Πίνακας συμμετοχής

Eτσι κι αλλιως εβλεπες διαφημισεις. Ετσι κι αλλιως χρησιμοποιουσαν τις πληροφοριες σου για να σου δειχνουν τις διαφημισεις που σου "ταιριαζουν". Αυτο που συμβαινει ειναι οτι σου προτεινουν να πληρωσεις για να σταματησουν αυτα. Αλλιως συνεχιζεις οπως ηταν με το "Free" Ενας σοφος ειπε οτι οταν κατι ειναι δωρεαν, το εμπορευμα εισαι εσυ. Λογικο. .

Τι τα θέτε μωρέ αυτά ... Κλείστε τα να παν στο δγιάολα ...

Γενικά δεν διαφωνώ, και εγώ αν είχα τώρα 3-3.5κ για ακουστική μάλλον θα πήγαινα σε κάποιον μικρότερο οργανοποιό ακόμα και αν ήταν για να ζητήσω μια κατασκευή τύπου Martin. Το επιχείρημα όλων των υποστηρικτών μάλλον όμως είναι η τιμή που κρατάει λόγω φίρμας η Martin ή η Gibson κ.ο.κ. Παρεμπιπτόντως προσφάτως συζητούσα με έλληνα οργανοποιό που δραστηριοποιείται στο μπουζούκι και μου έλεγε κάτι αντίστοιχο. Ότι σε πιο μικρή ηλικία διάλεγε με μανία στη λεπτομέρεια τα πιο τελεια καπάκια που μπορούσε να βρεί, τα αγόραζε και στη συνέχεια απο αυτά έφτιαχνε τα πιο τέλεια απο αυτά που είχε αγοράσει. Τελευταία άρχισε να φτιάχνει όργανα με τα υπόλοιπα και φυσικά ουδεμία διαφορά στον ήχο (ίδια διαπίστωση).... Αυτός τουλάχιστον δεν κρύβει τα καπάκια κάτω απο χρώματα και λοιπες τεχνικές. Παρεμπιπτώντως εγώ δεν ειδα κάτι άσχημο στα καπάκια αυτα. Θα ειχε ενδιαφέρον να βλέπαμε και τι εννοεί η Martin δευτέρας διαλογής καπάκι.

Καλά είναι όλα αυτά... Για όταν δε μπορείς να κάτσεις σπίτι να παραγγείλεις... Καλά είναι κ αυτά ? Χρόνια πολλααααα Γιώργη κ Στράτο!!!!

Πάρα μα πάρα πολύ ωραίο. Μπράβο Γιώργο. Αυτή την φορά όλα είναι εκεί που πρέπει όπως πρέπει. Ούτε ελλείψεις, ούτε υπερβολές, με πολύ καλές δυναμικές, με πολύ ωραίο θέμα, ταιριαστές αρμονίες βαλμένες με γούστο, και φοβερό παίξιμο. Για πες τώρα τι χρησιμοποίησες στο ampero ... Σαν να μου φαίνεται ότι σου έδωσε έμπνευση. Είδες ότι καμιά φορά τα ψηφιακά δεν είναι κακόηχα. Πουθενά στο κομμάτι δεν βγαίνει ψηφιακίλα πάντως.

Αυτο ακριβως - απ'οσο εχω καταλαβει ως χομπιστας που προσπαθει να παρακολουθει τον χωρο, υπαρχει μια γενικη ομοφωνια σχετικα με το παραπανω. Δεν μπορεις να ξερεις απο πριν με βεβαιοτητα το ποσο καλο θα βγει ενα καπακι. Υπαρχουν καποια χαρακτηριστικα προφανως που τα αποφευγεις για κατασκευαστικους ρολους, αλλα αφου αποκλεισεις αυτα τα εμφανως ακαταλληλα κομματια, στα υπολοιπα δε μπορεις να κανεις και κατι παραπανω απο ενα educated guesswork. Υπαρχουν καποια χαρακτηριστικα, οπως η ομοιομορφοια τονου/χρωματος, η ευθυτυτα και πυκνοτητα των νερων, η ομαλη διαβαθμιση στο πυκνωμα/αραιωμα των νερων κλπ κλπ τα οποια θεωρουνται επιθυμητα, διοτι συνηθως συνεπαγονται καλο τελικο αποτελεσμα, και εν μερει με βαση αυτων κρινονται κομματια ως ΑΑ, ΑΑΑ, Master Grade ή οπως θες να τα ταξονομησεις. Αλλα δεν ειναι νομος απαραβατος - υπαρχουν κομματια που δειχνουν "μαπα" και καταληγουν να δινουν εξαιρετικο αποτελεσμα και κομματια που δειχνουν εξαιρετικα και βγαινουν ψοφια, c'est la vie. Ειχε βαλει και ο gutter αν δεν απατωμαι προσφατα ενα βιντεο του Τom Sands πανω σε αυτο ακριβως το θεμα.

