Πίνακας συμμετοχής

Σε οσους ενδιαφερονται για τα πως και τα γιατι της sound synthesis, παντα προτεινω την εξης σειρα αρθρων https://www.soundonsound.com/series/synth-secrets-sound-sound Εχει πολυ ζουμι και ειναι αναλυτικοτατη. Ειναι ομως και θηριο.

Πολύ καλο. Ωραίοι ήχοι και καλοπαιγμενο. Να ανεβάζεις συχνότερα.

Ωραίες ιδέες. Το κοφτό μπάσο κάπου κουράζει (είναι και ψηλά στην μίξη..) όπως και τα πιάτα, το ταμπούρο είναι πολύ χαμηλά και όταν βαράει με την μπότα σε κάποια σημεία χάνεται. Το άσμα ίσως χρειάζεται κάποια leads εδώ κι εκεί ή μελωδίες(α) για να "σπάσει" η μονοτονία μερικών μερών (sorry Bill...). Πάντως με λίγη δουλίτσα έχει προοπτικές... Υ.Γ. Πολύ ωραίοι ήχοι!

Ήθελα να πω κι εγώ για τα effects.

Ωραία ατμόσφαιρα. Κάτι παίζει με τα timings σίγουρα και λίγο σκοντάφτει εδώ κι εκεί. Οι εντάσεις λίγο με τα τύμπανα έχουν ένα θέμα, είναι αρκετά ωμά και πολύ μπροστά σε σχέση με το υπόλοιπο mix, ειδικά τα πιάτα στο 3:12. Επίσης, γενικά, όταν έχεις τέτοιο feel, με συνεχόμενα crash αντί για ride, τότε το ψιλοστακάτο μπάσο που έχεις αντιφάσκει, μιας και ο λόγος που θες crash στα τύμπανα είναι για τη μεγάλη ουρά, οπότε πρέπει να αφήσεις και το riff υπόλοιπα όργανα να είναι πιο ελεύθερο. Φυσικά δεν υπάρχουν κανόνες, απλά είναι ένας τρόπος να δημιουργείς μια γνώριμη συνοχή, αν θες, ανάμεσα στα όργανα.

Πολυ καλό θσ έλεγα. Μου άρεσε.

Ααα εδώ έχει αρκετό ψωμάκι, αφτό μάλιστα, να κάτσω τσούκου τσούκου να διαβάζω. Ευχαριστώ ρε Μάνο!

Το δύσκολο για εμένα τον ανεκπαίδευτο, είναι η ικανότητα από ένα πρισετ να αποσυνθέσω μια συνταγή για ήχο. Συνήθως, δε βρίσκω πρισετ από "βαρετούς ήχους", σε στυλ κλάβι, ηλ.πιάνο κτπ κτπ.. Έχουν πρισετ σχετικά πολύπλοκα, για να φλεξάρουν και λίγο το μπλιμπλίκι τους. Οπότε όταν ξεκινώ εγώ να φτιάξω έναν ήχο από το μηδέν, και θέλω ας πούμε να φτιάξω ένα ωραίο παντ, καταλήγω μετά από μιση ώρα να έχω ένα ωραιότατο... όργκαν. Που οκ, κάτι σου μένει, πατάς σέιβ, αλλά εμένα μου θυμίζει τότε που ήμουν 5 χρονών κι έλεγα "α αν πηδήξω ένα σιδεράκι και μετά άλλο ένα σιδεράκι, και μετά πάω στο δίπλα, είναι σαν να παίζω τα κάλαντα. Οκ, φέξε μου και γλίστρησα. Δε μαθαίνεις έτσι. Οπότε, πού μπορούν να βρεθούν τέτοιες "συνταγές" για ήχους, ώστε να έχω μια βάση την οποία μπορώ να αναλύσω εκ του αποτελέσματος και εκ των υστέρων, γυρνώντας στο ειδικό απο το γενικό; Γιατί αυτό το μπλα μπλα, η αιτιολόγηση του ΓΙΑΤΙ διάλεξα το ταδε κύμα και γιατί διάλεξα τόσες φωνές και τόσο detune, μπορεί να φαίνονται τελείως περιττά σε αυτόν που ξέρει τι κάνει, αλλά σε αυτόν που δεν ξέρει (εμένα) είναι η ουσία του όλου πράγματος. Από τέτοια μαθαίνω εγώ, από το ΓΙΑΤΙ κάνουμε κάτι όπως το κάνουμε.

