Πίνακας συμμετοχής

Τα προσωπικά αντικείμενα του καθενός που αποκτήθηκαν μετά κόπων και βασάνων ποτέ δεν θα έχουν την ίδια αξία σε αυτούς που τα ''κληρονόμησαν''. Αλλιώς ''πονάς'' για ένα αντικείμενο που αγωνίστηκες οικονομικά για να το αποκτήσεις και αλλιώς για κάτι που απλά κληρονόμησες και το βρήκες έτοιμο.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα και να μιλήσουμε και για κσύλα. Σαπούνι σε έπιπλο. Μαόνι. Το εσωτερικό του κουτιού άνοιγει και φαίνεται φωτό από το μπαρμπέρικο του Scapicchio. .

Δεν συμφωνω. Ή τουλαχιστον αυτο δεν ισχυει σε ολες τις περιπτωσεις. Αν αυτος που κληρονομει εχει γνωση τι λαμβανει, μπορει να το πονεσει το ιδιο, μονο και μονο για την αξια του (οχι χρηματικη) κι ας μη το πληρωσε.

Όσοι δε γουστάρετε καινούρια όργανα, να τα αγοράζετε και να τα δίνετε σε εμάς που δεν έχουμε πρόβλημα. Θα σας τα παλιώνουμε για καμιά 20αριά χρόνια και μετά θα σας τα επιστρέφουμε.

απεχθανομαι τις καινουργιες κιθαρες , δεν εχουν "ζωη" μεσα τους συνηθως....

Μπήκες όμως να πάρεις το μάτι σου

Εγω φταιω. Σας ζητώ συγνώμη. Ζητώ συγνώμη από όλους ???????

Το θέμα για μένα είναι επίκαιρο καθώς χρειάστηκε να μετακομίσω σε μικρό σπίτι, όπου δεν χωρούσαν απο τη μια όλα μου τα υπάρχοντα αλλα και γιατί μεγάλωνε και το ποσό που θα χρεωνόμουν για τη μεταφορά. Και ετέθησαν κάποια θέματα. Τι θα κάνω τα βινύλια... τα CD και τα βιβλία που είναι τα βαρύτερα και ίσως λιγότερο χρησιμοποιούμενα αντικείμενα μου. Αμ... το παλιό μου σύστημα hi-fi που ήταν μια μελετημένη συλλογή κομματιών; Όσο υλικά και αν φαίνονται σε κάποιους, αυτά είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής και της παιδείας μου. Οπότε αν ήθελα να θυμάμαι κάτι όσο ζω, σίγουρα μου είναι χρήσιμα, γιατί είμαι εγώ. Αν μπω στη διαδικασία να τα αναζητήσω. Ίσως τώρα που νομίζω πως εχω περισσότερο χρόνο. Για το μετά, δεν με αφορά. Οι κιθάρες, ενισχυτές και το home studio είναι κάποιας σεβαστής αξίας. Ο γιός μου δεν ακολούθησε και δεν γνωρίζει την αξία τους. Μπορεί όμως να τα γκουγκλάρει. Ελπίζω. Το φιλοσοφικό θέμα που προκύπτει όσο μαζεύονται τα χρόνια στη πλάτη, δεν είναι τι θα γίνει με τα υλικά. Τι θα γίνει με τη συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία που παίρνουμε μαζί. Επαγγελματική και μη. Πόσα χρόνια παλεύαμε να παίξουμε σωστά το Smoke on the water...? Τι ποσοστό μένει πίσω στα παιδιά μας. Για να προχωρήσουν παραπέρα πατώντας πάνω τους. Άσχετα τι είναι σωστό ή λάθος απο αυτά, είναι μια καλή αρχή. Αλλά όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται πως είναι ένα μικρό ποσοστό που μεταδίδεται. Ισως για καλό ή κακό, δεν ξέρω. Νομίζω πως η ζωή είναι ένα mandala απο άμμο που με μεγάλη υπομονή και τέχνη δημιουργούν οι βουδιστές μοναχοί, για εβδομάδες και μετά... το σβήνουν.

