Πίνακας συμμετοχής

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Διότι πέρα απ' την πλάκα που κάνουμε, 126.000 λίρες (147.554 ευρώ) για μια Knopfler strat του... 2013 είναι η επιτομή των πεταμένων χρημάτων. Δηλαδή, ο κόσμος να γυρίσει τούμπα, αυτά τα λεφτά αν πας να την πουλήσεις δεν θα τα πάρεις με την καμία. Είναι μια signature strat του 2013, από αυτές που του έδωσε η Fender, δεν έπαιξε πουθενά για να είναι σε κάποια "θρυλική" ηχογράφηση (όπως έγινε με την '83 LP του money for nothing που τίναξε την μπάνκα στον αέρα), είναι απλά μια κιθάρα από τις πολλές που είχε στην κατοχή του. Και δεν λέω, να πληρώσεις (και να χρυσοπληρώσεις) το βίτσιο σου, αλλά να έχει ένα point.

Δεν πάμε καλά!! Και δεν πάμε καλά γενικά ως σκεπτόμενα όντα... Φαίνεται ότι υπάρχει υπερβολικά μεγάλη ποσότητα συσσωρευμένου χρήματος και φάνηκε πολύ σε αυτή τη δημοπρασία, αφού έφυγαν κομμάτια που δεν έχουν καμμία συλλεκτική αξία, σε υπερβολικές τιμές, μόνο και μόνο για να την δείχνει στους φίλους του ο νέος ιδιοκτήτης, που προφανώς και είναι άσχετος και μάλλον δεν ξέρει ούτε να παίζει! Αυτός που ξέρει να παίζει-να ακούει και να διαλέγει (βλέπε Bonamassa), δεν αγοράζει τη σαβούρα που πουλήθηκε σε αυτό το auction. Τώρα τι να πείς για κάποιον που δίνει 35Κ-40K +... για ένα κούτσουρο ΕΚΟ ή TEISCO, που τις είχαμε πιτσιρικάδες και ντρεπόμασταν όταν ο δίπλα μας κρατούσε καμμιά Ibanez ή στην καλύτερη περίπτωση Gibson! Βέβαια, που να δείτε τι γίνεται στις δημοπρασίες αυτοκινήτων! Εκεί κι αν έχει χαθεί η μπάλα

Δεν έχω την ανάγκη να "απολογηθώ " σε κανέναν 20αρη, και το μόνο που έχει (αν διαβάζει) είναι να ανοίξει τα στραβά του μπας και μάθει κάτι, γιατί έχει να μάθει από εδώ (όχι από εμένα).

Ο μόνιμος αποκλεισμός του Dim μετά τόσα χρόνια παρουσίας στο NOIZ είναι απλά ντροπή.

Μολις μου ηρθε το email. (Του David Gilmour ηταν περιπου τα διπλασια, αλλα εκει η μαυρη strat μονη της ειχε βαρεσει ρεκορ)

Έχει ένα στιλ στον τρόπο που κάνει τις χειρονομίες, δεν θα την έλεγα σέξι αλλά έχει μια γοητεία... είναι και τα ποσά μεγάλα

Άλλο ήταν το επιχείρημά καλε. Ότι η mainstream μουσική προβάλεται περισσότερο, συνεπώς - κατά πάσα πιναθότητα - ο μέσος άνθρωπος, Έλληνας ή μη, θα έχει αυτομάτως περισσότερα ερεθίσματα στη mainstream μουσική. Ταυτόχρονα, έξυπνος ή μη, έχει δεν έχει ερεθίσματα στη mainstream μουσική, η σημαντικότητα της μουσικής ακρόασης είναι παντελώς διαφορετικός παράγοντας. Συνεπώς, η ποιότητα χαρακτήρα, η ευφυΐα, και άλλοι χαρακτηρισμοί, είναι κατά κύριο λόγο άσχετοι με το μουσικό γούστο. Αυτό που είπα για τους μουσικούς είναι το ανάποδο - ότι λόγω πολλαπλών ερεθισμάτων, είναι πολύ πιθανότερο να εξερευνίσουν άλλα, περισσότερο πολύπλοκα είδη μουσικής, όπως η jazz για παράγειμα - όχι ότι χρειάζεται να είσαι σόνει και ντε μουσικός για να ακούσεις κάτι άλλο πέραν του mainstream.