Καληνύχτα Τέρρυ μου, και καλή δύναμη αύριο.

Μια χαρά είσαι. Καλή όρεξη (που είσαι κυρ Αλή μου να δεις τι γίνεται).

Πωωωωωω

@manosx Είσαι γίγας.

Εξαιρετικο αφιέρωμα! Πρεπει να το κανεις και ενα copy paste στα Αρθρα να μη χαθει στη ροη! Επισης επειδη φαντάζομαι θα ξερεις, υπαρχει καποια βιβλιογραφία σχετικα με τους αφους Παναγη η και γενικότερα την ιστορία της Ελληνικης λαϊκής οργανοποιιας? Αν έχεις να προτείνεις κάτι θα με ενδιέφερε να ψαξω.

Μπορει να βρεις και εδώ short T. Έτσι και αλλιώς εκει που εχουν παει οι τιμες της μπραντας ξεμένουν τα περισσότερα. Επισης απο CIgarillos σπανια ξεμένουμε. Το Σπανακόρυζο είναι τρέλα και μια μόνο απο τις πολλές και τρομερές vegeterian συνταγές του ελληνικού ρεπερτορίου που κακουργηματικά ξεχνιουνται απο τους σύγχρονους woke vegeterian.

Στην ελληνική οργανοποιία συχνά μιλάμε για όργανα που στην τοπική γεωγραφικά μουσική συνηθίζονται. Και για αυτό μπουζούκια, μαντολίνα πιο παλιά, Λαούτα και λύρες όλων των ειδών και μερικά κρουστά έχουν την τιμητική τους και δίκαια. Το θέμα της κιθάρας αν και από την αρχή παρόν έχω την αίσθηση ότι ήταν πάντα κάπως πιο παραγκωνισμένο καθώς όλοι είχαν στο μυαλό τους το όργανο ως «συνοδευτικό». Από τον καιρό που κάποιοι σκέφτονταν την κιθάρα ως ακομπανιέρο στην μαντολινάτα ή το μπουζούκι και τράβαγε μέσα στα χρόνια χωρίς αναθεώρηση. Ωστόσο οι οργανοποιοί πάντα έφτιαχναν κιθάρες σε μικρότερους αριθμούς. Σχετικά με τους οργανοποιούς, εκτός από τον Μούρτζινο και τον Σταθόπουλο που δεν έχουμε και πολλά δείγματα δυστυχώς εχουμε Κ.Λ.Πεσπαζόγλου, και κυρίως τους Αρμένηδες αγαπημένους πολλών ασχολουμένων (Τερζιβασιάν, Απαρτιάν κλπ) που έφτιαξαν πολλές και όρισαν στυλιστικά το περίγραμμα της λαικής κιθάρας. Προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι Αθηναίοι Παναγήδες (Αφοι Παναγή). Με μακρά παράδοση και συμβολή στην ελληνική οργανοποιία. Ο πατέρας τους ήταν επίσης οργανοποιός (Πανηγύρης Παναγής) από τη Μάκρη της Μ.Ασίας (σημερινό Fethiye) όπου με την καταστροφή της Σμύρνης και την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών της Μ.Ασιας περνάει αρχικά στη Ρόδο με τη γυναίκα και τα δυο παιδιά του και στη συνέχεια τον Πειραιά. Ο Πανηγύρης έστησε εργαστήριο στην Κρεμμυδαρού όπου κατασκεύαζε κυρίως δημοτικά όργανα (λύρες και ξακουστά για την ποιότητά τους λαούτα) αλλά και λίγα μπουζούκια, μαντολίνα και κιθάρες. Μεγαλώνοντας τα δύο του παιδιά, ο Βασίλης και Γιώργος έγιναν αρχικά βοηθοί στο εργαστήριο του πατέρα τους και στη συνέχεια έπαιρναν και δικές τους παραγγελίες. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία Γιώργος Παναγής (1911-1995) το 1938 παντρεύεται και φεύγει για την Αθήνα όπου ανοίγει εργαστήριο κοντά στην πλατεία Καρύτση (Χαβρίου 9 εντός στοάς) και δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας τους ο Πανηγύρης πεθαίνει και το εργαστήριο στον Πειραιά κλείνει με τον έτερο αδελφό Βασίλης Παναγή (1914-1998) να ενώνει τις δυνάμεις του με τον αδελφό του στο εργαστήριο της Χαβρίου στην Αθήνα. Το εργαστήριο παρέμεινε στην πλατεία Καρύτση σε όλη τη διάρκεια του αλλάζοντας από Χαβρίου 9 σε πλατεία Καρύτση 3 και μετά Πραξιτέλους 7. Οι Αφοί Παναγή παρά το ότι έφτιαχναν και μπουζούκια (είναι γνωστό ότι υλοποίησαν το τετράχορδο του Χιώτη) ασχολήθηκαν πολύ με την κιθάρα τόσο σε αντικείμενο κανταδοκιθάρας (μην ξεχνάμε ότι ήταν πολύ διαδεδομένο είδος), αυτού που ονομάζουμε σήμερα «λαϊκή» κιθάρα όσο και κλασσική κιθάρα. Έφτιαξαν πλήθος οργάνων και αρκετών διαφορετικών τυπολογιών (αντίθετα με τους Αρμένηδες που μάλλον ήταν πιο εστιασμένοι στον προσανατολισμό του λαϊκού τραγουδιού). Οι κιθάρες τους έγιναν όργανα αναφοράς στην ελληνική οργανοποιία τόσο για τις λαϊκές τους που έπαιξαν σε πλήθος ιστορικών ηχογραφήσεων, όσο και τις κανταδοκιθάρες που επίσης ηχογραφήθηκαν πολλάκις και τις κλασσικές τους. Στην αυγή της κλασσικής κιθάρας στην Ελλάδα όπως σήμερα τη γνωρίζουμε, ο πρωτεργάτης τότε Γεράσιμος Μηλιαρέσης, έχοντας μόλις γυρίσει από τα μαθήματα τελειοποίησης με τον A.Segovia και όντας ο πρώτος κιθαριστής στη χώρα με πιο αξιόλογες σπουδές, φιλοδοξώντας να εκκινήσει έναν κύκλο μαθητών που θα δίδασκε στα πρότυπα που έμαθε, βρέθηκε μπροστά στο αδιέξοδο της ανυπαρξίας αντίστοιχων μουσικών οργάνων. Οι λαϊκές κιθάρες και οι κανταδοκιθάρες της εποχής δεν ήταν όργανα των προδιαγραφών που έθεταν η τεχνική και το ρεπερτόριο που απαιτούσε το εγχείρημα του Μηλιαρέση και η εισαγωγή οργάνων από την Ισπανία ήταν απαγορευτική για το εισόδημα του Έλληνα της εποχής. Ο Μηλιαρέσης για να λύσει αυτό το πρόβλημα προσκάλεσε τον Segovia στην Αθήνα το 1951 για δύο ρεσιτάλ, στα περιθώρια των οποίων τον πήγε με την κιθάρα του στο εργαστήριο των Παναγήδων (Είχε μια Hermann Hauser τότε που μάλλον ήταν βελτιωμένο αντίγραφο A.Torres. Φαίνεται ότι ο Segovia είχε κάτι σαν endorsement γιατί ο Hauser του έφτιαξε 12 όργανα και ο γέρος τα παίνευε όπου στεκόταν και βρισκόταν αφήνοντας την M.Ramirez του που είχε από το 1912). Οι Παναγήδες μελέτησαν προσεκτικά την κιθάρα και κατασκεύασαν αρχικά αντίγραφα και στη συνέχεια κιθάρες βασισμένες σε αυτό το πρότυπο, με μερικές τροποποιήσεις από την εμπειρία τους και ξυλεία που ήταν πιο προσιτή και σε αυτούς σαν πρώτη ύλη αλλά και στην αγοραστική δύναμη του ελληνικού κοινού. Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας κλασσικός κιθαρίστας μέχρι και τη δεκαετία του 90 που δεν έβαλε κάποια στιγμή τα δάχτυλά του πάνω σε μια Παναγή. Ωστόσο τα όργανα αυτά είχαν διαβάθμιση στην ποιότητα και φυσικά στην τιμή. Προσωπικά έχω δει και παίξει με δεκάδες όργανα από εκείνη την εποχή. Είναι αχανής η κατάσταση και μπορείς να βρεις από όργανα με λίγο random ξύλα και λούστρα μέχρι πραγματικά διαμάντια με ΑΑΑ flame maple πλάτες και AAA ελάτινα καπάκια ή καρυδιές με έλατο. Χαρακτηριστικό των Παναγήδων είναι η projected φωνή με έντονα μπάσα (πιο βαθύ ηχείο) και ωραία άνετα μανίκια με έβενο. Επίσης οι Παναγήδες έκαναν χρήση διαφορετικών ετικετών μέσα στα όργανα, πράγμα που αποτελεί και τεκμήριο χρονολόγησης πλέον στα όργανά τους. Αυτό γίνεται τόσο από την διεύθυνση του εργαστηρίου και το layout της ετικέτας όσο και από μια σειρά σπανίων οργάνων με γαλλόφωνη ετικέτα (παραλληλόγραμμη) που βγήκαν από το εργαστήριο της Πλ.