Πίνακας συμμετοχής

Για να λήξουμε το θέμα με τους αποχωρήσαντας επαγγελματίες τε και ερασιτέχνες. Όποιος αποχώρησε , ξέρει ο ίδιος τον λόγο, αλλά είναι λίγο παρακινδυνευμένο να προσπαθούμε εμείς να τον ερμηνευσουμε. Σεβαστή η κάθε πράξη εισόδου ή αποχώρησης και μέχρι εκεί. Είμαστε εδώ, όσοι είμαστε, και πάμε παρακάτω.

Καλύτερο είναι το φόρουμ τώρα

Δεν ξέρω αν θέλω να ξανανοίξω το θέμα, αλλά σαν απλή παρατήρηση. Από Χριστούγεννα ως σήμερα, πώς σας φαίνεται το noiz σαν χρήστες; Απλές παρατηρήσεις, πείτε μου αν διαφωνείτε: 1) Εξακολουθεί να υπάρχει το αρχικό "μούδιασμα" ενώ έχει περάσει αρκετός καιρός κ έχουν μεσολαβήσει γιορτές. 2) Η πλάκα σχεδόν έχει εκλείψει και όσες φορές έχουν γίνει προσπάθειες για να ελαφρύνει το κλίμα δεν είναι όπως πριν. Για την ακρίβεια κάθε φορά που έχω προσπαθήσει να πω κάτι αισθάνομαι μια άβολη βλακεία ελλείψει του Φιούζιου και ξέροντας ότι και οι υπόλοιποι χρήστες δε θα αντιδράσουν όπως παλιά. 3) Έχουν φανεί (σαν πυροτεχνήματα βέβαια) στο άκυρο παλιότεροι χρήστες περιστασιακά και με ελάχιστα σχόλια. Επίσης, έχουν δημιουργηθεί λογαριασμοί "νέοι" που ξεκάθαρα είναι παλιά μέλη που μπήκαν σε συζητήσεις απλά για να σπάσουν μπάλες (username 13-13; Σοβαρά τώρα; Ας μασήσω λίγο ακόμα κουτόχορτο) 4) Έχουν αναστηθεί topics θαμμένα δεκαετίες 5) Οι mods έχουν γίνει ενεργότεροι στις συζητήσεις (ή έτσι μου φαίνεται). 6) Η κακεντρέχεια που παίζει σε πολλαπλά νήματα είναι ανεξήγητη. Αυτήν δεν πηγαίναμε να πολεμήσουμε με τους νέους κανόνες; Γιατί αυξήθηκε; Μήπως δεν έφταιγε ο χαβαλές και τι ότι "ξεφεύγαμε"; Δεν κατηγορώ κανέναν, αντιθέτως καταθέτω το πώς μου φαίνεται η τωρινή κατάσταση. Και ότι σα να μου λείπει η παρεΐστικη διάθεση. Φιλικά

Ilok account

Μερικές σκέψεις μου τηλεγραφικά. Η πίστη στη μουσική βρίσκεται στην αρχή και καθορίζει όσα έπονται. Κάθε ειλικρινής και αφοσιωμένος μουσικός θα νοιώθει πάντα μαθητής. "Τα πάντα ρεί", κάθε μέρα είναι διαφορετική σε όσα παίζεις ή ακούς. Η εμβάθυνση και η γνώση γενικότερα καλλιεργεί αισθητική και κριτική ικανότητα, βοηθάει να γνωρίζεις ποιός είσαι και τι μπορείς να κάνεις, να σέβεσαι τον εαυτό σου αλλά να μην παραμυθιάζεσαι. Οι έννοιες καλύτερος/χειρότερος αφορούν κυρίως ΜΜΕ και παρεΪστικες χαλαρές κουβέντες. Κυρίαρχο στην τέχνη είναι αν και τι έχεις να πεις, το μέσο και η υψηλή τεχνική δεν είναι προαπαιτούμενα.