Ναι αλλά οι Deep Purple .... Ρε συ ηρέμησε. Πώς αρπάζεται έτσι;

Καμία σχέση... Για εμένα ήταν θέμα αλλαγής «φιλοσοφίας» όσον αφορούσε τα κούτσουρα. Στις αρχές ('80s, '90s) ήθελα το καινούργιο, το "μοντέρνο", αυτό που ήταν της (νεανικής) εποχής μου. Fender, Gibson ήταν για... ηλικιωμένους. Οι tele δε, ήταν κιθάρες για τελειωμένους γέροντες. Τότε ήταν εποχή για Charvel, Jackson, Kramer, floyd, super star κλπ... Στα Fender από μπάσα μόνο P, καθότι τα Jazz ήταν για τρόφιμους... γηροκομείου ? Όμως τα χρόνια πέρασαν και τα μυαλά (καθώς και τα μουσικά γούστα) άλλαξαν ή για να το πω καλύτερα, διευρύνθηκαν... Πολύ καιρό τώρα, το μάτι μου (κατά κύριο λόγο) πέφτει μόνο σε κούτσουρα δεκαετίας '80 και κάτω. Και τελικά καταλήγεις από εκεί που ξεκίνησες...

To γνωστό θέμα όταν είσαι στην πιάτσα για δεκαετίες.Κάτι σου θυμίζει,κάπου το έχεις ξανακούσει. Χρειάζονται νέα πράγματα για να σε εκπλήξουν ευχάριστα παλιοί καλλιτέχνες,ακόμα κι αν μιλάμε για τέρατα όπως οι δύο κύριοι...Ήχος,ύφος,συνεργασίες που δεν τις περιμένεις. Οπότε εντάξει.Καλούτσικο και μέχρι εκεί.

https://www.aliexpress.com/item/1005006436590075.html Εκτίμησα ?

Tι κομματάρα θυμήθηκες...

Αυτο μονο για κουρεμα σβερκο και φαβοριτες το εχω

παρε τηλ. τον Gabojo οτι θες φτιαχνει , εχω παιξει με παρα πολλους Dynasonic μαγνητες και δεν υπαρχουν καλυτεροι απο τους δικους του.

Σε ποιόν θα πάνε , οκ. Θα τον ενδιαφέρουν όμως ή θα τα πετάξει από το παράθυρο;

Εγώ αυτό που ξέρω σχετικά με το Νάκα είναι η προσωπική εμπειρία που είχα στο κεντρικό κατάστημα στη Ναυαρίνου, όποτε πήγα να δοκιμάσω εξοπλισμό αλλά και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες με το online shop για διάφορους λόγους. Οι άνθρωποι είναι άψογοι παντού. Ευγένεια, επαγγελματικότητα, γνώση, συναδελφικό κλίμα. Και εγγύηση για την τιμή ότι αν βρεις το προϊόν στον Τόμαν φθηνότερο, σου το δίνουν στην τιμή του Τόμαν. Τις πρώτες φορές που πήγα, αισθάνθηκα ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα, ειδικά έχοντας την εμπειρία των έως τότε μικρών συνοικιακών μουσικομάγαζων που συνήθως σε κοιτούσαν με μισό μάτι όταν ζητούσες να δοκιμάσεις κάτι και προσπαθούσαν να σου πασάρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και σε τιμές για γέλια. Με άλλα λόγια, ο Νάκας έχει σωστό, μελετημένο business plan, προφανώς με προτεραιότητα τον σεβασμό στον πελάτη. Και κατάφερε να χτυπήσει και τις τιμές του Τόμαν ενώ αυτή τη στιγμή, το μόνο που του λείπει είναι το μεγάλο στοκ, το οποίο και ελπίζω σύντομα να αποκτήσει. ' Οπότε όσον αφορά το αρχικό ερώτημα: Δεν υπάρχει καμία επεκτατική στρατηγική-πολιτική, όπως λες. Υπάρχουν σωστά μυαλά που πήρα τα ηνία μιας επιχείρησης και την αναπτύσσουν, όπως γίνεται με όλες τις υγιείς επιχειρήσεις. Και προφανώς είναι προς όφελος των μουσικών και της αγοράς. Δηλαδή έχεις ένα κατάστημα με σοβαρή ποικιλία προϊόντων, άψογη αντιμετώπιση του πελάτη και τιμές online ευρωπαϊκού καταστήματος. Τι άλλο θέλουμε ως μουσικοί/καταναλωτές;