Καρύτση 3, την ίδια χρονική περίοδο που έβγαιναν κανονικά και οι υπόλοιπες με την ελληνική ετικέτα (ρόμβο) με το γνωστό κλειδί του σολ. Για τα όργανα αυτά με τη γαλλόφωνη ετικέτα-θρύλο υπάρχει μια φήμη ότι προορίζονταν για εξαγωγή στο εξωτερικό αλλά δυστυχώς εγώ προσωπικά δεν έχω κάποια τεκμηρίωση για αυτό. Οι Παναγήδες είχαν δώσει όργανα που έγιναν πολύ γνωστά στα χέρια πλήθους μουσικών με ενδεικτικά γνωστούς το Νίκο Γούναρη και το Τρίο Καντσόνε (Πετσίλας/Παπαθεοδώρου/Τρούπτσιος), τον Κώστα Χατζή με μία ιδιαίτερης κατασκευής κιθάρα με μεγαλύτερο σώμα, το τετράχορδο του Χιώτη, τετράχορδα σε Σταματίου και Ζαμπέτα αλλά και τρίχορδα στον Βαμβακάρη. Λαϊκές σε Καζατζίδη, Νταλάρα κ.α και φυσικά κλασσικές σε Μηλιαρέση, Φάμπα και ΌΛΟΥΣ τους μαθητές τους αλλά και την πρώτη απόπειρα ανακατασκευής μιας αρχαίας κιθάρας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία του σκηνοθέτη Α.Λάβδα για την παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» που ανέβηκε το 1962 στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων από το Κρατικό Θέατρο Β.Ελλάδος. Ο Γιώργος Παναγής έφυγε προδομένος από την καρδιά του το 1995 και το 1998 ακολούθησε και ο αδερφός του ο Βασίλης (νομίζω από ίδια αιτία). Ελλείψει αρσενικών απογόνων (τότε δεν υπήρχαν γυναίκες οργανοποιοί) το εργαστήριο τους πέρασε στα χέρια του ανιψιού τους Λάζαρου Καβάση που ήδη εργαζόταν ως βοηθός καποια χρόνια, από όπου έχουμε μερικές κιθάρες με ετικέτα που γράφει «Αφοι Παναγή- Λάζαρος Καβάσης» όπου δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τι από αυτά είναι αμιγώς του Καβάση και αν κάποιο ήταν μισοτελειωμένο από τους Παναγήδες και ολοκληρωμένο από τον Καβάση. Δυστυχώς και ο Λ.Καβάσης πέθανε σε μικρή ηλικία οδηγώντας στο τέλος την ύπαρξη του ιστορικού εργαστηρίου. Αρκετά από αυτά τα όργανα υπάρχουν ακόμα γύρω μας εκτός του ηχητικού αποτυπώματός τους στη δισκογραφία της χώρας μας και τη συλλογική μας μνήμη. Τα βλέπουμε μερικές φορές στα μεταχειρισμένα να αλλάζουν χέρια. Αλλά δυστυχώς τα όργανα του Π.Παναγή είναι πανσπάνια (ειδικά τα λαούτα), τα μαντολίνα τους επίσης, τα μπουζούκια πολύ σπάνια και οι κιθάρες τους αν και πολλές, αρκετά συχνά είναι σοβαρά και μερικές φορές μη αναστρέψιμα πειραγμένες. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιχείρησης αρκετών λαϊκών μουσικών της δεκαετίας του 80-90 να αναπαράγουν τον ήχο των λαϊκών κιθαρών τους, παίρνοντας μια κλασσική Παναγή και βάζοντας χορδιέρα και άλλο καβαλάρη ώστε να πάρει μεταλλικές χορδές. Δυστυχώς η διαφορετική κατασκευή δε σήκωνε στον οπλισμό του καπακιού την αυξημένη τάση των χορδών και την πίεση στον καβαλάρη με αποτέλεσμα να έχουμε το κλασσικό βύθισμα στο καπάκι κάτω από τον καβαλάρη ή αν κρατιόταν η παλιά "κλασσική" γέφυρα, η τάση σήκωνε μαζί καπάκι και γέφυρα. Ευτυχώς από το 2000 και μετά μετα το boom με τη μόδα του gitane swing και στη χώρα μας, αρκετοί ενδιαφέρθηκαν για τις ακουστικές κιθάρες και ως συνέπεια είχαμε και οργανοποιούς που μετά την μελέτη των κλασσικών οργάνων του gypsy swing (maccaferri, selmer κλπ) μελέτησαν και ελληνικά σχέδια με κορυφαία τα σχέδια των Απαρτιάν και Παναγή. Δε γνωρίζω σε τι ποσοστό τα ενσωμάτωσαν στις κατασκευές τους, αλλά δεν νομίζω ότι έχω δει ακριβές αντίγραφο Παναγή. Πανηγύρης Παναγής με οικογένεια στη Μάκρη και ετικέτα οργάνου του απο το εργαστήριο στον Πειραια. Πανηγύρης Παναγής και ο μικρός γιός του Βασίλης έξω απο το εργαστήριο του Πειραιά. Οι Αφοί Παναγή επι το έργον στο αθηναικό εργαστήριο με κιθάρες και μπουζούκια. Αφοί Παναγή με Τρίο Καντσόνε και τις κιθάρες τους ανα χείρας.

