Πίνακας συμμετοχής

Έχω παίξει πολλά χρόνια σε dream pop μπάντα και synthwave κλπ, με πολλά προηχογραφημένα. Η σωστή λύση για μένα είναι Ableton ή Bitwig. Τα έχεις όλα premixed σε λούπες και δε χρειάζεσαι πολλά πολλά. Έναν υπολογιστή, μια απλή κάρτα ήχου κι ένα midi controller, πλήκτρο η συμβατή midi πεταλιέρα. Από την εμπειρία μου θα αντιμετωπίσεις κάποια challenges: Το πρώτο είναι πώς πρέπει να μάθεις καλά το Ableton ή το Bitwig. Αυτά έχουν μια τελείως δική τους λογική σαν προγράμματα και δε μοιάζουν καθόλου με άλλα DAWs. Μετά θα πρέπει να μάθετε να συγχρονίζεστε στο click για να μπορούν τα live όργανα να παίξουν με τις λούπες. Αυτό δεν είναι κάτι πολύ δύσκολο αλλά μπορεί να γίνει πολύπλοκο αν πχ θέλετε να "σκατε" όλοι μαζί απ' την αρχή ή να έχετε ατμοσφαιρικά κενά χωρίς ρυθμικό περιεχόμενο και μετά να ξαναμπαίνετε. Εκεί θα πρέπει να φορέσετε in ear ακουστικά για τους μετρονόμους και προϋποθέτει κατάλληλη κάρτα ήχου. Αλλά μπορείτε και να το παρακάμψετε αυτό το βάσανο διαμορφώνοντας κατάλληλα arrangements. To δεύτερο και σημαντικότερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσεις δεν έχει να κάνει με τα προηχογραφημένα. Το αναφέρω όμως γιατί μου έτυχε πολλές φορές (μάλλον όλες). Αυτές οι φάσεις με τα τεράστια βάθη και τα layers δεν ξέρεις πως θα μεταφράζονται στους χώρους που θα παίξεις. Αν τα έχεις ρυθμίσει στο μικρό σου dead studio και βγείτε σε έναν μεγαλύτερο χώρο με ανακλάσεις, κλαφτα Χαράλαμπε. Το ίδιο και το αντίθετο... Σε αυτό η λύση είναι να τα έχεις όλα σε wet/dry set-up και να τα μιξάρει ο ηχολήπτης. Που σημαίνει ότι χρειάζεται ηχολήπτης που να ξέρει τα κομμάτια. Που σημαίνει ότι πάει μακριά η βαλίτσα.

Όσα χρειάζεσαι. Σε ζυγό αριθμό συνήθως βγαίνουν τα output της κάρτας. Αρχικά μίλησες για δύο (τύμπανα και μπάσο). Εδώ βλέπω τουλάχιστον τέσσερα. Αν θες κάποια από αυτά stereo τότε γιά κάθε ένα είναι +1 στα output. Ναι. Εξαρτάται από τις ρυθμίσεις του DAW, πως θα τα ορίσεις να τα στείλει το DAW στην κάρτα και από εκεί στις εξόδους. Μπορεί να γίνουν όλα όπως τα ορίσεις εσύ όπως θες. Ωραία. Μπορείς να έχεις τα τύμπανα σε δύο εξόδους stereo και τα άλλα ως mono στις άλλες δύο (1+1). Όποιον συνδιασμό θέλεις. Μάλλον. Άλλωστε θα το ακούσεις στην έξοδο του πεντάλ το αρχείο που σου ανέβασα πιό πάνω. Είναι ένα στερεοφωνικό αρχείο με δύο μονοφωνικά όργανα. Το ένα κανάλι είναι μόνο τύμπανα και το άλλο κανάλι μόνο μπάσο.

Καλησπέρα, για να είμαι ειλικρινής δεν πολυκατάλαβα ποιο είναι ο θέμα της συζήτησης, ίσως γιατί δεν είναι το Cubase το DAW που δουλεύω. Εννοείς να διορθώσεις τα φάλτσα της φωνής όπως πχ με το Melodyne? Ή υπάρχει κάτι διαφορετικό; Θέλεις να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος;

Δεν χρειάζεται, είμαι σαφής.

Κακό πράγμα η σοβαροφάνεια, που ενίοτε αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.

Βλέπω με ευχαρίστηση ότι επιτέλους τηρούνται οι κανονισμοί ... 5. Δεν επιτρέπεται να ξεφεύγουμε από τη αρχική θεματολογία του νηματοθέτη. και ... 6. Μην χρησιμοποιείτε το Noiz σαν καφενείο. Γι' αυτό δεν υπάρχει κανένα offtopic post (και σ' αυτό το νήμα αλλά και γενικά).

Tele!

Μπορούσες απλά να ξοδέψεις 59" για να δεις το βίντεο και να καταλάβεις.

+11

Η SG είναι πιο κλασσικό μοντέλο είτε για συλλογή είτε σαν μέρος του gear. Μπορεί να είναι μεταγενέστερη της flying V αλλά είναι πιο δημοφιλές μοντέλο... ακόμα και διάσημους κιθαρίστες που δεν πάει το μυαλό σου με την μια (που είναι γνωστό ότι δεν παίζουν με SG) αν googlάρεις με την λέξη ''SG'' με το όνομά τους όλο και κάποια εικόνα θα δεις να παίζουν με αυτό το μοντέλο. SG έχει ωραιότατες Gibson στις αγγελίες είτε special, faded πιο φθηνές είτε standard αλλά αν θες οπωσδήποτε με τρέμολο τότε πας για αυτή την VINTAGE... αν και εγώ θα έπαιρνα μια φθηνή Gibson και θα της εβαζα τρέμολο έξτρα αργότερα (αν και είναι πιθανό να πετύχεις μια που να έχει ηδη τρέμολο στις αγγελίες)

SG με τα χίλια. Ξέρω και ότι είναι πολύ ισορροπημένες και ευκολόπαικτες!