Ο Νάκας είναι το μεγαλύτερο μαγαζί στην Ελλάδα, με πολύ ανεπτυγμένο δίκτυο πωλήσεων. Έχει ανταγωνιστικό πλέονεκτημα έναντι των -μικρότερων~ ανταγωνιστών του, και είναι φυσιολογικό να έχει συνεργασία με τις μεγαλύτερες και περισσότερες εταιρίες. Ο έντονος ανταγωνισμός μεταξύ εταιριών, πάντα, είναι προς όφελος του καταναλωτή/μουσικου. Έτσι λειτουργεί η αγορά, γενικότερα. Υπάρχει διαρκής εξέλιξη. Και μην ξεχνάς ότι ο ανταγωνισμός δεν είναι μόνο εγχώριος. Έχει και ένα Thomman, επίσης, να ανταγωνιστεί.

https://www.musicradar.com/news/epiphone-gibson-custom-shop-electric-acoustic-guitars

Που αλλού?

Πέστα! Λοιπόν μάγκες, όσοι ξυρίζονται με Mach3 να μείνουν, όλοι οι υπόλοιποι τον Μπέο!??

16 μήνες συνολικά εγώ μεν, 6 εκ των οποίον (βαρύς χειμώνας) σε τάγμα ανεπιθυμήτων και εγώ δε

Επιβεβαιώνω, ήμασταν μαζί τότενες στο Βιετνάμ, μάλιστα ακούγαμε σμοκ ον δε γότερ, όταν ξυρίζαμε το κιτρινιάρη τον Χο Τσι Μινχ. Άλλες εποχές

Στ αριστερά ο Ίαν Γκίλαν με DP και δεξά ο Ιαν Γκίλαν με Ρακιτζή

Χμμ... αυτό ακούγεται ενδιαφέρον και career opportunity... Κάτι σαν "maturist" μουσικών οργάνων ή κάτι σχετικό ?

Βέβαια σήμερα η ημέρα είχε δυσάρεστες ειδήσεις για την κοπέλα... https://www.protothema.gr/life-style/article/1483229/marina-satti-pethane-o-pateras-tis/

Και εγώ δεν συμφωνώ. Αυτό το αμάξι το είχε ο πατέρας μου...και το είχε ένα στάδιο πριν πάει για σκράπ. Το 1983 είχαμε πάει μαζί να το παραλάβουμε. Του το πήρα με το ζόρι γιατί ήταν 79 ετών τότε και ήταν δημόσιος κίνδυνος.... και το έκανα εργοστασιακό

ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Από τη δισκογραφική εταιρεία Fontana, το σωτήριον έτος 1969, το παρακάτω διαχρονικό αριστούργημα.

Εδώ μιλάμε για ξύρισμα. Αν θέλετε να μιλήσετε για γυμναστήριο πείτε με τι ξυρίζετε το σώμα και τι με baby oil αλείφεστε για να βγείτε στην παραλία.

Και ένας από τους κιθαρίστες μου αποκαλούσε τα Hammond μου "αρμόνια" Και? Ό,τι βλακεία πετάει ο κάθε άσχετος πρέπει να την ανεχόμαστε?

Ολοκαίνουργια συνεργασία Joe Satriani και Steve Vai και ιδού το αποτέλεσμα...

κολαζομαστε πρωι πρωι....αν δεν βαριεσαι κανε και κανα ηχητικο μικρο για τον νεκ του gabojo ( με το κινητο απλο)

Πεστου να δοκιμάσει την fusion power. Θα βγάζει λόγους μετά για τη Gillette που θα ζήλευε και ο Ανδρέας. ?

Ο Dearmond του Δημητρη, εξαιρετικος και για neck σε tele.

Nα ξαναπάω πίσω στη Γαλλία και τους Sandrose. Ένα μόνο άλμπουμ κυκλοφόρησαν αλλά τι άλμπουμ.? Δεν νοείται σοβαρή Prog δισκοθήκη χωρίς αυτό το αριστούργημα μέσα. Να ακούσουμε δύο κομμάτια.? Rose Podwojny - vocals Jean-Pierre Alarcen - guitar Henri Garella - Hammond & Mellotron Christian Clairefond - bass Michel Jullien - drums & percussion

Γαλλία, Ιαπωνία, Αγγλία, ΗΠΑ και ξανά Γαλλία. Κάτσε να πατήσουμε και λίγο πάτρια εδάφη.?? Jako Organ Trio - Little Ghetto Boy (2022) Iakovos Symeonidis - guitar George Kontrafouris - organ Giannis Papadoulis - drums

Καμιά τέλε θα είναι.