Αυτό κάνουμε φίλος, καθώς «δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκύλο νέα κόλπα» (καθότι βαριέται πλέον πιο γρήγορα). Η παρακάτω διασκευή είναι ολοκληρωτικά φτιαγμένη σε workstation και ηχογραφημένη με 0 overdubs και εξωτερικά εφέ. Την ηχογράφησα το 2016 και όλοι οι ήχοι -πλην των πειραγμένων κρουστών- είναι made by Waterfall. Μου είχε κολλήσει άσχημα τότε το θέμα του Scarface (G. Moroder) και είπα να το διασκευάσω.?

?

Ο Ozzy συνανταει τη μαγεια των αναλογικων ? It is a ballad kind of a vibe ?

Tα εφέ είναι άλλη ιστορία, ακόμα ένας μεγάλος "μπελάς" αν αρχίσεις και πειραματίζεσαι. Τα σύγχρονα synths κουβαλάνε ένα κάρο εφέ πάνω, ενώ τα workstation είναι κανονικά εργοστάσια εφέ. Όποιος έχει πχ ένα Montage/MODX ή άλλο ανάλογο workstation καταλαβαίνει τι λέω, μιλάμε για χιλιάδες επιπλέον settings που μπορούν να πειραχτούν, να αλλάξουν live και manual ή να προγραμματιστούν να αλλάζουν αυτόματα με διάφορα μέσα ή τρόπους (arpeggiators πχ). Τις περισσότερες φορές και όταν ξέρεις τι ζητάς τα πράγματα είναι εύκολα, αν κάνεις όμως το λάθος και αρχίσεις τους πειραματισμούς, εκεί μπορεί να χάσεις την μπάλα. Ο όγκος των παραμέτρων που έχει σήμερα στη διάθεση του ο χρήστης ενός synth/workstation είναι τεράστιος, κι αυτό μπορεί να είναι καλό και πονοκέφαλος μαζί. Εν ολίγοις, σήμερα ο μέσος synth χρήστης έχει στα χέρια απίστευτη δύναμη και έλεγχο, και αυτό συνεπάγεται περισσότερο διάβασμα και χρόνο, για όσους αποφασίσουν να πάμε παραπέρα από τα χιλιάδες presets των ήχων, των εφέ και των arpeggios που διαθέτουν πολλά σύγχρονα synths. Ένα Montage/MODX για παράδειγμα διαθέτει 10,239 preset arpeggios, όλα προγραμματιζόμενα φυσικά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα συνήθη απλά Up & Down, Up, Down κ.α. τονικά arpeggios, μιλάμε για πολύπλοκα arpeggios που επηρεάζουν τονικότητα και data ταυτόχρονα, και αυτό από μόνο του δημιουργεί άπειρες δυνατότητες προγραμματισμού και έκφρασης. Το 1985 και με $2,000 ($5,700 σε σημερινά λεφτά) αγόραζε κανείς ένα DX7, το οποίο ήταν ένα σκέτο synth, αυτό σημαίνει Νο internal effects, No arpeggiator, No sequencer, No...No...No. Όποιος ήθελε τα παραπάνω θα έπρεπε να σκάσει αρκετά χιλιάρικα ακόμα και να τα αποκτήσει, και όλα αυτά φυσικά σε