Πίνακας συμμετοχής

ΝΑΙ είναι και λοιπόν; ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΕΡΩΝΩ όμως οπότε στα έτσι μου και στα αλλιώς μου τι είναι (και μη με προκαλέσει κανένας περί αυτού γιατί θα φάμε τα μούσια μας και έχω μπόλικα καθώς είμαι αποδεδειγμένα από τους ελάχιστους μ@λ@κες ελ επαγγελματίες που πλερώνω τα πάντα?)... την "παρεούλα" της μικρής όμως (που "τυχαία" και "φωτογραφικά" είχε τα "καλύτερα" γι αυτήν από 200 άλλους) την πλερώνω να 'ούμε και έχω απαιτήσεις (ειδικά αφού μπορεί) πέραν των αμφιλεγόμενων καλών προθέσεων της (που τελικά μόνο αυτή μπορεί να γνωρίζει αλλά εσείς περιέργως για το επίπεδό σας απριόρι προεξοφλείτε)... εγώ είμαι αυτός και αυτή είναι η συγκεκριμένη αισθητική μου μαζί με την απέχθειά μου για τις συγκεκριμένες διαδικασίες... αφού εσείς γουστάρετε το αποτέλεσμα και αδιαφορείτε για τις χρόνια δυσώδεις πρακτικές που το καθορίζουν ok σεβαστόν... αλλά μη μου το βάζεις ρε Τέρρυ κι εσύ στην κιτσοζυγαριά να τα μετρήσουμε ποιο είναι πιο πολύ κιτς για να δώσουμε άλλοθι στο δικό μας αν ζυγίζει λιγότερο.. τες πα.. τόπα πάλι όσο πιο ευγενικά μπορούσα ότι θεωρώ τον συμψηφισμό το μεγάλο πρόβλημα μας... έτσι δικαιολογούμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ από την πολιτική αηδία για να μην προδώσουμε το όραμά μας μέχρι την μ@λ@κι@ του παιδιού μας μην εκτεθούμε ως σόι και παραμένουμε φρεναριστοί στην εν γένει κατρακύλα που κατά τα άλλα όμως αλά καρτ κράζουμε... και μη μου πεις πάλι ότι "ναι ρε κι εσύ από την eurovision που είναι πανηγύρι κλπ κλπ βρήκες να κάνεις θέμα;"... ε ναι ρε Τέρυ (τρως την μπόρα για όλους κράτα άμυνα?) ΚΑΙ από την eurovision... γιατί είναι θέμα... είναι το θέμα της ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ που τρώω στην μάπα ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια όποτε συνεργάζομαι σε προτζεκτ που εμπλέκεται δημόσιος φορέας με τα μαγειρέματα και τον ωχαδερφισμό του αρκεί να "φάμε" το κάτι τις μας όλοι και στα τέτοια μας το παραγόμενο... και αυτό το όντως ελάσσων του "τα τα τα" μπορεί να είναι μεν το κερασάκι αλλά αρνούμαι πια να κοιτάω μόνο αυτό και να προσπερνάω ότι βλέπω δικαιώνοντας πρακτικές που με προσβάλουν... υπάρχει και μια τούρτα από κάτω που το στηρίζει... και γω δεν γουστάρω να τρώω πια από αυτή χωρίς να κρατάω την μύτη μου όταν "βρωμάει"... anyway.. προσπάθησα να περάσω ανώδυνα την θέση μου γιατί το φόρουμ πρέπει να κρατάει τον χαρακτήρα του... σταματάω εδώ (αυτή τη φορά σίγουρα) γιατί θα πάει αλλού η κουβέντα και 60νταρίζω σιγά σιγά... ένα πράγμα που έμαθα είναι το να μην βάζω πια πρώτος το χέρι στην τρύπα... από μακριά κι αγαπημένοι... είπα ότι είχα να πω όποιος κατάλαβε κατάλαβε και πάμε παρακάτω να πούμε για καμιά tele... σόρυ αν κακοκάρδισα κάποιους αλλά τελικά γερνώντας γίνομαι όλο και πιο χαζός στις εκτιμήσεις μου για τους άλλους και πέφτω εύκολα από τα σύννεφα... το καλό είναι ότι έχω μάθει επίσης να μην χτυπάω πολύ και πονάω λιγότερο πηγαίνοντας μπροστά έστω και με κουτσό...? Ν.

Μακάρι να ήταν το μόνο- η κακή μουσική. Ζούμε σε εποχές "καθεστωτικής βλακείας" σε πολλά επίπεδα. Και θεωρώ (μπορεί να κάνω και λάθος φυσικά), ότι τα social media έπαιξαν τον καθοριστικότερο ρόλο- και είναι ο λόγος που τα σιχαίνομαι.

