Πίνακας συμμετοχής

Nope... Δεν είναι. Και, ακριβώς, επειδή δεν είναι, κάτι τέτοιες μέρες θυμάμαι όταν πέρασα από εκείνα τα μέρη πόσο έντονη μου ήταν η επιθυμία να μπορέσω κάποια στιγμή να έχω ένα ξύλινο/πέτρινο σπίτι εκεί ανάμεσα στα βουνά και τα ρυάκια και να μην βλέπω κανέναν. Μόνο τη σύζυγο για να τσακωνόμαστε μια - δυο φορές τη βδομάδα για το ποιος θα κατεβεί στον πολιτισμό για προμήθειες.

Δεν κατεβαίνει η μπύρα σήμερα. Πάω να ανοίξω τίποτε άλλο.

To στούντιο παραμένει στο Παρίσι όπως ήταν. Το επισκέπτονται συχνά οι ηχολήπτες του απ'ότι ξέρω. Υπάρχει επίσης πολύ hardware υλικό αποθηκευμένο σε αποθήκες, στην Ελλάδα και έξω. Ας ελπίσουμε να δούμε στο μέλλον κάποιο μουσείο/ίδρυμα στο όνομα του το οποίο να είναι ανοιχτό στο κοινό. Άσε να ξεμπλέξουν με τα κληρονομικά πρώτα...

Εκεί καταλήγω κι εγώ...?? Αφήνω παρακάτω δύο βίντεο για αυτούς που δεν τα έχουν ξαναπετύχει και τα οποία δείχνουν το τεράστιο custom MIDI setup του εν δράσει. Νομίζω τα΄χω ξανανεβάσει εδώ πριν καιρό, αλλά τέσπα. Το δεύτερο βίντεο είναι απλά Masterclass, και δείχνει την απίστευτη ικανότητα του Παπαθανασίου να συνθέτει, να ενορχηστρώνει και να παίζει ταυτόχρονα. Τεράστιος performer και εντελώς one of the kind.?

Ως παράδειγμα: Thomann DP-28 Plus στα €399 για κάτι μικρό και τίμιο. Roland FP-30X BK (μαύρο) στα €655. Roland FP-30X WH (λευκό) στα €698. Roland FP-E50 στα €899 έχει και ρθμούς, φορτώνει και ήχους. Roland FP-60X WH (λευκό) στα €1019. Roland FP-60X BK (μαύρο) στα €1133. Αυτά ως παράδειγμα. Σημείωση πως από Thomann είναι με τρία χρόνια εγγύηση και δυνατότητα αλλαγής αν δεν σου αρέσει.

? Μηχανήματα υπάρχουν από - μέχρι με τις ανάλογες δυνατότητες. Επιλέγει ο καθένας αυτό που νομίζει και όσο αντέχει η τσέπη του. +1 Βασικά πιάνο παίζει η κοπέλα. 88 πλήκτρα βαρυκεντρισμένα.

Εντάξει, δεν υπάρχουν τα κουκλάκια.

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου συνήθιζε να χρησιμοποιεί διάφορα custom σύμβολα για να περιγράφει ήχους, εφέ κλπ, τα χρησιμοποιούσε δε τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του '70 και το Nemo studio του στο Λονδίνο. Αυτά τα σύμβολα αργότερα αποτυπώνονταν με το χέρι πάνω στο τεράστιο custom MIDI σύστημα του, κάνοντας το ακόμα πιο δύσκολο να παιχτεί από κάποιον τρίτο. Πριν λίγες ώρες ο ένας εκ των δύο βασικών μηχανικών ήχου που συνεργαζόταν για δεκαετίες με τον Παπ., ο Frederick Rousseau (ο οποίος ήταν και ένας από τους βασικούς εμπλεκόμενους στη δημιουργία των δύο custom MIDI συστημάτων), ανέβασε μία φωτό με συγκεντρωμένα όλα(?) τα custom σύμβολα του Παπ. Μερικά από αυτά "μεταφράζονται" εύκολα, αν μάλιστα συνδυαστούν με κάποιες φωτογραφίες του MIDI συστήματος του, τα περισσότερα όμως χρειάζονται επεξήγηση. Παρακάτω μερικές φωτογραφίες των συμβόλων που τραβήχτηκαν σε διάφορες εποχές και μέρη.

Δυστυχώς. Τώρα, σβήσε τα φώτα και βάλε να ακούσεις το τελευταίο που ανέβασα στο "Τι ακούτε τώρα". Δεν αρκεί η μπύρα, θέλει πιο βαρύ...

Δεν είναι μέρα για χιούμορ σήμερα

Ο Vangelis δεν σταματά να με εκπλήσσει... Αυτό δεν το γνώριζα. Τελικά πρέπει να ήταν... εξωγήινος. Thanx for the tip αγαπητέ Καταρράκτη.

Τα παραπάνω θέλουν πολύ δουλειά και χρόνο για να γίνουν, αυτό σου λέω. Σίγουρα ένας επαγγελματίας του χώρου θα κάνει τη δουλειά αυτή στο 1/3 του χρόνου, αλλά αυτό προϋποθέτει τον επαγγελματία, σαφείς οδηγίες του τι πρέπει να κάνει και λεφτά. Οπότε, ξανά. Αρκέσου στις pics, άλλοι δεν βλέπουν ούτε αυτές.?