Δεν ειδα κάτι άσχημο στα καπάκια των μπουζουκιών που μου έλεγε ο οργανοποιός. Είδα μερικά και έπαιξα ένα μπουζούκι. Για τις μάρτιν έγραψα ότι ενώ ακούγονται ωραία, κριμα ενα όργανο 4κ να εχει πάνω εκτύπωση. Πόσο άσχημο δηλαδή ήταν το καπάκι μόνο του? Θα ήθελα να ειχα μια εικόνα των καπακιών αυτών για να ξέρουμε για τι μιλάμε. Και παρεμπιπτόντως έχουμε δει και ωραία flamed ελατάκια σε κιθάρες που δεν παίζανε... και κατα τα άλλα μπανάλ εμφανισιακά καπάκια σε κιθάρες που πυροβολούσαν.

Μπραβο ρε Πάνο.......... και Γιωργο.

Αυτή νομίζω ότι είναι μια περίπτωση με τα γένια και τα χτένια. Δεν ξέρω, εγώ θα προτιμούσα το ξεβράκωτο, κι ας μη βλεπόταν. Τουλάχιστον θα ήταν μια από αυτές τις περιπτώσεις που βλέπεις κάποιον ξεπλένη με τη σαγιονάρα και τη βερμούδα και σου λέει κάποιος "ρε τον βλέπεις αυτόν; μην τον βλέπεις έτσι, δεν ξέρεις τι έχει!"

Διόρθωση, 4.5Κ. Για τον JJ μιλάς, δεν είναι τσίπης ο άνθρωπος.

Αμανείσαι μάγκας φίλως δεν στα παίρνουνε τζάμπα. Τα πουλάς εσύ από πριν.

Μπράβο Γιώργο. Ωραίες μελωδίες, φρασεις, παίξιμο, ήχος. Από τα καλύτερα κιθαριστικά instrumental σου.

Πες το όπως είναι ρε παιδί μου. Το ένα ήτανε μουσική για φλώρους και κυρίζια, για τα γκομενάκια δηλαδή, και το άλλο για επαναστάτες "αποκλίνουσας συμπεριφοράς" ροκάδες ασούμε. Και ήρθανε οι Beatles και τα παντρέψανε. Γι' αυτό κάνανε τόση επιτυχία και χεστήκανε στο τάλαρο ασούμε.

Κυρίως τα 50's και early 60's στην Αμερική όπου βγήκαν πολλές μπάντες που τραγουδούσαν κομμάτια έντονα βασισμένα στη blues αρμονία αλλά είχαν "μεταφραστεί" για να έχουν impact σε κυρίως λευκό κοινό. Τουτέστιν οι μικρές έβδομες είχαν πάρει δρόμο και μελωδικά η blues scale είχε μετατραπεί σε major/major pentatonic. To "doo wop" είναι φωνητικό και έχει να κάνει με τα backing vocals που δεν έλεγαν τίποτα απλά τραγουδούσαν αρμονίες. Edit: Ξέχασα να αναφέρω το επίσης πολύ χαρακτηριστικό 3/4 - 6/8 μέτρο που ήταν σχεδόν υποχρεωτικό εκείνη την εποχή και για το είδος.

