Πίνακας συμμετοχής

Τη Σάττι την έχουμε υπεραναλύσει εδώ μέσα τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά τη θεωρώ εκπληκτική τραγουδίστρια και τουλάχιστον εφευρετική συνθέτη. Επέλεξε να ακολουθήσει έναν ποπ σταρ δρόμο αλλά ακόμα κι εκεί, σε σχέση με τις λοιπές εγχώριες προσπάθειες που είναι όλες κακέκτυπα, είναι πολλά χιλιόμετρα μπροστά ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα είναι ένα εντελώς δικό της μίγμα από διάφορα στοιχεία. Γιουροβύζιον το έχουμε εξαντλήσει επίσης το θέμα. Έχει να ακουστεί ωραίο τραγούδι εκεί από το 1932.

οχι. μπορει να στειλουμε ομως κατι σαν αυτο ή αυτο ή αυτο

Η Μαρίνα ήταν στη σκηνή πάνω από 10 χρόνια πριν φύγει στο εξωτερικό, εγώ έχω παίξει σεζόν μαζί της σε θέατρο. Όταν γύρισε, έκανε αυτή την τεράστια καριέρα - ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα: πριν τον κοβιντ είχε περιοδεία σε όλο τον κόσμο - με δύο τρία σινγκλ και βίντεος, ούτε καν άλμπουμ δεν είχε βγάλει. Κάποιος εκεί στο τιμ είναι φοβερός επαγγελματίας, και η Μαρίνα βέβαια το ίδιο.

Κ ο άλλος ο τυπάς με την εικαστική παρέμβαση στο βίντεο, γι'αυτό πάει γύρω γύρω μου φαίνεται

Το μπισταει το ταμπουρο. Το γυαλιζει το πιατινι. Το μαφλαρει το τομ. Την κουρδιζει την κασα. Το ξεπεταει το blast beat. Τη στριφογυριζει την μπακετα. Το παει μαρουλι το γεμισμα. κλπ

Γκρουβαρει καλα

Αυτή την έχω σταμπάρει κάποια χρόνια τώρα. Άμα κάνω μπάντα, θα είναι σίγουρα η ντράμερ. Θα πάρει την φανέλα σπίτι.

Κ μετα σας φταιμε εμεις που γραφουμε οφτοπικ.. Το θρεντ θελει σβησιμο απο σελιδα 12 κ μετα για να ξαναγινει οτι ηταν.... ?

κοίτα καλή η τζαζ.... αλλά δεν γεμίζει το πιάτο

Ένα φευγαλέο πλάνο με τη σημαία και τη φωτογραφία σου εξασφαλίζουν τη στήριξη cos_dr, ξέρουν τι κάνουν

Τι? ΑΥΤΟ θα στείλουμε στην Eurovision??

Εμ πες μου έτσι ντε, λέω κι εγώ, τι φετίχ έχει ο τύπος με τις ξύλινες μπαλκονόπορτες?? Το γραφείο μου το έχω στα αριστερά, τώρα εδώ κάθομαι, και όταν γυρνάω το κεφάλι στα δεξιά βλέπω την υψηλή γέφυρα.? Η θέα σε θάλασσα δεν αντικαθίσταται με τίποτα. Δεν ενδιαφέρομαι προσωπικά, αλλά έχω έναν φίλο που μπορεί να ενδιαφέρεται. Πέρσι αγόρασε ένα και το επισκεύασε, αυτό στην αγγελία μού φαίνεται του κουτιού. Του έστειλα ήδη την αγγελία να την τσεκάρει.

Εχεις απολυτο δικιο. Ειδα την κουβεντα κ δε συνειδητοποισα καν σε ποιο θρεντ γινεται. Καλυτερα ή να μεταφερθει η κουβεντα σε ασχετο θρεντ περι χαρντγουερ/σοφτεγουερ κ latency ή να καθαριστει το θρεντ τελειως απο αυτα τα σχολια απο καποιον μοντ. Το αστειο ειναι πως απο την αρχη σκεφτομουν πως το θρεντ αυτο πρεπει να μεινει καθαρο απο ασχετα ποσταρισματα (κ πως μας το'πες ηδη μια φορα πριν κ παλι δεν πηραμε χαμπαρι που ποσταρουμε..) Συγγνωμη αδελφοι πληκτραδες

Εδώ είμαστε, κιθάρε και βυζγιά. Κάτι ήξερε ο Φράνκ ο Ζάππας που έλεγε κάποτε τίτις εντ μπιρ, αλλά κάποια ζώα δεν τον πίστευαν, τώρα θα τον πιστέψουν ευτυχώς και τα ζώα.