Στην ελληνική οργανοποιία συχνά μιλάμε για όργανα που στην τοπική γεωγραφικά μουσική συνηθίζονται. Και για αυτό μπουζούκια, μαντολίνα πιο παλιά, Λαούτα και λύρες όλων των ειδών και μερικά κρουστά έχουν την τιμητική τους και δίκαια. Το θέμα της κιθάρας αν και από την αρχή παρόν έχω την αίσθηση ότι ήταν πάντα κάπως πιο παραγκωνισμένο καθώς όλοι είχαν στο μυαλό τους το όργανο ως «συνοδευτικό». Από τον καιρό που κάποιοι σκέφτονταν την κιθάρα ως ακομπανιέρο στην μαντολινάτα ή το μπουζούκι και τράβαγε μέσα στα χρόνια χωρίς αναθεώρηση. Ωστόσο οι οργανοποιοί πάντα έφτιαχναν κιθάρες σε μικρότερους αριθμούς. Σχετικά με τους οργανοποιούς, εκτός από τον Μούρτζινο και τον Σταθόπουλο που δεν έχουμε και πολλά δείγματα δυστυχώς εχουμε Κ.Λ.Πεσπαζόγλου, και κυρίως τους Αρμένηδες αγαπημένους πολλών ασχολουμένων (Τερζιβασιάν, Απαρτιάν κλπ) που έφτιαξαν πολλές και όρισαν στυλιστικά το περίγραμμα της λαικής κιθάρας. Προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι Αθηναίοι Παναγήδες (Αφοι Παναγή). Με μακρά παράδοση και συμβολή στην ελληνική οργανοποιία. Ο πατέρας τους ήταν επίσης οργανοποιός (Πανηγύρης Παναγής) από τη Μάκρη της Μ.Ασίας (σημερινό Fethiye) όπου με την καταστροφή της Σμύρνης και την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών της Μ.Ασιας περνάει αρχικά στη Ρόδο με τη γυναίκα και τα δυο παιδιά του και στη συνέχεια τον Πειραιά. Ο Πανηγύρης έστησε εργαστήριο στην Κρεμμυδαρού όπου κατασκεύαζε κυρίως δημοτικά όργανα (λύρες και ξακουστά για την ποιότητά τους λαούτα) αλλά και λίγα μπουζούκια, μαντολίνα και κιθάρες. Μεγαλώνοντας τα δύο του παιδιά, ο Βασίλης και Γιώργος έγιναν αρχικά βοηθοί στο εργαστήριο του πατέρα τους και στη συνέχεια έπαιρναν και δικές τους παραγγελίες. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία Γιώργος Παναγής (1911-1995) το 1938 παντρεύεται και φεύγει για την Αθήνα όπου ανοίγει εργαστήριο κοντά στην πλατεία Καρύτση (Χαβρίου 9 εντός στοάς) και δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας τους ο Πανηγύρης πεθαίνει και το εργαστήριο στον Πειραιά κλείνει με τον έτερο αδελφό Βασίλης Παναγή (1914-1998) να ενώνει τις δυνάμεις του με τον αδελφό του στο εργαστήριο της Χαβρίου στην Αθήνα. Το εργαστήριο παρέμεινε στην πλατεία Καρύτση σε όλη τη διάρκεια του αλλάζοντας από Χαβρίου 9 σε πλατεία Καρύτση 3 και μετά Πραξιτέλους 7. Οι Αφοί Παναγή παρά το ότι έφτιαχναν και μπουζούκια (είναι γνωστό ότι υλοποίησαν το τετράχορδο του Χιώτη) ασχολήθηκαν πολύ με την κιθάρα τόσο σε αντικείμενο κανταδοκιθάρας (μην ξεχνάμε ότι ήταν πολύ διαδεδομένο είδος), αυτού που ονομάζουμε σήμερα «λαϊκή» κιθάρα όσο και κλασσική κιθάρα. Έφτιαξαν πλήθος οργάνων και αρκετών διαφορετικών τυπολογιών (αντίθετα με τους Αρμένηδες που μάλλον ήταν πιο εστιασμένοι στον προσανατολισμό του λαϊκού τραγουδιού). Οι κιθάρες τους έγιναν όργανα αναφοράς στην ελληνική οργανοποιία τόσο για τις λαϊκές τους που έπαιξαν σε πλήθος ιστορικών ηχογραφήσεων, όσο και τις κανταδοκιθάρες που επίσης ηχογραφήθηκαν πολλάκις και τις κλασσικές τους. Στην αυγή της κλασσικής κιθάρας στην Ελλάδα όπως σήμερα τη γνωρίζουμε, ο πρωτεργάτης τότε Γεράσιμος Μηλιαρέσης, έχοντας μόλις γυρίσει από τα μαθήματα τελειοποίησης με τον A.Segovia και όντας ο πρώτος κιθαριστής στη χώρα με πιο αξιόλογες σπουδές, φιλοδοξώντας να εκκινήσει έναν κύκλο μαθητών που θα δίδασκε στα πρότυπα που έμαθε, βρέθηκε μπροστά στο αδιέξοδο της ανυπαρξίας αντίστοιχων μουσικών οργάνων. Οι λαϊκές κιθάρες και οι κανταδοκιθάρες της εποχής δεν ήταν όργανα των προδιαγραφών που έθεταν η τεχνική και το ρεπερτόριο που απαιτούσε το εγχείρημα του Μηλιαρέση και η εισαγωγή οργάνων από την Ισπανία ήταν απαγορευτική για το εισόδημα του Έλληνα της εποχής. Ο Μηλιαρέσης για να λύσει αυτό το πρόβλημα προσκάλεσε τον Segovia στην Αθήνα το 1951 για δύο ρεσιτάλ, στα περιθώρια των οποίων τον πήγε με την κιθάρα του στο εργαστήριο των Παναγήδων (Είχε μια Hermann Hauser τότε που μάλλον ήταν βελτιωμένο αντίγραφο A.Torres. Φαίνεται ότι ο Segovia είχε κάτι σαν endorsement γιατί ο Hauser του έφτιαξε 12 όργανα και ο γέρος τα παίνευε όπου στεκόταν και βρισκόταν αφήνοντας την M.Ramirez του που είχε από το 1912). Οι Παναγήδες μελέτησαν προσεκτικά την κιθάρα και κατασκεύασαν αρχικά αντίγραφα και στη συνέχεια κιθάρες βασισμένες σε αυτό το πρότυπο, με μερικές τροποποιήσεις από την εμπειρία τους και ξυλεία που ήταν πιο προσιτή και σε αυτούς σαν πρώτη ύλη αλλά και στην αγοραστική δύναμη του ελληνικού κοινού. Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας κλασσικός κιθαρίστας μέχρι και τη δεκαετία του 90 που δεν έβαλε κάποια στιγμή τα δάχτυλά του πάνω σε μια Παναγή. Ωστόσο τα όργανα αυτά είχαν διαβάθμιση στην ποιότητα και φυσικά στην τιμή. Προσωπικά έχω δει και παίξει με δεκάδες όργανα από εκείνη την εποχή. Είναι αχανής η κατάσταση και μπορείς να βρεις από όργανα με λίγο random ξύλα και λούστρα μέχρι πραγματικά διαμάντια με ΑΑΑ flame maple πλάτες και AAA ελάτινα καπάκια ή καρυδιές με έλατο. Χαρακτηριστικό των Παναγήδων είναι η projected φωνή με έντονα μπάσα (πιο βαθύ ηχείο) και ωραία άνετα μανίκια με έβενο. Επίσης οι Παναγήδες έκαναν χρήση διαφορετικών ετικετών μέσα στα όργανα, πράγμα που αποτελεί και τεκμήριο χρονολόγησης πλέον στα όργανά τους. Αυτό γίνεται τόσο από την διεύθυνση του εργαστηρίου και το layout της ετικέτας όσο και από μια σειρά σπανίων οργάνων με γαλλόφωνη ετικέτα (παραλληλόγραμμη) που βγήκαν από το εργαστήριο της Πλ.Καρύτση 3, την ίδια χρονική περίοδο που έβγαιναν κανονικά και οι υπόλοιπες με την ελληνική ετικέτα (ρόμβο) με το γνωστό κλειδί του σολ. Για τα όργανα αυτά με τη γαλλόφωνη ετικέτα-θρύλο υπάρχει μια φήμη ότι προορίζονταν για εξαγωγή στο εξωτερικό αλλά δυστυχώς εγώ προσωπικά δεν έχω κάποια τεκμηρίωση για αυτό. Οι Παναγήδες είχαν δώσει όργανα που έγιναν πολύ γνωστά στα χέρια πλήθους μουσικών με ενδεικτικά γνωστούς το Νίκο Γούναρη και το Τρίο Καντσόνε (Πετσίλας/Παπαθεοδώρου/Τρούπτσιος), τον Κώστα Χατζή με μία ιδιαίτερης κατασκευής κιθάρα με μεγαλύτερο σώμα, το τετράχορδο του Χιώτη, τετράχορδα σε Σταματίου και Ζαμπέτα αλλά και τρίχορδα στον Βαμβακάρη. Λαϊκές σε Καζατζίδη, Νταλάρα κ.α και φυσικά κλασσικές σε Μηλιαρέση, Φάμπα και ΌΛΟΥΣ τους μαθητές τους αλλά και την πρώτη απόπειρα ανακατασκευής μιας αρχαίας κιθάρας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία του σκηνοθέτη Α.Λάβδα για την παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» που ανέβηκε το 1962 στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων από το Κρατικό Θέατρο Β.Ελλάδος. Ο Γιώργος Παναγής έφυγε προδομένος από την καρδιά του το 1995 και το 1998 ακολούθησε και ο αδερφός του ο Βασίλης (νομίζω από ίδια αιτία). Ελλείψει αρσενικών απογόνων (τότε δεν υπήρχαν γυναίκες οργανοποιοί) το εργαστήριο τους πέρασε στα χέρια του ανιψιού τους Λάζαρου Καβάση που ήδη εργαζόταν ως βοηθός καποια χρόνια, από όπου έχουμε μερικές κιθάρες με ετικέτα που γράφει «Αφοι Παναγή- Λάζαρος Καβάσης» όπου δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τι από αυτά είναι αμιγώς του Καβάση και αν κάποιο ήταν μισοτελειωμένο από τους Παναγήδες και ολοκληρωμένο από τον Καβάση. Δυστυχώς και ο Λ.Καβάσης πέθανε σε μικρή ηλικία οδηγώντας στο τέλος την ύπαρξη του ιστορικού εργαστηρίου. Αρκετά από αυτά τα όργανα υπάρχουν ακόμα γύρω μας εκτός του ηχητικού αποτυπώματός τους στη δισκογραφία της χώρας μας και τη συλλογική μας μνήμη. Τα βλέπουμε μερικές φορές στα μεταχειρισμένα να αλλάζουν χέρια. Αλλά δυστυχώς τα όργανα του Π.Παναγή είναι πανσπάνια (ειδικά τα λαούτα), τα μαντολίνα τους επίσης, τα μπουζούκια πολύ σπάνια και οι κιθάρες τους αν και πολλές, αρκετά συχνά είναι σοβαρά και μερικές φορές μη αναστρέψιμα πειραγμένες. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιχείρησης αρκετών λαϊκών μουσικών της δεκαετίας του 80-90 να αναπαράγουν τον ήχο των λαϊκών κιθαρών τους, παίρνοντας μια κλασσική Παναγή και βάζοντας χορδιέρα και άλλο καβαλάρη ώστε να πάρει μεταλλικές χορδές. Δυστυχώς η διαφορετική κατασκευή δε σήκωνε στον οπλισμό του καπακιού την αυξημένη τάση των χορδών και την πίεση στον καβαλάρη με αποτέλεσμα να έχουμε το κλασσικό βύθισμα στο καπάκι κάτω από τον καβαλάρη ή αν κρατιόταν η παλιά "κλασσική" γέφυρα, η τάση σήκωνε μαζί καπάκι και γέφυρα. Ευτυχώς από το 2000 και μετά μετα το boom με τη μόδα του gitane swing και στη χώρα μας, αρκετοί ενδιαφέρθηκαν για τις ακουστικές κιθάρες και ως συνέπεια είχαμε και οργανοποιούς που μετά την μελέτη των κλασσικών οργάνων του gypsy swing (maccaferri, selmer κλπ) μελέτησαν και ελληνικά σχέδια με κορυφαία τα σχέδια των Απαρτιάν και Παναγή. Δε γνωρίζω σε τι ποσοστό τα ενσωμάτωσαν στις κατασκευές τους, αλλά δεν νομίζω ότι έχω δει ακριβές αντίγραφο Παναγή. Πανηγύρης Παναγής με οικογένεια στη Μάκρη και ετικέτα οργάνου του απο το εργαστήριο στον Πειραια. Πανηγύρης Παναγής και ο μικρός γιός του Βασίλης έξω απο το εργαστήριο του Πειραιά. Οι Αφοί Παναγή επι το έργον στο αθηναικό εργαστήριο με κιθάρες και μπουζούκια. Αφοί Παναγή με Τρίο Καντσόνε και τις κιθάρες τους ανα χείρας.