Αγαπητέ @Μανώλης Χναράκηςσε ευχαριστώ ξανά

Κάνε την δοκιμή και αν σου κάνει για την δουλειά που θες (έστω και μονοφωνικά), τότε είσαι εντάξει. ========================================================================================= Παράδειγμα από σοβαρά Loopers: RC-600 RC-505MKII και άλλο παράδειγμα σε πιό φθηνά και με λιγότερες δυνατότητες RC-202 RC-10R Μπορείς επίσης να κοιτάξεις για το RC-300 ή το RC-50. Ίσως βρείς και από άλλα brand name με αντίστοιχα χαρακτηριστικά. ========================================================================================= Αν δοκιμάσεις το αρχείο που σου ανέβασα και σου κάνει ως μονοφωνικό αποτέλεσμα, μπορείς να δουλέψεις με το NUX που ήδη έχεις.

Ναι, το S1 έχει perform ενότητα. Με έχει βολέψει. Εγώ πια κάνω τα πάντα στο studio one.

όχι, δεν θεωρείται διαφήμιση. Διαφήμιση θα ήταν αν γινόταν κάποιος μέλος και το πρώτο του post ήταν "ΜΠΕΙΤΕ ΕΔΩ!!!"

To S1 είναι το βασικό μου daw για μίξεις αλλά γι' αυτό που το θέλεις δεν έχει καμία σχέση με τα Ableton/Bitwig. Αν το ήξερες πάρα πολύ καλά το S1 θα έλεγα ΟΚ, να το προσπαθήσεις. Αλλά αν πρόκειται έτσι κι αλλιώς να κάτσεις να το μάθεις, καλύτερα επένδυσε το χρόνο σου σε κάτι που θα κάνει καλύτερα τη δουλειά.

(μπορεί να εκνευρίσω κάποιον που συμμετέχω στο νήμα, αλλά ας πω την ελάχιστη άποψη μου) είχα (έχω) εξ απ ανέκαθεν μια φτηνή έκδοση την applause. Δεν είχα ποτέ παράπονο, εκτός από ένα διάστημα στην αρχή που ήταν σεταρισμένη χάλια και τότε δεν ήξερα πολλά. Στη συνέχεια αποδείχτηκε πολύ καλή, γράφει ακουστικά άψογα, σε live σου λύνει τα χέρια (τουλάχιστον σε εποχες που ηλεκτροακουστικές ήταν άγνωστη λέξη). Μόνιμο παράπονο, δεν μπορείς να παίξεις καθιστός. Θέλει ζώνη. Αλλιώς γλυστράει και...φεύγει. Για τον Αλ....τα είπαν άλλοι. Σεβας

Το looper είναι πολύ πιο περιοριστικό. Με το Ableton οι δυνατότητες είναι άπειρες. Εσύ ξέρεις το τι σε εξυπηρετεί καλύτερα. Δεν έχει νόημα να σου προτείνω κάτι που θα σε κρατήσει πίσω αντί να σε βοηθήσει. Μιλώντας για μένα, θα προτιμούσα να χάσω ένα μήνα μπροστά από YouTube tutorials και με ένα λαπτοπάκι, μια κάρτα ήχου, πράγματα που ήδη έχω, να αγοράσω κι ένα midi πλήκτρο ή πεταλιερα του 100ρικου να μπορώ να φτιάξω ότι μου ρθει στο κεφάλι παρά να προσπαθώ να συγχρονίσω loopers, drum machines και δεν ξέρω εγώ τί άλλο.

μου άρεζε βέβαια (περισσότερο) ο πατήρ, αλλά και ο νέος καλός ήταν

Δοκίμασε αυτό το αρχείο (αφού το αποσυμπιέσεις) είναι έτοιμο για δοκιμή. Στο ένα κανάλι έχει τύμπανα και στο άλλο μπάσο. Και τα δύο μονοφωνικά. test.zip

