Πίνακας συμμετοχής

Αυτές είναι δυο εξαιρετικά άσχημες κιθάρες

Ιδιαιτέρα αυτό το... πρασινάκι της δεύτερης, μεγαλείο ? Βέβαια @Nestoras σκέφτομαι έναν φίλο και συνεργάτη μας που ενδεχομένως να την γουστάρει ?

Και «θυσιαζεις» έναν ήχο λαμπάτου στο live επειδή δεν έχει tuner, αντί να πάρεις ένα «μανταλάκι» κουρδιστήρι που κάνει 3€ και να το έχεις μόνιμα στο head της κιθάρας σου, ας πούμε;

Oχι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, εξαρτάται από το τι mastering κάνει κάποιος. Εντάξει σε λογικά πλαίσια δεν είπαμε να πάει στο -4... Υπάρχει σκληρό μαστερινγκ στα -14 και ...απαλό σαν χάδι στα -8 :) Τα χιπχοπια και τα τραπ όπως και τα καφρομεταλ δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην έχουν τσίτα τα LUFS έτσι κι αλλιώς μια και έχουν ανύπαρκτες δυναμικές.Δεν ακούγονται όμως όλα σκληρά,άκου παραγωγές του Jay Z π.χ που είναι βούτυρο και ας είναι -8 ...

Ακολουθεί ο καλυτεροσπουδαιότερος λευκός blues κιθαρίστας ? (με βάση την εντελώς... αντικειμενική μου άποψη) ?

Τι κουρδίσματα και οπισθοδρομικά πράγματα είναι αυτά που σ' απασχολούν.

Απ' το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Βρασίδα πίσω στα 1990 στο οποίο εμφανίζεται σαν συν-συνθέτης και κιθαρίστας ο Janick Gers, που λίγο αργότερα ανέλαβε τα ίδια καθήκοντα και στους Iron Maiden.

Υπαρχει καποια παρανοηση μαλλον με τα db. Ολα τα κομματια μιξαρονται με peak 0 db στο meter το πολυ, και για ακριβεια συχνα χρησιμοποιουνται τα lufs. Τα db (decibel δηλαδη) ειναι μοναδα μετρησης εντασης ηχου, αλλα οχι στη μιξη. 100 db ειναι εντασεις συναυλιας, και δεν εχουν να κανουν με την μιξη ενος κομματιου, αλλα με το ποσο δυνατα παιζει το κομματι σε τελικους ενισχυτες και ηχεια. Η μονη περιπτωση που μπορω να σκεφτω να χρησιμοποιουνται db για μιξη ειναι οταν αναφερομαστε στις δυναμικες ενος κομματιου, δηλαδη στην διαφορα εντασης χαμηλοτερου - δυνατοτερου σημειου, που θα ειναι πχ τυπικα 6-8 db. Ειδικα σημερα με τις digital κονσολες αν ενα κομματι ξεπερασει σε peak (δηλαδη εστω και για μια στιγμη) τα 0 db θα εχουμε κλιπαρισμα και πολυ κακοηχη παραμορφωση.

Ναι εντάξει αλλά η μπάντα έχει άλλη μια κιθάρα και ένα μπάσο δεν γίνεται να κάνω αυτό που λες.Ασε που ο line6 έχει και εφε οποτε έχω το λιγότερο 4 έτοιμα presets με πολύ καλά εφέ. Μόνο στο σπίτι παίζω με λαμπατο γιατί όντως έχει πολύ ωραίο ήχο για να κάτσεις να γουστάρεις και να παίζεις.

Εγώ νόμιζα ότι το έλεγες για πλάκα στο άλλο ποστ σου... μάθε να κουρδίζεις με το αφτί, γίνεται καλύτερο κούρδισμα και βοηθάει και στο παίξιμο

Θυμάμαι 30 χρόνια πριν, πιτσιρικάς να το ακούω σε επαρχιακό ραδιόφωνο

Devil Blues - Sounds Of Freedom / Come Fly With Me (live) Krzysztof Gorczak - vocals Sebastian Kozlowski - guitar Marcin Nadolny - Hammond & synths Michal Wrzos - bass Kamil Lickiewicz - drums Recorded live at Studio Rembrandt, Bialystok Polish Radio on May 30, 2008.