Αυτό το ζήτημα με την ηλικία... μην το περνάτε στο ντούκου. Να ξέρετε ότι είναι απόλυτα δεικτικό του τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον, αν στα 25 δεν έχετε ακόμη πετύχει κάτι (μιλώ για καλλιτεχνικά ζητήματα). Π.χ. πόσων ετών νομίζετε ότι ήταν οι Supertramp όταν έγραψαν το Crime Of The Century; Oi Floyd όταν έγραψαν το Dark Side Of The Moon; Οι Yes to Close To The Edge; Για να μη σας μπλέξω με του πάνκηδες και τους new-waveάδες που ξέρω ότι οι πιο πολλοί δεν τους αποδέχεστε... Όταν υπάρχει ταλέντο, έχει φανεί, εκδηλωθεί, αναγνωριστεί σαφώς πριν τα τριάντα. Ίσχυε στην εποχή της περούκας και θα ισχύει και στην εποχή της καράφλας.

Κατ' αρχήν παιδιά, για να έχουμε κοινό τόπο, θα πρέπει να ορίσουμε για τι μουσικό μιλάμε από άποψη τρόπου ενασχόλησης με την μουσική, αλλά και από άποψη αντιμετώπισης της μουσικής από αυτόν. Είναι επαγγελματίας ή ερασιτέχνης? Είναι οργανοπαίκτης/εκτελεστής, ή συνθέτης/δημιουργός, ή και τα δύο? Μιλάμε για την μουσική ως τρόπο βιοπορισμού, ή ως μέσο έκφρασης (κάποιες φορές αυτά συμπίπτουν βέβαια)? Η οπτική αλλάζει πάρα πολύ ανάλογα με το "πάνω σε ποια βάση μιλάμε". Ο Λουκάς νομίζω ότι αναφέρεται καθαρά στην μουσική ως μέσο έκφρασης, που μπορεί να γίνεται και επαγγελματικά, αλλά όχι ως διεκπεραιωτικό μέσο βιοπορισμού (πχ δουλειά στα μπουζούκια για έναν που μελετάει jazz και το κάνει αυτό μόνο για να ζήσει χωρίς να τον ενδιαφέρει καθόλου μουσικά). Θεωρώ ότι θα έπρεπε να βασίσουμε πάνω σ' αυτό τις απαντήσεις μας.

Τι...υπογεννητικότητα έχει πέσει στο keys section του ΝΟΙΖ? Στο τέλος θα μείνω μόνος μου να ποστάρω.? Ας είναι. Novation Ultranova από παλαιότερο setup. To 'beast' Yamaha SY77 τραβάει πάντα τα βλέμματα επί τη εμφανίσει.? Λίγο πριν τον ύπνο...? Tascam DP-32SD. Πατάς ΟΝ - ηχογραφείς - τέλος (οι άλλοι ακόμα περιμένουν να μπουτάρει το pc....?) Backyard.... From Germany with love Ανακατατάξεις (πάλι) Γερμανία - Ιαπωνία = Συμμαχία Drawbars baby! Waterfall keys 1 (XK1) Waterfall keys 2 (XK1c) Perfect Strangers (Deep Purple) GSi BURN My Lord... XK1c, λείπεις...? Που είναι ο Sammy P.??

Ποιο "πάνω πλήκτρο" φίλος? Δύο είναι από πάνω, το δεξί ή το αριστερό??

Και μια αγαπημένη φωτό . Παλιά φωτό αλλά πρόσφατα επεξεργασμένη για να αντικατοπτρίζεται στα γυαλιά το προτελευταίο setup. Ψαρώσατε ε?..?

Νίκο μου δεν είμεθα τίποτε σεξισταί. Είναι κούκλα, και είμεθα απλοί θαυμασταί της ομορφιάς της. Και των ικανοτήτων της στα πλήκτρα.

ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ... ...ΜΑΔΑΦΑΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ!!!!

@manosx @Freedom Δεν ντρεπεστε? ?

Μαζευω λεφτα να παρω το νεο πλαγκιν της Ατομικ. Δεν ειμεθα για Ονλυφανς.