όπως σου είπα και στο κομμάτι που ανέβασα με τον ήχο της, μου είχε ξεφύγει τότε αυτό το πολύ ωραίο θέμα που άνοιξες, οπότε μεταφέρω αυτούσια κι εδώ την απάντηση μου (που είναι μάλλον και η σωστή θέση της)...? η δικιά μου λοιπόν ήταν μια Pacemaker όπως αυτή που χρησιμοποιούσε ο May και ο Mercury αλλά εμένα ήταν το μοντέλο του 77' με το "μεταλλικό ταμπελάκι"... 12χορδη με φαρδύ (12 γαρ) αλλά και απίστευτα λεπτό μπράτσο που την δούλευα ως 6χορδη στο 90% των περιπτώσεων καθότι ήταν η μόνη τόσο άνετη (κι από πολύ ακριβότερες που είχα κατά καιρούς δοκιμάσει) που μου επέτρεπε να δουλεύω στο πάλκο ακόμα και 8ωρα χωρίς να πάρω τα δάκτυλα στο χέρι... για του λόγου το αληθές μια φορά σε μια μπουάτ επαρχιακής πόλης πείστηκα επειδή θα πήγαινα με την μηχανή μου να μην την πάρω μαζί μου και να παίξω εκεί με την Yamaha του τραγουδιστή... μην τα πολυλογώ χειμώνας την επόμενη μέρα το πρωί στην καφετέρια όλοι πίνανε ζεστούς καφέδες και τσάγια και εγώ μαζί με μια ζεστή σοκολάτα παρήγγειλα κι ένα μπολάκι με παγάκια... δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της σερβιτόρας ούτε οι θαμώνες φαντάζομαι εμένα να βουτάω τα δάκτυλα στο μπολάκι για αρκετή ώρα με εκφράσεις ανακούφισης στο πρόσωπο... viral είχα γίνει τότε πολύ πριν τα social...? το επίσης απίστευτο, είναι ότι επί 20+ χρόνια από τότε που την πήρα μεταχειρισμένη από τον Ζοζέφ αρχές των 80ies (αν θυμάμαι καλά), μετά το πρώτο σετάπ της δεν την ξανακούμπησε μάστορας για το παραμικρό (κυριολεκτώ)... κι αν πέρασε ατέλειωτες ώρες ταλαιπωρίας σε βουνά λαγκάδια παραλίες και "μαγαζά" ανά την Ελλάδα η καημένη... μην μιλήσω για τις αμέτρητες πτώσεις (εδικά με την σκληρή θήκη "άρμα" που είχε την πέτααγα από δω κι από κει) και αυτή το αμάσητο... σκυλί άγριο... γεμάτη σκασίματα, χτυπήματα κι ότι μπορείτε να φανταστείτε αλλά χωρίς παράπονο... ΠΟΤΕ... μια 9βολτη κι αυτή σπάνια ζήταγε... ------ παρεμπιπτόντως μια που την αναφέρω. επειδή από τις αρχές 2000 που εγκατέλειψα το "άθλημα" έχω χάσει τα ίχνη της και δεν θυμάμαι να την έχω δανείσει ή χαρίσει συνειδητά σε κανέναν (όπως πολλά άλλα μου όργανα και εξοπλισμό), αν κάποιος την είχε "δανειστεί" παρορμητικά από κάπου που συνυπάρξαμε και κατά τύχη διαβάζει αυτές τις γραμμές, τον παρακαλώ να μου την επιστρέψει... θα με κάνει ευτυχή καθώς αντιπροσωπεύει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου... θα του δώσω και αμοιβή την όποια αξία πουλιέται αυτή την στιγμή στην αγορά... ------ τέλος ως ήχος, θυμάμαι την κατάσταση που ανέφερες με τους "τενεκέδες" που άκουγες σχεδόν παντού εκείνη την εποχή στα live (ειδικά με τις μύριες Balladeer και τις απομιμήσεις της που κυκλοφορούσαν αβέρτα) και έχεις μεγάλο δίκιο αλλά προσωπικά (και σόρυ αν περιαυτολογώ) μόνον με ένα αρχαίο Pearl pedal που είχα πάντα μαζί μου και λίγο "τσαμπουκά" με κάποιους "μικροφονιάδες" της εποχής όταν εξαρτιόμουν από αυτούς, δεν μου επέτρεψα ποτέ να βασανίσω (τουλάχιστον μέχρι τελικής κώφωσης) τα αυτιά κανενός... άλλωστε τα απλά ηλεκτρικά της δεν "άρπαζαν" ποτέ και ρυθμιζόντουσαν εύκολα με το eq σε έναν smooth ευχάριστο ήχο... τώρα όταν έπεφτα σε "κουβά" PA ε το κατά δύναμιν...?

Το live του Jarre που έδωσε προχτές στο ανάκτορο των Βερσαλλιών για την επέτειο των 400 χρόνων του ανακτόρου. Δείτε το σύντομα ή κατεβάστε το γιατί θα μείνει στο youtube μέχρι μεθαύριο.

Πάρε και τη δικιά μου, έτσι να σε επηρεάσω λίγο...

Να σου πώ όχι....δεν το ξέρω......δεν προλαβαίνω τις αλλαγές....γέρασα ?

Επειδή δεν είσαι σαφής, θα γίνω εγώ. Την περασμένη βδομάδα μπήκαν κάποιοι νέοι κανόνες, αρέσουν δεν αρέσουν, αυτοί είναι. Δόθηκε μια μεταβατική περίοδος χάριτος για να συνηθίσουμε όλοι τα νέα δεδομένα. Αυτή η περίοδος πέρασε. Οι νέοι κανόνες θα εφαρμοστούν στο μέτρο που μας επιτρέπει η καθημερινότητά μας και ο χρόνος που μπορούμε να διαθέσουμε στο moderation του site. Σε όποιον δεν αρέσει αυτό μπορεί να μιλήσει σταράτα με τον ιδιοκτήτη, ή να απέχει.

Ρε συ Στράτο, τόσες μέρες είσαι εξαφανισμένος και μας λείπουν οι αναρτήσεις σου. Μπαίνεις τώρα για να γράψεις αυτό; Δηλαδή οκ, κρίμα πραγματικά. Έχουμε και λέμε λοιπόν: 25 αναρτήσεις, μαζί με το αρχικό post/video. Εκ των 25, κάτω από 5 ήταν καθαρά άσχετα και αυτά πιο πολύ για να μη γίνουμε Κούγκι. Τα υπόλοιπα είναι ή για το θέμα, είτε ενέργειες moderation. Προς τι λοιπόν η ειρωνεία; Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος;

Το ξαναλέω και εδώ, τίτλοι σαν αυτόν δεν είναι επιτρεπτοί με τους νέους κανονισμούς.

