Πίνακας συμμετοχής

Παραγωγάρα!!! Τα πλήκτρα σκίζουν, οι κιθάρες μαγικές και το μπάσο καταπληκτικό! Θέλουμε και live!!

Εσυ ξέρεις καλύτερα που το ακούς ζωντανά. Οπωσδήποτε μπουσταρε τον ήχο και χαμήλωσε το gain τοτε. Με always on booster πιθανότατα να έχεις και πιο εξισορροπημένες εντάσεις ανάμεσα στα δυο κανάλια.

Ωραία φωνή έχει ο τύπος...

Εξαιρετικός, εύγε, εύγε! ?

Οι προηγούμενοι συμφορουμίτες με έχουν καλύψει απόλυτα. Είναι ανεξάντλητος, είσαι εκπληκτικός, γράφεις και εκτελείς εμπνευσμένα, τόσο όμορφες και καλοδουλεμένες παραγωγές. Εξαιρετικός, εύγε, εύγε! ?

Ο πάνω δεξιά τον βάζει χάμω τον Λένη Κάβλτζ και τονέ στίβει.

Τζαμπα ειναι.

Δεν ήταν μέλος στους Arcadia εννοώ. Τεσπα.

Μπάμπη πάρα πολύ καλή απόδοση, φανταστικός ήχος και ωραίο βιντεάκι

Κάθε κομμάτι και μια έκπληξη Απόστολε! Πως το καταφέρνεις αυτό; Κρίμα που δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συγκυρίες μέχρι στιγμής να φύγουν αυτά τα κομμάτια από τον μικρόκοσμό τους.

Δεν πίνω

Αυτά είναι Νεκκωνα! Πάντα τέτοια @Σπινθηροβόλος γάιδαρος επειδή αν σε ρωτήσω ποιος είσαι δε θα μου πεις, θα ρωτήσω κάτι άλλο. Τεκίλα;

Παντως αυτες (οι SE CE) ειναι προφανως φτιαγμενες στα πρωτυπα των κανονικων CE, που με τη σειρα τους ηταν πρακτικα μια Custom 22/24 με bolt-on μανικι, και κατα τη γνωμη μου ηταν πολυ παρεξηγημενα οργανα. Ναι οκ ειναι πιο φτηνη ως κατασκευη, εξου και ηταν λιγο πιο οικονομικες απο τις Custom, αλλα δεν ηταν η οικονομια το σκεπτικο πισω απο την δημιουργια τους (θεωρω). Ουτε για τις αμερικανες και κατ'επεκταση θα ελεγα ουτε για τις SE. Εξαλλου αν καποιος ηθελε μια φτηνοτερη βερσιον της Custom υπηρχαν και οι SE Custom καθως και οι S2 Custom παρα η CE. Ειναι διαφορετικα οργανα, εχει αλλη αποκριση το bolt on και σε καποιους αρεσει. Ειναι λιγο αδικο νομιζω να βλεπουμε τις CE σαν απλα μια πιο φτηνιαρικη Custom. Εμενα προσωπικα, με το περιορισμενο δειγμα που εχω, οι CE μου αρεσαν παντα λιγο παραπανω απο τις Custom. Ενω η Epiphone Les Paul πχ οκ, οταν της βαζεις slab σωμα και bolt-on neck για να βγει τζαμπε ναι μονο στα χαρτια την λες Les Paul.

I believe in second (and third and fourth and fifth) chances. ?

Παίζω κιθάρα σε αυτό το κομμάτι. Δεν τραγουδώ. Είναι από σημερινή πρόβα στο ωδείο. mistreateddd.mp3

10000000_8250565331627159_6165812965986278269_n.mp4 Εδώ και ενάμιση μήνα που πήρα την πρώτη μου μέταλ κιθάρα (Jackson) δεν έχω αγγίξει άλλη κιθάρα (καλά, για Τέλε δεν το συζητάμε, την έχω στην θήκη και έχω ξεχασει ακόμα και το σχημα της πως είναι ?). Μου προτάθηκε για ανταλλαγή με μια αγγελία μου ένας Engl Fireball (ο παλιός), ήταν λες και ο Μεταλλικός Θεός μου έδειχνε οιωνούς.... ήρθε πραγματικά την κατάλληλη ώρα και στιγμή που περνάω την κρίση μέσης ηλικίας μου (και άρα επιστροφής μου στο μέταλ). Το απόσπασμα παραπάνω είναι με την κιθάρα αυτή καρφί στον συγκεκριμένο ενισχυτή χωρίς εφφέ. Ακόμα το ψάχνω με τις ρυθμίσεις. Αν σας αρέσει θα ανεβάσω και άλλα τέτοια μέταλ κλιπάκια στο παρόν thread (και φυσικά ανεβάστε και εσείς) Να μαζευτούμε να γίνουμε πολλοί και να ανατρέψουμε το ψευτό-τελεκαστερικό regime που διακατέχει το φόρουμ ?

