Πίνακας συμμετοχής

Θαυμάσιο . Συνθετικά πληρες, εκτελεστικά άψογο. Δεν περίμενα βέβαια και τίποτα λιγότερο απο εσένα.

Ντιμ το έχω ακούσει καιρό το κομμάτι και απλά το έχω αφήσει να κάτσει μέσα μου ώστε να μπορέσω να το ξανακούσω χωρίς το στοιχείο του τεράστιου αιφνιδιασμού. Σήμερα έκανα τις τελευταίες ακρόασεις (μαζί το τελευταίο εντιταρισμενο στο soundcloud). Θα ξεκινήσω (ξανα)λέγοντας οτι τα κομμάτια σου είναι πραγματικά οτι πρέπει για να παιχτούν ζωντανά. Θα επιμείνω, βγάλε παρτιτούρες και μοίρασε... είναι κρίμα να μένεις μόνο σε αυτό γιατί έχεις πράμα να προσφέρεις (να μη συζητήσουμε πάλι την εξέλιξή σου...) Στο κομμάτι τώρα.... είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ. Όπως πάντα, η αισθητική, το δυνατό σου χαρτί γιατί έχεις ακούσει και τα άπαντα, είναι αφρός. Η ενορχήστρωση εξίσου. Οι ήχοι.... κάτσε καλά... ζουμεροί και λαχταριστοί. Οι αρμονίες, ξεκάθαρες και ονειρικές (πράγμα πάρα πολύ δύσκολο σε κομμάτια με πολλά chord tensions/extensions). Δε θα έκανα καμία επέμβαση. Η "υπνωτικη του μονοτονια" που αναφέρεις και συζητάτε παραπάνω για το 4:30, είναι εκεί, και μπράβο για το στόχος/αποτέλεσμα, οπότε μη το πειράξεις καθόλου. Είναι άλλωστε μια απο τις εμπνεύσεις σου για αυτό το κομμάτι. επίσης: +1 +1 Αυτά. Hats off! Και εις άλλα με υγεία!

Είσαι φανταστικός συνθέτης και παίκτης. Ό,τι έχεις ανεβάσει με έχει αγγίξει, περιμένω κάποια στιγμή μια συλλογή σου, ακόμα και χωρίς επαγγελματικό mix/master.

Ευχαριστώ Γιώργο. Νομίζω ότι είναι αυτό που είναι και αν αρέσει ακόμα καλύτερα. Θα ήθελα να το μοιραστώ και με άλλους όπως θα ήθελαν και άλλοι να το κάνουν με τις δικές τους δημιουργίες. Υπάρχουν τα μέσα την σήμερον ημέραν. Θεωρώ ότι υπάρχει σχετικά πολυ λιγο χώρος για ΄τετοιο είδος και όπως και να έχει καταλήγεις να γίνεις "προιόν" .Οτι και να έρθει θα είναι απρόσμενο αφού δεν προσπαθώ για κάτι ιδιαίτετο παρά μόνο να απολαμβάνω και να μοιράζομαι με άλλους. Βέβαια μόνο εδώ ανεβάζω κομμάτια τα οποία ουτε οι φίλοι μου δεν ξέρουν. Θα ήθελα αν είναι δυνατόν να βρώ άτομα να θέλουν να παίξουν σε τρίο ίσως ζωντανά καποτε κάποια απο αυτά.Αυτό ναι. όποιοι θέλουν στα αλ΄ξθεια θα είναι χαρα μου. Ευχαριστώ και πάλι.

Θα είμαι αυστηρός εδώ, γιατί από τον Λουκά έχω "απαιτήσεις". Πάμε να τα πάρουμε ένα ένα. Την πρώτη φορά που το άκουσα ... δάκρυσα. Και μιλάω πολύ σοβαρά και κυριολεκτικά. Προσπάθησα να το ακούσω "μουσικά" και δεν τα κατάφερνα, με παρέσερνε αυτό το τεράστιο συναισθηματικό κύμα που εκλύει, σαν ωστικό κύμα συναισθημάτων τόσο έντονων, που με διέλυαν εσωτερικά. Κάθε νότα, κάθε μια νότα, είναι με τέτοιον τρόπο εκφρασμένη και αρθρωμένη, που είναι σαν καρφί κατευθείαν στην ψυχή. Όλα είναι τέλεια, σαν να υπήρξε μια συναστρία όταν γράφτηκε, μια μοναδική σύζευξη πλανητών. Με το τρίτο άκουσμα, κατάφερα να το προσεγγίσω μουσικά, ξεφεύγοντας λίγο από το συναισθηματικό κομμάτι. Είναι αριστούργημα. Τι υπέροχες πτώσεις, τι ανεπανάληπτες αφαιρετικές μελωδίες, τι νύξεις αρμονίας που αλλού φαινόταν ότι πάνε και αλλού καταλήγουν. Και όχι μόνο το πιάνο, όλα τα όργανα. Τι μπάσο είναι αυτό ... Τι παίξιμο, τι ήχος ... Λουκά μου και κάποια λόγια σε σένα (όχι για σένα, αλλά σε σένα). Θυμάμαι που ετοίμαζες cd και με ρωτούσες την γνώμη μου για το είδος με το οποίο θεωρούσα ότι θα "έπρεπε" να ασχοληθείς περισσότερο. Λοιπόν παλικάρι μου, δεν ξέρω τι έχει γίνει από την εποχή των cd σου, δεν ξέρω τι έχεις κάνει, αλλά νομίζω ότι είσαι εκατό σκάλες πάνω. Μουσικά, καλλιτεχνικά, εκφραστικά, στα πάντα. Και νομίζω ότι έχεις βρει πια (πολύ καιρό τώρα) τον μουσικό σου δρόμο προς την έκφραση. Και είναι ο δικός σου δρόμος, το δικό σου ύφος, που είναι πια ξεκάθαρο, και αναδύεται από κάθε σου πόνημα. Το ύφος σου είναι αυτό το εσωστρεφές, λυρικό και σκοτεινό ταυτόχρονα, πάντα με μια μελαγχολική αίσθηση του "ανολοκλήρωτου", μια αίσθηση νοσταλγίας παλιών ονείρων που για κάποιο λόγο δεν έγιναν πραγματικότητα, μιας εσωτερικής τραγικότητας, που σαν την λάβα βρίσκει διέξοδο στην επιφάνεια από μια μικρή σχισμή, και καίει τα πάντα. Το ύφος σου είναι δυνατό, προσωπικό, και τρομερά συναισθηματικό και έντονο. Δεν θα διστάσω να πω ότι ο πολυαγαπημένος σου (και δικός μου) Bill Evans είναι σίγουρα κάπου εκεί, όχι τόσο βαθιά, κατ' αρχήν έχεις το άγγιγμά του. Αυτό είναι σίγουρο. Όμως εδώ Λουκά μου, νομίζω ότι ξεπέρασες τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολύ σοβαρά και ειλικρινά μιλώντας, δεν μπορώ να πω "μπράβο", ντρέπομαι. Μόνο "ευχαριστώ" που μας τιμάς να γινόμαστε κοινωνοί των έργων σου. Για μένα είναι σίγουρα τιμή. Ευχαριστώ λοιπόν.