9. Το πρώτο post καθορίζει την ποιότητα του θέματος. Παρακαλούμε να είστε όσο το δυνατότερο περιγραφικοί, και φροντίστε να είναι σωστά δομημένο, ολοκληρωμένο και τεκμηριωμένο. Μην ανοίγετε θέμα βιαστικά. Ο τίτλος του θέματος πρέπει να περιγράφει το θέμα, και να μην είναι κάτι αφηρημένο όπως π.χ. "Δείτε εδώ..." Τα πράγματα όπως είπαμε και τις προάλλες αλλάζουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το τι θα κάνει ο καθένας μας είναι δική του υπόθεση. Εγώ όφειλα να πω πώς είναι τα πράγματα από εδώ και πέρα.

Πλατς, Τζέιμς Πλατς...

H πρώτη εντύπωση είναι πάντα biased και ο ενθουσιασμός του νέου αποκτήματος δεν είναι και ό,τι καλύτερο για ξεκάθαρη κρίση. Ειδικά αν μιλάμε για δραστική αλλαγή, πχ να παίζεις μόνο με Les Paul και να αποκτάς μια Tele, ή ακόμα και από Les Paul να πηγαίνεις σε SG ή από Strat σε Τέλε και το αντίστροφο, εκεί αλλάζει ο κόσμος όλος, και στην αρχή η νεα κιθάρα μπορεί να φαίνεται πολύ ''ψαρωτική''. Το ποιό είναι το καλό σου όργανο το ανακαλύπτεις μετά από καιρό, ειδικά αν εχεις κάνει λάιβ με αυτό, πρόβες στούντιο κτλ κτλ. Πάντως επίσημη αγαπημένη δεν έχω.. κάθε κιθάρα μου αρέσει για διαφορετικούς λόγους, εξαρτάται από από την μουσική που θέλω να παίξω

Εγω SG θα επαιρνα παντως πρωτα και μετα FV (οπως και εκανα, αν και δεν ειναι FV, αλλα στο ιδιο στυλ η explorer - για μενα προτιμοτερη απο FV). .

Μια χαρα αν εξαιρεσεις το λιγο χρωμα που αφηνε η ταστιερα στα δαχτυλα τις πρωτες μερες. Εxplorer ηταν. .

δεν ξέρεις τι χάνεις βασικά μετά θα πάψεις να θες κιθάρες έτσι θα λυθεί το πρόβλημα

Υπάρχουν και αυτά....αλλά για άλλη χρήση.

Flying V από εμένα. Κιθάρα για Instagram-youtube content! Για να παίζεις έχεις.

Η πιο λογική επιλογή, με το πιστόλι στον κρόταφο βέβαια, για εμένα θα ήταν η SG , οπότε αυτή ,εννοείται με Ρ90 μαγνήτες γιατί στο σπίτι μου οι humbuckers απαγορεΒονται. Αλλά γενικά αν μου "λείπει" μια κιθάρα είναι μόνο αυτή μια και κατά τα άλλα είμαι υπερκομπλε από κιθάρες..

Mια χαρα εκατσε παντως σε αυτη τη βαση μια HB explorer https://www.thomann.de/gr/millenium_gs_3500_b.htm .

2 ίσον καμία.

