Πίνακας συμμετοχής

Κ πάντα με τέτοιο σαξόφωνο είναι ανάλογο κ το παίξιμο/σύνθεση/περφορμανς...όλα κομπλε

Όποτε ακούω αυτού του είδους το σαξόφωνο θέλω να ξεριζώσω τα αυτιά μου!

Θίγεις πολλα σοβαρά θεματα Λουκα και ηταν δυσκολη μερα σημερα. Θα τα μελετησω και θα τοποθετηθώ καποια στιγμη.

Χρόνια πολλά dim.

Αυτό. Cm είναι ντο μινόρε, ούτε ντόριαν ούτε εόλιαν, ούτε τίποτα. Έχει την δεσποζουσούλα του για την τέλεια πτώση, την τέταρτή του για την πλάγια πτώση, κλπ. Δεν είναι τροπική μουσική αλλά κατά βάση τονική.

Ναι αλλά μπαίνει με Αb και φυσική Β που παραπέμπει σε Ντο ελάσσονα (C harm. Minor)

Χρόνια πολλά Dim. Κάνα τρίγωνο Πανοράματος θα κεράσεις ή μπα??

Είναι όπως εγω βλέπω Bugati στο Μονακό !?

Χρονια πολλα. Θα σου κανω και εγω ενα δωρακι. Καθησα και εφτιαξα ενα transcribe σε φαση οδηγος ? γιαντο ωραιοτερο ισως κοραλ του Μεγαλου Τη βασικη παρτιτουρα την πηρα απο τη μερσεντες του ιντερνετ, το φανταστικο imslp https://imslp.org/ Απο εκει και περα, εβαλα πανω απο καθε συγχορδια το transcription. Στις περαστικες δεν εβαλα, εκτος απο τεσσερις πολυ σημαντικες περιπτωσεις, που ειναι με κοκκινο χρωμα. Ελπιζω να μην τα σκατωσα πολυ ? Τα κοραλ δεν ειναι τιποτα το εξωφρενικο τεχνικα. Ειναι ομως υπερεργαλεια για την κατανοηση της τονικης αρμονιας. Ουτε δευτερολεπτο απο οσα δωσεις για να το βγαλειε δε θα παει χαμενο. Χρονια πολλα

"Μ' ένα καλό παιδί" ...

Να της ευχηθούμε. Ουδόλως.

Απ’ αυτά που ποστάρετε η Μιμή είναι παρασάγγας καλύτερη.

Ουτε καν με αγγιζει, mate... Parker bolt on για μενα δεν είναι καν Parker, soooooo... O επόμενος μπαραγκαλώ...?

Ελα @Freedom, παρτο πανω σου ?

Αυτή μοιάζει με τον πρόγονο της Sterling by music man Albert Lee

Δεν έχω ιδέα αλλά σημασία έχει να έχουν αυτοί. Ο Μike,για όσους γνωρίζουν καλά τα πράγματα,ήταν ο πραγματικός ηγέτης αυτής της μπάντας...Αν δεν μπορεί αυτός να αλλάξει κάτι τότε τον ήπιαμε worldwide.

Αυτή είναι σαν αυτές που βάζουν εφυτεύματα στα χείλη. Αλλα η εταιρεία έχει 2-3 signature στον joe duplantier που είναι ενδιαφερουσες. Και σε ενδιαφερουσα τιμη...

Υπάρχουν και κάποιοι ενδιάμεσα που δεν περιμένουν ούτε το νέο άλμπουμ των DT ούτε το άλμπουμ των "κινούμενων απολιθωμάτων".

Θα διαφωνήσω κυρίως για το Scenes... και το 1ο μέρος του Six degrees... Το 1ο O.S.I. φοβερός δίσκος

Καλα, πλάκα κάνω. Οι DT έχουν πάψει να με εμνδιαφέρουν εδώ και πολλά χρόνια, με κουράζουν πιο πολύ κι απ'τα "τραγούδια" του Light.? Ας κάνει ότι θέλει, ο Mike έχει διανύσει μια πολύ αξιόλογη πορεία στο Prog Rock το διάστημα που δεν ήταν στους DT, την οποία θεωρώ σημαντικότερη.

