Πίνακας συμμετοχής

Σήμερα είναι μια εκπληκτική φθινοπωρινή μέρα. Και ευτυχώς έχω την δυνατότητα να την απολαύσω. Και από άποψη χρόνου, και από άποψη διάθεσης, αλλά και υγείας. Βγήκα και κλάδεψα ένα αναρριχητικό φυτό στην μάντρα του κήπου. Πέντε καρότσια κλαδιά πέταξα. Αλλά είχε τόση ησυχία, ο ήλιος είναι σαν χάδι, απαλός. Μπορούσα να ακούσω ακόμα και το πέταγμα των πεταλούδων δίπλα μου. Και θυμήθηκα κάτι παλιά φθινοπωρινά απογεύματα, που έτρωγα σταφύλια, και έπινα μπράντυ, ενώ διάβαζα λογοτεχνία και ποίηση, ακούγοντας ταυτόχρονα κλασσική μουσική. Θυμήθηκα το απογευματινό πορτοκαλί φως του ήλιου να μπαίνει από την μπαλκονόπορτα και να βάζει φωτιά στο δωμάτιο αντανακλώντας στον καθρέφτη. Θυμήθηκα ότι έβλεπα τον ουρανό σιγά σιγά να αλλάζει χρώματα μέχρι το σούρουπο. Χρώματα απίστευτα. Ταξίδευε το βλέμμα μου και το μυαλό μαζί του. Θυμήθηκα γεύσεις και αρώματα ... Θυμήθηκα ...