Ovation Legend ’85 or: How I Learned to Stop Worrying and Tolerate the Plastic Παντα απεχθανομουν τις Ovation. Ειμαι αρκετα παραδοσιακος στα κιθαριστικα γουστα μου, και ειδικα στις ακουστικες κιθαρες ειμαι θα ελεγα φανατικα ταγμενος, εν μερει και λογω ακουσματων, στις παραδοσιακες συνταγες (βλεπετε προσφατο αρθρο). Αλλα και προτου στραφω στην ακουστικη κιθαρα, απο οταν πιτσιρικας ειχα αρχισει την ενασχοληση μου με την ηλεκτρικη οι Ovation μου καθοντουσαν στραβα. Απο το λιγοστο first-hand experience μου με καποιες φτηνες Κορεατικες, και απο τον ηχο σε live (υπαρχει Ελληνικο μουσικο πλατω, απο την ταβερνα της γειτονιας μεχρι το Στην Υγεια Μας, οπου να μην ειχαν/εχουν την τιμητικη τους οι Ovation?) αλλα και ηχογραφημενο υλικο (Al Di Meola σε ψαχνω) μου ειχαν αφησει χειριστη εντυπωση. Ο σφιχτος πλαστικος ηχος και κυριως αυτη η πορδοατακα (τεχνικος ορος), ειδικα στον ηλεκτρικο piezo ηχο τους μου προκαλει απεχθεια. Για να μη μιλησω για την εμφανιση (ειδικα των Adamas με τις “φυλλωσιες”) και το απαραδεκτο headstock-μανιταρι. Αδιαφορο με αφηνουν πολλες κιθαρες, αλλα με λιγες ειμαι τσακωμενος οσο με τις Ovation. Τις προαλλες λοιπον αγορασα μια Ovation Legend 1617 του 1985. Θα επιχειρησω, για λογους προσωπικης ψυχαναλυσης κυριως, να εξηγησω γιατι. Ovation Background Οι Ovation εμφανιστηκαν στα μεσα της δεκαετιας του ’60 και ηταν δημιουργημα του Charles Kaman. Αεροναυπηγος, με την εταιρεια του να ειδικευεται στην κατασκευη ελικοπτερων, και ερασιτεχνης κιθαριστας. Σε μια επισκεψη του στο εργοστασιο της Martin, οπου ειχε παει μια κιθαρα του για επισκευη, συνειδητοποει πως η τεχνογνωσια που εχει αποκομισει απο το χωρο της αεροναυπηγιας θα μπορουσε να εφαρμοστει και στην οργανοποιια. Δημιουργει λοιπον μια νεα εταιρεια, την Ovation, της οποιας στοχος ηταν να φτιαξει καινοτομα και ανθεκτικα οργανα που δε θα πασχουν απο τις τυπικες παθογενειες της κιθαρας. To πιο γνωστο χαρακτηριστικο των Ovation ειναι η κατασκευη της bowlback πλατης/πλαινων, φτιαγμενης απο πλαστικο (συγκεκριμενα ενα υλικο που λεγεται Lyrachord, αν και κατα καιρους εχουν επελθει αλλαγες στη συνταγη). Σταθερο υλικο που δε σπαει, δε ραγιζει και σχημα που υποτιθεται προσδιδει optimum projection στο ηχο. Tα πρωτα μοντελα που κυκλοφορησαν ειχαν καπακια απο ελατο, με τυπικο στρογγυλο soundhole ενω το 1976 εμφανιζονται και οι Adamas, με καπακια απο carbon fibre/wood laminates και τα χαρακτηριστικα epaulette soundholes. Kυκλοφορουν λοιπον και αρχιζουν εκει στα late ‘60s να γινονται δημοφιλεις ειδικα με το επαγγελματικο κοινο (με κυριο early endorser τον Glenn Campbell) καθως προσφεραν μερικα ατου για live stage χρηση που ηταν δυσευρετα στην εποχη τους. Στα ‘70s πλεον τις εβλεπες παντου - Paul McCartney, Jim Croce, Kenny Loggins, Al DiMeola, Cat Stevens, Brian May, Paul Simon, David Gilmour, Bob Marley, Robert Fripp, πετρα σηκωνες endorser εβρισκες. Το πρωτο ατου ηταν το playability – η Ovation κατεβαλε προσπαθεια ωστε οι κιθαρες να φευγουν απο το εργοστασιο με οσο το δυνατον καλυτερο playability, σχεδον σαν ηλεκτρικης. Λογω και της κατασκευαστικης τους σταθεροτητας, αυτο το setup επιβιωνε αρκετα αποτελεσματικα, και για πολλους κιθαριστες προσφερανε μια παικτικη εμπειρια πιο ανετη απο αλλες κιθαρες της αγορας. Υποψην οτι μιλαμε για 50 χρονια πισω, οπου ειδικα στο χωρο της ακουστικης κιθαρας το playability across the register δεν ηταν και ιδιατερα ψηλα στις προτεραιοτητες πολλων εταιρειων. Το αλλο ηταν τα ηλεκτρικα. Πλεον βρισκεις αξιοπρεπη ηλεκτρικα πασης φυσεως σε καθε κατηγορια τιμης, την εποχη που σκασανε οι Ovation ομως τα πραγματα ηταν πολυ διαφορετικα. Αν ηθελες ηλεκτρικα τοτε περιοριζοσουν σε after-market λυσεις, οι οποιες ηταν σχεδον αποκλειστικα τυπου soundhole pickup που «ηλεκτριζαν» πολυ αισθητα τον ηχο. H Ovation, μαζι με την Takamine, πρακτικα εφηυρε την piezo-equiped ηλεκτροακουστικη κιθαρα την δεκαετια του ’70. Για τους επαγγελματιες της εποχης, η ευκολια χρησης (και το feedback resistance) μιας Ovation σε live σκηνες ηρθε σαν απο μηχανης Θεος. Θα ακολουθουσαν διαφορες καινοτομιες σε προενισχυσεις, on-board EQ κλπ. Με το περασμα των χρονων βεβαια το σκηνικο εχει αλλαξει πληρως. Καλο playability πλεον συναντας σε οργανα σχεδον καθε κατηγοριας τιμης και φιλοσοφιας – δεν εχουν εξαλλου οι Ovation κατι το «μαγικο» στην κατασκευη τους που τους επιτρεπει να ειναι πιο ευκολοπαικτες απο αλλες ακουστικες. Παρομοια κατασταση και στον χωρο των ηλεκτρικων – πλεον βρισκονται παντου, κυκλοφορουν ευρεως υλοποιησεις οπως οι bridgeplate transducers της K&K που κανουν τα undersaddle piezo να ακουγωνται ξεπερασμενα και δεν ειναι πλεον απαραιτητο να θυσιασεις τον καλο ακουστικο ηχο χαρην των ηλεκτρικων. Η Ovation εχει επιβιωσει σαν εταιρεια, οριακα σχεδον (φυτοζωουσε για καποια χρονια), εν μερει λογω του ονοματος που καταφεραν να χτισουν προ δεκαετιων. Η ιδαιτεροτητα της συνταγης τους διατηρει μια μικρη μεν αλλα υπαρκτη μεριδα υποστηρικτων μεχρι και σημερα, με την εταιρεια να διανυει μια αναβιωση