Εύγε σας!!!

Ολοι είναι μέλη του ωδείου και κάνουν μαθήματα εκεί, εκτός τον ντράμερ που πλέον είναι ο δασκαλος (20 χρόνος). Εγώ δεν κάνω πλέον μαθήματα (εκεί ξεκίνησα να μαθαίνω το 2017) αλλά συμμετέχω σε δυο γκρουπάκια. 30 μέτρα από το σπίτι μου είναι. Το ένα μου παιδί με ακόλουθα και φοιτά εκεί, ενώ το άλλο, ευελπιστώ να ακολουθήσει το πρώτο, που ακολουθεί εμένα ?

Με τις νέες τιμές, πλέον διαθέσιμες μόνο σε student lawyers ή student doctors.

Αυτά είναι καλό να ... Γίνονται! Τα άλλα μέλη της μπάντας είναι επίσης του ωδείου? Ωραίο αποτέλεσμα, επαγγελματικό. Θα είναι πολύ ωραίο λάιβ

Σαν κουπί είναι, αδερφέ. Να βοηθήσω θέλω ?

Εξαιρετικοί είστε! Ο ήχος παρά πολύ καλός, αλλά ένα πετάλι να λειτουργεί ως booster (πχ ts9) νομίζω το χρειάζεσαι. Σα να λείπει λίγο γκάζι και σφίξιμο.

Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, δεν έχω λόγια. Βρέθηκα στη συναυλία του Julian Lage στο Mojoclub, στο St.Pauli του Αμβούργου στις 21/4/24. Μακράν ο καλύτερος κιθαρίστας που έχω ακούσει από κοντά, και γενικά η καλύτερη παράσταση από μπάντα. Να μην κάνουν ούτε ένα λάθος οι άτιμοι; Και έπαιζαν δύσκολα πράγματα. Δεν ήταν απλό παίξιμο, ήταν συζήτηση. Μιλούσαν τρία όργανα μεταξύ τους και ήμασταν απλοί θεατές, παρακολουθώντας μαγεμένοι τη συνομιλία τους. Αλλά εκείνος με τον οποίο έπαθα πλάκα ήταν ο Julian. Έπαιζε με άπειρη φυσικότητα πράγματα που προσπαθώ χρόνια να κατακτήσω. Double stops, triads, ρυθμικά, αυτοσχεδιασμοί, όλα με τόση φυσικότητα που φαίνεται ότι το να ανεβοκατεβαίνει την ταστιέρα ταχύτατα, μελωδικά, και χωρίς να σκέφτεται στιγμή, είναι δεύτερη φύση του. Αλλά αυτό δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν το άγγιγμα του. Με το χέρι του ρύθμιζε τόσο φυσικά το πόσο απαλά ή δυνατά θα ακουστεί, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο παίξιμο. Η νότα ξεχυνόταν από τα δάχτυλά του, δεν ήταν απλή τοποθέτηση των δαχτύλων στα τάστα που πρέπει. Μου άρεσε που δεν έπαιζε σε εκκωφαντική ένταση, άκουγες άνετα τι λέει ο διπλανός σου. Έβγαλε τη συναυλία του με τη Nachocaster του (και τι άλλο να χρειαζόταν εξάλλου), δύο Fender Deluxe Reverb λογικά backline του μαγαζιού (ο ένας μη μικροφωνιασμένος, άρα παίζει να ήταν just in case), και τα τρία-τεσσερα πετάλια που αναφέρονται στο Rig Rundown του Premier Guitar. Έπαιξε ποικιλία τραγουδιών του, από παλιότερα άσματα, σαν το κλασικό "Tributary", μέχρι το πρόσφατο έπος "Nothing happens here". Το μόνο που με "χάλασε" ήταν το ότι κράτησε 80-85 λεπτά η συναυλία. Αλλά άξιζε κάθε δευτερόλεπτο.