Ωραιο Τζορτζ...... Κατ' αρχας ο ηχος πολυ καλος hi fi definition. Και μενα μου θυμισε το sleep walk στην αρχη αλλα ποιος χε....κε. Μετα οχι. Τα θεματακια ολα μουσικα. Εμενα μου αρεσε αρκετα στο συναισθημα που μου βγαλε. Γενικα πολυ γλυκο κομματακι. Είσαι ευαισθητο αγορι τελικα :))))

? Να 'σαι καλά Σπύρο! Είχα πρόβα τώρα στο ωδείο και μου ζήτησαν το κομμάτι να το προετοιμάσουμε για την επόμενη προβα, και να τους στειλω οδηγό (το έκανα ήδη). Πρώτη φορά που το ζητάνε και έχουν ακούσει πολλά κομμάτια μου οι υπεύθυνοι του ωδείου. Μάλλον και σε εκείνους άρεσε εξισου...

Ωραίο είναι και όντως θυμίζει λίγο μπαλάντα της doo wop εποχής. Όσον αφορά το blues της συζήτησης, παίξε τα ματζόρε ακόρντα του πρώτου μέρους με μικρές έβδομες και γύρνα το σόλο από Α major σε Α minor pentatonic και θα τη σβήσει την παρατήρηση ο Βρασίδας. ?

Πω πωωωω, καλοφαγώπιοτα.

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Σου λένε ότι αν δεν πληρώσεις συνδρομή, θα χρησιμοποιούν τις πληροφορίες σου για διαφημίσεις.

Πολύ καλό το κομμάτι Γιώργο και ο ήχος επίσης. Το ζήλεψα αυτό το mini, έχεις πειράξει καθόλου τον ήχο στο daw ή είναι ότι βγάζει; Με ποιά κιθάρα παίζεις;

Τι ακριβώς σου συνέβη? Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος σε αυτό το thread και γενικότερα μην υποθέτεις ότι όλοι βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου

Εχει μερικες απο τις πιο ωριμες μελωδιες που εχεις γραψει. Εχει αρμονικα πραγματουδια σαν τερναραουντς ωραια, που πετυχαινουν το απροσδοκητο χωρις να μοιαζει πως ζοριστικαν για να χωρεσουν. Παιχτικα εχεις απο τις πιο ευστοχες κιθαριστικες φωνες σου, αναπτυσσεται ωραια, τα σολο ειναι για το κομματι κ η μιξη/παραγωγη επιτρεπει να το φχαριστηθεις Το blues στον τιτλο μπερδευει, αλλα τιτλος ειναι. Το μονο bluesy καθαρο σημειο ειναι η ρυθμικη στο 0:15 To ξανακουω κ δεν το πιστευω. Ο,τι καλυτερο με διαφορα εχεις ανεβασει. Αν νομιζεις πως η κιθαρα δε σε ικανοποιει (το λεω γιατι... εχεις ψυχωση με την κιθαρα), να σου πω πως σε ο,τι εχεις ανεβασει σε κιθαριστικη συνθεση μεχρι τωρα, τα δυνατα κιθαριστικα σημεια με τα αδυναμα εχουν αποσταση. Εδω η διαφορα σχεδον μηδενιζεται κ κανει τον παιχτη ν'ακουγεται πολυ πιο ωριμος. Σου αρεσει, δε σου αρεσει λοιπον συγχαρητηρια ? Ειναι απιστευτο

Το καλυτερο ιστραμενταλ by far που εχεις ανεβασει. Ακυρο Το καλυτερο γενικα που εχεις ανεβασει. Δε γραφω για ηχο/παιξιμο γιατι θ'αδικησω το κομματι

Έχω παρακολουθήσει τον πεθερό πολάκις να ψήνει ψωμί στο ξυλόφουρνο. Το μόνο που μπορώ να σου μεταφέρω, απο όσα έχω δει, είναι οτι βγάζει οποιαδήποτε υπόνοια ξύλου/κάρβουνου κλπ (αφού φτάσει στη θερμοκρασία που θέλει, μη με ρωτήσεις ποια είναι) και μετά με ένα πολύ πολύ καλά βρεγμένο πανί τυλιγμένο στην άκρη του φουρνόξυλου αρχίζει και σκουπίζει καλά τη βάση. Το τελευταίο προφανώς το κάνει για τις στάχτες αλλά ταυτόχρονα ρίχνει και λίγο τη θερμοκρασία. Μετά, αφού μπουκώσει τον φούρνο με ψωμί (δε μένει εκατοστό ανεκμετάλευτο, ίσως και αυτό παίζει ρόλο) καπακώνει την είσοδο και αφήνει να γίνει η δουλειά. Αν βρω την ευκαιρία θα εκμαιεύσω κι άλλες πληροφορίες, αλλά νομίζω αυτά είναι όλα κι όλα.

