Πίνακας συμμετοχής

Buried in the mix

Ας ήταν έστω και ένα... Νομίζω ότι θα ήταν αρκετό για πολλές γενιές αργότερα. Οι Yes ήταν στην εποχή της απόλυτης "δημιουργικής τρέλας" τους (εποχή Tales From Topographic Oceans), ο Vangelis ήταν έτοιμος να "απογειωθεί"- θα μπορούσε να έχει προκύψει κάτι stellar. Κρίμα...

Την ιστορία νομίζω την ξέρετε. Για όσους δεν την ξέρουν: O Rick Wakeman αφήνει τους ??? τον Μάιο του 1974, μετά την world tour για το άλμπουμ "Tales From Topographic Oceans". Έτσι το group έμεινε ξαφνικά από πληκτρά. Ο Jon Anderson είχε τη λύση, ή τουλάχιστον έτσι πίστευε. Το πρώτο όνομα που του ήρθε στο μυαλό ήταν το όνομα του Παπαθανασίου, τον οποίο είχε γνωρίσει λίγο νωρίτερα, τον θαύμαζε απεριόριστα και τον θεωρούσε τον καλύτερο πληκτρά της εποχής. Επικοινωνεί λοιπόν με τον Παπ. ο οποίος έμενε τότε στο Παρίσι και κανονίζουν να έρθει στην Αγγλία και να κάνει κάποιες πρόβες με τους YES, και αν τα βρουν μουσικά να πάρει τη θέση του Wakeman. Ο Παπ. μαζεύει όλο τον εξοπλισμό του, παίρνει μία εκ των δύο Rolls Royce που είχε και πάει να συναντήσει τους YES. Από το πρώτο τζαμάρισμα που είχε με την μπάντα τα μέλη της κατάλαβαν ότι αυτός ήταν ο ιδανικός αντικαταστάτης του Wakeman, και όπως είχε πει αργότερα ο Chris Squire, "??? ???? ???? ??????? ???? ??? ????????? ???????????". Μέσα στις επόμενες 3 βδομάδες όμως που πέρασαν μαζί, φάνηκε καθαρά ότι η συμβίωση με τον Παπ. δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αρχικά, και σαν πολυοργανίστας που ήταν, άρχισε να "συμβουλεύει" τους υπόλοιπους στον τρόπο που μπορούν να παίξουν κάποια σημεία σε διάφορα κομμάτια, του στυλ "ντράμερ, ωραίος, αλλά μήπως να δοκίμαζες να το παίξεις έτσι? ή "μπασίστα, άψογος, αλλά για δοκίμασε να παίξεις κι αυτό." ? Αυτό δε που είχε πει στον Steve Howe τον είχε στείλει αδιάβαστο: "??? ???? ?????, ??. ?????? ?? ??? ? ???? ??????????."? Αλλά πέρα από τα παραπάνω, οι πραγματικοί λόγοι που τελικά ο Παπ. δεν έγινε μέλος των YES (προς μεγάλη απογοήτευση τους), ήταν ότι ο ίδιος ένιωθε μουσικά εγκλωβισμένος μέσα σε μια μπάντα, έστω κι αν αυτή η μπάντα ήταν οι YES, και βαριόταν αφόρητα και μόνο με τη σκέψη ότι θα παίζει σε lives συνεχώς τα ίδια και τα ίδια κομμάτια. Τον Παπ. δεν τον χωρούσε πια καμία μπάντα. Γι αυτή την συνάντηση κορυφής, οι YES κάποια χρόνια μετά είχαν πει: - Jon Anderson: «?? ??????? ??? ???? ?? ???????, ??? ?? ????? ???????? ?????? ?? ?? ???? ???? ??? ?????? ???????.» - Steve Howe: «?? ??? ?????? ????????????. ?? ????? ??? ??? ??????? ????????????? ????? ???? ??? ?????????, ??? ?? ???? ? ??? ???????? ?? ??? ????. ?? ??? ???? ???-?????????, ??? ?? ?????'? ??? ???? ?? ?? ??? ????? ?? ????. ?? ?????? ????? ????? ??? ???? ?? ???? ??? ???? ???? ?? ??? ??? ????? ???. "????, ???'? ??? ???? ???? ??? ????????. ??'?? ??????? ?????? ???? ??? ???, ?? ???? ???? ?????." ??? ?? ??????'? ?????????? ???????? ?? ????, ?? ????'? ???? ?? ??????? ???? ? ?????. ?? ??? ?? ??????, ? ?????, ??? ???? ?????? ??? ????????. ?? ??? ??? ????? ?? ?????? ???????. "??! ??? ?????!" ??? ??'? ??? ?? ??? ????? ??? ???? ???? ????, ???? ????, ??? ??? ???????. ???? ???? ???????? ?? ? ???? ??????. "??! ???? ???? ?????, ????" ??? ??'? ????? ???? ?? ???? ???? ????, ? ??? ???? ??? ??????? ?? '??? ?????? ????'. ????????? ??????? ??????? ???, ??? ?? ??? ????, "???...????? ?? ???? ???? ???? ????"» - Alan White: «?? ????? ????? ???? ??????. ??? ?? ????? ?????, ??? ????? ???????????.» Έτσι λοιπόν ο Παπ. μάζεψε τα μπογαλάκια του και γύρισε στο Παρίσι. H μετέπειτα πορεία του τον δικαίωσε φυσικά. Με τον Jon Anderson κράτησε επαφή, έγιναν κολλητοί και συνεργάστηκαν δισκογραφικά, τόσο σε κάποια προσωπικά άλμπουμς του Παπ. όσο και στα κλασικά πλέον άλμπουμς που κυκλοφόρησαν μαζί κάτω από το όνομα ??? ??? ????????. Μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε δει κάποια φωτό από αυτή τη συνάντηση. Μέχρι σήμερα. Παρακάτω 10 φωτογραφίες που πρώτη φορά βγαίνουν στη δημοσιότητα. Δυστυχώς δεν είναι πολύ καθαρές αλλά δεν έχει σημασία, εδώ μιλάμε για ιστορικές φωτογραφίες-ντοκουμέντα.?