Chetes + Calexico.... masterpiece (από τις καλύτερες παραγωγές που άκουσα φέτος)

Ξέρω ποιος κυκλοφορεί τις κακοήθειες αυτές. ?

Τι εννοείς;Το loudness στο mastering δεν μετριέται με db , μετριέται με LUFS ... Συνήθως γίνονται διαφορετικά mastering για κάθε πλατφόρμα/μέσο/χρήση, στο Spotify π.χ. είναι -12 (ή -14 δεν θυμάμαι) ο κόφτης οπότε έως εκεί το πατάνε,ενώ αν είναι για χρήση σε club μπορεί να το δεις ακόμα και στα -8. 96 db FS σε mastering είναι πυρηνική έκρηξη ?

Έχουν πάντως ανταγωνισμο στην κατηγορία τιμής των modeling amp που κινούνται, τους Line6 Catalyst, ειδικά μετά το firmware update με νέα amp models από το Helix hx (βλέπε Badong για high gain)...

Θα μπορούσες βέβαια αν ήθελες να ρωτήσεις και για κάποια άλλη άποψη επί του θέματος... ?

Συμφωνώ απόλυτα και κατά γράμμα με το ποστ σου, μάλλον μπερδεψες το όνομα όμως και ήθελες να βάλεις το Πυξ Λαξ Νταξ (από το πρόσφατο άλμπουμ) Όντως το πιο επιτυχημένο ελληνικό συγκρότημα, και στην Αμερική γίνεται χαμός με το νέο άλμπουμ (παρά την γκρίνια κάποιων Ελλήνων οπαδών, οι οποίοι ξεχνάνε ότι οι RC έχουν πλέον περισσότερους οπαδούς στην Αμερική, Γερμανία και Σκανδιναβία και μετά έρχεται η Ελλάδα), και δεν εννοώ σε underground κυκλώματα αλλά στην mainstream metal κοινότητα.

Εδώ μία σύντομη αλλά αρκετά κατατοπιστική ιστορία του.

Ποτέ δέν μπόρεσα να ξεκαθαρίσω τους "πρώτους" η "καλύτερους". Ποιό πολύ τα πήγαινα καλά με τους "ημιτελείς" τούς "χαμένους σε κάποιο σταυροδρόμι" και τους "καταραμένους". Ισως ταίριαζαν καλύτερα στην δική μου ψυχοσύνθεση,ίσως μιλούσαν καλύτερα μέσα μού,μου ήταν ευκολότερο να τους αναγνωρίσω και να κατανοήσω. Ισως τελικά,εξαιρώντας φύσικα την μουσική ιδιοφυία που τους διακρίνει,να είμαι ένας εξ αυτών.

Θα το πώ άλλη μία,μην με παρεξηγείτε απο τον τρόπο γραφής.Ουτε κόμπλεξ έχω για να μειώνω ανθρώπους ουτε η υπομονή μου εξαντλτείται τόσο εύκολα. Τώρα γύρισα απο την βόλτα με τα σκυλιά και ένας απο τους κολλητούς μου στην γειτόνια που είναι μόνος του ο άνθρωπος 90 φεύγα,με είχε μισή ώρα πάλι στον ήλιο,αυτός στο μπαλκόνι,με την συζήτηση η μισή στα Ελληνικά η μισή στα τούρκικα(μικρασιάτης,όπως και εγώ στην καταγωγή) για να μου δώσει μια τσάντα λεμόνια γιατί του κάνω καμιά φορά τα θελήματα. Το οτι μου έχει πεί 100.000 φορές οτι τα λεμόνια είναι αψέκαστα και ότι εγώ δεν ξέρω τούρκικα και κουνάω απλά το κεφάλι μου αναλόγος αν κάνει ερώτηση,κατάφαση,άρνηση,σας λέει κάτι?