Σ' ευχαριστούμε που μοιραστηκες με την κοινότητα τις σκέψεις και την προσπάθεια σου. Όλα τα πρωτότυπα δημιουργήματα αξίζουν να ακούγονται και να βγαίνουν έξω. Μπράβο φιλε, συνέχισε, δίνεις δύναμη σε όλους μας.....

Ρε παλικάρια είναι Σάββατο, γιατί τόση ένταση; Δεν πάμε να κοπανήσουμε καμιά χορδή, κάνα πλήκτρο;

Ναι, αλλωστε είναι λογικό κάποιος, που δεν τα βρήκε με τον εαυτό του, να ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Το αναμενόμενο είναι, από μια ηλικία και μετά, να τα βρεις...αλλά δεν συμβαίνει πάντα.

Να το διορθώσω; Όλοι οι επαγγελματίες που συνάντησα στη μέχρι τώρα ζωή μου, ενοχλούνται από τους χασομέρηδες που διεκδικούν χρόνο, προσοχή, στοργή, προδέρμ, λες και τους τα έταξε ο μαιευτήρας στη γέννα. Ο πρώτος που μου φέρθηκε έτσι ήταν ο Λήτης (αυτός με την Ιζόλδη) όπου είχα πάει με τους άλλους της μπάντας που είχαμε και του εξηγούσα αναλυτικά για ποιο λόγο δεν έφταναν τα χρήματά μας να αγοράσουμε κάτι που πούλαγε. Στο τέλος μου λέει "Ρε φίλε, εγώ τι φταίω;". Ευλογημένη στιγμή, πήρα χαμπάρι περί τίνος πρόκειται. Οι επαγγελματίες, παρ'ότι μερικές φορές έχουν καταλήξει να είναι τέτοιοι ακουσίως, δηλαδή η Ζωή (όχι η πολιτευόμενη) τους οδήγησε εκεί, γουστάρουν και να διδάσκουν και να διδάσκονται, αλλά αυτή η άνιση σχέση που έρχεται ο άλλος στο (όποιο) στούντιο και ρωτάει πράγματα που έχουν σα στόχο να κάνουν πλιάτσικο πάνω σε γνώσεις που εννίοτε μαζεύτηκαν σε σαράντα χρόνια... όχι, αυτό δεν τους αρέσει και σφυρίζουν αδιάφορα. Τώρα, τα φόρουμ (γενικώς) παίζουν με την ιδέα ότι μέσα σε αυτά θα βρει κανείς επαγγελματικές συμβουλές ΔΩΡΕΑΝ, είναι ένα "τυράκι". Μερικές, σπανιότατες, φορές συμβαίνει (βλέπε npap) αλλά όχι τόσο συχνά ώστε να δικαιολογείται η προσδοκία. Κατά 99,9%, στα φόρουμ θα βρει κανείς τη γνώμη ερασιτεχνών. Άμα την θέλει, καλώς.

Δεν υπάρχει στις vintage & στις vintage style (και σε καποιες μεξικανικες) σε ΟΛΕΣ τις μοντερνες αμερικανικες ομως υπαρχει κανονικα. Στην original σχεδιαση δεν υπαρχει γιατι το 1954 που φτιαχτηκε η strat δεν υπηρχε ΡΟΟΥΚ και η πελατεια του Fender ηταν κυρίως western swing bands , ο πρωτος απο ολους ηταν ο Eldon Shamblin αυτης της μπαντας οι κιθαριστες επαιζαν καθαρα και η strat ειχε μονο 3 θεσεις (ο καθε ενας μαγνητης μονος του), επισης οι ενισχυτες της εποχης ηταν κυριως Fender Tweeds που δεν ειχαν πολλα πριμα ενω οι κιθαρες φορουσαν απο το εργοστασιο 13ΑΡΕΣ FLAT χορδες.... οποτε δεν υπηρχε θεμα υπερβολικων πριμων ...... καθε μαγνητης χανει πριμα οταν τον συνδεσεις με μια αντισταση....ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ομως να ενοχληθεις απο την διαφορα.