Νομιζω ειναι διπλο το δελεαρ - απο τη μια αυτοι που θελουν να εχουν στα χερια (ποδια) τους το καθε νεο μυστικιστικο toy of the week για το οποιο εξεφρασε διθυραμβους ο ταδε και ο δεινα youtuber/forumιστας, απο την αλλη αυτοι που πονταρουν στο να ειναι early adopters στο νεο Klon ωστε να χρυσαφισουν αργοτερα εις βαρος των πρωτων. 'Η εστω να βγαλουν ενα χαρτζηλικι παραπανω απ'οτι δωσαν. Στην προκειμενη περιπτωση, 100 κομματια ολα και ολα δε θα δυσκολευτουν να τα πουλησουν. Και δοκιμαζει και τα νερα ο Lollar με μικρο ρισκο - πες οτι παει καλα αυτη η συνεργασια με τον Fukushima, φευγουν ολα τσακ μπαμ. Δε το επανακυκλοφορουν αυριο, χωρις μαντεμια και κορδελακια, σαν "κανονικο" μοντελο με χαμηλοτερη τιμη?

Μην σε απασχολεί το headstock Δημήτρη μου.

Και για να δώσω ένα ιστορικό ντοκουμέντο του φόρουμ και πού είναι βασισμένη η πλάκα με τις πανάκριβες προτάσεις, υπήρχε πριν αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ, κιθαρίστας, ο οποίος είχε πάθος με αγοραπωλησίες gear αλλά ασχολιόταν αποκλειστικά με top shelf/boutique εξοπλισμό. Ο εν λόγω συμπαθέστατος άνθρωπος λοιπόν (τον έχω γνωρίσει κι από κοντά), μπούκαρε σε οποιοδήποτε νήμα τύπου "ποια κιθάρα/ποιον ενισχυτή μέχρι 300 ευρώ να πάρω;" και έκανε κάτι ασύλληπτες προτάσεις, ό,τι πιο εξεζητημένο και ακριβό υπήρχε. Και το έκανε απολύτως σοβαρά και λακωνικά του τύπου "πάρε αυτή φίλε και θα με θυμηθείς" και δεν ξαναμίλαγε. Δε νομίζω να είχε προτείνει ποτέ κιθάρα κάτω των 3 χιλιάδων. Γιώργο συγγνώμη για το hijack του θέματός σου.

Να παρετε τον @Jazzjoker για παραγωγο τοτε, αν θελετε φλατ σεβεν εξτεσιο. Σ'εμενα τα ματζορια κυριοι θα ειναι ΕΝΑ, ΤΡΙΑ, ΠΕΝΤΕ. Μονο μετα μη μου πειτε αυτος δε μας αφηνει να παιζουμε με κιθαρες κατω των 3Κ. Οταν ειχατε τον doo-whop μαστερ τον πουλησατε για ενα ακομα 12μετρο... Αλλα ΑΦΤΟΙ ειστε... Αποχωρω...

Θα σας κανω να φτυσετε αιμα... "Θελω κ αλλο take... πολυ μπλουζ αφτο... θελω ντου γοπ!"

Κάπως έτσι. Και στιχουργικά φυσικά. Το πρώτο είχε καθαρά ρομαντικό "αιώνιος έρωτας και γάμος" περιεχόμενο και το άλλο, όσο του επέτρεπε ο συντηρητισμός της εποχής εννοείται, περιέγραφε αλητείες.