Καλησπέρα σε όλους. Από καιρό ήθελα να γράψω δυο λόγια για κάποια θέματα που συσχετίζονται με την μουσική. Εναποθέτω τις δικές μου απόψεις οι οποίες και ίσως χρήζουν αλλαγής και σε καμιά περίπτωση δεν είναι απόλυτες. Απλά αυτή είναι η οπτική μου γραμμένη με γρήγορη σκέψη και σύνταξη. Πάμε λοιπόν χωρίς πολλά-πολλά : Α) Εμείς, το youtube, και τα «παιδιά θάυματα» Η έλευση του youtube έφερε μαζί με πολλές δυνατότητες και την επαφή του παγκόσμιου πληθυσμού σε όλων των ειδών θέματα. Μέσα σε αυτά και τα λεγόμενα «παιδιά θαύματα» ή prodigies. Είδαμε να παίζονται άνετα πράγματα που θα θέλαμε οι πιο πολλοί δεκαετίες να μάθουμε και ίσως δεν θα έφταναν και αυτές…Από ονόματα πολλά , που ο καθένας μπορεί να φέρει αμέσως στο μυαλό του οπότε δεν τα αναφέρω. Είναι όμως αυτός λόγος εμείς να « τα καψουμε» όπως θα λέγαμε και να πάψουμε να έχουμε βλέψεις και σχέδια για την μουσική? Όχι βέβαια. Απλά πρέπει να δεχθούμε ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με χαρίσματα της ανθρώπινης φύσης, όπως ο καθένας και το ζητούμενο δεν είναι να παίξουμε καλύτερα από αυτούς αλλά να απολαμβάνουμε την μουσική, την δημιουργία, την έκφραση άρα και την ηδονή μέσω αυτής. Από αυτό το θέμα περνάμε στο επόμενο που είναι : B) Η σύγκριση, ο «ανταγωνισμός», και ο «καλύτερος» στην μουσική. Όλοι έχουμε βρεθεί στην θέση να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους μουσικούς, να θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι του χωριού και να υπερέχουμε των άλλων. Εν μέρει φυσιολογικό γιατί πηγάζει από το «Εγώ» μας και ο αγώνας για την πραγματική μετριοφροσύνη έχει πολύ πόνο και κόπο. Από την άλλη το ίδιο κάνουμε συγκρίνοντας ή αποδίδοντας σε μουσικούς και μουσικές της αρεσκείας μας τον τίτλο «καλύτερος» ή «καλύτερη». Πιστεύω όμως ότι και τα δυο αυτά είναι ξένα προς το αληθινό σκοπό της μουσικής και απλά χρησιμοποιούνται κατά βάθος προς επιβεβαίωση της άποψής μας ,άρα και του «εγώ» μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε άποψη σε αυτά αλλά και πάλι το να προσπαθείς να πείσεις τον καθένα για την αξία σου είσαι ελεύθερος να το κάνεις αλλά θα σε κρατά σε ένταση, θα δυσκολεύεσαι να μείνεις εστιασμένος στην δημιουργία και στο τέλος ίσως οδηγηθείς και σε «θυματοποίηση». Έτσι και εδώ συμπερασματικά δεν είναι πρέπον για την μουσική να βάζουμε εύκολα «πρωταθλητικούς» τίτλους και όπως λέει και ο Weckl : “ in music there is not such a thing as “best” …. Πάμε θέμα τρίτο : Γ) Μουσική βιομηχανία Και μόνο που βλέπεις τις δυο λέξεις μαζί πρέπει να χτυπά κόκκινος συναγερμός ! Το Θείον δώρο της μουσικής στον άνθρωπο γίνεται προιόν, πουλάει και πρέπει όταν πουλάει, να συνεχίζει να πουλάει…για να υπάρχει αυτό και ο «καλλιτέχνης». Δύσκολο θέμα αλλά πρέπει να έχουμε υπο όψιν ότι το να δημιουργούμε πραγματικά μουσική της αρεσκείας μας ,ελέυθεροι, χωρίς παρεμβάσεις πάνω μας, «ειδικών» στην κατανάλωση και ταυτόχρονα να πουλάμε «αβέρτα», είναι μάλλον όνειρο ειδικά στις μέρες μας. Οπότε και εδώ επιστρέφουμε στην βάση μας που είναι η απόλαυση μας μέσω της μουσικής Κατα τα άλλα είμαστε ελεύθεροι να τα κάνουμε εφόσον είναι επιλογή μας ,αλλά η μουσική δεν ξέρω αν τελικά έχει το αποτέλεσμα που είχαμε στο μυαλό αρχικά. Δ) Μουσική κατά «παραγγελία» ή επι πληρωμή Δύσκολο θέμα, πολύ δύσκολο και το γράφω εγώ που στα 16 έβγαλα το πρώτο μεροκάματο ως ντράμερ παίζοντας τον Ζορμπά….