@methylene blue Η τραπ είναι άλλο φαινόμενο που ήρθε μέσα από τα social media και τα trends. Φυσικά έχουν πρόσβαση όλοι, και οι νέοι, σε όλα τα είδη της μουσικής και γενικότερης πληροφορίας, αλλά η πρόσβαση δε σημαίνει και έκθεση. Αντιθέτως, βάσει των trends, αυτό που εκτίθεται είναι συγκεκριμένη και στοχευμένη πληροφορία (σε συνέπεια και μουσική) οπότε αναπόφευχτα τα υπόλοιπα πάνε πίσω. Aναφέρθηκες στον κινηματογράφο. Δεν είναι τυχαίο που ο Bergman έχει 5 εκατομύρια έσοδα/ταινία, και οι Avengers έχουν 2 ΔΙΣ εκατομμύρια. Φυσικά ο Bergman θα μείνει στην ιστορία. Τα έσοδα προφανώς δεν έχουν να κάνουν με την ποιότητα, αλλά με την ποσότητα κατανάλωσης - και εδώ είναι το επιχείρημα. Όχι ότι χρειάζεσαι να είσαι σκηνοθέτης, αλλά χρειάζεται να έχεις εντρυφήσει λίγο παραπάνω στον κινηματογράφο και στην τέχνη για να μπορέσεις να αντιληφθείς και να αξιολογίσεις σωστά αυτό που βλέπεις. @trolley Αναγνωρίζω ότι το επιχείρημα είναι ακραίο, αλλά ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τη δική μας καθημερινότητα απ'έξω. Ας σκεφτούμε τον μέσο Έλληνα, και το τι μουσικά ερεθίσματα παίρνει μέσα στη μέρα του. Φυσικά και μπορείς να συναντίσεις jazz (και άλλα πιο ιδιαίτερα είδη) σε τυχαίες περιστάσεις, αλλά το επιχείρημά μου είναι ότι η πιθανότητα μέσα στην ύπαρξη όλων των υπολοίπων είναι αηδιαστικά μικρή. Αν έπρεπε να τζογάρεις για το τι μουσική θα έπαιζε στο επόμενο μαγαζί που θα συναντήσεις, θα έλεγες jazz, metal ή pop-lounge;

Μια σημαντική παράμετρος στην όλη κουβέντα είναι η στιχουργία, κατα κανόνα αγνοείται στο νήμα θαρρείς και μιλάμε μόνο για ήχους. Κάποιες φορές ναι, όχι όμως όλες. Το ζήτημα κάνει "τζιζ" και συγνώμη αν δημιουργηθεί αναταραχή, δεν παύει όμως να καθορίζει πρόσωπα και καταστάσεις - παράλληλα - όταν συζητάμε για το πως αισθανόμαστε ακούγοντας μουσική και πόσο τα στυλ των ειδών επηρεάζουν ή όχι την εντύπωση μας για άλλους ανθρώπους. Δεν θ' ακούσω το Blue Jean Blues ας πούμε για την μαγεία των λέξεων, είναι όμως απαράδεκτο για μένα να ακούω τον Peter Hammill μη δίνοντας σημασία στο τι λέει. Προσωπικά επηρεάζομαι και απο αυτό - και μάλιστα πολύ. Όταν κουβεντιάζω με κάποιον πχ για τον Neil Young ή τον Tom Robinson, τον Gil Scott Heron ή τον Eric Bibb και αυτός προσπερνάει τους στίχους, απογοητεύομαι και το ενδιαφέρον μου ατονεί.

Εργαλείο φοβερό αλλά είναι και ο Παίκτης που του δίνει την αξία που του πρέπει! Σούπερ.