Έχω τη βάσιμη υποψία ότι αγόρασα το τελευταίο που υπήρχε διαθέσιμο στον πλανήτη.

Με την Καλήν αγκαζέ, ή αλα-μπρατσέτα.

Από τα αγαπημένα Blues Wire

Ήθελα να ήξερα ποιος πήγε και με κάρφωσε στον "κηδεμόνα μου".Αυτοί είστε. Το ωραιος είναι,πιστεύω να κατάλαβες που αναφέρεται.Στον πράσινο.Για αυτό του εχω πατήσει και το πρώτο του like(καλορίζικο)ενώ ήταν ακόμη με τις ζελατίνες το παιδί.Αγγλικά γιατί γράφει? ...πάσο. ...τα βλέπω.Σαν περσόνα,το μικρόφωνο.Σαν παίκτης τον "ακούνητο" που είχε για κάποια χρόνια δίπλα του. Βρές μου μία δική μου σε μουσικό κομμάτι/είδος εκτός το της γιουροβίζιον και αυτό μετά το πάρτυ. Γι αυτό θα με δείς με πεντάλφες,με αφός μαλλί και μετά να κλαίω στις όχθες του μισισιπή πρίν μπώ σε ένα ρέιβ πάρτυ φορόντας μπλουζάκι ramones.?

Μια και ανέβηκε Blues Wire, να ποστάρω και ένα πάρα πολύ αγαπημένο μου, μην πω το καλύτερο blues που βγήκε τα τελευταία 530 χρόνια στο ηλιακό μας σύστημα!? "Superfunk Mode Off"? και ακούμε την παρακάτω κομματάρα από το 2001.

ίσα ορέ...? τι τον παίρνεις από τα μούτρα τον άνθρωπο (είναι και το πρώτο του post)... γιατί δεν έχει δικαίωμα να θεωρεί σπουδαιότερο τον Green (όπως άλλοι τον Mayall πχ);... άντε να σου βάλω κι εγώ τον σπουδαιότερο για μένα (παγκοσμίως αυτή την φορά) ασπρουλιάρη... και τον σπουδαιότερο στα καθ ημάς (και όχι μόνο)... θα με μαλώσεις αν δεν συμφωνείς και θα με ρωτήσεις ε εγώ πατριώτ' από την Κάνηθο θα σου απαντήσω...? τα κριτήρια όμως του καθενός περί "σπουδαιότητας" στην "καλλιτεχνία" δεν αξιολογούνται αντικειμενικά (από μένα τουλάχιστον) ως προς το κάλλος... ως προς την τεχνική (και το καταγεγραμμένο hype) πάλι, το συζητάμε με τόσο νερό στο κρασί όσο χωράει η αξία του λόγου μας σε σχέση με την τεχνική μας κατάρτιση και εμπειρία ανά θέμα (άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή)... αυτό το κακό όμως με την σκωπτική πλήρη απαξίωση κάθε φορά των κείθεν προς τους κακείθεν και τούπμπαλιν (και δεν με εξαιρώ φυσικά καθότι το να γνωρίζεις από μπανάνες δεν σε προστατεύει από το να πατάς ενίοτε και μπανανόφλουδες), είναι αν μη τι άλλο γραφικό και ευτυχώς εξ αυτής του της προσέγγισης και διασκεδαστικό (πάλι τουλάχιστον για μένα)...? τώρα αν επικαλεστούμε και καθολικές θεωρήσεις (επωνύμων και μη) η δυναμική τους κινείται από τις σοβαρές έως και τις τραγελαφικές αξιολογήσεις, με το γραφικό του πράγματος πλέον να αντιπροσωπεύει τον λόγο σήματος προς θόρυβο του πράγματος...

