Πίνακας συμμετοχής

Nekkon, έχω την εντύπωση ότι βλέπεις υπερβολικά πολλά κιθαριστικά βίντεο στο youtube τα οποία τα παίρνεις και απολύτως τοις μετρητοίς ως όλοι αυτοί που τα ανεβάζουν να είναι αυθεντίες. Ως γνωστόν κυκλοφορεί άπειρη μούφα, click bait και ειδικά όσον αφορά τη θεωρία και την εκμάθηση οργάνων, ασύλληπτη ανακρίβεια αλλά και λάθη. Ακόμα κι από εδραιωμένους youtubers με "όνομα" και μεγάλο κοινό. Είναι προφανές ότι τα επίπεδα στην εκμάθηση ενός οργάνου είναι δημιουργήματα χάριν ευκολίας κατηγοριοποίησης και έχουν εντελώς ασαφή όρια μεταξύ τους. Μπορεί δε να αλλάξουν δραματικά αναλόγως με το από ποια σκοπιά το εξετάζει κανείς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανεξαρτήτως του επιπέδου που βρίσκεται κανείς, μπορεί να ανέβει επίπεδο (όποιο κι αν είναι αυτό που θα πάει), μελετώντας.

Πριν παρα πολλα χρονια, αρχισα να συνεργαζομαι με εναν εξαιρετικο μαεστρο (πραγματικο μαεστρο, οχι αυτους που λενε μαεστρους στα μπουζουκια). Καποια στιγμη μου ζητησε να του προτεινω ντραμερ για ενα αλλο μεγαλο προτζεκτ. Ψιλοκομπλαρα, γιατι ειναι μεγαλη ευθυνη να προτεινεις μουσικο. Τοn ρωτησα σαν βλακας "τι στυλ ντραμερ θελεις" γιατι ειχα καποιους στο νου μου παρα πολυ καλους, αλλα ο ενας ηταν ροκας, ο αλλος τζαζ κλπ. Μου εδωσε μια απαντηση η οποια μου εδωσε να καταλαβω το νοημα της εννοιας "καλος μουσικος". "Δεν με νοιαζει. Θελω να εχει καλη αισθητικη". Αυτο ειναι το μεγαλυτερο επιπεδο ενος μουσικου. Οσο πιο καλη αισθητικη εχει τοσο μεγαλωνει το επιπεδο του. Αισθητικη εννοουμε σε ολα. Στο τι θα παιξει εκει που θα το παιξει, με τι χροιες, με τι δυναμικες. Που το ακους και λες ναι δεν θα μπορουσε να παιχτει κατι καλυτερο εδω. Βασικος παραγοντας επισης να ειναι recording musician. Να εχει γραψει αρκετα χιλιομετρα στο στουντιο. Γιαυτο και οποτε πας σε live του, νομιζεις οτι ακους CD. .

N'αγιασει το στομα σου. Δεν υπαρχει μεγαλυτερος αποπατος απο το "κιθαριστικο" youtube, πραγματικα 9 στις 10 φορες απλα ανεβαζω πιεση με τις παπαριες που πλασαρωνται για "γνωση" εκει εξω. Kαλα δε την κατηγοριοποιηση σε beginner και intermediate και δε ξερω γω τι, λες και υπαρχουν ξεκαθαρα κουτια που πεφτουν μεσα ολοι, ποσο μαλλον με βαση το αν ξερεις να παιζεις δωδεκαμετρα μπλουζ και να αυτοσχεδιαζεις θα την θεωρουσα αναξια σχολιασμου, αλλα μιας και εχω ξεκινησει να γραφω, να σου κανω την εξης ερωτηση: αυτον παρακατω που θα τον εβαζες με βαση τα κριτηρια των βιντεο? Γιατι οπως και να το πιασεις, με τη μεζουρα αυτη αν τον μετρησεις θα σου βγει λειψος, και εγω θα σου πω οτι το θεμα το εχει η μεζουρα και οχι ο θειος.

Τα τελευταία 50 χρόνια έβγαλε συνολικά 16 μηχανήματα βασισμένα σε SH, εκτός κι αν ξέχασα κάποιο. SH-1000 SH-3 SH-3A SH-5 SH-2000 SH-1 SH-7 SH-2 SH-09 SH-101 SH-32 SH-201 SH-01 (GAIA) SH-01A SH-4d GAIA-2 Τα δύο τελευταία είναι του 2023, σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, desktop & keyboard . Το ένα στα €539 και το άλλο στα €766 https://www.thomann.de/gr/roland_sh_4d.htm https://www.thomann.de/gr/roland_gaia_2.htm

MK: If I ever get the chance to sit around at home, I return to certain artists again and again….. I like J.J. Cale a lot. I like the rough textures of his records (Rolling Stone, 1985) MK: I listened to a lot to JJ Cale around the time my style was developing. He’s great. He’s very, very special to me (quote to producer John Forte, 1989)

Ωραία εποχή να είσαι analog fan. Η Behringer μόλις κυκλοφόρησε το νέο της synh MS-5, που είναι κλώνος του Roland SH-5 (1976 - 1981). Η τιμή που ανακοινώθηκε είναι $599.?

