Πίνακας συμμετοχής

Eχει δικιο ο cos, εδω αλλοι πετανε ολοκληρα τρενα στα πηγαδια για τα views, και αυτος δεν μπορουσε μια πλακετα να αλλαξει;

Δεν είναι παρόμοια μοντέλα, είναι ακριβώς το ίδιο μοντέλο. Το MODX θα μπορούσε με ένα firmware update να ξεκλειδώσει την επιπλέον RAM και την έξτρα FM πολυφωνία, αλλά τότε η κυκλοφορία του MODX+ θα ήταν εντελώς περιττή. Τι θα μας έλεγαν? Σκάστε επιπλέον €375 για να αγοράσετε ένα synth που η μόνη διαφορά που έχει από το δικό σας είναι τα wheels από καουτσούκ και τα μαύρου χρώματος πλαϊνά?? Καλή αρπαχτή το MODX+, τα έχουμε ξαναπεί, και δεν το περιμέναμε απ'τη Yamaha. Για το νέο Montage ακούγονται πολλά, και αν κάποια από αυτά βγουν αληθινά, τότε το hardware του θα διαφέρει πολύ από του παλιού Montage. Το είχαν πει απ'την αρχή εξάλλου ότι έτσι που είναι το hardware του Montage δεν μπορεί να υποστηριχθεί άλλο. Λίγες μέρες υπομονή και θα μάθουμε.

Ο τύπος που το λέει δεν είναι τυχαίος. Αν λέει ότι έγινε, έγινε. Το θέμα είναι αν αξίζει να δώσει κανείς $375 για να αγοράσει το mainboard του MODX+. Θα έλεγα ότι όχι, δεν αξίζει, αυτά τα επιπλέον λεφτά είναι πάνω-κάτω η διαφορά στην τιμή ενός MODX και ενός MODX+, και οι διαφορές στα specs είναι σχεδόν μηδενικές. Αν πούλαγαν το mainboard κάνα 100ρι το συζητούσαμε.

Θα είχα αρρωστήσει, θα είχα μετακομίσει, θα είχα παραιτηθεί από τη δουλειά και θα κλεινόμουν σπίτι με ένα τσουβάλι αλεύρι μεχρι να μάθω. Πώς να τα φας αυτά χωρίς ψωμί; Με ψωμί.

Tα έχω δει όλα αυτά που αναφέρεις πλην του "Dark Knight". Δεν ξέρω πως έγινε/έτυχε, δεν το απέφυγα επίτηδες πάντως, όπως τον "Τιτανικό" πχ. Θα το δω εν ευθέτω χρόνω, που λέει κι ένας παλιός καλός φίλος.? Το λάδι έχει μπει πλέον στην κατηγορία "Overpriced", δίπλα ακριβώς στο όνομα της Moog.?

Το Dark Knight Trilogy ειναι ενας σκηνοθετικος θριαμβος, και ΙΜΗΟ ειναι ταινιες που πρεπει να τσεκαρει καθε κινηματογραφοφιλος. Η μονη αλλη ταινια με σουπερ ηρωες που αξιζει να δει καποιος corksniffer, ειναι το watchmen του 2009, οχι απο αποψη σκηνοθεσιας, παροτι εχει παραπανω απο αξιοπρεπεστατη σκηνοθεσια απο τον Zack Snyder, αλλα γιατι, χαρη στο κομιξ που βασιζεται, εχει ενα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ σεναριο, χαλαρα το πιο μεστο σεναριο που εχει εμφανιστει σε τετοιου ειδους ταινια, και ΙΜΗΟ ενα απο τα καλυτερα σεναρια γενικως.

Early bird...?

Δεν ισχύει για όλα τα entries σε μένα. Χωρίς φίλτρο βγαίνουν όλες οι αγγελίες για προσφορά, ζήτηση και ανταλλαγή. Με φίλτρο "προσφορά" κάποιες από τις προηγούμενες για ζήτηση και ανταλλαγή που έβλεπα χωρίς φίλτρο δεν υπάρχουν, αλλά κάποιες υπάρχουν. Ίσως φταίνε οι επιλογές που έχει κάνει ο αγγελιοθέτης κατά την καταχώρηση της αγγελίας.