Δυνατό κόβερ! Περνάτε καλά και είσασταν διαβασμένοι και αυτό φαίνεται.

Telecaster πήρα σήμερα, με διαφορετικά πετάλια έτσι για αλλαγή. Δεν μου πολύ άρεσε ο ήχος αλλά δεν βαριέσαι….

Εννοείς σου συμπεριφέρθηκαν άσχημα στη σημερινή πρόβα ε; ??

Ήθελα όντως να κάνω ένα σχόλιο για την κάτω σειρά, ότι ο τρίτος είναι ανύπαρκτο πρόσωπο, κάποιος έχει κολλήσει ένα κεφάλι σε ένα άλλο σώμα. Παράλληλα, αυτός που μοιάζει με γυναίκα είναι στην πραγματικότητα άντρας, μακιγιαρισμένος και με περούκα ώστε να μην φανεί παράξενο ότι ειναι δέκα άντρες και καμία γυναίκα.

Και εγώ περιμένω να τα γράψω ?

Πάνο σε ευχαριστώ πολύ! Ούτως ή άλλως για τον δικό μου μικρόκοσμο γράφονται και προορίζονται :) Δεν χάλασε ο κόσμος? Κώστα σε ευχαριστώ πολύ! Περιμένω να ακούσω τα καινούργια σου κομμάτια!

Δεν θα ονόμαζα ultrawide μια τέτοια οθόνη και σε αυτό το μέγεθος. Η 4η οθόνη μου είναι παρόμοια με τη δική σου, LG κι αυτή, 29ρα και στην ίδια ανάλυση (2560x1080). Σε τέτοιο μέγεθος δεν έχει νόημα να είναι curved, στην παρακάτω οθόνη όμως επιβάλλεται να είναι λόγω μεγέθους.

Μια - δύο φορές που σύνδεσα pc σε tv (μιλάμε για flat tv , όχι τον commodore σε CRT ?) δεν με βόλεψε καθόλου. Άρα από έμενα είναι το 1ο,

Παλιό αλλά κλασικό...

Δεν κατάλαβες. Εγώ στα Αλωνάκια είμαι κάτι σαν σερίφης. Το χωριό του πατέρα μου. Δηλαδή μην σου πω μπαίνω και τζάμπα ? Υγ. Έλα τα σκισαμε το θέμα. Σορρυ από εμένα.

Αυτός στη μέση πάνω, με το φυσοκάλαμο, με τρομοκρατεί και μόνο με την όψη του. Ο αριστερά, είναι στάνταρ πρώην πανκιό.

Corrected ?

Στα έστειλα?

Εγώ αν είχα 35 ευρώ, θα παντρεύομουν. ?

Κανονικότατα ήταν στην γνωστή κλασική 5άδα. Αλλά ας τα πούμε αυτά σε κάποιο άλλο νήμα, γιατί μόλις γυρίσαμε από τον J. Lage στους D.D. μπήκαμε σε comfort zone και του αλλάξαμε τα φώτα. Συγγνώμη Nekkon και ευχαριστούμε για το ρεπορτάζ, ο τύπος είναι πραγματικά απίθανος!

Βασικά για τη δικιά μας τη δουλειά πόση πληροφορία χωράει μετράμε και εργονομία με τα παράθυρα.

Εγω στην Αττική δε έρχομαι...ΠΟΤΕ.

Κρίμα που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να δούμε στη χώρα μας κάτι τέτοιο. Περιμένω με ανυπομονησία...

Μόνο σανό ε? Καλά κάνεις, το αλκοόλ βλάπτει...?

Είχα ρωτήσει διοργανωτή συναυλιών γι' αυτό το ζήτημα. Η απάντηση ήταν (και - υποθέτω - παραμένει) ότι είναι ακριβοί οι Αμερικάνοι. Θυμίζω ότι στη χώρα έχει καλιεργηθεί η εντύπωση ότι οι συναυλίες των ξένων καλλιτεχνών είναι κάπως... λαϊκά δρώμενα, και όποτε ανεβαίνει το εισιτήριο υπάρχουν διαμαρτυρίες. Εσύ πόσο πλήρωσες για να τον δεις;

ΓΚΟΜΕΝΟΣ (αν ειναι τραγουδΓιαρα, για αντρα δαιν κΣερο)

Εγώ πάντως παρά τις διαβεβαιώσεις σου κρατήθηκα χθες στα έξοδα.

