Πίνακας συμμετοχής

ένα ντεμάκι* 30 και βάλε χρόνια πίσω, όταν το home studio απαιτούσε χρόνο και πόνο (πολύ χρόνο και πόνο λόγω τραγικής εργονομίας και συνεχών μαχών με βλάβες και κάθε λογής artifacts) και χρήμα (πολύ χρήμα συγκριτικά με σήμερα που με ένα nt1, μια φθηνή καρτούλα και μερικά pluginάκια βγάζουμε όλοι τον alan parson που κρύβουμε μέσα μας)... κι όλα αυτά με το αποτέλεσμα κατά κανόνα απογοητευτικό και μακριά από τα pro studio που τότε βαυκαλιζόμασταν ότι θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε ηχητικά... επ' ευκαιρία σε αυτό είναι εμφανές(στατο) και το πρόβλημα της έλλειψης της "δημιουργικής αφαίρεσης" στην ενορχήστρωση που θίξαμε τις προάλλες καθότι ως μειράκιον στα πρώτα "ηχοληπτικά" (τρομάρα μου) βήματα, ακολουθούσα το κατοχικόν σύνδρομον βάλτα όλα να βαράνε μην μείνει η μπουκιά κι αν ακουστεί τίποτα σφύρα μου... -- * το νου σας ρεμάλια.. δεν αγγίζουμε τα της σύνθεσης, της εκτέλεσης και της καλύτερα παράφωνης παρά βουβής και άφωνης "ερμηνείας" μου γιατί θα σας κόψω την καλημέρα αν με πάρετε στο ψιλόν (καθότι δε θέτε και πολύ?)... το απλοϊκόν αυτό popίδιον, καθότιν το χτένιζα επιμελώς το ρομαντικόν καταΐφι τότενες ως νοστιμούλης νεανίας, είχε γραφτεί για μια κοπελίτσα που ερωτεύθην σφορδώς αλλά εκεράσθην χυλόπιτα γκουρμέ... βεβαίως δεν πήγε και χαμένο καθότι στις επόμενες που το αφιέρωσα "αποκλειστικά" γραμμένο γι αυτές είχε μεγάλο σουξέ και τον έβγαλε τον κόπο του... σεμνά και στο θέμα μας λοιπόν...?

Το πρώτο μου ολοκληρωμένο EP ηλεκτρονικής μουσικής κυκλοφόρησε σήμερα. Σκοπός ήταν να κάνω ένα ηλεκτρονικό ορχηστρικό άλμπουμ, χωρίς ήχους κρουστών, αλλά να επικεντρωθώ περισσότερο στο ηχόχρωμα και τα μελωδικά μοτίβα. Προσπάθησα όσο το δυνατόν να χρησιμοποιήσω αναλογικά hardware synths και effects (έπρεπε να πιάσει τόπο όλος αυτός ο εξοπλισμός που αγόρασα αππο τις αγγελίες σας στο noiz ?). Τα κομμάτια είναι φτιαγμένα ώστε όλο το EP να ακούγεται σαν ένα μεγάλο κομμάτι χωρίς διακοπές. Ελπίζω να σας αρέσει και όλες οι γνώμες και απόψεις είναι καλοδεχούμενες! Γι' αυτό το ποστάρω εδώ εξάλλου.

Σπέσιαλ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον @PAL για τον ομορφο στίχο! Στίχοι: Πάνος Λαπούσης Μουσική: Μπάμπης Κιούπης, Γιώργος Κουρμούλης Φωνητικά: Γιώργος Κουρμούλης Please lay me down in the ancient valley Where the bluesmen die When I will close my eyes And the old bronze strings vibe Will fill me with an endless sorrow Please lay me down in my mother's hands And wash from my face All the dust and the sweat While the drum beats its pace On the road of my endless sorrow Please lay me down in my lord’s bright kingdom And say one last prayer 'Cause I have lost the game Nothing will be the same Now I'm leaving this place of sorrow Καλή ακρόαση!

αυτές τις μέρες είπα να κλείσω οριστικά το κεφάλαιο επαναπροσέγγισης της ιδέας A priori. Είπα να τα συμμαζέψω οριστικά και να τα ανεβάσω youtube για τις επόμενες γενεές. Ενα από τα παλιότερα που ανέβασα ολοκληρώθηκε. Kalo kouragio πιστεύω απο Δευτέρα να είναι όλα εκεί πακέτο με κάποια υποτυπώδη βιντεάκια

Ένα κλιψάκι γραμμένο λειψά μια και ο γείτονας από κάτω άρχισε να φωνάζει. Ήθελα να ξαναγράψω διάφορα πράγματα αλλά ούτε χρόνος υπάρχει και ο γείτονας ήρθε για να μείνει. Έπεσε ιδρώτας.

Νεο τρακ που ολοκληρωσα προσφατα. Hope you enjoy it!

Είπα να θυμηθώ τις παλιές καλές μου μέρες ως προγκρέσιβ συνθέτης-μουσουργός-παίκτης κ.τ.λ κ.τ.λ..?. Κάθισα λοιπόν και έγραψα ένα κομματάκι (ο Θεός να το κάνει...) έτσι για να ξελαμπικάρω. Δεν το ψείρισα πολύ, απλά πράγματα, μελωδίες, αρμονίες και παιξίματα. Είπαμε γράφτηκε έτσι, χωρίς πολλά πολλά...

Ένα κομμάτι με λίγο διαφορετικά φωνητικά. Κιθάρα παίζω με την τελέ του Γιώργου (gkourmoul1) και νομίζω ότι έχω καταφέρει να πλησιάσω πολύ τον ήχο που έχω μέσα στο μυαλό μου. Έχω μια εντύπωση όμως ότι μια Gibson θα βοηθούσε να πλησιάσω ακόμα περισσότερο τον ήχο που θέλω να βγάλω. Γιώργο σου περισσεύει καμία; ???

Καλησπέρα σε όλους. Πάνω σε μια ιδέα του Γιώργου κάναμε λίγη κοπτοραπτική γράψαμε καινούργια όργανα βάλαμε στίχους και φτιάξαμε το παρακάτω άσμα. Έγινες μια πληγή, που τα χει όλα ρημάξει εδώ, τι να σου πω; Δεν είσαι εντάξει, δεν είσαι εντάξει, ήσουν ο ήλιος το φως μα έχεις αλλάξει. Δεν είσαι εντάξει, δεν είσαι εντάξει, γυρνάς στα μέρη ξανά που σε έχουν κάψει. Μου είπαν, οι δαίμονες σε έχουν αρπάξει, με λύπη κοιτάς προς τα εδώ, μα έχεις σφιχτά αγκαλιάσει, όσα σε κρατούν στις σκιές. Δεν είσαι εντάξει, δεν είσαι εντάξει, ήσουν ο ήλιος το φως μα έχεις αλλάξει. Δεν είσαι εντάξει, δεν είσαι εντάξει, γυρνάς στα ίδια ξανά που σε έχουν κάψει. Μου είπαν, ο χρόνος εκεί δεν τελειώνει, ο νους ταξιδεύει μακριά, δεν θα είσαι ποτέ σου πια μόνη, μα είσαι και εσύ μια σκιά. Δεν είσαι εντάξει, δεν είσαι εντάξει, γυρνάς στα ίδια ξανά που σε έχουν κάψει.