Δεν είναι αστεία, είναι απλά νορμάλ για την '80s τεχνολογία που προσφέρει. Κάποιες άλλες εταιρείες θα το πούλαγαν κάνα 500ρι και δεν θα έβγαζε κανείς τσιμουδιά. Αν το κυκλοφορήσουν και σε κάποια keyboard μορφή με πολυφωνία, multitimbrality και τιμή που να ανταποκρίνεται στα δεδομένα του 2023, θα πουλήσει κι αυτό σαν φρέσκο ψωμάκι. Ε, όλο και κάποιος θα το φέρει, γιατί όχι? Αν στην τελική δεν το φέρει κάποιος, πράγμα απίθανο, το χτυπάς από Thoman στα €103 + €20 shipping.

Η μπομπότα ΣΚΟΤΩ. Μακάρι να έβρισκα σε κανένα φούρνο εδώ κοντά. Υπήρχε ένας φούρνος στο λιμάνι (της περιοχής), που ήταν από πολύυυυ παλιά. Τον είχε ανοίξει ο πατέρας του υπερήλικα που τον "έτρεχε" τα τελευταία χρόνια. Με τρομερή παράδοση, και παρελθόν. Όποτε πήγαινα, μου έλεγε ιστορίες από το παλιό Πόρτο Ράφτη, ιστορίες ακόμα και από την κατοχή (όλη η περιοχή εδώ, είναι γεμάτη παλιά Γερμανικά πολυβολεία). Για ψωμί πήγαινα, και καθόμουν καμιά ώρα με την κουβέντα. Και ήταν μερακλής. Έφτιαχνε το ψωμί παίρνοντας ολόκληρο το στάρι για να φτιάξει το αλεύρι. Δικό του στάρι, που το έδινε σε μύλο για άλεσμα. "Δεν αγοράζω αυτά τα άλευρα που πουλάνε έξω", μου έλεγε. "Είναι χάλια". Πήγαινε μέσα, και μου έφερνε μερικούς σπόρους στάρι στην χούφτα. "Να το", μου έλεγε "αυτό το αλέθω ολόκληρο, αλλού πετάνε την φλούδα, αλλά εκεί είναι η μαγεία. Βάζω και λίγο χαρούπι μέσα. Έτσι μου έμαθε ο πατέρας μου." Αυτός ο φούρνος λοιπόν στην καραντίνα έκλεισε, έβαλε λουκέτο. Τα παιδιά του δεν ενδιαφέρονταν να πάρουν την δουλειά, ήταν στο εξωτερικό. Η γυναίκα του ήταν κιθαρίστρια, και μάλιστα είχε παίξει με πολλούς γνωστούς έντεχνους παλιούς. Στον φούρνο μάλιστα, είχε μια κλασσική κιθάρα σ' ένα ράφι ψηλά. "Μαζευόμαστε κάποια φιλαράκια καμιά φορά εδώ να πιούμε ένα κρασί" μου είχε πει. "Άλλος φέρνει μπουζούκι, άλλος μπαγλαμά, έρχεται και η γυναίκα μου που παίζει κιθάρα". Πολύ στεναχωρήθηκα όταν έκλεισε. Εκτός των άλλων, είχε απίθανο ψωμί, που δεν έμοιαζε σε τίποτα με το ψωμί των υπόλοιπων φούρνων.

Απ'ότι φαίνεται, είναι.? Λεπτομέρειες στο παρακάτω βίντεο.