Αν θες τον ήχο του άντε σκάσε €1,350 και πάρε το Behringer UB-Xa, που είναι best seller αυτή τη στιγμή. Εκτός κι αν έχεις λεφτά για πέταμα, οπότε χτύπα το Oberheim OB-X8 στα €5,390. Και την πλάκα σου θα κάνεις, και θα ψαρώνεις τους αδαείς (με την τιμή του?).

Ευχαρίστως. Chick Corea - Touchstone (1982) Chick Corea - piano, Fairlight CMI, Yamaha GS1, Oberheim OB-Xa, gong, cymbal Paco De Lucia - guitar Carlos Benavent - bass Alex Acuna - cajon, snaredrum, cymbal Laudir De Oliviera - ganza Gayle Moran - voices

Αυτό κάνω φίλος, και πριν καν γεννηθείς. Πάμε να ακούσουμε τώρα λίγο ακόμα Green. Peter Green Splinter Group - Help Me Through The Day (2001) Peter Green - vocals & guitar Nigel Watson - guitar Roger Cotton - keys Pete Stroud - bass Larry Tolfree - drums

Πάγο βάλε και θα σου βάζω εγώ μουσική με θεραπευτικές ιδιότητες.Αυριο θα είσαι περδίκι. Ωραίο το Fairlight,δεν το γνώριζα.Ευχαριστώ!

Αλλος που βρήκε τον καλύτερο.Ωραίος είναι.Εναν "καταρράκτη" που είναι ακριβώς απο πάνω σου τι τον έχεις?

Peter Green, the greatest British bluesman to have ever walked the earth.

Χαλαρά μέσα στο Top 10 των πιο τελειωμένων τραγουδιών των τελευταίων 100 χρόνων.?? Ένα ? κι από μένα λοιπόν.?

Το πιστεύω,από κάπου πρέπει να του περισσεύουν αρκετά για να πληρώσει να βγάλει κάτι τέτοιο. Ειδη καπνιστού να φανταστώ?

Εδω δενεδιωΚσαν αφτον που δεν τον κσερει ουτε η μανα του, εσενα τον ΣΤΑΡΖ θα διώΚσουν?

Ούτε τ’ αυτιά μου έχει πάρει, ούτε μ’ έχουν διώξει από τη πολυκατοικία.

