Πίνακας συμμετοχής

Ξαναματαεπιστρέφω με πιάνο (άλλη δουλειά δεν έχεις ρε μεγάλε...) Όταν ξεκίνησα να γράφω δε μου περνούσε απο το μυαλό οτι θα ανεβάσω το οτιδήποτε μιας και το έργο ξεκίνησε σαν σπουδή πάνω σε πιο παραδοσιακές μορφές θεματικής επεξεργασίας με σκοπό να αρχίσει (επιτέλους) να υπάρχει μια συνοχή και ένα (για)δέσιμο στα έργα μου.... τρέχα γύρευε... Αφού βγήκε τελικά ένα κατιτίς το πετάω εδώ μέσα και αναμένω το λυτρωτικό κατασπάραγμα. Έργο για δύο πιάνα λοιπόν (το πιάνο τα πιάνα; ) υγ: Εννοείται VST και εννοείται οτι δεν έχει γίνει κάποια σοβαρή μίξη. Υπάρχει ένα μικρό πανάρισμα με σκοπό να είναι ελαφρώς διακριτά τα πράγματα.

Ένα κομματάκι που τριγυρίζει στο μυαλό μου αρκετές μέρες και το οποίο χρησιμοποίησα τελικά ως όχημα για να δοκιμάσω διάφορα πράγματα στο daw που δεν είχα ξαναχρησιμοποιήσει. Όσοι πιστοί ακροαστείτε.

Ευχαριστώ πολύ τον gkourmoul1 για το solo και την πάντα θετική διάθεση! Η Αγέλη (Verse 1) Μια αγέλη με σκύλους τυχαία το βράδυ, με παίρνει να πιούμε παρέα μάζι. Στις άδειες πλατείες αράζουν τα τρένα, ψυχές που δεν πάνε αλλού. Ποτέ δεν ρωτάω τι έχουν να χάσουν, λεφτά, σπίτι, δόξα ή αγάπη λευκή. Σαν άδειο σακάκι "στην άκρη" σου λένε Θα έρθεις; Ή μείνε εκεί. (Pre Chorus) Ανοίγεις την πόρτα και κλείνεις τα φώτα, κλειδώνεις μια άλλη σιωπή. (Chorus1) Κι ότι αισθάνεσαι, θα είναι να χάνεσαι. Μέσα στης πόλης την άγρια φωνή. Μα να φυλάγεσαι, οι άγιοι που νοιάζεσαι φύγαν κι εκείνοι για άλλη καινούργια ζωή. Για άλλη μια σάπια στιγμή. (Verse2) Δόντια δεν δείχνουν όταν τρομάζουν. Τα μάτια τους λάμπουν όταν πονούν. "Έλα μαζί μας", φωνές να ουρλιάζουν. Xαμένε, δε θα σε βρουν. (Chorus 2) Κι όσα σιχαινεσαι αυτά θες να χαίρεσαι; Σε μία νιότη που ψάχνεις και εσύ. Μα τι φαντάζεσαι; Τι θέλεις και νοιάζεσαι που να 'ναι οι άλλοι. Ψοφάνε για νέα ζωή. Μείνε στην σάπια στιγμή. (Pre Chorus 2) Καλό και το σπίτι μα η τέχνη του αλήτη ανοίγει και πόρτες κλειστές (Chorus 3) Έλα ρε σύνελθε, Θεός που δεν ήθελε, λέει μετανιώνει για κάποιες φορές. Μα αυτό δεν ήθελες; Οι άγιοι που ζήλευες, φύγαν μαζί σου. Σε αγέλη γυρίζεις και εσύ. Ζήτω η νέα ζωή!

Ανέβηκε στο yt αυτό το φανκάκι από τον εγκλεισμό του 2020. Αλλαξα αρκετά οργανα, κάποια νέα Β3, κάποια άλλα συνθ που χάθηκαν (ας είναι καλά τα halia της steinberg) πρόσθεσα διάφορα τύμπανα. Αρκετές ανάποδες κιθάρες, ένα θυμωμένο σόλο (λόγω manic depression). Τα τύμπανα έχουν επίτηδες μια μοντερνιά τύπου 80ς, γι αυτό και μπορεί κάποια να φανούν μονότονα ή τοποθετημένα "κάπως" Τα Β3 δεν είναι όλα IK, είναι και κάποια έτοιμα από dune, ίσως ένα. (3-4 είναι όλα κι όλα) Ενα συνθ arturia cs80, τα άλλα χάλια. Όλες οι κιθάρες με την κόκκινη squier (τελε φυσικά), εκτός από το μοντγκόμερυ σταϊλ που είναι με την epi