Δεν χρειάζεται να γράψεις και βιβλίο... Ποιός είσαι ο cos_dr;? Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

Έτσι πρέπει να κάνει, να κάνει μια σωστή παρουσίαση και θα τα βγάλει τα λεφτά του. Έτσι κάνουν οι σοβαροί reviewers, content creators και τέτοιοι. Που ζε?ι, μου το πε, που του το είπε και σου είπα που μου είπε. Θα μπορούσε να δανειστεί ένα modx απλό και να το κάνει, να του έδινε και η εταιρεία μια πλακέτα να τα κανονίζανε και να το έδειχνε. Ας έφερνε τον φίλο του εκεί να το έφερνε να το έδειχνε και να το έλυναν κιόλας να τα δείξουν. Έκανε ολόκληρο βίντεο για να μας πει πως ο φίλος του του είπε πως γίνεται και έτσι να μας ενημερώσει. Πομπώδης τίτλος, περιμένεις εκεί να δεις πράγματα, όπως συνήθως γίνεται σε τέτοια βίντεο, και βλέπεις έναν να σου λέει πέντε λεπτά πως του το είπε ένας φίλος του.. Και κοροϊδεύεις εμένα......................................... χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ?

Offtopic ... Να καταχραστώ λίγο το νήμα και να βγω offtopic, μόνο και μόνο για να πω μια από τις ιστορίες που μου είχε πει. Υπόψιν, το λιμάνι εδώ δεν είναι χρηστικό για μεγάλα πλοία, γιατί ο βυθός είναι γεμάτος τεράστια αγκωνάρια (πέτρες) και τα μεγάλα πλοία θα έβρισκαν προσπαθώντας να μπουν μέσα. Τώρα ακούγεται ότι θέλουν να τον καθαρίσουν για να μπορεί να χρησιμοποιείται το λιμάνι τουριστικά. "Το λιμάνι αυτό" μου είχε πει, "έχει φοβερές φυσικές προδιαγραφές". "Είναι προστατευμένο από παντού. Γι' αυτό οι Γερμανοί, το είχαν κάνει το κύριο λιμάνι για τον εφοδιασμό τους. Γι' αυτό είναι γεμάτη πολυβολεία η περιοχή. Μετά την απελευθέρωση, έγινε το 2ο λιμάνι μετά τον Πειραιά, και πάρα πολλά πλοία της γραμμής έφευγαν από εδώ για τα νησιά. Ο φούρνος αυτός, τότε είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες, όλοι περνούσαν από εδώ πριν γυρίσουν στην Αθήνα, για ψωμί, γλυκά, πίτες, τσουρέκια, αρτοσκευάσματα. Επειδή τα πλοία έρχονταν όλο το 24ωρο, ο φούρνος δεν έκλεινε ποτέ. Θυμάμαι τον πατέρα μου να είναι εδώ σχεδόν 20 ώρες, άλλες μέσα να φτιάχνει, κι άλλες έξω να εξυπηρετεί τον κόσμο. Άλλες τόσες ώρες η μητέρα μου. Σιγά σιγά, ο φούρνος μεγάλωνε, είχε ολοένα και περισσότερη κίνηση, και δεν τα έβγαζαν πέρα. Πήραν κάποιους υπαλλήλους, αλλά ήθελαν βοήθεια με την ζαχαροπλαστική. Τότε ο πατέρας μου, πρότεινε σε κάποιον πολύ γνωστό Γάλλο ζαχαροπλάστη να έρθει. Τον ήξερε από παλιά, και του έδινε πολλά χρήματα. Τα γλυκά που έβγαζε τότε ο φούρνος είχαν γίνει γνωστά σε όλη την Αθήνα. Ο βασικός εφοπλιστής, του οποίου τα πλοία εκτελούσαν τα δρομολόγια από εδώ, προμηθευόταν καύσιμα για τα καράβια του από έναν τοπικό έμπορο καυσίμων. Αυτός λοιπόν ο έμπορος, βλέποντας ότι είχε το μονοπώλιο καυσίμων στην περιοχή, άρχισε να ανεβάζει τις τιμές του, και ο εφοπλιστής αναζήτησε άλλο τρόπο ανεφοδιασμού των πλοίων του. Βρήκε κάποιον άλλο έμπορο καυσίμων, ο οποίος ήταν πιο μακριά, και ο οποίος του έδωσε καλλίτερη τιμή και του υποσχέθηκε ότι θα φέρνει ο ίδιος εδώ τα καύσιμα για τα πλοία, αλλά χρειαζόταν ένα χρονικό διάστημα για να το βάλει μπρος όλο αυτό. Το έμαθε ο τοπικός "πετρελαιάς", και άρχισε τα κόλπα. Στην αρχή απειλούσε τον εφοπλιστή, ότι θα σταματήσει να τον εφοδιάζει, και μετά σταμάτησε εντελώς να του δίνει καύσιμα. Τρελάθηκε ο εφοπλιστής, πήγε στον καινούριο του προμηθευτή, και κανόνισε με ενεργή πλέον σύμβαση, να αρχίσει άμεσα η προμήθεια από αυτόν. Το μαθαίνει ο τοπικός "πετρελαιάς", και πριν την πρώτη προμήθεια, πάει και κανονίζει να πάνε φορτηγά, να πάρουν πέτρες από τα λατομεία του Μαρκοπούλου (πολύ γνωστά, και υπάρχουν ακόμα φυσικά), και να τις αδειάσουν την νύχτα στον βυθό του λιμανιού, έτσι ώστε να μην μπορεί πια κανένα πλοίο να χρησιμοποιήσει το λιμάνι. Το πρώτο πλοίο που μπήκε έπαθε μεγάλη ζημιά. Από τότε, έφυγαν από εδώ όλα τα δρομολόγια, και πήγαν στην Ραφήνα, κάποια στο Λαύριο, και κάποια στον Πειραιά. Το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη μαράζωσε, δεν υπήρχε πια ο πολύς κόσμος που ερχόταν στον φούρνο. Έμειναν μόνο οι κάτοικοι της περιοχής. Στην συνέχεια άνοιξαν πολλοί άλλοι φούρνοι, και εγώ είμαι μόνος μου με την γυναίκα μου εδώ όλη μέρα. Τα παιδιά έρχονται μια στο τόσο να μας δουν. Έχω κουραστεί πια." Τέτοια μου έλεγε ρε παιδιά, και καθόμουν με τις ώρες να τον ακούω. Ζητώ συγγνώμη για το offtopic, και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.

