Πίνακας συμμετοχής

Το κομμάτι έχει μερικές πολύ καλές στιγμές (το θέμα της εισαγωγής είναι μια τέτοια στιγμή), αλλά είναι στημένο τελείως λάθος. Κατ' αρχήν δεν ξέρω τι έχεις κάνει με τον ήχο, αλλά ακούγεται σαν να έχεις βάλει ένα αυτόματο volume pedal που ανεβάζει και χαμηλώνει την ένταση. Τα τύμπανα δεν είναι σωστά χρονικά και πετάνε έξω και τα υπόλοιπα όργανα. Η lead κιθάρα δεν είναι σωστή χρονικά, σε πολλά σημεία παίζει στο περίπου. Θέλει πολύ φτιάξιμο (και ξαναπαίξιμο) αλλά να το κάνεις. Γιατί αυτές οι καλές στιγμές, είναι πολύ καλές στιγμές, και πρέπει να τους δώσεις την ευκαιρία να ακουστούν όπως πρέπει.

Δεν ξέρω αν είσαι σε πειραματική φάση Γιώργο, αλλά εμένα αυτό ήταν το αγαπημένο μου από όσα έχεις ανεβάσει τελευταία. Πεντακάθαρη μίξη, πολύ ωραίο μπάσο, ηχάρα στις κιθάρες, ενδιαφέρον παίξιμο. 9.5/10 γιατί περίμενα κάποιο ξέσπασμα.

Εκτός από τον ντράμερ που νομίζω ότι θέλει χαλινάρι όπως επισήμανε και ο Νέστορας, είναι και κάτι ακόμα που δεν μου έκατσε. Το κομμάτι δεν αναπνέει καθόλου. Πρώτον είναι τίγκα φορτωμένο (με όργανα που παίζουν συνέχεια στο όριο), και δεύτερον είναι καρακομπρεσαρισμένο του θανατά. Και νομίζω ότι τα παραπάνω το κάνουν αρκετά flat, χωρίς δυναμικές. Θεωρώ ότι πάσχει δηλαδή και ενορχηστρωτικά και δυναμικά. EDIT: Παρ' όλα αυτά είναι καλό κομμάτι στο είδος του, με ωραίο, πιασάρικο (αλλά αρκετά χιλιοφορεμένο) ρεφραίν, γίνεται χιτάκι άνετα.

Έχω την εντύπωση ότι δεν πάει τόσο καλά. Η Kurzweil φαίνεται να είναι κολλημένη σε κάποια προηγούμενη δεκαετία, τουλάχιστον αισθητικά. Η V.A.S.T engine της είναι υποτίθεται μία από τις πιο πολύπλοκες, αλλά τόσες δεκαετίες που την λειτουργεί, προσωπικά από synthετικής πλευράς δεν έχω ακούσει κάτι "WOW". Η Kurzweil στα χαρτιά είναι synth-τούμπανο, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που την καθιέρωσε και αυτό που συνεχώς διαφημίζει είναι η ποιότητα των sampled ήχων της, και κυρίως των ακουστικών. Τα ακουστικά της πιάνα πχ ήταν για πάρα πολλά χρόνια το μέτρο σύγκρισης για τις υπόλοιπες εταιρείες. Αυτό μάλλον έχει αλλάξει τώρα, χωρίς να σημαίνει ότι οι ακουστικοί της ήχοι έπαψαν να είναι καλοί. Τα synths/workstations της είναι pro μηχανήματα χωρίς αμφιβολία, αλλά η εταιρεία φαίνεται να πηγαίνει στον αυτόματο τα τελευταία χρόνια.? Το τελευταίο της flagship K2700, που βλέπεις και στο παραπάνω βίντεο, είναι ένα πολύ ισχυρό workstation και σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή (€2,600), Η απόφαση της να το κυκλοφορήσει μόνο σε 88-key version είναι πρωτοφανής και πραγματικά ανεξήγητη. Η τιμή που το έχουν πάντως είναι πραγματικά χαμηλή, στα €2,600 δεν θα περίμενα ούτε την 61-key version.

Βαλε στο youtube αναζητηση " Τι θα γίνει Μπόκολη" και απολαυσε ?