@Waterfall-K Δεν ξέρω αν γράφει μόνο "μαλακίες", δεν τον παρακολουθώ. Το ψέμμα έγκειται στο ότι παρουσιάζει την τρέχουσα κατάστασή του ως επιλογή του - ενώ σου εξηγώ ότι δοκίμασε κάτι διαφορετικό και απέτυχε. Εν΄αντιθέσει, άλλοι (και η Σάττι επίσης) βρήκαν κάποιο κοινό, άρα εκ' των πραγμάτων βρίσκονται σε άλλο παρανομαστή. Κρίμα, καθώς το "Taxi - Take it or leave it" ήταν καλός ποπ δίσκος, οι εποχές βέβαια ήταν διαφορετικές:

τελικά καθώς φαίνεται μόνο το συνάφι σου και γω ως επίτιμο μέλος του (?) μπορούμε να καταλάβουμε... προσωπικά (αλλά δεν πήρα και χαμπάρι κάποιον να το κάνει) ΔΕΝ έθιξα την συνολική αξία της και τις δυνατότητές της όπως και κάποιες πολύ καλές δουλείες που έχει κάνει... κράχτηκε και δικαίως κατ εμέ η συγκεκριμένη επιλογή και πρακτική της... γιατί το γμτο σε αυτή την περίπτωση που υπάρχουν οι δυνατότητες είναι ότι οι απαιτήσεις όλων (τουλάχιστον των καλοπροαίτετων) ήταν πολύυυυυυυ μεγαλύτερες και τους απογοήτευσε (μη πω "πρόδωσε" και το κάνουμε drama το φαιδρόν)...

το πρόβλημά μου το εξέθεσα κοσμίως... απομόνωσε την μύγα σου από το κοπάδι και απευθύνσου μου αντιπροσωπεύοντας τον εαυτό σου... το ίδιο μπορεί να κάνει και όποιος εκ των οποίων νομίζει ότι του απευθύνομαι και τον έθιξα με κάποιον τρόπο... από την νέα γενιά που στηρίζω πολλαπλώς με πράξεις εκτός των λόγων, απαιτώ να διαχωρίσει την θέση της και να μην συνεχίζει σφυρίζοντας αδιάφορα τις "εύκολες" (όπου υπάρχουν) πρακτικές που της κληρονόμησε η δικιά μου (μας)... περιμένω εναγωνίως να μάθω τα δικά μου "σκοτεινά κίνητρα" και δηλώνω υπευθυνα ότι τότε δεν θα σε χαρακτηρίσω κακοήθη όπως κάνω αυτή την στιγμή διαβάζοντας τις κατ ελάχιστον αήθεις μπηχτές σου... εσύ... εγώ πάλι όχι... ποτέ δεν προσποιούμαι όπως εσύ αρέσκεσαι καθώς φαίνεται και ενίοτε είμαι πραγματικά αγαθιάρης ειδικά όταν σχηματίζω εν του μακρόθεν καλές εντυπώσεις για ανθρώπους... μην επαναλαμβάνομαι... βεβαίως... μόνο που εγώ πιστεύω μόνο αυτά για το οποία μπορεί να έχω ιδία εμπειρική άποψη... και σε ότι ανέφερα στο συγκεκριμένο θέμα έχω... εσύ; απλή και προσποιητά αγαθή; σεβαστή η άποψή σου αλλά επέτρεψε μου να μην πάρω... ο καθείς τον σταυρό του που όντως δεν είναι ανάγκη πάντα να ναι βαρύς ξύλινος να του ανεβάζει και την πίεση... μπορεί να είναι και αλουμινένιος... και με στρασάκια άμα λάχει... περί ορέξεως...