Και καπως ετσι εβαλα να δω το βιντεο... ? Να δω αν ισχυει αυτο που λες ντε

Ρε συ Μάνο, που τα είδες όλα αυτά?

Και να μην γκρούβερνε δεν θα με απασχολούσε ιδιαίτερα.

Κάνω την αρχή εγώ. Κάπου στις αρχές των '80s με ένα Yamaha PSR-70 και ένα μικρότερο PSR από πάνω (του γείτονα). Τα είχα βάλει μαζί για να πάρω τη φωτό.? Αξέχαστες εποχές...?

Αυτους τους καινουργιους τους Γαλλικους ? Θα πας να παιξεις και θα ακους απο μεσα αυτο: ( βαλτε το να παιξει, θα λιωσετε στα γελια)

κοριούς είναι καλή τιμή έχει και πόδια

ο γαϊδαρος του Χότζα. Είμαστε σε καλό δρόμο

τι να γράψει ρε σεις.... κουλάρετε. Αφ ενός σπουδάζω παιδί στο εξωτερικό και φεύγουν 2-3 μτχ πλήκτρα το μήνα, χώρια τα άλλα έκτακτα και μη που μου έχουν τύχει. Το ότι πήρα κάτι που δεν ξέρω αν ποτέ το εκμεταλλευτώ όσο ονειρευόμουνα, δεν σημαίνει ότι μπορώ να το κάνω σε πρώτη ευκαιρία.

Μην τα συσχετίζεις αυτά τα πράγματα. Καμία προσφορά δεν κάνουν σε τέτοια μηχανήματα την black Friday. Άμα θες καναψυγείο, κάτι γίνεται. Πάρε ένα case που να ταιριάζει στο μέγεθος.

Εχω δύο απορίες/παρατηρήσεις: 1. Στην αρχή, στο αμάξι μέσα, τραγουδά ένα στιχάκι για να μας δείξει ότι μπορεί και να τραγουδήσει? 2. Το έγραψε μόνη της, ή χρειάστηκε στιχουργό?

Μια χαρά μου φαίνονται οι τιμές, αν και δεν σκαμπάζω και πολλά από τέτοια. Κάνω λάθος βρε Πάνο? Για πες. Μια χαρά, το παίρνεις και του το πουλάς.

Δεν πάτε μια βόλτα από Καβάλα λέω εγώ? https://smart.noiz.gr/details.php?id=554646

(για ξεκάρφωμα)

Εγώ κσέρω ότι άμα έχεις καθυστέρηση, μπορεί να είσαι έγκυος. Να κάνεις το τεστ.

εγώ δεν έχω πρόβλημα. Αλλού έχω καθυστέρηση, στο μυαλό, είμαι χαζός. χαχαχαχχχααχχχ?

και εγώ δεν έχω, τα έχω δώσει όλα στο γιό, θα σου έδινα ένα παλιό αλλά τα έδωσα. Τώρα θέλει να μου πάρει και αυτά που έχω?

πάρτε μια ακουστική και γράψτε στο laptop σας και βάλτε free VST για την επεξεργασία και ενορχήστρωση, μια χαρά θα είστε. 4500 σε τέτοια περίοδο που δεν ξέρουμε πόσο θα μας έρθει το ρεύμα κάθε φορά και τι τιμές θα βρούμε στα σούπερ μάρκετ με το χρηματιστήριο ενέργειας και τροφίμων? Οι μισθοί είναι σταθεροί και η αγοραστική αξία χάνεται και το χρηματιστήριο είναι εις βάρος των χαμηλόμισθων και δίνει υπερκέρδη στους επενδυτές και τις πολυεθνικές. Οικονομία για να συγκρατηθούν οι τιμές. Φάτε μισές μερίδες και παίξτε μισές νότες.

Τι του λες τώρα Βρασίλη μου ... Αφού οι πλήχτροι εξομοιώνουν ακόμα και την κιθάρα, όχι μόνο όλο το υπόλοιπο rig ...