ένα ντεμάκι* 30 και βάλε χρόνια πίσω, όταν το home studio απαιτούσε χρόνο και πόνο (πολύ χρόνο και πόνο λόγω τραγικής εργονομίας και συνεχών μαχών με βλάβες και κάθε λογής artifacts) και χρήμα (πολύ χρήμα συγκριτικά με σήμερα που με ένα nt1, μια φθηνή καρτούλα και μερικά pluginάκια βγάζουμε όλοι τον alan parson που κρύβουμε μέσα μας)... κι όλα αυτά με το αποτέλεσμα κατά κανόνα απογοητευτικό και μακριά από τα pro studio που τότε βαυκαλιζόμασταν ότι θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε ηχητικά... επ' ευκαιρία σε αυτό είναι εμφανές(στατο) και το πρόβλημα της έλλειψης της "δημιουργικής αφαίρεσης" στην ενορχήστρωση που θίξαμε τις προάλλες καθότι ως μειράκιον στα πρώτα "ηχοληπτικά" (τρομάρα μου) βήματα, ακολουθούσα το κατοχικόν σύνδρομον βάλτα όλα να βαράνε μην μείνει η μπουκιά κι αν ακουστεί τίποτα σφύρα μου... -- * το νου σας ρεμάλια.. δεν αγγίζουμε τα της σύνθεσης, της εκτέλεσης και της καλύτερα παράφωνης παρά βουβής και άφωνης "ερμηνείας" μου γιατί θα σας κόψω την καλημέρα αν με πάρετε στο ψιλόν (καθότι δε θέτε και πολύ?)... το απλοϊκόν αυτό popίδιον, καθότιν το χτένιζα επιμελώς το ρομαντικόν καταΐφι τότενες ως νοστιμούλης νεανίας, είχε γραφτεί για μια κοπελίτσα που ερωτεύθην σφορδώς αλλά εκεράσθην χυλόπιτα γκουρμέ... βεβαίως δεν πήγε και χαμένο καθότι στις επόμενες που το αφιέρωσα "αποκλειστικά" γραμμένο γι αυτές είχε μεγάλο σουξέ και τον έβγαλε τον κόπο του... σεμνά και στο θέμα μας λοιπόν...?

Το πρώτο μου ολοκληρωμένο EP ηλεκτρονικής μουσικής κυκλοφόρησε σήμερα. Σκοπός ήταν να κάνω ένα ηλεκτρονικό ορχηστρικό άλμπουμ, χωρίς ήχους κρουστών, αλλά να επικεντρωθώ περισσότερο στο ηχόχρωμα και τα μελωδικά μοτίβα. Προσπάθησα όσο το δυνατόν να χρησιμοποιήσω αναλογικά hardware synths και effects (έπρεπε να πιάσει τόπο όλος αυτός ο εξοπλισμός που αγόρασα αππο τις αγγελίες σας στο noiz ?). Τα κομμάτια είναι φτιαγμένα ώστε όλο το EP να ακούγεται σαν ένα μεγάλο κομμάτι χωρίς διακοπές. Ελπίζω να σας αρέσει και όλες οι γνώμες και απόψεις είναι καλοδεχούμενες! Γι' αυτό το ποστάρω εδώ εξάλλου.

Σπέσιαλ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον @PAL για τον ομορφο στίχο! Στίχοι: Πάνος Λαπούσης Μουσική: Μπάμπης Κιούπης, Γιώργος Κουρμούλης Φωνητικά: Γιώργος Κουρμούλης Please lay me down in the ancient valley Where the bluesmen die When I will close my eyes And the old bronze strings vibe Will fill me with an endless sorrow Please lay me down in my mother's hands And wash from my face All the dust and the sweat While the drum beats its pace On the road of my endless sorrow Please lay me down in my lord’s bright kingdom And say one last prayer 'Cause I have lost the game Nothing will be the same Now I'm leaving this place of sorrow Καλή ακρόαση!