Πήγα πρόβα με το αμπερο στον solid state του ωδείου. Απενεργοποίησα καμπίνα και ενισχυτή, και έκανα όμορφα τη δουλειά μου με καλό ήχο. Δεν ευχαριστήθηκα όσο ήθελα (λόγω champion 20...) Εάν είχα ενα μόνιτορ ή αυτοενισχυομενη καμπίνα, δεν θα ξαναπερνα pedalboard σε πρόβα. Θα είχα σούπερ ήχο, ακόμα καλύτερο από τις ηχογραφήσεις μου (ο λάιβ ήχος πάντα είναι καλύτερος). Αγόρασα και ένα 2way switch, του οποίου ορίζω τι εφέ θέλω να χειρίζομαι. Συν τα δύο του αμπερο, συνολο τέσσερα χειριστήρια. Δεν χρειάζομαι παραπάνω.

Νομιζω οτι το τηγανι του SF ειναι απο καλυτερο μαντεμι.

Μα το πιο ενδιαφέρον πράγμα στο FB είναι οι διαφημίσεις. Τι άλλο να δεις, κουνημένες σέφλι? ?

Πάνο, ευχαριστώ! Στο daw έχω βάλει έξτρα eq, και ένα ή δύο κομπρεσσορες σε κάθε κανάλι κιθάρας. Επίσης έχω βάλει και το βάθος από εκεί. Παιζω, όπως είπα, με τελε (με μονους) όλα τα ρυθμικά και το πρώτο σολο, και με sg στο δεύτερο σόλο. Έχω φτιάξει καμία 10αρια presets με βρώμικους και καθαρους ήχους, τους οποίους παραλλάσσω ανάλογα με τις ανάγκες. Έχω αδειάσει το μισό γραφείο από τα πετάλια και έχω αφήσει κάποια βασικά, για οπότε θέλω να χρησιμοποιήσω αναλογικό σεταπ. Προς το παρόν δε μου λείπει (για παίξιμο στο pc).

Εσύ σήμερα πρέπει να τρως γουρνοπούλα και να πίνεις Macallan ασούμε. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κυρ Αλή μου.

Με εχει στοιχειωσει αυτο το κομματι.. Απο την πρωτη εκδοση που το ακουσα Γι'αυτο λατρευω τα 3αρια, 6αρια, 12αρια... Αλλα το δικο σου ειναι βαρβατο, δε μ'αρεσει δηλαδη απλως επειδη συμπαθω αυτα που ειπα πιο πανω...