Καλώς τον άσχετο. Και έβαλες και μια φωτό για να μας δείξεις και την ασχετοσύνη σου. Το κομμάτι δεν ήταν κατά το ήμισυ του GM. Το κομμάτι ήταν εξ ολοκλήρου σύνθεση του Max Middleton. Μετά που το δανείστηκε ο GM για τον δίσκο του έβαλε κάτι λίγες φιοριτούρες και του επέτρεψαν να μπει σαν συν-συνθέτης. Μετά. Οκ κ. Ειδήμονα από τα lidl?

Έντγκαρ Άλλαν

Εκ των υστέρων μπορώ πια να χωρίσω σε επίπεδα την δική μου πορεία στην κιθάρα, και αυτά τα είναι δυο, το πριν καταλάβω την μουσική θεωρία και το πως αυτή εφαρμόζεται στη ταστιέρα και το μετά. Το βασικό χαρακτηριστικό του μετά είναι ότι μπορώ να φαντάζομαι πως θα ακούγεται ένα chord progression ή μια μελωδία πάνω σε ένα chord progression πριν καταφέρω να το παίξω, πριν πάνε τα δάκτυλα, και αυτή είναι μια κατάκτηση που ήρθε ξαφνικά, κάποια στιγμή όλα συνδέθηκαν μεταξύ τους και μπήκαν στη θέση τους. Οπότε ναι, δυο επίπεδα υπάρχουν για μένα, το πριν μάθεις μουσική και το μετά που έμαθες

'Οσο beginner και να είσαι πάντα υπάρχει κάποιος χειρότερος.

Εδώ να δηλώσω ότι έχει περάσει μιά ώρα και βάλε, και είμαι ΑΚΟΜΑ συγχυσμένος με το "study plan" (θεός να το κάνει) του πρώτου βίντεο, όπου φτάνει ο καημένος ο νέωψ στο ΛΕΒΕΛ ΤΕΣΣΕΡΟ - ΙΝΤΕΡΜΗΔΙΕΤ για να συναντήσει, μάθει και να κατανοήσει για πρώτη φορά ΤΗΝ ΜΑΤΖΟΡΕ ΚΛΙΜΑΚΑ. Αφου έχει περάσει όλο το beginner phase του (3 κοτζαμ λεβελσ) να παίζει πεντατονικές μινόρε πάνω κάτω σαν μπαμπουίνος και να απομνημονέυει sus2 open position chord charts, τότε είναι η ώρα να καταλάβει τι είναι η ματζόρε κλίμακα. Ναι. Οκ.

Για μένα , precision. Θεωρω ότι καλύπτει καλύτερα πιο πολλά είδη αλλά είναι και πιο εύκολο σε παραγωγές. Στο αισθητικό του θέματος απλά δεν μου κάθεται καλά το pickguard (οπτικά) αν υπάρχει χρωματική αντίθεση μεταξύ αυτού και του σώματος. Πχ μαύρο pickguard και κόκκινο σώμα. Κάνει μια περίεργη "ουρά" το σχήμα του στην περιοχή των knobs σε αντίθεση με το jazz bass. Υποκειμενικά...

Είπα εγώ ότι θα χεις μόνο αυτά τα δύο; ?

Γι'αυτό από τα 5 έχουν τα γερμανακια ουρικό οξύ και τα ελληνακια ζάχαρο.

Στη Βαυαρία έχει παντού Biergarten, που με καλό καιρό είναι φίσκα. Αυτό που θα περιγράψω, έχει και συγκεκριμένη ονομασία που τώρα δε θυμάμαι. Έχω δει αρκετές φορές σε μωρό που έκλαιγε στην αγκαλιά/καροτσάκι, να κάνει μια βουτιά το μικρό δαχτυλάκι η γιαγιά ή μάνα στη μπύρα, μετά να το βάζει μία στο στόμα του μωρού και εκείνο να ηρεμεί.? Καλά, στο Oktoberfest του οποίου ήμουν σχεδόν καθημερινός θαμώνας, έβλεπα και χειρότερα?

None taken, horses for courses ?