Το φρεσκοαλεσμένο αλεύρι δεν έχει καμία σχέση με τις συσκευασμένες βλακείες, και εγώ φάν του σκληρού βοιωτικού κίτρινου από τοπικό μύλο. Ο συγκεκριμένος δεν βγάζει τίποτα άλλο εκτός από (χοντροκομμένο) αλεύρι, εγώ βέβαια έπαιρνα και πίτουρο για να κάνω τις μίξεις μου και τα κέφια μου.

Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ πέραν του νέου δίσκου των Eloy Frank Borneman πλέον 80 χρονών.

Όχι Αργύρη μου. Την έχω ακούσει την έκφραση, αλλά για άλλο φούρνο.

Καλό είναι για να συμπληρώσεις τα ένσημα, αλλά ρε λάκηδες εδώ είναι το ζουμί, φλότινγκ και ντράη μπρέντ.

Ήταν αυτός που είχε ένα ψωμί που το ονόμαζε "προπολεμικό"? Αντιλαμβάνομαι τι εννοούσε με τα άλευρα. Και εγώ πάω Χαιρώνεια για να πάρω αλέυρι σε μύλο. Φορτώνω 2 σακιά 25κιλα και το κρατάω ολο το χρόνο. 1 ολικής και ένα τύπου Μ (κίτρινο σκληρό).

Ποιο ιστορικό πρόσωπο έτρωγε με αυτό το κουτάλι? Και παρεμπιπτόντως, γιατί τρως φακές μέσα σε σαμπανιέρα?

Να μου πεις με μπομπότα να το δεχτώ...., αλλά με ψωμί όχι!

Πως τα τρώτε αυτά ρε παιδιά; ?

Κάτι παρόμοιο Με ιστορικής αξίας κουτάλι Ψωμί καλό δεν έχω ακόμα βρει σε φούρνο στα πέριξ -

Με τη βροχή, φακές σε βελουτέ μορφή, συνοδευόμενες από παπάρα croutons από προζυμένιο ψωμί και σύγκλινο τσιγαριαστό ("Παστό" στα Μανιάτικα). Μια "ριξιά" (dash) απο βαλσαμικό για να πάρει λιγο αιχμή.