Οι τελευταίοι signature του μεσιέ Petrucci.Eδώ μιλάμε για την 7χορδη έκδοση τους αλλά θαρρώ ότι καθόλου δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτό. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι οι συγκεκριμένοι μαγνήτες δεν είναι για όλους και σίγουρα δεν είναι για μένα. Εξηγούμαι... Bridge: Ζόρι.Μεγάλο.Παρότι πρόκειται για passive μαγνήτη,η έννοια του transparent ήχου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο.Έχω παίξει αρκετά στο παρελθόν με EMG και νόμιζα ότι δεν έχει άλλο στο συγκεκριμένο κομμάτι...Κούνια που με κούναγε.Το ρημάδι δεν συγχωρεί τίποτα,το παραμικρό.Ο παίκτης όμως που έχει αυτή την ακρίβεια και καθαρότητα στα δάκτυλα,υποθέτω ότι θα ανταμειφθεί με ένα κρυστάλλινο και fluid ηχόχρωμα που δύσκολα θα βρει ταίρι.Επίσης πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το χτύπημα της πένας σου καθώς οι αρμονικές ξεχύνονται πολύ εύκολα και σχεδόν από παντού...Καλά,αυτό δεν το λες απαραίτητα κακό. Στα ρυθμικά τα πράγματα είναι κάπως πιο προβλέψιμα...Και πολύ ευχάριστα,αν είσαι βέβαια φαν του είδους.Σφιχτά μπάσα,που σε αφήνουν να κατέβεις κυριολεκτικά μέχρι όποιο κούρδισμα θες,ισορροπημένα μεσαία και πρίμα που σου δίνουν την επιλογή να βγάλεις ό,τι ήχο θες μέσω του eq του ενισχυτή. ...Και μιας που η έξοδος του δεν είναι μεγαλύτερη από έναν Seymour Dunkan JB ας πούμε,μπορείς να παίξεις τα πάντα από hard rock μέχρι όπου πάει.Απλά θα σου λείψει κάπως αυτό το γρέζι που χαρακτηρίζει κάποιους κλασικούς ροκ ήχους. Neck: Εδώ έχουμε μια έκπληξη αφού τα προηγούμενα σετ του Petrucci ακολουθούσαν τον κλασικό συνδυασμό ceramic στη γέφυρα και alnico στο λαιμό. Τούτος εδώ είναι επίσης κεραμικός και του φαίνεται.Από την άποψη ότι όσο gain και να του δώσεις,αυτός θα ανταποκριθεί με single-coilish χαρακτηριστικά με την αναμενόμενη αύξηση στην ένταση βέβαια.Δίνοντας πάλι ένα παράδειγμα από Seymour,όσοι γνωρίζουν τον ήχο ενός Jazz neck θα βρουν αρκετές ομοιότητες. Επίσης πολύ ακριβής αλλά κάπως πιο δεκτικός σε βρομιές και blues διαθέσεις. Στα καθαρά δεν έχουμε εκπλήξεις.Αυτό που περιμένεις είναι εκεί.Διαύγεια στο φουλ,να είχαμε άλλα τόσα δάκτυλα να πιάναμε ακόρντα με το κιλό.Παραδόξως παρατηρώ ότι αποδίδουν τέλεια δουλεύοντας και οι δυο μαζί.Κανείς δεν καπακώνει τον άλλο,είναι λες και έχει προστεθεί ένας διαφορετικός τρίτος μαγνήτης για την περίσταση...Και γαμώ. Τα σπλιταρίσματα τους είναι οκ.Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με διπλούς κεραμικούς. Τώρα περί του αν καθαρίζουν όμορφα με το volume knob και πως ανταποκρίνονται σε low gain καταστάσεις,θα ρωτήσετε λάθος άνθρωπο.Απλά δεν έχω ιδέα. Επίσης δεν γράφω για specs και τέτοια,είναι παντού διαθέσιμα. Αυτά τα ολίγα.

Υπάρχουν πολλές επιλογές για έναν lead ήχο σε ένα σόλο. Σε κάθαρό κανάλι ενισχυτή μπορούμε να βάλουμε πετάλια fuzz, muff, distortion κλπ. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το distortion του ενισχυτή για να κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Κάθε λύση από αυτές έχει τα υπέρ και τα κατά. Παλαιότερα, χρησιμοποιούσα αποκλειστικά καθαρό κανάλι και πετάλια, ενώ τώρα με το modeller που έχω στο γραφείο, γράφω με οποιον distorted ενισχυτή θελω. Έχω καταλήξει ότι, κάθε λύση έχει την δική της μοναδική χρήση, καθώς υπάρχουν διαφορετικές συχνοτικές ανάγκες σε καθε μιξ. Επίσης, το context κάθε κομματιού επηρρεάζει. Εδώ έκανα μια "κλινική" δοκιμή. Με στρατ έπαιξα πάνω σε ένα backing track, και χρησιμοποίησα 5 διαφορετικούς ήχους, εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Γράφοντάς τους με τη σειρά αυτή, παρατήρησα ότι ενώ κάθε φορά μου άρεσε πολύ ο ήχος, όταν έγραφα τον επόμενο, ο προηγούμενος μου φαίνονταν πολύ "ψόφιος". Ειδικά όταν εφτασα στο τέλος, δεν "μπορούσα" να ακούσω τους ήχους που πρωτοέγραψα. Muff σε καθαρό twin deluxe testmufftwindxl.mp3 Μοντέρνο fuzz (ctc starlight) σε καθαρό tweed deluxe teststarltweedlx.mp3 Distortion pedal (VS audio aftermath) σε καθαρό κανάλι mesa. testaftermesa.mp3 AC30 full gain, με λίγο tube sceamer testAC30ts.mp3 Soldano SL100 με λίγο tube screamer testsl100ts.mp3