και μετά σκυλάδικα, κώφωση προσωρινή,reset και πάλι εδώ και εκεί…Το πρόβλημα εδώ είναι ότι πέραν το ότι συνήθως θα παίξουμε πράγματα πιθανόν ξένα προς τα γούστα μας , θα καταλήξουμε να μην θέλουμε να ασχολούμαστε δημιουργικά με το όργανο. Ας θυμηθούμε τον εαυτό μας μετά από μουσικό ξενύχτι …δεν θέλεις να βλέπεις το όργανο για κάποιες μέρες και νιώθεις όλες τις δημιουργικές σου «υποδοχές» βουλομένες. Τώρα το άλλο το «κατά παραγγελία» μουσική: Δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω πως γίνεται ένα συμβόλαιο π.χ 5 δίσκων σε 5 χρόνια? Πως δηλαδή μπορώ να εγγυηθώ στον εργοδότη- μουσική εταιρία ότι θα έχω τις εμπνεύσεις που θέλουν σε ένα συγκεκριμένο διάστημα… Θα μου πείς ότι γίνεται, απλά ή θα δώσεις «κονσέρβα» ή θα είσαι φαινόμενο. Επίσης θα μου πέις « γίνεται» στα soundtrack. Ναι γίνεται όντως και απαιτεί πολύ ταλέντο αλλά σε μουσική «μαζικής κατανάλωσης» προτιμάται κονσέρβα και πάλι ή ανάλογο marketing και σπάνια μεγάλο ταλέντο. Και πάλι δύσκολο να «εκβιάσεις» την έμπνευση που είναι ένας επισκέπτης που έρχεται όταν δεν τον περιμένεις…. Ε) Μουσική με το μυαλό ή την καρδιά ? Ένα μεγάλο θέμα και εδώ. Η αρτιότητα και οι γνώσεις , οι σπουδές, τα μέσα κτλ. είναι στο υψηλότερο επίπεδο σήμερα αν και δεν παράγεται μαζικά μουσική τέτοιου επιπέδου. Όπως λέει και ο Metheny, «υπάρχουν σήμερα πολλοί που ασχολούνται με την μουσική αλλά λίγοι που μπορούν να σου πούν μια ιστορία» Βλέπουμε ότι αναγνωρίζεται πάντα η τεχνική αρτιότητα , το γρήγορο παίξιμο και άλλα εντυπωσιακά δρώμενα τα οποία είναι φυσικά πλεονεκτήματα για έναν μουσικό αλλά δεν ξέρω αν γράφουν στο τελικό αποτέλεσμα και στο συναίσθημα αν δεν συνοδεύονται και από άλλα καλούδια του μουσικού. Από την άλλη έχουμε το συναισθηματικό παίξιμο, αυτό που δεν βιάζεται, ίσως και να υπολείπεται αρτιότητας αλλά βρίσκει την καρδιά που είναι το κέντρο των συναισθημάτων, πολύ πιο άμεσα… Όπως λέει και ο Ron Carter Μουσική για την καρδιά και όχι το μυαλό. Παραδείγματα πολλά, και ο καθείς μπορεί να σκεφτεί.. Συμπέρασμα : Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο άνθρωπος έχει στα χέρια του ένα μεγάλο θείο δώρο, την μουσική. Είναι το φίλτρο του ψυχισμού μας, η παρηγοριά μας στον κόσμο που ζούμε, μια άλλη γλώσσα σε ένα πεδίο έκφρασης όπως όλες οι τέχνες. Δεν έχει σημασία το πόσο καλά παίζουμε, αλλά αν παίζουμε αβίαστα και όταν το νιώθουμε, μακριά από κάθε άλλο σκοπό ή βλέψη. Το πρώτο Λα- ενός αρχάριου, ισοδυναμεί στο ψυχικό αποτέλεσμα με την ευχαρίστηση που δίνει ένα Λα- 7#,9-,11# ,13 που παίζει ένας έμπειρος μουσικός. Αυτό είναι το μεγαλείο της μουσικής. Αν τώρα μοιραζόμαστε ως κοινωνικά όντα την δική μας έμπνευση ή δημιουργία είναι ωραίο και λογικό και ταιριαστό στην κοινωνική φύση του ανθρώπου. Ο μέγας σκοπός όμως είναι η αρχική «διαδρομή» από το συναίσθημά μας, την καρδιά μας, προς το μουσικό όργανο και το ηχητικό αποτέλεσμα και τελικά προς την αποτύπωσή του που μας ελαφρώνει και κάποιες φορές γιατρεύει την ψυχή μας. Ησύχαζε, μείνε σταθερός στον πρώτο και ουσιαστικότερο σκοπό: Να απολαύσεις την μουσική . Οτι άλλο θέλει έρθει είναι καλοδεχούμενο. Αν αυτό δεν έρθει, θα έχεις ήδη εκπληρώσει τον πρώτο και ωραιότερο σκοπό…