ΟΚ. Αρα οι ιδιοκτήτες του bandcamp ειδαν το μασούρι που κουναγε η epic, πηραν τα λεφτα και ετρεξαν, και να πανε στο διαλα και οι καλλιτεχνες και οι δισκοι τους. Τι να κανουμε, ετσι ειναι η ζωη.

κοίτα να δεις, αυτό θα συμβαίνει από τη στιγμή που κάποιος θα σε δει σαν όχημα να βγάλει εκείνος λεφτά καθισμένος στον καναπέ του. Με την ίδια λογική άρχισα να ξενερώνω με το soundcloud που τελικά δεν κάνει τίποτα απολύτως για τα κομμάτια σου, είναι ουσιαστικά ένα αποθετήριο κομματιών και σταδιακά μεταφέρθηκα στο yt. Αλλά πιστεύω και εκεί, όπως πληρώνεις για να ακούσεις μουσική άνευ διαφημίσεων σε λίγο όταν όλοι βολευτούν με τα κανάλια τους θα τους γυρέψουν απο 1,2 σεντς. Τα ίδια πάει να κάνει κι ο Musk με το τουήτερ. Το bandcamp φαινόταν σαν μια υβριδική κατάσταση, ή ένα spotify του φτωχού εργαζομένου, αλλά κανείς δεν θέλει να του χαλάει τη μανέστρα

Ωραίο κομμάτι. Μέχρι το 3ο λεπτό είναι εξαιρετικό, με τα θέματα του και τα όλα του. Μετά έχει ένα 2λεπτο σόλο, το οποίο άρχισε λίγο να με κουραζει, αν και έχει πολύ καλά παιξιματα. Εάν ήμουν στη θέση σου, πιθανον σε κάποια σημεία να σολαρα παραλασσοντας και εξελισοντας κάποια από τις βασικές μελωδιες, ώστε τα 2 τελευταία λεπτά να "δεσουν" με τα 3 πρώτα, και για να κρατώ το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι τέλους.

Ωραια ατμοσφαιρα και κιθάρες

To είδε ένας φίλος μου στο κανάλι και με πήρε τηλέφωνο και μου λέει, τι κάνεις ρε συ, γιατί παίζεις σαν μουρλός και φοράς και τα γυαλιά θα σε πάρουν για ΤΡΕΛΟ? Φτιάξε ένα σοβαρό βίντεο? Δεν ξέρω αν είμαι τρελός ? εσείς το ξέρετε καλύτερα από όλους χαχαχαχχαχαχχχαχαχα? εγώ στο πλαίσιο της δοκιμής και to know us better με τα νέα ηχεία μου και θα ακολουθήσει μάλλον και νέο ζεύγος ακουστικών σύντομα, είπα να τραβήξω το βίντεο και να το δούμε παρέα να μου πείτε απόψεις. Πιο πολύ ο ήχος με ενδιαφέρει και την ώρα που γράφω και γενικά είμαι ευχαριστημένος Έφτιαξα ένα δικό μου multi στο omni και έβαλα ένα patch στο Stylus RMX για ρυθμό και τα arpeggios για fingered ακομπανιαμέντο και σας δίνω και την ευκαιρία να δείτε λίγο real time πείραγμα και performance από ήχους του Roland V-Synth μου. Ένα ακόμα μικρό παράδειγμα συνεργασίας software και hardware σε πραγματικό χρόνο σε ένα minimal setup ικανό όμως να κάνει τα πάντα με περιορισμό μόνο τη φαντασία. ΜΙDI. ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας για τη διασύνδεση μουσικών οργάνων που κάνει εδώ και ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ και την κουτσή Μαρία? μουσικαρά σε στούντιο που πλέον χωράει στη χούφτα. Το MIDI βγήκε δηλαδή όταν κυκλοφόρησε το Rock the Casbah των The Clash και αποτελούν και τα δύο σταθερή αξία και ανεκτίμητη? Απολαύστε όσο αντέξετε και γιατί όχι, ακούω απόψεις.

Και τα δικα μου πληκτρα… ευτυχως εχω φιλους που ξερουν να παιζουν….

Εδιορθώθη

Μετανάστρια στην Γερμανία?