Ανακοινωσε τις προαλλες η Martin την κυκλοφορια (ή ισως επανακυκλοφορια) της D-19 και εχουν κανει κατι που βρηκα ιδιαιτερα ενδιαφερον αλλα σιγουρα αμφιλεγομενο. Για background, καπου στα 1970s η Martin συνειδητοποιησε οτι ειχε αρχισει να μαζευεται με τον καιρο στις αποθηκες τους spruce ξυλεια (για καπακια), που ηταν μεν structurally sound αλλα ειχε εμφανισιακα ψεγαδια. Αλλες εταιρειες (Gibson γκουχ γκουχ) απλα κρυβαν τυχον "ψεγαδια" κατω απο τα bursts ή και τα opaque μαυρα φινιρισματα που κανανε κατα καιρους, αλλα στην Martin με την (ως τοτε σχεδον αποκλειστικη) εμμονη σε natural φινιρισματα αυτα τα κομματια "δευτερης διαλογης" απλα μενανε στην ακρη. Πηραν λοιπον αυτο το "ψεγαδιασμενο" Sitka spuce stock και φτιαξανε ενα "νεο" μοντελο, την D-19, που ηταν ουσιαστικα μια D-18 με καποιες κοσμητικες μικροαναβαθμισεις και stained top - πηρανε δηλαδη το spruce και του περασανε το ιδιο καφε stain που βαζουν στις μαονενιες πλατες και το κανανε σοκολατι, ωστε να "κρυψουν" τις οποιες ατελειες ειχε. Late '70s D-19 με το stained top. To μοντελο αυτο κυκλοφορησε μονο για 2-3 χρονια αν δεν απατωμαι και σε χαμηλη παραγωγη γενικα. Στην τελικη ειναι απλα μια D-18, μονο που εμφανισιακα θυμιζει τις all-mahogany dreads (προσωπικα πολυ μου αρεσει αυτο το σκουρο stain on spruce οπως το βλεπω αλλα περι ορεξεως). Φετος η Martin γιορταζει 190 χρονια απο την ιδρυση της, και σαν commemoration της επετειου επανακυκλοφορουν την D-19 σε ενα περιορισμενο production run 190 κομματιων. Αυτη τη φορα ομως κανανε κατι διαφορετικο - χρησιμοποιησαν αποθεματα Adirondack spruce που ειχαν μικροψεγαδια. Το Adirondack (red) spruce ειναι η πιο περιζητητη ισως ποικιλια ελατου για καπακια ακουστικων κιθαρων, ηταν η ποικιλια που χρησιμοποιουταν κατα κορον τις "χρυσες" δεκαετιες του '30 και '40 αλλα σημερα πλεον σπανιζει - μονο σε top-shelf οργανα θα το δεις. Το κουφο ομως ειναι οτι αντι αυτη τη φορα να χρησιμοποιησουν mahogany-brown stain για να κρυψουν τις οποιες εμφανισιακες ατελειες, το πηγανε ενα βημα παραπερα και τυπωσαν photo-finish απο curly mahogany πανω στο spruce! To photo-finish, συνηθως για να δημιουργησει την ψευδαισθηση ενος φανταχτερου flamed maple top, εχουμε συνηθισει να το βλεπουμε στις χαμηλοτερες κατηγοριες Harley Benton και ομως εδω η Martin το εκανε (και το διατυμπανιζει) σε μια ακουστικη(!) των 4 χιλιαρικων(!), με κουφανε λιγο. Aλλα μετα εκατσα και το σκεφτηκα λιγο. Αφηστε την τιμη στην ακρη, μιας και εδω μπαινει και το ολο limited edition collectible premium - πες οτι κυκλοφορουσε αυτη η κιθαρα σαν κανονικο μοντελο παραγωγης και ειχε τιμη πανω-κατω συγκρισιμη με την D-18. Σου λεει η Martin, διαλεξε και παρε - θες την κανονικη, με το κανονικο Sitka spruce καπακι ή θες το σουπερ-ντουπερ-γουαου (sic) Adirondack στα ΙΔΙΑ λεφτα αλλα με θεματακια εμφανισιακα κρυμμενα κατω απο το χαλι με κυριολεκτικα ΤΥΠΩΜΕΝΟ ψευτικο grain? Υποψην οτι αν θες Adirondack top D-18 χωρις κουσουρια πρεπει να ξηλωθεις αρκετα παραπανω απο τα 3 χιλιαρικα που συζηταμε εδω. Με εβαλε σε σκεψεις προσωπικα. Υποθετωντας οτι οντως τα "θεματα" του συγκεκριμενου spruce top ειναι καθαρα εμφανισιακα, και δεν προσπαθουν να κρυψουν κατω απο το χαλι κυριολεκτικα μαπα υλικα (και δε ξερω, σε αυτο το price range και με τετοια προσπαθεια για "transparcency" καπως σαν να το εμπιστευομαι) οσο περισσοτερο το σκεφτομαι τοσο το θεωρω reasonable. Δε λεω οτι δοθεισης της επιλογης θα πηγαινα κατευθειαν για το μασκαρεμενο Adirondack υπερ του ταπεινου πλην τιμιου Sitka αλλα... θα το σκεφτομουν σιγουρα. Που με κουφαινει λιγο και μονο η ιδεα του οτι θα σκεφτομουν εστω και το ενδεχομενο photo finish σε τετοια κατηγορια τιμης αλλα στην τελικη if it works why not??? Στην τελικη γιατι να μην αξιοποιηθει αυτο το σπανιο πλεον υλικο, εστω και με τετοιες μεθοδους? Nεα D-19 με το faux mahogany finish.

Για πάμε λίγο ... ποδοσφαιρικά .... Βρείτε τους ...