Εγώ αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Δεν κάνουμε κανέναν διαγωνισμό εδώ. Γράφουμε σε ένα forum....την άποψη μας, Οι απόψεις καταγράφονται και κρίνονται από όποιους τις διαβάζουν. Όλα τα άλλα είναι περιττά. Μπορεί π.χ εγώ να διαφωνήσω με εσένα σε ένα θέμα. Ε και τι έγινε; Πρέπει να "μαλώσουμε" ή να φύγω ή να φύγεις; Τι είμαστε 5 χρονών;

Καταπληκτικό κομμάτι και υπέροχη ερμηνεία.

με μια επαναπροσέγγιση ενδεχομένως στην ενορχήστρωση (ως προς την γραμμική εξέλιξη προς μια τελική κορύφωση χωρίς όμως να αλλάξει το υπάρχον ύφος), θα ήταν ένα από αυτά που θα πρότεινα σε ένα μελλοντικό noiz best of... με άγγιξε...

Μάλλον δε ξέρεις τι θες βασικά...

Η διαφορά θα είναι μεγάλη. Βαλε τον bridge στη θέση neck, και ψώνισε έναν διπλό σε μέγεθος μόνου για πιο πολλά γκάζια στη γέφυρα. Πάρε κάνα dimarzio super distortion s ή κάτι ανάλογο

Δυνατό sale μεχρι της 17/1 στα βασικά plug ins της UAD https://www.uaudio.com/uad-plugins/plug-in-bundles/uad-essentials-edition.html ΜΗΝ το χασετε. (αν πάρετε το συγκεκριμένο bundle κερδιζετε και voucher $25 και χτυπάτε ακόμα ενα της αρεσκείας σας)

Μιας και μπήκε χειμώνας - ωραία εποχή, με κρύο, μουντάδα, θάνατο με υπόσχεση μελλοντικής ανάστασης - είπα κι εγώ να βάλω ένα θεματάκι εσωστρεφές, μήπως εξωστραφεί και βγάλουμε καμια σπίθα ζεστασιάς. Εν προκειμένω: Όσο μαθαίνουμε ένα όργανο, έχουμε μέσα μας ένα δάσκαλο, κι έναν μαθητή. Αυτοί οι δύο δημιουργούν πολλά προβλήματα λέω εγώ, γιατί χρειάζεται να συνεργάζονται σχετικά καλά. Δουλειά του μαθητή είναι, υπό τον έλεγχο του δασκάλου, να μελετά το όργανο, τη μουσική, οτιδήποτε, βαθιά, χωρίς επανάπαυση, σύμφωνα με το επίπεδο του δασκάλου. "Όχι, δεν είναι καθαρό. Μπορεί να χαίρεσαι που σήμερα βγαίνει κάτι που δεν έβγαινε χτες, αλλά δεν είναι καθαρό. Μην παραμυθιάζεσαι. Μελέτα το κι άλλο." λέει ο δάσκαλος. Κι ο μαθητής υπακούει. Κι όταν είναι να παίξουμε, ο δάσκαλος αναλαμβάνει τα ηνία, δεν κουβαλάει τον εξεταστικό φακό πλεον, αλλά παίζει για χάρη του μαθητή, του οποίου ο ενθουσιασμός, η δίψα για έκφραση και η ορμή είναι πολύ πιο πηγαία. Όσο περνούν τα χρόνια, κι ο μαθητής κάνει τη δουλειά που πρέπει, όσο πρέπει, έρχεται όλο και πιο συχνά αυτή η στιγμή που ο δάσκαλος πια δε φέρνει αντίρρηση. "Καλό ήταν." Είναι αυτή άραγε η στιγμή που αποκτούμε αυτοπεποίθηση σαν παίκτες; Τι γίνεται όμως όταν ο δάσκαλος γίνεται όλο και καλύτερος, κι άρα απαιτεί όλο και περισσότερα από το μαθητή; Τι γίνεται όταν ο μαθητής αδυνατεί πλέον, όσο κι αν προσπαθήσει - κι ας καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται - να προχωρήσει παραπέρα; Είναι αυτή άραγε η στιγμή που αποφασίζουμε να αράξουμε στα κυβικά μας; Ή είναι μια στιγμή "ρήξης" μεταξύ δασκάλου και μαθητή; Αν ο δάσκαλος δεν γίνεται καλύτερος, σίγουρα κάποια στιγμή ο μαθητής θα κατακτήσει όλα αυτά τα οποία ζητά ο δάσκαλος. Είναι αυτός όμως ο συμβιβασμός στα σχετικά λίγα αρκετός; ΓΜΠΝΔΤ: Αν έχω ένα μουσικό κεφάλι x, μου αρκεί μια τεχνική y. Νιώθω καλά. Αν έχω ένα μουσικό κεφάλι 20x, μια τεχνική y μου φαίνεται απελπιστικά μικρή μπροστά σε ό,τι έχω ακούσει στη ζωή μου. Νιώθω χάλια. Πότς γκένεν δεχτεί το καθένας; Πότς φτιάξει χαρακτήρα; Πότς αυτοπεποιθήσει; Το συζητάμε ή παίρνετε τηλέφωνο στην Τρίπολη κατευθείαν να έρθουν να με μαζέψουν;