τα τελευταια 2-3 χρονια. Τony’s Transgression Πως βρεθηκα τωρα εγω, που οπως ειπαμε τρεφω γενικα αντιπαθεια για αυτες τις κιθαρες να φαγουριζομαι? Φταει ενα trivia που συναντησα πριν απο μερικα χρονια – ο Tony Rice, ο σπουδαιοτερος κιθαριστας της bluegrass, ο ανθρωπος που εχει γινει συνωνυμος με την επιτομη του pre-war D-28 ηχου, ο πιουριστας του πιουριστα, επαιζε για ενα διαστημα με Ovation. Σοκ. Γιατι? Ειναι δυνατον? Και ομως – στα τελη του ’70 / αρχες του ’80 ο Tony επαιζε με μια Ovation Legend. Οχι απλα ειχε μια για να γρατσουναει, αλλα την ειχε χρησιμοποιησει για να ηχογραφησει το title track του seminal album Manzanita και σχεδον εξ’ολοκληρου για τα Mar West και Backwaters. Δισκοι της New Acoustic εποχης που ειναι αγαπημενοι μου απο τον καταλογο του. Ειχε μιλησει μαλιστα για την κιθαρα αυτη σε συνεντευξεις, και η Ovation ειχε κυκλοφορησει μαζι του promotional υλικο. Kουφαθηκα οταν το πρωτοακουσα. Βαζω να ακουσω το Backwaters στα καπακια, ακουω το πρωτο track (Common Ground), λεω ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να ακουγεται ετσι μια Ovation (τελικα οντως δεν μπορουσε, ειναι η D-28 στο συγκεκριμενο track). Μπαινει το δευτερο track, τεντωνω τα αυτια μου, ο ηχος ξαφνικα ειναι διαφορετικος – λιγοτερο οργανικος, δεν εχει τον κλασσικο χαρακτηρα του Tony αλλα ειναι σφιχτος, αμεσος και στρογγυλος, με παχυ attack, δουλευει πολυ καλα μεσα στη μιξη, ειναι αυτος ο ξεχωριστος χαρακτηρας του New Acoustic ηχου του, ειναι ο ηχος του Manzanita. Ειναι μια διαολεμενη πλαστικη Ovation! Αρχιζω το ψαξιμο, κοιταω μοντελα, χρονολογιες, προσπαθω να βγαλω μια ακρη, με εχει φαει η περιεργεια. Οvation Legend λεει, μαλλον μοντελο 1617/1117, καπου απο τα late ‘70s. Πετυχαινω τον Wyatt Rice με τον Professor Dan να συζητανε op-amps, πιανει η κουβεντα και την Ovation του Tony. Παιζει ο Wyatt με την δικια του Ovation για το συγκριτικο, τσουπ να παλι ο ιδιος χαρακτηρας του New Acoustic. Ρε κοιτα να δεις λεω. Κοιτα να δεις που απ’οτι φαινεται, υπαρχουν και Ovation που εχουν αξιολογο ακουστικο ηχο. Οχι κλασσικο, οχι για τα παντα, ενας ηχος γκαρνταρομπας ισως, αλλα ενας ηχος που δεν ειχε ιδιαιτερη σχεση με τον ηχο των Ovation που ειχα στο κεφαλι μου. Καπου εκει με ζωσανε και οριστικα τα φιδια, μου μπηκε η ιδεα να δοκιμασω μια μερα μια τετοια Ovation, να δω κατα ποσο οντως διεφερε απο τις Κορεατικες μπαχατελες που ειχα πιασει στα χερια μου κατα καιρους. Ο καταλυτης ηταν το οτι αυτες οι κιθαρες μπορουν να βρεθουν στην μεταχειρισμενη αγορα για σχετικα χαμηλα ποσα, ευτελη ισως για “Made in USA” οργανα, οποτε ο πειραματισμος δεν ηταν απαγορευτικος. Τις πετυχαινα κατα καιρους, μπηκα σε πειρασμο 2-3 φορες αλλα διστασα. Μεχρι που προσφατα εμφανιστηκε μια 1617, ξεμεινε στο Reverb να με κοιταει καθε φορα που το ανοιγα για βδομαδες και εν τελει λυγισα. 1985 Ovation Legend 1617 Η κυρια ειναι μια Ovation Legend του 1985, μοντελο 1617, σε sunburst (tobacco burst? δε ξερω, μου αρεσει αρκετα ομως ο τονος του). Ειναι *σχεδον* ιδια με τις Legend των αδερφων Rice, που (νομιζω) ειναι 1117 απο τα late ‘70s. Η διαφορα ειναι οτι η 1117 δεν ειχε ηλεκτρικα (οποτε ειχε και «κανονικο» saddle) ενω η 1617 εχει το παραδοσιακο Ovation piezo. Υπαρχει επισης και μια διαφορα στο μανικι που επηλθε απο το ’82 και μετα ασχετως μοντελου, με την εισαγωγη του K-bar. Κατα τα αλλα ιδιες – brown Lyrachord deep bowl, A-bracing, 5 piece mahogany neck, ebony fingerboard, Legend inlays, multi-layer binding κλπ... Hχος: εχει αυτο τον χαρακτηρα που περιμενα – ειναι παχυς και στρογγυλος, με πολυ εντονα fundamentals, με αρκετη ενταση, εντονο και ομοιομορφο sustain, πολυ ισσοροπημμενα registers (περισσοτερο απ’οτι μιας dread) και γενικα ηχο που βγαινει μπροστα χωρις να ειναι overly bright, ειδικα στα καντινια. Eιδικα σε single-note παιξιμο με πενα. Δεν εχει ιδιαιτερη «χορδιλα», τουλαχιστον στα αυτια τα δικα μου, και ο ηχος εχει βαθος και ογκο, νιωθεις το οργανο να παιρνει μπρος – καμια σχεση με φτηνες bowlback που εχω δοκιμασει κατα καιρους. Εχει ενα χαρακτηριστικο κομπρεσσαρισμα, σαν να εχεις το compressor μονιμα ανοιχτο να μαζευει τα peaks οταν παιζεις με μονους, αλλα χωρις να εμποδιζει το οργανο να «ακουσει» τις δυναμικες. Απο εκει και περα η κιθαρα δεν εχει ιδιαιτερο πλουτο στα overtones, δεν την λες με την καμια πιανο και το δυναμικο range της ειναι σχετικα στενο (το compression που λεγαμε πριν, χτυπας ταβανι σχετικα γρηγορα αν σκαψεις δυνατα με την πενα, με αξιοπρεπη αλλα ισως οχι τρομερο βαθμο διαβαθμισης μεχρι εκεινο το σημειο). Ο ηχος της στερειται ισως σε «μουσικοτητα», ειναι αρκετα ουδετερος, σχεδον αποστειρωμενος – κατα εναν τροπο αυτη η ουδετεροτητα ειναι και ο χαρακτηρας της? Σε γενικες γραμμες ειναι θετικη η αποψη μου, οχι οπως ειπα ο καταλληλοτερος ηχος για τα παντα, εχω ακουσει πολυ πιο γουστοζικους ηχους και εχω κιθαρες που θα προτιμησω επι το πλειστον για τις μουσικες που με ενδιαφερουν, αλλα εχει κατι το διαφορετικο που κατα περισταση μου αρεσει αρκετα. Aναβαθμιζονται στην υποληψη μου λοιπον οι Ovation, απο ξεγραμμενες πλεον παμε στο...