To permanent ban δε ξερω πως μπορει να βοηθησει το μελος στο οποιο επιβαλλεται. Το permanent ban σημαινει πως το μελος πλεον δε μπορει να "βοηθηθει" κ επειδη τα εκανε "μπαχαλο", τον αποβαλουμε. Απο εκει κ περα δεν εξεταζω αυτο γιατι δεν ειμαι διοικηση κ οπως ειπα απο την αρχη δε μπορω να ειμαι αντικειμενικος με τον ντιμ λογω προσωπικης σχεσης (εστω μεσω τηλεφωνου κ μηνυματων) Αυτο που εθιξα στο πρωτο ποστ, ειναι αν θα μπορουσε να υπαρχει ειδοποιηση για τις ποινες(ban) κ αποκλεισμο καποιων μελων. Τις τελευταιες μερες με εχουν ρωτησει (εκτος φορουμ) επανειλημμενα καποια ατομα τι γινεται με τον dim, κ μεχρι να μαθω απο τον ιδιο για τον αποκλεισμο δεν ηξερα τι να πω. Δε φαινοταν δηλαδη καπου στο προφιλ του ουτε το δεκαημερο ban, ουτε μετα ο αποκλεισμος του

Μάλλον κανείς. Ρώτησέ τους.

Σχετικά με το αρχικό θέμα του post, έχω δει σε άλλα forums να υπάρχει κάτι σε τύπου announcement board. Εκεί βλέπεις εγγραφές νέων μελών, σημαντικά μηνύματα για τη σελίδα (πχ server maintenance ή η ανακοίνωση για τους νέους κανόνες), ε φαντάζομαι θα μπορούν να φαίνονται και τα bans. Η αλήθεια είναι πως αν φαίνονται πολλά τότε μπορεί να έχει μια εκφοβιστική αύρα, ειδικά στους νέους χρήστες. Για τον Dim δε το ήξερα. Έχω διπλά συναισθήματα. Από τη μία ήταν τιμητικό μέλος, active για πολλά χρόνια, και ήταν σίγουρα σαν ένα ψηφιακό του σπίτι. Από την άλλη, δεν μπορείς να είσαι πάνω από τους κανόνες, για κανένα λόγο. Έπρεπε να προσαρμοστεί, και δεν προσπάθησε καν. Είμαι υπέρ του να μην υπάρχει bias σε αυτά τα πράγματα, αλλά σίγουρα είναι και λίγο θλιβερό. Από την παράλλη, ναι μεν εγώ συμφωνώ με τους νέους κανόνες γιατί κάποια νήματα ξεφεύγουν με το παραμικρό, αλλά δεν βλέπω να αλλάζει και πολύ - και αν γίνει, θα πέσει πολύ μαχαίρι.