Hondo το ηρωικό το είχε αγοράσει ο κουμπάρος μου το 82 σε ένα ταξείδι στο Λονδίνο, ένας μπάμπιας Ογγλέζος, δεν μας έκοβε 3 λίρες για να έπαιρνε το Βοξ το τίαρντροπ και βρέθηκε με το Χόντο σέντερ ? Όταν έπαψε να παίζει του το κατάσχεσα . Στον ήχο είχε κάνει τα μαγικά του και ο Πετράν.... Είχα παίξει και πλήκτρα, προγραμμάτισα τα κρουστά, αμέ απ όλα

Το οποίο μόνο καλό της κάνει.

Εγώ όταν άκουσα το τραγούδι ένα πράγμα σκέφτηκα. Ευτυχώς, που δεν πήγα στο Berklee γιατί θα ξέχναγα και αυτά που ξέρω?

Η μόνη περίπτωση θα ήταν αν έβγαινε καμιά "συνθεταρα" και τον κατηγορούσε ότι του έφαγε κάποιο "ρεφρέν". Εκεί να δεις... πανηγύρι ?

Πάντως κοιτώντας από μακριά το παρόν θρεντ, τον Μπαχ να είχαμε αναστήσει και να έπαιζε στο Μέγαρο τον προσεχή Μάιο, 62 σελίδες θρεντ δεν θα είχαμε γράψει.

Ούτε εσύ κάνεις λάθος...Μα τι γίνεται σήμερα;Μελετήσατε το Σ/Κ;? Tα social media ήρθαν(και θα μείνουν) επειδή εξυπηρετούν υπερθετικά την αρχαιότερη μη βιολογική ανάγκη του ανθρώπινου είδους...Το κουτσομπολιό και το ανάθεμα. Παλιά έπρεπε να πάρεις σβάρνα τους δρόμους για να το κάνεις.Όχι και τόσο παλιά μπορούσες απλά να σηκώσεις το ακουστικό...Υπήρχε όμως μια ειδοποιός διαφορά και με τις δύο αυτές περιπτώσεις σε σχέση με τα sm.Ο άλλος ήξερε ποιος είσαι. Τώρα μπορούμε επιτέλους να το κάνουμε όπως πάντα θέλαμε.Άμεσα και ανώνυμα.

Κάθισα και το είδα το βίντεο.. σα σπουδή στο σύγχρονο μουσικό μάρκετινγκ είναι, δε μου άρεσε. Μακάρι να πετύχει και να βοηθήσει τη Μαρίνα να συνεχίσει τη διεθνή καριέρα που είχε και πριν, με την αναγνωρισιμότητα της Eurovision. Σε αντίθεση με τους περισσότερους εκεί, έχει και το μουσικό περιεχόμενο να το κάνει. Στη χειρότερη άντε και κριτής στα τηλεπαιχνίδια στην τηλεόραση (με πενταψήφιους μισθούς..). Αναρωτιέμαι γιατί η πολύ κακή μουσική είναι τόσο δημοφιλής στις μέρες μας. Είναι σαν ο κόσμος να έχει βαρεθεί τη μουσική γενικά, η να προωθείται εσκεμμένα η ασχήμια, η απλά να ταιριάζει με την καθημερινότητα των περισσοτέρων. Το τελευταίο που με εντυπωσίασε είναι το πόσο σταθερά αγενείς, ακαλλιέργητοι και άσχετοι είναι οι Έλληνες. Τόσες ύβρεις παντού μόνο για ένα τραγούδι, από ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι φτιαγμένο έτσι, τι προσπαθεί να καταφέρει το τιμ, γιατί πουλάει το στυλ που πουλάει (με το οποίο η Μαρίνα δεν έχει απολύτως καμία σχέση στην πραγματικότητα) κτλ.

Αυτό είναι πάντως φωτογραφικά σωστά σουταρισμενο. Άσχετα από το κονσεπτ. Δεν φαίνεται σαν να έδωσες σε εναν για πρώτη φορά κάμερα και....πάμε όπου βγει.