Εγώ το έγραψα: οι πληκτράδες ερχόντουσαν και έφευγαν, αλλά οι Yes ακουγόντουσαν σαν Yes. Ιδού η απόδειξις.

Αυτή δεν ήταν η μπάντα που έφαγε πόρτα από τον Βαγγέλη?? Τώρα που τους ακούω καταλαβαίνω γιατί. Φλώροι...?

Εγω αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρω τον καλό φίλο και συμφορουμιτη @Waterfall-K για άλλη μια φορά για τον κόπο του να μοιράζεται πληροφορίες και υλικό που έχει συγκεντρώσει. Και για τη λαμπρή συμβολή του στην κατηγορία των πλήκτρων και πληκτροφόρων αλλα και άλλων κατηγοριών του φόρουμ μας. Εχουμε ανα καιρούς άλλες άποψης ή και διαφωνίες σε λίγα επι μέρουςμουσικοτεχνολογικα θέματα κάτι που είναι και υγιές αλλα αυτό δεν έχει καμία σημασία Εύγε νέε μου? Σε ευχαριστούμε!

To Tales ήταν έπος και δείγμα παρανοϊκής μουσικής ιδιοφυΐας - once in many lifetimes δίσκος. Το... ζητηματάκι του είναι ότι θέλει αρετή και τόλμη για να το ακούσεις μονοκοπανιά ? ΙΜΗΟ ένας αριστουργηματικός, αλλά τρομερά "δύσκολος" δίσκος.

Το tales ήταν λιγο απο την πολη έρχομαι. Ας σταματησουμε στο close to the edge

Γιατί αγαπητέ "Αργύρη"; ? Αξιοπρεπέστατο ήταν, απλά δεν ήταν Tales...