Let's party!

και με το triton το Le μου βγαίνει, αλλά πρώτα θα γράψω το backing track και μετά θα αλλάζω ήχους αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Αυτός παίζει με δυο και ένα arranger γιατί τα έχει και γουστάρει. αν και άμα βάλω στο παιχνίδι και το PSR 55O που το ξέχασα ότι το έχω μπορώ να το φτιάξω όλο και να παίζω με τα δύο. Άμα δεν με πιστεύετε άμα μου πάρετε μια PIZZA FAN μεγάλη σπέσιαλ να φάω θα σας το φτιάξω?

Λαμπάτα είναι τα Yamaha?

Ευκαιρία ψαχνετε να μοστραρετε τη μιμη. Με κατι τετοια εχει ενα μυριο ακολουθους

Ρε Στράτε δεν σε αναγνώρισα.... Χρόνια πολλά Δημήτρη!

Εγώ επί 7 λεπτά περίμενα ποτέ θα μπει ο Ρακιτζης, αλλά εις μάτην.

Thanks Μανο. @dimsonic Χρονια πολλά με υγεία. Συγνώμη για το hijack του νήματος.

Τι εγινε Νες, την δική σου την κρυβεις? Ντλέπεσαι, ντλέπεσαι? ? ΥΓ: Μπέεεεεεεεεεεεεεεεεε....ίιιιιιΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΧΑΑΑΑΑΑΑααααααααααα... ?

Τώρα που το λες, ρε μήπως την λένε Δήμητρα και γιορτάζει σήμερα?

Χωρις πλακα μια χαρα ειναι οι Strandberg, η P-36 απο την αλλη...kill it with fire.

Να βοηθήσω κι εγώ?

Για τους παλαιοχορδίτες! ΔΩΡΕΑΝ αλλαγή χορδών!

Καλά ρε συ, δεν βλέπεις κοτζάμ telekeytar?

Δεν θα το έλεγα. Μάλλον θα έλεγα ότι είναι wannabe δύσκολοι, που εμένα δεν με έπεισαν.

Πόση παράδοση πχια... Τολμήστε teleκάστορες... τολμήστε... ? Μεταμοντέρνα tele λαίμαι

Ρε σεις, τι ποστάρετε? Δεν μπορώ να δω καμιά φωτό. Κάνει δουλειά το tele-blocker τελικά.

Κέβιν Μουρ... αχχχ Σερινιαν... Άλλο αχχ Αλλά εγώ το μεγαλύτερο αχχχ το κάνω για τον Πετρουτσι Δε γίνεται όλο αυτό το ύφος που φτιάχνεις σιγά σιγά από την εφηβεία σου, να βρίσκεις τη Χρυσή τομή του στα 30 σου με το falling, να βάζεις όλες σου τις επιρροές σε φοβερή ισορροπία, να έχεις το καλύτερο phrasing κ tone κ μετα να τα κλωτσας όλα κ να χρησιμοποιείς τόσο μικρότερο ευρος του τι μας έδειξες ως πιτσιρικάς σχεδόν στα 60 σου . Από την άλλη έχει καθιερωθεί τόσο τώρα κ έχει το μεγαλύτερο κοινό από ποτέ, οπότε αυτό που κάνει είναι καλά μελετημένο γι'αυτό κ δεν περιμένω κάτι άλλο

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει σήμερα!

Και πως λες να γίνει αυτό? Δεν νομίζω ότι η επιστροφή του Mike θα αλλάξει πολλά.

Γιατί όχι...

Μετά από αυτό, στο τσακ είμαι να ποστάρω tele με floyd rose........

Ας μην ειχε αυτο το χαζο pickup ring στο neck και μια χαρα θα ηταν. Δε ξερω, μου αρεσει αρκετα η ιδεα μιας strat με tele γεφυρα & bridge pickup.

Η Φουκοσίμα ξεκίνησε να δουλεύει απο τις κιθάρες.

Μπορεί να έκανε σωστές επενδύσεις. Όπως και να έχει, η περιουσία της εταιρείας δεν έχει καμία σχέση με τις προσωπικές περιουσίες των μετόχων.

Τώρα με πρόλαβες εσύ!!!