Το "Dark Knight" εννοώ ότι θα δω, τον "Τιτανικό" ούτε με σφαίρες.?

Mέχρι να τον δείς θα έχει φτάσει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. χαχαχαχαχαχαχαχαχα?

χιλια ευρώ? Με χίλια ευρώ παίρνω 6,5 τενεκέδες λάδι. Το τρίτο μέρος θα αρέσει ιδιαίτερα σε ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ.

Παίρνεις ένα Model D, με του οποίου τα κουμπάκια, θα ελέγχεις το άλλο. Παίρνεις και ένα Montage, με το κλαβιέ του οποίου παίζεις τα υπόλοιπα. Και ένα Moog στην άκρη, να κάάάάάθεται.....

E δεν το ήξεραν εκεί στην Behringer ότι κάποιοι παίζουν τα synths της μέσα σε ψυγείο κρεοπωλείου...?

Φιουζιονάρα μου, το troubleshooting απο εδώ και πέρα είναι στα χέρια των admins. Το βίντεο δείχνει το case, μπορώ να το αναπαράγω ανα πάσα στιγμή σε οποιονδήποτε browser χρησιμοποιώ οπότε από εδώ και πέρα ας αναλαβει το τεχνικό τμήμα του Noiz. ΥΓ: με ή χωρις τικαρισμένη την "Προσφορά" πάλι εμφανιζονται άσχετες αγγελίες, ο αριθμός τους αλλάζει μόνο. Και αρκετές φορές επιλέγω φιλτρο και δεν γινεται καν apply αλλά αυτό είναι πιο συνθετο να το αναπαραγω.

Εναν απο του τρεις συγκεκριμένους τυπους ανά αγγελία μπορεί να επιλέξει κάποιος όταν την δημιουργεί, οπότε δεν βλέπω τι μπορεί να κάνει ο χρήστης για να προκαλεί αυτό το φαινόμενο... Και εδώ το τί γινεται σε 4 διαφορετικούς browsers (οποιοι εχουν add-ons τα εχουν απενεργοποημένα). Produce_0.mp4