Η ανθρωπότητα έχασε μερικά άλμπουμς-αριστουργήματα. Μην λυπάσαι Samy και μην πέφτεις στα πατώματα, ό,τι έγινε έγινε...?

Με το Triton. To demo ειναι του 2005

Δεν ξέρω πως θα ήταν ο Vangelis, ξέρω όμως πως θα ήταν ο εξίσου μεγάλος K(c)ostas μαζί τους.? Έχω ένα παλιό DEMΟ που παίζω όχι με τους YES, αλλά διασκευή του Owner of a Lonely Heart των YES. Owner of a lonely heart_demo rehearsal 2005.mp3 Ήταν δημοφιλές στα τότε live μας το κομμάτι.? Άμα με είχαν γνωρίσει θα τους είχα κάνει πιο σπουδαίους από ότι είναι?, έχω και εγώ ιδέες ωραίες πολλές, σαν τον Vangelis, μου το χουν πει. ?

Αστή να λέει, αστή να λέει …

Όχι , ήταν αστή, όχι χίπισσα. ?

Ενδιαφέρον... Την τσέκαρες μπας και είχε και καμιά... vintage stratocaster χωμένη κάπου; Να την κάνεις πελάτισσα. ?

Της πας ένα Crosley. Σου κάνει εικόνισμα.

Είχα πάει "ειρηνευτική αποστολή-ΟΗΕ" με την αντίδικο συνάδελφο να χωρίσουμε τα πράγματα από πρώην συζύγους που χώρισαν. Πήγαμε εμείς , γιατί αν τους αφήναμε μόνους θα σφάζονταν. Αφού χωρίσαμε κουταλάκια- ποτηράκια-σερβίτσια- πιρούνια - μαχαίρια - βάζα κάδρα και καρέκλες , φεύγοντας βλέπω ένα Technics SL-B2 πικάπ. Αστειευόμενος το σηκώνω και λέω, οκ τελειώσαμε , φεύγουμε και παίρνω και αυτό ...για εμένα. "Να το αφήσεις κάτω το πικάπ μου!", μου λέει η 70χρονη μάνα του πελάτη μου , που μας άνοιξε το σπίτι. "Σε αυτό ακούω τους δίσκους μου!". Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που συνάντησα γυναίκα που την ενδιέφερε ο audio εξοπλισμός ?

Μην τρελαίνεσαι, τη φράση αυτή την είπε προφανώς αστειευόμενος. Την ιστορία την είχε διηγηθεί ο Jon Anderson. Όσο για τη θέση του Alan White, πάλι μην τρελαίνεσαι. Δεν απαγορευόταν να κάτσει κανείς στη θέση του και να παίξει ντραμς, δεν ήταν κλειδωμένη η θέση με ένα ταμπελάκι "Reserve" πάνω. Φυσικά και ο Βαγγέλης είχε το ελεύθερο να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε όργανο του στούντιο, συμπεριλαμβανομένης και της ντραμς και των κρουστών, οι YES ήξεραν ήδη ότι ο Παπ. ήταν πολυοργανίστας και θέριζε (και) στην ντραμς κ' στα κρουστά. Για τον λόγο που ο Παπ. δεν έμεινε τελικά με τους YES ο ίδιος είχε πει: «Jon Anderson asked me to play with YES. I gave it a try. It didn’t work out. You know, I’m an individualist. As a band-member you have to commit yourself to the common task. I cannot do that. I live from day to day. Can’t stand the strict timelines that happen to be part and parcel of being in a band. Furthermore I wouldn’t be able to concentrate on playing the same keyboard-parts time and again. I want to constantly work creatively. To write film music one moment. To write arrangements for Patty Pravo’s music another moment. Reshape "Heaven & Hell" a little more..... I’m a soloist through and through. But still not an ego-tripper. I like working with others, as long as I can provide the basic ideas.» O Steve Howe αυτό το είχε δει απ'την αρχή, εξού και η δήλωση του "He wasn't used to working with a group. He was an entity, a sound, and that entity was Vangelis." Παρόλο που τελικά δεν συνεργάστηκαν, οι YES τον είχαν σε μεγάλη υπόληψη. Στη φωτό παρακάτω ο Howe στο στούντιο του Παπαθανασίου στο Λονδίνο, 10 χρόνια μετά τα γεγονότα που συζητάμε (φαίνεται ότι τελικά δεν του κράτησε κακία για το αστείο με την κιθάρα?). Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι YES σε αρκετά lives στα '90s έπαιζαν το "Children Οf Light" το οποίο είναι σύνθεση του Βαγγέλη, ένα κομμάτι με αρχικό τίτλο "Distant Thunder" που προοριζόταν να μπει σε ένα άλμπουμ των "Jon & Vangelis". Τελικά βρέθηκε σαν hidden studio track στο άλμπουμ "Anderson Bruford Wakeman Howe" του 1989. Στο ίδιο άλμπουμ υπάρχει ακόμα μια σύνθεση του Βαγγέλη, το "Let's Pretend", ένα κομμάτι που επίσης είχε μείνει ακυκλοφόρητο απ'την "Jon & Vangelis" περίοδο.