και στα πλήκτρα νιώθουμε το latency σε σχέση των VST ελλείψει DSP chips που το hardware synth έχει. Το hardware υπερτερεί αλλά.................... πήγα leroy merlin εχθές να πάρω υλικό που κάνω κάτι δουλειές στο σπίτι και έχουν ακριβύνει μέχρι και οι βίδες. Πώς να πάρω άλλα, τα hardware με DSP δεν μπαίνουν στο καλάθι της νοικοκυράς, είναι είδη ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ??? Αυτό που θέλετε βλέπω έχει 3000? Πότε θα το κάνετε απόσβεση?? Δεν θα σας το πάρω, είναι ακριβό πολύ.

Συμφωνω με τον φιλτατο Φρρρρρ. Ασε που με ατμοσφαιρικο μοντελο θα μπορεις να παιζεις κ ατμοσφαιρικη μουσικη.

Αν και στο βιντεο (16 Ohm) δεν ειναι ακριβως αυτο που προτεινα (8 Ohm) για να μη ξυνει τοσο. (Ok, με τα βιντεο δεν καταλαβαινεις ακριβως, αλλα παιρνεις μια ιδεα για τις διαφορες). (Θα εβγαζα τα λογοτυπα HB απο την καμπινα βεβαια). Εγω αυτη θα επαιρνα. V30 με τιποτα. 75 και 65 ειναι λιγο μεγαλα για το ενισχυτακι νομιζω. Και στο κατω κατω, αν δε σου αρεσει τη στελνεις πισω τομαν και παιρνεις αλλη. Εδω εχει διάφορα https://www.youtube.com/@ZillaCabs/search?query=greenback