ξεγραμμενες με αστερισκο. Hλεκτρικα: Eχουμε το κλασσικο Ovation 6-piece piezo και μια απλη προενισχυση με ενα concentric volume/tone knob, δεν εχει κουρδιστηρια eq και κονσολες στα πλαινα. Εβαλα ενα καλωδιο οταν ηρθε η κιθαρα, τσεκαρα οτι δουλευουν και απο εκει και μετα δεν ασχοληθηκα. Ακουγεται σαν ‘80ς piezo, τι να σας πω - σε κατι ανωμαλαρες του χαμου αρεσει αλλα δε θα κανουμε kink shaming τωρα, live and let live. Παρατηρησα βεβαια, οτι αν ανεβασω δυναμικες, σε συγκεκριμενες νοτες ακουω ενα τριξιμο, ενα συντονισμο. Με ζωσαν τα φιδια μηπως προκειται για κανενα ξεκολλημενο brace αλλα ειμαι κατα 99% σιγουρος οτι προκειται για συντονισμο με το enclosure και τις βιδες του electronics housing στο εσωτερικο. Μικρο το κακο, αλλα με εχει βαλει σε σκεψεις – ισως καποτε να ψαξω για μια 1117 που δεν εχει ηλεκτρικα. Η λογικη του «εχε τα και ας μη χρειαστουν» ειναι εσφαλμενη σε κατι τετοιες περιπτωσεις, οπως ειπα ηδη βρηκα ενα αμελητεο αλλα υπαρκτο θεμα στον ακουστικο ηχο εξαιτιας ολης της σαβουρας που κρεμεται εντος της κιθαρας, και κοβω το χερι μου οτι το να αντικαταστασησεις το γομαρισιο piezo saddle με το κανονικο της 1117 μονο βελτιωση θα επιφερει στον ακουστικο ηχο. Playability: Αρκετα καλο – κοντευει 40 χρονων αλλα δεν εχει εμφανισει θεματα με το μανικι της, το action ειναι χαμηλο χωρις τριξιματα και περιεργα και το intonation spot on. Mετα το 16o ταστο το fretboard extension εχει κανει μια βουτα και το action εκει εχει ανεβει αλλα who cares. Παιζει καλυτερα/πιο ευκολα απο καθε αλλη κιθαρα που εχω? Να πω την αληθεια οχι – η Guild μου πχ δεν εχει να ζηλεψει τιποτα απολυτως σε playability/action. Το playability των Ovation ειναι κατι που ακους συχνα να αναφερεται ως ενα απο τα δυνατα τους selling point αλλα πραγματικα δεν πιστευω οτι υπαρχει κατι στην κατασκευη τους που τις κανει διακριτα καλυτερες απο μια συμβατικη κιθαρα. Καποτε οπως ειπα ισως ισχυε αυτο, ηταν διαφορετικα τα standards τοτε ομως. Το scale παρεπιπτοντως ειναι 25.25’’, αναμεσα δηλαδη στα τυπικα Gibson/Martin scale lengths, ουτε μακρυ ουτε κοντο. Το μανικι ειναι το τυπικο Ovation 5-piece mahogany neck και εχει το σχετικα εντονο V προφιλ που ηρθε πακετο με το K-Bar που ανεφερα παραπανω. Οι παλαιοτερες Ovation ειχαν ενα σχετικα πιο slim neck profile. Απο το ’82 και μετα ξεκινησαν να χρησιμοποιουν μια νεα κατασκευη, οπου μεσα στο μανικι βρισκεται ενα μεγαλο κομματι αλουμινιο, το K-bar, το οποιο απο τη μια λειτουργει ως καναλι μεσα στο οποιο καθεται το trussrod και απο την αλλη φτανει μεχρι το neck heel οπου και αποτελει το tenon για το neck joint (bolt-on). Το προφιλ του μανικιου εγινε λιγο πιο substantial V ωστε να χωρεσει αυτη η κατασκευη εντος του, αρκετα ωραιο και βολικο θα ελεγα ως προφιλ. Το αποτελεσμα ειναι ενα μανικι τρομερα ακαμπτο που δεν καταλαβαινει απο string tension και που -θεωρω- παιζει και το ρολο του στο εντονο και ομοιομορφο sustain. Eπισης ειναι τρομερα βαρυ, και το neck dive που εχουν οι περισσοτερες ακουστικες οταν παιζεις καθιστος πλεον μετατρεπεται σε αποπειρα karate chop κατα του ποδιου μου ετσι και την αφησω. Ειναι απο τις κιθαρες που θα κρατησω ως τα γεραματα? Ισως οχι, αλλα προς το παρων η συμβιωση ειναι ευχαριστη. Προσφερει μια αρκετα διαφορετικη εμπειρια ηχητικη και παικτικη, που μου αρεσει σε συγκεκριμενα settings. Mε πιανω να την προτιμω οταν καθομαι να μελετησω flatpicking (οχι οτι σκοτωνομαι δηλαδη) επειδη ο καθαρος, αμεσος ηχος της βοηθαει αρκετα στη μελετη, συν οτι επειδη το bowlback γλυστραει all over the place αν δεν καθεσαι straight αναγκαζεσαι να εχεις σωστο posture αντι να εισαι χυμενος στον καναπε. Εν τελει, αν σκεφτεις οτι μου μεινανε και ρεστα απο το 500αρικο δεν εχει βγει κακο το εγχειρημα θα πω! Clips: Εχω γραψει μερικα προχειρα κλιπακια για να παρετε ελπιζω μια ιδεα σχετικα με τον ηχο που περιεγραψα παραπανω. Στο πρωτο εχουμε μερικα απλα open chords με πενα (Wegen Bluegrass 1.14, τα καλυτερα 10ευρω που ξοδεψα ποτε χωρις πλακα, θα πρεπει να τη συζητησουμε αλλου αυτη). Light arpeggiated strumming κυριως επειδη full arm swinging chords με μαλακη πενα χλιτσι χλιτσι πανω σε Ovation απο εμενα δεν θα ακουσετε, αρνουμαι. Στο δευτερο εχουμε λιγο fingerstyle με γυμνα δαχτυλα και στο τριτο γινεται μια αποπειρα δολοφονιας επι του Mar West του Tony Rice, επειδη when in Rome… Oλα γραμμενα με ενα Rode M3, μηδενικο processing στα 2 πρωτα, ελαφρυ eq-ing και reverb στο Mar West. Οι χορδες ειναι Martin Monel 12αρες, τις οποιες κατα κανονα προτιμω υπερ των bronze αν και στη συγκεκριμενη κιθαρα αμφιταλαντευομαι λιγο, ισως της πεφτουν λιγο υπερβολικα ξερες οι Monel. Οpen Chords OvationPickTest.mp3 Fingerstyle OvationFingerTest.mp3 Mar West OvationMarWest.mp3 Y.Γ. Τωρα που ξαναακουω τα κλιπ στο Fingerstyle μου ακουγεται πολυ boomy, μαλλον εκανα μαλακια με το μικροφωνο και δεν το πηρα χαμπαρι στη βιασυνη μου. That said, δεν ειναι το ατου της το παιξιμο με δαχτυλα ετσι και αλλιως...