Υπάρχει περίπτωση οπαδοί μιας μουσικής να παρουσιάζουν ορισμένα χαρακτηριστικά. Αναφέρθηκαν πχ τα παραδοσιακά/δημοτικά. Όσους έχω γνωρίσει να ακούνε ή να παίζουν, τους αρέσει και να τα χορεύουν. Πιθανότατα διοργανώνουν γεύματα με γνωστούς τους σε υπαίθριο χώρο και μετά το φαγητό πιάνονται και χορεύουν γύρω γυρω. Θα προτιμούσαν να δουν ελληνική ταινία από ένα Hollywood blockbuster. Για την ακρίβεια, κατά διαβολική σύμπτωση κανένας τους δεν ξέρει αγγλικά της προκοπής, όλοι θα σου πουν μια ιστορία για το πώς κλέψανε το μούφα λόουερ που έχουν. Ακούνε ήχο ηλεκτρικής κιθάρας ελαφρώς παραμορφωμένο και λένε μπλιαχ, ενώ αν ακούσουν ήχο γκάιντας σε δημοτικά (το πιο ξεκουρδιστο μουσικό όργανο ever), δεν τους ενοχλεί. Αυτα είναι πράγματα που τα έχω δει και ακούσει πολλές φορές, και τα περιγράφω εδώ γιατί με ξενίζουν κάθε φορά που γίνονται. Θες να το πιάσουμε διαφορετικά; Αν μου πεις να σου περιγράψω τον "μεταλλά", πιθανότατα θα σου πω για μαλλιά, τατουάζ, σκουλαρίκια, ?, και σίγουρα όχι έναν πλυμένο καλοχτενισμένο νεαρό με κολλεγιακή εμφάνιση και πουλόβερ και πουκάμισο. Το θέμα είναι ότι ο τελευταίος ήμουν εγώ στα νιάτα μου, άσχετα που πλέον δεν μπορώ να ακούσω μέταλ, ούτε καν ροκ ευχάριστα. Άρα πολλά από αυτά που βλέπουμε είναι στερεοτυπικές αντιλήψεις. Προφανώς και αρκετοί ομοϊδεάτες μοιάζουν, αλλά να μιλήσουμε για "ανώτερα" χαρακτηριστικά και στοιχεία χαρακτήρα σε συνάρτηση με τη μουσική προτίμηση; Δεν θα το έκανα, εγώ τουλάχιστον. Γιατί άνθρωποι και από τις δύο κατηγορίες (δημοτικά και μεταλλάδες) με έχουν βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές χωρίς να τους το ζητήσω καν, ενώ πολλοί από τους χειρότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου ακούνε κλασική μουσική, ντύνονται καλά και φαίνονται καθωσπρέπει..?

Εγώ νομίζω ότι χαθήκαμε στη μετάφραση. Νομίζω ότι ο op λέει το αυτονόητο. Αν κάποιος ακούει, ξέρω γω , μόνο τραπ και θεωρεί τον Sostakovitch ό,τι να ναι, ε πως να το κάνουμε... είναι περιορισμένης μουσικής αντίληψης ?, και ενδεχομένως να έχει και αλλου περιορισμούς...νοητικους ?

Το να "σταυρώσεις γκόμενα" είναι υπερτιμημένο. Η απόλυτη πνευματικότητα είναι όταν ΔΕΝ σε ενδιαφέρουν αι γυναίκαι. Και ω του θαύματος ....τότε έρχονται όλες. ?

Κοίτα να δεις τώρα πώς σκορπίζεται το βασικό θέμα όσο πιο πολύ προσπαθούμε να το "καρφώσουμε" σε ένα σημείο: Αυτός που συχνάζει στα μπουζούκια, δεν είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητα και αυτός που γουστάρει σκυλάδικα. Υπάρχουν π.χ. πολλοί που σε πίστες δεν πατάνε ποτέ αλλά νταλκαδιάζουν σόλο με Ζαφείρη Μελά και Τερλέγκα ξέρω γω. Επίσης υπάρχουν πολλοί "λαϊκοί" που αν τους πεις πάμε το βράδυ στον Αργυρό ή στον Οικονομόπουλο, θα είσαι τυχερός αν σου ξαναμιλήσουν. Γενικά, εγώ συνεχίζω να επιμένω: Φυσικά και είναι δικαίωμά σου να είσαι όσο απόλυτος θέλεις και να "κλείνεις" θέματα θεωρώντας τα λυμένα. Αυτό όμως είναι μια δική σου απόφαση και όχι απαραίτητα η πραγματικότητα. Όσον αφορά το politically correct και την υστερία του ναι μεν αλλά (whataboutism) είμαι 100% μαζί σου αλλά είναι εντελώς άλλα θέματα.

μπα. συνηθως ειναι εντελως...μα εντελως "νορμαλ" ....ο ΨΕΥΤΟψαγμενος ναι ειναι παντοτε "μυστηριος" μια και παιρνει υπερβολικα σοβαρα τον εαυτο του (απο εκει ξεκινανε ολα το προβληματα στην ζωη, απο το να μη βρισκεις δουλεια εως το να μη βρισκεις γκομΙνα...) και ψαχνει να...ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ κατι ?