Τι Malmsteen & Hammett μας τσαμπουνάς. Εσύ τους Buzzcocks γουστάρεις. Δεν έπαθα τη πλάκα μου αλλά είχε πλάκα, μ' άρεσε. Υ.Γ. αν κάτι πρέπει να διορθωθεί είναι το μπάσο που σε μερικά σημεία φαίνεται οτι το παίζει αυτός των Sex Pistols που δεν ήξερε.

Η ζωή είναι μικρή και μία, οπότε σε όλα τα φιλοσοφικά ερωτήματα η απάντηση μου είναι "αρκεί αυτό να σε κάνει τελικά ευτυχισμένο". Τώρα το πού θα μπουν τα όρια της τεχνικής και ποιάς τεχνικής θα είναι αυτά τα όρια είναι ένα ερώτημα τόσο μεγάλο όσο και η μουσική. Θες να γίνεις ερμηνευτής και σε ποιό είδος; Θες να γίνεις μεγάλος συνθέτης; Πανκ είδωλο; Θες να αφηγηθείς αυτά που έχεις μέσα σου ή προτιμάς να ουρλιάξεις για να φύγει το βάρος από πάνω σου; Το ίδιο συγκλονιστικά μπορούν για μένα να είναι τα κονσέρτα του Μπαχ και το μοιρολόι της Ηπειρώτισσας. Η απόλυτη ακρίβεια του von Karajan και το raw sloppiness των Stooges.

1984 - 17 ετών.

Σε ευχαριστώ πολύ???

Σέβεται το κοινό με δύο κιθάρες και δεν σέβεται τους συμφορουμίτες του και τους κανόνες του φόρουμ. Άμα τον πληρώναμε για κάθε πόστ μήπως μας σεβόταν και εμάς? ?

Απολύτως σεβαστό. Και μπράβο. Το "δε σέβεται τον κόσμο" δεν ξέρω αν είναι λογικό συμπέρασμα. Έχω δει αρκετούς καλούς μουσικούς ζωντανά που δεν είχαν δεύτερο όργανο μαζί. Κι αν το είχαν κάπου που δεν το έβλεπα εγώ, δεν θα μπορούσε να σώσει την κατάσταση τόσο γρήγορα ώστε να μη δημιουργηθεί "συμβάν". Δεν ένιωσα ότι "δε με σεβάστηκαν" σαν ακροατή, μια χαρά έπαιξαν αυτοί, μια χαρά οχλαγωγούσαν οι θαμώνες, ο καθένας πήρε αυτό για το οποίο ήρθε.