Η κα. Κανδαράκη ελπίζω. Κοιτάξτε παιδιά, το θέμα είναι όντως ανάξιο να συζητιέται τόσο πολύ, αλλά αυτό ισχύει για το 99.9% των θεμάτων, εντός και εκτός φόρουμ. Οι συζητήσεις γίνονται για την αξία της συζήτησης, όχι γιατί τις "αντέχει" το όποιο θέμα. Π.χ. ωραία δεν είναι να ξέρεις ότι υπάρχουν κάποιοι με τους οποίους βλέπεις τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο; Πλάκα δεν έχει να βλέπεις πως έχει στήσει το γραφείο του ο LK; Ή τι χρώμα έχει η γάτα του Τάδε; Συζητήσεις είναι, και μάλιστα ανάμεσα σε αγνώστους... τι επίκληση σε κάποια αόριστη αξία και σοβαρότητα είναι αυτή; Ενόσω υπάρχει ευπρέπεια και στοιχειώδης σεβασμός στην αναγκαιότητα για επιχειρήματα, αυτό είναι το φόρουμ.

ζΟΥΡΝΑΣ αγορι μου ο βασιλεφσ....τι να κλασι το κλαρινο..τιποτισ δεν κΣινι το αΦτι οπως ο ζουρνας.. το τραγουδι μαμαει και δερνει btw για το ειδος (δεν το ειπα εγω μου το ειπε ο ανιΠσιος μου που ακουει ΜΟΝΟ τραπ και ρεγκετον και ειναι 17 ετων και ινΕ και LGBT οποτε κατι κσερι ), σιγουρα το πρωτο τραγουδι της εβροβιζιον που εχουμε στειλει και μου αρεσει (ή τελος παντων δεν με κανει να θελω να αΦτοχτονισο απο την βαρεμαρα και την υποκρισια ) . σουπερ παραγωγη, πανεξυπνη ενορχηστρωση και το βιντεο σκοτΩ.

Οι δικηγόροι είναι καλλιτέχνες ?

Για καλό το έβαλα το οβίνδεον ταύτο, γιατί πιστεύω πως έχει ικανότητες και γνώσεις η κοπέλα, απλά ξέμεινε στα ευκολόπεπτα και όχι μόνο σε σχέση με τον συγκεκριμένο διαγωνισμό, συνολικά ελάχιστα ενδιαφέροντα πράγματα έχω ακούσει απ αυτήν. Γούστα είναι αυτά βέβαια. Απ την άλλη στο θέμα των χρημάτων του ''λαού'' . Θεωρώ λάθος τη κρατική επιδότηση οιασδήποτε μορφής τέχνης. Κατά πρώτον δεν υπάρχουν κριτήρια για το ποια είναι η ''καλή τέχνη'' δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης και κατά δεύτερο προσωπικά δεν θεωρώ τους καλλιτέχνες υπαλλήλους κάποιου-πλην αυτών που έχουν συμβόλαια με εταιρίες ή νυχτερινά κέντρα. Οι καλλιτέχνες δεν είναι γιατροί-δικηγόροι-σκουπιδιάριδες. Κάνουν ότι κάνουν γιατί έτσι γουστάρουν ανεξαρτήτως αμοιβής. Φυσικά το πράμα δεν αφορά τους μουσικούς που συνοδεύουν τη Σάτι και τη κάθε Σάτι, αυτοί λογίζονται ως υπάλληλοι που πρέπει να πληρωθούν

Εγώ ξεκάθαρα δήλωσα ότι την κρίνω καλλιτεχνικά, για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Τις σπουδές και το βιογραφικό της δεν τα ξερω , ουτε με νοιαζουν, δεν έχω σκοπό να την προσλάβω . Δεν με απασχολεί αν τρώει δημόσιο χρήμα. Ας φάει και αυτή μια φορά, δεν με πειράζει.

Να ρωτήσω όλους εσάς που εκφράζετε το επιχείρημα 'δε θέλω να πληρώνω εγώ αυτή την αηδια', ότι αν δεν τα έδιναν στη γιουροβίζιον θα πήγαιναν στη δημόσια παιδεία και την υγεία ε?

Έξοχα και τα δύο Γιάννη! πάντα όταν βρίσκομαι απέναντι απο ένα παλιό μουσικο όργανο με πιάνει δέος. Οι ιστορίες που έχει ζήσει έχουν αποτυπωθεί πάνω του και η φωνή του έχει βαθυνει με το χρόνο. Αλλά αντίθετα με την ανθρώπινη φωνή που με το χρόνο βαθαίνει και βραχνιάζει, στα όργανα βαθαίνει και γλυκαίνει. Τις ιστορίες αυτές όπως λέει και ο @ez αν είσαι λίγο ευαίσθητος, το όργανο θα σου τις πει. Αρκεί να το ψάξεις λίγο. Τα όργανα των παναγήδων έχουν ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα στον ήχο. Σε άλλους αρέσει και άλλους όχι. Αλλά εγώ έχω σχέση μαζί τους απο πολύ παλιά όπως και εσύ και για τον ίδιο λόγο. Απο ότι βλέπω το τριχορδο Παναγάκι είναι απο την πρώτη περίοδο του εργαστηρίου των αδελφών στην Χαβρίου.

Υπάρχουν και μεμονωμένα το πάνω και το κάτω μέρος, αλλά αυτα τα έχω πάρει για να βάλω τα ξυριστικά μου και να χωράνε πάνω από το ντουλάπι του WC. Μπορεί αυτό να βολεύει μερικούς περισσότερο. Stanley συρταριερες λεγονται.