Κ' εγώ δυσκολεύομαι να καταλάβω τους συμφορουμίτες εδώ που ακούνε Τρελεγκα, αναρωτιέμαι σε τι βάθη πρέπει να έχεις φτάσει για να τη βρίσκεις έτσι. Σίγουρα αυτό δεν μας λέει κάτι για τον χαρακτήρα τους παρά μόνο για την αισθητική τους η οποία θα έχει και άλλες εκφάνσεις πέραν της μουσικής, θα είναι ας πούμε ιδιαίτερη γενικά

Πάρε Evidence. H ζωή είναι πολύ μικρή για να κολλάς και να ξεκολλάς ?

Συμπερασματικα Η συλλογή δεν με ενθουσίασε (όπως πχ του Ρίτσαρντ Γκγηρ》. Η διαδικασία μου άρεσε. Ήταν ένα χαλαρωτικό απόγευμα με θεματολογία που με (μας ενδιαφέρει), με λάμψη και πόσα (μου άρεσε και ας ήταν over-priced). Πέρασα ωραία παρακολουθώντας.

θα αφησω ενα λινκ που πηρε το ματι μου προσφατα, χωρις να σημαινει απαραιτητα οτι ταυτιζομαι. https://neurosciencenews.com/personality-music-tastes-psychology-3184/ αλλο που εχω να πω ειναι οτι απεραντη βιβλιογραφια ιδρωνει με τις εννοιες liking, preference, moods, pleasure, complexity, experts vs naive listeners, cultural, εμφυτο vs επικτητο κλπ κλπ. Σπανια θα δουμε αρθρο που να τα εχει ΟΛΑ αυτα μαζι, κι ετσι, ενω αποδεχομαστε οτι ολα παιζουν και αλληλεπιδρουν, οι ερευνες επικεντρωνονται σε καποια απο αυτα μπας και βγει καμμια ακρη. Και σιγα μη βγει, και τι πειραζει κιολας. Ενα πχ: ο Berlyne εχοντας προσφερει χαμο στην εποχη του στη μελετη της σχεσης της πολυπλοκοτητας με την προτιμηση ελεγε οτι ειναι σχηματος αναποδoυ U. Πολυ ευλογο, ντιπ απλοϊκό = βαρετο, ανεβαινει η πολυπλοκοτητα γουσταρω αλλα μην το παρακανουμε και νιωθω οτι δεν εχει καν συνοχή (τυχαιο, atonal). Μεταγενεστεροι του (σορι, δεν εχω παραπομπη) βρηκαν οτι σωστα ολα αυτα, αλλα παιζουν και ατομα που ψηνονται με μεγαλη πολυπλοκοτητα (for reasons, αλλα οχι παντα μουσικη εκπαιδευση, μουσικο skill, "νοημοσυνη", ξερουν σκακι ή μαθηματικα, κλπ ανωτεροτητας). Απλα κατι τυποι το κανουν ετσι, καποιοι αλλιως, τι α κανς. Αν αυτο το λεει καποια ψυχολογια "προσωπικοτητα", εγω λεω οκ, αλλα δεν μπορω να το παρακολουθησω γιατι δεν ξερω τι ειναι αυτο και πώς μετριέται. Υποθετω οτι αντιστοιχα καποια κοινωνιολογια θα το λεει nurturing ή κατι τετοιο, και παλι δεν ξερω να το παρακολουθησω για τους ιδιους λογους. Δυσκολο θεμα δηλαδη, ενδιαφερον.