Χαλαρώστε λίγο στην Ελλάδα ζούμε και οι περισσότεροι από εμάς παίζουμε ερασιτεχνικά και για το κέφι μας. Ακόμα όμως και οι επαγγελματίες μουσικοί οι 9 στους 10 ίσα- ίσα βγάζουν τα έξοδα του μήνα. Το αν πας σε live με δύο ή τρεις κιθάρες είναι το τελευταίο που έχει να κάνει με το πόσο σέβεσαι τον ακροατή σου

Προχωράμε μπροστά. Με γνωμονα το ΦΑ

Άτομα που ζούσαν το '83, ζούνε και σήμερα.. απλά εξαρτάται μέχρι που φτάνει το ηλικιακό range σου ?

Για μπουγέλο μετά με τα παιδιά φαντάζομαι εννοείς, μιας και μιλάμε για live... το 2024, και όχι το 1983?

Πιο πιθανό είναι να την πατήσεις από αλλά πράγματα και όχι από την κιθάρα. Καλό είναι να έχουμε σε ένα backpack τα εξής: Χορδές Έξτρα καλώδια κάθε τύπου Ένα back up μικρό ενισχυτακι είτε κάποιο DI αν πάθει κάτι ο ενισχυτής Ένα πεταλακι (αν χαλάσει την ώρα του λάιβ το Chorus ή το wah δεν θα πεθάνεις κιόλας, αλλά αν ο βασικός σου ήχος είναι πχ ένα overdrive καλό είναι να έχεις ένα έξτρα) Μικρόφωνο έξτρα Προφυλακτικά ? 9v μπαταρια Ζώνη κιθάρας Μονωτική ταινία και μικρά εργαλεία Και φυσικά άλλα χρήσιμα πράγματα, πανί, fast fret, έξτρα κουρδιστήρι κτλ

Έχει βγάλει το EXTREME πάλι το TRITON, μέχρι εκεί αλλά είναι ξεκάθαρο πως μπορεί να βγει οποιοδήποτε. Και για τρία Montage μαζί που να δουλεύουν στο φούλ σε μορφή VST, ακόμα και ο επεξεργαστής μου θα χασμουριέται, ακριβώς γιατί η επεξεργαστική ισχύς που χρειάζεται για τη λειτουργία τους είναι αστεία για τα σημερινά δεδομένα. Τα VST που δεν είναι προσομοιώσεις αυτού του hardware και είναι συνδυασμός τεραστίων δειγμάτων και μηχανών sampling με περισσότερα και πολυπλοκότερα effects ταυτόχρονα με VA γεννήτριες και φίλτρα είναι πολύ πιο βαριά και πάλι ενας μέσος επεξεργαστής θα τα καταφέρει να τα τρέξει ταυτόχρονα άνετα. με έναν πρόχειρο υπολογισμό αυτού που έγραψα εχθές βλέπω πως τρέχουν 12 parts από τα 2 triton, δηλαδή 48.... operators? και άλλοι 8 από το Wavestation και ταυτόχρονα 13 insert και 4-5 Master effects εξαιρετικής ποιότητας, .τα δειγματα στα 48Khz και νιώθω όσο latency νιώθω και στο όργανο, δηλαδή καθόλου. Χωρίς κανένα ζόρι. Οι επεξεργαστές στην εποχή μας, ακόμα και οι μέτριοι (ευτυχώς) είναι πολύ ισχυροί. Θυμάμαι τις παλαιότερες εποχές και εγγραφές μου που συναντούσα ζόρια και έκανα εκπτώσεις, freeze και τέτοια και τώρα απλά δεν ανησυχώ. Το πραγματικό όργανο βέβαια είναι όργανο στην αίσθηση, είναι ξεκάθαρο και αυτό, τα έχουμε πει, αλλά πραγματικά η ευκολία να έχω το Triton χωρίς να μου πιάνει χώρο και να δουλεύω με το ποντίκι όταν θέλω τουλάχιστο all around ήχους, με κάνει πλέον να βγάλω το όργανο από την ντουλάπα μόνο αν χρειαστεί να πάω κάπου να παίξω ή να το πάρω μαζί μου στις διακοπές. Το ευχάριστο είναι πως περιλαμβάνει και κάρτες επέκτασης και έτσι θα γνωρίσω και άλλους ήχους στην πορεία που δεν είχα την τιμή να γνωρίζω. Άντε, καλά να είμαστε, σε λίγα χρόνια να παίξω και με το Montage?