Χρειάζεται πολύ δουλειά αυτό, και δεν ψήνομαι. Εδώ ένα θρεντ ανοίγω με διάφορες pics και μου παίρνει πάνω από ώρα να το ετοιμάσω. Δεν είναι απλά "ρίχνουμε μέσα 20 φωτός και πατάμε enter". To βίντεο που λες θέλει τουλάχιστον δεκαπλάσια δουλειά. Οπότε:

Βάζω επίσης και μία λύση για τρελούς, ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΟΥΜΕ (παρ'ότι δεν αποκλείεται να λειτουργεί). https://www.instructables.com/Add-MIDI-port-to-Keyboard/

?

Aς γίνει sticky το παραπάνω. Κάνω ακριβώς τα ίδια και έχω μόνο θετικά να πω, σωματικά και πνευματικά. Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με γάλα και κορν φλέικς, που τώρα μου φαίνεται τελείως ακατάλληλη τροφή,ειδικά όταν μιλάμε για κατεργασμένα δημητριακά με 15-20γραμμάρια ζάχαρη στα 100.Και εμείς γεμίζαμε το μπωλ, μην πω για άλλους που τα έτρωγαν σαν chips στον καναπέ. Για ντόνερ, έχω φάει Κωνσταντινούπολη διαστημικό ντόνερ με κοτόπουλο. Γενικά το φαγητό τους τα έσπαγε. Για σουβλάκια Ελλάδα, έχω χάσει επεισόδια.. Τα μουσικά όργανα έχουν πάρει την ανηφόρα, όπως τα πάντα όλα. Ζαχάρωνα μια Zach Myers που την θυμάμαι πριν καμιά 3ετία στα 800κάτι ευρώ και πλέον έχει 300 ευρώ πάνω https://www.thomann.de/gr/prs_se_zach_myers_mb_2023.htm

Αύριο θα πάω τα ρεμάλια που μου γέμισαν το σπίτι στη Γλασκώβη σε ένα όχι και τόσο κοντινό Loch Αν δεν σκοτωθούμε οδηγώντας ανάποδα μέχρις εκεί, η μόνη μου ελπίδα να ξαναζευγαρώσω σύντομα είναι το να είναι το τέρας θηλυκό Stay tuned

Η αλήθεια είναι ότι μόνο αυτό πετυχαίνουν, κάτι αρνίσια κεμπάπ. Άσχετο, μια φορά μου έφεραν καμήλα κεμπάπ και έχει γεύση αρνί. Από τότε τις καμήλες τις βλέπω σαν μεγάλα αρνιά με μακρύ λαιμό. Γενικώς δύσκολα τα πράγματα στο Ιράν, έχει πράγματα να δεις αλλά μετά από λίγες μέρες και 60 κεμπαπ αρχίζεις να σκέφτεσαι πότε θα φύγεις.

Εγώ επειδή κάνω τρία χρόνια τώρα διαλειμματική διατροφή αντέχω χωρίς φαγητό άνετα δύο ημέρες( το κάνω μια φορά το μήνα αυτό για να καθαρίζει ο οργανισμός), ειδικά μετά τις πρώτες 30 ώρες δεν πεινάς καθόλου αφού δεν παίζει καθόλου ζάχαρο και η ινσουλίνη είναι τζάμι. In fact μετά την διήμερη νηστεία πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου για να αρχίσει να τρώει ξανά. Εκτός κι αν φάω ζάχαρη οπότε μοιραία πεινάω σχεδόν αμέσως. Καθημερινά βέβαια τρώω και πίνω υγρά με θερμίδες μόνο μεταξυ 5μμ και 9μμ. Οπότε γραμμένο τον έχω τον πληθωρισμό,ζω και με αέρα κοπανιστο.

Σφιξαν οι κ@λοι ή ειναι η ιδεα μου?

Ε, αν χρειαστεί θα παρω μαθηματα απο τιποτα αριστερους "αγωνιστες" που κανουν 70 μερες απεργια πεινας, η τιποτα παπαδες που απο την πολυ νηστεια ειναι σα μπαλες απο μηχανημα κατεδαφισης, γενικα υπαρχουν λυσεις, don't worry.

40 μερες; Αμα πεινασω ουτε 40 λεπτα δεν αντεχω ρε φιλε, τι 40 μερες, στο διωρο πανω το εχω βαλει το Korg στο φουρνο και φτιαχνω σαλατα με midi καλωδια και sample cds

Παιδια σορυ που θα σας απογοητευσω, αλλα η Κρητη χοροπηδαει πανω στα πτωματα και της Αθηνας και της Θεσσαλονικης τραγουδωντας Κουμπαγια οσο αφορα το σουβλακι. Και δεν ειναι θεμα συνταγης, ψιλομουφα το κανουν απο αποψη στησιματος, απλα ειναι τοσο ανωτερα ποιοτικα τα υλικα που βαζουν μεσα που ουτε στους γκουρμε καραγκιοζομπερντεδες δεν τα βρισκεις στην Αθηνα. Και δεν ειμαι Κρητικος, για να μη νομιζετε οτι εχω τη δικη τους πετρια πως τα σκατα της Κρητης μυριζουν δεντρολιβανο.