O αγαπημένος μου από TOWER OF POWER

Αποφάσισα να γράψω κάποιες λεπτομέρειες γι αυτό το κομμάτι που έρχεται απο παλιότερα χρόνια. Πρώτα, το στυλ. Είναι ίσως το πιο ιδιότυπο funky που έχω σκαρώσει ποτέ, μια παράξενη μίξη από Blue Note αισθητική και Texas twang. Ο τίτλος έρχεται να μπλέξει ακόμα περισσότερο το ζήτημα αφού το kuma-goo ήταν μια κραυγή του Peter Wolf που λάτρευα ν ακούω όταν την εκστόμιζε στα λάιβ τωνJ.Geils Band, ποτέ μου δεν σιγουρεύτηκα πως σημαίνει κάτι αλλά ταίριαξε στο μυαλό μου. Τα όργανα. Ήθελα οπωσδήποτε ένα Hammond organ και αυτό το ανέλαβε ο Άκης Κατσουπάκης ξεπερνώντας τις προσδοκίες μου. Όπως μου συμβαίνει συνήθως, άκουγα όλο το κομμάτι στο μυαλό μου από πριν, οπότε η αισθητική και μια πρώτη χάραξη του τι γίνεται ήταν εύκολο να περιγραφεί απo μένα στους μουσικούς. Το τέμπο των τυμπάνων αν θυμάμαι καλά το είχα «δανειστεί» από κάποιο τραγούδι του Prince, με τον Αλέξη Αποστολάκη που παίζει τύμπανα ήμασταν χρόνια συνεργάτες και δεν άργησε να μπει στο νόημα αυτού που ζητούσα. Το ίδιο και με τον Σωτήρη Ζήση που έπαιξε μπάσο όπως πραγματικά ποθούσα, χωρίς υπερβολές που δεν ήθελα. Τέλος, οι κιθάρες. Το βασικό θέμα παίχτηκε με μια βαρύτονη, γνώριζα για το εξάχορδο μπάσο της Fender αλλά που να το βρεις τότε και πολύ περισσότερο πώς να το πληρώσεις. Εκείνη την εποχή όμως και οι βαρύτονες κιθάρες ήταν λίγο πολύ άγνωστες, όσοι λοιπόν είχαμε αρκετή περιέργεια, χρόνο και κάψα, τις φτιάχναμε μόνοι μας μεταποιώντας το nut ώστε να δέχεται παχιές χορδές (οι μι και λα στα χαμηλά αν δε λαθεύω ήταν από σετ χορδών μπάσου, ίσως και η ρε), ρύθμιση και κούρδισμα σε Σι και νάτος ο ήχος, όχι ακριβώς αλλά αποδεκτά κοντά. Στα σημεία των παύσεων που ηχεί η νότα από τη βαρύτονη χαμηλώνοντας το pitch, δεν είναι τρέμολο αλλά ξεκούρδισμα στο κλειδί με το χέρι. Νομίζω ήταν μια πολύ πειραγμένη Jazzmaster η κιθάρα που χρησιμοποιήθηκε ως βαρύτονη. Η βασική κιθάρα, ήταν μια original Guild Starfire single cut, κι αυτή με αλλαγμένο έναν μαγνήτη, πιστεύω πως ήταν μοντέλο του ’59 ή του ’61. Και εδώ κρύβεται μια πιπεράτη λεπτομέρεια. Εκείνα τα χρόνια πειραματιζόμουν πολύ, έψαχνα διαρκώς τρόπους να ανοίξω χαραμάδες και τρύπες να ξεχυθούν έμπνευση και γνώση να γευτώ. Διαπίστωσα πως για να παίξω πιο άνετα και εφευρετικά στο στυλ που ήθελα – και δεν το κατέχω παρά μόνον επιδερμικά, με βοηθούσε ένα συγκεκριμένο πιάσιμο στην ταστιέρα, αυτό απαιτούσε να τροποποιήσω το κούρδισμα στη Μι καντίνι, να ανέβει έναν τόνο και να γίνει Φα δίεση. Έτσι και έκανα και έτσι παίχτηκε και ηχογραφήθηκε το κομμάτι στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Αυτή η εκδοχή που παρουσιάζεται εδώ είναι ένα remaster που μου άρεσε αρκετά.