@Γιώργος ΠαυλίδηςΤο Precision παίρνει καλύτερα τις flat απ' ότι το Jazz και έχει επίσης έχει καλύτερο ήχο με το tone πιο κλειστό. Είναι καλύτερο μπάσο για πιο mellow καταστάσεις ροκ, μπλουζ, motown κλπ. Το Jazz έχει δύο καλούς ήχους, με τους δύο μαγνήτες φουλ ανοικτούς και με τον bridge σκέτο. Με τους δύο μαγνήτες έχει πολύ καλύτερο ήχο slap απ' ότι το Precision. Στον bridge μπορεί και κόβει στη μίξη και επίσης δίνει και ήχους Pastorius που το Precision δεν τους έχει. Ο neck μαγνήτης του μόνος του όμως είναι πολύ χειρότερος από του Precision, σχεδόν άχρηστος αν δεν παίζεις κάτι σε Reggae, Dub κλπ... Στους σκληρούς ήχους και με πένα και με δάκτυλα και τα δύο μπάσα μπορούν να ανταπεξέρθουν. Το Jazz θα δώσει σαφώς πιο high end ήχους που ταιριάζουν καλύτερα σε Progressive ή σε Metal παιγμενο κυρίως και με τους δύο μαγνήτες, ενώ το Precision έχει τον κλασικό Punk / Post Punk ήχο με μπόλικο grease. Υπάρχει και η υβριδική λύση του P/J, ενός Precision με Jazz Bass bridge pickup, που δε δίνει μεν τον ίδιο καλό ήχο που έχει το Jazz Bass "στη μέση" αλλά τουλάχιστον προσθέτει τους χρήσιμους ήχους του bridge που έχει το Jazz Bass. Πολλοί μπασίστες βολεύονται με το neck ενός Jazz Bass καλύτερα απ' ότι με ενός P, οπότε τέτοια μπάσα κυκλοφόρησαν κατά καιρούς: Υπάρχει το μπάσο του Donald Duck Dunn που είναι Precision με Jazz Bass neck, αλλά είναι λίγο δύσκολο να το βρεις πλέον.Υπάρχει το μπάσο του Duff MacKagan από τους Guns 'n' Roses που είναι P/J αλλά με Jazz Bass neck. Αλλά έχει πιο γκαζωμένους μαγνήτες από τους παραδοσιακούς. Επίσης τα παλιότερα Ιαπωνικά Aerodyne και τα Lyte είχαν μπράτσα Jazz αλλά πολλές φορές είχαν πολύ μέτριας ποιότητας active μαγνήτες και preamps. Δε συμφωνώ λοιπόν ότι το ένα μπάσο είναι καλύτερο από το άλλο με πένα ή με δάκτυλα ή σε καθαρό ή σε βρώμικο ήχο. Οι διαφορές τους είναι πιο "εξειδικευμένες". @Superfunk Xωρίς καμία διάθεση προσβολής, τα σχόλια πέρι αντρικών και λοιπών μπάσων εν έτει 2024 δεν είναι ούτε αστεία, ούτε και καμιά γροθιά στην πολιτική ορθότητα αποτελούν. Είναι απλά κρίντζ.

Δεν ανοίγω.

Που το ξέρεις? Περίμενε μη σου χτυπησουν το κουδούνι καμιά μέρα

Μόνο σε Metal βγαίνει αυτό? Κάτι σε Bic Punk και Bic Laiko δεν έχει?

κορέκτεντ ?

Hartmann Neuron (2002) Ένα από τα πιο σπάνια και περίεργα digital synths που έχουν φτιαχτεί, το Γερμανικό Neuron χρησιμοποιούσε μια νέα μορφή επεξεργασίας & σύνθεσης ήχων. Για όποιον θέλει να διαβάσει λεπτομέρειες παραθέτω ένα λινκ στο τέλος απ'το review του SOS το 2003. Ήταν αρκετά ακριβό και δύσχρηστο, και όποιος ήθελε να ασχοληθεί σοβαρά με το editing του ήχου του, η σύνδεση του με ένα Mac ή pc ήταν μονόδρομος. Μάλλον κυκλοφόρησε την λάθος εποχή, με λίγες τροποποιήσεις και προσθήκες σήμερα ("normal"/πιο συμβατικό design, μεγάλη color touch screen κλπ) θα ταίριαζε μια χαρά στην εποχή μας. SOS review: https://shorturl.at/ceARS

Τα είδα πριν στο Thomann. Αλλά δεν βλέπω τι σχέση έχει το digital SH-4d με τον αναλογικό κλώνο MS-5, είναι δύο εντελώς διαφορετικά synths. Η τιμή του SH-4d μια χαρά είναι, το desktop format του πάλι όχι, τουλάχιστον για τα γούστα μου. Βγάλ'το εκεί ρε φίλε με 49 ή 61 πλήκτρα, όλα ή και περισσότερα controls και πούλα το στα €800/€1Κ, και θα πουλήσει σαν φρέσκο πσωμάκι. Και άσε και την desktop version να υπάρχει σαν μία εναλλακτική.