Με αίσθημα συγκίνησης, νοσταλγίας και θαυμασμού μοιράζομαι την είδηση της κυκλοφορίας ενός VST που εξομοιώνουν/προσομοιώνουν στον απόλυτο βαθμό θα έλεγα τους sampler και τα δημοφιλή τότε αντίστοιχα μουσικά στύλ techno, jungle, rnb, κλπ που ανέδειξαν τον θρυλικό home computer COMMODORE ΑΜΙGA σε ένα must music workstation studio που έφερε ακόμα και τρελά κέρδη στους παραγωγούς και μια ακόμα επανάσταση στη μουσική μέσω υπολογιστή. . Δεν έχω προλάβει να δω όλες τις λεπτομέρειες, αλλά όσο είδα και άκουσα πιστεύω πως το πρόγραμμα είναι φοβερό και προσωπικά θα το τιμήσω, να θυμηθώ και τα νιάτα μου και γιατί όχι να ξαναδουλέψω στο είδος με τις ευκολίες του περιβάλλοντος DAW και windows. https://www.potenzadsp.com/amigo/ Aχ, AMIGA!!! AMIGA FOREVER!!! ζήσαμε.................... ?

Γαλλική περίοδος, Απρίλιος, Jazz, όλα μαζί σε ένα κομμάτι. Στο Hammond ο Joey D. The Count Basie Orchestra - April In Paris (2018)

Αυτό φαινομενικά σου κάνει τη ζωή εύκολη με γρήγορο ξύρισμα αλλά στην πραγματικότητα σου κάνει κακό γιατί γυρνάει τις τρίχες προς τα μέσα.

Δεν εχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανενα ενδιαφερον για την μουσικη...οποτε τον βλεπω να τα πουλαει ή να ανοιγει μουσειο ?

"Αγαπητό μου παιδί, τώρα που έχω φύγει από το μάταιο κόσμο, θα ήθελα να προσέξεις ιδιαίτερα τον πράσινο τρίφτη που είναι κάτω από το νεροχύτη, δίπλα στις θρούμπες. Μπορεί σε άλλους να φαίνεται ένας απλός τρίφτης, αλλά να ξέρεις ότι κάποτε έσωσε τη ζωή μου, καθώς είχαμε τσακωθεί με τη μάνα σου και είχα μείνει μόνος στο σπίτι με ένα πακέτο μακαρόνια και λίγη μυτζήθρα. Καίτοι μας είχαν κόψει το νερό, πήρα τον τρίφτη και βγήκα στο δρόμο αναζητώντας υποψήφιο αγοραστή. Δεν βρήκα, αλλά με λυπήθηκε ο κυρ. Φώτης από το καφενείο στη γωνία και μου έδωσε λίγο ψωμί και ένα μπουκαλάκι ούζο, τα οποία με στυλώσανε μέχρι να της περάσουνε τα νεύρα και να γυρίσει."

Η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα, είναι η εξής: φροντίζεις, ενόσω ζεις, να χαρίσεις τα πράγματα που έχεις και σε ενδιαφέρουν, σε ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σου και δηλώνουν ότι τα εκτιμούν. Δεν χρειάζεται να είναι άμεση οικογένεια, εγώ χάρισα το 2018 ένα μέρος της συλλογής μου κλασσικής μουσικής, στο boyfriend της κόρης μίας φίλης της γυναίκας μου, τον οποίο δεν έχω συναντήσει ποτέ και δεν με ξέρει καν, αλλά είχα μάθει γι' αυτόν ότι γουστάρει κλασσική (σπάνιο για παιδί αυτής της ηλικίας) και δεν έχει οικονομική άνεση. Αν δεν ξέρεις κανέναν που να θέλει αυτά που έχεις, τότε έχεις ένα από τα εξής δύο σοβαρά προβλήματα: είτε μαζεύεις άχρηστα πράγματα, είτε με τη στάση σου έχεις κρατήσει μακρυά από τη ζωή σου οποιονδήποτε θα είχε ενδιαφέρον να συναναστρέφεσαι. Συχνά, και τα δύο. Αν έχεις πολλούς που να δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον γι' αυτά που κατέχεις, τότε εξυπηρετείς ξεκινώντας από τους κοντινότερους. Επαναλαμβάνω, όλα αυτά ενόσω ζεις. Μετά, δεν έχεις τη δυνατότητα να ελέγξεις τίποτε, όποιες και αν είναι οι πεποιθήσεις σου για τη λεγόμενη "μετά θάνατον, ζωή".