Σούπερ!

@shelter Το μπράτσο δεν έπαθε τίποτα και αργότερα επανήλθε στην πρότερη κατάσταση, μη ξεχνάμε πως κουρδίζεται το όργανο πολύ πιο χαμηλά και φαντάζομαι το string tension εξισορροπείται. Για την Starfire ειλικρινά δεν θυμάμαι τι και πως. Εξαιρετική κιθάρα.

@komis dracoulas Εχω ξεκινησει να γραφω κ το εχω σβησει ποσες φορες. Δεν ξερω πως να ξεκινησω. Το κομματι για εμενα εχει παρα μα παρα πολλα θεματα που πρεπει να λυσεις. Ομως εχει κ μια βαση, ενα λογο υπαρξης κ ενα πλαισιο πανω στο οποιο μπορεις να πατησεις, που δε συναντας ευκολα. Αν τα βαλω στη ζυγαρια, η τελικη εικονα που μου αφηνει δηλαδη, ειναι ενα χαμογελο κ η σκεψη πως αν τα λυσεις ολα αυτα, θα εχεις στα χερια σου ενα αριστουργημα. Τα βασικα προβληματα εχουν να κανουν με τη μιξη/παραγωγη. Η μιξη δεν ειναι καλη. Πολλα πραγματα ακουγονται θαμπα, το συνολο ειναι λασπωμενο κ του λειπει ενεργεια. Τα τυμπανα θελουν καλυτερο programming. Οι κιθαρες ειδικα οι ρυθμικες θελουν καλυτερο παιξιμο, να γινουν πιο tight κ πολλοι ηχοι κιθαρας θα πρεπει να γινουν καλυτεροι. Τα τυμπανα λοιπον αν τους αφιερωσεις χρονο (πολυ) κ δοκιμασεις πραγματα (μικροαλλαγες στα γκρουβ, να γινεται διακριτο το ενα σημειο του κομματιου απο το αλλο, δυναμικες, χρησιμοποιησε διαφορετικα μερη του ντραμσετ, double/half time κλπ) θα ερθουν. Φυσικα μετα πρεπει να προσαρμοσεις κ το μπασο. Ακουγεται σαν να παιζεται ενα γκρουβ χωρις αλλαγες απο αρχη μεχρι τελους Οι κιθαρες οι ρυθμικες κουνανε (ειδικα το ασυλληπτο ριφ στην αρχη). Λουπαρε κ ηχογραφησε καθε παρτ ξανα κ ξανα. Κανε κ editing. "Στουντιο" δουλεια ειναι, το αποτελεσμα σε νοιαζει, το πως εγινε πρεπει να απασχολει μονο εσενα οχι τον ακροατη. Οταν τελειωσεις με ολα αυτα, βρες εναν να σου μιξαρει το κομματι. Με 50 ευρω απο καποια υπηρεσια (πχ fiver) το κομματι θα μεταμορφωθει. Η μιξη ειναι δυσκολο πραγμα κ για να βελτιωθεις θελει χρονο κ η διαδικασια γινεται με μικρα βηματα. Οποτε δε μπορεις να κανεις πολλα πραγματα μονος σου. Σου μιλαω ως ομοιοπαθης ? Παμε στα θετικα. Για να σου λεω σκασε 50ευρω να στο μιξαρουν (αφου διορθωσεις τα οργανα) σημαινει πως πιστευω πως το κομματι το αξιζει. Δεν το εχω προτεινει σε αλλον εδω μεσα. Το κιθαριστικο ριφ/θεμα στην αρχη ειναι αντε γεια. Το ακους κ λες τι εγραψε ο ατιμος. Φοβερη εμπνευση. Πολυ ωραιες μελωδιες μετα. Κ τις εξελισσεις πολυ ωραια. Φοβερη δομη. Το κομματι εχει συνεχεια κ λογικη. Σου θυμιζει πως ειναι ενα κομματι (με οραμα) κ οχι μερη κολλημενα μεταξυ τους. Ωραιοτατο κ το μεγαλο σολο στο τελος (τα παιξιματα οχι ο ηχος). Εκτος απο το κιθαριστικο μερος, δειχνεις κ μια μουσικοτητα στις μικροαλλαγες που παρουσιαζουν οι μελωδιες οταν επαναλαμβανονται... Εγω προσωπικα θα το ξανακουω κ ετσι οπως ειναι. Αν γινουν αυτες οι αλλαγες, θα το θεωρω απο τις πιο δυνατες κιθαριστικες συνθεσεις που εχουν παρουσιαστει εδω μεσα. Κ οχι για τα παιξιματα του, αλλα για τα εμπνευσμενα σημεια του κ αυτο ειναι πολυ πιο δυσκολο..