Kαλησπέρα σε όλους, με αφορμή ένα mail που έλαβα από τον εξαιρετικό κιθαρίστα Γιάννη Τζιάλλα (http://greekgypsyjazzguitar.blogspot.gr/), με κάποιες πολύ ωραίες και εύστοχες απορίες, θέλησα να το αναδημοσιεύσω κι εδώ γιατί θεωρώ ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον, τουλάχιστο στους λάτρεις της Gypsy Jazz. Οποιαδήποτε άποψη/παρατήρηση επί του θέματος, από γνώστες και μη, είναι ευπρόσδεκτη! Ιδού λοιπόν το θέμα: Φάνη καλησπέρα. Θα ήθελα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις. Διαβάζοντας για την Selmer 503 του Django, η οποία εκτίθεται στο Παρίσι στην Cite de la musique, μου έκαναν εντύπωση 2 πράγματα. Το ένα είναι το πολύ μικρό της βάρος (ζυγίζει μόλις 1,65 κιλά) και το δεύτερο είναι ότι δεν έχει βέργα στο μπράτσο, αλλά λάμες αλουμινίου. Κατά τη γνώμη σου στο θέμα του βάρους είναι η έλλειψη βέργας που κάνει τη διαφορά; Επίσης ξέρεις γιατί δεν προτιμάται πια το αλουμίνιο μέσα στο λαιμό; Αν ισχύει ότι με αυτή την τεχνική το όργανο γίνεται ελαφρύτερο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάλεται και περισσότερο κι άρα θα έχει καλύτερο ήχο; Και μια τελευταία ερώτηση: Ξέρεις μήπως τί κόλες χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή; Χρησιμοποιούσαν ψαρόκολλα; Αν ναι, η χρήση της ψαρόκολλας έχει να κάνει με τον ήχο του οργάνου; H tightbond glue που χρησιμοποιούν πολλοί κατασκευαστές σήμερα έχει διαφορά στο ηχητικό αποτέλεσμα; Σε ευχαριστώ και καλό βράδυ. Γιάννης Και η απάντηση: Kαλημέρα Γιάννη. Το βάρος είναι όντως εντυπωσιακό! Η Jumbo που φτιάχνω τώρα είναι στα 2 κιλά, χωρίς τα κλειδιά και τον καβαλάρη, άρα μπορεί να φτάσει τα 2,2 κιλά τελειωμένη. Θεωρώ πως αντικαθιστώντας το truss rod με βέργα(ες) αλουμινίου το κέρδος σε βάρος είναι το πολύ 120gr. Ένα παραδοσιακό truss ζυγίζει περίπου 100-120gr. H βέργα αλουμινίου δε νομίζω να είναι λιγότερο από 40-50gr. Σίγουρα υπάρχει κέρδος, αλλά δεν μπορεί να είναι πάνω από 100-120gr. Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, από τη συγκεκριμένη κιθάρα λείπει το ένα από τα braces του καπακιού, το οποίο είναι περίπου στα 25-40gr. Θεωρώ συνυπεύθυνα για το μειωμένο βάρος, δυο πράγματα. Ένα είναι το μειωμένο πάχος όλων των επιφανειών. Σε μοντέρνες κατασκευές, το καπάκι κυμαίνεται από 2,5 μέχρι 3,2mm. H πλάτη από 2,6-3,4mm και τα πλαϊνά από 2-2,4 mm. Δεν ξέρω αν έχουν μετρηθεί αυτές οι διαστάσεις στο συγκεκριμένο όργανο, αλλά πιστεύω πως είναι σημαντικά μειωμένες. Αν έχεις κάποια πληροφορία επ' αυτού, θα ήταν χρήσιμη. Το άλλο είναι το pliage. H τσάκιση αυτή, καθιστά την περιοχή στην οποία κάθεται ο καβαλάρης αισθητά πιο στιβαρή και με σημαντική αντοχή στην πίεση επί του καπακιού από τις χορδές. Αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι είναι δυνατή η πιο ελαφριά κατασκευή του καπακιού ( λεπτότερο καπάκι, μικρότερα bracings ), διατηρώντας ταυτόχρονα την ακαμψία που παίζει αισθητό ρόλο στις μεσαιουψηλές συχνότητες. Κάτι που