Yamaha DX1 / DX5 (1983 / 1985) DX1, τo "Holy Grail" της DX σειράς, το πιο ακριβό FM synth που έχει κατασκευαστεί ποτέ και ένα από τα πλέον σπάνια synths στην ιστορία, αφού κατασκευάστηκαν μόνο 140 units. Το DX1 κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το DX7 και τεχνικά ήταν δύο DX7 μαζί. Πιο συγκεκριμένα, το DX1 ήταν ένα bi-timbral 6-operator/32-algorithm FM synth και διέθετε 32-voice (max) πολυφωνία, 73-weighted wooden keys με initial & poly-aftertouch, μεγάλη (για την εποχή) LCD screen και LED parameter displays για ευκολότερο προγραμματισμό, κατασκευή από μέταλλο & ξύλο, XLR & jack εξόδους, έξοδο ακουστικών και εισόδους για breath controller, volume & mod. pedals και sustain & portamento footswitches, και φυσικά τα -τότε νέα- MIDI IN/OUT/THRU. Τσεκάρετε ξανά τα specs που είχε το DX1 πίσω στο 1983 και συγκρίνετε τα με κάτι αστεία specs σε σημερινά digital synths που πωλούνται ένα σκασμό λεφτά, για να καταλάβετε τι δούλεμα και κλέψιμο πέφτει στις μέρες μας (πχ, bi-timbral synths των 2-3 oscillators με 8-voice πολυφωνία και ADSR περιβάλλουσες με τιμή στα €2Κ+, με το DX1 να έχει 32-voice πολυφωνία και 8-stage amp. & pitch περιβάλλουσες 41 χρόνια πριν). Μια και αναφέραμε την 32-voice πολυφωνία του DX1, πράγμα εξωπραγματικό για synth της εποχής, να πούμε ότι το synth την αξιοποιούσε με τρία play modes, τα Single, Dual & Split modes. Στο Single mode το synth έπαιζε ένα patch με 32-voice πολυφωνία , στο Dual mode με δύο patches σε layer και 16-voice πολυφωνία και στο Split mode με δύο patches σε split και 16-voice πολυφωνία για κάθε patch. Το όργανο ήταν τεράστιο σε μέγεθος και ζύγιζε 51 κιλά. Δυστυχώς η πάρα πολύ υψηλή τιμή του το καθιστούσε απλησίαστο για την συντριπτική πλειονότητα των μουσικών. Με τιμή αγοράς τα $14,000 ($44,000 σε σημερινές τιμές) μόνο κάποια μεγάλα στούντιο και λίγοι διάσημοι κ' φραγκάτοι μουσικοί μπορούσαν να το αγοράσουν. Για το λόγο αυτό πήγε άπατο, ενώ το DX7 στα μόλις $2,000 έγινε παγκόσμιο best seller. Το 1985 κάνει την εμφάνιση του το DX5, που στην ουσία είναι ένα DX1 σε διαφορετικό "κέλυφος" και με πολύ χαμηλότερη τιμή, στα "μόλις" $3,5Κ (γύρω στις $11,000 σήμερα). Μεταλλική κατασκευή με 76-key synth type πληκτρολόγιο με initial & channel aftertouch (πάει το poly), ίδια in/outputs, σχεδόν ίδιο πάνελ αλλά με τα LED parameter displays να έχουν φύγει, και φυσικά πολύ λιγότερο βάρος (19 κιλά). Το δε "αεροδυναμικό" minimal design του προσωπικά ακόμα και σήμερα το βρίσκω υπέροχο. Ίδια specs λοιπόν με το DX1, αλλά κι αυτό δεν πούλησε αρκετά λόγω τσιμπημένης τιμής και της παντοκρατορίας του DX7, που μέσα σε μόλις δύο χρόνια είχε σαρώσει τα πάντα στην synth αγορά. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του DX5 η Yamaha βγάζει τη νέα 16bit DX γενιά και το bi-timbral DX7 II, και οι 14bit γίγαντες της DX σειράς μάς αποχαιρετούν οριστικά. Πιάστε το μπουρνούζι, ακολουθεί γερό οφθαλμόλουτρο.? DX1 To DX1 prototype με την ονομασία CSDX DX5

Ένα από τα αγαπημένα μου και πιο όμορφα solo του John Petrucci! Αυτή τη φορά προτίμησα την Tele αντί της Charvel.