επισης ΤΡΟΜΕΡΑ τυμπανα σε αυτα τα λεφτα ειναι τα capur/fiberglass 80s Pearl (τα χρησιμοποιουσε ο Porcaro πολυ) καθως και τα 90s MLX/BLX

χαλαρα TAMA SUPERSTAR 80s https://reverb.com/item/59030864-tama-superstar-80s-in-super-mahogany & φυσικα παρεα ενα KING BEAT snare (το dynasonic του φτωχου)

Άνοιξε εσύ και θα βάλω πλάτες ? Τα νήματα για τύμπανα θα έπρεπε να επιδοτούνται πλέον εδώ. ΒΑCK ON TOPIC: Φίλε drummer που το διαβάζεις αυτό, πες καμιά ιδέα για VFM drumsets. Θα βοηθήσεις έτσι έναν πληκτρά που τα τελευταία 25 χρόνια αναγκάζεται να παίζει κιθάρα γιατί δεν βρίσκει κιθαρίστα ΝΑ ΜΗ ΣΟΛΑΡΕΙ και να αγοράζει τύμπανα για drummers με λίγα χρήματα και μεγάλες απαιτήσεις ?

Φοβάμαι τον @Terry RoscoeBeck5....και τι θα ακούσω αν ξανα ανοίξω σύντομα "καταναλωτικό" νήμα.

Για να είμαι ειλικρινής, όταν το είδα καταλαβαίνεις ποια ήταν η πρώτη σκέψη μου: Ωχ, τον έχωσε τον άνθρωπο... ? ΥΓ: Πράγματι, ωραία τα Tama

A! Δεν είμαι ο μόνος τελικά; disclaimer : Να μας συγχωρέσουν για το inside joke, αλλά μάτσαρε! ? Ωραία τα Tama !

£550,000 ειναι το hammer price, η τιμή που έκλεισε το αντικείμενο. Ο λογαριασμός που θα πληρώσει ο ασθενής είναι το hammer price + 26% buyers premium, οποτε πάει στα £692,000. Για αυτό και στον κατάλογο λέει "Price Realised", αναγράφουν την τελική τιμή με το premium μέσα. Το οποίο τώρα που το κοιτάω, παίζει να μήν είναι τελικό τελικό γιατί νομίζω ότι δεν περιλαμβάνει ΦΠΑ, οπότε υπολόγισε και ενα 20% πανω στο 26% αν όντως δεν ειναι μέσα. Αουτς.

Σιγα τις LP . Κάτι τέτοιες τις έχει ο Μποναμάσα για να λέει τα κάλαντα.?

α οκ, γιατί μου φάνηκε φθηνή

@Terry RoscoeBeck5 Δεν ξέρω τι λες , αλλά μόνο εγώ βρίσκω τη Hostess sexy? (ή με συνεπήρε και εμένα το χρώμα του χρήματος;) ?

Οι telecaster πάνε ψηλά κάτι μου λέει ότι αυτοί που είναι στην άλλη άκρη της γραμμής από τα κορίτσια με τα τηλέφωνα παρακολουθούν το noiz

Τζαζ είναι αυτό που δεν ξέρεις τις κλίμακες και παίζεις ότι να ναι?

Τι τέλεια συμπαντική αρμονία! Πραγματικά....Money for Nothing!?

Πουλάει καμία Harley Benton gold top που θέλω, να μπω να μπιτάρω;?

Εγω πάντως γκριζωπέ μου συμφορουμίτη @Grey καταλαβαίνω το νόημα όλων όσων είπες. Και δηλώνω "ένοχος" στερεοτυπικών αντιλήψεων. Πχ στο στρατό ήμουν με ένα παλικάρι που για πρωινό άκουγε μουσική ενορχηστρωμένη με φωνή και τουμπερλέκι. Μόνο. Για να ανοίξει το μάτι του. Κόντευα να κοπώ στο ξύρισμα κάθε πρωί εξαιτίας του. Ότι πιο άμουσο έχω γνωρίσει σε άνθρωπο, και φαινομενικά αγροίκος. Στη συζήτηση έλεγες "καλά ο τύπος παίζει να μην έχει βγάλει δημοτικό". Το μουσικό του γούστο λειτουργούσε ανασταλτικά στην εικόνα που είχα για αυτόν. Αλλά. Στη συνέχεια τον γνώρισα καλυτερα. Στην πορεία γίναμε καλοί φίλοι και διαπίστωσα ότι η μουσική τελικά αποτελούσε ένα κομμάτι του εαυτού του που ήταν παραφωνία με τα υπόλοιπα. Και ας ήταν αμόρφωτος. Απεναντίας, ξέρω κόσμο και κοσμάκη που έχουμε τα ίδια μουσικά γούστα αλλά θέλω να τους κοπανήσω. "Όμοιος ομοίω αεί πελάζει", αλλά υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις.