θα μπορούσε να παίξει έναν ελάχιστο ρόλο στο βάρος έιναι και το βερνίκι. Ένα ελαφρώς βερνικωμένο όργανο μπορεί να έχει 50-70gr διαφορά από ένα 'μοντέρνο' γραμμής παραγωγής. Όσον αφορά τον ήχο και τη διαφορά άνευ ή με truss rod, ειλικρινά δεν γνωρίζω. Θεωρώ πως ο μόνος λόγος που δεν χρησιμοποιείται η βέργα πλέον, εκτός της ελαφράς μείωσης του βάρους, είναι η vintage correct κατεύθυνση, που αναζητούν οι κατασκευαστές και κυρίως οι μουσικοί. Νομίζω πως ο μόνος τρόπος για να διαπιστωθεί αυτό, είναι στο ΙΔΙΟ όργανο, να δοκιμαστούν και οι δύο λύσεις, για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Αν συγκρίνουμε δυο διαφορετικά όργανα, το ένα με βέργα και το άλλο χωρίς, τα συμπεράσματα δεν είναι ασφαλή. Κάθε όργανο έχει διαφορετικό ήχο από μόνο του. Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ο λόγος που η ρυθμιζόμενη βέργα έχει γίνει standard είναι προφανής. Η εύκολη και ΑΝΕΞΟΔΗ διόρθωση τυχόν ανωμαλιών στο μανίκι. Το κόστος διόρθωσης ενός σκευρωμένου μανικιού αρκετά μεγάλο, σε περίπτωση μη ύπαρξης βέργας, ενώ με truss rod είναι δωρεάν και μπορεί να γίνει από τον ίδιο το μουσικό. Η ευρεία χρήση της βέργας, όπως και πολλοί άλλοι συμβιβασμοί(κυρίως στον ήχο) έγινε για λόγους οικονομίας από τα μεγάλα εργοστάσια. Απέφευγαν έτσι το κόστος επιδιόρθωσης τυχόν προβλημάτων σε όργανα που ήταν εντός εγγύησης. Πλέον, είναι πολύ της μόδας το ανθρακόνημα. Είναι ένα εξαιρετικά άκαμπτο και ελαφρύ υλικό. Προσωπικά θα το χρησιμοποιούσα σε όλες τις κατασκευές κλασσικής κιθάρας, ή όπου δεν χρησιμοποιείται truss rod. Επίσης το ότι ένα όργανο πάλλεται περισσότερο, δεν είναι απαραίτητα καλό. Υπάρχει ένα όριο, ένα κατώφλι, το οποίο αν ξεπεραστεί, καθιστά το όργανο wobbly (που λένε στο χωριό μου..). Πλαδαραίνει και θολώνει ο ήχος του, χονδρικά. Η κόλλα που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον εκείνη την εποχή ήταν όντως η ψαρόκολλα ή κουνελόκολλα (hide glue). Tώρα χρησιμοποιείται η Titebond(κόλλα αλιφατικής ρητίνης). Προσωπικά δεν θεωρώ ότι το είδος της κόλλας(μεταξύ των δύο πάντα, γιατί άλλες κόλλες έχουν αρκετά διαφορετικά χαρακτηριστικά) παίζει ιδιαίτερο ρόλο στον τελικό ήχο. Μια 'καλή' κόλληση έχει το εξής χαρακτηριστικό. Χρησιμοποιεί απειροελάχιστη ποσότητα κόλλας. Όσο πιο ακριβής είναι η επαφή μεταξύ των δυο συγκολλούμενων επιφανειών, τόσο λιγότερη κόλλα μένει στην επαφή. Γι' αυτό και η επιτηδευμένη χάραξη μεταξύ δυο επιφανειών(για να κολλήσει καλύτερα) είναι λάθος πρακτική από πολλούς οργανοποιούς. Το βέβαιο είναι πως η titebond έχει μια ελαφρά μεγαλύτερη ανοχή σε υψηλές θερμοκρασίες, ενώ η χρήση της είναι απείρως πιο εύκολη και κατ' επέκταση οικονομική. Αυτά. Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα περισσότερο και να έβγαλες κάποια συμπεράσματα. Αν έχεις γνώμες κι από άλλους κατασκευαστές, θα χαρώ να τις ακούσω. Ο Μr Killy Nonis μου 'ρχεται στο μυαλό, ως εξειδικευμένος manouche builder. Ευχαριστώ, Φάνης.