Αν ήμασταν 5 χρονών, παίζει να ήμασταν πιο διαλλακτικοί από τώρα... Βλέποντας τον πατέρα μου και τους φίλους του ηλικίας 60+, διαπιστώνω πως ενώ ανέμενα να μαλακώσουν με τα χρόνια, αυτοί έχουν μετατραπεί σε αυθεντίες που δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και έχουν άποψη επί παντός επιστητού. Εσύ σαν moderator δεν μπορεί να μην έχεις παρατηρήσει ότι τα μεγαλύτερα δράματα εδώ μέσα επιπέδου:"Μαμά, μου φάγαν το μπιφτέκι μου" έχουν γίνει από μέλη που κανονικά θα έπρεπε να τα έχουν βρει από καιρό με τον εαυτό τους. Είμαστε και ελληνικό forum, οπότε έχουμε και κάποια συμπλέγματα,μετεμφυλιακά σύνδρομα και άλλα θεματάκια...

Αλοιμόνου, τζίνα, Παίζω μόνο με Τέλε τα υπόλοιπα είναι για τους χορδιστές... με χώρισε κάποτε μια γυναίκα γι αυτό

Μου έδωσες πάρα πολύ ωραίες ιδέες Νίκο. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δω και μια τέτοια προσέγγιση... με ένα κουαρτέτο που θα κάνει μια ωραία κλιμακωτή ανάπτυξη. Θα μπορούσε έτσι και το ρεφρέν να έχει λίγο περισσότερη ένταση κάτι που σε αυτή την έκδοση λείπει.

Την όποια αξία σου...υποτίθεται ότι την ξέρεις πλέον στην ηλικία σου. Αν περιμένεις επιβεβαίωση από το noiz....μάλλον δικό σου είναι το θέμα, όχι του noiz.?

Εγω συνθηως θα γραψω τη διαφωνια μου, α) μηπως και την ψαξει ο συνομιλητης και καταλαβει το λαθος του, β) μηπως και με κανει ο συνομιλητης και την ψαξω και καταλαβω το λαθος μου.

Ε, ναι. Και αν δεν συμφωνεις (και δεν σε πειραζει να "μπλεξεις" ) απλα αναφερεις τη δικη σου αντιθετη αποψη, ή αν συμφωνεις, συμπληρωνεις, επιχειρηματολογεις και τελος. Οσο για το "επαγγελματιες", για μενα δεν λεει τιποτα το "επαγγελματιας". Υπαρχουν και επαγγελματιες που δεν κανουν δουλεια που μου αρεσει. Για αυτο υπαρχουν και πολλοι επαγγελματιες σε ενα ειδος. Υπαρχουν και ερασιτεχνες που κανουν δουλεια που μαρεσει. .

Γιάννη, ειναι συνηθισμένη κοντά να συνδέουμε τον bridge στο κάτω tone, είτε μόνο του, είτε μαζί με τον μεσαίο. Είναι πανεύκολη μοντα, και δεν νομίζω να επηρεαζει τον ήχο αρνητικά. Δεν έχω παρατηρήσει κάτι τέτοιο στις κιθάρες μου. Όσους ξέρω και εγώ πάνε όντως με μια κιθάρα. Μεγειες!