Όταν το βρείς το κολπο δοκίμασε πριν βάλεις μέσα το ψωμι να το ψεκάσεις με λίγο νερο και να βάλεις και στο θάλαμο του φούρνου ενα ντενεκάκι ή ταψάκι με νερό για να έχει υγρασία ο φούρνος. Θα κάνει ακόμα πιο τραγανή την κόρα. Σας ζηλεύω ρε μπαγάσηδες που έχετε ξυλόφουρνο. Είναι το ένα level παραπάνω που δεν μπορούμε να εχουμε εμεις στα διαμερισματα. Ενταξει καταλαβαινω οτι δεν ανάβεις φουρνο για ενα δυο ψωμιά αλλά αν εχεις κοσμο και τραπέζι με φίλους και οικογένεια είναι τρομερή φάση.

Duly noted, ευχαριστώ @gmoukou & @shelter.

Έχοντας ως δεδομένο ότι τα κάρβουνα που αναφέρεις ήταν το προϊόν της καύσης του ξύλου που άναψε ο φούρνος, γιατί δεν βάζουμε κάρβουνα ψησίματος στο φούρνο, πρέπει όταν ο θόλος του φούρνου ασπρίσει έως κάτω στη βάση να τα σπρώξεις ημικυκλικά ως τα τοιχώματα ή ακόμα καλύτερα τα βγάζεις εντελώς και να καθαρίσεις καλά την ελεύθερη περιοχή με συρμάτινη σκούπα αρχικά και με ένα ξύλο που έχει βραγμένο πανί στην άκρη του (μια αυτοσχέδια σφουγγαρίστρα αλλά μην βάλεις τιποτα πλαστικό στο φούρνο). Όταν τελειωσεις με αυτά μετράς θερμοκρασία. Αν είναι πανω απο 270 αφήνεις να πέσει. 220-240 ειναι οκ για ψήσιμο αλλά να το τσεκάρεις γιατι ειναι οριακά. Στο 210 εισαι πολύ οκ αλλά θα παρει καμια ώρα με κλειστή πόρτα. Αυτά για ψωμί. Αν έχεις φαγτό σε γάστρα, λιγη παραπάνω θερμοκρασία θα χρειαστεί. Δηλαδη 250-260 ειναι οκ. Γιαυτό και παλιά πρώτα έμπαιναν στο φούρνο τα φαγητά και τελευταία τα ψωμιά και φυσικά άναβε ένας φούρνο και έψηνε όλο το τετράγωνο. Γενικά ένα θερμομετρο επιφανείας θα σου λύσει τα χέρια, και να χτυπάς το λειζερ και στη βάση αλλά και στο θόλο

Μοιάζω λίγο στον κοκκινουλι?.