Έχω πάρει το απόλυτο κουτί για να μαζέψω όλα τα κιθαριστικά ψιλολοιδια που έχω διάσπαρτα σε μικρότερα κουτιά και συρτάρια, αλλά δεν έχω αξιωθεί ακόμα να τα μαζέψω. Το μόνο μειονέκτημα ότι ενώ έχει εγκοπες στα συρτάρια για χωρίσματα, δεν έχει τα χωρίσματα. Θα βρω όμως.

Πες μας σε παρακαλώ, τι φόρμα φόραγες και τι μανίκι είχε, μπας και πετύχουμε κι εμείς τις αρμονικές αυτές ?

Αχα! Γι αυτό δεν μου κάμεις like στο FB! ?

Α να πω ότι το tapping στο 2.22 δεν ξαναπαίζεται γιατί ακούμπησε η άκρη από το μανίκι της φόρμας στη χορδή και βγήκαν οι αρμονικές αυτές. ?

Είναι το sequel της δεκαλογίας των x-men.. βγαίνει και σε μέλη ΝΟΙΖ πλέον..?

Ve' been there, done that. Υ.Γ Ναι είναι κιτς?

Δεν θέλω μπλεξίματα με τους κληρονόμους του Prince ?

Γι' αυτό πήρες tele; Φαντάζομαι το project... Location: Οπωρώνες στο Βελβεντό Script: Εσύ με την tele την ώρα που καλλίπυγες υπάρξεις μαζεύουν τα διαβόητα ροδάκινα της περιοχής. Τίτλος τραγουδιού: Peach E, ε, πώς με βρίσκεις; ? Έτοιμος για Eurovision ?

Επίσης, Με μεγάλη επιφύλαξη, αμυδρά θυμάμαι παλιά να έχω ακούσει σε μια συζήτηση ότι η διάσημη κιθάρα του Κ.Χατζή δεν είναι στην πραγματικότητα η μοναδική. Σύμφωνα με τη διήγηση στην οποία αναφέρομαι, ο Γ.Νταλάρας είχε παραγγείλει μια τέτοια κιθάρα στους αδελφούς Παναγή. Νομίζω ότι κάποιος καλλιτέχνης του είχε φτιάξει την περίτεχνη κεφαλή. Ο Κ.Χατζής είδε την κιθάρα και τρελάθηκε, με αποτέλεσμα να πείσει τον Νταλάρα και τους Α.Παναγή να του κατασκευάσουν μία πανομοιότυπη. Κάποιον καιρό αργότερα, η κιθάρα του Νταλάρα εκλάπη και έτσι η μόνη που έμεινε είναι του Χατζή. Ο Κώστας Χατζής σε μια τηλεοπτική συνέντευξη που υπάρχει στο Youtube είχε αναφέρει ότι η κιθάρα του είναι κατασκευασμένη απο τους Αδελφούς Παναγή, ότι είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος απο μια κανονική 4/4 και ότι είναι κατασκευασμένη απο αφρικανικά ξύλα (χωρις να παρεχει λέπτομέρειες). Θα είχε ενδιαφέρον, μιας και ειναι και οι δυο εν ζωή, να μαθαιναμε την ιστορία απο πρώτο χέρι. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να γινόταν μια ενδελεχής μελέτη του οργάνου του Χατζή απο οργανοποιό και μια παρουσίαση.

Διάδρομο κανονικό...ή τέτοιονα;

yeap ...αν εξαιρέσουμε το τρέξιμο στις 07:00-08:00 (σε αυτό οφείλεται και η διαφορά μας στα κιλά?) που για μένα είναι περπάτημα αλλά Σκρουτζ στον διάδρομο του χολ (έχει ξεκολλήσει το βινύλιο και πέρυσι το έβαλα) και το έχε γεια Χαράλαμπε στις 09:00 που κλείνω τα τηλέφωνα και μαζί και τα "προβλήματα" του που θα με ξαναβρούν το απόγευμα πάλι...?

Έχω πάει μια φορά στη ζωή μου πριν 15-20 χρόνια, οπότε φαντάζεσαι την έκπληξή μου, όταν μπαίνοντας στο μαγαζί με 2 φίλους-μπάτσελορ, ο ένας μέλλον γαμπρός- απ τα μεγάφωνα ακούστηκε ''Καλώς τον Samy'' ? dj-κομφερασιέ έχουν, βάζει μουσική και περιγράφει τα κάλλη της εκάστοτε κοπέλας. Ήταν κολλητός ενός ανιψιού μου, το κατέστημα κέρασε 2 φυάλες καθαρό ποτό κι ημείς πληρώσαμε τα κορίτσα πάμπολλων εθνικοτήτων μπόλικα ποτά, ώστε να τους μάθω κιθάρα. Τώρα που το θυμήθηκα, θεωρώ πως δια τους εργοδότες, είναι καλύτεροι κάτι τύποι στην ηλικία μας, παρά ο πιτσιρικάς φίλος του ανιψιού που την είχε δαγκώσει με τη πριμαντόνα του κατεστήματος. Τα λεφτά στο χέρι, παστρική δουλειά με πολλά τυχερά, αρκεί να μην είσαι φαταούλας και σε βρουν σε χαντάκι. Ηχολήπτες, δεν θένε και πιστεύω πως αν διατηρούσα σχέση με το χώρο θα έσιαχνα τα κορυφαία οβινδεο. Ποιος Λάκης και ποια Σάττη, ούτε καν ο Σειρηνάκης λαίμαι όλμος Καλή δουλειά, καλές αμοιβές, αρκεί να είσαι συνετός, γνώσεις ηχοληψίας, δεν είναι απαραίτητες

Δυσβάστακτα νέα...?