Καλησπέρα σε όλους. Από καιρό ήθελα να γράψω δυο λόγια για κάποια θέματα που συσχετίζονται με την μουσική. Εναποθέτω τις δικές μου απόψεις οι οποίες και ίσως χρήζουν αλλαγής και σε καμιά περίπτωση δεν είναι απόλυτες. Απλά αυτή είναι η οπτική μου γραμμένη με γρήγορη σκέψη και σύνταξη. Πάμε λοιπόν χωρίς πολλά-πολλά : Α) Εμείς, το youtube, και τα «παιδιά θάυματα» Η έλευση του youtube έφερε μαζί με πολλές δυνατότητες και την επαφή του παγκόσμιου πληθυσμού σε όλων των ειδών θέματα. Μέσα σε αυτά και τα λεγόμενα «παιδιά θαύματα» ή prodigies. Είδαμε να παίζονται άνετα πράγματα που θα θέλαμε οι πιο πολλοί δεκαετίες να μάθουμε και ίσως δεν θα έφταναν και αυτές…Από ονόματα πολλά , που ο καθένας μπορεί να φέρει αμέσως στο μυαλό του οπότε δεν τα αναφέρω. Είναι όμως αυτός λόγος εμείς να « τα καψουμε» όπως θα λέγαμε και να πάψουμε να έχουμε βλέψεις και σχέδια για την μουσική? Όχι βέβαια. Απλά πρέπει να δεχθούμε ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με χαρίσματα της ανθρώπινης φύσης, όπως ο καθένας και το ζητούμενο δεν είναι να παίξουμε καλύτερα από αυτούς αλλά να απολαμβάνουμε την μουσική, την δημιουργία, την έκφραση άρα και την ηδονή μέσω αυτής. Από αυτό το θέμα περνάμε στο επόμενο που είναι : B) Η σύγκριση, ο «ανταγωνισμός», και ο «καλύτερος» στην μουσική. Όλοι έχουμε βρεθεί στην θέση να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους μουσικούς, να θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι του χωριού και να υπερέχουμε των άλλων. Εν μέρει φυσιολογικό γιατί πηγάζει από το «Εγώ» μας και ο αγώνας για την πραγματική μετριοφροσύνη έχει πολύ πόνο και κόπο. Από την άλλη το ίδιο κάνουμε συγκρίνοντας ή αποδίδοντας σε μουσικούς και μουσικές της αρεσκείας μας τον τίτλο «καλύτερος» ή «καλύτερη». Πιστεύω όμως ότι και τα δυο αυτά είναι ξένα προς το αληθινό σκοπό της μουσικής και απλά χρησιμοποιούνται κατά βάθος προς επιβεβαίωση της άποψής μας ,άρα και του «εγώ» μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε άποψη σε αυτά αλλά και πάλι το να προσπαθείς να πείσεις τον καθένα για την αξία σου είσαι ελεύθερος να το κάνεις αλλά θα σε κρατά σε ένταση, θα δυσκολεύεσαι να μείνεις εστιασμένος στην δημιουργία και στο τέλος ίσως οδηγηθείς και σε «θυματοποίηση». Έτσι και εδώ συμπερασματικά δεν είναι πρέπον για την μουσική να βάζουμε εύκολα «πρωταθλητικούς» τίτλους και όπως λέει και ο Weckl : “ in music there is not such a thing as “best” …. Πάμε θέμα τρίτο : Γ) Μουσική βιομηχανία Και μόνο που βλέπεις τις δυο λέξεις μαζί πρέπει να χτυπά κόκκινος συναγερμός ! Το Θείον δώρο της μουσικής στον άνθρωπο γίνεται προιόν, πουλάει και πρέπει όταν πουλάει, να συνεχίζει να πουλάει…για να υπάρχει αυτό και ο «καλλιτέχνης». Δύσκολο θέμα αλλά πρέπει να έχουμε υπο όψιν ότι το να δημιουργούμε πραγματικά μουσική της αρεσκείας μας ,ελέυθεροι, χωρίς παρεμβάσεις πάνω μας, «ειδικών» στην κατανάλωση και ταυτόχρονα να πουλάμε «αβέρτα», είναι μάλλον όνειρο ειδικά στις μέρες μας. Οπότε και εδώ επιστρέφουμε στην βάση μας που είναι η απόλαυση μας μέσω της μουσικής Κατα τα άλλα είμαστε ελεύθεροι να τα κάνουμε εφόσον είναι επιλογή μας ,αλλά η μουσική δεν ξέρω αν τελικά έχει το αποτέλεσμα που είχαμε στο μυαλό αρχικά. Δ) Μουσική κατά «παραγγελία» ή επι πληρωμή Δύσκολο θέμα, πολύ δύσκολο και το γράφω εγώ που στα 16 έβγαλα το πρώτο μεροκάματο ως ντράμερ παίζοντας τον Ζορμπά….και μετά σκυλάδικα, κώφωση προσωρινή,reset και πάλι εδώ και εκεί…Το πρόβλημα εδώ είναι ότι πέραν το ότι συνήθως θα παίξουμε πράγματα πιθανόν ξένα προς τα γούστα μας , θα καταλήξουμε να μην θέλουμε να ασχολούμαστε δημιουργικά με το όργανο. Ας θυμηθούμε τον εαυτό μας μετά από μουσικό ξενύχτι …δεν θέλεις να βλέπεις το όργανο για κάποιες μέρες και νιώθεις όλες τις δημιουργικές σου «υποδοχές» βουλομένες. Τώρα το άλλο το «κατά παραγγελία» μουσική: Δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω πως γίνεται ένα συμβόλαιο π.χ 5 δίσκων σε 5 χρόνια? Πως δηλαδή μπορώ να εγγυηθώ στον εργοδότη- μουσική εταιρία ότι θα έχω τις εμπνεύσεις που θέλουν σε ένα συγκεκριμένο διάστημα… Θα μου πείς ότι γίνεται, απλά ή θα δώσεις «κονσέρβα» ή θα είσαι φαινόμενο. Επίσης θα μου πέις « γίνεται» στα soundtrack. Ναι γίνεται όντως και απαιτεί πολύ ταλέντο αλλά σε μουσική «μαζικής κατανάλωσης» προτιμάται κονσέρβα και πάλι ή ανάλογο marketing και σπάνια μεγάλο ταλέντο. Και πάλι δύσκολο να «εκβιάσεις» την έμπνευση που είναι ένας επισκέπτης που έρχεται όταν δεν τον περιμένεις…. Ε) Μουσική με το μυαλό ή την καρδιά ? Ένα μεγάλο θέμα και εδώ. Η αρτιότητα και οι γνώσεις , οι σπουδές, τα μέσα κτλ. είναι στο υψηλότερο επίπεδο σήμερα αν και δεν παράγεται μαζικά μουσική τέτοιου επιπέδου. Όπως λέει και ο Metheny, «υπάρχουν σήμερα πολλοί που ασχολούνται με την μουσική αλλά λίγοι που μπορούν να σου πούν μια ιστορία» Βλέπουμε ότι αναγνωρίζεται πάντα η τεχνική αρτιότητα , το γρήγορο παίξιμο και άλλα εντυπωσιακά δρώμενα τα οποία είναι φυσικά πλεονεκτήματα για έναν μουσικό αλλά δεν ξέρω αν γράφουν στο τελικό αποτέλεσμα και στο συναίσθημα αν δεν συνοδεύονται και από άλλα καλούδια του μουσικού. Από την άλλη έχουμε το συναισθηματικό παίξιμο, αυτό που δεν βιάζεται, ίσως και να υπολείπεται αρτιότητας αλλά βρίσκει την καρδιά που είναι το κέντρο των συναισθημάτων, πολύ πιο άμεσα… Όπως λέει και ο Ron Carter Μουσική για την καρδιά και όχι το μυαλό. Παραδείγματα πολλά, και ο καθείς μπορεί να σκεφτεί.. Συμπέρασμα : Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο άνθρωπος έχει στα χέρια του ένα μεγάλο θείο δώρο, την μουσική. Είναι το φίλτρο του ψυχισμού μας, η παρηγοριά μας στον κόσμο που ζούμε, μια άλλη γλώσσα σε ένα πεδίο έκφρασης όπως όλες οι τέχνες. Δεν έχει σημασία το πόσο καλά παίζουμε, αλλά αν παίζουμε αβίαστα και όταν το νιώθουμε, μακριά από κάθε άλλο σκοπό ή βλέψη. Το πρώτο Λα- ενός αρχάριου, ισοδυναμεί στο ψυχικό αποτέλεσμα με την ευχαρίστηση που δίνει ένα Λα- 7#,9-,11# ,13 που παίζει ένας έμπειρος μουσικός. Αυτό είναι το μεγαλείο της μουσικής. Αν τώρα μοιραζόμαστε ως κοινωνικά όντα την δική μας έμπνευση ή δημιουργία είναι ωραίο και λογικό και ταιριαστό στην κοινωνική φύση του ανθρώπου. Ο μέγας σκοπός όμως είναι η αρχική «διαδρομή» από το συναίσθημά μας, την καρδιά μας, προς το μουσικό όργανο και το ηχητικό αποτέλεσμα και τελικά προς την αποτύπωσή του που μας ελαφρώνει και κάποιες φορές γιατρεύει την ψυχή μας. Ησύχαζε, μείνε σταθερός στον πρώτο και ουσιαστικότερο σκοπό: Να απολαύσεις την μουσική . Οτι άλλο θέλει έρθει είναι καλοδεχούμενο. Αν αυτό δεν έρθει, θα έχεις ήδη εκπληρώσει τον πρώτο και ωραιότερο σκοπό…