Σιγουρα ενα απο τα καλύτερα (αν οχι ΤΟ καλυτερο) concert films που εχουν γινει ποτε, για να δουμε θα το δουμε και στην Ελλαδα?

Φρέσκο πράμα. Έχει δίκιο μάλλον ο @neokosmi, είναι πρόβλημα στοίχισης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μακρουλός thomann έπρεπε να είναι πάνω(;), ή στη μέση της σελίδας διακόπτοντας τη ροή των αγγελιών (καλύτερα όχι, παρακαλώ), και ο τετράγωνος ή πάνω αριστερά/δεξιά ή στον πάτο. Αντιθέτως, βλέπουμε ότι έχουμε επικάλυψη και των δύο διαφημίσεων στην ίδια θέση, και πάνω από την πρώτη αγγελία της σελίδας. Δεν έκανα κάτι συγκεκριμένο για να γίνει, από την πρώτη σελίδα του σώματος όλων των αγγελιών, πάτησα το 2 στον πάτο για να με πάει στην δεύτερη σελίδα, και μετά το 3 για να με πάει στην τρίτη σελίδα. Όταν φόρτωσε ήταν έτσι. Οι σωστές θέσεις, για σύγκριση: Το πάνω Το κάτω:

Εβαλα το λινκ κ στο αρθρο για Neural Amp Modeler, αποφασισα ομως ν'ανοιξω αλλο θρεντ γιατι ειναι κ αυτο πολυ χρησιμο Η Nembrini Audio εχει δωρεαν καποια απο τα plugin της https://www.nembriniaudio.com/collections/free 5 πεταλακια (το Tube Screamer της ειναι καταπληκτικο κ φοβερη λυση για να "σφιγγει" το low end αν χρησιμοποιειται σιμ που δεν εχει) 1 κουρδιστρονι 1 amp head 4 rack στυλ εφε κ το βασικοτερο 1 vst host ωστε ή να τρεχεται vst που δεν ειναι stand alone στην επιφανεια εργασιας σας (βλ Helix Native πχ) ή να φτιαχνετε το channel strip που θελετε συνδυαζοντας sims/pedals/effects με outboard gear ή ο,τι αλλο εχετε (πχ waves, slate digital κλπ) Δυστυχως το vst host της Νεμπρινι ειναι μονο για vst της εταιρειας

Επιστροφή στο τόπο που έγραψε μαζί με τον Ιωάννη την Αποκάλυψη.

Αξιότιμα μέλη, φίλοι πουρουπουπούδες και λοιποί κανάγιες... Ευχαριστώ για τις ευχές όσων πήραν χαμπάρι τα γενέθλια μου, αν και ομολογώ ότι μετά τα 50, τα γενέθλια είναι μια έννοια που εσκεμμένα την απεμπολείς ? Για να είμαι ειλικρινής μου τα θύμισαν- τα είχα (συνειδητά) ξεχάσει. Βέβαια τα φετινά ελέω sir είχαν μια διαφορετική allure- ανάποδη τολμώ να πω ?- αλλά αυτή ήταν η γοητεία τους. Ες αύριον τα σπουδαία και buenas noches...

Όταν το παίρνεις απόφαση ότι δεν το έχεις με την μουσική....

έχουν κάνει εδώ και 10+ χρόνια γερό comeback με αρκετές κυκλοφορίες όλες ιδιαίτερα ποιοτικές. Φυσικά δεν πιάνουν την έμπνευση των 70ς αλλά και πάλι ακούγονται πολύ πιο εμπνευσμένοι από αρκετούς εκεί έξω, ειδικά δε σε ένα δύσκολο είδος.

Ο έμπειρος ξεχωρίζει. Μπράβο ρε Φώτη!

Σωστά μάντεψες Φάνη Τώρα παρακολουθώντας τα διαφορα λινκ στα άρθρα γι αυτή τη κιθάρα μου έκανε κλικ και θα ήθελα να δοκιμάσω τη κατασκευή της, έχουμε κανα σχέδιο Αργύρη παιζει τίποτα? Η τεχνική του pliage μου άρεσε ιδιαίτερα και η ιδέα να φτιάξω ενα όργανο που να έχει πολύ ευαίσθητο καπάκι ηχητικά και ταυτόχρονα να συντονίζει στις χαμηλομεσαίες φαίνεται super! Στην τελευταία ακουστική μου μια blues king με πολύ καλό ήχο, πριν τα λούστρα και πριν κολλήσω μόνιμο καβαλάρη είχα βάλει εναν πρόχειρο floating και πήρα μεσαίες συχνότητες υπερβολικά τονισμένες η χαρα του σολίστα :D Θα το δοκιμάσω ;D

Συμφωνώ με τη προσέγγισή σου το όργανο αυτό ήταν η εξέλιξη και προσαρμογή στις απαιτήσεις της εποχής (δυνατά όργανα χωρίς ενισχυτές) και κυρίως στις απαιτήσεις της μουσικής μεγαλοφύίας του Django. Κάτι άλλο που πρέπει να αναφερθεί για το pliage ειναι οτι με την ύπαρξή του αυξάνει την γωνία / δύναμη που πατάνε οι χορδές στον καβαλάρη και κατ επέκταση στο καπάκι αυξάνοντας τη φωνή του οργάνου. Το αλουμίνιο στο μπράτσο το θεωρώ αναγκαστική μόδα της εποχής , τώρα τα ανθρακονήματα ειναι μονόδρομος . Για την κόλλα δεν σχολιάζω, το βερνίκι όσο λιγότερο τόσο καλύτερα. Ωραία άρθρα για να μαθαίνουμε Χρόνια πολλά... για αύριο