Οι περισσότεροι παντως με μια κιθαρα νομιζω πάνε, εγω καποια εποχη επαιρνα την μια στρατ και την jackson αλλα μετα απο καποιο σημειο επαιρνα μονο την στρατ. Η αληθεια ειναι οτι μια ΗSH θα μου ηταν πολυ χρήσιμη, ισως στο μελλον να αγορασω. Για το θεμα του post, τελικα παραγγειλα τους hot ultra noiseless.. οταν ερθουν και τους βάλλω θα γράψω εντυπώσεις. Απλά σκέφτομαι να κανω και στις 2 στρατ μια μικρη αλλαγη στην καλωδίωση και να κανω το 2 tone να πιάνει τον middle και τον bridge μαζί. Γνωρίζει κανεις μήπως αν έτσι o bridge θα χάσει καθόλου πρίμα (γενικα χανονται πριμα όταν συνδεεις ενα μαγνητη με το ποτ του tone, ακομα και αν το έχεις στο 10?). Βέβαια και να χαθούνε λιγα πρίμα μικρό το κακό. Πάντως απορία το είχα γιατι στις strat δεν υπαρχει tone στο bridge, ή γιατί δεν μοιράζεται το tone με κάποιον άλλο μαγνήτη..εγω θα το έβρισκα αρκετά χρήσιμο να μπορώ να κόψω λιγο τις ψηλές που ξυριζουνε, ειδικα για καποιο σολάκι.

Ο επαγγελματίας δεν νομίζω ότι θα μπορούσε εύκολα να συνυπάρχει εντός ενός φόρουμ, υπό την ιδιότητα του. Σκεψου ένα καφενείο όπου όλη την ώρα μιλάνε για ποδόσφαιρο. Λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, την γνώμη του, τη μαλακία του κλπ. Φαντάσου το καφενείο αυτό να το επισκεφτούν προπονητές από κάποιες μεγάλες ομαδες. Θα κάτσουν σε ένα τραπέζι και θα ακούν τον έναν να λέει «κακώς έκανες την αλλαγή» και τον άλλο να λέει ότι «η μισοί σου ομάδα θέλει αλλαγή», ή οτι «τα περισσότερα συστήματα των ομάδων είναι λάθος». Οι θαμώνες κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν σε ένα καφενείο, και οι περισσότεροι των προπονητών θα αναζητήσουν την …. ηρεμία τους σε αλλά καφένεια, όπου εκεί θα μιλάνε για πολιτικά ή για και άσχετο με το ποδόσφαιρο. Μενουν κάποιοι λίγοι επαγγελματίες οι οποίοι έχουν βρει κάπως ισορροπία εντός την μικρής κοινότητας, έχουν θέσει τα όριά τους, και ενδεχομένως περνάνε και καλά. Στην πλειοψηφία τους, οι ειδήμονες δεν μπορούν να κάθονται στο ίδιο τράπεζι με τους κοινούς θνητούς.

Σε πιστεύω και σου το εύχομαι

Εκτός από το κλειδί του φα και του σολ υπάρχει και το κλειδί του ντο ενδιάμεσα. Ο λόγος που τα κλειδιά αυτά εξελίχτηκαν έτσι είναι το να υπάρχει συνέχεια από το ένα στο άλλο, ώστε να μπορεί να γράψει κανείς για όργανα με οποιαδήποτε έκταση, πράγμα που συχνά χρειάζεται να περνάς από το ένα στο άλλο. Είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο πεντάγραμμο δηλαδή, και δεν θα δούλευε αν έπρεπε ενδιάμεσα να αλλάζουν οι νότες (πράγμα που θα γινόταν αν το ντο ήταν στην ίδια θέση σε κάθε πεντάγραμμο). Πήρε κυριολεκτικά αιώνες ψαξίματος μέχρι να καταλήξουν εκεί. Ένα μικρό άρθρο στην Wikipedia για το θέμα: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Clef

Και οι ακριβες και πολλες κιθαρες που εχουν οι πλουσΓιοι,αρχοσχολοι 50αρηδες , να τα λεΜαι κιΑΦΤΑ

Γεια χαρά στην παρέα (και πάλι) Με λένε Μπάμπη και είμαι καλά (νομίζω) Δεν είμαι νέο μέλος, "τριγυρνάω" από το 2015