πανάκριβη hardware μορφή. Ευτυχώς στις μέρες μας η τεχνολογία είναι πολύ προηγμένη και απίστευτα φτηνή σε σχέση με το παρελθόν, κι έτσι το μόνο που χρειάζεται είναι σχετικά λίγα λεφτά και πολύ φαντασία απ'τη μεριά του χρήστη. Τώρα στα περί presets και προγραμματισμού του ήχου, όπως γράφτηκε και παραπάνω, η πλειονότητα των synth χρηστών δεν προγραμματίζει, είτε επειδή δεν ξέρει είτε επειδή βαριέται, οπότε αρέσκεται να χρησιμοποιεί τα χιλιάδες presets του μηχανήματος του ή presets τρίτων, τα οποία μπορούν να καλύψουν σχεδόν τους πάντες. Presets έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούν οι πάντες, θα εκπλαγείτε αν δείτε τι preset πέφτει σε διάσημα άλμπουμς των Jarre, Παπαθανασίου και άλλων. Προσοχή λοιπόν με τη σύνθεση ήχου. Ηρεμία χρειάζεται και μεθοδικότητα, παίρνετε τακτικά τα χάπια σας και όλα να δείτε που θα πάνε καλά.

Ο Χιώτης με το παναγάκι του Ο Γούναρης με το δικό του Δεν ξέρω ποιος κιθαρίστας του Ζαμπέτα είναι αλλά παίζει παναγάκι στη μπάντα καθως και ο Ζαμπέτας είχε παναγάκι Πάνος Γαβαλάς με παναγάκι

Ναι, για τα effects και γενικά τα layers και το structure όλης της αλυσίδας. Λοιπόν αυτό που θέλω να πω είναι............ . Χαχαχαχαχαχα ?

Πραγματι ειναι σημαντικα τα εφε, ειδικα αν ενσωματωνονται στη μηχανη του synth. Δηλαδη ειναι αλλο πραγμα να βαλουμε τα εφε εκ των υστερων ως ενα plug in στο καναλι η ενα ρακ μετα το συνθ, και εντελως αλλο να εχουμε εφε π.χ. πριν το φιλτρο, η να μπορουμε να πειραξουμε τις παραμετρους ξερω γω ενος delay με ενα LFO. Εκει πραγματικα αρχιζουν τα κουφα. Γενικα ειναι σκουληκοτρυπα η συνθεση ηχου, αν κανεις την αρχη δεν ξερεις που θα καταληξεις ? Υπαρχουν τοσες πολλες πατεντες, και τοσες δυνατοτητες, που πραγματικα το να χειριζεσαι απλα τα envelopes και τα φιλτρα δεν αρκουν ουτε για να ξυσεις την επιφανεια. Το πιο απλο: Layering των ηχων. Εχεις φτιαξει εκει τρεις τεσσερις ηχους, που απο μονοι τους ειναι απλα ΟΚ, τους πετας ολους μαζι να ακουγονται ταυτοχρονα, παιζεις και γουσταρεις ? Εκανα ενα παραδειγματακι στο πολυ μπαμ μπαμ, τεσσερις ηχους που ειχα ηδη φτιαξει, τους εβαλα μαζι, και στην ουσια εφτιαξα εναν πεμπτο ηχο με αφθονη κινητικοτητα και μπλιμπλικοκοκοψαρα, δεν εχει πλακα; manosxnoiztutorial3.mp3

Αφτο μάλιστα, σε κρατάει!