Tele έχω 2.

Οι λόγοι καθαρά συλλεκτικοί. Να υπάρχουν όλοι οι τύποι των Legendary μοντέλων Αν πάρω SG , μάλλον θα κινηθώ εδω: https://www.musicpower.gr/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-vs6vcr-reissued-ilektriki-kithara-me-vibrola002030.html?fbclid=IwAR2x4VXHngBYWm1Z9yMOovOLAHtYHQZQcJ72LcQpTJtNwuoSzGRmLSDezCU

Εαν ήμουν στην θεση σου, θα εξέταζα τον λόγο που θέλω να παρω την κιθάρα. Θα ήθελα την sg για να εχω την άνεση που προσφέρει, το ανεπανάληπτο Playbility, και τον χαρακτηριστικό ήχο. Μια κιθάρα που τα κάνει όλα, με τον πιο εύκολο τρόπο. Θα έπαιρνα flying V εάν είχα έρωτα με την κιθάρα, ή με κάποιον καλλιτέχνη που παίζει με τέτοια (πχ albert king). Θα έπερνα τέτοια για την έντονη προσωπικότητά της και το πόσο αυτό κόβει στο φακό...

Το καταλαβαίνω αλλά ίσως ο χρόνος αξίζει σου να περισσότερο. Επίσης αν σκέφτεσαι να πάρεις κάρτα ήχου πολλές προσφέρουν δωρεάν εκδόσεις του Ableton ή του Bitwig.

Το ΑΠΟΛΥΤΟ live performance. Το live όπως θα έπρεπε να είναι. Όποιος έχει αντίρρηση , ας σβηστεί από το forum ?

Είσαι "καρφί" για μέλος της μπάντας του κ. συνήγορε- έχεις όλο το "πακέτο", το στιλ και το attitude. ? On the guitar mr LK...

@kapsenstein Σε ευχαριστώ.

Οκ - ούτε εγώ ακούω αυτήν τη μουσική - και το τραγούδι δεν το ξέρω - επομένως αυτά που θα γράψω είναι για ένα κομμάτι που άκουσα πρώτη φορά από εσάς Όταν έβαλα το video σας και άκουσα και είδα τον τρόπο που χειρίζεσαι την κιθάρα, μου έπεσε λίγο το σαγόνι - όταν όμως μπήκε η φωνή έμεινα κάγκελο - μαγεία! Το όλο δημιούργημα είναι υπέροχο - και ο τραγουδιστής εξωγήινος! Αν παίξετε κάπου live πείτε να σας ακούσουμε και από κοντά πολλά μπράβο σας

Καθυστερημένες με 'γειες Οδυσσέα, η κιθάρα είναι κούκλα! Πάντα είχα έρωτα με τις συγκεκριμένες, καθαρά λόγω Al, που ήταν ο πρώτος ακουστικός που "πρόσεξα" πιτσιρικάς. Τα είπες όλα! Μετρημένοι στα δάχτυλα οι κιθαρίστες σαν τον Meola. Live όντως το παρακάνει, αλλά τα studio albums του είναι φανταστικά.