px

"Love isn't always on time" τραγούδαγε ο Βαγγέλης, "Ώρε να καούν τα κάρβουνα" φώναζε ο Πολάνσκι από μία γωνία.

Λέγεται πως όταν ήταν μόνος του στο σπίτι, έπαιζε το "Hold The Line" και το τραγούδαγε κιόλας (εξ' ου και η ανάγκη για άριστη ηχομόνωση).

Αυτό δεν είχε περάσει ποτέ απ' το μυαλό μου και σαν σκέψη είναι ιδιαίτερα ιντριγκαδόρικη ?

περι Vangelis το έχω διαπιστώσει και εγω. Όμως είναι αντιβινυλιάκιας....

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον πάντως να υπήρχε κάποια ηχογράφηση από αυτά τα jam/ πρόβες...

Για φαντάσου όμως σε ένα παραλληλο σύμπαν... The Stranglers feat. Vangelis! Εναλλακτικά Yes feat Βασίλης Βασιλειάδης! (αυτό θα ψηνόμουν και εγώ να το ακούσω)

Αυτο το ΜΠΑΧΜΟΥΤ BETA πόσες εκτελέσεις το έχετε γράψει? Πρέπει να υπάρχουν καμιά 20ριά.? Ως και εγώ το έχω διασκευάσει.? Καταλήξτε επιτέλους κάπου και βγάλτε το σε βινύλιο 253gr.? BTW, ωραία δουλειά κάνουν εκεί στο...Sudio 111.?

Είναι δύσκολη η ζωή του συνθέτη-μουσικού πολυοργανίστα και σκηνοθέτη. Τα ακόλουθα οβίνδεο, είναι από 2 διαφορετικά πρότζεκτ, που λαίμαι και ημείς οι σπάνιοι Κομμάτι απ την επερχόμενη ταινία Οβίνδεο από πρότζεκτ με τον αδελφό Ατρέου Όλα υπό δοκιμή

We drank him

Ρε πως γλιτώσαμε το ντουμπλεφας, φαντάζεσαι και Γιες ΚΑΙ Πατατανατσίου, μιλάμε για καταστροφή του πλανήτη. Ωσαννά και τρεις Αλή λαίμαι όλμος Φίου...

Αχχχχχχ Κερκίνη, να τη χαζεύεις από ψηλά στα δροσερά Άνω Πορόια με ωραία μεζεδάκια και τσιπουράκι απ τη βεράντα της ταβέρνας

Ένα ένα τα θυμάμαι. Τρία τελευταία Ινδικά cult βίντεο και κλείνω εδώ, μετά από αυτά δεν χωράει τίποτα άλλο.?? Η Ινδική εκδοχή του "Thriller" του M. Jackson: Indian Superman: Και φυσικά το πιο cult όλων, το καρα-κλασικό Chakkani Chukka - Pasivadi Pranam!? (θα σας κολλήσει στο μυαλό για μέρες?)