(Nels Cline απο τους Wilco έπρεπε να γράψω...) τσέκαρε παίξιμο ο καροπουκαμισας στο 2:40 που αρχινάει το σόλο

Πιο πολύ για "Μπετόν βεν με κόβω....

Α οκ δεκτο - αυτο το κατανοω, ισως και εν μερει συμμεριζομαι. Νομιζα αναφεροσουν καθαρα στην επιχειρηματικη φιλοσοφια του Bandcamp, i.e. "δεν καταλαβαινω πως μπορει να νομιζαν οι του Bandcamp οτι το μοντελο τους ειναι επιχειρηματικα βιωσιμο". Aν δεις τα μασουρια του Sweeney καταλαβαινεις τον πειρασμο. Για να δεις αυτο το σκηνικο εν πραξη καθε τρεις και λιγο, με τον ιδιο πρωταγωνιστη μαλιστα, μπορεις να κοιταξεις στα deals που κανει ο Sweeney με μικρα indie game developers ωστε να εχει την αποκλειστικη διανομη τους στο Epic Store. H Epic πληρωνει τοσο δυσθεωρητα ποσα για exclusive distribution rights που πλεον το επιχειρηματικο μοντελο για ενα φιλοδοξο μικρο gaming studio ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μην περιλαμβανει ενα exclusive time-limited distribution deal με την Epic, ειναι ο ορισμος του "an offer you can't refuse". Τα λεφτα που δινουν δεν βγαζουν κανενα νοημα, μιλαμε για ποσα τα οποια δε θα παρουν πισω ουτε αν αγορασει το game καθε ανθρωπος στον πλανητη, νουμερα που δεν βγαινουν με κανενα επιχειρηματικο υπολογισμο που εχει επαφη με την πραγματικοτητα. Kαι μη πιασουμε καν τα δωρεαν giveaway. Για να καταλαβεις γιατι (και ΠΩΣ) μπορει να λειτουργει ετσι ο Sweeney πρεπει να γνωριζεις δυο πραγματα.Πρωτων, η Epic εχει στη διαθεση της δυο ΔΥΣΘΕΩΡΗΤΑ κερδοφορα cash cows: την Unreal Engine και το Fortnite. Μιλαμε για δυο προιοντα που εχουν φτασει σε τετοια επιπεδα κορεσμου της αγορας τους που δεν βλεπεις πουθενα αλλου, το Fortnite δε μπορει να μεγαλωσει πλεον γιατι δεν υπαρχουν αρκετα 8-15 year olds στον πλανητη με προσβαση σε PC, οσα εχουν παιζουν ηδη, εχουμε ξεμεινει απο αγοραστικο κοινο γιατι το εχουμε πιασει ΟΛΟ ΛΕΜΕ. Οι δυο αυτες πηγες εισοδηματος δινουν στην Epic μια τρομερη ευχαιρια να "καει λεφτα" δεξια και αριστερα. Δευτερον, διακαες motivation του Sweeney ειναι η προσωπικη του κοντρα με τον Gabe Newell της Valve, ο ανθρωπος ειναι ταγμενος στο να σπασει το μονοπωλιο του Steam επι pc gaming αγορας και ειναι διατεθειμενος (και το εχει δηλωσει πολλακις) να καψει δυσθεωρητα ποσα στο Epic Games Store, να μη δουν κερδος απο το κομματι αυτο της εταιρειας ουτε τα τρισσεγγονα του φτανει ΚΑΠΟΤΕ να καταφερει να φαει το EGS εστω και ενα μικροσκοπικο κομματι της πιτας του Gabe. Μεχρι στιγμης τα παει εξαιρετικα με το πρωτο, εχει κανει χασουρες που θα καναν τον πιο κατεστραμμενο τζογαδορο να ντραπει, οχι και τοσο με το δευτερο - το market cap τους παραμενει για γελια. To modus operandi της Epic ειναι γνωστο τοις πασι παρακολουθουν τον χωρο, το τι εκανε με το Bandcamp δεν ηταν τιποτε νεο.

