Πίνακας συμμετοχής

Το γνωστό παραδοσιακό ποίημα σε πανκ ροκ εκδοχή. Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι. Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν. Μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες. “Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας, ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται.” Πουλάκι εδιάβη κι έκατσεν, αντίκρυ στο ποτάμι, δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χελιδόνι, παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα: ” Άν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη, παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα, που έρχεται αργά τ’ αποταχύ και πάρωρα το γιόμα.” Τ’ άκουσ’ ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει. Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ’ αηδόνι. Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα, αργά να πάει να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι. Και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε: “Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα, γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι.”

Ανεβάζω κάτι διαφορετικό με φωνές ΑΙ. Όλα τα φωνητικά μέρη του κομματιού (lead, αρμονίες) έπρεπε να τα τραγουδήσω εγώ και μετά να τα μεταφέρω στις φωνές των ΑΙ. Έχω πάθει πλάκα με τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν μπορώ πραγματικά να φανταστώ πως θα εξελιχθούν τα πράγματα σε δύο τρία χρόνια. Οι ΑΙ φωνές είναι πραγματικοί άνθρωποι που έχουν διαθέσει τις φωνές τους για ακριβώς αυτό τον σκοπό. Για να είναι πιο φυσικό το αποτέλεσμα από την εκτέλεση των φωνών του ΑΙ, έγραψα Αγγλικούς στίχους. Λόγω του είδους του κομματιού είναι τέρμα γλυκανάλατοι, δεν τους ανεβάζω ?

Το έγραψα πριν κανένα μήνα. Και μιας και το τελευταίο διάστημα δεν έχω και καμία άλλη ιδιαίτερη έμπνευση είπα να ανεβάσω αυτό. Απόψε η νύχτα με μένος ουρλιάζει ξανά. Γλυκά φίλησέ μου, το παιδί και γείρε κοντά του. Τι όμορφα που είναι να σε έχω και πάλι κοντά. Και ας είσαι μονάχα, μια σκιά στο μυαλό μου Κρύψε τους ανέμους κι όλα αυτά που με λιώσαν ξανά και εγώ θα πάρω σακί. Για να μαζέψω το χθες το μετά και το τώρα μαζί, δίχως μια λέξη, μέσα. Απόψε η νύχτα με μένος ουρλιάζει ξανά. Με φως τύλιξε με, η ομίχλη να φύγει μακριά μου. Κρύψε τους ανέμους κι όλα αυτά που με λιώσαν ξανά και εγώ θα πάρω σακί. Για να μαζέψω το χθες το μετά και το τώρα μαζί, δίχως μια λέξη, μέσα.