Το YouTube είναι μια παράλληλη πραγματικότητα, υπάρχει και υπήρχε πάντα και η κανονική πλευρά της ζωντανής μουσικής, που ανέκαθεν ήταν απαιτητική στην τεχνική ικανότητα. Αυτό που ο πολύς κόσμος μπορεί να θεωρεί ταλέντο, είναι στην πραγματικότητα χρόνια μελέτης, πάθος που σε οδηγεί σε αυτή την μελέτη, και ο ανάλογος χαρακτήρας που υποστηρίζει τη σκληρή δουλειά. Συν ταλέντο βέβαια. Ένα παιδί θαύμα είναι η ιστορία κάθε μουσικού σε κλασική ορχήστρα, metal γκρουπ, κτλ κτλ, επαγγελματία μουσικού σε όλα τα απαιτητικά είδη. Ο ανταγωνισμός στη μουσική δεν υπάρχει τόσο ανάμεσα μουσικών, αλλά ανάμεσα στον καθένα και το "επαγγελματικό" επίπεδο παιξίματος. Αν κάποιος καταφέρει να το φτάσει (σε παίξιμο αλλά και σε νοοτροπία και συμπεριφορά), ανήκει πια στον χώρο. Για την μουσική βιομηχανία, από τη μια σήμερα η μουσική είναι τσάμπα (8 ευρώ το μήνα για την ακρίβεια για τον ακροατή, ο δημιουργός παίρνει περίπου τίποτε), από την άλλη ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο εύκολο να ηχογραφήσεις και να κυκλοφορήσεις μουσική χωρίς εταιρεία. Σήμερα αυτό γίνεται εύκολα και οικονομικά. Η όλη μουσική βιομηχανία προσπαθεί να προσαρμοστεί, αλλά οι αλλαγές είναι τόσο γρήγορες και απανωτές που δεν τα καταφέρνει ακόμη. Για την σύνθεση και την έμπνευση, δεν είναι κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα μουσικά. Είναι μια ικανότητα όπως άλλες που πρέπει να έχει ένας μουσικός. Τώρα η αληθινή έμπνευση έχει να κάνει με τη ζωή και τη γενικότερη οπτική του καθενός.. Τελικά "τι" είναι η μουσική; Εγώ την αντιλαμβάνομαι ως μια σύμπραξη των ανθρώπων που τραγουδάνε και χορεύουν τις ζωές τους, όπως κάνουν τα ζώα η και η φύση. Μαζευόμαστε όλοι, και κάνουμε μια "σπονδή" στο αιώνιο, σ αυτό που μας ενώνει όλους και όλα, και στην ομορφιά της θνητής μας ύπαρξης. Όπου έχω ταξιδέψει η και παίξει, αυτό ήταν τελικά το πιο βαθύ συναίσθημα. Το έχω δει σε μαύρες εκκλησίες στην Αμερική, σε ανθρώπους που χόρευαν και τραγουδούσαν σε παραλίες στη Βραζιλία, σε μαγαζιά Fado στην Πορτογαλία όπου πάλι όλοι τραγουδούσαν, χόρευαν και ακούγανε, σε γιορτές φλαμένκο σε χωριά στην Ισπανία.. ακόμη και σε μικρές όπερες στη Γερμανία.. Η αν κοιτάξει κανείς τη θάλασσα, η τα πουλιά που πετάνε και φωνάζουν κάθε που έρχεται η φεύγει μια μέρα.. κτλ κτλ Στην Ελλάδα το καλύτερο μου ήταν σε ένα πολύ μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης, που μετά το COVID κάνανε τη πρώτη σύναξη στην πλατεία του χωριού, και χορεύανε πίνανε και τραγουδούσανε μέχρι το πρωί (με βάλανε να παίξω κιόλας επειδή είχα κιθάρα και ντρεπόμουνα.. ). Γενικά η μουσική είναι ωραία! ;)