Είσαι ο Μπετόβες ο ίδιος, που έχεις γράψει την ενάτη, γι' αυτό.

Είμαι οπαδός των αντιλήψεων των παλιών (προ-ίντερνετ) δισκογραφικών εταιρειών, οι οποίες (παρ'ότι γνωρίζω πως πολλοί τις μισούν), είχαν πρωτεύοντα ρόλο στη διαδικασία ανεύρεσης, αξιοποίησης, προώθησης, καταξίωσης μουσικών πονημάτων που έχουν συνδεθεί με ολόκληρη τη ζωή μου. Δεν πιστεύω στην ιδέα της δισκογραφικής που δεν φιλτράρει το καλλιτεχνικό input που δέχεται, με αποτέλεσμα να φιλοξενεί και να προτείνει πράγματα που οι περισσότεροι από εμάς θα πετάγαμε στα σκουπίδια, ακόμη και αν τα είχαμε γράψει εμείς. Δεν πιστεύω ότι ο δικός μου δίσκος πρέπει να βρίσκεται δίπλα στον δίσκο των Tull, ούτε ότι αυτό το προνόμιο έπρεπε να είναι διαθέσιμο έναντι οικονομικού αντιτίμου. Ναι, το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται ανυπόφορα συντηρητικά, αλλά έχουν ερείσματα.

Μάλλον έχω μπει στο προφίλ ΌΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ που έχει ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΙ από την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των ισχυρών

Αν και δυστυχώς είναι κατόπιν εορτής των εκδηλώσεων θεωρώ ότι η αναφορά αξίζει γιατί το έργο και κυρίως η σκέψη του Γιάννη Χρήστου μπορεί να είναι τροφός για πολύ σημαντικό έργο στη σύγχρονη μουσική. Και βασικά ένα διαμάντι κρυμμένο στο υπέδαφος της χώρας μας. Ολόκληρο το αρχείο του σπουδαίου συνθέτη της παγκόσμιας πρωτοπορίας, αλλά και τολμηρού στοχαστή/φιλόσοφου Γιάννη Χρήστου, παραχωρήθηκε στο Ωδείο Αθηνων απο τους συγγενείς, εφόσον έχει ήδη ψηφιοποιηθεί και θα στεγάζεται στο Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών (ΚΕΤΩΑ). Εφεξής το αρχείο θα είναι διαθέσιμο προς μελέτη απο ερευνητές, συνθέτες, μουσικούς και κάθε ενδιαφερόμενο, με στόχο την ανάδειξη και διάδοση του έργου της δυστυχώς πολυ σύντομης ζωής αυτής της σπάνιας φυσιογνωμίας. Το αρχείο περιλαμβάνει πάνω απο 1500 χειρόγραφες σελίδες με σημειώματα, δακτυλόγραφα, προσχέδια, ιδέες (stimulating ideas), ημερολόγια, ιδιόχειρα λιμπρέτα, φιλοσοφικές σκέψεις, σημειώσεις για ανολοκλήρωτα έργα, την Ορέστεια, αλλά και για την πορεία της δημιουργίας όλων των γνωστών έργων του απο τη σύλληψη της σκέψης ως την ολοκλήρωσή τους. Περιλαμβάνονται επίσης πάνω απο 350 διαφορετικά τεκμήρια της προσωπικής τους μουσικής σημειογραφίας με προσχέδια, διορθώσεις, δοκίμια τυπογραφίας, διαφάνειες, μουσικά κείμενα αλλά και ένα σώμα αλληλογραφίας με 600 επιστολές και περίπου 900 δημοσιεύματα στον τύπο (άρθρα, συνεντεύξεις, κριτικές, τα οποία είχε συλλέξει και αρχειοθετήσει ο ίδιος), φωτογραφίες, προγράμματα συναυλιών απο το 1950 μέχρι σήμερα ενώ συμπληρώνεται με διδακτορικές διατριβές, πτυχιακές εργασίες, ακαδημαικές δημοσιεύσεις, αφιερώματα και εκδόσεις. Τέλος θα περιέχεται και υλικό απο μαγνητοταινίες απο το στούντιο του συνθέτη, ηχογραφήσεις απο τις εκτελέσεις έργων του, ηλεκτρονικούς ήχους, βίντεο απο θεατρικές δοκιμές και παραστάσεις μέχρι ιδιόχειρες λούπες που χρησιμοποιούσε σε μαγνητόφωνα που έπαιζαν στα έργα του. Το Ωδείο Αθηνών γιόρτασε το σημαντικό αυτό γεγονός, προχώρησε σε μια σειρά εκδηλώσεων προς τιμήν του συνθέτη στις 13-14 & 18 του μήνα, όπου έγινε παρουσίαση, προβολή της ταινίας του Κωστή Ζουλιάτη Anaparastasis – Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου (1926-1970), ημερίδα για τις προσεγγίσεις στο έργο του με ομιλητές τους Πάνο Βλαγκόπουλο, Κωστή Ζουλιάτη, Φίλιππο Τσαλαχούρη, Γιάννη Τσελίκα, Καερίνα Τσιούκρα, Γιάννο Ηλιάδη και Χάρη Ξανθουδάκη. Επίσης έγιναν συναυλίες με έργα σύγχρονων ελλήνων συνθετών εμπνευσμένα απο τη μουσική και του έργο του Γιάννη Χρήστου, αλλά και συναυλία με εκτέλεση της 1ης Συμφωνίας, της Μουσικής του Φοίνικα (πρώτο έργο του συνθέτη) και τον κύκλο των 6 τραγουδιών σε ποίηση του T.S.Elliot απο την ορχήστρα της ΕΡΤ υπο τη διεύθυνση του Νικου Αθηναίου και σολίστ την Μαργαρίτα Συγγενιώτου.