Δεν ξέρω αν υπάρχει συσχέτιση με τη "ποιότητα χαρακτήρα". Πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε τι είναι η ποιότητα χαρακτήρα. Αλλά έγω έχω παρατηρήσει patterns. Δηλαδή νομίζω όλοι συμφωνούμε ότι οι μεταλλάδες έχουν κάποια χαρακτηριστικά, οι trappers έχουν κάποια κτλ. Όπως και ότι άνθρωποι που ακούνε κλασική & jazz έχουν κάποια χαρακτηριστικά. Άλλο pattern που έχω παρατηρήσει είναι ότι η ευφυΐα συχνά συνοδεύεται από περισσότερα ακούσματα. Δεν θεωρώ ότι τέτοια θέματα μπορούν ποτέ να κλείσουν. Δηλαδή δεν είναι μαθηματική εξίσωση που λύθηκε. μπορεί να ακούσουμε απόψεις που δεν έχουμε σκεφτεί καν.

Το ανεκδοτο με το ενυδρειο το θυμαστε;

Και όπως βλέπεις σκούρα. ?

4 ιδέες σε ένα κομμάτι. Το ζάλιζα εδώ και καιρό και σίγουρα θα έπαιρνε κάποιες βελτιώσεις οπότε, όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα!

Objection Overruled ?

Κάποιες σκέψεις για ΄τα παραπάνω.....γιατί πιάστηκαν αρκετα από αυτά που θέλω να πω: 1) Δεν ειναι μονο η θεματολογία ουτε μόνο η μουσική και οι στίχοι αν και αυτά είναι που έλκουν σε πρώτη φάση. Είναι αν γίνεσαι πιστευτός με αυτά που λές....Είναι και όλη η ατμόσφαιρα γύρω από τη μουσική και στίχους. Γι' αυτό και φτιάχνονται κοινων΄΄ιες γύρω από συγκεκριμένες μουσικές και άλλες όχι...... 2) ΑΝ και δεν είμαι βαθύς γνώστης εκτιμώ ότι το b;ues είναι διεθνής λαική μουσική γτ βρίσκεται σε συνεχό πάρε δώσε με την κοινωνική πραγματικότητα 3) Προτιμώ ή μάλλον εκτιμώ πιο πολύ την Στανίση και το κάθε σκυλάδικο από τύπους που κλέινουν τα μάτια λες και λένε κάτι βαθυστόχαστο οκ.........ΑΛΛΑ δεν μ αρ΄σει το σκυλάδικο να είναι το κύριο χαρακτηριστικό μας ως χώρα.... Αυτό το έλεγε και ο Χατζιδάκις που επικαλέστηκε ο sf..........Ακούω παλιότερους να λενε για την Εurovision ότι παλιά ήταν κάτι cult και γελούσαν και τώρα γίνεται σχεδόν εθνική υπόθεση. Γελοιότητες 4) Το ότι υπάρχει το ψευτοέντεχνο υπάρχει... Όμ,ως δεν είναι όλα στον ίδιο σάκο. Κάποιοι έχουν δώσει κάτι παραπάνω. Δεληβοριάς και Θανάσης είναι κάποιοι από αυτούς είτε σ αρέσουν είτε δεν σ αρέσουν.... Κι εγώ δεν πάω σε συναυλίες του Θανάση γιατί ψιλοξενερώνω με την φάση πια αλλά προσέφερε και δημιούργησε σχολή. Χαρούλη κλπ ποτέ δεν κατάλαβα γτ τέτοιος χαμός 5) Δεν σημαίνει ότι αν κάποιος έχει dark τραγούδια ή κάτι άλλο είναι απαραίτητα πεθαμενατζής. Χρόνια τώρα φίλοι μου δεν μπορούν να καταλάβουν γτ είμαι τόσο δεμένος μουσικά με τα Διάφανα Κρίνα.... Μα γιατί σπανίως κάτι έχει καταφέρει τόσο πολύ να με εκφράζει τόσο ειλικρινά. Και αυτό με κάνει ευτυχισμ΄ςνο ανά στιγμές... Σχεδόν μου βγαίνει χαμόγελο. Και άλλα δήθεν χαρούμενα τραγουδάκια με κάνουν σχεδόν καταθλιπτικό.... 6) Κάθε καλλιτέχνης κάνει ότι εκτιμά στην πορεία του. Και μεις όμως έχουμε το δικαίωμα να ξενερώνουμε. Ευτυχώς που τα καλά τραγούδια έχουν και την αυτοτελή τους πορεία καμιά φορά και πέρα από τον μουσικό που τα γραψε......πχ Σαββόπουλος... Εγώ πια δεν μπορώ να πω ότι τον ακούω σαν προσωπικότητα.... Αλλά συνέβαλλε αποφασιστικά να φτιάχνονται και σήμερα μουσικές που τελικά υποστηρίζουν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που σήμερα αυτός πρεσβεύει....