Άσε ρε Άμπα, τον Μανουσέλη είχα πάει να δω, που ήταν μαθητής μου, στα γόνατά μου το μεγάλωσα το παιδί, εγώ του έμαθα μπουθάρα

Για να δει τον Gillan

Τώρα που το λες...πριν τη συναυλία συναντώ το μορφονιό, κάτω απ τη σκηνή για ένα γεια και έχουν πλακώσει κάτι 40ρες-τότε- ρουβίτσες να τον παρενοχλούν σεχουαλικά κι αυτός να ανθίσταται. Ρε τι τους έλεγα κι εγώ της μπάντας είμαι, βρε ο μάνατζερ, είμαι, βρε το παιδί που αλλάζει χορδαί, τπτ, αυτές, θέλαν ΠΑΡτέρυ. Ήττα μεγάλη σε λέω

strattweed.mp3 Strat + twin reverb

Ωραία ιδέα. Θα βγάλω και εγώ γραβάτες για το γραφείο. ?

Κλασσικά πράματα,σε κουτάκια από μέντες. Τα οποία ζουν στο ίδιο κουτί με τις χορδές εδώ και δεκαετίες :) μια και οι μόνες πένες που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες είναι αυτές (κυρίως οι large triangle) οι οποίες δεν παθαίνουν τίποτα

Κυριολεκτικά μιλώντας, από την αρχή μέχρι το τέλος, η αντίδρασή μου ήταν αυτή:

θα στενοχωρήσω τον φίλο μου Τέρρυ αλλά αυτό το κομμάτι (;) είναι "μηνύσημο" (θα ρωτήσω τον Λάκη αν έχω το δικαίωμα να καταθέσω ασφαλιστικά μέτρα να μην πλησιάζει την αισθητική μου στα 500km?)... στα σοβαρά τώρα πέραν του μπολιγουντιανού υποτράπ το απαπαπαπαπαπαπα τουλάχιστον έχει και ένα επαγγελματικό βίντεο (ασχέτως αισθητικής) γιατί δεν πήραν και οι Ολλανδοί για την σκηνοθεσία τον Μπάμπη με την mirrorless από τον γάμο της 2ης ξαδέλφης του θυρωρού της ΕΡΤ... άντε βρε του χρόνου και με ένα original trap με τίτλο "μπαμπάαα" και solo από κλαρινόπλα του 21 (2021)...?

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά θεωρώ ότι διορθώθηκε η μικρή παραφωνία.

Και μια σύγχρονη σχεδιαστική αναπαράσταση της γεωμετρίας αλλά και του οπλισμού μιας τυπικής Παναγή. Στις ελληνικές κιθάρες οι Παναγήδες πρέπει να είναι οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν περίγραμμα (και ως εκ τουτου και να κατασκεύασαν καλούπι) τύπου A.Torres. Ως τότε ολοι οι οργανοποιοί κατασκεύαζαν κιθάρες πιο κοντά στα πρότυπα των ρομαντικών parlor με τις έντονες καμπύλες όπως της δεύτερης φωτογραφίας

Για τους Παναγήδες φοβάμαι ότι δεν υπάρχει κάτι, εκτός απο ένα άρθρο που είχε γράψει στο Tar ο Παναγιώτης Καγιάφας. Αυτά που έγραψα είναι ότι πληροφορίες έχω προσωπικά απο τη βιογραφία του Μάρκου, του Μηλιαρέση, προσωπικές συζητήσεις με οργανοποιούς και μουσικούς καθώς και ότι γραπτό υπάρχει στο νετ. Οι φωτογραφίες πάλι είναι απο όσους έχω μιλήσει για τους Παναγήδες και μερικά πραγματα που υπάρχουν στο ιντερνετ. Επίσης ο Γιάννης ο Γκουγκουρέλας γνωστός για τις ανησυχίες του για τα ακουστικά όργανα και για τη συλλογή του, έχει φτιάξει στο FB μια σελίδα για τους Παναγήδες όπου εκεί έχουν μαζευτεί συλλογικά αρκετές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες καθώς και τουλάχιστον μία απο τις κόρες τους (του Βασίλη Παναγή). Επειδή όλα αυτά ήταν θραύσματα σκεφτόμουν καιρό ότι θα ήταν χρήσιμο κάποιος να τα μαζέψει όλα σε ένα μέρος σε περίπτωση που κάποιος το αναζητήσει. Για την οργανοποιία γενικά δεν ξέρω να υπάρχει κάποιο βιβλίο. Θα πρέπει να γραφτεί κάτι αλλα θα είναι τιτάνιο το έργο της συλλογής των πληροφοριών. Μπορώ να το βάλω εγώ στα αρθρα? μόνος? ή το κανει κάποιος Mod? Εχω να μπω 10 χρόνια και δεν υπήρχαν αυτά παλια ?

Η αποπειρα κατασκευής της αρχαίας κιθάρας για την παράσταση της τραγωδίας "Προμηθεύς Δεσμώτης" 1962.