Πλακα κανω ε ? Παντως δεν πρεπει να το βλεπεις ετσι. Και το bandcamp το ιδιο μεσα στο περιβαλλον του καπιταλισμου γεννηθηκε. Ο καπιταλισμος και η Αστικη δημοκρατια, μετεφεραν το πεδιο του πολεμου στην οικονομια. Και σε εναν πολεμο εστω και οικονομικο, θα υπαρχουν νικητες και χαμενοι, και θα υπαρχουν και αδικιες, και γενικα η φαση θα ειναι ο σωζων εαυτον σωθητω. Σιγουρα απεχει του ιδανικου και της ουτοπιας η φαση, αλλα οπως βλεπουμε και στα προσφατα γεγονοτα, οι πολεμιοι αυτης της "εξομοιωσης" προτιμουν να ριχνουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ βομβες στα κεφαλια μας. Οποτε οι επιλογες μας ειναι, η να κλαιμε για το bandcamp η να κλαιμε για τους δικους μας.

Πωωω θυμήθηκα το off the box τώρα. Όταν είχα ακούσει το δίσκο είχα ξεχωρίσει το κομμάτι αυτό μαζί με το Mediterranean blood. Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία με τις χορδές μπάσου στη jazzmaster (έμεινε στη θέση του το μπράτσο τελικα)? Ωραίο το remaster. Έγινε πιο "βαθύ" ηχητικά το κομμάτι. Σχετικά με την Starfire υπάρχει ένας αστικός μύθος για την απόκτησή της αν δε με απατά η μνήμη μου ?

Δε φταιω εγω ο Κβαντικος φταιει...

Θα το χαλάσεις...