προσεξε γιατι απο κατι τετοιες "μετρησεις πνευματικοτητας" και κατι "συγκρισεις με εμας τους ανωτερους πνευματικα ανθρωπους που ΞΕΡΟΥΜΕ το σωστο και πρεπον σε αντιθεση με την υποδεεστερη πλεμπα" φτασαμε πριν καποια χρονια στα γκουλαγκ και στα ολοκαυτωματα....επικινδυνα πραματα....

αυτο να το κοιταξεις ? εξω απο την πλακα, μου φαινεται περιεργο Ελληνας να μην ψαχνει πρωτα απο ολα την δικη του κουλτουρα και τεχνη και να πηγαινει κατευθείαν στις ΗΠΑ για να επηρεαστει....το ιδιο παραξενο με το να εβλεπα εναν Αμερικανο να μην επηρεαζεται απο τα blues και να ακουει αποκλειστικα Τσιτσανη....

Όλα παίζουν ρόλο για εμένα. Τι μουσική ακούει κάποιος, πως ντύνεται, πως είναι το σπίτι του, πως είναι το σώμα του, τι ταινίες βλέπει, τι βιβλία διαβάζει, τι έπιπλα του αρέσουν. ΌΛΑ. ΟΛΑ στο να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα για τον ψυχισμό του. Μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα όπως και να είναι όλα τα παραπάνω, υπό συνθήκες, μπορώ να συνεργαστώ ή να συνυπάρξω με τον οποιονδήποτε.

Ενταξει, το "Παραπονο" ειναι οντως ωραιο τραγουδι.

Το μουσικό γούστο είναι μέρος της τάσης της ιδιοσυγκρασίας του ατόμου, διαμορφώνεται όπως και ο χαρακτήρας από την αλληλεπίδραση του περιβάλλοντος και κληρονομικών χαρακτηριστικών και μαζί με το σύνολο των διανοητικών και εκπαιδευτικών χαρακτηριστικών του κλπ. συγκροτούν την προσωπικότητά του.

Και ένα βιντεάκι att.06UcnmlZisyFtABM_lGgPBu7XJXN0cZuX31WJVPuWFQ.mp4

κι ο @Terry RoscoeBeck5 έτσι (αν έχει ακόμα την στολή και τις μπότες) και ναι αυτό θέλω να το δω πριν κλείσω τα μάτια μου... άσε που αν πάτε παίζει να σας χαρίσουν και την strat των σουλτάνων τιμής ένεκεν...?