Όρκα φιλέτο.

Πολύ θαλασσινό ρε παιδιά, τι τρώτε μετά για να χορτάσετε;

Γαριδοπιπίνι βρε αλιηταρά?

Καλή μας όρεξη

Tinder!

Καλημέρα σε όλους. Για αυτούς που ίσως τους ενδιαφέρει η iOS εφαρμογή είναι live και το link στο App Store είναι: https://apps.apple.com/us/app/vibe-nation/id6452395879

Εγώ λέω να τους πούμε "ας φτάσουμε τα χρόνια σας και ας μην μπορούμε να περπατήσουμε 50 μέτρα χωρίς Π". Δες τώρα το βίντεο (μην μου πεις ότι το είδες, γιατί δεν το είδες) και πες μου αν βλέπεις κάπου κάποιον "γέρο".

Το λοιπόν σας καληνυχτώ με ένα abstract fusion σόλο πουρουπουπού από τον Γούτου - Γούτου και νίκες στις ομάδες μας την Κυριακή- may the best team wins ? Κολασμένο ? EDIT: Φίλος SG= Εγγύηση

Κι άλλο ένα αλλά με πολύ Caron (by the way, το έχω αυτό το live, και είναι φοβερό).

Φανταστικό. Όμως πάνω που είμαι έτοιμος να εξαπολύσω metal καταιγίδα, βάζεις τον Redman και μου ανατρέπεις το πλάνο. ? Όμως όλα καλά... Πάμε

Μπορεί να είναι Tender, ή Tibson.

Χ-2 είναι το ματσάκι. Παίχτο να κονομήσεις. Όχι βρε, Τρία Τριανταπέντε.

Πάμε ένα φοβερό Joshua Redman.

Καλά την Κυριακή θα γίνει του κουτρούλη... Εμείς με εσάς (σε εσάς), η ΔΕΘ, ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ, εκλογές ΣΥΡΙΖΑ... Μεγάλες επιτυχίες λαίμαι ? Την Κυριακή το βράδυ θα γίνει αυτό που λέει το τραγούδι... ?

Βασικα νομιζα οτι ποσταρησα στο τι ακουτε οχι τι τρωτε. Η πρωτη ερωτηση που μου κανουν σε οσους συστηνομαι ειναι είσαι ποντιος? Και μαλλον απογοητευονται οταν λεω μικρασιατης.... Ομως...ΜΕΝΩ σε ποντιακο χωριο. Καλα ηταν. Μαντι γιοκ. Ψητα. Και δη σε πιατο... Αλλα...ΤΙ κιθαρα ειχε ο κιθαρίστας? (Απο τ αρχιζει) Εγω δεν ειπα τιποτα

Θα τελειώσει γρήγορα φέτος, μην αγχώνεσαι. Για να προλάβει η αστυνομία το ΠΑΟΚ - ΑΡΗΣ δηλαδή.

Παλι σε λαθος νημα είμαι?

Είναι κόλαση σου λέω.

Ο Dim χτύπησε "ευαίσθητη" χορδή. Και ως ποντιακής καταγωγής (που είμαι) του αφιερώνω αυτόν τον ύμνο από την πατρίδα

Πρέπει να με έχει πιάσει κάτι σαν... νοσταλγία ? Ακολουθούν οι (IMHO) καλύτερες κιθάρες που έχει παίξει ο Norum ever...

Στη ΝΔ πλευρά της Ζήρειας. Κορινθιακός και Μάννα απο τα Τρίκαλα. Τέσσερις ώρες βόλτα, γύρω απο ο βουνό.

Και ένα μικρό ηχητικό δείγμα Παναγή. Με τις ατέλειές του δυστυχώς, σε σύνθεση για λαούτο απο το18ο αιώνα.

Συνηθως σπιτι, δεν προλαβαινω να βγαλω φωτο…

The Sound - I Can't Escape Myself