Διάφορα SH έχει βγάλει κατά καιρούς η Roland, από το 1972 μέχρι και πέρσι. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα. Για σήμερα, αν ήθελε κάποιος (λέμε τώρα) κάτι παρόμοιο θα έπαιρνε για παράδειγμα ένα SH-4d έστω και χωρίς πλήκτρα. Αλλά που έχει παραπάνω πολυφωνία και μνήμες και διάφορα άλλα. Κοίτα εδώ τα specs. https://www.roland.com/global/products/sh-4d/specifications/ Κι εδώ την τιμή στα €539. https://www.thomann.de/gr/roland_sh_4d.htm

H Behringer πάντα βάζει το "κάτι παραπάνω" στους κλώνους της. Αλλά αν παραβάλει "κάτι παραπάνω" δεν θα μιλάμε για κλώνο πια αλλά για νέο synth που φτιάχτηκε με βάση το τάδε vintage synth. Στο θέμα μνήμες μαζί σου,. Στην πολυφωνία τώρα και ιδιαίτερα στα αναλογικά synths, μεγαλύτερη = μεγαλύτερο κόστος κατασκευής. Φυσικά μπορούσαν να το κάνουν αλλά μετά δεν θα το πούλαγαν στην αστεία τιμή των $599. Προσωπικά θεωρώ τη μονοφωνία στα σύγχρονα αναλογικά κάτι το τραγικά ηλίθιο και δείγμα μεγάλης αρπαχτής/κλεψίματος και ασέβειας προς τον πελάτη. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν, αφού ως επί το πλείστον απευθύνονται σε ανίδεους και ηλίθιους. Η Behringer έχει δύο ελαφρυντικά, από τη μία όταν φτιάχνει ένα "clone" είναι αναγκασμένη να κρατάει και τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του original synth, και η πολυφωνία είναι ένα από αυτά (ένα πολυφωνικό Minimoog απλά δεν είναι Minimoog), και απ'την άλλη είναι οι πολύ χαμηλές τιμές που πουλάει, οπότε όσες αντιρρήσεις και να'χει κανείς για τις όποιες ελλείψεις ή το μη "κάτι παραπάνω" στους κλώνους της, στο τέλος δεν μπορεί παρά να την δικαιολογήσει. Αν το MS-5 κυκλοφορούσε από την Roland θα κόστιζε στον πελάτη τουλάχιστον τα διπλάσια, και μην πω πόσο παραπάνω θα κόστιζε αν ένα παρόμοιων specs synth κατασκευαζόταν από την ακατανόμαστη.? Οθόνη δεν χρειάζεται, και για λόγους αυθεντικότητας σε σχέση με το original και γιατί στην τελική δεν την χρειάζεται, τα πάντα βρίσκονται πάνω στο πάνελ. Τώρα γιατί διάλεξαν να κλωνοποιήσουν το συγκεκριμένο vintage synth δεν ξέρω, ίσως είχαν πολλά αιτήματα από fans για αυτό. Εγώ πάντως δεν το γνώριζα το synth αυτό.

@noe13 σίγουρα παίζει ρόλο και το VST (κι εγώ που πάσχω απο χρόνια μεταλλίτιδα) ? Όσο για το κόστος, το συγκεκριμένο σετάκι είχε κοστίσει €29.00, οπότε το λές και τζάμπα.. Σαν ποιότητα κατασκευής, εμένα οι Fleor με έχουν καλύψει πλήρως ρε παιδιά, έχω χρόνια το μικρόβιο του modding/upgrading κτλ. Ειδικά αν πειραματιστείς λιγάκι με πυκνωτές, μπορείς να καθαρίσεις πολλή λασπουριά και να αναδείξεις και πρίμα, ακόμη και σε μαγνήτες που στην αρχή μπορεί να ακούγονται εντελώς μάπα. Πάντως, μακάρι οι stock μαγνήτες σε κιθάρες που αγοράζαμε στις αρχές των '00s να είχαν τέτοιο ηχο ?

Μα καλά τώρα, βρίσκεις έστω και ένα σημείο που να μοιάζει με κάτι από το Zoolook? Εγώ πάντως όχι. Καλώς τον ειδήμονα....

Ρε τi τραβάμε...? Πάμε να αλλάξουμε λίγο mood γιατί πολύ ασχοληθήκαμε με τα trolls. Αυτές τις μέρες ξεσκονίζω κάποια άλμπουμ του μεγάλου Charles Earland. Στο παρακάτω κομμάτι Hammond παίζει o Earland φυσικά ενώ στο μπάσο και Clavinet ο Marcus Miller. Το ότι ο Miller έπαιζε και στο Zoolook είναι απλή σύμπτωση. Charles Earland - Good Question (1980)