Συνήθως βλέπεις τα κουμπιά και την οθόνη μόλις καθίσεις μπροστά τους. Από τις φωτογραφίες που είναι τραβηγμένες από άλλες γωνίες δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τι γίνεται. Τσέκαρε δύο pics που μόλις τράβηξα, όταν κάθομαι να παίξω βλέπω τα πάντα και έχω πρόσβαση στα πάντα. Από άλλη γωνία όμως πολλά δεν φαίνονται. Στη συγκεκριμένη βάση βέβαια έχω κάνει και μια πατέντα, έχω βγάλει τις δύο τελευταίες μπάρες που πάνω τους στηρίζονται τα Hydrasynth/Wavestate/Mininova και τις έχω βάλει στις πίσω κάθετες μπάρες (κανονικά βρίσκονται στις μπροστινές κάθετες μπάρες), έτσι τα πάνω synths βρίσκονται πίσω από το κάτω/main synth (MODX) με αποτέλεσμα να φαίνονται πολύ καθαρότερα τα panels και οι οθόνες τους και δεν καλύπτουν πλέον τον μισό χώρο πάνω από το MODX. Όσοι έχετε Jaspers βάσεις ή τύπου Jaspers, τσεκάρετε αυτό το tip, το setup σας θα γίνει πολύ πιο λειτουργικό.

έκλεψα λίγο έβαλα και δυό μύδια

Δεν έχω καταλάβει αν οι κιθαριστες είμαστε αποκλεισμενοι. Ας ποστάρω παρόλα αυτά το μοναδικό πλήκτρο μου (μη λαμβάνοντας υπόψιν midi controllers)

Korg pa700 Roland Fantom 06 Maschine + Komplete Kontrol A49 2 Behringer Truth B2031A Behringer Xenyx QX1204 και μια Focusrite Scarlett 4i4 2nd gnrt μαζι με ενα Mac Air M1 για τα vstia στο πλαι δεν φαινονται.... αυτα τα ολιγα....

Το τωρινό μου setup Roland V-Synth Novation Zero SLMK2 Τα άλλα στις θήκες τους. Χαχαχαχαχα ?

Καλημέρα παίδες! Επανέρχομαι με ένα coverάκι σε μια πολύ πολύ αγαπημένη μου μπάντα, τουλάχιστον όπως αυτή έβγαζε δίσκους μέχρι και το 2008, τους μοναδικούς Opeth. Διάλεξα αυτή τη φορά ένα κομμάτι από έναν υποτιμημένο, κατ' εμέ, δίσκο τους το οποίο όμως είναι απ'τα πιο αγαπητά στα live. Μιλάω φυσικά για το Master's Apprentices απ'το δίσκο Deliverance. Φοβερό κομμάτι, instant favourite για μένα και πολύ ενδιαφέρον στο να το αναπράγεις.Για τα τεχνικά θέματα και για όποιον ενδιαφέρεται:--- Ηχογραφημένο, μιξαρισμένο στο Reaper.--- Masterαρισμένο με T-racks.--- Τα ντραμς είναι ένας συνδιασμός από ML Drums, EZ Drummer 2 και Perfect Drums--- Μπάσο έχω γράψει με ένα μπάσο της Harley Benton και σαν amp software έχω το Bass Knob.--- Ρυθμικές κιθάρες είναι Δεξιές: ηχογραφημένες με BOSS Metalzone---> return ενός modαρισμένου Randall--->καμπίνα Randall με (κάθε φορά ξεχνάω ποια) ηχεία Celestion---> Shure SM57 η μία δεξιά (100% panned) και Shure SM58 η 2η (90% panned). Αριστερές: ηχογραφημένες με REVV G3---> return ενός modαρισμένου Randall--->καμπίνα Randall με (κάθε φορά ξεχνάω ποια) ηχεία Celestion---> Shure SM57 η μία αριστερή (100% panned) και Shure SM58 η 2η (90% panned). --- Leads και solos είναι με Amplitube 4 (5150, MESA dual) --- Κάρτα ήχου η Focusrite Scarlett 18i20.Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σας αρέσει... Περιμένω γνώμες!!! Keep it heavy!!! https://www.youtube.com/watch?v=DFlHxuIXUHc

Ρε την διαβάσατε την αγγελία? Αυτή είναι μόνο για όσους ξέρουν λέει.

Teleπλήκτερ και όλοι αγαπημένοι.

Δεν μπορώ να δω τις φωτό (μαύρο βλέπω μόνο). Δεν ξέρω αν οι υπόλοιποι μπορούν να τις δουν. Μήπως δηλαδή κάτι δεν πάει καλά, ή αν απλά φταίει το Tele-block που έχω βάλει.

Πάλι influencing....