλια.? Αλλά μην ανησυχείτε, ο Waterfall διαθέτει το άλμπουμ (που του βγήκε η Παναγία να το βρει) σε CD, και μόλις το ανέβασε στο κανάλι του στο youtube.? Enjoy Will-O-The Wisp - A Sign Or A Smile (1999) Angelos Gerakitis - vocals Takis Barbagalas - guitar Dina Nassi - Hammond Kostas Pagonas - bass Nikos Manousopoulos - drums

Θα είναι περιττός θόρυβος όταν δεν θα αποκληρωθεί ξανά κανένα παιδί από το σπίτι του.Όταν δεν θα βυθιστεί στην κατάθλιψη και την απαξίωση.Όταν δεν θα αυτοκτονήσει επειδή οι γύρω του βρήκαν νόημα στη μίζερη ζωή τους στο να το διαπομπεύουν. ...Μέχρι τότε,όχι.

Για να γίνει μια οποιαδήποτε ενδιαφέρουσα και στιβαρή κουβέντα,πρέπει οι συμμετέχοντες να είναι απαλλαγμένοι από προκαταλήψεις.Και αυτό γιατί το πλαίσιο ιδεών και σκέψεων πάντα θα περιορίζεται από την εκάστοτε προκατάληψη. Εσύ,απ' ότι έχω καταλάβει,είσαι θρησκόληπτος...Οπότε δεν υπάρχει κάτι να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο. Πάμε παρακάτω.

Πολύς λόγος για τη woke κουλτούρα.Χωρίς λόγο. Εδώ φτάνουμε στο σημείο να εξισώνουμε πραγματικά προκλητικές και άνανδρες συμπεριφορές με θηλυκά μούσια,μόνο και μόνο επειδή χαλάνε την "αισθητική" μας. Δεν πειράζει.Σε λίγο καιρό όλο αυτό θα είναι παρελθόν. Κάποτε θεωρούταν αδιανόητο να είσαι μαύρος και να μην είσαι σκλάβος. Όχι πολύ πίσω,θεωρούταν αδιανόητο να ψηφίζουν οι γυναίκες. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση.Θα υπάρξουν γενιές ανθρώπων που θα λένε ότι στη δική μας εποχή υπήρχε dress code ανάλογα με το φύλο...Και θα γελάνε μ'αυτό.