Αν μου επιτρέπεται ένας σχολιασμός για κάθε ενότητα, θα γράψω μερικές λέξεις απο τη δική μου εμπειρία, αφού πρώτα καταθέσω πως το κείμενο με τις σκέψεις σου το βρήκα ειλικρινές και συγκινητικό, η βασική σου οπτική με βρίσκει σύμφωνο. Α) Και προ youtube -και πιθανόν πάντα- υπήρχαν τέτοιου είδους ανασφάλειες και αβεβαιότητες, προσωπικά βρέθηκα στο χείλος να τα βροντήξω όλα 3-4 φορές μόνον εξαιτίας του Mike Bloomfield, για να μην αναφέρω τα πολλά ακόμα ονόματα του σχετικού καταλόγου. Β) Ποτέ μου δεν πίστεψα στην έννοια του "καλύτερος", τουλάχιστον απο κάποιο επίπεδο και πέρα, άλλωστε πάντα θα υπάρχει κάποιος "καλύτερος". όπου και να φτάσει κάποιος. Αν κάτι με απασχολεί αληθινά, αυτό είναι να ανακαλύψω μια όσο γίνεται δική μου φωνή στο χάος που μας περιβάλλει και να μη ντρέπομαι για το πως ακούγεται. Γ) Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να μιλήσει για το ζήτημα καθότι ηττημένος κατά κράτος και εμφανώς άθλιος στο να διαχειριστώ και να κατανοήσω αυτό το πεδίο. Δ) Και εδώ απέχω αφού δεν έκανα ποτέ κάτι τέτοιο - και μάλλον θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου. Ε) Και τα δύο, η ζυγαριά πότε θα γείρει απο τη μια και πότε απο την άλλη, τίποτε δεν τάχει όλα και οι λειτουργίες αυτές είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, αν κάποτε κάπως διαχωριστούν η σχιζοφρένεια παραμονεύει. Ας πούμε πως το μυαλό οφείλει να τιθασεύει την καρδιά και η καρδιά να αμφισβητεί το μυαλό. Συμπέρασμα: Είσαι ένας μουσικός ερωτευμένος με την τέχνη, σου εύχομαι να έχεις τη δύναμη να αντέχεις τον πόνο και τις απογοητεύσεις της διαδρομής.

Τι θες να σου πω? Πέπη?