Ψωμί "Ιωάννινα" με προζύμι Το ψωμί αυτό είναι μια προσωπική συνταγή που έφτιαξα μετά απο πολλές δοκιμές και φυσικά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΙΩΑΝΝΙΝΑ. Τουλάχιστον όχι από άποψη τεχνικής και υλικών. Είναι φόρος τιμής στον παλιό φούρναρη της γειτονιάς μου και φίλο, που παίρνοντας σύνταξη μου έμαθε μερικά πράγματα που με καθοδήγησε ώστε να μάθω λίγα πράγματα για την αρτοποιία. Για να τον τιμήσω έκανα το ψωμί αυτό το οποίο μάλιστα του άρεσε πολύ (αν και εκτός της αισθητικής των ψωμιών που ο ίδιος κατασκεύαζε. 850gr λευκό αλεύρι σκληρό (τύπου 55%) 100gr κίτρινο αλεύρι τύπου Μ 50gr αλεύρι καλαμποκιού (κίτρινου) 200gr προζύμι 650ml νερό 22gr αλάτι 25ml ελαιόλαδο Βγάζει ή ένα μεγάλο ψωμί περί τα 1850gr ή δύο μικρότερα αν κόψουμε στα δυο τη ζύμη. Σημασία έχει το προζύμι μας να είναι σωστό και επαρκώς δυνατό για να σηκώσει μια τόση ζύμη. Αυτό απαιτεί ένα αυστηρό πρόγραμμα ταϊσμάτων με αλεύρι και νερό καθημερινά και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα που μεταβάλλονται ανάλογα με τη θερμοκρασία του χώρου. Έτσι το καλοκαίρι με τις ζέστες γίνεται πραγματικά δύσκολο το προζύμι και θέλει ή πολύ συχνά ταΐσματα ή συντήρηση στο ψυγείο και αρκετό χρόνο στην επανενεργοποίηση του. Επίσης το προζύμι θέλει τάισμα με υψηλής ποιότητας ολικής άλεσης αλεύρι και αποχλωριωμένο νερό (εχω καταστρέψει 3). Γενικά είναι μερακλίδικη δουλειά αλλά τεράστια η διαφορά και στη γεύση και στην υφή αλλά και τη συντήρηση. Ρίχνουμε το μείγμα απο τα άλευρα στο μίξερ μαζί με το νερό και τα ανακατεύουμε καλά. Τα αφήνουμε 30' να αυτολυθούν. Στη συνέχεια προθέτουμε το προζύμι και ανακατεύουμε για 5'. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο ανακατεύοντας με συνεχόμενη ροή για να γίνει γαλακτοματοποίηση της ζύμης σε χαμηλή ταχύτητα και στη συνέχεια ανεβάζουμε λίγο την ταχύτητα και συνεχίζουμε το χτύπημα για αλλα 5'. Το αφήνουμε να ξεκουραστεί 30' και προσθέτουμε το αλάτι και ζυμώνουμε αλλα 5' στη δεύτερη ταχύτητα. Τοποθετούμε το ζυμάρι σε ένα λαδωμένο σκεύος και το αφήνουμε σκεπασμένο για 3 ώρες σε θερμοκρασία περίπου 25βαθμούς. Στη συνέχεια το αδειάζουμε σε αλευρωμένο πάγκο και ή το κόβουμε σε δύο μερίδες ή το κρατάμε ολόκληρο και σχηματοποιούμε αρχικά σε δίπλωμα "φάκελο" και στη συνέχεια σε μπάλα με τάση αλλά χωρίς να σκάσουμε όσο γίνεται τις εσωτερικές κυψέλες με διοξείδιο που έχουν δημιουργηθεί. Τοποθετούμε το ζυμάρι σε καλαθάκια με βαμβακερό πανί που έχουμε επαρκώς πασπαλίσει με κάποιο άλευρο που δεν περιέχει γλουτένη (ρυζάλευρο, σιμιγδάλι, πατατάλευρο, άλευρο καρύδας κλπ) ωστε να μην απορροφηθεί απο τη ζύμη και κολλήσει το ζυμάρι με το πανί (αμα συμβει αυτο την κάτσαμε τη βάρκα... μιλάω εκ πείρας). Προσωπικά συστήνω το σιμιγδάλι. Βάζουμε τα καλαθάκια με το ζυμάρι σε σακούλες και τα βάζουμε στο ψυγείο για 10 ώρες. Προθερμαίνουμε φούρνο στους 240βαθμούς για 1 ώρα, με γάστρα μέσα (και ένα ποτήρι νερό μέσα στη γάστρα) ωστε να κάψει ικανοποιητικά η γάστρα. Βγάζουμε τα ζυμάρια απο το ψυγείο, τα φέρνουμε τούμπα σε λαδόκολλες, διορθώνουμε το σχήμα δίνοντας λίγη τάση ακόμα και χαράσουμε με ξυράφι σχετικά βαθιά (τουλάχιστον 2.5 εκ). Στη συνέχεια βγάζουμε τη γάστρα απο το φούρνο και μεταφέρουμε το ζυμάρι μέσα πιάνοντάς το απο τη λαδόκολλα και με ένα βαποριζατέρ ρίχνουμε λίγο νερό μέσα στη γάστρα γύρω γύρω και λίγο απο πάνω στο ζυμάρι και κλείνουμε γαστρα. Ψήνουμε 240βαθμούς για 20' με κλειστή γάστρα και μετά αλλα 30 με ανοιχτη. Βγάζουμε το ψωμί και το αφήνουμε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου Στη συνέχεια το συντηρούμε τυλιγμένο με μια πετσέτα βαμβακερή για μια δυο μέρες ή με τη σακούλα στο ψυγείο για 1.5 βδομάδα.